အဟာ၀တ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ

လူထုစိန္၀င္း

မနက္တုိင္း သတင္းစာဖတ္တဲ့အခါမွာ ေၾကာ္ျငာေတြကို အရင္ဆံုး ဖတ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတုိင္း နာေရးကို အရင္ဖတ္ၿပီးမွ မဂၤလာေဆာင္ ေၾကာ္ျငာေတြနဲ႔ တျခား ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးစံုကို ဖတ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာေတြက စိတ္၀င္စားဖို႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္။ ယူတတ္ရင္ အမ်ားႀကီး တရားရႏိုင္တယ္။

တရားရစရာ လူ႔သဘာ၀ေတြ
ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ လူ႔သဘာ၀မ်ိဳးစံုကို ေလ့လာလို႔ရတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ ေၾကာ္ျငာေတြထဲက မဆီမဆုိင္ အဂၤလိပ္ စာလံုးေတြ ႀကံဖန္ ထည့္ၾကတာေတြ ၾကည့္ၿပီး လူေတြရဲ႕ ႂကြားတတ္တဲ့ သဘာ၀ကို သိရတယ္။ အေမြျပတ္ စြန္႔လႊတ္ျခင္း ေၾကာ္ျငာေတြဖတ္ၿပီး တဒဂၤ ေဒါသေလး တစ္ခုေၾကာင့္ ကုိယ့္ေပါင္ ကုိယ္လွန္ေထာင္း ျဖစ္ေနတာေတာင္ သတိမထား မိၾကပါလားလို႔ ေတြးၿပီး ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ ေလာဘေတြ အေၾကာင္း နားလည္ သေဘာေပါက္ရတယ္။ ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း ေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔ မဂၤလာေဆာင္တဲ့ ရက္နဲ႔ တစ္လေလာက္သာ ကြာတာမ်ိဳးကို သတိထားမိတဲ့ အခါ အံ့ၾသရတယ္။ ခုျမင္၊ ခုႀကိဳက္၊ ခုယူ၊ ခုကြဲ အျဖစ္ေတြ သိပ္မ်ား လြန္ကဲေနၿပီလားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္ရတယ္။

ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈမွာေမ်ာ
"ပုထုဇေနာဥမၼာတေကာ" ဆိုတဲ့ စကားကို သတင္းစာထဲက ေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္႐ံုနဲ႔တင္ သေဘာေပါက္ၿပီး တရား ရႏိုင္တယ္။ ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈ မ်ိဳးစံုမွာ ပုထုဇဥ္ေတြ သာယာ နစ္ေမ်ာေနၾကတာေတြကို ေမြးေန႔ဂုဏ္ျပဳ ေၾကာ္ျငာေတြမွာ ေတြ႔ႏုိင္တယ္။ သီခ်င္းေခြ ေၾကာ္ျငာ၊ စာအုပ္ ေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔ လူေတြ မမွည့္ဖူးတဲ့ နာမည္ အထူးအဆန္းေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ရတဲ့အခါ ၿပံဳးရတယ္။ ထူးရင္ၿပီးေရာ၊ ဆန္းရင္ၿပီးေရာ ဆိုၿပီး စတန္႔ ထြင္လုိက္ၾကတာ။ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းေတာင္ မသိရွာၾကဘူး။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဘိုနာမည္မွည့္မွ ဟုတ္တယ္ထင္ၿပီး ေယာက္်ားနာမည္မွန္း မသိ၊ မိန္းမနာမည္မွန္း မသိ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ မွည့္ထား လုိက္ၾကတာ ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားေလးက "ကစ္တီ" လို႔ မွည့္တာမ်ိဳးေပါ့။

ေငြေၾကာင့္ ပ်က္စီးကုန္ၾက
တစ္ခါတေလ ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာ သားသမီးေတြက အေဖရင္း၊ အေမရင္းကို ပစၥည္းခန္းနဲ႔ တရားစြဲတာ မ်ိဳးလည္း ေတြ႔ရ တတ္တယ္။ အေဖရင္း၊ အေမရင္းက သားသမီးေတြကို တရားစြဲတာလည္း ေတြ႔ရတယ္။ "ျမင္းမိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴး ေက်းဇူးႀကီးလွ မိႏွင့္ဖ" ဆိုတဲ့ ျမန္မာ လူမ်ိဳးမ်ားရဲ႕ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ေငြနဲ႔ ဓနဥစၥာတို႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီး ကုန္ၾကပါေပါ့လားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္ရတယ္။ ေမတၱာေရအလ်ဥ္ ဆိုတာ အထက္ကေအာက္ကို တသြင္သြင္ စီးဆင္းၿမဲ ဆိုတဲ့စကားလည္း ႁခြင္းခ်က္ ရွိတတ္ပါလားလို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတယ္။ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ ဆိုတဲ့ တရားမ်ားလည္း ပိုက္ဆံ အဓိကဆိုတဲ့ ဆုပ္ကပ္ႀကီးမွာ လံုး၀ ပ်က္စီး ကုန္ၾကပါေပါ့လား၊ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလုိက္တာ။

က်က္သေရရွိတဲ့ေၾကာ္ျငာ
ေၾကာက္စရာေတြ၊ ရွက္စရာေတြ၊ ေလွာင္ၿပံဳးစရာေတြ၊ တရားသံေ၀ဂရစရာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကားမွာ တစ္ခါတေလ မုဒိတာ ပြားစရာ က်က္သေရရွိတဲ့ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြလည္း ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ႏွစ္ေလးဆယ္ေျမာက္၊ ႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္ မဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္ ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ႏွစ္ေပါင္း ေလးငါး ေျခာက္ဆယ္ၾကာေအာင္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ဒီေခတ္ ဒီအခါမွာ တကယ္ကို မဂၤလာ က်က္သေရ အေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းတဲ့ သတင္း ျဖစ္တယ္။ ကမၻာမွာလည္း ရွားသထက္ ရွားလာသလို၊ ျမန္မာမွာလည္း ရွားလာ ေနပါၿပီ။

အဆိုးဘက္ကိုေျပာင္း
သူမ်ားႏုိင္ငံေတြမွာ ျဖစ္ေနတာေတြကို မေျပာခ်င္ဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံမွာကို အခုႏွစ္ေတြ အတြင္း အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သေဘာထားေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ အဆိုးဘက္ကို သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲ သြားတာ ေတြ႔ျမင္ေနရတယ္။ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းဖက္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုတာ ေက်းလက္ ေဒသေတြမွာပဲ ေတြ႔ျမင္ ရေတာ့တယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီးေတြမွာေတာ့ ကြာရွင္း ျပတ္စဲေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနတာကို သိႏုိင္တယ္။ မဂၤလာ ေဆာင္ၿပီး တစ္လေလာက္ အၾကာမွာ ကြာရွင္း လုိက္တဲ့ ေၾကာ္ျငာ မ်ိဳးေတြေတာင္ တစ္ႏွစ္ကို သံုး၊ ေလးႀကိမ္ေလာက္ ေတြ႔ရတယ္။ မေၾကာ္ျငာဘဲ ထားတာေတြလည္း ရွိဦးမွာပါပဲ။

ေတာ္႐ံုဆိုမေျပာဘူး
ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြေျပာင္းတာနဲ႔အတူ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြပါ ေျပာင္းလဲလာၾကတာ သဘာ၀မို႔ ေတာ္႐ံု တန္႐ံုေလာက္ဆို မေျပာပါဘူး။ ခုဟာကေတာ့ လြန္ကဲေနတယ္ ထင္လို႔ပါ။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ ႐ိုးရာ ဓေလ့ထံုးစံ ေတြကို ပစ္ပယ္႐ံုတင္ မကေတာ့ဘဲ လံုးလံုးႀကီးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘက္အထိ ျပဳမူက်င့္ႀကံ ေနၾကတာေတြကို ေနရာတကာမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ ျမန္မာမိန္းကေလး တို႔ရဲ႕ သိမ္ေမြ႔မႈနဲ႔ က်က္သေရ ရွိမႈဟာ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တယ္။ ကစ္ပလင္က သူ႔ရဲ႕ (Road to Mandalay) "မႏၲေလးလမ္း" ကဗ်ာမွာ တသသနဲ႔ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ ေရးခဲ့ရတယ္။ အခုေခတ္ ျမန္မာ မိန္းကေလးမ်ားကေတာ့ ပြင့္လင္း လြတ္လပ္မႈ ဆိုတဲ့စကားကုိ "တလြဲဆံပင္ေကာင္း" အသံုးခ်ၿပီး ရဲတင္းမႈ လြန္လြန္း ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ပညာေပးလား၊ လံႈ႔ေဆာ္ေရးလား
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈက "ဃရာ၀ါသ" ကိစၥမွန္သမွ်ကို သိသာသိေစ၊ မျမင္ေစနဲ႔ သေဘာနဲ႔ သိုသိုသိပ္သိပ္ လုပ္ေဆာင္ေလ့ ရွိတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေတြကို လူၾကားထဲမွာ ေျပာေလ့ ဆိုေလ့ မရွိၾကဘူး။ အခုေခတ္ေတာ့ ႐ုပ္ျမင္ သံၾကားလို ကေလးလူႀကီးနဲ႔ ရဟန္းသံဃာပါ မက်န္ ၾကည့္ေလ့ရွိတဲ့ ေနရာမ်ားက ေနၿပီး မိန္းကေလး တစ္ကိုယ္ေရသံုး ပစၥည္းမ်ိဳးစံုကို မိန္းကေလးေတြ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ႏွာ ေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ ေၾကာ္ျငာ ေနၾကတာဟာ မထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါထက္ဆိုးတာက "ကြန္ဒံုး" ေၾကာ္ျငာေတြ။ ကေလးေတြကို စမ္းသပ္ ၾကည့္ခ်င္ေအာင္ အားေပးအားေျမႇာက္ ျပဳသလို ျဖစ္ေနတာကို စဥ္းစားမိၾကဟန္ မတူဘူး။ ပညာေပးဆိုတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္တပ္ၿပီး ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ဖီလာဆန္႔က်င္ ျဖစ္တဲ့ အထိ ေရးသားၾက၊ ေၾကာ္ျငာၾကတာ ေတြဟာ ပညာေပး မကေတာ့ဘဲ လံႈ႔ေဆာ္ေရး ျဖစ္တဲ့အထိ ေရာက္သြားတာေတြ ကေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။

လွတာထက္လြန္ၿပီး ႐ုိင္းပ်
ေနာက္ၿပီး ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကထဲက တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ မ်ားကလည္း လွပတာထက္ လြန္ကဲၿပီး ႐ုိင္းပ်တဲ့ အထိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အေျပာအဆိုေတြ ပြင့္လင္း လုိက္ပံုမ်ားကလည္း လက္ဖ်ား ခါေလာက္တယ္။ ရည္းစား ရွိေနတာကို ဂ်ာနယ္ေတြထဲက တစ္ဆင့္ လူသိရွင္ၾကား ေၾကာ္ျငာၾကတယ္။ တစ္ခါဆို ထားေတာ့ တစ္ေယာက္ေျပာင္းတုိင္း တစ္ခါ ေၾကာ္ျငာတာမ်ိဳး ကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အျမင္မွာ မတင့္တယ္ဘူးလို႔ ထင္တယ္။

အိေႁႏၵနဲ႔ သိုသိပ္မႈ
ျမန္မာေတြက အစဥ္အလာ႐ိုးရာအေနနဲ႔ကို "အိေႁႏၵ" ဆိုတာကို တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ ေနရာတကာ ပြင့္လင္းတာကို လက္မခံဘူး။ အိေႁႏၵရွိျခင္းနဲ႔ သိုသိပ္ျခင္းကို ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္လို႔ သေဘာ ထားတယ္။ ေခတ္ေတြ၊ စနစ္ေတြေျပာင္းရင္ ႐ိုးရာဓေလ့ ထံုးစံေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြလည္း ေခတ္နဲ႔အညီ လိုက္ေျပာင္း ၾကရၿမဲျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူမ်ိဳးတုိင္း လူမ်ိဳးတိုင္းဟာ သူတို႔ရဲ႕ အေျခခံေက်ာ႐ိုး ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ တန္ဖိုးထားၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ကုိယ္ပိုင္ ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ကြယ္ရင္ လူမ်ိဳးပါ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္လို႔ ျဖစ္တယ္။

တလြဲဆံပင္ေကာင္းၾကတယ္
ေျပာရမွာ အားနာေပမယ့္ ေနာင္လာမယ့္ ကေလးေတြ အတုယူ မမွားေစခ်င္လို႔ ေျပာရ ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီက ေဖ်ာ္ေျဖေရး ေလာကဟာ တလြဲဆံပင္ေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္။ အေပၚယံ ပကာသန အေဆာင္ အေယာင္ေတြ ကမၻာ့ အဆင့္မီေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကသေလာက္ အႏုပညာပိုင္းက အဆင့္မီေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈေတာ့ ေပါ့တီးေပါ့ဆနဲ႔ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၀တ္စား ဆင္ယင္မႈေတြမွာ ေဟာလိ၀ုဒ္နဲ႔ နင္လားငါလား လုိက္သလို၊ ေဆး၀ါး တလြဲသံုးတာ၊ ရည္းစားတစ္ေထာင္ လင္ေကာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္တာေတြလည္း ေဟာလိ၀ုဒ္ကို အမီ လိုက္ေနသလိုပါပဲ။

အားနာနာနဲ႔ေျပာရတာ
ေဖ်ာ္ေျဖေရးေလာကဆိုတာက ထင္သာျမင္သာအရွိဆံုး ျဖစ္ေလေတာ့ ငယ္ရြယ္ ႏုနယ္တဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား ငယ္ေတြနဲ႔ အရပ္ထဲက မရင့္က်က္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္ေတြ အတုျမင္ အတတ္သင္ လုပ္ၿပီး လွ်ပ္ေပၚ ေလာ္လီတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့ အတြက္ အားနာနာနဲ႔ ေျပာရတာပါ။ မိဘရဲ႕ ရင္အုပ္မကြာ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ကင္းလြတ္ၾကရတဲ့ ရန္ကုန္လိုၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးက ကေလးေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ႐ုိင္းပ်လာၿပီး "အိေႁႏၵ" နဲ႔ "သိကၡာ" ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိရွာ ၾကေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ မၾကာခဏ သတိေပး ေရးသား ေနရတာပါ။

ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ
႐ိုးရာအစဥ္အလာ ဓေလ့ထံုးစံေတြနဲ႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ တစ္စတစ္စနဲ႔ ယုတ္ေလ်ာ့ က်ဆင္း လာေနခ်ိန္မွာ သတင္းစာထဲက မဂၤလာသက္တမ္း ႏွစ္ငါးဆယ္ေျမာက္၊ ေျခာက္ဆယ္ေျမာက္ ဆိုတဲ့ေၾကာ္ျငာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ရတာ က်က္သေရမဂၤလာ ရွိလွပါတယ္။ ရာသက္ပန္႐ိုးေျမက် အိုေအာင္မင္းေအာင္ အျပန္ အလွန္ ေမတၱာထား ေစာင့္ေရွာက္ၾက ဆိုတာ လူသားမ်ားရဲ႕ အေျခခံ ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ဒီေန႔အထိ တန္ဖိုးထား ေစာင့္ေရွာက္ၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေၾကာ္ျငာေတြ ဖတ္လုိက္ရတဲ့ အခါ ဆုတ္ကပ္ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ဒီလိုေလးစားဖြယ္ေကာင္းလွတဲ့ အိမ္ေထာင္ေတြလည္း ရွိပါေသးလားဆိုၿပီး မုဒိတာပြား ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြ၊ ေကာင္းေလစြလို႔ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေပးလိုက္ရပါတယ္။