ဦးတင္ဦး၏ စိတ္ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္မ်ား

Wednesday, 24 February 2010

မၾကာေသးခင္က စစ္အစိုးရ၏ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားရာမွ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္ လာသည့္ အသက္ (၈၃) ႏွစ္ရွိ အမိ်ဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒု ဥကၠဌ ဦးတင္ဦး၏ ႏုိင္ငံေရး အေတြ႔အႀကံဳမ်ား၊ အနာဂတ္ အေျမာ္ အျမင္မ်ား၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားကို ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းက ဆက္သြယ္ ေမးျမန္း၍ ေဖာ္ျပလိုက္ ပါသည္။

ဦးတင္ဦးသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဒီပဲယင္း လူသတ္ပြဲအၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္ အတူ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ၇ ႏွစ္နီးပါး ထိန္းသိမ္း ခံခ့ဲရသူ ျဖစ္သည္။

၎သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈကာလ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္ တည္ေထာင္စဥ္ ကတည္းက ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း တဦးလည္း ျဖစ္သည္။

ေမး။ ။ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျပီးေတာ့ အဘတို႔ အထိန္းသိမ္းခံရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို ေျပာျပေပးပါ။

ေျဖ။ ။ ေၾသာ္...ဒီပဲယင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ပထမက ဒီပဲယင္း ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ ေနရတာ ေပါ့ေလ။ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ ေနလိုက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္သူတုိ႔က ကေလးေထာင္ကုိ ပို႔လိုက္တယ္။ ကေလးေထာင္ၾကေတာ့ သူတုိ႔တခါတည္း အလံုပိတ္ အခန္းထဲ တန္းထည့္ လုိက္တယ္။ တေယာက္တည္းေပါ့၊ အခန္းပိတ္ေပါ့။ အဲလိုေနရတဲ့ သေဘာေပါ့။ အဲေတာ့ ဘယ္လိုခ်ဳပ္တယ္။ ဘယ္လိုဖမ္းတယ္ ဆီးတယ္ဆုိတာကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး။ အဲသူတုိ႔ေျပာသံ ၾကားတာကေတာ့ ရမန္ယူၿပီးေတာ့ ခ်ဳပ္တယ္ ေျပာတာပဲ။ အဲေတာ့ ရမန္ယူမယ္ ဆုိရင္လည္းပဲ ရက္ေပါင္း အကုန္လံုး အျပည့္ ဆုိရင္လည္း ၃၀ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လို႔ ၃၀ ေက်ာ္သြားၿပီး ေနလိုက္ရတာ အားလံုး ၈ လ ေနလိုက္ရတယ္။ အဲေတာ့ ေနတာထိုင္တာ ေကၽြးတာ ေမြးတာကေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ပါပဲ၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆုိတာကလည္း အဲဒီမွာ ေကၽြးတာကိုပဲ နည္းနည္းေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ၿပီးေတာ့ ေကၽြးတာေပါ့ေလ။ အဲေတာ့အဲဒီလို အေနနဲ႔ေတာ့ အစားအေသာက္ အေနနဲ႔ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လိုတာျပဳတာရွိရင္ ေတာင္းရင္ ေပးလိုက္ပါလို႔ လူႀကီးေတြက မွာလိုက္တယ္တဲ့ အဲေတာ့ ေတာင္းရင္ေတာ့ ေပးပါတယ္။

ဥပမာေျပာရရင္ ဟိုစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ အမယ္ ေလးေတြ ဘာေလးေတြထဲက နည္းနည္းပါးပါး ဆီ၊ ဆား၊ ငရုတ္၊ ၾကက္သြန္ ေပ့ါေလ ဒါပါပဲ။ ထည့္ေပါင္းစားဖို႔ လုပ္ဖုိ႔ အဲဒါေလးေတြ ေတာင္းၿပီး အဲဒါမ်ိဳးေေလးေတြ သူတုိ႔ ျဖည့္ဆည္းပါတယ္။ အဲေတာ့ ေဆးကုသ ေပးတာကေတာ့ ေန႔တုိင္းလိုလုိ လာၿပီးေတာ့ ဆရာ၀န္က ေသြးတုိး ၾကည့္ေပးတယ္။ ဆုိေတာ့ အဲဒီမွာ ေနတုန္းကေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ ဆိုေတာ့က ဗိုက္ သိပ္ေအာင့္တယ္ ေသေကာင္ေပါင္းလဲကို ေအာင့္တယ္။ အဲဒါေတာ့ ကိုယ့္မွာပါလာတဲ့ေဆး ေသာက္လုိက္ရင္းနဲ႔ပဲ သက္သာသြားတယ္။ အဲေတာ့ ဆရာ၀န္ကေတာ့ ေစာေစာပိုင္းကေတာ့ ေထာင္မွာရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေထာင္မွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ေလးက စာေမးပြဲ ေအာင္သြားေတာ့ သူက အဲဒီကေနတဆင့္ သီးသန္႔သင္တန္း သြားတက္ေတာ့ မလာျဖစ္ ေတာ့ဘူး။ အဲလို မလာျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ေတာ့ အစားထိုးေတာ့ လာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲ ဆုိေတာ့ ဆရာ၀န္ ေခၚေပမယ့္လို႔ ခုနကေအာင့္တာ ေပ်ာက္သြားၿပီးေတာ့မွ ေရာက္ေရာက္ လာတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီလို အခ်ိန္ေလး ေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။

စျပီး အထိန္းသိမ္းခံရတာက ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္း ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၾကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေရာက္သြားတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ လထဲမွာေပါ့။ အဲဒီေန႔ညပိုင္းမွာ သူတုိ႔က ပစၥည္း ပစၥယေတြ ထုပ္ဖို႔ ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ လာေပးတာေပါ့။

ေနာက္ေမးလုိက္တဲ့အခါ အဘ တေနရာသြားဖို႔ ရွိတယ္တဲ့ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာတယ္။ မနက္ မိုးလင္းတဲ့ အခါၾကေတာ့ အထုတ္ေတြ ဘာေတြ ျပင္ျပက္လာထုတ္ၿပီးေတာ့ ေစာင့္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေန႔ခင္းပိုင္း က်ေတာ့ ေထာင္မွာေခၚၿပီးေတာ့ တေနရာသြားမယ္။ ပို႔မယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာခဲ့တယ္။ ဆုိေတာ့အဲဒီလိုနဲ႔ ေစာင့္ရင္း ညေနပုိင္း ေလယာဥ္နဲ႔ မႏၱေလး၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ေရာက္တယ္။ အိမ္ပို႔ လုိက္တယ္ေပါ့။ အဲအိမ္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံေတာ္ ေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီးသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ျခင္း ဥပေဒနဲ႔ေပါ့ အဲဒါ ၁၀/ခ နဲ႔ အိမ္ခ်ဳပ္ ခ်လုိက္တယ္ေပါ့။

ေမး။ ။ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္အခ်ဳပ္နဲ႔ ဘယ္လို ကြာျခားပါသလဲ။ တဆက္တည္းမွာပဲ သိခ်င္တာက အဲဒီလို အခ်ိန္ ကာလေတြကို အဘအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ အိမ္ခ်ဳပ္ခ်လိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ေနတာ ကေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ေပါ့။ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ထားတာပဲ ရွိတာေပါ့။ အေႏွာင္အဖြဲ႔နဲ႔ ေနရတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္လာ စိတ္ခ်မ္းသာမလဲ။ အဲေတာ့အိမ္ခ်ဳပ္ အိမ္မွာေနရတဲ့ အခါက်ေတာ့ သြားခြင့္ လာခြင့္ စည္းကမ္းေတြကလည္း အမ်ားႀကီးေလ။ မေတြ႔ႏိုင္ဘူး။ မလွဴႏုိင္ဘူး။ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းကေနၿပီးေတာ့ မဆက္သြယ္ႏုိင္ဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စကား မေျပာႏုိင္ဘူး။ ဒါေတြအမ်ားႀကီး ကန္႔သတ္တာေတြ ရွိတယ္။ သတင္းစကား မၾကားရဘူး။ မေျပာရဘူး။ ဆက္လုိ႔မရဘူး။ ႏုိင္ငံေရး ပါတီအဖြဲ႔အစည္းက လူေတြနဲ႔ မဆက္ဆံရဘူး။ အတင္းအက်ပ္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြ ရွိတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အိမ္ခ်ဳပ္ ဆိုတာလည္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာပါပဲ။ မထူးပါဘူး။ ဟိုမွာ ကေလးမွာ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၊ အိမ္ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၊ မထူးပါဘူး။ ေနာက္ဒီၾကားထဲမွာပဲ ဘာေတြ ၾကားၾကားေနရလဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေပါ့ေလ။ ဥပမာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ဘာတုိ႔ ဆိုလည္းပဲ အင္းစိန္ေထာင္ခ်တယ္။ အဲေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္လုိပဲ အိမ္ခ်ဳပ္ ခ်ထားတယ္ ဆုိတာၾကားရေတာ့ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးေပ့ါ။ ဒါေတြကေတာ့ ေသာက ရွိတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ အိမ္မွာကလည္း ဘယ္လိုလဲ ဆုိေတာ့ ဘာမွေတာ့ ဒုကၡမေပးပါဘူး။

သို႔ေသာ္လည္းပဲ အိမ္မွာကိစၥ ရွိတယ္၊ လုပ္စရာရွိတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲသူတုိ႔က သူတုိ႔ကို အေၾကာင္းၾကားရတယ္။ ေစာေစာပိုင္း တုန္းကေတာ့ ႏႈတ္နဲ႔ အေၾကာင္းၾကားလို႔ ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ၾကေတာ့့ ႏႈတ္နဲ႔တင္ မရေတာ့ဘူး စာေရး တင္ရတယ္။ ဥပမာဆုိလုိ႔ ရွိရင္ ေဆးစစ္မယ္ က်န္းမာေရး ကိစၥဆိုရင္လည္း စာနဲ႔တင္ ဆုိေတာ့ ေအာက္က လူေတြကလည္းပဲ သူတုိ႔က တာ၀န္ခံခ်င္တဲ့ သတိၱ မရွိဘူးေလ။ သူတို႔က တခုခုဆိုရင္ သူတုိ႔ အျပစ္လြတ္ေအာင္ ဆိုျပီး အထက္အထက္ အဆင့္ဆင့္ေတြ အေၾကာင္းၾကားရေတာ့ ၾကာတာေပါ့။ တကယ္လို႔ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္ရင္ေတာ့ ျပႆနာ ရွိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ ထားပါတယ္။ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္ရင္ေတာ့ အိမ္ကကားနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ တကၠစီ နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဆးရံုကို သြားမယ္ ေနာက္မွ မင္းတုိ႔ လုိက္ခ်င္တာနဲ႔လိုက္ လုပ္္ခ်င္တာလုပ္ ဆိုျပီးေတာ့ေလ။ ဒီလိုေတာ့ စိတ္ေတာ့ကူး ထားတာပဲ။ ဒါေပမယ့့္ ကံအားေလ်ာ္စြာပဲ ေနာက္ထပ္ ေနရထိုင္ရတာကို သတိႀကီးမားစြာနဲ႔ ေနေတာ့ ေရာဂါဘယ ဆုိးဆိုး၀ါး၀ါးေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အိမ္မွာ တခုခုျဖစ္ၿပီ ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ ဟုတ္လား အဲယားကြန္းေလး ပ်က္လို႔ လုပ္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ လူေတာ့ ေခၚလုိ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခၚရတဲ့လူကို စစ္လားေမးလား လုပ္ၾကေတာ့ လူေတြက မလာခ်င္ဘူး။

ေနာက္ ဒီအဲယားကြန္းတပ္ဖို႔ဆုိရင္လည္းပဲ ေရာင္းတ့ဲလူကေတာ့ တပ္မယ္လို႔ဆုိၿပီးေတာ့ တပ္ေပမယ့္ အိမ္ကို ဒီလို အေျခအေနနဲ႔ က်ေတာ့ ဘယ္သူမွ လာၿပီး မလုပ္ေပးႏုိင္ဘူးေပါ့့။ အဲဒါမ်ဳိး ဆုိလို႔ရွိရင္လည္း ကိုယ့္ေဆြးမ်ဳိး သားခ်င္းထဲက လူလိုက္ရွာၿပီးေတာ့ လုပ္ရ ကိုင္ရတာေတြေပါ့။ ဥပမာ ေရစက္ပ်က္တယ္။ ဘာပ်က္တယ္၊ ညာပ်က္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ျပႆနာေတြကေတာ့ အခက္ အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ၾကံဳခဲ့ရတာေပါ့။ ရိွတာေပါ့။ ေနာက္ စိတ္ဒုကၡ ေရာက္တဲ့ အခါမ်ားေတာ့လည္း လူက ဒုကၡေရာက္တယ္ေပါ့ ေလ။ အဲဒါေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ ေအာက္က လုပ္ေပးတဲ့ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ သူတုိ႔ကေတာ့ တတ္ႏုိင္ သမွ် အမိန္႔ရရင္ေတာ့ သူတုိ႔က ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ကိုင္ေပးပါတယ္။ ဒီကေလးေတြ လုပ္ကိုင္ ေပးတာကေတာ့ ေက်းဇူး တင္ရမွာေပါ့။ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစား လုပ္ကိုင္ေပးပါတယ္။ ေနာက္တခုကေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ဆုိေတာ့ သြားခ်င္တိုင္းသြား၊ လာခ်င္တုိင္းလာ လို႔မရတဲ့ အခါၾကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ညစ္ညဴးမႈေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိတာေပါ့။

အဲဒါ အဲဒီလုိပဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ေနရင္းကေန ကိုယ္က ေန႔စဥ္ ဘာလုပ္လဲ ဆုိေတာ့ ဒီဒဏ္ေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ ဆိုၿပီးေတာ့ ၀ိပႆနာ တရားလည္း လုပ္ျဖစ္တယ္။ အရင္တုန္းက မဟာစည္မွာ ႏွစ္ၾကာေအာင္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ လုပ္တယ္။ အားထုတ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆိုေတာ့ အဲဒါကိုျပန္ၿပီးေတာ့ တရား အားထုတ္တယ္ေပါ့ေလ။ တရား အားထုတ္တယ္ ဆုိေတာ့လည္း အိမ္မွာ ဆုိတာက ဟိုရိပ္သာတုိ႔လို မဟုတ္ဘူးေလ။ ျပႆနာေတြက ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ရွိတယ္။ ရွိေတာ့ သိပ္ေတာ့ သမာဓိအား မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုေတာ့ ေနာက္မွ အျပင္ေရာက္ရင္ေတာ့ ရိပ္သာ သေဘာမ်ဳိးဆက္ၿပီး က်င့္စရာရွိတာ က်င့္မယ္၊ လုပ္မယ္၊ အားထုတ္မယ္ ေပါ့ေလ။ အဲ မနက္ကိုေတာ့ ဘာလုပ္လဲ ဆုိေတာ့ ဘုရား ၀တ္ျပဳတယ္ေပါ့။ အဲေနာက္ၿပီးေတာ့ သီလယူ တယ္ေပါ့။ ေနာက္ဟို ဟိုဒင္းေပါ့ ပဌာန္းအရွည္ေပါ့။ ပဌာန္းရြတ္ျပီး ဘုရားမွာ ပူေဇာ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ ရြတ္ဖတ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဓမၼစၾကာ တခါတေလ မဟာသာမရသုတ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သတိပဌာန္တရား စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ ဒါေတြ ရြတ္ဖတ္ပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ ဗုဒၶစာေပေတြကိုလည္း အခ်ိန္ရတဲ့အခါမွ အခါအားေလ်ာ္္စြာ ဖတ္တယ္၊ မွတ္သားတယ္ ျပဳတယ္ ေပါ့ေလ။

ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကဇနီးနဲ႔ သားသမီးေလးေတြကလည္းပဲ တိုက္တြန္းတယ္ေပါ့။ ကိုယ့္အေၾကာင္းေလးေတာ့ ေရးဖို႔ ေကာင္းတယ္ ဆုိေတာ့ အဲဒါနဲ႔ ေကာက္ေရးတယ္ေပါ့။ ေကာက္ေရးတာကလည္းပဲ ေတာ္ေတာ္ ေစာေစာတုန္းကလည္း စိတ္အား တက္ႂကြစြာနဲ႔ ေရးပါတယ္။ ေရးေတာ့လည္း ေရးအားလည္း မဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္ပိုင္းေတြ ၾကေတာ့ ၀မ္းနည္းစရာ ေလးေတြက ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာေတြက ေပၚေပၚလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ ဆုိပါေတာ့ အေရးအခင္း ေတြျဖစ္လာတယ္။ ဘာေတြ ညာေတြဆုိေတာ့ ေရးတဲ့အားက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္က်တယ္ေပါ့။

အဲလိုေရးရင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာေတြ ျဖစ္လာတာက ဘာျဖစ္လဲဆုိေတာ့ ဟို အိမ္က ကေလးကလည္း သူ႔မွာ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေဆးရံုကုသတဲ့ ကိစၥကလည္း ေနာက္ဆံုး ကုသတဲ့အခ်ိန္ တန္ေသာ္လည္းပဲ ဟုိေငြေရးေၾကးေရးေပါ့ ေငြေရးေၾကးေရး ဆုိတာကလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္း ေတြေၾကာင့္ေပါ့ေလ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကေလးက ေနာက္ဆံုး အသည္းအသန္ျဖစ္မွ ေခၚၿပီး သြားျပေတာ့ ကေလးကလည္း ဆံုးသြားတယ္။ အဲဒီကေလး ဆံုးၿပီးေတာ့ သၿဂႋဳဟ္တဲ့ ေနာက္တေန႔မွာပဲ တပ္မေတာ္ တာ၀န္ကေနၿပီးေတာ့ ႏုတ္ထြက္ရတယ္။ ႏုတ္ထြက္ၿပီးေတာ့ မၾကာခင္မွာပဲ အခ်ဳပ္က်တယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ အင္းစိန္မွာ ေနရတယ္။ အင္းစိန္မွာ အားလံုးေပါင္း ၇ ႏွစ္က်တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္တယ္။ စိတ္ထိခုိက္စရာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ စိတ္ထဲမွာ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ စိတ္မခ်မ္းသာစရာေတြ ဆုိတာက ကိုယ္က ဒီေလာက္ေတာင္ လုပ္ကိုင္ေပးရက္သားနဲ႔ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံခံရတဲ့ အပိုင္းမွာ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြက ၀မ္းနည္းစရာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲေတာ့ အျပင္ေရာက္တဲ့ အခါၾကေတာ့ ဒါဒီအေၾကာင္းေတြ အခုလို ျပန္ၿပီးေတာ့ ေရးရမယ္ ျပဳရမယ္ ဆိုတဲ့ အခါၾကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ထိခိုက္တယ္။ ကေလးဆံုးသြားၿပီး အလုပ္က ႏုတ္ထြက္ရတယ္၊ ေထာင္က်တယ္၊ ဆိုေတာ့ အဲဒါအခုမေရးဘဲနဲ႔ ရပ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္ေလးပဲ ၾကာျပီ။ လခ်ီ ႏွစ္ခ်ီ နီးပါး ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ မေရးဘဲ အဲဒီေနရာမွာပဲ ရပ္ထားတယ္။ အဲေတာ့စၿပီးေတာ့ ေမြးကတည္းက ေနၿပီးေတာ့ အဲဒီတပ္မေတာ္က တာ၀န္ ၿပီးဆံုးၿပီးေတာ့ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္က်တဲ့ အခ်ိန္ထိ ပထမအပိုင္းေပါ့ အဲဒီမွာရပ္ထားတယ္။

ေနာက္ေရးမယ္ဆုိေတာ့ ဆက္ၿပီးေတာ့ဒီေန႔ ဆက္ၿပီး အမ်ားႀကီး ေရးစရာရွိတယ္ ေပါ့ေလ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရဟန္းဘ၀ ေနတာတို႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တက္လာတဲ့ ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တကၠသုိလ္ ပညာရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး အဲဒါ ဥပေဒပညာ ရဖို႔ ဥပေဒပညာနဲ႔ ေျဖရွင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္စားဖို႔ ဒါေလးေတြ က်န္ေသးတယ္။ ေနာက္ အေရးအခင္း ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အခုလို အက်ဥ္းက် ခံေနရတာေတြ အဲဒါေလးေတြလည္း ေရးဖို႔က်န္တယ္။ ထားပါေတာ့ အဲေတာ့ ဘယ္လိုေနရလဲ ဆုိေတာ့ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔ ေနရေသာ္လည္းပဲ စိတ္ကေတာ့ အမွန္တုိင္း ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ သတင္းကိုေတာ့ မျပတ္ နားေထာင္ ၿပီးေတာ့ အၿမဲ တမ္းေပါ့ေလ အားနာတယ္။ ေၾသာ္ ဒီလူေတြ က်န္ရစ္သူေတြက ဒီေလာက္ေတာင္ အႏၱရာယ္မ်ား ၾကားထဲကေန အက်ပ္ အတည္းေတြ ၾကားထဲကေန ပါတီက်န္ေနခဲ့ေအာင္ က်ဴံးကုန္းၿပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ ေနရရွာတယ္။ မနည္း ရပ္တည္ေနရတယ္ ဆိုတာ စိတ္ထဲက ေန နားလည္ေနတယ္၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနရတယ္။ ငါကေတာ့ ဒီမွာ မလုပ္ႏုိင္ဘဲနဲ႔ အေႏွာင္အဖြဲ႔မွာ ေနရတယ္။ အဲဒီ ထဲကေန သတင္းေတြ ၾကားတဲ့ အခါ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး။ အဲေတာ့လို ဖိဆီးမႈေလးေတာ့ ရွိတာေပါ့။ စိတ္ေသာကေလးလည္း ရွိတာေပါ့။

အဲဒီေတာ့ ေနရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္တႀကိမ္ ထြက္ရမွာလိုလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ အားလံုးေပါင္း ၆ ႏွစ္ ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ေလ။ အဲေတာ့ တပိုင္းကေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ ေနရတာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္နဲ႔ ေနရတဲ့အတြက္ မိသားစုနဲ႔ ေနရေသာ္လည္းပဲ တကယ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါဘူး။ ေနာ္ အခု လြတ္လာတယ္ ဆိုလည္းပဲ အရင္တုန္းက ဆိုရိုးစကား ရွိတယ္မုိ႔လား ရွင္လိင္ျပန္လို႔ ရွိရင္ လည္းပဲ ၀မ္းေျမာက္တယ္။ အိမ္ေထာင္က်ရင္လည္း ၀မ္းေျမာက္တယ္။ အက်ဥ္းက်ရင္းကေန လြတ္ေျမာက္တယ္ ဆုိတဲ့ဟာေလ။ က်ေနာ့္ အဖို႔ေတာ့ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ အဖြဲ႔အစည္း ၾကားထဲမွာ စိတ္ေသာက အႀကီးအမား ျဖစ္တဲ့ဟာကေန လြတ္လာျငားေသာ္လည္းပဲ အခုလို အေႏွာင္အဖြဲ႔နဲ႔ပဲ ေနရတာပါပဲ မထူးပါဘူး။ ဟုတ္လား အိမ္မွာသြားတယ္ အေပါက္၀မွာ အေစာင့္နဲ႔ ၿခံထဲမွာ အေစာင့္နဲ႔ ခုလို သြားရင္လည္း လုိက္တဲ့ဟာနဲ႔ ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဆုိရင္လည္းပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး လိုက္ေနတာ အေႏွာင္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ မလြတ္လပ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီအလားတူပဲ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ် အကုန္လံုး အက်ဥ္းက်ေနတဲ့ သေဘာေရာက္တယ္ လုိ႔ပဲခံယူေနတယ္၊ အဲလိုပဲ ခံစားရတာပါပဲ။ အဲလို ေနရလို႔ေတာာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘ၀င္မက်ပါဘူး။ တခါတေလေတာ့လည္း သိပ္ေဒါသ ျဖစ္တယ္ေပါ့ေလ။

တခါတေလေတာ့လည္းပဲ သိပ္မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္တယ္။ တခါတေလေတာ့လည္းပဲ ဒီဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္ဆံုးမၿပီး ေနရတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။ ေနာက္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အားလံုးဒီမွာ လုပ္ကိုင္ ေနတာကို ကူညီခ်င္တယ္။

ဥပမာလူငယ္ေတြအပိုင္း၊ လူငယ္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ခ်လို႔ ရွိရင္လည္းပဲ တခါတည္း ဘာေခၚမလဲ တေပါင္းတည္း မခ်ဘဲနဲ႔ ခုႏွစ္ခု ရွစ္ခုနဲ႔ အမႈေတြ တင္ၿပီးေတာ့ အျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခ်ေနတာ၊ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ တုိ႔ ၈၀ တုိ႔ ၁၀၀ တုိ႔ ဒါေတြက စိတ္ထဲမွာ ဘ၀င္မက်ဘူး။ အားလံုး စိတ္ထိခိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ရက္စက္လြန္းတယ္ ဆုိတဲ့ ခံစားမႈကေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖစ္တာပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိစၥမွာ ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ ဒီဟာ မတရားမႈပဲလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီဟာ ေတာ္ေတာ့္ကို ဘ၀င္မက်ဘူး။ ဘာတခုမွ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး၊ အဲဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီခံစားမႈကေတာ့ တရားဥပေဒ အရ ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တ့ဲ စိတ္က ၀င္လာတယ္၊ ျပန္လည္ျပီး ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္၊ တရားေရး ကိစၥေတြကို။ ကိုယ္က တတ္ေတာ့ မတတ္ပါဘူး။ ဥပေဒသမားလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ဖတ္ရံု ဖတ္ဖူးတာ။ ေျပာလုိ႔ ၾကားရံုၾကားဖူးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တတ္ႏိုင္သမွ်ေတာ့ ကူညီခ်င္တယ္။

ေမး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ပါအဘ အဲဒီလို အိမ္မွာေနတဲ့အခ်ိန္၊ အခါအားေလ်ာ္စြာ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးဖို႔ အတြက္ေကာ အဆင္ေျပခဲ့ပါ သလား။

ေျဖ။ ။ ဆုိေတာ့ အဲဒါေျပာရဦးမယ္။ အဲေတာ့ ပထမတခါ အက်ဥ္းက်တုန္းက ထြက္လာေတာ့ အဲေသြးတုိးက ပါလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ တုိးလည္း ဆုိရင္ က်ေနာ္ေတာင္ မယံုဘူး။ ၁၈၀-၁၁၀ ထိတုိးတယ္။ အဲတုန္းက တခါတည္း ခ်က္ခ်င္းေဆးရံုမွာ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေတာင္ လန္႔ဖ်ပ္သြားတယ္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့မွ တုိင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၈၀-၁၁၀ ေပါ့။ အဲလိုေသြးတုိးေနတယ္။ ေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္မွာ ေဆးစားတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ ေနတယ္။ ေနာက္တႀကိမ္ၾကေတာ့ ဘာျဖစ္လာလဲ ဆိုေတာ့ အက်ဥ္းက်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးခုန္တာ မမွန္ဘူး ဆီးက်ိတ္က ပိုဆုိးလာတယ္။ အဲဒါကုရတယ္။ အခု တၾကိမ္ အထိန္းသိမ္းခံရေတာ့ ဘာပါလာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ မ်က္စိ ပ်က္သြားတယ္ေပါ့။ ဒါေတြက ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေသြးတုိး (ပရက္ရွာ) ေၾကာင့္ ဆိုေတာ့ ဒါအင္မတန္ႏုတဲ့ ေနရာေလးေတြက ေသြးက်ိတ္ထြက္တယ္ ဆုိတဲ့သေဘာ ဒီၾကားထဲမွာလည္း က်ေနာ္ရဲ႕အျပစ္လဲ ရွိပါတယ္။

ခုနေျပာေတာ့ ဘာသာတရားလုပ္တယ္၊ ဘာေတြ၊ ညာေတြေရးတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ အျပင္အခ်ိန္ ကုန္ေအာင္ ရုပ္ရွင္ ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ ရုပ္ရွင္ကလည္း အမွန္တိုင္း ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိရီးယားကား ၾကည့္တယ္ဗ်ာ။ အဲေတာ့ ကိုရီးယားကား ကလည္း ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္းနဲ႔ပဲ ဆြဲေဆာင္မႈေလးေတြ ရွိလာေေတာ့လည္း ၾကည့္ျဖစ္တယ္ ေပါ့ေနာ္၊ အဲေတာ့ ေနာက္တခုက ဒါတင္မကဘဲ က်ေနာ္က အားကစားလည္း ၀ါသနာပါေတာ့ အားကစား သတင္း ဆုိလည္း မလြတ္ဘူးဗ်ာ။ ဆိုပါေတာ့ဟုတ္လား ပရီးမီးယားလိစ္တုိ႔၊ တင္းနစ္ပြဲတုိ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့ စပိန္မွာကန္တဲ့ ပြဲဆုိတဲ့ ေဘာလံုးအသင္းေတြ အေၾကာင္းလည္း သိတယ္။ ေဘာသမားေတြလည္း သိတယ္။ သိေတာ့ ဒီေကာင္ ဟိုေျပာင္းသြားၿပီ။ ဟိုေကာင္ ဟိုေျပာင္းသြားၿပီ ဘယ္ေကာင္ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီ၊ ဒါေတြလည္း သိေတာ့ ေဘာလံုးပြဲ ကေတာ့ စိတ္ပါ ၀င္စားၿပီးေတာ့ အဲဒါ အၾကည့္မ်ားတယ္။ အဲေဘာလံုးပြဲ မန္ခ်က္စတာ ယူႏုိက္တက္နဲ႔ ခ်ဲလ္ဆီးတုိ႔နဲ႔ အာဆင္နယ္တုိ႔ လစ္ပါပူး တို႔န႔ဲ အဲဒါေတြ ၾကည့္တာလည္း မ်ားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ မ်က္စိ ျဖစ္တယ္လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ အဲေတာ့ အခုေတာ့ ေဆး၀ါးကုသမႈ ခံေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ေတာ့ ျပန္လည္ ေကာင္းမယ္လို႔ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ေနရတုန္းကေတာ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္လည္း အခက္အခဲေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာ သူတုိ႔ကလည္း က်ေနာ့္ ကိစၥဆိုရင္ေအာက္က ဘယ္သူမွ ေအးေအးေဆးေဆး မယူခ်င္ဘူး။ သူတုိ႔က ထစ္ခနဲ ထစ္ခနဲ ဒီလူလာေျပာတယ္ ဆုိရင္ပဲ စာနဲ႔ ေပနဲ႔ ပို႔တာပဲ။ပို႔ေတာ့ သူတုိ႔နည္း သူတုိ႔ဟန္နဲ႔ အျမန္ဆံုး ပို႔တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ၾကာတာပါပဲ။ အနည္းဆံုးကေတာ့ ရိုးရိုးဆုိရင္ေတာ့ ႏွစ္ပတ္ေပါ့။ တပတ္ႏွစ္ပတ္ ဆုိတာကေတာ့ ထံုးစံပဲ။ အဲဒါ အဲလိုျဖစ္တယ္ ဆုိေတာ့ က်ေနာ္က ခုနေျပာသလိုေပါ့။ ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ရမွာေပါ့ေလ။ သာမန္အေနန႔ဲကေတာ့ သူတုိ႔ အခ်ိန္ကိုက္သြားတဲ့ အတြက္ သူတုိ႔ကအမိန္႔ က်လာၿပီးလို႔ ရွိရင္ေတာ့ သူတုိ႔က ဒီေအာက္က ေကာင္တာထိုင္တဲ့ တာ၀န္ေစာင့္တဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ သူတုိ႔ျဖစ္သေလာက္ တတ္သေလာက္ကုိ အကူအညီ ေပးၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။

ေမး။ ။ ေနာက္တခုက ေမးခ်င္တာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အဘရဲ႕ သေဘာထား ခံယူခ်က္ ဘယ္လုိရွိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တကယ့္ကို အင္မတန္ကို လိုအပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္။ သူ႔မွာ ဒီအရည္အခ်င္းေတြလည္း ျပည့္ေနၿပီ။ သူ႔ဘက္က အင္မတန္ လိုအပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပီသတယ္။ သတၱိကေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့။ သူရသတၱိေကာ၊ ဓမၼသတိၱေကာရွိတယ္။ သူ႔ အေဖဆီက ပါလာတဲ့ ဗီဇ၊ ေသြး၊ အား၊ ဖခင္ရဲ႕ဆႏၵ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ သူကိုယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့ လုပ္တဲ့ ကိစၥတုိ႔ ဘာတုိ႔ ရဲရင့္တာတုိ႔၊ ျပတ္သားတာတုိ႔၊ ေျဖာင့္မတ္တာတုိ႔၊ တည္ၾကည္တာတုိ႔ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ကို ဟုတ္လား ႀကီးပြားရာ ႀကီးပြားေၾကာင္း၊ ခ်မ္းသာရာ ခ်မ္းသာေၾကာင္း၊ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ေစတနာေတြ၊ ဒါေတြက ဗီဇ ပါလာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ သူဟာ တကယ့္ကို ႏိုင္ငံအတြက္ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ရွိသမွ်ကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီးေတာ့၊ အနစ္နာခံၿပီးေတာ့၊ သူ႔ရဲ႕ အသက္ေသြးကို စြန္႔ၿပီး ေတာ့ေတာင္ သူက ဒီေန႔ လုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တယ္။ တကယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပဲဗ်ာ။ အဲဒီလိုပဲျမင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႔ျပည္သူလူထုကိုလည္း က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္ဗ်။ ဟုတ္လား အခုလို အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဒီအရင္တုန္းက ထားရွိခဲ့တဲ့ ခ်စ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားလံုး အျပည့္ထားၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ က်န္းမာရာ က်န္းမာေၾကာင္း လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တာကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေၾကာင္းကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း သာသာယာယာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကိုေရာ အားေပး ေထာက္ခံ ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူ တရပ္လံုးအတြက္ေကာ သူဟာ ေခါင္းေဆာင္၊ ဒီႏုိင္ငံေတာ္ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြကေကာ ႏုိင္ငံတကာ အားလံုးကေကာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ သတ္မွတ္ျခင္း ခံေနရတဲ့သူပဲ။ အဲေတာ့ က်ေနာ့္သေဘာက ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ပတ္သက္တာ အားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ ကိစၥအ၀၀က ေအာင္ျမင္ ေစခ်င္တယ္ဒါပဲ။ အဲဒီလို ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ မလုပ္ရတဲ့အတြက္ လူက ေနမထိ ထိုင္မထိ ေနေနရတဲ့ သေဘာေပါ့။

ေမး။ ။ အဘက တခ်ိန္ကတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လည္း ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ယေန႔ တပ္မေတာ္ အေပၚမွာ သေဘာထား ခံယူခ်က္ ဘယ္လို ရွိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဒီႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး၊ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီး တပ္မေတာ္ ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ အစဥ္အလာ ေကာင္းေတြ ရွိတယ္။ အစဥ္အလာ ေကာင္းေတြ ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ အေနနဲ႔ ဒီအစဥ္အလာ ေကာင္းေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ထိန္းသိမ္း ေစခ်င္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္မို႔လား အကုန္လံုး တပ္မႉးႀကီး၊ ငယ္ေတြ အားလံုး လိုက္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူကိုသာ အလုပ္အေကၽြးျပဳပါ။ ႏုိင္ငံကိုဦးေဆာင္ ေခါင္းရြက္ သြားေနတာသည္ ျပည္သူလူထုပါ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေအာက္မွာ တပ္မေတာ္ ေနျပီးေတာ့ တကယ့္ကို မိမိတို႔ရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ လုံျခံဳေရး၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး၊ အဲဒါကိုေတာ့ တကယ့္ တရားနည္းလမ္း မွန္ကန္စြာနဲ႔ က်င့္သံုးႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါပါပဲ။

ေမး။ ။ ဒီအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕အနာဂတ္ အခန္းက႑ကို ဘယ္လို သေဘာထားပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ ေၾသာ္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့ ဒါ သူေသေသခ်ာခ်ာကိုပဲ စၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔စည္းၿပီးကတည္းက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မူၾကမ္းေတြမွာ ေသခ်ာပါၿပီးသားပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့လည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ေရြးတုန္းကလည္း အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို သူတုိ႔ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ဒီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ဟုတ္လား အခု လြတ္လပ္ေရး ရရခဲ့ၿပီးၿပီ။ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ လြတ္လပ္ေရး အသီးအပြင့္ဟာ ဒီေန႔အထိ ျပည့္၀ေအာင္ မခံစားၾကရေသးဘူး။ အခု တခါထပ္ၿပီးေတာ့ ဒီစစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္က လြတ္ေျမာက္ၿပီးေတာ့မွ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ကို စြမ္းေဆာင္တဲ့ ေနရာမွာ ေအးခ်မ္းေသာနည္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္း၊ ေဆြးေႏြးေသာနည္း၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ယံုၾကည္မႈရေအာင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့နည္း အဲလို ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးနည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားႏိုင္တယ္ ဆုိတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္ ကေတာ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဒီေန႔ ဆက္လက္ၿပီး ဆုပ္ကိုင္ ထားလ်က္ ရွိပါတယ္။

ေမး။ ။ ဟုတ္ကဲ့ တကယ္လို႔မ်ား ဒီစစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႔ဆံု စကားေျပာခြင့္ ရမယ္ ဆုိလို႔ရွိရင္ အဘအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာၾကားမလဲ။

ေျဖ။ ။ ေၾသာ္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ဟာ ဒီယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ပဲလို႔ ဦးဆံုး ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူ လူထု အတြက္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္လို႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္လို႔။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လုပ္ပါ ဆိုတာပါပဲ။ ။


Ref: ဧရာဝတီ္