စာကိုေခ်ပ လူကိုေက်မွ ...

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း

၁-၉-၂၀၁၀

ေရွ႕ေဆာင္းပါး “ငါး ငသေလာက္ပမာ ေၾကာက္စရာ အ႐ိုးမ်ားနဲ႔ အိုဘယ့္ မီဒီယာ” ရဲ႕ အဆက္လို႔ ဆိုေတာ့ သတင္းလို ေရးမယ္ဆိုရင္ ငါး႐ိုးတေခ်ာင္း စူးမ်က္ျခင္းလုိ႔ ေခါင္းစဥ္ တပ္ရမယ္ ထင္တယ္။ မီဒီယာေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေရးတဲ့ ေဝဖန္ေရး ေဆာင္းပါးကို တုံ႔ျပန္မႈ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ သတင္းသမား တခ်ဳိ႕လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတုိ႔ သတင္းဌာနေတြ အတြင္းက အထက္ေအာက္ ပညာျပ ဗိုလ္က်မႈ၊ မတရားမႈနဲ႔ စာရိတၱပိုင္း ဆိုင္ရာ ေဖာက္ျပားမႈ တခ်ဳိ႕ကိုပါ ဖြင့္ဟ လာၾကပါတယ္။

ျမန္မာသတင္းသမဂၢရဲ႕ ဥကၠ႒ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ဦးေမာင္ေမာင္ျမင့္ ကေတာ့ စာရွည္ေရးၿပီး တုံ႔ျပန္ လာပါတယ္။ သူ႔စာရဲ႕ အခ်ဳပ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးကို ျငင္းခ်က္ ထုတ္ထား တာပါပဲ။ က်ေနာ့္ အျမင္မွာေတာ့ သူ႔စာပါ အခ်က္ေတြဟာ အက်ေကာက္ ေဝဖန္ေရးလုိ႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။ တုံ႔ျပန္စရာ မလိုဘူးလုိ႔ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္ကိုလည္း ဒီလိုပဲ စာေရးအေၾကာင္း ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥၿပီးၿပီလုိ႔ပဲ စိတ္မွတ္ ထားလိုက္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆက္ေျပာစရာ အေၾကာင္းက ေပၚလာျပန္တယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ RFA ရဲ႕ (၂၅၊ ၈၊ ၂၀၁၀) ရက္ (၁၉:၀၀) နာရီ ထုတ္လႊင့္ခ်က္မွာ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္နဲ႔ တကိုယ္ေတာ္ အင္တာ ဗ်ဴးၿပီး က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္အလက္ေတြကို အမည္ မေဖၚျပဘဲ ထုေခ် သြားပါတယ္။ တကိုယ္ေတာ္ ဗ်ဴးၿပီး တဖက္သတ္ ေျပာသြားတာက ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ထုတ္လႊင့္မႈေတြထဲက အခ်က္တခ်ဳိ႕ကေတာ့ တုံ႔ျပန္ ေခ်လွယ္ဖုိ႔ လုိအပ္ လာပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးပါ အဓိက ေခ်လွယ္ ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အခ်က္ (၃) ခ်က္က ေတာ့ ...

(၁) မီဒီယာကို တပါတီလက္ကိုင္တုတ္ျဖစ္ဖုိ႔ ေျပာတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ၾကားေနမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္။

(၂) ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ေဝါဟာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွားယြင္းတဲ့ သေဘာထား အျမင္နဲ႔ တင္ျပခ်က္။

(၃) ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈကို ခ်ီးမြမ္းသြားတဲ့ အခ်က္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္ အင္တာဗ်ဴး ပထမပိုင္းမွာ ေမးတဲ့သူက ျပည္ပဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားသူေတြက သူတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ၊ သူတို႔ရဲ႕ အသံကို မီဒီယာေတြက ထုတ္လႊင့္မႈ နည္းပါးလာတယ္လို႔ စြပ္စြဲေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လိုလဲလုိ႔ ပင့္ေထာင္ ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေျဖၾကားသူက ျပည္ပ လႈပ္ရွားသူေတြက မီဒီယာေတြကို “သူတို႔ရဲ႕ အာေဘာ္ တခုအေနနဲ႔ ရပ္တည္ေစခ်င္ပါတယ္” လုိ႔ ေျပာသြားပါတယ္။ “ဒီလုိ ပါတီတခုရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ အေနနဲ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး” လုိ႔ ဆက္ေျပာသြားပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးပါ အခ်က္ အလက္ေတြနဲ႔ ေကာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ လုံးဝ ကြဲလြဲပါတယ္။ တလြဲ အဓိပၸာယ္ေကာက္ၿပီး တဖက္သတ္ ထုေခ် ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ လူအမ်ားအၾကား ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ မီဒီယာေတြအေပၚ ေမးခြန္း ထုတ္စရာ အျမင္ေတြကို လမ္းလႊဲဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ေမးေျဖေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးအခ်ဳပ္က သတင္းမီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ ကာလကလုိ အဖိႏွိပ္ခံ လူထုဘက္က ရပ္တည္ဖုိ႔ တိုက္တြန္း ထားတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါး အဆုံးမွာ ဒါ ကို အတိအလင္း ေရးထားပါတယ္။ ပါတီတခုရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ေစတဲ့ အခ်က္ တစိုးတစိ မပါဘူးလုိ႔ အာမခံႏိုင္ပါတယ္။ ဒီၾကားကမွ ဒီလို အဓိပၸာယ္မ်ဳိးလို႔ အနက္ဖြင့္ ေမးေျဖ သြားၾကတဲ့ သတင္းသမား ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေတြးအျမင္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။

ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္စာပါ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေျပာေရးဆိုခြင့္အတြက္ အသက္ေပး ကာကြယ္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္လို ျဖစ္သြား ရတာလဲ။ ၾကားေနခ်င္ပါတယ္လုိ႔ ဆိုေနၾကတဲ့ သတင္းသမားတခ်ဳိ႕ကို ေမးခြန္းတခု တင္ခ်င္ပါတယ္။ လူ နဲ႔ လူခ်င္းၾကားက ျပႆနာ၊ အမွားအမွန္ ဆုံးျဖတ္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ ပဋိပကၡေတြမွာ သတင္းသမားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကားက်ေအာင္ ေနႏိုင္ပါသလဲ။ ဘယ္လို ၾကားက်ေအာင္ ေနၾကမလဲ။ ဘယ္လုိ သီလ၊ သမာဓိ ေတြနဲ႔ ၾကားက်ေအာင္ ေရြးခ်ယ္မလဲ။

လူဆိုတာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္က ႐ိုက္ခတ္လာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ျမင္ၾကား သိမွတ္ၿပီး ႏွစ္သက္ျခင္း မႏွစ္သက္ျခင္း၊ မွန္ျခင္း မွားျခင္း၊ ေကာင္းျခင္း မေကာင္းျခင္းကို ေဝဖန္ ခြဲျခား သတ္မွတ္ၿပီး သင့္ေတာ္သလို သူ႔စိတ္ ေျခခံအတိုင္း တုံ႔ျပန္တတ္တဲ့ သတၱဝါ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္သတ္မွတ္ၿပီး တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြရဲ႕ အမွားအမွန္ နဲ႔ ဘက္ေရြးခ်ယ္မႈဟာ သူ႔ရဲ႕ပညာ၊ သီလ၊ သမာဓိနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ဆႏၵကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အမွားအမွန္၊ အဆိုးအေကာင္း ခြဲျခားသတ္မွတ္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း (သုိ႔) ၾကားေနျခင္းဆိုတာ ဥေပကၡာတရား ကို လက္ကိုင္ျပဳျခင္းလို႔ ယူေကာက္ႏုိင္ပါတယ္။

က်ေနာ္ သိသေလာက္ ဗုဒၶတရားအလိုအရေတာ့ ဥေပကၡာ တရားကို လက္ကိုင္ ျပဳႏုိင္တယ္ ဆိုတာ ဘုရား ရဟႏၱာမ်ားရဲ႕ အရာ၊ သီလ၊ သမာဓိနဲ႔ ပညာ အားႀကီးသူေတြရဲ႕ အရာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေန႔ သတင္း မီဒီယာ သမားမ်ားဟာ သာမန္ ပုထုဇဥ္ လူသားေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကလ်ာဏ ျဖစ္သလား၊ အႏၶ ျဖစ္သလား ခြဲခ်င္ရင္ ဆက္ခြဲ ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္သာျဖစ္တဲ့ သတင္းသမားေတြလည္း သူလိုကိုယ္လို ပတ္ဝန္းက်င္က အျဖစ္ အပ်က္ေတြ အေပၚ အေကာင္း အဆိုး၊ အမွန္ အမွား၊ ႀကိဳက္ျခင္း မႀကိဳက္ျခင္း စတဲ့ ခြဲျခားတုံ႔ျပန္ျခင္း ဆႏၵစြဲေတြ နဲ႔ မလြတ္ကင္း ႏိုင္ပါဘူး။

သတင္းသမားေတြ ဆႏၵစြဲနဲ႔ မကင္းႏိုင္တာကို သာဓက ျပပါဦးမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ABSL အေနနဲ႔ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားေရး အတြက္ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈေတြကို တတ္စြမ္း သေလာက္နဲ႔ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ေနၾကတယ္။ ျပည္ပ သတင္းမီဒီယာေတြမွာ ပါတဲ့ အခါ ပါတယ္၊ မပါတဲ့အခါ မပါဘူး။ တခါတေလ ပါျပန္ရင္လည္း ပုံပ်က္ ပန္းပ်က္နဲ႔ ပါလာတတ္တယ္။ အခု RFA သတင္းေထာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုညိဳဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားမႈ တခုၿပီးတိုင္း သတင္း မီဒီယာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒါ မတရားဘူး၊ ဒါ ဘက္လိုက္တာ၊ ဒါ ေစာ္ကားတာ စသည္ျဖင့္ ခံစား ေဒါသ ေပါက္ကြဲတာ မၾကာခဏပဲ။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ခံျပင္းေပမယ့္ သူ႔ကို ဒါေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ဖုိ႔၊ က်ေနာ္တို႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္တဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆႏၵ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ ျဖစ္တယ္။ အိႏၵိယနဲ႔ ကမၻာ့အသိုင္းအဝုိင္းၾကားမွာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ အေျခအေနကို သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ ျဖစ္တယ္။ သတင္းမီ ဒီယာေတြမွာ ေဖာ္ျပခံရတာဟာ အစြန္းထြက္ အက်ဳိးရလာဒ္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဖ်ာင္းဖ် ခဲ့ပါတယ္။

စိတ္ထိခိုက္ နာက်င္ခံစားရလြန္းလို႔ မေမ့ႏုိင္တဲ့ သတင္းသမားရဲ႕ဆႏၵစြဲနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ အေပၚ ျပဳခဲ့တဲ့ ေစာ္ကားမႈ တခုကို ရင္ဖြင့္ ခ်င္ပါေသးတယ္။ ၂၀၀၇ သံဃာ့ အေရးခင္းအၿပီးမွာ ABSL က ဗုဒၶဂယာမွာ တပတ္ၾကာ ထုိင္သပိတ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အိႏၵိယ၊ ယိုးဒယား၊ သီရိလကၤာ၊ တိဗက္၊ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယား၊ ကေမၻာဒီယားနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ က ဘုန္းႀကီးေတြ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြမွာ ငါးဆယ္ေလာက္၊ တခ်ဳိ႕ရက္ေတြမွာ တရာေလာက္ ပါဝင္ ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီသတင္းကို အိႏၵိယမွာ ဌာနခြဲေရာ၊ သတင္းေထာက္ေတြေရာ ရွိေနတဲ့ DVB က “ ဗုဒၶဂယာမွာ လူသုံးဆယ္ခန္႔ လူတစုက ထိုင္သပိတ္လုပ္ေနတယ္” လုိ႔ လုပ္ခ်သြားပါတယ္။

အဲဒီ့သတင္းပုိဒ္ကေလးကို ဖတ္ၿပီး က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ ဖ်တ္ကနဲ ဝင္လာတာကေတာ့ မဆလက က်ေနာ့္တုိ႔ကို အပုပ္ ခ်ခဲ့တဲ့ စကားလုံး တခုပါ။ ရွစ္ေလးလုံး မတိုင္ခင္ က်ေနာ္တို႔ ေ႐ႊတိဂုံ ဘုရားေပၚမွာ ဆႏၵျပပြဲ၊ တရားပြဲေတြ လုပ္ၾကတယ္။ မဆလ ေရဒီယုိကေန က်ေနာ္တို႔ကို ေက်ာင္းသားဆိုး တစုက အလွဴခံပုံးေတြ ေဖာက္တယ္လုိ႔ လိမ္ညာ အပုပ္ခ်ခဲ့တယ္။ အသုံးအႏႈန္းက DVB နဲ႔ မဆလ ေရဒီယုိနဲ႔ ကြက္တိအံက် တူေနတယ္။ လူတစုလုိ႔ သုံးႏႈန္းတယ္ ဆိုတာ ခ်ဳိးႏွိမ္လိုတဲ့၊ ကဲ့ရဲ႕လိုတဲ့ သေဘာေဆာင္တယ္ ဆိုတာ သတင္းသမားေတြ မသိေလေရာ့ သလား။ စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ ထိခိုက္မိၿပီး လုပ္ရဲ လိုက္ၾကတာ၊ လုပ္ရက္ လိုက္ၾကတာလုိ႔ပဲ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဘာျပႆနာမွ မလုပ္ခဲ့ပါ။ အဲဒီ သတင္းဌာနရဲ႕ မူဝါဒ သေဘာထား မဟုတ္ဘူးလို႔ဘဲ မွတ္ယူ ခဲ့ပါတယ္။ ကာယကံရွင္ သတင္းသမားရဲ႕ ဆႏၵစြဲ အမွားလို႔ပဲ ေျဖသိမ့္ခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္တဦးခ်င္းအျမင္ေျပာရရင္ ဘက္လုိက္မႈကင္းတဲ့ သတင္းမီဒီယာ ဌာနရယ္လို႔ မရွိပါ။ ဒီေန႔ ကမၻာ့သတင္း ေလာကႀကီးရဲ႕ ဦးေဆာင္ဌာနေတြ ျဖစ္တဲ့ BBC၊ CNN၊ AP၊ AFP စတဲ့ ဌာနႀကီးေတြက ေျပာေနတဲ့ ဘက္လိုက္မႈ ကင္းရွင္းရမယ္ ဆိုတာဟာ စကားအရာ (Rhetoric) သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘက္လိုက္တယ္၊ မလုိက္ဘူး၊ ဘယ္ ဘက္ လိုက္မယ္ ဆိုတာဟာ ျပႆနာ အမ်ဳိးအစားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ သူတို႔အက်ဳိးစီးပြား အတိမ္ အနက္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းလဲ တတ္ပါတယ္။ ကြဲျပား တတ္ပါတယ္။

အီရတ္ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာ့သတင္းဌာနႀကီးေတြ ဘက္လုိက္ ခဲ့ၾကတယ္။ အေမရိကန္ေတြ အီရတ္ ကို သိမ္းၿပီး စစ္တိုက္ရတဲ့ သူတို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္တဲ့ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ေသေစႏိုင္တဲ့ လက္နက္ႀကီးမ်ား ရွိတယ္ဆိုတာ သက္ေသ ရွာမရတဲ့အခါ သတင္းဌာနႀကီးေတြ ဘက္လုိက္ခဲ့တာ “ဗူး” ေပၚသလို ေပၚသြား ခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕ BBC ဝန္ထမ္းေတြ ႏႈတ္ထြက္ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ႐ိုက္တာ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘက္လုိက္ခဲ့ တယ္လို႔ ဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။ အယ္ဂ်ာဇီးဒါး (Aljazeera) သတင္းဌာန ေပၚေပါက္လာတာ၊ ကမၻာ့ သတင္းမီဒီယာ ေလာကမွာ အလ်င္အျမန္ ေနရာရလာတာဟာ အေရွ႕ အလယ္ပိုင္း ျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထက္က သတင္း ဌာနႀကီးေတြရဲ႕ ဘက္လိုက္မႈ အက်ဳိးရလဒ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သတင္းသမား ဆိုတာလည္း ခံစားခ်က္နဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး၊ ဆႏၵစြဲနဲ႔ မကင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဘက္လုိက္မႈ ကင္းေအာင္ ေနလုိ႔မရႏုိင္ပါ။ ဆႏၵစြဲေတြ၊ ဘက္လိုက္မႈေတြနဲ႔ မကင္းႏုိင္တဲ့အတူ ဘက္လိုက္ရင္ေတာင္ အမွန္တရား ဘက္က လိုက္ၾကဖုိ႔ အဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ားစု ဘက္က လိုက္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။

ဒုတိယ ေခ်လွယ္ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ အင္တာဗ်ဴးပါ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သတင္း သမဂၢ ဥကၠ႒ ကိုယ္တုိင္က ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸာယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ ယူဆေနတာဟာ အေတာ္ စိတ္မေကာင္း စရာပါ။ Not for Nothing ဘာအတြက္မွ မဟုတ္ရင္ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ လူေတြမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္မဲ့ စုဖြဲ႔ လႈပ္ရွားမႈဆိုတာ မရွိပါဘူး။ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံ၊ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေရး ေတြ၊ သတင္း မီဒီယာေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကိုယ္စီနဲ႔ လုပ္ၾကတာပါ။ အေျခခံမူဝါ ဒေတြလည္း ကိုယ္စီ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဦးတည္ခ်က္ေတြ ေပါက္ေျမာက္ဖုိ႔ အတြက္ အဲဒီအေျခခံမူေတြ အေတြးအျမင္ ဝါဒေတြ လူအမ်ားၾကားမွာ ျပန္႔ပြားဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလို ျပန္႔ပြားဖုိ႔အတြက္ လူထု ဆက္သြယ္ေရး ယႏၱရားေတြ ျဖစ္တဲ့ စာေပ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ သတင္း၊ စာနယ္ဇင္းမ်ားကို အသုံးခ် ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ဒါ လူမႈ ေရးေလာကထဲက ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေရးျဖစ္ပါတယ္။

ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ သတင္းေကာင္း (Gospel) တုိ႔၊ ဧဝံေဂလိ (Evangel) တုိ႔ ဆိုတာ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ လူလူခ်င္း ေမတၱာထားေရး တရားေတြ ျပန္႔ပြားဖုိ႔ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကလည္း သူ႔ရဲ႕ပထမဆုံး ရဟန္းေတြကစလုိ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို သစၥာေလးပါး တရား ျပန္႔ပြားဖုိ႔ တလမ္းကို တပါးစီသာ ႂကြခ်ီ ေဟာၾကားျဖန္႔ခ်ိ ဖုိ႔ ၫႊန္ၾကား ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသာေရးထဲက ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဆိုတဲ့ ေဝါဟာရဟာ ဖက္ဆစ္အာဏာရွင္ေတြ သုံးစြဲခဲ့လုိ႔ ဆိုရွယ္လစ္ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ လုိ လူထုအၾကား ေရပန္း မစားေတာ့ေပမယ့္ အႏွစ္သာရ အားျဖင့္ ေကာင္းတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ အလိမ္အညာမ်ားနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ိုက္ကိုသာ ျပန္႔ပြားေစရင္ အကုသိုလ္ မေကာင္းမႈ ျဖစ္သလို ေကာင္းတဲ့ သုစ႐ိုက္ တရား၊ သမၼာတရားေတြကို ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ ေဟာေျပာပို႔ခ် ျပန္႔ပြားေစမယ္ ဆိုရင္ ကုသိုလ္ျဖစ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႔စဥ္ ႐ိုက္ႏွက္ခံေနရတဲ့ ေမာင္ျဖဴ႕အေၾကာင္းကို ဒီေန႔ ေမာင္ျဖဴ ႐ိုက္ခံရတယ္။ ဘယ္သူက ႐ိုက္တယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ ႐ိုက္တယ္၊ တုတ္က ႀကီးတယ္ ေသးတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္ေလာက္ ေပး႐ုံနဲ႔ သတင္းသမားရဲ႕ တာဝန္ ကုန္ၿပီလုိ႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ကေတာ့ ပြဲ႐ုံ တာလီစာေရး အဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ အေၾကာင္း အရင္းေတြ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ ေဘးက လြတ္ေၾကာင္း နည္းနာေတြ၊ သင္ခန္းစာေတြပါ လူထုအၾကား ျပန္႔ပြားေစႏိုင္မွ သတင္းသမား တာဝန္ ျပည့္စုံပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္း စာနယ္ဇင္း သမားေတြမွာ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး တာဝန္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း စာနယ္ဇင္း သတင္းသမားေတြ၊ လူထု အက်ဳိးျပဳ စာေပ သမားေတြကို ကိုယ့္ဦးစြန္းဖုတ္ကို မီး႐ႈိ႕ၿပီး ေလာကကို အလင္းေရာင္ ေပးေနတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္လို လူစားေတြလုိ႔ ေထာပနာျပဳ ၾကတယ္။

သတင္းစာနယ္ဇင္းသမားေတြ ေရြးခ်ယ္ရမွာက ဘယ္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳမလဲ၊ ဘယ္တရားကို ကိုယ္စားျပဳ မလဲ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ မ်ဳိးခ်စ္စာနယ္ဇင္းသမားေတြရဲ႕ တာဝန္ကေတာ့ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး နဲ႔ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရး အသိပညာေတြ ျပန္႔ပြားေစဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တတိယအခ်က္ ေဆြးေႏြးခ်င္တာက DVB ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းမႈကို အားေပးေထာက္ခံ သြားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုေမာင္ေမာင္ျမင့္က DVB ရဲ႕ သတင္း ထုတ္လႊင့္မႈေတြ တိုးတက္ လာတာဟာ NCGUB ကေန ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္စြာ ရပ္တည္ လာလုိ႔ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆိုသြားပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ ေကာက္ခ်က္ ျဖစ္သလို ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းမႈကို အားေပး အားေျမႇာက္ျဖစ္ေစတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ DVB ရဲ႕ ထုတ္လႊင့္မႈေတြ အဆင့္အတန္း တုိးတက္လာတာဟာ ျပည္တြင္းနဲ႔ နယ္ျခား သတင္းသမားေတြ (တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီ အေရး လႈပ္ရွားသူေတြပါ) ရဲ႕ ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး စြန္႔စားေဆာင္ရြက္မႈေတြနဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳ ျမင့္မား လာတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ NCGUB ရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး အသံလႊင့္ဌာန အျဖစ္ကေန သစၥာ ေဖာက္ထြက္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္လာလုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ လူထုက ဒီမိုကရက္တစ္ အသံဆိုၿပီး ယုံၾကည္ ေထာက္ခံ အားေပးၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ NCGUB ကလည္း ဘာလုပ္ရမယ္၊ ဘာေတြလႊင့္လုိ႔ ေန႔စဥ္ ၫႊန္ၾကား စြက္ဖက္ ေနတယ္လုိ႔ မၾကားမိပါဘူး။ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ပုံစံက ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲတာ မေတြ႔မိပါ။ ျမန္မာ သတင္းသမဂၢ ဥကၠ႒ တေယာက္အေနနဲ႔ ဒီလို ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းမႈကို အားေပး အားေျမႇာက္ ျဖစ္ေစတဲ့ စကားမ်ဳိးကို မေျပာသင့္ပါ။ သစၥာမတည္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္ တေယာက္ရဲ႕ ေဖာက္ျပားမႈကို စြန္တယ္၊ စြမ္းတယ္လို႔ ခ်ီး မြမ္းသလိုပါပဲ။

က်ေနာ္ ေငြတျပားတခ်ပ္ မရဘဲ ဒီေန႔ေခတ္ အေျခအေနအရ လူမုန္းမ်ား ရန္သူေမြးတဲ့ ေဝဖန္ေရး ေဆာင္းပါးေတြ ေရးေနတာဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ႏွစ္ခုနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ေတာ္လွန္ေရး အတြင္း ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးနဲ႔ တခုက ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြ အတြက္ သင္ခန္းစာ ရရွိေစေရး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ ႐ုပ္သေဘာအရ ခိုင္မာသလိုရွိေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ (ႏိုင္ငံေရးအရ) မခိုင္မာဘူးလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ သူတို႔မွာ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔ လက္နက္ကလြဲလုိ႔ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးသမား အေျမာက္အျမားကို ဖမ္းဆီး ထားရတာက သာဓက ေဆာင္ပါတယ္။ ဒီလိုမခိုင္တဲ့ စစ္အုပ္စုကို အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္အထိ က်ေနာ္တို႔ အႏိုင္ မယူႏုိင္တာဟာ က်ေနာ္ တုိ႔ရဲ႕ ညံ့ဖ်င္းခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ စုစည္းမႈ အားနည္းလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

စုစည္းမႈ အားနည္းေစတာဟာလည္း ေလ်ာ့ရဲတဲ့ ဦးေဆာင္မႈ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ ကင္းမဲ့မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ျမင္ပါတယ္။ လက္ရွိ ဦးေဆာင္မႈပုံစံနဲ႔ လုပ္ဟန္ေတြနဲ႔ေတာ့ ေအာင္ပြဲနဲ႔ ကင္းေဝး ေနဦးမွာပဲျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အတြင္းက ေဖာက္ျပန္ မွားယြင္းမႈေတြကို အျမန္ဆုံး ရွင္းထုတ္ၿပီး တိက်ျပတ္သားတဲ့ ဘုံလမ္းစဥ္နဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ ဦးေဆာင္မႈကို လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တိုင္းျပည္ အတြက္ေကာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ပါ အခ်ိန္ သိပ္မရွိေတာ့ပါ။ စစ္အုပ္စု ေအာက္မွာ ၾကာေလ တုိင္းျပည္အလုံးစုံ ပ်က္သုဥ္းေရး အႏၱရာယ္နဲ႔ နီးေလ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ သူ႔ကိုယ္က်ဳိး အာဏာကလြဲရင္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိး ဘာေတြျဖစ္ေနေန စိတ္မဝင္စား ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ကိုယ္တုိင္လည္း သဘာဝေပးတဲ့ အသက္အရြယ္က အေတာ္ ရင့္ေရာ္လာၾကၿပီ။ ရွစ္ ဆယ့္ရွစ္ မ်ဳိးဆက္ေတြေတာင္ ေလးဆယ္တမ္း၊ ငါးဆယ္တမ္း ဆိုေတာ့ ဗမာျပည္ သက္တမ္းနဲ႔ တြက္ရင္ အခ်ိန္ သိပ္မက်န္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ သက္တမ္းအတြင္း တိုက္ပြဲ ၿပီးဆုံးေစလုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ အမွားေတြ အ ျမန္ျပင္ၿပီး အျမန္စုစည္းဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြတေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ့္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ျပည့္ေျမာက္ဖုိ႔ ခဲယဥ္းတယ္။ အလကားေန လူမုန္းမခံဖုိ႔ ေစတနာနဲ႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဝဖန္စာေတြဟာ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ သင္ခန္းစာအျဖစ္ အသုံးဝင္ေနလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ေနပါေသး တယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးလုံးကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ ေသာမတ္ အက္ဒီဆင္က (ဆိုပါစို႔) အႀကိမ္တရာေျမာက္ စမ္းသပ္မႈ မေအာင္မျမင္ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ဆရာကို သတင္းပုိ႔ပါတယ္။ သူ႔ဆရာက ေအးေကာင္းတယ္။ တုိ႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းတရာ ေတြ႔ထားၿပီဆိုေတာ့ ဒီနည္းလမ္းတရာကို ဖယ္လုိက္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ပိုနီးစပ္လာၿပီလို႔ အားေပးပါတယ္။ က်ေနာ့္ ေဝဖန္စာေတြက က်ေနာ္တုိ႔ အမွားေတြ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေတြ႔ခဲ့ (လုပ္ခဲ့) တဲ့ မေအာင္ျမင္ ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း ေတြကို ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေတြ အတြက္ ေရွာင္ရန္ သင္ခန္းစာေတြအျဖစ္ အသုံးဝင္ ေနပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္ ေအာင္ပြဲခံမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

တိုင္းျပည္ကို ဒီမိုကေရစီ ထူေထာင္မယ္ဆိုရင္ ထူေထာင္မယ့္သူေတြက အရင္ ဒီမုိကရက္ ျဖစ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ မတူကြဲျပားတဲ့ အျမင္အယူဆေတြ သဟဇာတျပဳၿပီး အတူတကြ ရပ္တည္ လႈပ္ရွားတဲ့ စနစ္ျဖစ္ ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္ စစ္ေၾကာျခင္းဆိုတာ မတူကြဲျပားမႈေတြ ၾကားက အဓိက ေပါင္းကူး ဆက္သြယ္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္မႈေတြကို ရင့္က်က္မႈ၊ သည္းခံမႈ၊ စနစ္တက် တုံ႔ျပန္မႈေတြနဲ႔ လက္ခံ က်င့္သုံးဖုိ႔ လိုပါတယ္။ မွားယြင္းတဲ့ ေဝဖန္မႈ သုိ႔မဟုတ္ ကြဲလြဲတဲ့ အျမင္အယူအဆ ေတြကို စာပါ အခ်က္အလက္ေတြ အလိုက္ အက်ဳိးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ မေခ်လွယ္ပဲ လူကိုမေက် ေခ်ကိုေခ် မယ္ဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ တုံ႔ျပန္မယ္ဆိုရင္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရ ပ်က္စီး သြားတတ္ပါတယ္။

အမ်ားနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ လုပ္ငန္းကိစၥရပ္ေတြမွာ တာဝန္ယူေနသူမ်ား၊ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသူ မ်ားဟာ ေဝဖန္ေရးနဲ႔ မကင္းႏုိင္ပါဘူး။ ေဝဖန္ေရး ဆိုတာကလည္း အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေရး ကိစၥေတြမွာ အမ်ားအက်ဳိးကို ေမွ်ာ္ၿပီး ေဝဖန္တဲ့ အခါမွာ တာဝန္ရွိတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အမည္တပ္ ေဖာ္ထုတ္ ေဝဖန္ရတာေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကိုယ့္အားသာခ်က္ သို႔မဟုတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အသုံးခ်ၿပီး စာကိုမေခ် လူကို ေခ်မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အမ်ားအက်ဳိးလည္း ပ်က္စီးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ရာထူးေနရာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာဆိုတာ အမ်ားအက်ဳိး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တာဝန္ ဝတၱရားေတြကို ျဖည့္ဆည္းဖုိ႔ အပ္ႏွင္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အိႏၵိယရဲ႕ ပထမဆုံး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဂ်ဝါဟာလာေန႐ူးက “က်ေနာ္ဟာ အိႏၵိယရဲ႕ ပထမဆုံး အေစခံ နံပါတ္ (၁) ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ သူ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး မိန္႔ခြန္းထဲမွာ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံထားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ အေသြးအသားေတြ ထဲမွာ စြဲဝင္ေနတဲ့ “ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ရင္ အသာၿငိမ္ေန၊ ဆိုင္လုိ႔ မႏုိင္ရင္ သည္းခံ၊ ကိုယ့္ခြင္ထဲဝင္ ပိုင္ရင္ ျဖဲလိုက္မယ္” ဆိုတဲ့ မဆလ အမူအက်င့္ေတြကို မေခ်ခြၽတ္ ႏုိင္ေသးသေရြ႕ေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္မေက်ႏုိင္ဘဲ ဒီမိုကေရစီေအာင္ပြဲ ဆိုတာလည္း အလွမ္း ေဝးကြာေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရခဲ့ရင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာသလို **** ဒီမုိကေရစီပဲ ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ၾကားမွာ မွန္ကန္တဲ့ အျပန္ အလွန္ ေဝဖန္ေရး ရွိဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္အမွားကို ေထာက္ျပတဲ့သူကို ေျမတြင္းထဲ က ေရႊအိုးႀကီးေတြကို ေဖာ္ေပးတဲ့သူလို ေက်းဇူး တင္လိုက္စမ္းပါလုိ႔ ေဟာၾကားၿပီး ေဝဖန္ေရးကို အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆရာအစဥ္ဆက္ တုိ႔ကလည္း ေဝဖန္ေရး ဆိုတာ အေကာင္းဆုံး လမ္းျပလုိ႔ ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို တည္ေဆာက္ၿပီး ေအာင္ပြဲ ရယူဖုိ႔အတြက္ အျပန္အလွန္ ေဝဖန္ စစ္ေၾကာမႈကို က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား ရပါလိမ့္မယ္။

မျပည့္စုံတဲ့ လူတေယာက္သာျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေဝဖန္မႈေတြမွာလည္း အလြန္အကြၽံေတြ အလြဲအမွား ေတြနဲ႔ ကင္းစင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဝဖန္ ခံရသူမ်ားကေကာ စာဖတ္သူမ်ားကပါ ဘယ္ဟာ၊ ဘယ္လိုမွားတယ္၊ ဘယ္ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ လက္မခံႏုိင္ဘူးလို႔ စာကိုေခ်လွယ္ ေဝဖန္တ ည့္မတ္ေပးၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ အေျဖမွန္ကို ရရွိၿပီး စာေရးျခင္း၊ ဖတ္ျခင္း၊ ျပန္လွန္ ေဝဖန္ျခင္းမ်ား ကေန ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ တစုံ တရာ အက်ဳိး ျဖစ္ထြန္း ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဝဖန္ေရးမွာ စာကိုပဲေခ် လူကိုေက်ဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ၾသဓိႆေမတၱာ အေနာဓိႆ ေမတၱာမ်ားနဲ႔ ေစတနာစကား လက္ေဆာင္ ပါးလိုက္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာ္သန္း
၁-၉-၂၀၁၀