စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ ဆဲဗင္းဂ်ဴလုိင္

July, 7, 09

ဇူလုိင္ (၈)ရက္နံနက္လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ စစ္တပ္က ဒုိင္းနမိုက္ျဖင့္ ေဖာက္ခဲြဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ သမဂၢ အေဆာက္အဦး

ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ေက်ာင္းသား သမဂၢေတြရဲ႕ တုိက္ပြဲေတြဟာ ပညာေရးရည္မွန္းခ်က္၊ မ်ဳိးသားေရး လြတ္ေျမာက္ေရး ဒီမုိကေရစီ ရည္မွန္းခ်က္ စသျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိခဲ့ပါသည္။ ၁၉၂၀ သပိတ္၊ ၁၉၃၅-၃၆ သပိတ္၊ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးကုိ ေတာင္းဆုိတဲ့ ျပည္လုံးကၽြတ္ အေထြေထြ သပိတ္ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း ျဖစ္သည္။

၁၉၆၂ခုႏွစ္ မတ္လ (၂) ရက္ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ပုိင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ေမလ (၉) ရက္ေန႔မွာ တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒကုိ ရုပ္သိမ္းတဲ့ အမိန္႔ကုိ ထုတ္ျပန္လုိက္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက တကၠသုိလ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္အားလုံးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္လုိက္ပါတယ္။ ေမလ (၁၀)ရက္ေန႔မွာ ဦးေန၀င္းက တကၠသုိလ္ ေကာင္စီ၀င္ေတြကုိ ေခၚယူေတြ႔ဆုံၿပီး တကၠသုိလ္ေကာင္စီကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ၿပီလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ တကၠသုိလ္ အက္ဥပေဒအရ မဲေပးျခင္းစနစ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ၿပီလုိ႔ နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားတဲ့ ပါေမာကၡ ဦးကာကုိ ေပါေမာကၡခ်ဳပ္ အျဖစ္ တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔နဲ႔ ခန္႔လုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားေတြန႔ဲ ဆရာေတြကုိ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းသစ္ ဆုိတာေတြကုိ တခုၿပီး တခု ထုတ္ျပန္လာတယ္။

တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေဆာင္ေတြကုိည(၈)နာရီမွာ ေသာ့ခတ္ ပိတ္မည္ ဆုိသည့္အမိန္႔ ထြက္လာသည့္အခါ ေက်ာင္းသားေတြ အေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္ ဆန္႔က်င္မႈေတြကုိ စရေတာ့သည္။ ဂ်ဴလုိင္လ (၇)ရက္ေန႔ (၁)နာရီခ်ိန္မွာ တကသ ဥကၠဌ ကုိဗေဆြေလး လက္မွတ္နဲ႔ ေၾကျငာ ဖိတ္ေခၚထားတဲ့ ေက်ာင္းသားထု အစည္းေ၀းစတယ္။ ပညာေရး ေတာင္းဆုိခ်က္၊ ဒီမုိကေရစီေရ းေတာင္းဆုိခ်က္ေတြ ဆုံးျဖတ္ၿပီး တကၠသုိလ္ ၀န္းထဲမွာ လွည့္လည္ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မြန္းလြဲ သုံးနာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ဆႏၵျပပြဲၿပီးလုိ႔ လူစုခြဲကာ ေအးေအးေဆးေဆး ရွိေနၿပီးမွ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီေတြက ရဲတပ္ဖြဲ၀င္ေတြကုိ ေစလႊတ္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကုိ ဖမ္းရာမွ စၿပီး တဖက္နဲ႔ တဖက္ ရင္ဆုိင္ တုိက္ခုိက္မႈေတြ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အနာခံၿပီး သတၱိရွိရွိ ရင္ဆုိင္တုိက္ၾကလုိ႔ ရဲေတြ ေနာက္ဆုတ္ၾကရတယ္။

ရဲေတြေနရာမွာ စစ္သားေတြ ေရာက္လာတယ္။ ဒုတိယဗုိလ္မႈးၾကီး စိန္လြင္က ဦးေဆာင္တယ္။ ၅ နာရီခြဲေလာက္မွာ အထက္အမိန႔္ကုိ ရရွိတဲ့ စိန္လြင္က ပစ္မိန္႔ေပးလုိ႔ စစ္သားေတြနဲ႔ လက္တကမ္း ေလာက္အကြာမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းသား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ G3 ေသနတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္ တုိက္ခုိက္ၾကလုိ႔ ၁၅၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ က်ဆုံးခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ၅နာရီခြဲ ေလာက္မွာ တကသ အေဆာက္အအုံကုိ မုိင္းခြဲဖ်က္စီးပစ္ၾကတယ္။

ဦးေန၀င္းကေတာ့ ဇူလုိင္(၇)ရက္ အေရးအခင္းကုိ ေျဖရွင္းခဲ့တာဟာ က်ဳပ္အမွား မဟုတ္ဘူး၊ ဗုိလ္ေအာင္ႀကီးရဲ႕ အမွားသာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ (၁၉၈၈)ခုႏွစ္ ဇူလုိင္(၂၃)ရက္ေန႔ က်ဳိကၠဆံ ညီလာခံ မိန္႔ခြန္းမွာ ေရွာင္ထြက္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဦးေအာင္ႀကီးကလည္း သူ႔တာ၀န္ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျငင္းဆုိခဲ့ျပန္ပါတယ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္စစ္အာဏာရွင္ေတြအေနနဲ႔ အျဖစ္မွန္ကုိ ဖုံးဖိထားၿပီး အမွားေတြ က်ဴးလြန္ၾကတာ ဒီေန႔အထိ အေတာမသတ္ၾက ေသးပါဘူး။

ဒီႏွစ္မွာဆုိရင္ ဇူလုိင္လ(၇)ရက္ ျဖစ္ပြားခဲ့တာ (၄၇)ႏွစ္ ရွိသြားပါၿပီ အဲဒီ အေရးအခင္းတုန္းက တကၠသုိလ္မွာ အငယ္ဆုံး ေက်ာင္းသားေတြဟာ အသက္(၁၆)ႏွစ္ ရွိခဲ့တာမုိ႔ အခုအခ်ိန္မွာ အသက္(၆၃)ႏွစ္ ရွိေနၾကပါၿပီ။

ခုထိဘာေတြမွားခဲ့သလဲ ဘာလုပ္ရပ္ေတြဟာ အလြန္အကၽြံလဲ၊ ေသဆုံးသူ အေရအတြက္ေတြက အမွန္တကယ္ ဘယ္ေလာက္ ရွိခဲ့သလဲ၊ ေသဆုံးသူ စာရင္းထဲမွာ မထည့္သြင္း မေၾကညာဘဲ ထားတဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ မိဘေဆြမ်ဳိး ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ တူ၊ တူမေတြဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သားသမီး အကုိ၊အမေတြ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ၀န္းထဲကေန ဘယ္ကုိ ေရာက္သြားသလဲ ဘယ္နည္းနဲ႔ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသလဲ ခုထိ မသိၾကေသးပါ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ သခၤန္းစာယူၿပီး ေနာက္ေနာင္ ဒါမ်ဳိး မျဖစ္ပြားေအာင္ ဘယ္လုိ ထိန္းသိမ္းၾကမလည္း ဆုိသည့္ ေကာက္ခ်က္မ်ဳိး မရွိေသးပါဘူးး။

ထုိ႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕သမုိင္းေတြအျဖစ္မွန္ေတြကုိ မေမ့ မေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ အမွန္တရားေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ရာ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကေသာ၊ ေပးဆပ္ေနဆဲ ျဖစ္ၾကေသာသူေတြအတြက္ သမုိင္းတာ၀န္ ေက်ျပြန္ေစဖုိ႔ရာ အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္သာ ျဖစ္တယ္။

ျပည့္စုံ