နအဖ ဆိုတဲ့ (အ)ႏူ ကလီးယား

(အထူးေဆာင္းပါး)

ဂါမဏိ
၂၈ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၉

ဗမာျပည္မွာ နအဖက သုေတသနအတြက္ အဏုျမဴဓ ာတ္ေပါင္းဖို တခု တည္ေဆာက္မယ္လို႔ တရားဝင္ ေၾကညာထားၿပီး ႐ုရွားႏိုင္ငံက ဝယ္ယူဖို႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။ ႐ုရွားႏိုင္ငံဟာ အဏုျမဴလက္နက္ မျပန္႔ပြားေရး စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ ထိုးထားၿပီး အိုင္ေအအီးေအ ေခၚ ႏိုင္ငံတကာ အဏုုျမဴ စြမ္းအင္ ေအဂ်င္စီ အဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ေရာင္းတဲ့ ဓာတ္ေပါင္းဖို ကေန အဏုျမဴလက္နက္ ထုတ္လုပ္တာ မျဖစ္ရေအာင္ အထိန္းအခ်ဳပ္ အကြပ္အညႇပ္ေတြ မလုပ္မေနရ လုပ္ရပါတယ္။ အိုင္ေအအီးေအ အာဏာပိုင္ ေတြကိုလည္း စစ္ေဆး ခ်ဳပ္ကုိင္ခြင့္ ျပဳရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ကေတာ့ ဒီလို အထိန္း အခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္ၿပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနတဲ့ စည္းအျပင္က ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ နအဖဟာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္ဖို႔ အတြက္ ေျမာက္ကိုရီးယားကို တိုက္႐ိုက္ အားကိုးရမွာ ျဖစ္ၿပီး ႐ုရွား၊ ပါကစၥတန္ တို႔ကိုေတာ့ သြယ္ဝိုက္ အားကိုးလို႔ပဲ ရႏိုင္ပါတယ္။

အဏုျမဴဗံုးလုပ္ရာမွာ ယူေရနီယမ္ သတၱဳကို သံုးတယ္ဆိုတာ လူ အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သာမန္႐ိုး႐ိုး ယူေရနီယမ္ကို သံုးလို႔ မရပါဘူး။ ‘အိုင္ဆိုတုပ္’ လို႔ ေခၚတဲ့ ေရဒီယို ဓာတ္ႂကြ မ်ဳိးကြဲေတြထဲက တမ်ဳိးကိုပဲ သံုးရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူေရနီယမ္ဟာ ျဒပ္စင္ အမွတ္စဥ္ (၉၂) ျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူ႔အဏုျမဴထဲမွာ ပ႐ိုတြန္ (၉၂) လံုး၊ အီလက္ထရြန္ (၉၂) လံုးရွိပါတယ္။ ယူေရနီယမ္ အိုင္ဆိုတုပ္ေတြ ထဲမွာ သဘာဝအတိုင္း ေျမႀကီး ထဲကေန အမ်ားဆံုး တူးေဖာ္ရရွိတာက ယူေရနီယမ္ ၂၃၈ (ႏ်ဴထရြန္ ၁၄၆ လံုး) ျဖစ္ၿပီး သဘာ၀ယူေရနီယမ္စုစုေပါင္းရဲ႕ (၉၉.၂၈၄) ရာခိုင္ႏႈန္းရွိပါတယ္။ ယူေရနီယမ္ ၂၃၅ (ႏ်ဴထရြန္ ၁၄၃ လံုး) ကေတာ့ သဘာဝ သတၱဳ႐ိုင္းထဲမွာ (၀.၇၁၁) ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ပါဝင္ပါတယ္။ (၂၃၅) ျဖစ္ျဖစ္ (၂၃၈) ျဖစ္ျဖစ္ ယူေရနီယမ္ မွန္ရင္ သတၱဳ႐ိုင္းေတြကလည္း ေရဒီယို ဓာတ္ႂကြတဲ့အတြက္ သတၱဳတြင္းတူး အလုပ္သမားေတြ၊ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ ကိုင္တြယ္ရတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ စစ္သည္ေတြ အတြက္ အႏၲရာယ္ ႀကီးလွပါတယ္။

အဏုျမဴဗံုး လုပ္တဲ့အခါ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ကို သံုးရပါတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ယူေရနီယမ္ (၂၃၈) ကို ပလူတုိနီယမ္ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲၿပီး သံုးႏိုင္ပါတယ္။ (ဟီ႐ိုးရွီးမားမွာ ခ်တဲ့ အဏုျမဴဗံုးဟာ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) နဲ႔ လုပ္တာ ျဖစ္ၿပီး နဂါစကီမွာ ခ်တဲ့ အဏုျမဴဗံုး ကေတာ့ ပလူတိုနီယမ္နဲ႔ လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။) ဒါေပမယ့္ ဒီ ဒုတိယ နည္းအတြက္ ပလူတုိနီယမ္ကုိ အဏုျမဴ ဓာတ္ေပါင္းဖိုနဲ႔ ထုတ္လုပ္ ရတာျဖစ္လို႔ ခက္ခဲၿပီး အဆင့္ျမင့္ပါတယ္။ တန္ဖိုးလည္း ႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဏုျမဴဗံုးကို ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ရခ်င္တဲ့ အာဏာရွင္ စနစ္ထြန္းကားရာ နည္းပညာ အဆင့္နိမ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ တိုင္းျပည္ေတြကေတာ့ စစခ်င္းမွာ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ကတဆင့္ အဏုျမဴဗံုးကို အဓိက ထုတ္လုပ္ၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာ ပလူတိုနီယမ္ ကိုလည္း ခုိးလုပ္ႏိုင္ေအာင္ အဏုျမဴ ဓာတ္ေပါင္းဖို တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစား ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖို တည္ေဆာက္ဖို႔ ျဖစ္ေစ၊ အဏုျမဴဗံုး လုပ္ဖို႔ ျဖစ္ေစ အစ ကနဦး အေနနဲ႔ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာဝ သတၱဳ႐ိုင္း ထဲကေန အင္မတန္ အခ်ဳိးအစားနည္းနည္းပဲပါတဲ့ ယူေရနီယမ္ (၂၃၅) ကို စုယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းလမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိတဲ့အနက္ အထိေရာက္ဆံုး အသံုးအမ်ားဆံုးနဲ႔ စရိတ္ အသက္သာဆံုး ကေတာ့ ဗဟို ဆြဲအားစက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗဟိုဆြဲအား Centrifuge ရဲ႕ သေဘာတရားကေတာ့ ေရႊက်င္ရာမွာ အေလးဆမတူတဲ့ သဲေတြ၊ ေက်ာက္ေတြနဲ႔ ေရႊကို စေကာဝိုင္း ဝိုင္းၿပီး ခြဲထုတ္ရသလိုပါပဲ။

ေဆး႐ံုေတြမွာလည္း ေသြးစစ္ရာမွာ ေသြးထဲပါတဲ့ အမႈန္အမႊားအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခြဲျခားႏိုင္ဖို႔ ဖန္ႁပြန္ေတြထဲထည့္ၿပီး ဗဟိုဆြဲအားစက္ထဲ ထည့္လွည့္ရပါတယ္။ အေလးဆ နည္းနည္းေလးပဲ (၁.၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္း) ကြာတဲ့ (၂၃၈) နဲ႔ (၂၃၅) ႏွစ္မ်ဳိးေရာေနတာကိုက်ေတာ့ လက္နဲ႔ စေကာဝိုင္းတာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာျမန္တဲ့ စက္နဲ႔ ေမႊ႔လိုက္တဲ့အခါ ပိုေပါ့တဲ့ (၂၃၅) က အေပၚမွာ သို႔မဟုတ္ အလယ္မွာ လာစုပါတယ္။ သဘာဝသတၱဳမႈန္ေတြထဲမွာ (၀.၇) ရာခုိင္ႏႈန္းပဲပါတဲ့ (၂၃၅) ကို မ်ားမ်ားရဖို႔ ယူေရနီယမ္ဓာတ္ေငြ႔ေတြကို ဆလင္ဒါ ႁပြန္လံုးရွည္ႀကီးေတြထဲထည့္ၿပီး လွည့္တဲ့အခါ (၂၃၈) က ႁပြန္လံုးေဘးမွာကပ္ၿပီး (၂၃၅) ေတြက အလယ္မွာ လာစုပါတယ္။ အလယ္မွာ စုေနတဲ့ (၂၃၅) ေတြကို ပိုက္ေတြနဲ႔ စုပ္ထုတ္ၿပီး ေနာက္ထပ္ ႁပြန္လံုးရွည္ေတြထဲလႊတ္၊ ဗဟိုဆြဲအားနည္းနဲ႔ ထပ္ခါထပ္ခါ စစ္ထုတ္စုယူရပါတယ္။ အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖုိမွာ သုံးဖုိ႔ဆုိရင္ (၂၃၅) ငါးရာခုိင္ႏႈန္းေလာက္အထိ ျဖစ္လာရင္ သုံးလုိ႔ရၿပီး အဏုျမဴလက္နက္ ထုတ္လုပ္ဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ (၂၃၅) ကုိးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္အထိ သန္႔စင္ဖုိ႔လုိတဲ့အတြက္ ဗဟုိဆြဲအား ဆလင္ဒါ ႁပြန္လုံးေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီ လုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုေတြမွာ ႁပြန္လံုးရွည္ႀကီးေတြ ေထာင္နဲ႔ခ်ီ တပ္ဆင္ထားရတဲ့ အတြက္ သိသာျမင္သာတဲ့ စက္႐ံုအက်ယ္ႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ ဒီဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံု မရွိရင္ အဏုျမဴဗံုး ဘယ္လိုမွ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ပါဘူး။

ဒါေတြလုပ္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုးအဆင့္မွာ သတၱဳတြင္းက တူးေဖာ္ရလာတဲ့ ယူေရနီယမ္ေျမသားအ႐ိုင္းကို ႀကိတ္ခြဲၿပီး ဓာတုေဗဒနည္းနဲ႔ သန္႔စင္ အရည္ေဖ်ာ္ အေျခာက္ခံလိုက္တဲ့အခါ ‘အဝါေရာင္ကိတ္မုန္႔’ Yellow Cake လို႔ လူသိမ်ားတဲ့ ဒုတိယဆင့္ သတၱဳ႐ိုင္းျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကို ေနာက္တခါ အက္ဆစ္၊ ဇဝက္သာ၊ ဟုိက္ၿဒိဳဂ်င္၊ ေအာက္ဆီဂ်င္တို႔နဲ႔ အဆင့္ဆင့္ ဓာတ္ျပဳေစတဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးမွာ ယူေရနီယမ္ဟက္ဆာဖလို႐ိုဒ္ဓာတ္ေငြ႔ ရပါတယ္။ အဲဒီယူေရနီယမ္ ဓာတ္ေငြ႔ကို ေစာေစာကေျပာတဲ့ ဗဟိုဆြဲအားႁပြန္လံုးေတြထဲထည့္ၿပီး ‘က်င္’ ယူရတာျဖစ္ပါတယ္။

အခု သတင္းထြက္တာက သပိတ္က်ဥ္း၊ ေမၿမိဳ႕၊ ၿမိဳင္နဲ႔ ပြင့္ျဖဴဘက္မွာ ႏ်ဴကလီးယားစက္႐ံုေတြ ေဆာက္ေနတယ္လို႔ သတင္းေတြထြက္ေနပါတယ္။ သပိတ္က်ဥ္းစက္႐ံုကေတာ့ တပ္မေတာ္ သိပၸံနဲ႔သုေတသန နည္းပညာတပ္ (သသန) က တာဝန္ယူတဲ့ ယူေရနီယမ္ဟက္ဆာဖလို႐ိုဒ္ဓာတ္ေငြ႔အဆင့္အထိ ထုတ္လုပ္တဲ့ ယူေရနီယမ္သန္႔စင္စက္႐ံု ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕ေျပးစမ္းသပ္အဆင့္ Prototype ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုလို႔ ခန္႔မွန္းရပါတယ္။ စက္႐ံုအရြယ္အစား ၾကည့္ရတာလည္း ေမၿမိဳ႕နဲ႔ ၿမိဳင္စက္႐ံုေတြေလာက္ မႀကီးပါဘူး။ ေမၿမိဳ႕နဲ႔ ၿမိဳင္စက္႐ံုေတြ သတင္းမေပၚခင္ကတည္းက သတင္းထြက္ေနတာျဖစ္လို႔ ေရွ႕ေျပးအဆင့္ Pilot plant လို႔ ယူဆႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုကို သပိတ္က်ဥ္းလို ငလ်င္ေၾကာတည့္တည့္ေပၚ သြားေဆာက္ရင္ေတာ့ နအဖေလာက္ မိုက္မဲတဲ့လူ ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဗမာျပည္မွာ ယူေရနီယမ္ အဓိကထြက္တဲ့ေနရာက ရွမ္းျပည္၊ ေတာင္ႀကီးနဲ႔ ဟိုပံုးၾကားက ပင္းပက္သတၱဳတြင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခု အဲဒီမွာ ႐ုရွားနဲ႔ေပါင္းၿပီး ယူေရနီယမ္ အႀကီးအက်ယ္တူးဖို႔ လက္ေတြ႔လုပ္ေနပါၿပီ။ ေရရွည္မွာေတာ့ ပင္းပက္ဟာ ယူေရနီယမ္သတၱဳ႐ိုင္းေျမႀကီးကို သန္႔စင္တဲ့ အဓိကေနရာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ဂူဂယ္အတ္သ္ (Google Earth) ကေနၾကည့္တဲ့အခါ သပိတ္က်ဥ္းဘက္မွာ ထူးျခားတဲ့ အေဆာက္အဦ မေတြ႔ရပါဘူး။ ေမၿမိဳ႕ဘက္မွာေတာ့ ထူးျခားတဲ့ အေဆာက္အဦ ေတြ႔ေနရပါၿပီ။ ေမၿမိဳ႕အေရွ႕ဘက္ (၁၀) မိုင္အကြာ ေနာင္လုိင္နားမွာ တည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေပ (၃၀၀) ပတ္လည္ အေဆာက္အဦႀကီးဟာ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုက ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဓာတ္ေပါင္းဖိုဆိုတာ ေရေပါေပါမ်ားမ်ား ရႏိုင္တဲ့ေနရာမွာ ေဆာက္ရပါတယ္။ ဒါမွ ဓာတ္ေပါင္းဖိုထဲက ထြက္လာတဲ့ အပူဓာတ္ကို ထိန္းႏိုင္မွာျဖစ္သလို တာဘိုင္ဂ်င္နေရတာေတြကိုလည္း ေရေႏြးေငြ႔နဲ႔ လည္ပတ္ေစၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားထုတ္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္တာက ယူေရနီယမ္သန္႔စင္တဲ့ ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံု Centrifuge Plant ပဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဏုျမဴလက္နက္ လုပ္ငန္းမွာ ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုဆိုတာ အေရးႀကီးအဆင့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္အဆင့္ေရာက္လာၿပီျဖစ္လို႔ ေမၿမိဳ႕လို တပ္ၿမိဳ႕နားမွာ ေဆာက္တာ အမ်ားႀကီးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ယူေရနီယမ္သန္႔စင္ေရး ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ပါ။

ေနာက္သတင္းရတဲ့ မေကြးတုိင္း ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ ႏွမ္းစားက်င္း ေဒသဘက္က လွ်ဳိႀကီးကို တူးထုတ္ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ စက္႐ံုကို Google Earth မွာ ရွာမေတြ႔ေသးေပမယ့္ ဓာတ္ပံုမွာ ေတြ႔ရတာကေတာ့ ေနာင္လုိင္စက္႐ံုလိုမ်ဳိး ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံု ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ေနာင္လုိင္စက္႐ုံနဲ႔ပုံစံတူ ေပ (၃၀၀) ပတ္လည္ စက္႐ံုႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္လိုင္စက္႐ံုက အိုင္ေအအီးေအ အစစ္ေဆးခံမယ့္ (၂၃၅ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းအထိပဲ ထုတ္မယ့္) စက္႐ံုျဖစ္ၿပီး ၿမိဳင္စက္႐ံုကေတာ့ အိုင္ေအအီးေအ အသိမခံတဲ့ (၂၃၅ ကိုးဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္းအထိ ထုတ္မယ့္) စက္႐ံုျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အသံုးမက်တဲ့ နအဖပီပီ စက္႐ံုကိုေတာ့ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု မေတြ႔ႏိုင္ ေလယာဥ္ဗံုးႀကဲလို႔ မလြယ္ႏုိင္တဲ့ ေတာင္ေပၚလွ်ဳိထဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္ေဆာက္ေနၿပီး စက္႐ံုဆီသြားတဲ့ ကားလမ္းကိုေတာ့ ေလးလမ္းသြား လမ္းမႀကီးနီးနီး ျဖဴးေနေအာင္ ေဖာက္ထား ပါတယ္။ ေတာင္ေတြၿဖိဳၿပီး လွ်ဳိႀကီးကို တူးခ်ဲ႕ရာမွာ ေသခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ ရြာသားေတြလည္း မနည္းပါဘူး။

ဒီေနရာမွာ အေရးပါတဲ့ ျပႆနာတခုက နအဖ ဗဟိုဆြဲအားစက္႐ံုအတြက္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဆလင္ဒါႁပြန္လံုးရွည္ေတြကို ဘယ္သူက ေရာင္းေပးသလဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆလင္ဒါေတြကို ေတြ႔ကရာ ဒန္အိုးဒန္ခြက္ေတြနဲ႔ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ သီးသန္႔ထုတ္လုပ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင္းေပးတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ ေရာင္းေပးတဲ့ ကုမၸဏီဟာ ႏိုင္ငံတကာ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ကုလသမဂၢ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို လံုးဝေဖာက္ဖ်က္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမွာင္ခိုေရာင္းသူေတြကို ႏိုင္ငံတကာက ေဖာ္ထုတ္အေရးယူရမွာ ျဖစ္သလို မေရာင္းရေသးရင္လည္း မေရာင္းႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ပင္တားျမစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားက သေဘၤာ ဗမာျပည္သြားမွာကို ေတာက္ေလွ်ာက္ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အတြက္ ကိုရီးယားသေဘၤာ၊ ဗမာသေဘၤာေတြ မသံုးဘဲ အိႏၵိယ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို ပိုက္ဆံရၿပီးေရာဆိုတဲ့ တတိယႏိုင္ငံတခုရဲ႕ သေဘၤာေတြနဲ႔လည္း သယ္မယ့္ အလားအလာ ရွိေနပါတယ္။

အႏၲရာယ္ႀကီးလွတဲ့ ႏ်ဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုကိုေတာ့ လူေနထူထပ္တဲ့ ေမၿမိဳ႕မွာျဖစ္ေစ၊ ေက်ာက္ဆည္မွာျဖစ္ေစ၊ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာျဖစ္ေစ ေဆာက္မယ္မထင္ပါ။ အဏုျမဴဗံုးကို လံုးခ်င္းအဓိပၸာယ္ အတိအက်အတိုင္း literally ဖင္ခြထုိင္ေနေလာက္ေအာင္ မိုက္မဲရင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစြမ္းရည္ ညံ့ဖ်င္းလေဘာ္က်လွတဲ့ နအဖေတြ ျမန္ျမန္ ကမာၻေျမေပၚက ေပ်ာက္သြားဖို႔ လြယ္သြားပါလိမ့္မယ္။

မေကြးတိုင္း ပြင့္ျဖဴၿမိဳ႕နယ္မွာ ေဆာက္ေနတဲ့ စက္႐ံုကေတာ့ ႐ုရွားက ဝယ္တဲ့ (အိုင္ေအအီးေအ အစစ္ေဆးခံမယ့္) အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖို ထားဖို႔လို႔ ယူဆရပါတယ္။ အခုထိေတာ့ ႐ုရွားက ဗမာျပည္ကို ပို႔လိုက္တဲ့သတင္း မၾကားရေသးပါဘူး။ ငဖဲၿမိဳ႕နယ္ထဲက ကပစ (၁၄) စက္႐ံုကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယားက ဝယ္မယ့္ (အိုင္ေအအီးေအ အသိမခံတဲ့) အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖိုထားဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ငဖဲေျမာက္ဘက္ ေစတုတၱရာမွာေတာ့ အဏုျမဴဗံုးကို ဒံုးက်ည္ထိပ္ဖူးအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ဖို႔ ကပစ (၂၀) စက္႐ုံ တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။ ဒါေတြကိုလည္း Google Earth မွာ မေတြ႔ေသးပါဘူး။ ပြင့္ျဖဴ၊ ငဖဲ၊ ေစတုတၱရာ နယ္ခ်င္းစပ္ေနတဲ့အတြက္ ဒီစက္႐ံုေတြဟာ တဆက္တစပ္တည္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို ပံုမွား႐ိုက္ဖို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ (Google Earth မွာ ၿမိဳင္၊ ငဖဲ၊ ေစတုတၱရာ၊ ပြင့္ျဖဴ၊ ၿမိဳ႕သစ္ နယ္ေျမေတြကို ေမၿမိဳ႕လို အေသးစိတ္ျပတဲ့အခါ ေျပးမလြတ္ ေတြ႔ႏိုင္မွာပါ။)

နအဖဟာ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္တဲ့ စက္႐ံုေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ အားလံုးကိုလည္း ေျမေအာက္မွာ မလုပ္ႏိုင္ေသးပါ။ လက္ရွိ ဥမင္လိႈင္ေခါင္းေတြဟာ အမိန္႔ေပးကြပ္ကဲေရးစခန္းေတြ Command post ၊ ခိုလႈံရာစခန္းေတြ Bomb Shelter နဲ႔ သာမန္ ခဲယမ္း ရိကၡာေထာက္စခန္းေတြ Logistic depot ပဲျဖစ္ၿပီး (ဒံုးပ်ံေတြ ထားႏုိင္တဲ့) အႀကီးစား ေျမေအာက္သိုေလွာင္႐ံုနဲ႔ ေျမေအာက္ထုတ္လုပ္ေရးဌာနေတြ မေဆာက္ရေသးပါ။ မၾကာခင္ကာလအတြင္း ေဆာက္လာ ႏိုင္စရာလည္း ရွိေနပါတယ္။

နအဖမွာ အဏုျမဴဗံုးတင္ၿပီး ဘန္ေကာက္နဲ႔ ဒါကာကို ဗံုးသြားႀကဲႏိုင္မယ့္ (ရန္သူပစ္ခ်တာ မခံရႏိုင္မယ့္) ေခတ္မီစစ္ေလယာဥ္ မရွိပါ။ ကိုးကန္႔ၿငိမ္းအဖြဲ႔နဲ႔ တင္းမာမႈျဖစ္ၿပီးေနာက္ F-7 ေလယာဥ္ေတြကို ခါတိုင္းပံုမွန္ေလ့က်င့္ ပ်ံသန္းမႈထက္ အင္အားႏွစ္ဆတိုး၊ ပ်ံသန္းခ်ိန္ႏွစ္ဆတိုး ပ်ံသန္းအင္အားျပခိုင္းတဲ့အခါ စစ္ေလယာဥ္တစီး ရႊံ႕ဗြက္ထဲ ေခါင္းစိုက္သြားလို႔ က်န္တဲ့ ေလယာဥ္မႉးေတြ ဘယ္သူမွ တ႐ုတ္ေလယာဥ္ မေမာင္းရဲေတာ့ဘဲ ခြင့္မဲ့ပ်က္ကြက္ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုဒိတ္ကုန္ေနတဲ့ တ႐ုတ္လုပ္ စစ္ေလယာဥ္ အေဟာင္းအစုတ္ေတြ၊ ဒိတ္ကုန္ခါနီး ႐ုရွားစစ္ေလယာဥ္ေတြကလည္း ဗံုးႀကဲေလယာဥ္ မဟုတ္လို႔ အဏုျမဴလက္နက္ကို အသံုးခ်ခ်င္ရင္ တာေဝးပစ္ဒံုးပ်ံ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ အဏုျမဴလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား၊ အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္တို႔ေတာင္ အခုထိ ဒံုးပ်ံနည္းပညာကို ေကာင္းေကာင္းမပိုင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ခဏခဏ စမ္းသပ္ေနရဆဲ၊ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အႏုျမဴလက္နက္မလုပ္ေသးတဲ့ အင္မတန္ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေတာင္ ဒံုးပ်ံနည္းပညာမွာ နိမ့္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ေစ်းကြက္မွာေရာင္းတဲ့ ဒံုးပ်ံေတြက တာေဝးလည္းမရ၊ အဏုျမဴထိပ္ဖူး တပ္ဆင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္လည္း အဆင့္မျမင့္သလို ပစ္မွတ္တိက်မႈပိုင္းမွာလည္း မေကာင္းသူထိပ္ ေကာင္းသူထိပ္သေဘာပဲရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နအဖဟာ အဲဒီဒံုးပ်ံေတြကို ဝယ္၊ သုေတသနလုပ္ၿပီး တာေဝးပစ္ဒံုးပ်ံျဖစ္ေအာင္ အဆင့္ျမႇင့္ဖို႔ လုပ္ရပါမယ္။ ဒီအတြက္ မေကြးတိုင္း အထက္မင္းလွမွာရွိတဲ့ ကပစ (၁၀) စက္႐ံုနဲ႔ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ၿမိဳ႕သစ္နားက ကပစ (၁၅) စက္႐ံုမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားအကူအညီနဲ႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း နအဖလို အရည္အခ်င္းမ်ဳိးနဲ႔ဆိုရင္ အဏုျမဴပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တာေဝးပစ္ဒံုးပ်ံပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်ာႏိုဘိုင္လ္ထက္ပိုဆိုးမယ့္ အလားအလာ “ေရွ႕ ၄၊ ေနာက္ ၆၊ ငါပါ ၁၁ ေယာက္” ျဖစ္ဖို႔ အလားအလာပဲမ်ားပါတယ္။ ႏ်ဴကလီးယား မျဖစ္ဘဲ (အ) ႏူ ကလီးယားပဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္