လာေနၿပီ

လာေနၿပီ

အရယ္ရပ္
အငိုရပ္
အေျပာရပ္
အစားရပ္
ေမွ်ာ္သူေမွ်ာ္၊ စြင့္သူစြင့္
ကိုယ့္အသက္႐ႈသံ၊ ကိုယ္ျပန္ၾကားရတဲ့
ၿငိမ္သက္မႈႀကီးအၾကား
သူတခြန္း၊ ကိုယ္တခြန္း
တိုး-တိုး၊ တိုး-တိုး
ေမးထိုးကာ၊ ေခါင္းညိတ္ကာ
“လာေနၿပီ၊ လာေနၿပီ”တဲ့။

သူတို႔ၾကည့္တယ္
မျမင္ရ
ဒါေပမဲ့သိတယ္။

သူတို႔နားေထာင္တယ္
မၾကားရ
ဒါေပမဲ့သိတယ္။

ေခြးမေဟာင္၊ ေၾကာင္မလန္႔
ၾကက္မတြန္၊ က်ီးမသာ
ဒါေပမဲ့၊ မလြဲဘူး
ဒို႔သိတယ္၊ မယြင္းဘူး
ဒီေျခသံမ်ိဳး၊ ဒို႔ၾကားဖူးတယ္
ဒီေႂကြးေၾကာ္သံမ်ိဳး၊ ဒို႔ေအာ္ခဲ့ဖူးသေပါ့
သဲ့သဲ့လား၊ တိုးတိုးလား
ဒို႔နားမမွားဘူး။
ရြာဦးကေစတီယံ၊ ဆြဲလြဲေတြတ၀ဲ၀ဲနဲ႔
ေညာင္ရြက္ေတြ တရွဲရွဲျမည္ေနမွေတာ့
အနာဂါတ္ကိုသယ္လာတဲ့
မုန္တိုင္းနီႀကီး လာေနၿပီေပါ့
ဒီကိုမေရာက္ေသးလို႔သာရယ္။

လက္တြဲဖို႔အတြက္၊ လက္ကုပ္ေျပာပါ
ေျခလွမ္းျပင္ဖို႔အတြက္၊ ေျခတို႔ေျပာပါ
မ်က္စိလွ်င္ဖို႔၊ မ်က္စပစ္ျပပါ

လာတဲ့အခါ
သူတို႔လည္းပါလာမယ္
ခြပ္ေဒါင္းနဖူးစည္း
ရွာၿပီးျပင္ထားပါ
ပိုစတာကားခ်ပ္
ေရးဖို႔ျပင္ထားပါ
ဂ်င္ကလိကိုလည္း
ၿမိေနေအာင္ေသြးထားပါ

မပူပါနဲ႔
ေနထြက္ခ်ိန္မွာ ေနထြက္
ေနတက္ခ်ိန္မွာ ေနတက္
ေနက်ခ်ိန္မွာ ေနက်
ေန၀င္ခ်ိန္မွာ ေန၀င္
ေနာက္ၿပီး သန္းေကာင္
သန္းေကာင့္ဟိုဘက္မွာ
သမိုင္းသစ္
ဒို႔လက္နဲ႔ထုဆစ္မယ္။

ဖိုးသံ (လူထု)