ျပန္ေသာက္မိတဲ့စီးကရက္ေတြကလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းက
စီးကရက္ေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ျပန္ထိုင္မိတဲ့
လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြကလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းက လဘက္ရည္ဆိုင္ေတြ
မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ျပန္နားေထာင္မိတဲ့ သီခ်င္းေတြကလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းက
သီခ်င္းေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး
ျပန္ေပါင္းမိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းက
သူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ျပန္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ငါ့ၿမိဳေလးဟာလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းက
ၿမိဳ႕ေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ငယ္ငယ္က ”မာရီလင္မြန္႐ိုး” ကေတာ့
”မာရီလင္မြန္႐ိုး” အတိုင္းလွပဆဲ
တို႔အတူလႊတ္ဖူးတဲ့
စကၠဴေလွေလးေတြက
စမ္းေခ်ာင္းေလးအတိုင္းေမ်ာပါဆဲ
တို႔ေက်ာင္းေရွ႕လမ္းမွာ
စိန္ပန္းပြင့္ေတြကလည္း
ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေႂကြဆဲပဲ
ႏွင္းဆီလိုခ်ဳိအီတဲ့
မင္းကိုယ္သင္းရနံ႔ေတြက
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကာလကိုျဖတ္သန္း
ေသာင္ရင္းျမစ္တဖက္ကမ္းထီေမႊးပ်ံ႕ဆဲ
ပဝါတကမ္း လက္တလွမ္း
ေန႔စဲြေတြဟာလည္း
တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ
အရင္ကအတိုင္းရွိေနဆဲ
မေျဖာင့္တန္းတဲ့
ငါေလွ်ာက္ေနက်လမ္းေတြလို
တို႔သူငယ္ခ်င္း ”ငဝန္” ဟာလည္း
ေကြ႕ေကာက္ဆဲ
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ”ေဒလီယာ”
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ကမၻာေျမႀကီး
ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ကိုယ့္ရဲ႕အလြမ္းမ်ား
ေရစီးၾကမ္းတဲ့ျမစ္ကို ဆန္လို႔
လူသားရဲ႕ ဝိညာဥ္မြန္ဟာ
ေခတ္ေတြကို
အခ်စ္ေတြနဲ႔ သယ္ေဆာင္လို႔ပါလား
အေရွ႕ဆီမွာ
ေရာင္နီလာေတာ့မယ္ ”ေဒလီယာ”။
သစ္ေကာင္းအိမ္
REF: မတ္လ၊ ၂၀၀၆၊ အမွတ္ (၇၁)၊ မိုးႀကိဳးသတင္းစဥ္
Posts
0 comments:
Post a Comment