ေျခႏႇစ္ဖက္မရႇိသူေတာင္ ဧ၀ရတ္ေတာင္ေရာက္ေအာင္ တက္ႏိုင္ေသးတာပဲ

Written by လူထုစိန္၀င္း

တစ္ႏႇစ္ကူးခဲ့ျပန္ၿပီ။ ႐ိုးရာျပကၡဒိန္အလိုအရ ကူးခဲ့ရေပမယ့္ ႏႇစ္သစ္ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုတဲ့ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ရဲ႕ အမႇတ္အသား သေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္မိုး မရြာခဲ့လို႔ ပိေတာက္ေတြ မပြင့္ႏိုင္ၾကဘူး။ ပိေတာက္မဲ့ သႀကၤန္ဆိုတဲ့ ထူးျခားခ်က္က လြဲၿပီး တျခား ထူးျခားေျပာင္းလဲမႈမ်ဳိးေတာ့ ဘာတစ္ခုမႇ မေတြ႔ရဘူး။

ၾကားျမဲေတြၾကားရ
မနက္မုိးလင္းလို႔ မ်က္စိႏႇစ္လံုး ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ မဂၤလာ မရႇိတဲ့အသံေတြကို ၾကားျမဲၾကားရတယ္။ အီရတ္နဲ႔ အာဖဂန္ နစၥတန္မႇာ ဗံုးဒဏ္ စက္ေသနတ္ဒဏ္ေၾကာင့္ အရပ္သူအရပ္သားေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြ ေသေက်ၾကရတဲ့ သတင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္မႇာ ငလ်င္ႀကီးလႈပ္လို႔ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးၿပီး လူေတြ ေသၾကရတဲ့သတင္း၊ အိႏၵိယမႇာ မုန္တိုင္း၀င္ေမႊလို႔ ဒုကၡေရာက္ရတဲ့သတင္း၊ အိုက္စလန္ႏိုင္ငံ မီးေတာင္ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဥေရာပေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္အားလံုုး ရပ္ခိုင္းထားရလို႔ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသာင္တင္ ေနၾကရတဲ့ သတင္း စတဲ့ စတဲ့ အမဂၤလာ သတင္းေတြခ်ည့္ပါပဲ။

အနီးဆံုးေနရာက အနိ႒ာ႐ံု
ဒီၾကားထဲကိုယ္နဲ႔အနီးကပ္ဆံုး ေနရာမႇာ အနိ႒ာ႐ံုျမင္ကြင္းႀကီး တစ္ခုက ျဗဳန္းကနဲထၿပီး ေပၚေပါက္ လာခဲ့ရေသးတယ္။ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ ကန္ေတာ္ႀကီး ေရကစားမ႑ပ္ တစ္ခုေရႇ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈႀကီးပါ။ လူရႇစ္ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၁၇၀ ဦး ထိ ခိုက္ဒဏ္ရာရသြားခဲ့ၾကတယ္လို႔ သတင္းစာမႇာ ဖတ္ရတယ္။ အၾကတ္ေန႔ ေန႔ခင္း သံုးနာရီခြဲ ေလာက္မႇာ ပူလြန္းလို႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဖ်ာခင္းၿပီး လႇဲရင္းနဲ႔ ေဟာဟဲ လိုက္ေနစဥ္မႇာ မႏၲေလးက ဖုန္းလႇမ္းဆက္တယ္။ ဗံုးကြဲတာ သိၿပီးပလားတဲ့။ မသိေသးဘူးဆိုေတာ့ အယ္လ္ဂ်ာဇီးရာမႇာ တင္ေနတယ္၊ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ စာတန္းထိုးျပတဲ့ သတင္းမႇာက လူေပါင္း ၂၄ ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး ၇၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ႀကီး စိတ္ထဲမႇာ ေနာက္က်ိ သြားတယ္။

ကမ္းကုန္ေအာင္ယုတ္မာ
ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း၊ ေအးျမျခင္းသေကၤတျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ပြဲေတာ္လို အခါသမယ မ်ဳိးမႇာ အစဥ္အလာအတုိင္း ေပ်ာ္ပါး ျမဴးတူးေနၾကတဲ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြၾကားထဲမႇာမႇ ဗံုးခြဲရတယ္လို႔။ ဒါဟာ ကမ္းကုန္ေအာင္ ယုတ္မာတဲ့ လုပ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ဳိးနဲ႔မႇ တရားတယ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကပဲ လုပ္လုပ္ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္တဲ့ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္တယ္။ လုပ္သူေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူေတြ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား ျဖစ္ကုန္ေအာင္ လုပ္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ဘိန္းစားသတၲိ
သူတို႔ရည္ရြယ္သလို ျဖစ္မလာပါဘူး။ ေနာက္ရက္ သႀကၤန္အတက္ေန႔မႇာ ေရပက္ကစားျမဲ ကစားေနၾကတာ ပါပဲ။ ဗံုးခြဲသူေတြကို လူေတြက စက္ဆုပ္ရြံရႇာ မုန္းတီးစိတ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးကို ဘယ္သူကမႇ ေတာ္လိုက္တာလို႔ ခ်ီးက်ဴးမႇာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ီးက်ဴးရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးဖိုးျပတ္ေနတဲ့ ေဆးသမား တစ္ေယာက္ကို ပိုက္ဆံေပးခိုင္းရင္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးပဲ။ ဘာသတိၲမႇ မလိုပါဘူး။ ဘိန္းစား သတၲိေလာက္ ရႇိရင္ျဖစ္ပါတယ္။ တရားခံ ဘယ္သူဘယ္၀ါ မသိေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ရန္သူျဖစ္တယ္ ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာ ေျပာရဲတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဒီလုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္နဲ႔ ေ၀းသထက္ ေ၀းသြားစရာ အေၾကာင္းသာရႇိလို႔ျဖစ္တယ္။

ေတာင့္တတဲ့ခ်ဳိးကူသံ
ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္သူတစ္ရပ္လံုး လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ အသံက ခ်ဳိးကူသံျဖစ္တယ္။ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံ မဟုတ္ဘူး။ ႏႇစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ဗံုးသံ၊ ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရတာ စိတ္ပ်က္လႇပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္လႇပါၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတ သႀကၤန္ပြဲေတာ္ အခါသမယမႇာ အရပ္သူ အရပ္သားေတြကို ပစ္မႇတ္ထားၿပီး ဗံုးခြဲ တိုက္ခိုက္လိုက္တာဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵစစ္ ဆႏၵမႇန္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ဳိး ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူကို ေစာ္ကားသူ၊ ျပည္သူကို သတ္ျဖတ္သူဟာ ဘယ္ေတာ့မႇ သက္ဆိုး မရႇည္ပါဘူး။ တစ္ေန႔မႇာ ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္တာခံရမႇာ မလြဲမေသြပါပဲ။

ျပည္သူကိုတန္ဖိုးထားလုိ႔
ဂ်ပန္ေတာ္လႇန္ေရးကာလတုန္းက ေတာ္လႇန္ေရးတပ္သားမ်ား ရန္သူကိုတိုက္တဲ့ အခါမႇာ ဘယ္ေတာ့မႇ ရြာေတြထဲကေနၿပီး တိုက္ခိုက္ေလ့ မရႇိပါဘူး။ အရပ္သူ၊ အရပ္သားမ်ား ထိခိုက္မႇာ စိုးတဲ့ အတြက္နဲ႔ ရန္သူ ဂ်ပန္တပ္ကရြာကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းပစ္မႇာ စိုးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပါ။ တိုက္စရာရႇိရင္ ရြာနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာက ေစာင့္ၿပီး တိုက္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အဲဒီလို တန္ဖိုးထားတဲ့ အတြက္ ျပည္သူလူထုကလည္း ေတာ္လႇန္ေရး တပ္သားေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီး ကာကြယ္ ေစာင့္ေရႇာက္ၾက၊ ၀ိုင္း၀န္း ကူညီၾကတာျဖစ္တယ္။ ျပည္သူနဲ႔ တစ္သားတည္းရႇိလို႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လႇန္ေရး တိုက္ပြဲေတြနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး တိုက္ပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္ ေအာင္ပြဲခံၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရယူႏိုင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြနဲ႔
အခုေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕အသက္ကို ဖက္ရြက္တစ္ရြက္ေလာက္မႇ တန္ဖိုး မထားၾကေတာ့ပါလား။ စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ အၾကမ္းဖက္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို စိတ္ပ်က္တာပါ။ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပ်က္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏႇစ္သစ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သစ္ေတြ၊ အားမာန္သစ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳဆိုလ်က္ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အေမႇာင္မိုက္ဆံုးဆိုတဲ့ သန္းေခါင္အခ်ိန္ ကုန္ဆံုး လြန္ေျမာက္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေန႔သစ္တစ္ခု စတင္ဖို႔ အတြက္ အေမႇာင္ တိုက္ႀကီးထဲကေနၿပီး ေရာင္နီကေလး စတင္ ေပၚထြက္လာျမဲျဖစ္လို႔ပါ။

ျပႆနာရႇိမႇနည္းလမ္းရႇာ
ဒီဗံုးခြဲတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေရႊျပည္ေတာ္သို႔ သြားရာ လမ္းခရီးမႇာ အဖ်က္အဆီးေတြရႇိတယ္၊ ဒီမိုကေရစီကို မလိုလားတဲ့ သူေတြ ရႇိတယ္ဆိုတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ သိျမင္ လိုက္ၾကရၿပီျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုး သတိႀကီးစြာ ထားေနၾက ေတာ့မႇာ ေသခ်ာတယ္။ လူ႔သဘာ၀က ဘာမႇမျဖစ္ရင္ ဘာမႇ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနေလ့ရႇိတယ္။ ျပႆနာတစ္ခု၊ အခက္အခဲတစ္ခု ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႔လိုက္ရမႇ ျပႆနာေျဖရႇင္းဖို႔ ေတြးေတာ ၾကံဆတတ္ၾကတယ္။ သာမန္အသိၪာဏ္ (common sense) ေလာက္ ရႇိသူဆိုရင္ေတာင္ ေရႇ႕မႇာ တားဆီးေနတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ေခါင္းနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္မႇာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို ဖယ္ရႇားပစ္ဖို႔ နည္းလမ္း ရႇာမႇာ ေသခ်ာပါတယ္။

နည္းလမ္းဆိုတာ ရႇာရင္ေတြ႔ပါတယ္။ မေတြ႔ဘဲေနကို မေနပါဘူး။ အေရးႀကီးတာက ဦးတည္ခ်က္ပန္းတိုင္ တိက် ခိုင္မာ ျပတ္သားဖို႔နဲ႔ ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ဆိုတဲ့ သႏၷိ႒ာန္ စြဲစြဲျမဲျမဲရႇိဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ႏႇစ္ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ဘယ္လို အတားအဆီး၊ အေႏႇာင့္အယႇက္ မ်ဳိးကိုမႇ ေၾကာက္စရာ မလိုပါဘူး။ အဖ်က္အင္အား ႀကီးမားေလေလ သူ႔ကို တန္ျပန္တဲ့ စြမ္းအားေတြလည္း ႀကီးမားလာေလေလျဖစ္တယ္ ဆိုတာ နိယာမပဲ။ မေၾကာက္နဲ႔၊ စိတ္မပ်က္နဲ႔၊ သႏၷိ႒ာန္ စြဲျမဲခိုင္မာရင္ မေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲ၊ အတား အဆီးဆိုတာ မရႇိဘူး။ ေျခႏႇစ္ဖက္စလံုး မရႇိတဲ့သူေတာင္ ဧ၀ရတ္ေတာင္ထိပ္ကို ေရာက္ေအာင္ တက္ႏိုင္ေသးတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။

Ref: Eleven Media Group