မီးအိမ္ရွင္ (သို႔)တစက္က်န္အထိ အလင္းေပးသြားသူ

ဒီေန႔………….

ဘုုရားေပးထားတဲ့ ဒီလက္ေဆာင္

ဘုုရားပဲျပန္လည္ ေဆာင္ယူသြားခဲ့ျပီလား။

က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သူကိုုယ္တိုုင္ဟာ ဘုုရားပါ။

ခြပ္ေဒါင္းေတြ ရိပ္ျမံဳေပ်ာက္တဲ့

ႏွစ္ ၅၀ ေျမာက္ေန႔ေလးကိုုေတာင္

ခ်ီးျမင့္မေပးေတာ့ဘူးလား ဆရာ။

လူထုုေတြ မနားတမ္းအပစ္ခံေနရတဲ့ ဒီလိုုေခတ္ၾကီးမွာ

လူထုုအတြက္ ပစ္သင့္တဲ့ေနရာေတြကိုု အေျမာက္နဲ့ပစ္တတ္တဲ့

ဆရာ့ရဲ့ တန္ဖိုုးရွိတဲ့ ကေလာင္ေပါက္ကြဲသံေတြ

က်ေနာ္တိိုု႔မၾကား ရေတာ့ဘူးေပါ့ ဆရာ။

ဆရာ့လိုုပစ္ရဲတဲ့သူ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္

အေျမာက္နဲ့ပစ္စရာ လုုပ္ရပ္ေတြ ထပ္မၾကံဳဖုုိ႕ပဲ

ရင္ထဲၾကိတ္ျပီးဆုုေတာင္း

ေမာင္းသူမဲ့သြားရသလိုုပါပဲ ဆရာ။

အားနည္းတဲ့ဘက္က ရပ္ေပးလိုု႔

ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ကိုု ၾကိဳက္တယ္

ဒါေပမယ့္………………

ဘယ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုုမွ လက္မခံဘူး

ျမင္တာကိုု ျမင္သလိုုေျပာတတ္တဲ့ ဆရာ။

ယံုုတာကိုု ယံုုသလိုု ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာ။

အရင္းအျမစ္ေတြ ေပါတဲ့ေျမမွာေမြး

တပါးေျမမွာ ကြ်န္သာသာအသက္ေမြးေနရတဲ့

လူထုုဘဝကိုုေထာက္ျပရင္း

ကိုုယ္တိုုင္လည္း ေလေတာင္ဝယ္ရႈေနရတဲ့ ဆရာ။

ဆရာခ်စ္တဲ့ နုုိင္ငံၾကီး

‘ဂ’ ငယ္ေကြ႔လမ္းေပၚမွာလား

တဘက္ပိတ္လမ္းထဲမွာလား

ေျဖာင့္ဖ်ဴးတဲ့လမ္းေပၚမွာလား ဆိုုတာေတာင္

ေစာင့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ စိတ္ခ်သြားျပီလား ဆရာ

ဒါမွမဟုုတ္…..

ဆက္မၾကည့္ရက္ေတာ့လိုု႔လား ဆရာ။

လူထုုအတြက္ေမြးဖြား

လူထုုကိုု ဘဝတခုုစာ အလုုပ္အေကြ်းျပဳ

လူထုု ကိုုဦးထိပ္တင္ထားတဲ့

လူထုုဦးစိန္ဝင္း ဆုုိတဲ့ ဆရာ ……….

ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြမွာ

ဒီလိုုစစ္အာဏာရူးေတြနဲ့ ကင္းလြတ္တဲ့

လြတ္လပ္မႈေတြ ျပည့္လွ်မ္းတဲ့

စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ အတြက္ေနရာမရွိတဲ့

သာတူညီမွ်မႈေတြျပည့္ဝတဲ့

…………………………တဲ့

………………………...တဲ့

လြမ္းေမာဖြယ္ေနရာေလးတခုုမွာ

ဆရာခ်စ္တဲ့ မာ့စ္၊ အိန္ဂ်ယ္တိုု႔နဲ့

ေအးေအးေဆးေဆး

အေတြးေတြ ဖလွယ္ေနနုုိင္ပါေစ ဆရာရယ္……။

သြင္ေအာင္ (နံနက္ ၄း၅၁၊ ဇြန္လ ၁၈၊ ၂၀၁၂)