ဝိမုတၱိ

Saturday, July 16, 2011

တဲ့တဲ့လုပ္ အဟုတ္ျဖစ္တယ္

July 16, 2011
ေဇာ္မင္း

မေျပာခ်င္ေတာ့တဲ့ဟာကို ေျပာရဦးေတာ့မယ္။ ကခ်င္မွာလည္း တုိက္ပြဲေတြျဖစ္၊ ရွမ္းဖက္မွာလည္းျဖစ္၊ ကရင္နယ္ထဲ မွာလည္းျဖစ္။ စစ္တုိက္တယ္ဆိုမွေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လူတုိင္းသိပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္တဲ့အ တြက္ ေျမဇာပင္ျဖစ္ရတဲ့ သူေတြ လည္း အမ်ားႀကီးပါ။ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ရတာကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူက ေအးေအးခ်မ္း ခ်မ္း ေျဖရွင္းလိုတဲ့ ဆႏၵမရိွတာကေန စတာ ကိုး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အေစာ္ကားခံရတာမ်ားလာရင္ တန္ျပန္ၾကမွာပဲ။

ဒီေနရာမွာ တန္ျပန္တဲ့ ကိစၥကို နည္းစနစ္က်က် တန္ျပန္ဖို႔ ေျပာလိုပါတယ္။ အခု လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြအား လံုးဟာ နယ္စပ္မ်ဥ္း တခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ေနရတယ္။ ထုိင္းမဟုတ္ရင္ တ႐ုတ္ေပါ့။ အိႏိၵယနယ္စပ္မ်ဥ္း မွာေတာ့ ေလာက္ေလာက္လားလား တုိက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔မရိွေလေတာ့ သိပ္ေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ဒီလို။ လက္နက္ကုိင္ တုိက္ေနတဲ့ အေျခအေနဆိုေတာ့ လက္နက္လိုတာေပါ့။ ကိုယ္ပုိင္ ပန္းပဲဖိုက လက္နက္မထုတ္ႏုိင္ဘူး ဆိုရင္ သူမ်ားဆီက ဝယ္ရမွာက ေသခ်ာတယ္။ အဲဒီေတာ့ လက္နက္ဝယ္ဖို႔ ေငြလိုတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလည္း ေငြရိွဦးေတာ့ ကိုယ့္ နယ္စပ္မွာ လက္နက္ေစ်းကြက္က ကိုယ္ဝယ္လိုသေလာက္ ေစ်းကြက္ရိွေသးရဲ႕လား။ ေစ်းကြက္ပ်က္သြားၿပီလား ဆိုတာကိုလည္း ေစာေၾကာဖို႔ လိုပါတယ္။ ေသနတ္ အလက္ ႏွစ္ဆယ္သံုးဆယ္ေလာက္ ဝယ္လို႔ရတာမ်ဳိးကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါ။ ရာစည္း ေထာင္စည္း ဝယ္ဖို႔ ေငြရိွရင္ေကာ ဝယ္လို႔ရေသးရဲ႕လားလို႔ ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သမ႐ိုးက် စစ္တုိက္ျခင္းဟာ ေငြအေတာ္ကုန္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာရင္ ေငြသိပ္မတတ္ႏုိင္တဲ့ဖက္က ႐ံႈးေလ့ရိွ တယ္။ ဒါဟာလည္း ေန႔စဥ္ စီးပြားေရး ကိစၥလို ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္မွာပါ။ ေနာက္ တုိက္မယ့္ ခုိက္မယ့္ လူကလည္း လိုတယ္။ လူရေတာ့လည္း ေကြ်းဖို႔ ေမြးဖို႔၊ ေဆးကုဖို႔၊ ေလ့က်င့္သင္တန္းေပးဖို႔ ဒါေတြ လိုျပန္ေသးတယ္။ မဆံုးႏုိင္ဘူး လုပ္ရမယ့္ အလုပ္က။ ရန္သူက ကိုယ့္ကို သမ႐ိုးက် စစ္ပြဲထဲ ဆြဲသြင္းတာကို ကိုယ့္ဖက္က နားလည္ထားဖို႔ လိုတယ္။ ေရရွည္မွာ ကိုယ္က သမ႐ိုးက် စစ္ကို ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူၿပီး တုိက္ႏုိင္မလဲ။ စဥ္းစားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

တိုတိုေျပာရရင္ တခ်ိန္တုန္းက အုိင္ယာလန္ သူပုန္ေတြ လုပ္သလို လုပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။ စစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ခ်ီၿပီး တုိက္ရတာကို အကန္႔အသတ္နဲ႔ ထားထားဖို႔ လိုတယ္။ အုိင္ယာလန္က အုိင္အာေအ သူပုန္ေတြဟာ အုိင္ယာ လန္ ေတာေတာင္ေတြထဲမွာ သူပုန္စစ္သားေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ၿပီး အဂၤလိပ္ေတြကို တုိက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ အစိုးရ ယႏၲယားေတြကို တုိက္တယ္၊ ခြဲတယ္၊ အစိုးရလူေတြကို သုတ္သင္တယ္။ အုိင္အာေအဟာ စစ္ယူနီေဖာင္း မဝတ္ဘူး။ သူလိုငါလို အဝတ္ အစားေတြနဲ႔ ၿမိဳ႔ေပၚမွာသာ လႈပ္ရွားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဂၤလိပ္အစိုးရဟာ အုိင္ယာလန္ ေတာင္ ပုိင္းကို လြတ္လပ္ေရး ေပးလုိက္ရတယ္။

က်ေနာ္တို႔ လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း ေရရွည္တုိက္ပြဲဝင္ဖို႔ အုိင္အာေအ နည္းကိုသံုးဖို႔ လိုလာတယ္။ စစ္ ေသြးႂကြေအာင္ ေျမႇာက္ေပးတာ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ႏုိင္တဲ့ဝန္နဲ႔အားကို ေျပာလိုတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းကို ေရြး ရတာကလည္း အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ ဗိုလ္က်လြန္းတဲ့ စနစ္ေၾကာင့္ပါ။ ေနာက္တခ်က္က နယ္စပ္ေတြကိုအားျပဳၿပီး တုိက္ ရေတာ့ ထုိင္းမ်က္ႏွာၾကည့္ရ၊ တ႐ုတ္မ်က္ႏွာၾကည့္ရ၊ ကုလားမ်က္ႏွာၾကည့္ရ ျဖစ္လာတယ္။ ေရရွည္မွာ ကိုယ့္ဘက္ က အ႐ံႈးခ်ည္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေျမျပင္ဟာ ေတာေတာင္ေတြထက္ ျမန္မာျပည္ထဲက ၿမိဳ႕ေတြသာ ျဖစ္သင့္တယ္။ သူ ပုန္ေတြအတြက္ ခံစစ္ေသ သေဘာဟာ ေရရွည္မွာ နစ္နာတယ္။ ခံစစ္ေသသေဘာမွာ ေရရွည္ခံစစ္ေသေကာ၊ ေရတို ခံစစ္ေသေကာ ဘယ္ဟာမွ မေကာင္းဖူး။ ယာယီနာရီပုိင္း ခံစစ္ေသမ်ဳိးေတာင္ ခဏခဏႀကံဳလာရင္ မေကာင္းပါ။ က်ည္ဆံ သိပ္ျဖဳန္းရလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ည္ဆံက ဝယ္ရတာကိုး။ ကိုယ့္စက္႐ံုက ထြက္ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ဳိး ေပါ့။

ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို တဲ့တဲ့ လုပ္တာသာ အေကာင္းဆံုးပါ။ တုိက္မယ့္သူကလည္း တုိက္သာတုိက္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္နည္းနဲ႔ တုိက္မွာလဲ။ ေတာထဲမွာ တုိက္မွာလား ၿမိဳ႕ထဲမွာ တုိက္မွာလား။ လမ္းေရြးရပါေတာ့မယ္။ အရင္တုန္းက အေဝးေရာက္အစိုးရ ဖြဲ႔ၿပီးစ အေတာ္ေလး အားကိုးရမယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြအတြက္ လိုအပ္မယ့္ ပစၥည္းေတြ ကမၻာပတ္ၿပီး ရွာေဖြေပးႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေအာက္က လူေတြကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ သာရွာ က်ဳပ္တို႔ကတုိက္မယ္ဆိုတဲ့ ဝမ္းသာအားရ စိတ္မ်ဳိး ရိွခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဝးေရာက္အစိုးရဟာ တုိက္ပြဲ ဝင္မယ့္ အလုပ္မ်ဳိးကို ေဘးဖယ္ၿပီး ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြမွာ ေလာ္ဘီလုပ္တဲ့ ဂြင္မ်ဳိးထဲမွာပဲ ေနခဲ့တယ္။

ကုလသမဂၢလို ေနရာမ်ဳိးမွာ အစည္းအေဝး ထုိင္ရတာေတြကို ပိုၿပီးႏွစ္သက္သလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲ ဝင္ေန သူေတြအတြက္ ဘာမွ ေဆာင္ရြက္ မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး။ အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ပါ။ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ျပတာသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ လက္နက္ကုိင္ တုိက္တဲ့သူေတြအတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးႏုိင္ဘဲ လက္နက္ကုိင္နယ္ထဲမွာလာၿပီး အေျခစုိက္ တာကိုက စမွား ေနတယ္။ လက္နက္ကုိင္ ေဒသခံေတြ အဖြဲ႔ေတြအတြက္ ကူညီတုိက္ပြဲဝင္တာမ်ဳိး မဟုတ္တဲ့အတြက္ ေရ ရွည္မွာ အဲသလို အဖြဲ႔မ်ဳိးေတြ တင္ေႂကြးထားရတဲ့အတြက္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးလို ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အဲသလို အဖြဲ႔မ်ဳိးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတာထဲမွာ ရိွခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဟာကို သိၾကမယ္လိုိ႔ ေျပာလိုပါတယ္။

မီဒီယာမွာ လူသိပိုမ်ားတာကလြဲလို႔ စစ္ေရးလုပ္ငန္းအရ ဘာအျမတ္မွ မထြက္ခဲ့ပါ။ ေျပာျခင္တာကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ရ မယ့္ အလုပ္ကို တဲ့တဲ့ လုပ္ၾကဖို႔ ေျပာလိုရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တုိက္မယ္ဆိုလည္း တုိက္ပါ။ ကမ္ပိန္းလုပ္မယ့္ သူကလည္း ကမ္ပိန္း လုပ္ေပါ့။ အၾကမ္းမဖက္ကို ႀကိဳက္တဲ့သူက အၾကမ္းဖက္ေနတဲ့ ေနရာေဒသအတြင္းမွာ တလႊားလႊား လာလုပ္ ေနတာမ်ဳိးကေတာ့ သ႐ုပ္ပ်က္တယ္။ ေရာေက်ာ္လုပ္တာမ်ဳိးက မ႐ိုးသားဟု ေျပာလိုတယ္။

ေရွ႕မွာ ၿမိဳ႕ေပၚတုိက္ပြဲေတြ အုပ္တာေတြ ႏွက္တာေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာရင္ အၾကမ္းဖက္သမားလို႔ ေျပာၾကပါလိမ့္ မယ္။ ေျပာ ပါေစ။ ဒီလမ္းကို မိမိတို႔က ႀကိဳက္လို႔ေရြးတာ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေရြးစရာ မရိွလို႔ ေရြးခဲ့ရတာသာ ျဖစ္ တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာလိုတာက သမ႐ိုးက် စစ္တုိက္တဲ့နည္းကို ေလွ်ာ့ၿပီး ၿမိဳ႔ထဲေတြမွာ တုိက္ပြဲဝင္မွသာ အာဏာ ရွင္တို႔ဘက္က ကိုယ့္ဘက္ကို အေရးစုိက္ၿပီး တန္းတန္းတူတူ စကားေျပာလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုပဲ အာဏာရွင္ ေတြရဲ႕ လက္ကုိင္ဒုတ္ေတြလည္း ဝပ္ဆင္း သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရပ္ဝတ္ဝတ္ၿပီး ၿမိဳ႔ေပၚမွာသာ တက္ခ်ၾကပါလို႔ ေနာက္ဆံုး အႀကံျပဳလိုပါတယ္။

Ref: ေန႔သစ္

၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ား

ယေန႔ဖတ္စရာမ်ား

Saturday, July 16, 2011

Friday, July 15, 2011

Monthly Chronology

က်မၼာေရး

အားကစား

မဲဆြယ္စည္းရံုးေရးမိန္႔ခြန္း

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္မ်ား

Blog Archive

Subscribe via email

Subscribe To