႐ိုင္းမိုက္ကယ္သေရာ္ လႊတ္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္ ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္

19 Nov 2010

ဘီၾကားဆိုတဲ့ ဇာတ္စကားတခုရွိတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာမွန္းမသိပဲ ဆိုင္းသံၾကားရင္ ကခ်င္ကခုန္ခ်င္တဲ့ ေတာင္မေရာက္ေျမာက္မေရာက္ နမူနထိုင္း အရွက္မရွိတဲ့သူကို ေခၚတဲ့ စကားတခုေပါ့။ ျဗဳပၸတ္ကို ေျပာရရင္ တခါက ဇာတ္ပြဲတခုမွာ ဇာတ္ပိုးရွိတာက လြဲလို႔ ဘာအရည္အခ်င္းမွ မရွိ၊ သုံးမရတဲ့ သူတေယာက္ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဇာတ္ထဲမွာ ကားလိပ္ႀကိဳးဆြဲလိုက္၊ ထမင္းခ်က္ လိုက္နဲ႔ ၾကာလာေတာ့ ဇာတ္ဆရာက သနားၿပီး အေရးမႀကီးတဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္း တခန္းႏွစ္ခန္းမွာ သုံးေပးတယ္။ တညမွာေတာ့ ဇာတ္ထုပ္တခုမွာ သူ႔ကို ဘီလူးခန္းက တခန္း ထဲ့ထားတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလူလည္း ဘီလူႀကိမ္း ဇာတ္စကားေလးေတြ အေျပးအလႊား က်က္ေနတာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီညမွာ အဲဒီဇာတ္ထုပ္ကို မကျဖစ္ေတာ့ဘဲ တျခားဇာတ္ထုပ္ကို အေျခအေန အရ ေျပာင္းကၾကတယ္။ အဲဒီဇာတ္ထုပ္မွာလည္း ဇာတ္ဆရာက သူ႔ကို သိၾကားမင္း အခန္းက တခန္းကေပးဖုိ႔ ထဲ့ထားတယ္။ ဒီလူလည္း သူ႔အလွည့္ကိုေစာင့္ရင္း ခဏ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီလို ကၾကရင္း သူ႔အလွည့္ေရာက္လို႔ ႏႈိးလႊတ္လိုက္ေတာ့ ေတြ႔ရာ ဇာတ္႐ုပ္တခု ေခါင္းစြပ္ၿပီး ဇာတ္ခုံေပၚ တက္သြားတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ မနက္ကက်က္ထားတဲ့ ဒႆဂီရိမည္ရတြင္ေက်ာ္ ဘုန္းေမာ္အံ့ထူး၊ ယကၡမႈးတဲ့ ငါဟဲ့ဘီလူး ဘာညာနဲ႔ က်က္ထားတာေတြ ႐ြတ္ရင္း တန္းလန္း ေခါင္းစမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘီးလူးေခါင္းစြပ္ မဟုတ္ သိၾကားေခါင္းစြပ္ ျဖစ္ေနေရာ။ ဒါနဲ႔ အဆုံးသတ္ အခ်ပိုဒ္ကို ဘီလူးလည္းမဟုတ္၊ သိၾကားလည္းမဟုတ္တဲ့ ငါဟဲ့ဘီၾကားလို႔ လုပ္ခ်လိုက္တာ ပရိတ္သတ္လည္း ပတ္တုတ္မရ၊ ဇာတ္လည္းပ်က္ေရာ။

က်ဳပ္တို႔ဗမာျပည္သူေတြအတြက္လည္း အႏွီသို႔ေသာ ဘီၾကား အမတ္မင္း မ်ားနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ ႀကီးေတြ ေပၚေပါက္ လာပါၿပီ။ မိုက္တဲ့သူေတြ အားကိုးေလာက္စရာ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေတြေပါ့။ လႊတ္ေတာ္ဆိုလို႔ အျခားတပါး လႊတ္ေတာ္ေတြလို လူထု အက်ဳိးေဆာင္မယ့္၊ တိုင္းေရး ျပည္ရာေတြကို စီမံခန္႔ခြဲမယ့္ လႊတ္ေတာ္လို႔ မထင္လိုက္ေလနဲ႔။ လႊတ္ေတာ္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ တစာစာ ေအာ္ရင္း အမ်ဳိးေကာင္း သမီးေတြ၊ အမ်ဳိးေကာင္း သားေတြ ေဝးရာက ရွားရမယ့္ လႊတ္ေတာ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကိဳဆြဲရာ ကရမယ့္ လူရမ္းကား အမတ္ေတြနဲ႔ ႐ုပ္ေသး လႊတ္ေတာ္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ခုံဖိနပ္စုပ္နဲ႔သာ ေဆာ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့ အဓမၼဝါဒီ မုဒိမ္းတတၱေတြရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ေတြေလ။ မိစၦာသန္းေ႐ႊ အမႈးရွိတဲ့ နအဖ ဖက္စစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ နဖားႀကိဳး တန္းလန္းနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ႀကီးေပါ့။ ဘီၾကား အမတ္မ်ား ဆိုတာကလည္း မိစၦာသန္းေ႐ႊ ခိုင္းသမွ်ကို လက္ၫႈိးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ ေလာက္သာ လုပ္တတ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္လူထြက္ေတြ လူထုအေရး တေ႐ြးသားေတာင္ ထည့္မစဥ္းစားတဲ့ သူေတြ၊ ရထားတဲ့ မဲဆိုလည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း တခုမွမပါဘူး။ ကလိန္မဲ၊ ညစ္မဲ၊ ညာမဲ၊ ေကာက္မဲ၊ ေျခာက္မဲ၊ လွန္႔မဲ၊ လုမဲ၊ အတုမဲ၊ ခိုးမဲ၊ ဝွက္မဲစတဲ့ မေတာ္မတရား အလိမ္အညာ နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ရထားတဲ့ မဲေတြနဲ႔ အမတ္ျဖစ္လာ ၾကသူေတြေပါ့။ အရွက္ မဲ့လိုက္တာကေတာ့ ကမ္းကို ကုန္ေရာ။ နယ္အသီးသီးမွာ စစ္ဗိုလ္လူထြက္ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြ ႐ႈံးေျခလည္း ျမင္ေရာ ႀကိဳတင္မဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ အႏိုင္ ယူသြားတယ္။ ေတာင္ငူနယ္မွာဆို ႀကိဳတင္မဲ အတုေတြ မ်ားသြားလို႔ မဲေပးတဲ့သူ တရာ့ႏွစ္ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ ရွိတယ္ဆိုပါလား။

အတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲပဲ ဆိုခ်င္ဆို မဟာသူရဲေဘာ ေၾကာင္သူ ဗမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကေတာ့ ကမၻာမွာ ႀကိဳတင္မဲ အမ်ားဆုံး စံခ်ိန္ ခ်ဳိးသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တယ္။ သူ႔တို႔ကိုယ္တိုင္ လုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳတင္မဲ ငါးရာခိုင္ႏႈန္းထက္ မပိုရဆိုတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ခ်ဳိးေဖာက္တာ အေသ အခ်ာေပါ့။ အရွက္ကင္းမဲ့ လိုက္ပုံက ဇမၺဴမွာ တလူ ဆိုရမေလာက္ပါပဲ။ ႀကိဳတင္မဲ ဆိုတာက မဲေပးတဲ့ေန႔မွာ ကိုယ့္သက္ဆိုင္ရာ မဲ႐ုံကို တကယ္ခိုင္မာတဲ့ အေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ မလာႏိုင္တဲ့ မဲဆႏၵရွင္ေတြ အတြက္ ဖြင့္ေပးထားတဲ့ ခြ်င္းခ်က္ အခြင့္အေရး ျဖစ္တယ္။ နအဖတို႔ရဲ႕ ႀကိဳတင္မဲ ဆိုတာေတြကေတာ့ အဲဒီ့ခြ်င္းခ်က္ပါ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္ၿပီး သူတို႔ႏုိင္ရာ ဗိုလ္က်ခံ ဝန္ထမ္းေတြ၊ စစ္သည္စစ္သား မိသားစုေတြ၊ မသိ နားမလည္တဲ့ ဆင္းရဲသား ျပည္သူေတြကို အဓမၼအၾကပ္ကိုင္ နားလွည့္ပါး႐ိုက္ ယူထားတဲ့ မဲေတြပဲ။ တခ်ဳိ႕ ႀကိဳတင္မဲေတြ ဆိုတာကေတာ့ ရပ္ကြက္ လူဦးေရစာရင္း ၾကည့္ၿပီး ႀကံ႕ဖြတ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ အတု လုပ္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕နယ္ေတြမွာ ရွိတဲ့ လူဦးေရထက္ မဲေတြ ပိုေနတာေပါ့။ သူတို႔က ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးတဲ့သူ ေျခာက္ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူတို႔ မေတာ္မတရား လုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳတင္မဲေတြ ထည့္တြက္ရင္ေတာင္ ေလးဆယ္ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ တခ်ဳိ႕ မဲ႐ုံေတြဆို မဲေပးတဲ့သူ ဆယ္ေယာက္ေတာင္ မျပည့္ဘူး။

ဒီေလာက္ ကန္းကုန္ေအာင္ လိမ္ညာညစ္ပတ္ ယုတ္မာထားတာေတာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ရလာဒ္ကို အခုထိ တရားဝင္ မေၾကျငာႏိုင္ေသးဘူး။ အလိမ္အေကာက္ စာရင္းေတြ ညွိရခက္ေနလို႔ ျဖစ္မယ္။ ဒီေန႔ေခတ္သူတပါး ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြဆို ဒီေန႔ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္ ေနာက္တရက္ ရလာဒ္ကို တရားဝင္ ေၾကျငာၿပီး တပတ္ အတြင္း အစိုးရ ဖြဲ႔ႏုိင္ၾကတယ္။ အေျဖက ရွင္းတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက အတု ျဖစ္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ေတြ ဆိုတာ ကလဲ အတုျဖစ္တယ္။ နဖားႀကိဳး တန္းလန္းနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ေတြ။ မိစၦာသန္းေ႐ႊနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြက ဘယ္ေတာ့မွ အာဏာကို လက္မလႊတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေရးကို အခိုင္အမာ သႏၷိ႒ာန္ခ် ထားတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနဆိုးကိုေတာင္ ႏိုင္ငံေရးအေရၿခဳံ ေရေပၚဆီ လူလယ္လူတတ္ ငို႔ဘ သမားေတြက ခ်ီးမြမ္းၾက၊ အေကာင္းေမွ်ာ္လင့္ၾကနဲ႔ လိမ္ညာ ယုတ္ပတ္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အယုတ္တမာ စစ္အုပ္စုကို ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ဘုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ ေနၾကတုန္းပဲ။ သူတို႔ေဖာက္သည္ သတင္း မီဒီယာေတြက တဆင့္ လူထုကို သတင္းမွားေပး အလံ႐ႈးလုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတုန္း။ အေခ်ာင္သမား ဟန္ေညာင္ေ႐ႊက VOA ကတဆင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ မတရားတာ မွန္ေပမဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ က်င္းပႏိုင္တာ၊ ၿပီးေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစိုးရတခု ေပၚေပါက္ လာတာဟာ ဒီမိုကေရစီ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္တယ္လို႔ အျပင္ကေန အူသလို နအဖအလံ႐ႈး ေနဝင္းေမာင္တို႔ ေအာင္ထြဋ္တို႔ အီးဂရက္ အုပ္စုကလည္း ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ေခ်ာတိုင္ တက္တာနဲ႔ ႏႈိင္းၿပီး ေခ်ာတုိင္တက္တာ မမွားဘူး။ ေခ်ာတိုင္ တက္သလို သေဘာထားၿပီး တႀကိမ္မရ တႀကိမ္ အာဏာရွင္ ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ႀကိဳးစားဦးမယ္လို႔ အတြင္းကေန ေဟာင္ေနၾကတယ္။

ေရွးလူႀကီးမ်ားရဲ႕ အဆုံးအမတခု ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္အမွားကို သိမွ လူေကာင္း လူမွန္၊ အဲဒီ အမွားကို ျပင္ႏုိင္မွ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္အမွားကို မသိျမင္ႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ အတၱ လြန္ကဲရင္ လူမိုက္၊ လူယုတ္မာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနမ်ဳိးေဝလို ႏိုင္ငံေရး လူပ်က္ကေတာင္ မွားပါတယ္လို႔ ဝန္ခံ ထားၿပီးသားပါ။ ဒီလို ႏိုင္ငံတခု၊ ျပည္သူ တရပ္လုံးရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ရာဇဝတ္မႈကို မွားပါတယ္ လို႔ မျမင္ႏိုင္၊ ဝန္မခံ ခ်င္သူေတြကို ဘယ္လို ေျပာၾကမလဲ စကားလုံးေတာင္ ရွာမရေတာ့ပါဘူး။

ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲဆိုတဲ့ လုပ္ပြဲႀကီးကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ စစ္အုပ္စုဟာ အရံအတား အဆင့္ဆင့္နဲ႔ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ဖန္းတီးသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ႀကိဳတင္ ဂ်ိဳကာ မဲေတြနဲ႔ သူႀကိဳက္သူ မႀကိဳက္သူေတြကို ႏုိင္ေစတယ္၊ ႐ႈံးေစတယ္။ ေဒသအလိုက္ အင္အား ေကာင္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြေတာင္ သူတို႔ ျပည္နယ္ေတြမွာ ျပည္နယ္အစိုးရ ဖြဲ႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏိုင္တဲ့ ပါတီ မရွိဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မိခင္ပါတီကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လိုလားတဲ့ အတြင္း အျပင္က အင္ဂ်ီအိုေတြ၊ သတင္းမီဒီယာေတြက ဝိုင္းေလွာ္ ေပးေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုုကေရစီ အင္အားစု NDF ထဲမွာေတာင္ မူလ NLD က လူေတြကို အႏိုင္မေပးဘူး။ အီးဂရက္က လူေတြကိုပဲ အႏုိင္ ေပးထားတာဟာ စိတ္ဝင္စားစရာပါ။

ဒီမွာ အတြင္းအျပင္က အေခ်ာင္သမားေတြ၊ တိုင္းျခားနဲ႔ ဗမာအင္ဂ်ီအို လိုလို လူတတ္လိုလို ဆိုသူေတြ၊ သတင္း မီဒီယာေတြနဲ႔ အဲဒီေနာက္ကြယ္က အရိပ္ပြဲ ကစားသမားေတြ (Shadow Player) ေတြၾကားက အခ်ိတ္အဆက္ အေပးအယူ ေတြကို ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ နအဖ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေတြကလည္း ျမင္ၾကပါတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ အလိမ္ခံရတယ္ဆိုတာ အတဲ့သူနဲ႔ ေလာဘဖိစီး ေဖာက္ျပန္ သူေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ တႀကိမ္ထက္ ပို အလိမ္ခံရသူဟာ အ န ထုံထိုင္း ထိနမိဒၶမ်ားသူ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မဟုတ္ရင္ အတၱေလာဘ ႀကီးသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုးဆယ္ခု ရလာဒ္ကို မ်က္ကြယ္ ျပဳထားတာ၊ ၂၀၀၈ စစ္ကြ်န္ ဖြဲ႔စည္းပုံနဲ႔ သိကၡာ ကင္းမဲ့တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မတရားဥပေဒေတြ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြက စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အာဏာ မလႊဲဘူးဆိုတဲ့ သူတို႔ သေဘာထားကို အထင္အရွား ျပသၿပီးသား ျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္ေသးပါတီ ႀကံ႕ဖြတ္ေတြကလည္း ႐ႈံးလည္းႏိုင္၊ ႏိုင္လည္းႏိုင္လို႔ ေျဗာင္ ေျပာထား ၿပီးသားပဲ။ ဒီလို ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို အေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားေနတာ၊ ဝင္ၿပိဳင္တယ္ ဆိုတာဟာ လူ႔အႏၶေတြနဲ႔ အတၱေလာဘ သားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ရင္ (၁) ကိုးဆယ္ခုေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးခဲ့လို႔ အခု တခါေတာ့ ေဒၚစု မပါတာ တို႔ အခြင့္အေရး၊ ရတုန္း ယူထားလုိက္မယ္ ဆိုတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္း ပါတီေဟာင္းေတြ။ (၂) တိုင္းျပည္အတြက္ မျဖစ္စေလာက္ေလး ေပးဆပ္ခဲ့ လုပ္ခဲ့တာကို အဟုတ္ႀကီး ထင္ၿပီး အခြင့္သာတုန္း အျမတ္ ထုတ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ (၈၈) ပ်က္ေတြ။ (၃) သူ႔ဆန္ စားထားလို႔ က်ရာတီးလုံး အတိုင္း ကေနၾကရတဲ့ ပေယာဂ ပူးေနသူေတြ။ (၄) ႐ႈံးလည္းခံသာ ႏိုင္ရင္ အျမတ္ဆိုတဲ့ ဖဲသမားညဥ္နဲ႔ ဝိသမေလာဘသား စီးပြားေရး သမားေတြပဲျဖစ္တယ္။ ဘယ္ပါတီပဲ ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လိုက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္မယ့္ ပါတီလို႔သာ ဆိုတယ္ ဘာႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ လမ္းစဥ္မွ တိတိက်က် ျပ႒ာန္း ေၾကျငာထားတာ မေတြ႔ရဘူး။ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ေလသံတခ်က္ ဟတဲ့ ပါတီတခု ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း တေယာက္ မရွိခဲ့ဘူး။

ဒီလိုေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရာလာဒ္ ဘယ္သူ႐ႈံးလို႔ ဘယ္သူႏုိင္သည္ ျဖစ္ေစ ဘာႏိုင္ငံေရး အဓိပၸါယ္မွ မရွိပါဘူး။ ဒီအတုအေယာင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲက ထြက္ေပၚ လာမည့္ လႊတ္ေတာ္မ်ား ဆိုတာကလည္း ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဒီမိုကေရစီကို ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ လူထုေတြ ကိုယ္တိုင္ အက်ဳံးဝင္ ပတ္သက္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာေတာင္ ဒီေလာက္ ေျဗာင္က်က် လိမ္ညာ ယုတ္ပတ္ အႏိုင္က်င့္ ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ လူထု အခန္းက႑ မပါတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ေဖာက္ျပန္ ရမ္းကား ဗိုလ္က်ၾကေလမလဲ ဆိုတာ သိပ္စဥ္းစား ၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး။ စစ္အုပ္စုက အႏုိင္ေပးလို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္လာၾကတဲ့ အမတ္ေတြ ဘာေတြ ေျပာခြင့္ရၿပီး ဘာေတြ လုပ္ႏုိင္ၾကမလဲ။ ႀကိမ္တခ်က္ ဝင့္ျပ႐ုံနဲ႔ ၿငိမ္ဝပ္ကုပ္ခ်ိ သြားမယ့္သူ ကိုယ့္ဟာကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚ တက္ထိုင္မယ့္သူ ဘယ္ေလာက္ ပါမလဲ ေစာင့္သာ ၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ဖြဲ႔စည္းပုံကို ျပင္ဆင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္မယ္ ဆိုတာဟာ အဓိပၸါယ္ အကင္းမဲ့ဆုံး ဆင္ေျခ လုပ္ရပ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြ နဖားႀကိဳး တန္းလန္း လႊတ္ေတာ္ေတြ ရွိလာတာဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ လမ္းစပဲလို႔ ေျပာေနတာဟာ အမွန္တရားကို သစၥာေဖာက္တဲ့ ကိုယ္ဘို႔သာသိတဲ့ ငို႔ဘ သမားေတြသာျဖစ္တယ္။

မိစၦာသန္းေ႐ႊကို အားက်မခံ က်ဳပ္တုိ႔ ျပင္ပမွာလည္း အလားတူေတြ တခ်ိန္တည္း ျဖစ္ထြန္း ေနတယ္။ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ အေပါင္းအပါ မ်ားကလည္း ဖယ္ဒရယ္ ပါလီမန္ဆိုတဲ့ ဘီၾကား လႊတ္ေတာ္ႀကီးတခု ဖြဲ႔လိုက္ၾကျပန္ပါၿပီ။ ကိုးဆယ္ခု အမတ္ေတြ၊ လက္သင့္ရာ အဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုညာဝါး စည္း႐ုံးထားလဲ မသိဘူး ထုံးစံအတိုင္း အစဥ္အလာရွိတဲ့ မြန္၊ ကရင္ အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ စုေပါင္းစပ္ဖာ အူေၾကာင္ၾကား လႊတ္ေတာ္ မဟာႀကီးေပါ့။ ၿပီးရင္ ဖယ္ဒရယ္အစိုးရနဲ႔ ဖယ္ဒရယ္အာမီ ဆိုတာႀကီးေတြပါ ထူေထာင္ၾကဦးမယ္ ဆိုပဲ။ ေလသံသာ ပစ္ေနတယ္ အဆံကေတာ့ ဗလာ။ ဗိုလ္ႏႈတ္ခမ္းေမြးတို႔ ရန္သူကို တကယ္ထတိုက္ ေနတာကိုေတာ့ က်ည္တေတာင့္၊ ငါးပိတေကာ္ ေထာက္ပံ့တယ္ မၾကားမိဘူး။ ဖြဲ႔လိုက္ရင္လည္း အမ်ဳိးသားနဲ႔ခ်ည္း ခ်ီၿပီးဖြဲ႔တယ္။ အဖြဲ႔အမည္ ပေရာဂ်က္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္။ လူေတြကေတာ့ စားေနက် ေၾကာင္ပါး ဒီလူ ဒီမ်က္ခြက္ခ်ည္းပဲ။ အထဲက တိုက္ပြဲကို ပံ့ပိုးတဲ့ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖုိ႔၊ အျပင္က စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစုေတြ စုစည္းဖုိ႔ေတာ့ မစဥ္းစားဘူး။ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ့္အခန္း က႑မသိ၊ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္မထမ္း၊ ဖဲသမားလို ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ ကုလားဖန္ ေျပာင္းထိုးၿပီး အႏွစ္ ၂၀ လမ္ေၾကာင္းအတိုင္း အဖြဲ႔ေထာင္ ပေရာဂ်က္ တင္ လုပ္စားဖုိ႔ပဲ ေခ်ာင္းေနတယ္။

က်ဳပ္တို႔ ဗမာမွာ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာက မဂၤလာ တရားေတြနဲ႔ အညီေပၚလာတာ၊ သီးခံျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၊ စာနာျခင္းႏွင့္ တိုင္းသူျပည္သားအက်ဳိးကို ေရွး႐ႈျခင္း စတဲ့ တရားေတြနဲ႔ ေပၚလာတာျဖစ္တယ္။ ပုဂံေခတ္က ထီးလို မင္းလိုလို႔လဲေခၚ နန္းေတာင္းမ်ားမင္း (သို႔) နားေဋာင္းမ်ားမင္း လို႔လဲေခၚတဲ့ မင္းရဲ႕ လက္ထက္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာင္းမ်ား မင္းဟာ ညီအစ္ကို အမ်ားထဲက ေနာင္ေတာ္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး မင္းျဖစ္လာတယ္။ သူ႔မယ္ေတာ္ မိဖုရားငယ္က လင္မင္းႀကီးရဲ႕ လိုရာဆုေတာင္းေစ ဆိုတဲ့ ကတိစကားကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သားအတြက္ ထီးနန္း ေတာင္းေပးလို႔ ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ထီးနန္း ရထိုက္တဲ့ ေနာင္ေတာ္ေတြလည္း ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နန္းေတာင္းမ်ားမင္းဟာ နန္းေတာ္ထဲမွာ တရားဇရပ္ တေဆာင္ ေဆာက္ၿပီး ေနာင္ေတာ္ေတြကို လႊတ္တက္ေစကာ သူ႔ကိုယ္စား တိုင္းျပည္အေရး အရာေတြကို စီရင္ေစတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ အာဏာ ခြဲေပးတာေပါ့။ တို္င္းျပည္ အေရးအရာေတြကို ခ်မွတ္တဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြ ပို႔လႊတ္တဲ့ေနရာ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြၾကားက အမႈအခင္းေတြကို စီရင္ၿပီး ပလပ္ေစ၊ လႊတ္ေစ ဆုံးျဖတ္ စီရင္တဲ့အတြက္ လႊတ္ေတာ္လို႔ ေခၚတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေခတ္ေတြမွာ မင္းညီ မင္းသားေတြ သာမက ဝန္၊ အမတ္စတဲ့ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ေတြပါ လႊတ္တက္ စီရင္လာၾကတယ္။ ဒီအျဖစ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ မိဖုရားငယ္ အေပၚမွာ ကတိတည္တဲ့ မင္းႀကီး၊ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ဆုံး႐ႈံးမႈကို သီးခံခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္မ်ား၊ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ေနာင္ေတာ္ေတြ အေပၚ စာနာစိတ္နဲ႔ အာဏာ ခြဲေဝေပးခဲ့တဲ့ ဘုရင္နဲ႔ ခ်ဳံၾကည့္ရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ တည္ၿငိမ္မႈကို ေရွး႐ႈၿပီး နန္းလုပြဲ ပဋိပကၡေတြကို ေရွာင္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားရဲ႕ အေျမွာ္အျမင္နဲ႔ ေစတနာ တရားေတြဟာ အင္မတန္ေလးစား ဂုဏ္ယူ ထုိက္ပါတယ္။

မတရားလုယူထားတဲ့ အာဏာအခြင့္အေရးကို ဆက္ၿပီး ခိုးဆိုးလုယက္ဖုိ႔ ကတိမတည္ သစၥာ ဖ်က္ၿပီး အာဏာၿမဲဖို႔ လုပ္ေနသူမ်ားနဲ႔ေတာ့ နံ႔သာဆီနဲ႔ အီးလို ကြာျခား လွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူ အက်ဳိးအတြက္ မဂၤလာတရားမ်ားနဲ႔ အညီ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ မူလ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ဒီေန႔ က်ဳပ္တုိ႔ ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ ဘီၾကား လႊတ္ေတာ္မ်ားနဲ႔ကေတာ့ မႏႈိင္းသာေအာင္ ျခားနားလွပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးကို အက်ဳိးမျပဳတဲ့အျပင္ အဆီးအတားေတာင္ ျဖစ္ေနတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္ တည္တ့ံဖုိ႔ အေထာက္အပံ့ ျပဳေနတဲ့၊ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္ေရး အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစမယ့္ ဒီလို ဘီၾကား အမတ္မ်ားနဲ႔ ဘီၾကား လႊတ္ေတာ္ေတြကို ခုံဖိနပ္နဲ႔ ဝိုင္းေဆာ္ၾကဖုိ႔ဟာ မ်ဳိးခ်စ္တိုင္းရဲ႕ တာဝန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း