ေမာင္စြမ္းရည္
မတ္ ၂၄၊ ၂၀၁၀
က်ေနာ္ မၾကာခဏ သတိရ လြမ္းဆြတ္မိသူေတြထဲမွာ ဗကသေဇာ္၀င္းလို႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာ နာမည္ေက်ာ္တဲ့ ကိုေဇာ္၀င္းလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ သူက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ က်ေနာ္က မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းေနဖက္ မဟုတ္ပါဘူး။ “ငယ္ေပါင္း” မဟုတ္ “ႀကီးေဖၚ” ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ ေရာက္လို႔ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ေဒြးေရာ ယွက္တင္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ “ေဇာ္၀င္း” ဆိုတဲ့ နာမည္က မၾကားမျဖစ္ ၾကားလာရပါတယ္။ က်ေနာ္က တကသ အမႈေဆာင္ထဲသာ ပါဖူးၿပီး ဗကသ အမႈေဆာင္ထဲမွာ မပါဘူးလို႔ သူနဲ႔ ေစာေစာစီးစီး မရင္းနွီးခဲ့ရဘူး။
ကိုေဇာ္၀င္းက မႏၱေလးတို႔ ျမင္းျခံတို႔ကို ဗကသကိစၥေတြနဲ႔ လာဖူးတယ္။ က်ေနာ့္အေပါင္း အသင္းေတြက ဗကသ၊ တကသ ေတြ ဆိုေတာ့ သူတို႔ကတဆင့္ ဗကသေဇာ္၀င္း ဆိုတဲ့ နာမည္ကို နားယဥ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာနဲ႔ ႀကံဳဖူးဆံုဖူးၾကတယ္။ မိုးတိုးမတ္တတ္ပါပဲ။
တေန႔ေတာ့ သူ မႏၱေလးကို လာတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဥကၠ႒ ကိုေစာလြင္အိမ္မွာ တည္းခို ေနသတဲ့။
ျမင္းျခံသား ဗကသ - တကသ ေခါင္းေဆာင္ ကိုေအာင္သူက က်ေနာ့္ကို ၀င္ေခၚတယ္။
“ကိုေဇာ္၀င္းဆီ သြားရေအာင္” တဲ့။
က်ေနာ္က “မလိုက္ေတာ့ဘူးဗ်ာ” လို႔ ျငင္းလိုက္တယ္။
“သူက ေမးေနတယ္ … ျမင္းျခံက ကို၀င္းေဖေလးေရာ …” လို႔။
“ေတာ္ပါဘီဗ်ာ ရန္ကုန္မွာေရာ၊ ျမင္းျခံမွာေရာ၊ မႏၱေလးမွာေရာ ဆံုဖူးပါတယ္။ အားလံုးေပါင္း ေလးႀကိမ္ေတာင္မွ မိတ္ဆက္ေပးဖူးတယ္၊ သူ႔စာအုပ္ကေလးထဲမွာလဲ ေရးတယ္၊ ျပန္ေတြ႔တိုင္း မမွတ္မိဘူး။ ခုလဲ မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး …” လို႔ ေျပာၿပီး တမင္ ျငင္းလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ သူ က်ေနာ့္ကို မေမ့ေတာ့ပါဘူး။ ေတြ႔ရာအရပ္မွာ သူကပဲ ဦးေအာင္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ခု သူ မႏၱေလးကို လာတာကလဲ ေက်ာင္းသားအေရး ဟုတ္ဟန္ မတူဘူးလို႔ ေနာက္က်မွ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရႊမန္းသူတဦးနဲ႔ ခ်ိတ္မိေနတာကိုး။ ေသခ်ာစံုစမ္းမိေတာ့ အဲ့ဒီေရႊမန္းသူ ဆိုတာလဲ တျခားမဟုတ္ ပန္းခ်ီကို၀င္းေဖ၊ ကိုေပၚဦးသက္နဲ႔ က်ေနာ္ တက္ခဲ့တဲ့ မႏၱေလး အမွတ္ (၁) အစိုးရ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူေဟာင္းတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ အရင္ တကၠသိုလ္ ေရာက္သြားသူပါ။ ေနာက္ေတာ့ အဲ့ဒီေရႊမန္းသူနဲ႔ပဲ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။
မခင္ခင္ေအး တဲ့။
ပညာေရးတကၠသိုလ္တက္ေနရင္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢထဲ ပါသြားၿပီး၊ အိုးေ၀မဂၢဇင္းတို႔၊ တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္းတို႔မွာ (၁၉၅၉ - ၆၀) တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္ရသူ တဦးျဖစ္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အျဖစ္ ခုအထိ လူသိမ်ားတဲ့ ကိုလွေရႊတို႔၊ ကိုဗေဆြတို႔နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ေပါ့။ ကိုေဇာ္၀င္းနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တဲ့ အခါ ရန္ကုန္က (ဒဂုန္ အထက(၁) မွာပဲ ထင္တယ္) ေက်ာင္းႀကီးတေက်ာင္းမွာ ဆရာမ အျဖစ္နဲ႔ အမႈထမ္းေနၿပီး၊ မႏၱေလးကို မျပန္ေတာ့ပါဘူး။
ေနတဲ့တိုက္ခန္းကေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲက ေ၀ဠဳ၀န္ တိုက္ခန္းမွာပါ။ သူ႔သားသမီးေတြ ဆရာ၀န္ေတြ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး လူလား ေျမာက္ကုန္ၾကတဲ့ အခါ ကိုေဇာ္၀င္း မရွိရွာေတာ့ပါဘူး။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု မတိုင္ခင္မွာပဲ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ အသည္း ကင္ဆာနဲ႔ပါ။ ေဆးျပင္းလိပ္ ေသာက္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဗကသ ဥကၠ႒အျဖစ္ သူ႔ကို က်ေနာ္စသိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၄ - ၅၅ ဗကသ အတြင္းေရးမႈးတဲ့။ ၁၉၅ ၇ - ၆၀ မွာ ဗကသ ဥကၠ႒တဲ့။ ဥကၠ႒ အျဖစ္ သံုးႏွစ္ပါ။ မူလ ဗကသ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေနာက္မွျပန္ဖြဲ႔တဲ့ “ဗကသမ်ား အဖြဲခ်ဳပ္” ရဲ့ ဥကၠ႒ပါ။ မူလဗကသက ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခိုလို႔ မတရားအသင္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူ တာ၀န္ယူတဲ့ ၁၉၅၄ ခုနွစ္မွာ က်ေနာ္က မန္းတကသ မွာပါ။ ၀င္လႈပ္ရွားတဲ့ ႏွစ္ေတြပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းက ႏွီးေႏွာဖလွယ္ေပါင္းစံု … ။ ပညာေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ၊ တကၠသိုလ္ ေငြရတုပြဲ၊ မန္းတကၠသိုလ္ အႀကိဳပြဲ … စသျဖင့္ တကၠသိုလ္ သမဂၢခ်င္း အျပန္အလွန္ ဖိတ္ေခၚ ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့ပြဲေတြ မ်ားပါတယ္။
တကသအမႈေဆာင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဖူး ဆံုဖူးၾကၿပီး၊ အခ်င္းခ်င္း “ရဲေဘာ္” လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းကို က်ေနာ္တို႔က “ရဲေဘာ္ေဇာ္၀င္း” လို႔ ေခၚရတာေပါ့။
ဗကသအဖြဲ႔ခ်ဴပ္ ဆိုေပမဲ့ တကသမွာပဲ ဆံုၾကပါတယ္။ ဒီတကသနဲ႔ ဗကသ အမႈေဆာင္ေတြဟာ တခါတေလ ထပ္ေန တတ္ပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအာက္တိုဘာ ေက်ာင္းတလပိတ္ေရး အေရးေတာ္ပံု၊ သံုးခါက် ေက်ာင္းထုတ္စနစ္ တိုက္ပြဲ၊ သတၱမတန္း ေမးခြန္းေပါက္ၾကားလို႔ ဆႏၵျပရာမွာ သတၱမတန္း ေက်ာင္းသားေလး ဟယ္ရီတန္ က်ဆံုးသည္ အထိ ျဖစ္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွာမႈ စတဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြ ျပင္းထန္ခဲ့ပါတယ္။
ဖဆပလအစိုးရက ႏူိင္ငံေရးသမားေတြကို ဖမ္းဆီးတဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြကိုပါ ဖမ္းပါတယ္။ ဦးႏုက စစ္တပ္လက္ထဲ (ဗိုလ္ေန၀င္းလက္ထဲ) အာဏာ ေခတၱ အပ္တာကိုလဲ ဆန္႔က်င္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီး သံုးေယာက္ ကိုကိုးကၽြန္းကို ပို႔တဲ့ ႏူိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းလဲ ၀ရမ္းထုတ္ခံရ၊ အဖမ္းခံရတဲ့ အထဲမွာ ပါခဲ့ပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္း၊ ကိုယု၊ ကိုဘေကာင္းနဲ႔ ကိုခင္ေအာင္တို႔ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ပံု ဓါတ္ပံုတပံု ေတြ႔ဖူးပါတယ္။
ကိုေဇာ္၀င္းက ဟသၤာတ ဇလြန္ဘက္က တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ႀကီး တေယာက္ရဲ့သား ထင္ပါရဲ့။ သူ႔ဖခင္က ေနာင္ခ်ိဴမွာလဲ အမႈထမ္းဖူးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လူပံုကေတာ့ ခပ္ပုပု ခပ္ေသးေသးပါပဲ။ အသား ခပ္လတ္လတ္ ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္လံုးျပဴးျပဴးနဲ႔ လူေခ်ာတဦးပါပဲ။ တုိက္ပံုအက်ႌ အၿမဲ ၀တ္ေလ့ရွိတယ္။ ေဆးျပင္းလိပ္ကို လက္ၾကားညွပ္ ထားတတ္တယ္။ စကား၀ိုင္းထဲမွာ ေဆးျပင္းလိပ္ ေသာက္ရင္ က်ေနာ္က ကန္႔ကြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သူကဆင္ျခင္ပါတယ္ သည္းခံရွာပါတယ္။
ကိုေဇာ္၀င္း အဖမ္းခံရၿပီးလြတ္လာေတာ့ မႏၱေလးမွာလာေနတယ္။ ၁၉၆၅ ေလာက္မွာ ထင္ပါတယ္။ မႏၱေလး တကၠသိုလ္မွာေတာ့ သမိုင္းပါေမာကၡ ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေရာက္ေနၿပီ။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဗကသ ဥကၠ႒ပါ။ ဥကၠ႒ ကိုသန္းထြန္းနဲ႔ တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုထြန္းညြန္႔ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီးက ကိုေဇာ္၀င္းရဲ့ အကိုလို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ (ေမးမၾကည့္ဖူးပါဘူး) ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေဇာ္၀င္းဟာ ကိုသန္းထြန္းတို႔ကို ဆက္ခံသူ ျဖစ္လာခဲ့ဖူးေတာ့ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းျဖစ္လာတဲ့ ကိုသန္းထြန္းနဲ႔ ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ဟာ ညီအကိုအရင္းလို ရင္းႏွီးပါတယ္။
က်ေနာ္ကလဲ ေဒါက္တာသန္းထြန္းကို ၾကည္ညိဳရင္းစြဲ ရွိလို႔ ျမန္မာႏူိင္ငံ သမို္င္းဘာသာကို ေျပာင္းယူၿပီး တကၠသိုလ္မွာ ညေနသင္တန္းကို ျပန္တက္ပါတယ္။ (က်ေနာ္အရင္က ယူထားတာက ဘူမိေဗဒ၊ ဓါတုေဗဒ၊ ပထ၀ီဘာသာတြဲပါ) က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ေနေတာ့ သူလဲေရာက္လာၿပီး၊ သူပါ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမိုင္းနဲ႔ စာေမးပြဲ ေျဖခ်င္တယ္လို႔ က်ေနာ္နဲ႔ တိုင္ပင္တယ္။ ဒီေတာ့မွ သူလဲ ဘြဲ႔မရေသးတဲ့ သက္ေတာ္ရွည္ ေက်ာင္းသားႀကီးမွန္း သိရပါတယ္။
သူက အနည္းဆံုး က်ေနာ့္အရင္ ၃-၄ ႏွစ္ေစာၿပီး တကၠသိုလ္ ေရာက္ခဲ့လို႔ပဲ ၁၉၅၄ ခုနွစ္ (က်ေနာ္ မႏၱေလး အထက(၁) မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ႏွစ္မွာ) ဗကသ အတြင္းေရးမႈးအျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။
က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ၀ိဇၨာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ကို အတူေျဖဖို႔အတြက္ မႏၱေလးက်ံဴး အေနာက္ဖက္ ဘုရားနီ ဘုရားအတြင္းမွာ စာအတူ က်က္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၆၆-၆၇ ခုႏွစ္မွာ လူထု သတင္းစာတိုက္ကို အပိတ္ခံရတယ္။ အလြတ္ေက်ာင္းေတြကို ၁၉၆၅ ခုနွစ္မွာ ျပည္သူသူပိုင္ သိမ္းတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ တင္မိုး အလြတ္ေက်ာင္းဆရာ အတူလုပ္ရင္းက ျပည္သူပိုင္သိမ္း အစိုးရ ေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ။ က်ေနာ္က ေရႊဘိုခရိုင္ တန္႔ဆည္ၿမိဳ့ကို အထက္တန္း ဆရာအျဖစ္နဲ႔ အေျပာင္းခံရတယ္။ တင္မိုးကို ဆရာမင္းသု၀ဏ္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာျပန္နဲ႔ စာအုပ္ ထုတ္ေ၀ေရးဌါနမွာ စာျပဳအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေခၚသြားပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းကေတာ့ ရန္ကုန္ အေျခခံ ပညာဦးစီးဌါန ပညာေရး သုေတသနဗ်ဴရိုမွာ သုေတသနအရာရွိ (သမိုင္း) အျဖစ္ အမႈထမ္း ေနတယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ အဲ့ဒီဌါနမွာ တကသ အမႈေဆာင္အျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ေရႊဘိုဘက္က ရွိန္းမကား ဇာတိ ကိုဘေကာင္းလဲ ရွိေနသတဲ့။ ကိုဘေကာင္း၊ ကိုေဇာ္၀င္း တို႔နဲ႔ တြဲခဲ့တဲ့ ဆရာဦးသန္းဦး(ကိုစိုးမင္း) က သူတို႔ အထက္အရာရွိ ျဖစ္ေနပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းက ပညာေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူက ေဒါက္တာညီညီပါ။ ဘူမိေဗဒပါေမာကၡ ေဟာင္းပါ။ ေဒါက္တာ ညီညီကလဲ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းတို႔နဲ႔ ပါ၀င္ ဆက္စပ္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ေခတ္မွာ ကိုစိုးသိန္း၊ ကိုလွ၀င္း၊ ကိုဘေကာင္း၊ ကိုေဇာ္၀င္း၊ ကိုတင္ထြတ္၊ ကိုခင္ေမာင္အုန္း အစရွိ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပညာေရး ဌါနေတြမွာ အရာရွိေတြ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေဒါက္တာညီညီကအစ အားလံုးဟာ လက္၀ဲ၀ါဒစြဲ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြလို႔ နာမည္ ႀကီးခဲ့ပါတယ္။
လြတ္လပ္ေရးမရခင္ (၁၉၄၇) မွာ ေဒါက္တာသန္းထြန္း ဗကသ ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ့ “ငါ ကြန္ျမဴနစ္” လို႔ ေျဗာင္ ေၾကညာ ခဲ့ဖူးသတဲ့။ ေက်ာ္ေအာင္၊ ျမသန္းတင့္၊ ေအာင္လင္းတို႔ တကၠသိုလ္ ေရာက္တဲ့ႏွစ္က်ေတာ့ ပုခုကၠဴ ၾကည္တင္က တကသ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ “အလံနီၾကည္တင္” လို႔ အခန္းမွာ စာေရးထားတယ္ ဆိုပါတယ္။ ေဒါက္တာ ညီညီကေတာ့ မတ္က္စ္၀ါဒ ေလ့လာေရးအဖြဲ႔ ဖြဲ႔ခဲ့တယ္လို႔ ၾကားလိုက္မိဖူးပါတယ္ သမိုင္းမွာ ကြန္ျမဴနစ္ ဆိုတာကို “ေျမျမႈတ္”ေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနလို႔ ဒါေတြ ဖံုးဖိ ထားခဲ့ရပါတယ္။ တေန႔ေတာ့ ျပန္ေပၚမွာပါပဲ။
ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ဟာ ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရလက္ထက္က စၿပီး စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ မဆလေခတ္ (စစ္အစိုးရ) မွာ သူတို႔ ၀င္လုပ္ေတာ့ ဒီလူေတြ ေဖါက္ကုန္ၾကၿပီ ေျပာတဲ့လူေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ခုထိေျပာဆဲပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီလိုမျမင္ရက္ပါ။ လုပ္လုိ႔မရ၊ လုပ္လဲ မလုပ္ႏိုင္လို႔ ရပ္လိုက္တာျဖစ္ၿပီး၊ “ျပည္သူ” ကိုေတာ့ သစၥေဖါက္မဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ ျမင္ပါတယ္။
မဆလစစ္တပ္ပါတီ ၀င္ၿပီးဒူးတုတ္ အညံ့ခံရင္း အခြင့္ထူး ယူသြားသူမ်ားကိုသာ စိတ္ကြက္ မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လဲ ျပည္သူပိုင္သိမ္းခံ အစိုးရ၀န္ထမ္း ျဖစ္လာတာပဲ မဟုတ္လား။ တျခား ထြက္ေပါက္ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ “ျပည္ ေရႊဘိုၿမိဳ့ေတာ္ေျမာက္ ေခ်ာင္းေပါက္လို႔ မကူးႏူိင္” ဆိုတဲ့အရပ္ကို ေရာက္ေနေတာ့ “မဆလ အပိုအလုပ္ေတြ” မလုပ္ပါဘူး။ ပါတီမ၀င္ဘူး။ သူတို႔က ၀န္ထမ္းကို ကၽြန္လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့သူေတြပါ။ စစ္တပ္က ၀ယ္ထားတဲ့ ေငြ၀ယ္ကၽြန္ေတြလို ခံယူထားတာပါ။
အထူးသျဖင့္ လက္၀ဲပ်က္ ဆိုရွယ္နီမ်ားက ပိုဆိုးၿပီး ေရွာင္ေတာင္ေတာင္ လုပ္သူေတြကို သူတို႔လိုပဲ အၿမီးျပတ္ေအာင္ လုိက္လုပ္တာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ “ရဲေဘာ္တို႔ကို ေစတနာထားလို႔ပါ” တဲ့။
က်ေနာ္က အားရင္ ေပပုရပိုက္ရွာတယ္။ ေကာက္စိုက္သီခ်င္းေတြ စုပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို ပညာေရးဌါနရဲ့ သင္တန္း တခုနဲ႔ ႀကံဳေတာ့ ဆင္းသြားပါတယ္။ ေပပုရပိုက္ ေကာက္စိုက္သီခ်င္းေတြ ပိုက္သြားတယ္။
အဲ့ဒီကာလမွာ (၁၉၆ရ-၆၈) မွာ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ့ သေျပညိဳအိမ္မွာ “ကဗ်ာ၀ပ္ေရွာ့”နဲ႔ ႀကံဳတယ္ ကဗ်ာဆရာ ေတြနဲ႔ ဆံုရတယ္။ စာေရးဆရာ ေက်ာ္ေအာင္နဲ႔ တင္မိုးတို႔က မင္းသု၀ဏ္ရဲ့ ဌါနမွာ လူလိုတာ၀င္လုပ္ဖို႔ေခၚေတာ့ ၀မ္းသာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဦးတင္ေအး(ရွမ္းျပည္)က
“ခင္ဗ်ားတို႔ နယ္မွာေနတာက ပိုၿပီး အကိ်ဴးရွိပါတယ္။ ဘာသာျပန္ဌါနမွာ ၀ါသနာမပါပဲ မလာခ်င္ပါနဲ႔” လို႔ ေျပာၿပီး ျငင္းလိုက္ပါတယ္။ သူက ဆရာ မင္းသု၀ဏ္ရဲ့ ဌါနမွာ လက္ေထာက္ပါ ဆရာ မင္းသု၀ဏ္ကေတာ့ “ငါက မင္းတို႔ကို အေဖၚရေအာင္လို႔ ေခၚခ်င္တာပါကြယ္” လို႔ ၀မ္းပန္းတနည္း ေျပာရွာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုေဇာ္၀င္း ၀င္လာပါတယ္။ သူတို႔ဌါနမွာ ေက်ာင္းသံုး သမိုင္းျပဳစုဖို႔ အစီအစဥ္ လုပ္ေနတယ္။ ပညာတန္ေဆာင္ မဂၢဇင္း အ-သံုးလံုး မဂၢဇင္း ကိစၥေတြလဲရွိတယ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ သိပ္ကိုက္တယ္ … တဲ့။ သူက ကိုယ္ဖိရင္ဖိ ႀကိဳးစားရွာပါတယ္။ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာညီညီ အထိ တက္ေျပာရပါတယ္။
ကိုေဇာ္၀င္းကေတာ့ သူတို႔ေနတဲ့ ေ၀ဠဳ၀န္ တိုက္ခန္းမွာ အခန္းရေအာင္ အထိ ႀကိဳးစားပါတယ္။ လူေျပာင္းလို႔ ရေပမဲ့ အခန္းေျပာင္းလို႔ မရပါဘူး အမရေဆာင္မွာ “သမိုင္းသင္ရိုးအဖြဲ႔” အမည္နဲ႔ ရုံးခန္း ဖြင့္ထားေပးပါတယ္။ အထက္တန္းျပ ဆရာတဦးရယ္ အလယ္တန္းျပ ဆရာတဦးရယ္ တြဲထားပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္း အတြင္းေရးမႈးလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းသံုး ျမန္မာႏူိင္ငံ သမိုင္းစာအုပ္ကို ျပဳစုရပါတယ္။ မဆလပါတီရဲ့ လက္ေအာက္ခံ အဖြဲ႔အမ်ိဳးမ်ိဳးက ၀င္ၿပီး ႀကီးၾကပ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ပညာေရး သုေတသနဗ်ဴရိုက ဦးစီးတဲ့ စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရး လုပ္ငန္းဟာ အထူး ေအာင္ျမင္လာၿပီး ယူနက္စကိုကေပးတဲ့ “မိုဟာမက္ ေရဇာပါလဗီ” ဆုကို ရရွိလိုက္ပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းတို႔လုိ ဗကသ၊ တကသ၊ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိသူေတြရဲ့ ဦးေဆာင္စည္းရုံးေရး ေကာင္းမႈေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ တၿပံဳလံုး အံုႂကြ ပါ၀င္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေက်းလက္က မိဘ ျပည္သူေတြရဲ့ ရင္ခြင္ကို ခိုလႈံခြင့္ ရသြားၾကၿပီး ျပည္သူ႔ဘ၀ကို ထိေတြ႔ နားလည္ လာၾကပါတယ္။ လုပ္ငန္းေတြ စခန္းသိမ္းေပမဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ စိတ္အား ထက္သန္မႈက စခန္းသိမ္းလို႔ မရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ သုေတသန ဗ်ဴရို (ျပည္လမ္း)ေဘးမွာ တဲထိုးၿပီး စခန္းဖြင့္ေပး ထားရပါတယ္။ မဆလက လူထုလႈပ္ရွားမႈ တကယ္ ေအာင္ျမင္လာတာကို သေဘာေတြ႔ပံု မရပါဘူး။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အ-သံုးလံုး စခန္းမွာ ကိုေဇာ္၀င္း အၿမဲရွိပါတယ္။ သူက တေယာက္ခ်င္းကို ေလးေလးစားစား ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရင္းရင္းနွီးနွီး ဆက္ဆံေျပာဆို ကူညီပါတယ္။ ဗိုလ္ရဲထြတ္ရဲ့သား ဗိုလ္ေက်ာေဇာရဲ့သား (ေခၽြးမေလာင္း အဲ့ဒီရုံးမွာ ရွိတယ္)။ ျပည္သူရဲေဘာ္ ဗိုလ္ညိဳမႈိင္းရဲ့သား၊ လက္သီးပုန္း သခင္ဗတင္ သမီးနွစ္ေယာက္ စသျဖင့္ ႏူိင္ငံေက်ာ္ေတြရဲ့ သားသမီးေတြလဲ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ မိဘေတြရဲ့ “ေသြး” ပါလို႔ ျပည့္သူ႔ “အက်ိဳး” ဆိုတဲ့ ေစတနာ ထက္ထက္သန္သန္ ပါ၀င္ဟန္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔အားလံုးဟာ စာေပ အႏူပညာေတြမွာ အထူး စိတ္၀င္စားၾက ၀ါသနာပါ ၾကပါတယ္။ တင္မိုး၊ ေမာင္သာႏူိး၊ ေမာင္စြမ္းရည္ တို႔နဲ႔လဲ လံုးလားေထြးလား ျဖစ္လာပါတယ္။
ကိုေဇာ္၀င္းရဲ့ “ရဲေဘာ္” ေတြထဲမွာ က်ဴရွင္ဆရာေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြလဲ မနည္းဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ေရာ အဲ့ဒီ ေက်ာင္းသားေတြပါ က်ဴရွင္ဆရာ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ သင္ရိုးအဖြဲ႔ေတြ အေျခခံပညာ ဦးစီးဌါနမွာ တကယ္ ဖြဲ႔ၾကေတာ့ က်ေနာ္က်န္ခဲ့ၿပီး၊ ၾကာမွ ျမန္မာစာ သင္ရိုးအဖြဲ႔က ေခၚယူလိုက္ပါတယ္။ “သမိုင္း”မွာ မပါရတာ က်ေနာ္ ကံေကာင္းပါတယ္။ ကိုေဇာ္၀င္းနဲ႔ေတာ့ မကြဲမကြာပါပဲ။
သူနဲ႔ အသံုးလံုး အဖြဲ႔သားေတြနဲ႔ တရုန္းရုန္းပါပဲ။ သူကတိုးတိုး တိုးတိုးေအးေအး ေအးေအးနဲ႔ စကားေျပာ ေကာင္းတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စည္းရုံးေရးသမားေကာင္း အျဖစ္ နယ္က ေက်ာင္းေတြကို ဘာသာရပ္ ေဟာေျပာပြဲေတြကို ကိုေဇာ္၀င္းက စီစဥ္ပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။ မင္းသားကိုျမတ္ေလး၊ စႏၵယားခ်စ္ေဆြ ကိုေလးညႊန္႔၊ ကိုေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ မာမာေအးစတဲ့ ေတးဂီတ သမားေတြနဲ႔လဲ အထူးရင္းႏွီးတယ္။ အ-သံုးလံုး ပို႔စကဒ္ေပၚက က်ေနာ့္ရဲ့ မျဖစ္စေလာက္ ကဗ်ာေလးကို မာမာေအး ဆိုေစၿပီး အသံလႊင့္ဖူးတယ္။ မာမာေအးကလဲ တျခားအဆိုေတာ္လို ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး မလုပ္တတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္း ေက်ာင္းသား သီခ်င္း အ-သံုးလံုး သီခ်င္း စတဲ့ လူထုစည္းရုံးေရး သီခ်င္းေတြကို ကိုျမတ္ေလး ကိုေဇာ္၀င္းတို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းက အကူအညီေတာင္းရင္ မျငင္းရွာဘူး။ ကိုေဇာ္၀င္းကလဲ အနုပညာသမားမ်ား စာေပသမား စတာေတြကို အေရးတယူ ကူညီတတ္တယ္။
သူ ဘာေတြ တီးတတ္မႈတ္တတ္သလဲ က်ေနာ္မသိလိုက္ဘူး။ ဂီတနက္သန္ကိုေစာၿငိမ္းရဲ့ သီခ်င္းေတြကိုေတာ့ အထူး နွစ္သက္ၿပီး “သစၥာရွင္” “စိန္”စတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ကြမ္း၀ါးတဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ မၾကာခဏ ဆိုညည္းေလ့ ရွိတာကို ၾကားဖူးပါတယ္။ (သူ႔သမီးေထြးေလးရဲ့ အမည္“နီနီေဇာ္” ဆိုတာ တင္မိုးေပးတဲ့ အမည္ပါ)။
သူနဲ႔က်ေနာ္တို႔ (တင္မိုးအပါအ၀င္) တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုး အလုပ္ကေတာ့ “ပဲ့တင္သံ”ေခၚ စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အထိမ္းအမွတ္ မဂၢဇင္းပါ။ မဂၢဇင္းပါ မဂၢဇင္းအမည္ကို ဆရာ မင္းသု၀ဏ္က ေပးခဲ့ၿပီး အ-သံုးလံုး ဖတ္စာကိုလဲ ဆရာပဲ ျပဳစုေပးပါတယ္။ “၀ ထ က လ သ” နည္းလို႔ ေခၚပါတယ္။
ကိုေဇာ္၀င္း က်ေနာ့္ကို မႏၱေလးက ရန္ကုန္ကိုေခၚခဲ့တာက “ပညာေလာက” ဆိုတဲ့ ပညာေရး မဂၢဇင္းထုတ္ရာမွာ အယ္ဒီတာခ်ဴပ္ သို႔မဟုတ္ အယ္ဒီတာ အဖြဲ႔၀င္လုပ္ဖို႔ ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာညီညီ တို႔ကို အေၾကာင္း ျပခဲ့ေပမဲ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ တခါပဲ ေရးလိုက္ရဖူးပါတယ္။
သမိုင္းသင္ရိုးအဖြဲ႔မွာ လုပ္ဖို႔ ဆိုတာလဲပါတယ္ “ဆရာစြမ္း က ျမန္မာႏူိင္ငံသမိုင္း ဘာသာရပ္နဲ႔ ဘြဲ႔ရသူ။ အမ်ိဳးသား စာေပဆု(၁၉၆၄) ရဖူးသူ”လို႔ အေၾကာင္းျပ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ နွစ္ေနရာလံုးမွာ က်ေနာ္ မပါခဲ့ပါဘူး၊ က်ေနာ္ကလဲ ဒါေတြကို ၀ါသနာ မပါဘူး။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ၿပီးတာပဲလို႔ သေဘာထားပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုတာ ကိုေဇာ္၀င္းကို က်ေနာ္ မေမးခဲ့ပါဘူး။
အဲ့ဒီကိစၥေတြနဲ႔ မဆိုင္တဲ့ ျမန္မာစာသင္ရိုးအဖြဲ႔ကိုပဲ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါလဲ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္လို႔ စာၾကည့္တိုက္ ဒီပလိုမာယူၿပီး စာၾကည့္တိုက္မွာပဲ ခိုလႈံ ေနလိုက္ပါတယ္။ “ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာမ၀င္ခ်င္” ဆိုတဲ့ ဘႀကီးမႈိင္းရဲ့ စကား အတိုင္းပါပဲ။ မဆလေတြ တိုက္ရိုက္ ႀကီးၾကပ္တဲ့အဖြဲ႔က ေ၀းသြားတာပဲ ၀မ္းသာလွပါၿပီ။
ခုေတာ့ သူအသည္း ကင္ဆာနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့တာ ၾကာၿပီ၊ စာေပ၀ါသနာႀကီးခဲ့သူ ျဖစ္ေပမဲ့ သူ႔လက္ရာ မွတ္မွတ္ရရ မက်န္ရစ္ရွာဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ဗကသ လႈပ္ရွားမႈ သမိုင္းမွာေတာ့ သူ႔အမည္ မပါလို႔ မျဖစ္။ ၁၉၅၄-၅၅မွာ ဗကသ အတြင္းေရးမႈး။ ၁၉၅၆-၆၀မွာ ဗကသဥကၠ႒ပါ။ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ ညီအကိုလို ခင္မင္တဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီးပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း ရင္းခ်ာတဦး အျဖစ္နဲ႔ အလြမ္း မွတ္တမ္းကိုေတာ့ ေရးလိုက္ရပါတယ္။ ဗုဒၵဘာသာ ထံုးစံအရ ေျပာရရင္ ကိုေဇာ္၀င္းဟာ သူတပါးကို ကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ေကာင္း စိတ္ျမတ္ ရွိသူတဦး အေနနဲ႔ ေကာင္းရာသုဂတိကို ေရာက္ရွိ ေနပါလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း။
၂၀၁၀ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၁၀
(မိုးမခ ျဖည့္စာ - ဆရာရဲ့ စာမူကို မိုးမခက လက္ခံရရွိျပီး၊ စာစီစာရိုက္ခ်ိန္ ၾကန္႔ၾကာေနခဲ့လို႔ ယခုမွ ဒီစာမူကို တင္ဆက္လိုက္ရပါတယ္။ ထို႔အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္က ဗကသ ဦးေဇာ္၀င္းရဲ့ ဇနီးသည္ နာမက်န္း ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သည္စာမူနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္းအေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာျပျပီး အားေပးခ်င္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ျမန္ျမန္ တင္ဆက္ေစခ်င္ေၾကာင္း မိုးမခကို တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ယခု စာမူကို မိုးမခမွာ တင္ဆက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗကသ ဦးေဇာ္၀င္းရဲ့ ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ေအး ကြယ္လြန္သြားျပီ ျဖစ္တယ္လို႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ထို႔အတြက္ မိုးမခက ထပ္မံ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဗကသ ဦးေဇာ္၀င္းနဲ႔ ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ေအးတို႔ရဲ့ က်န္ရစ္သူ မိသားစုအတြက္ မိုးမခက ၀မ္းနည္းမွတ္တမ္း အျဖစ္ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္၏ ေဆာင္းပါးကို တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။)
Ref: မိုးမခ
Read More...
Collapse...
■ အပစ္ရပ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔မည္မဟုတ္ သတင္း
■ စစ္အစုိးရ ေရြးေကာက္ပဲြ အားလုံးပါ၀င္ခြင့္ရွိဖုိ႔၊ ထုိင္းနဲ႔ ျပင္သစ္ ထပ္မံတုိက္တြန္း သတင္း
■ ျမန္မာ့အေရးကုိ ထုိင္းက ဖိအားေပးမည္ သတင္း
■ အန္အယ္လ္ဒီ ေရွ႕အလားအလာမ်ား ဥေပေဒေၾကာင္းအေရ ေဆြးေႏြး သတင္း
■ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ား ပိုမိုလုပ္ကိုင္ရန္ NLD လ်ာထား သတင္း
■ NLD ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မွားယြင္းႏုိင္ သတင္း
■ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒတခ်ဳိ႕ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ား ေတာင္းဆို သတင္း
■ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔တခုနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ သတင္း
■ ေျမယာအသိမ္းခံရမႈေတြ စံုစမ္းေပးဖို႔ အိုင္အယ္လ္အိုကို ေမတၱာရပ္ခံ သတင္း
■ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ဆိပ္ကမ္း ဦးပိုင္သို႔လႊဲ သတင္း
■ ေမာင္းသူမ့ဲေလယာဥ္ စီမံကိန္းအတြက္ အင္ဂ်င္နီယာ မရိွ သတင္း
■ ဗီယက္နမ္-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဘာေၾကာင့္ ပိုေပါင္းလာသလဲ သတင္း
■ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မုန္တုိင္းေကာ္မတီက ေသာက္ေရရရွိေရး ဆက္လက္ကူညီ သတင္း
■ အေမရိကန္တို႔ က်င့္သံုးလာႏိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ မူ၀ါဒသစ္ သတင္း
■ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (၂) တပ္ ထပ္မံေပၚေပါက္ သတင္း
■ ေရြးေကာက္ပြဲ မွတ္ပုံတင္ရန္ ရတခတိုင္းမွဴးမွ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို တိုက္တြန္း သတင္း
■ DKBA ေခါင္းေဆာင္ ခမ္းနားေသာ အိမ္သစ္တက္ပြဲ က်င္းပ သတင္း
■ ရန္ကုန္တြင္ မီးၿပီးေတာ့ ေရျပႆနာ ေပၚျပန္ သတင္း
■ ေရြးေကာက္ပဲြႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္ (အင္တာဗ်ဴး) သတင္း
■ NLD အတြက္ လမ္းဆုံးၿပီလား (ေဆာင္းပါး)
Read More...
Collapse...
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မိမိရဲ့ အေျခခံႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ဝါဒ သေဘာထားကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္းမွာ ျပင္ပသို႔ အမွာစကား ပါးလိုက္ရာမွာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ မိန္႔ခြန္းသံုးခု အတိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ မိန္႔ခြန္း/ေဆာင္းပါးေတြကေတာ့ --
၁။ "လြတ္လပ္မႈကိုဘဲ က်မတို႔လိုခ်င္တယ္" (Parade မဂၢဇင္း၊ မတ္လ ၉ ရက္ ၂၀၀၃)
၂။ "က်မတို႔လြတ္လပ္မႈကိုျမွင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ့လြတ္လပ္မႈကို အသံုးခ်ၾကပါ" (New York Times သတင္းစာ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇၊ ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပါရဂူဘြဲ႔ လက္ခံ မိန္႔ခြန္း)
၃။ ေနရူးဆု လက္ခံမိန္႔ခြန္း၊ (နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယနိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃)
(၁)
လြတ္လပ္မႈကိုဘဲ က်မတို႔လိုခ်င္တယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္း ခရီးသြားလာရင္း က်မက လူေတြကို ဘာလို႔ဒီမိုကေရစီ လိုခ်င္တာလဲလို႔ ေမးၾကည့္မိပါတယ္။ မၾကာခဏ ဆိုသလို အၾကားရဆံုး အေျဖကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ က်မတို႔ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လို႔ ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔ အက်ယ္ခ်ဲ့ျပီး မေျပာရဘဲ သူတို႔ ဘာေျပာတယ္ဆိုတာ က်မ နားလည္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ကံၾကမၼာကို သူတို႔ကုိယ္တိုင္ ပံုေဖာ္ ဆံုးျဖတ္ခြင့္ မရွိဘဲ ဖိႏွိပ္ ခံေနရတာကေန လြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လက္နက္ အင္အားေပၚ အေျချပဳတဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ ထင္ရာ စုိင္းမႈေတြေအာက္ ေရာက္ေနရတဲ့၊ သူတို႔ရဲ့ နိစၥဓူဝ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အျဖစ္ေတြကို မလိုခ်င္ ၾကေတာ့ပါဘူး။
လူငယ္ေတြကို က်မက လြတ္လပ္ျခင္း ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူတို႔က သူတို႔ စိတ္ထဲ ရွိတာေတြကို ရွိတဲ့အတိုင္း ရင္ဖြင့္ ေျပာျပခ်င္တာလို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ အသိဉာဏ္ပညာ စိန္ေခၚမႈကို ျဖည့္ဆည္း မေပးႏိုင္တဲ့ ပညာေရး စနစ္အေပၚ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို သူတို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာလိုၾကပါတယ္။ ေဝဖန္၊ ေဆြးေႏြး၊ ျငင္းခံုႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး စုရံုး၊ သီဆို၊ ေအာ္ဟစ္၊ ၾသဘာေပးႏိုင္ဖို႔ ေထာင္ေသာင္းသိန္းမက စုေဝးႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လိုၾကပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ေတြဟာ က်ယ္ျပန္႔လြန္းတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အံမခန္းမႈေတြ ျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ဘဝရဲ့ ႏိုးၾကား တက္ႂကြတဲ့ အရြယ္ေတြကို အျပည့္အဝ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္။ မေရရာမႈေတြ၊ ႀကီးက်ယ္မႈေတြနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြ၊ ေတာက္ပ ခမ္းနား မႈနဲ႔ ဖီလာ ဆန္႔က်င္မႈေတြ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္မႈနဲ႔ သိမ္ေမြ႔မႈေတြ တန္းစီျပည့္ေနတဲ့ လူငယ္ဘာဝကို အျပည့္အဝ ရယူလို ၾကပါတယ္။
ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြအေနနဲ႔ေရာ ဘာေတြအလိုရွိပါသလဲ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးျမင့္မႈရဲ့ ဖိစီးမႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ အားဆုတ္ ၿငီးေငြ႔ ေလာက္ေအာင္ အိမ္မႈ ထိန္းသိမ္းေနရတဲ့ ဘဝက လြတ္ေျမာက္ ခ်င္ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာ ၾကံဆမိလို႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အျပစ္ေပး အေရးယူခံရမလား ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေတြမ်ား ဘဝရဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ဆံုးပါး သြားမလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾကမႈေတြက ကင္းလြတ္ ခ်င္ၾကပါတယ္။ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ ရင္းေနရတဲ့ ဘဝက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ေတာင့္တ ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (အမ်ားႀကီးကို) ရွိပါတယ္။
က်မ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ လယ္သမားယာသမားေတြဆိုရင္ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္း စိုက္ပ်ိဳး ထြန္ယက္ ခ်င္ၾကတယ္။ မေတာ္ မတရား ေစ်းႏိွမ္ခံရၿပီး အစိုးရကို မေရာင္းမေနရ ၿခိမ္းေျခာက္ ခံရတာမ်ိဳးေတြက ကင္းလြတ္ၿပီး သူတို႔ ထြက္ကုန္ေတြကို ကုိယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ ေစ်းကြက္ တင္ေရာင္းခ် လိုၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နိစၥဓူဝ ေျမနဲ႔ဖက္ၿပိီး ဘဝကို ရုန္းကန္ရပ္တည္သူ ေတြပါ။ ဒီလို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘဝေတြ အေပၚမွာ က်ိဳးေၾကာင္း မဆီေလ်ာ္တဲ့ အမိန္႔ေတြနဲ႔ နားလည္ရခက္တဲ့ အာဏာပိုင္ ေတြေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး မလိုခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒါနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ က်မတို႔ေရာ လို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ ဘာလို႔ က်မတို႔တေတြ တိုင္းျပည္ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ခက္ခက္ခဲခဲ လုပ္ကုိင္ေနပါသလဲ။ ဒီလို လုပ္ကိုင္ေနတာဟာ ဒီမိုကေရစီ အေပၚ မေရမရာနဲ႔ အေကာင္းျမင္ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ထင္ရာ လုပ္ကိုင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာ သူရဲ့ေတာက္ပမႈကို ၾကာရွည္ထိန္းႏိုင္ေအာင္ အျမဲတေစ အေရာင္ တင္ေပးရတဲ့ ရတနာတပါး ျဖစ္တယ္ဆိုတာ က်မတို႔ သိပါတယ္။ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးတာ၊ အခိုးခံရတာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္ရႈ ေနရပါလိမ့္မယ္။
လြတ္လပ္တဲ့ျမန္မာျပည္ကသာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို တန္ဖိုး ထားေလးစားတဲ့ႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ႏိုင္မွာမို႔ လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ကို က်မတို႔တေတြ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးစားေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္ တဝွန္း လွည့္လည္သြားတဲ့အခါ လူေတြက က်မ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနရတဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ ပထမ အႀကိမ္ ေျခာက္ႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ဆယ့္ကိုးလ ေနရတာမွာ ဘယ္လို ခံစားရသလဲလို႔ ေမးၾကပါတယ္။ မိသားစု မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ခြဲခြာၿပီး က်မ ဘယ္လို ေနခဲ့သလဲေပါ့။ ဒီအာဏာရွင္ ႏိုင္ငံမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ အတြက္ အက်ဥ္း ခ်ခံရသူကသာ အမွန္တကယ္ လြတ္လပ္သူ ျဖစ္ေနတာ ဂြက်လွတယ္လို႔ က်မ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ က်မတို႔ဟာ က်မတို႔ရဲ့ သာမန္ဘဝ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ေပးဆပ္ ထားရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူသားဘဝရဲ့ တန္ဖိုးအရွိဆံုး ျဖစ္တဲ့ ယံု ၾကည္ခ်က္ အမွန္တရားအေပၚ က်မတို႔ ၾကံ့ၾကံ့ခံ ရပ္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီမွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ က်မ အလိုခ်င္ဆံုးကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ေအာက္မွာ လံုလံုၿခဳံၿခဳံ ေနရဖို႔နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ လံုၿခဳံမႈေအာက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနႏိုင္ဖို႔ပါပဲ။ ေၾကာက္ရြံ႕မႈရဲ့ ႏံုးခ်ည့္ ေသးသိမ္ေစတဲ့ အေႏွာင္ အဖြဲ႔ေတြ ကိုဖယ္ရွားၿပီး ျမန္မာ ျပည္သူေတြဟာ လြတ္လပ္တဲ့ လူသားေတြအျဖစ္ ေခါင္းေမာ့ ဂုဏ္ယူႏိုင္သူေတြ ျဖစ္လာမွာကို က်မ ေတြ႔ျမင္လိုပါတယ္။ က်မတို႔ အားလံုးအတြက္ ပိုၿပီး ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့၊ လံုၿခဳံမႈလည္း ပိုရွိတဲ့ လူ႔ေဘာင္ဘဝ တည္ေဆာက္ဖို႔ စည္းစည္းလံုးလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ႀကိဳးပမ္းၾကတာကို က်မ ေတြ႔ျမင္လိုပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈ အျပည့္နဲ႔ အနာဂတ္ကို တက္လွမ္းၿပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမင့္ျမင့္မားမားနဲ႔ စိန္ေခၚမႈ အားလံုးကို ရင္ဆိုင္တာ က်မ ေတြ႔ျမင္လိုပါတယ္။ "ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဒီေျမကို ခ်စ္သူ၊ ဒီေျမမွာေန၊ ဒီေျမမွာ ေသခဲ့သူ အားလံုးအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ တိုင္းျပည္အျဖစ္ ဘိုးဘြား အေမြအႏွစ္ အတြက္ ဂုဏ္ယူရၿပီ" လို႔လည္း က်မေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေတြဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ ဆႏၵသာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ပြဲ မုခ်ရရမယ္ ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ က်မတို႔ အားလံုး ႏွစ္နဲ႔ခ်ီႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ေန တာေတြရဲ့ ပကတိဦးတည္ရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာႏွင့္ တြဲထြက္သည့္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ထုတ္ Parade သတင္းစံု မဂၢဇင္းတြင္ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရးသားသည့္ All We Want is Our Freedom ေဆာင္းပါးကို ထိုက္သူႏုိင္ ဘာသာျပန္ဆိုတင္ျပထားသည္။)
(၂)
က်မတို႔လြတ္လပ္မႈကို ျမွင့္တင္ဖို႔ သင္တို႔ရဲ့လြတ္လပ္မႈကိုအသံုးခ်ၾကပါ
က်မတိုျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြဟာ ဖိႏိွပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ မ်ားလြန္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းမွာ သူ႔ကၽြန္အျဖစ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနမယ့္အစား အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရး အတြက္ ရပ္တည္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ က်မတို႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ စာနာ နားလည္မႈ အေပၚ အရင္းခံ တဲ့ ယံုၾကည္မႈ ရိွမွသာလွ်င္ ျဖစ္မယ့္္ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈ တရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
လူဆိုတာ မိမိေကာင္းစားေရးကိုသာ အဓိကထားတဲ့ စီးပြားေရး အက်ိဳးအျမတ္ကိုသာ ေရွးရႈတတ္သူ သတၱဝါသာ ျဖစ္တယ္လို႔ တခ်ိဳ႕က ဆိုေကာင္း ဆိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ မိမိယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားေတြကို စြဲကိုင္ၿပီး ျပင္းထန္လွတဲ့ အျပစ္ေပး အေရးယူမႈေတြကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ဒုနဲ႔ ေဒး ရိွေသးတယ္ ဆိုတာကို ၾကည့္ယင္ အဲဒီ အဆိုဟာ ေသးသိမ္ က်ဥ္းေျမာင္းလွတယ္ ဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ဒီလို အမ်ိဳးေကာင္းသမီး၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားေတြ က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္မ်ားစြာ ရိွေနေသးတာေၾကာင့္ က်မလြန္စြာ အားတက္မိပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြရဲ့ တက္တက္ႂကြႂကြ ပါ၀င္လႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပၚေပါက္ လာတတ္တ့ဲ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ တရပ္ရွိတယ္လို႔ အမ်ားက လက္ခံ ထားၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကေန သူတို႔ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဘဝကို အစျပဳခဲ့တဲ့ က်မအေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္တ့ဲ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေၾကာင့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္း လႈပ္ရွားမႈဟာ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလို ထူးထူးျခားျခား ရဲရင့္တက္ႂကြတဲ့ ဆန္႔က်င္ အာခံလိုစိတ္ေတြနဲ႔ ၾသဇာတိကၠမ ႀကီးမားလွတ့ဲ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကို ဘယ္လို အာဏာရွင္ အစိုးရမဆို ပစ္မွတ္ထား ေခ်မႈန္းမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ကတည္း က အာဏာရလာတ့ဲ ျမန္မာ စစ္အစိုးရကေတာ့ အာဏာရၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ဖ်က္ဆီးခဲဲ့တဲ့အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြ အသင္းအပင္း ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကိုပါ တရားမ၀င္ေၾကာင္း ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ပါတယ္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အရပ္သားအေရၿခံဳထားတ့ဲ စစ္အစိုးရ တပိုင္း ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ဆန္႔က်င္ အာခံခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တတိုင္းတျပည္လံုးမွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြကို ထိပ္ဆံုးကေန ဦးေဆာင္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အဓိက ေတာင္းဆိုခ်က္ ေတြထဲက တခုကေတာ့ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ တုံ႔ျပန္လိုက္တဲ့ အေျဖကေတာ့ သူတို႔ကို ပစ္သတ္ လိုက္ၾကတာပါပဲ။ ရွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာလာတ့ဲအထိ ျမန္မာျပည္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြဟာ မိမိတို႔ အက်ိဳး ျဖည့္ဆည္းေပးၿပီး မိမိတို႔ အမွန္တကယ္ လိုခ်င္ ေတာင့္တလွတဲ့ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးကို မတည္ေထာင္ႏိုင္ ေသးပါဘူး။
အခု သိပ္မၾကာလွေသးတဲ့ ဒီဇင္ဘာလကေတာင္မွ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းေရးကို ေတာင္းဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသား ဆႏၵျပပြဲတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး အဲဒီ ဆႏၵျပပဲြ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ လ်စ္လွ်ဴရႈ ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ဆႏၵျပပဲြမွာ ပါ၀င္သူ ေတြကို အင္အားသံုး ၿဖိဳခြဲဲခဲ့ၿပီး က်မရဲ့ ပါတီျဖစ္တ့ဲ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က လူငယ္ ပါတီဝင္ေတြကို အဆိုပါဆႏၵျပပြဲ စီစဥ္ရာမွာ ပါဝင္တယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ က်မကိုလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ ဆိုၿပီး စြပ္စဲြခဲ့ပါေသးတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ ေတြဆံု ေဆြးေႏြးတာဟာ အစိုးရကို ပုန္ကန္ ျခားနားတယ္လို႔ အမွန္ တကယ္သာ ယူဆေနမယ္ ဆိုယင္ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဝမ္းနည္း စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ထပ္ၿပီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မပါတီဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို စာနာ ေထာက္ခံေၾကာင္း ဘယ္တံုးကမွ လွ်ိဳ႕ဝွက္ မထားခဲ့ပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ မတူညီတဲ့ မ်ဳိးဆက္ေတြအၾကား နီးစပ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနၿပီး ဒီလုိ ႀကိဳးပမ္းျခင္းအားျဖင့္ က်မတုိ႔ ရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အားထုတ္မႈေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ တည္တန္႔ၿပီး က်မတို႔ တုိင္းျပည္ရဲ့ အေသြးအသားထဲ ေပါင္းစည္းယွက္ႏြယ္ သြားေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မတို႔ဟာ ကိုယ့္ထက္အဆမတန္ သာလြန္တဲ့အင္အားေတြကို အံတုယင္း၊ စစ္အာဏာနဲ႔ အစိုးရ ဗ်ဴရိုကရက္ ယႏၱရား ေပါင္းစည္းထားတ့ဲ အားကို ဆန္႔က်င္ အာခံရင္း တခါတေလမွာ သံသယေတြ ဝင္လာတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လို သံသယမ်ိဳးလဲ ဆိုေတာ့ လက္ရိွ အမိန္႔အာဏာေတြဟာ အျမဲတမ္း မပ်က္မသုဥ္း တည္ရိွမယ့္ အရာေတြပဲလုိ႔ ယံုၾကည္ ေနသူေတြရဲ႕ သံသယေတြပါဘဲ။ လက္ရိွ အေျခအေနကိုဘဲ လက္ခံ လိုက္တာဟာ အသင့္ေလွ်ာ္ဆံုး ျဖစ္မယ္လို႔ နားလည္ ယံုၾကည္ထားသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာ အံ့ၾသစရာပါပဲ။ က်မတို႔ဟာ ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုတ့ဲ ကိစၥေတြကို ေျပာင္းလဲဖို႔ စြမ္းအားအေပၚ ယံုၾကည္မႈ ရွိေပမဲ့ အာဏာရွင္ စနစ္ကေန လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီကို ကူးေျပာင္းဖို႔သြားတဲ့ ခရီးလမ္းဟာ လြယ္လိမ့္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ထက္ မွာ က်မတို႔ရဲ့ ျပႆနာေတြ အားလံုး ေျပေပ်ာက္ သြားလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ထင္ေယာင္ မွားခဲ့တာမ်ဳိး မရိွပါဘူး။ ေရွ႕မွာ က်မတို႔အတြက္ ႀကီးမားလွတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာ က်မတို႔ သိသလို တည္ၿငိမ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တရပ္ တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ က်မတို႔ရဲ႕လႈပ္ရွား ရုန္းကန္မႈဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ဘဝသက္တမ္းမက ၾကာျမင့္ေကာင္း ၾကာျမင့္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ ႀကိဳတင္ မွန္းဆ ထားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို လႈပ္ရွားရုန္းကန္ရာမွာ က်မတို႔ဟာ အထီးက်န္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈ ရွာေဖြရာမွာ က်မတို႔ကို ကရုဏာ သက္သူေတြ ကမၻာနဲ႔အဝွန္း ရွိေနပါတယ္။ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အသား အေရာင္မေရြး ေနရာတိုင္းက ခံစားေတြးေတာ တတ္တဲ့ လူသားေတြ အေနနဲ႔ အဓိပၸာယ္ရိွတ့ဲ ျဖစ္တည္မႈကို လိုလား ေတာင့္တတာဟာ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းတပ္မက္မႈသက္သက္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြြာသာလြန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအခြင့္ အေရးေတြ အျပည့္အဝရွိတ့ဲ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းမွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရေနတဲ့ ကံေကာင္းလွသူေတြ အေနနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ က်မတို႔ ကမၻာႀကီးရဲ့ အျခား ေနရာေတြက ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွ သူေတြကို ကူညီဖို႔ အင္မတန္ လိုအပ္လွပါတယ္။
က်မတို႔လႈပ္ရွားရုန္းကန္မႈရဲ့ တစိတ္တပိုင္းကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းအေနနဲ႔ က်မတို႔ ဆင္းရဲ မဲြေတ ေနရတာဟာ လံုေလာက္တဲ့ ရင္းျမစ္နဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ ရွားပါးလြန္းလို႔ မဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းေကာင္း ေပၚထြန္းေစတဲ့ အေျခခံ အေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ အေလ့အက်င့္ေတြ နည္းပါးလြန္းလို႔သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို သိျမင္ နားလည္ေစျခင္းပါဘဲ။
ဖိႏိွပ္လြန္းတဲ့အစိုးရေတြနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ ေနာက္တြြန္႔စိုးရြံ႕ျခင္း မရိွတဲ့ ႏိုင္ငံစံု စီးပြားေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြ အမ်ားအျပား ရိွေနပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ဖို႔ လာေရာက္ရတာဟာ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ငန္းစဥ္ကို အကူအညီ ျဖစ္ေစဖို႔သာ ျဖစ္တယ္လို႔ အေၾကာင္းျပေလ့ ရိွပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးအာဏာနဲ႔ စီးပြားေရးကို လက္ဝါးႀကီးအုပ္၊ ခ်မ္းသာၿပီးသား လူတစုကိုသာ ပိုမို ခ်မ္းသာေစတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္အတြက္ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ေတြျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ ေပးနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈနဲ႔ လူသားဆန္တဲ့ စိတ္ကူးစံေတြကို ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္မယ့္ စြမ္းအား ျဖန္႔က်က္ဖုိ႔ စိတ္ဝင္စားသူ ဘယ္သူမဆို ျမန္မာ စစ္အစိုးရနဲ႔ စီးပြားေရး လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကုမၸဏီေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ ရပ္တည္သြားပါလို႔ တိုက္တြန္း ခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ က်မတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို ျမင့္တင္ဖို႔ ရွင္တို႔ရဲ့ လြတ္လပ္မႈ ကို အသံုးခ်ေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ပါရေစ။
(ဝါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါရဂူဘြဲ့လက္ခံမိန္႔ခြန္းကုိ အေျခခံသည့္ New York Times ႏွင့္ International Herald Tribune သတင္းစာေဆာင္းပါး၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၄ ရက္ ၁၉၉၇)
(၃)
ဂ်ာဝါဟာလားလ္ေန႐ူး ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲသို႔ ေပးပို႔သည့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဆုလက္ခံမိန္႔ခြန္း
နယူးေဒလီ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၁၉၉၃
သမတႀကီး၊ ဒုသမတႀကီး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ေန႐ူးဆုေကာ္မတီဝင္မ်ား၊ သံတမန္မ်ား၊ ဂုဏ္သေရရွိ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြမ်ားရွင့္..
ဒီဆုေပးပြဲ အခါသမယဟာ ခံစားခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေပၚေပါက္ေစပါတယ္။ က်မကို အိႏၵိယႏိုင္ငံက လူေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သံေယာဇဥ္ တြယ္မိေစတဲ့၊ အားေကာင္းတဲ့ ခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ ဘံုႏိုင္ငံေရး စိတ္ကူးစံေတြ ရွိပါတယ္။ က်မဘဝမွာ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံအေၾကာင္း၊ "ပန္ဒစ္ႀကီး" လို႔ က်မတို႔ မိသားစုက အျမဲေခၚတဲ့ ပန္ဒစ္ေန႐ူးအေၾကာင္း ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ မျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ကို အမွတ္တရနဲ႔ ထူေထာင္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာနားလည္ မႈဆုတံဆိပ္ ခ်ီးျမႇင့္ခံရတာဟာ က်မအတြက္ ဂုဏ္ယူ ဝမ္းသာစရာ ျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္ကၾကည့္ရင္ ဒီဆုကို က်မ လူတဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ရတာ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ တေယာက္အျဖစ္ ရတာကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်မမွာ လူသားပီသတဲ့ ေမတၱာက႐ုဏာ စိတ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္ ဝမ္းေျမာက္စိတ္ ျပည့္လွ်မ္း သြားမိပါတယ္။ ကမၻာတလႊားမွာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ တိုးတက္ျမင့္မားေရးအတြက္ ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ အက်ဳိးေဆာင္ ခဲ့သူေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြ လက္ခံဖို႔ က်မ အေရြးခ်ယ္ ခံရတိုင္း အဲသလိုစိတ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အသိအမွတ္ျပဳ ေစာင့္ေရွာက္ မခံရဘဲ က်မတို႔ ျပည္သူလူထုကို လံုျခံဳၿပီး သိကၡာရွိတဲ့ ဘဝရပ္တည္မႈ အာမခံခ်က္ေပးမယ့္ အေျခခံမူေတြ ရပိုင္ ခြင့္ေတြရဖို႔အတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘဝနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈသာမက မိမိတို႔ အသက္ေတြေတာင္ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားေနသူ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ ဒီသတၱိေျပာင္တဲ့ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲကို မီးေမာင္း ထိုးျပဖို႔ အခြင့္အလမ္း ရတဲ့အတြက္ က်မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ လူသားႏြယ္တရပ္လံုး အတြင္းမွာ သူတို႔တေတြ ကိုယ္စား ႏိုင္ငံတကာ နားလည္မႈဆိုင္ရာ ေန႐ူး အမွတ္တရဆု လက္ခံခြင့္ရတဲ့ အတြက္လည္း က်မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်မဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေပၚထြန္းေရး အတြက္ အင္မတန္႔ကို စြန္႔လႊတ္ စေတးခဲ့သူေတြကို ဦးၫြတ္ ဂုဏ္ျပဳခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ျပင္းျပေနသလို အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ က်မရဲ႕ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြကို တဖန္ျပန္ထူေထာင္ အေခ်ာကိုင္ဖို႔ လည္း ဆႏၵ ျပင္းျပေနတဲ့ အတြက္ ဒီကေန႔ လူကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီး ဆုလက္ခံ ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခအေန မေပးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ ကိုယ္စားအျဖစ္ အင္မတန္ ခ်စ္ခင္တဲ့ မိသားစု မိတ္ေဆြလည္းျဖစ္၊ "ဂုဏ္ထူးေဆာင္" ေဒၚေလးလည္းျဖစ္သူကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉး႐ံုးရဲ႕ ပထမဆံုး ျမန္မာလူမ်ဳိး ႐ံုးအဖြဲ႔ဝင္ ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ နားလည္ေရး အတြက္ ထက္ထက္သန္သန္ ေဆာ္ၾသခဲ့ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ က်မကိုယ္စား ဆုခ်ီးျမႇင့္ပြဲနဲ႔ ထိုက္သင့္တဲ့ ဂုဏ္ၾကက္သေရ အျပည့္နဲ႔ ဆုလက္ခံမယ္ ဆိုတာ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာ နားလည္မႈရွိေရးအတြက္ ပန္ဒစ္ေန႐ူးရဲ႕ အက်ဳိးျပဳခ်က္ေတြက သူ႔ဘဝ တသက္တာ အတြင္း ကမၻာ့ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ သူပါဝင္ ကျပခဲ့တဲ့ အခန္းထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေထြျပားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြၾကား၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံုေသာ သေဘာတရား ဝါဒေရးရာေတြၾကား ကြာဟခ်က္ကို က်ဥ္းေျမာင္း ေလ်ာ့က်ေစခဲ့ပါတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳ စြမ္းပကား ပိုလို႔ ပိုလို႔ တြင္က်ယ္လာတဲ့ ကမၻာႀကီးမွာ တေလာကလံုးဆိုင္ရာ လူသား တန္ဖိုးစံေတြ ထူေထာင္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္ပြဲဝင္ ႐ုန္းကန္ေန ၾကတဲ့ ျပည္သူ လူအမ်ားကို ေန႐ူးဝိညာဥ္က အားေပး အက်ဳိးျပဳ ေနပါတယ္။
က်မအခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ႏွစ္ကာလေတြအတြင္းမွာ မဟတၱမဂန္ဒီနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔ရဲ႕ စကားေတြ စာေတြဟာ အစဥ္တစိုက္ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ အားေပး ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသား ႏွစ္ေယာက္ကို က်မ အေလးစား အၾကည္ညိဳဆံုး ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပေတြ၊ ဆရာသမားေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ စာရင္းထဲ ထည့္ထားပါတယ္။ က်မ ျပင္ပ ကမၻာနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ ခံခဲ့ရတဲ့ ေျခာက္ႏွစ္တာ ကာလ တေလွ်ာက္လံုး က်မ အိမ္ေရွ႕ခန္းမမွာ ပန္ဒစ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ေရး အထုပၸတၱိထဲက ထာဝရ ရွင္သန္ေနမယ့္ စကားေတြကို ေကာက္ႏႈတ္ၿပီး ပိတ္ကားခ်ပ္ေပၚ ေရးကူး ခ်ိတ္ဆြဲ ထားပါတယ္။ ဒီစကားေတြဟာ က်မအေပၚ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္း စြဲထင္ေနတဲ့ အတြက္ အဲဒီထဲက တပိုဒ္ကို ကိုးကား ပါရေစ။
တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးတို႔သည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်အုပ္စိုးမႈ၏ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ေအာင္ျမင္ခ်က္မ်ားထဲ ပါဝင္သည္ဟု က်ေနာ္တို႔ကို သင္ၾကားခဲ့သည္။ က်ေနာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ အသိစိတ္အရ ယင္းတရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကို လံုးဝ လိုလား ေထာက္ခံပါသည္။ က်ေနာ္သည္ စည္းကမ္းရွိရွိ ေနထိုင္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ၿပီး မင္းမဲ့ဝါဒ၊ စည္းကမ္းမဲ့ ဗ႐ုတ္သုကၡ ျဖစ္မႈႏွင့္ စြမ္းေဆာင္ရည္ မဲ့မႈကို မႏွစ္ၿခိဳက္ပါ။ သို႔ရာတြင္ ခါးသီးေသာ အေတြ႔အၾကံဳေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္အ စိုးရမ်ားက ခ်မွတ္သည့္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး၏ တန္ဖိုးကို က်ေနာ္ သံသယျဖစ္မိပါသည္။ တခါတရံတြင္ ယင္းတန္ဖိုး အတြက္ ေပးေဆာင္ရသည့္ စရိတ္မွာ လြန္က်ဴးလွၿပီး တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဟူသည္မွာ ႀကီးစိုး လႊမ္းမိုးေနသည့္ ဂုိဏ္းတရပ္၏ ဆႏၵ သေဘာထားသာ ျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ဟူသည္မွာလည္း အေသြးအသားထဲ အထိ စိမ့္ဝင္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ၏ လြန္႔တုန္႔ခ်က္ reflex သာျဖစ္သည္။ တခါတရံတြင္ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးဟု ေခၚဆိုၾကသည့္ အရာမွာ လက္ေတြ႔တြင္ တရား ဥပေဒႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားျခင္း ကင္းမဲ့မႈဟု ပို၍ သင့္ေတာ္စြာ ေခၚေဝၚႏိုင္ေပသည္။ အျပန္႔အႏွ႔ံ ျဖစ္ေနသည့္ ေၾကာက္ရြ႕ံမႈ အေပၚ အေျခခံထားေသာ မည္သည့္ ေအာင္ျမင္မႈမဆို ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ ျဖစ္ႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းလွၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ၏ အၾကပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ယႏၱရားေပၚ အေျခခံထားကာ ယင္းယႏၱရားႏွင့္ ခြဲျခား မတည္ရွိႏိုင္ေသာ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး' ဆိုသည္မွာလည္း အရပ္ဖက္ အုပ္စုိးမႈထက္ စစ္ဖက္သိမ္းပိုက္ စိုးမိုးမႈႏွင့္ ပိုတူေနပါသည္။ ကဗ်ာ ဆရာႀကီး ကဠဏ၏ သက္တမ္း ေထာင္ခ်ီရွိၿပီ ျဖစ္သည့္ ရာဇတရံဂဏိ အမည္ရွိ ကက္ရွ္မီးယား ရာဇဝင္ ဇာတ္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ မင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရတို႔က ေစာင့္ထိန္းရန္ တာဝန္ရွိေသာ ဓမၼ (မွန္ေသာတရား) ႏွင့္ အဘယ (အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့မႈ) တို႔ကို တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးႏွင့္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ထပ္တလဲလဲ သံုးႏႈန္းထားသည္ကို ေတြ႔ရွိရသည္။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး ဆိုသည္မွာ တရားဥပေဒ မည္ကာမတၱထက္ သာလြန္သလို ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး ဆိုသည္မွာလည္း ျပည္သူျပည္သားမ်ား အေနျဖင့္ အေၾကာက္အရြံ႕ မဲ့ျခင္းကို ဆိုလိုခဲ့သည္။ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ေနေသာ ျပည္သူလူထု အေပၚ 'ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ' သက္ေရာက္ေစျခင္းထက္ အေၾကာက္အရြံ႕မဲ့မႈကို ပ်ဳိးေထာင္ စိမ့္ဝင္ေစသည့္ စိတ္ကူးက အမ်ားႀကီးပို၍ ႏွစ္လိုဖြယ္ပါ တကား။
အဲဒီ အပိုဒ္မွာ ပန္ဒစ္ေန႐ူး ေဖာ္ျပထားတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ က်မရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ လံုးဝ တထပ္တည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔က်မ တူညီတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ မၾကာခဏဆိုသလို က်မခံစားမိၿပီး အေမနဲ႔အတူ အိႏၵိယမွာ က်မေနတဲ့ ကာလေတြတံုးက ပန္ဒစ္ႀကီးနဲ႔ ပိုရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္း မယူမိခဲ့တာကို ေနာင္တ ရမိပါတယ္။ အဲဒီတံုးကေတာ့ သူ႔ကို က်မ မိဖေတြရဲ႕ မိတ္ေဆြ တေယာက္အျဖစ္ ေလာက္ဘဲ သေဘာထား မိခဲ့ၿပီး တေန႔က်ရင္ က်မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ မိတ္ေဆြအျဖစ္ သေဘာထားမိမွာကို တခါမွ မစဥ္းစား မိခဲ့ပါဘူး။
ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးေရးနဲ႔ အသားအေရာင္ တံတိုင္းေတြ မ်ဳိးဆက္တံတိုင္းေတြကို သူ႔ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ လူသား ဆန္မႈ ေမတၱာ က႐ုဏာဓာတ္နဲ႔ မၾကာခဏ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖဟာ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ကို သြားေဆြးေႏြးတဲ့ အခါ ေဒလီမွာ ခဏနားၿပီး ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔ တျခားအိႏၵိယ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးဟာ သူ႔ထက္ (၂၆)ႏွစ္ငယ္တဲ့ က်မအေဖ အေပၚ ဖခင္စိတ္ ခ်က္ခ်င္း ျပခဲ့ပါတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ ပါးလွပ္လွပ္ ခ်ည္ယူနီေဖာင္းကို ၾကင္နာတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ေဝဖန္ ပိုင္းျခားၿပီး အဲဒီအဝတ္အစားနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ပန္ဒစ္ႀကီးက အပ္ခ်ဳပ္ ဆရာေတြကို ပံုစံက်က် ထူထူထဲထဲ သိုးေမႊး ယူနီေဖာင္း ေလး-ငါးထည္ အျမန္ခ်ဳပ္ေပးဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလန္ႏိုင္ငံဟာ အဲဒီတံုးက တသက္မွာ မၾကံဳဖူးေအာင္ေအးတဲ့ ေဆာင္းရာသီကို ေတြ႔ေနရတာ ၾကားရတဲ့အတြက္ ပန္ဒစ္ႀကီးက အေပၚဝတ္႐ံု အေႏြးထည္ႀကီး (ဂရိတ္ကုတ္) တထည္ကိုလည္း တေနရာက ဆြဲေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေဖရဲ႕ လူသိမ်ားတဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုမွာ သူ႔အတြက္ အေတာ္ေလးႀကီးေနတဲ့ အဲဒီ ဂရိတ္ကုတ္ ႀကီးထဲ ျမဳပ္ဝင္ေနတာကို ျပထားပါတယ္။
၁၉၆၀ မွာ က်မအေမ အိႏၵိယႏိုင္ငံဆိုင္ရာ သံအမတ္ ခန္႔အပ္ခံရတဲ့အခါ ပန္ဒစ္ေန႐ူးက ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေႏြးေႏြး ေထြးေထြး ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာ ဆိုရင္လည္း အေမ့ကို တမင္ေရြးၿပီး ေနေကာင္း က်န္းမာလား ေမးေလ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို လူသားဆန္တဲ့ ေႏြးေထြးမႈ အမူအရာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးဟာ လူမ်ဳိးမေရြး ဘာသာမေရြး ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို ရယူႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီ ယံုၾကည္ခ်က္ ႏိုင္ငံတကာ့ဝါဒ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို လက္မခံသူေတြကေတာင္ သူ႔ဉာဏ္ပညာနဲ႔ ႐ိုးေျဖာင့္မႈေၾကာင့္ ေလးစား သြားၾကပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးစနစ္ဟာ က်မတို႔ရဲ႕ ေျခာက္ပစ္မကင္း ကမၻာႀကီးကို ဖိစီး ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ျပႆနာ တပံုတေခါင္း အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ေပးစြမ္း ႏိုင္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတဲ့ က်မတို႔အဖို႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးနဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံ တို႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြက အင္မတန္႔ကို အားျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီအိႏၵိယ တိုက္ငယ္ဟာ လူမ်ဳိးေတြ၊ ဘာသာစကားေတြနဲ႔ အယူဝါဒေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတဲ့ တိုက္ငယ္ျဖစ္တယ္၊ ဒီႏိုင္ငံဟာ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းလွတဲ့ လူမ်ဳိးေရး-ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္း၊ အစြန္းေရာက္ ဝါဒနဲ႔ အၾကမ္းဖက္မႈ ေတြေၾကာင့္ အေနအထားေတြ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္သြားၿပီး လပိုင္း အတြင္းမွာ ကံၾကမၼာနဲ႔ ခ်ိန္းဆိုခ်က္အတိုင္း ရင္ေကာ့ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေရွ႕တက္လွမ္းသြားခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္၊ လူသားရဲ႕ ဝမ္းတြင္းပါ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားၿပီး လြတ္လပ္ဖို႔နဲ႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့ သတၱဝါအျဖစ္ တန္ဖိုး ထားတဲ့စနစ္က မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာ မရွိဘူး ဆိုတာကို ဒီ ကမၻာ့ အႀကီးဆံုး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးက အေကာင္းဆံုး သက္ေသျပေနပါတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံလည္း မေဝးေတာ့တဲ့ တေန႔မွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵသေဘာထားက ေရွ႕ေဆာင္ လမ္းျပၿပီး ဓမၼနဲ႔ အဘယ တို႔စိုးမိုးတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ျမန္မာျပည္သူ အမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔ဟာ နယ္ေျမခ်င္း စပ္ေန႐ံု မကပါဘူး။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ေက်ာ႐ိုးျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶ ဘာသာဟာ အိႏၵိယ ေျမေပၚက ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ ေခတ္ကာလရဲ႕ ဧရာမ နည္းပညာ တုိးတက္မႈ ေတြေၾကာင့္ ကမၻာႀကီးဟာ ပိုၿပီး ေသးငယ္လာေပမဲ့ ပို႐ႈပ္ေထြးၿပီး အင္မတန္ အႏၱရာယ္ႀကီးႏိုင္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလို ကမၻာႀကီးမွာ ဗုဒၶဝါဒက သင္ၾကားေပးတဲ့ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သည္းခံ ခြင့္လႊတ္မႈနဲ႔ မိမိကိုယ္မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈတို႔ဟာ တန္ဖိုး ရွိလွတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ဳိးအားလံုး လူအားလံုးကို ဘံုလူသားႏြယ္ ျဖစ္မႈက စည္းေႏွာင္ ထားတာကို အသိအမွတ္ ျပဳဖို႔၊ တေယာက္ကို တေယာက္ ပိုနားလည္ေစတဲ့ အရည္အေသြးေတြကို ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးဖို႔ တခါမွ မၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ က်ယ္ေျပာမႈနဲ႔ တစိမ္းတရံစာ ႏွလံုးသားေတြကို သိမ္းက်ဳံးယူႏိုင္ ခဲ့တဲ့ မဟတၱမဂႏၵီ နဲ႔ ပန္ဒစ္ေန႐ူးတို႔လို ႀကီးက်ယ္ ျမင့္မားမႈ တခါမွ မၾကံဳဖူးေအာင္ကို လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ဒီကေန႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံဟာ သူ႔ရဲ႕ႀကီးျမတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ အစဥ္အလာအတိုင္း ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္း ေနပါတယ္။ က်မရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႔ အင္မတန္႔ကို ရင္းႏွီးလွတဲ့ ဒီႏိုင္ငံကေန ႏိုင္ငံတကာ့ နားလည္မႈ ဆိုင္ရာဆု လက္ခံယူဖို႔ ေရြးခ်ယ္ခံရတာဟာ တကယ့္ကို ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္ပါတယ္။
သမတႀကီးနဲ႔ ေန႐ူးဆုေကာ္မတီဝင္မ်ားရွင့္၊ က်မရဲ႕တိုင္းျပည္၊ က်မရဲ႕ ျပည္သူေတြနဲ႔ က်မကိုယ္တိုင္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
(ေဒၚသန္းေအးက သမတႀကီး ေဒါက္တာရွန္ကာဒါယားရွားမ ထံမွ ေဒၚစုကိုယ္စား ဆုလက္ခံယူခဲ့သည္။)
Read More...
Collapse...
■ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဖယ္မထားရန္ အင္ဒိုနီးရွား ေတာင္းဆုိ သတင္း
■ ျမန္္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ အျငင္းပြားႏုိင္ဟု အင္ဒိုနီးရွား ေျပာ သတင္း
■ လြတ္လပ္မွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမျဖစ္ႏုိင္ဟု ၿဗိတိန္က ဆုိ သတင္း
■ အန္အယ္လ္ဒီကို အီးအန္စီက ေထာက္ခံ သတင္း
■ ဗီယက္နမ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျမန္မာျပည္ သြားမည္ သတင္း
■ အာဆီယံေခါင္းေဆာင္ေတြ ျမန္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲအေရး ေဆြးေႏြးဖြယ္ရွိ သတင္း
■ ဗကသေခါင္းေဆာင္း ေက်ာ္ကိုကိုအား ေနာက္ထပ္အမႈ ထပ္တိုး သတင္း
■ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားခ်င္း စိတ္၀မ္းမကြဲၾကေစရန္ ENC ဥကၠဌသစ္ ေျပာၾကား သတင္း
■ မြန္ (၁၅) ဦးေကာ္မတီ ပါတီမဖြဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲမ၀င္ဟု ဆုံးျဖတ္ သတင္း
■ ဝ ႏွင့္ ေဆြးေႏြးျပန္ သတင္း
■ ေနရပ္ရင္းျပန္ ကရင္ဒုကၡသည္ ကေလးတဦး ဗံုးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုး သတင္း
■ ကရင္ႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္ မွတ္ပံုတင္ေလွ်ာက္ သတင္း
■ သရက္ေခ်ာင္း ဘုန္းႀကီးပ်ံပြဲတြင္ စစ္သားႏွင့္ ရြာသား အခင္းျဖစ္ သတင္း
■ (၁ဝ၅) မိုင္ ကုန္သြယ္ေရးဇုန္အနီး ေနထိုင္သူမ်ား ေျပာင္းေရႊ႕ေရး အခက္ေတြ႔ သတင္း
■ ပဲထဲမွာေရာတဲ့ ခဲျပဳလုပ္သူမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားက ဖမ္းဆီးအေရးယူ သတင္း
■ ႏုိင္ငံတကာ႐ုပ္သံလုိင္းသစ္ ျမန္မာျပည္မွ စတင္ထုတ္လႊင့္ သတင္း
■ ေငြအေႂကြအစား ကူပြန္မ်ားကို သံုးလာၾက သတင္း
■ ျပန္ေပးဆြဲခံရသည့္ ျမန္မာသေဘၤာသားမ်ား မလြတ္ေသး သတင္း
■ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္နားက အဖဲြ႔တဖဲြ႔ဟာ ရွပ္နီေတြရဲ႕ စစ္ပဲြကြပ္ကဲေရးခန္းမလုိ႔ ရဲေတြ သံသယျဖစ္ သတင္း
■ NLD၊ လူထုနဲ႔ နအဖရဲ႕ေရြးေကာက္ပြဲ (ေဆာင္းပါး)
■ အန္အယ္လ္ဒီ ေရွ႕ဆက္ရမည့္ ႏိုင္ငံေရးခရီး (ေဆာင္းပါး)
■ ပါတီနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ဘာကုိေရြးၾကမွာလဲ (ေဆာင္းပါး)
Read More...
Collapse...
လူထုစိန္ဝင္း
အခုတေလာ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းေတြမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးစတဲ့ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာအမ်ိဳအစားေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပလာၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ အမ်ားစု က ႏိုင္ငံျခား စာအုပ္ေတြကို ဘာသာျပန္တာ၊ တစ္ဆင့္ ျပန္ေျပာတာေတြ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေနကို သံုးသပ္ေဝဖန္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ျပဳစု ေရးသားထားတာမ်ိဳး မေတြ႔ရသေလာက္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္ ျမန္မာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အတြက္ အက်ိဳး ရွိသင့္သေလာက္ မရွိဘူးလို႔ ယူဆမိတယ္။
ေရးသူ သံုးမ်ိဳးသံုးစား
ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာေတြေရးတဲ့အထဲမွာ သက္ဆုိင္ရာ ပညာရပ္ကို အထူးျပဳ ေလ့လာခဲ့သူေတြ ရွိသလို အထူးျပဳ ေလ့လာခဲ့သူ မဟုတ္ေပမယ့္ ၀ါသနာအေလ်ာက္ ဖတ္ရႈခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အျခားသူမ်ားလည္း သိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ဘာသာျပန္တာ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဆင့္ျပန္ေဖာက္သည္ ခ်တာမ်ိဳး လုပ္တတ္ၾကတယ္။ အထူးျပဳ ေလ့လာခဲ့သူေတြလို စာဖတ္သူရဲ႕ ေခါင္းထဲေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာကနဲ ၀င္သြားေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ မေရးႏိုင္ေပမယ့္ ဝါသနာအေလ်ာက္ ဖတ္ရႈေလ့လာမႈ အခံ ရွိထားတာေၾကာင့္ နားမလည္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး မရွိလွပါဘူး။ ႀကိဳးစားဖတ္ရင္ နားလည္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေလ့လာမႈအခံ လံုးလံုး ရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တို္င္က ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း အတိုင္း လူတြင္က်ယ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးသားလူလည္ “အီလစ္” ေခၚတဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားမ်ားရဲ႕ ဗီဇအတိုင္း တတ္ေယာင္ကား ဝင္လုပ္တာျဖစ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြက အင္တာနက္က ဆြဲခ် ကူးယူထားတာကို “အဆုိင္းမင့္” ေပးလို႔ ေရးၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ေရေပၚဆီလူတန္းစား အီလစ္မ်ား
အဲဒီ တတိယ အမ်ိဳးအစားက ေရးတဲ့ စာေတြက်ေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ဖတ္ဖတ္ နားမလည္ႏိုင္တာ ေတြက မ်ားပါတယ္။ တကယ္သိ တကယ္တတ္လို႔ ေရးတာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ေဝါဟာရ အသံုး အႏႈန္းေတြကို ျမန္မာလို ရွိေနတာကိုေတာင္ ရွိမွန္းသိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ဘာသာျပန္ဖို႔လည္း အားထုတ္ႀကိဳးစား မလုပ္ပါဘူး။ အလြယ္လမ္းလိုက္ၿပီး အဂၤလိပ္ စာလံုးေတြ အတိုင္း အသံထြက္ၿပီး ေရးလိုက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ “မီးရထား” လို႔ ျမန္မာတိုင္း သိေနတာကို သူတို႔က “ထရိန္း” လို႔ ေရးခ်င္ၾကတာ။ “ႏိုင္ငံေရး” ဆိုတဲ့ စကားရွိေနတာကို “ေပၚလစ္တစ္” လို႔ ေရးခ်င္ၾကတာ။ လူအထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သေဘာျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕မ်ား ကြန္ပ်ဴတာကို ကိုင္ေတာင္ၾကည့္ဖူးတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အင္တာနက္ေခတ္ အေၾကာင္း ေရးလိုေရး ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ေခတ္အေၾကာင္း ေျပာလိုေျပာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို လူအထင္ႀကီး ခံခ်င္ၾကတာ။ ဒီ “အီလစ္”ေတြရဲ႕ အေရးအသားေတြထဲမွာ မ်က္စိ အေနာက္ဆံုး အေရးအသားတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ စာတစ္ပိုဒ္ေရးတိုင္း “ပညာရွင္အျမင္နဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔စၿပီး ေရးတာ မ်ဳိးေတြပါပဲ။ အေပၚစီးက ေလသံနဲ႔ စာဖတ္ ပရိတ္သတ္ေတြကို “နလပိန္းတံုး” လို႔ သေဘာထားၿပီး ေျပာေန တာျဖစ္တယ္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒီလို ေရးသူေတြဟာ ပညာရပ္တစ္ခုကို တကယ္တမ္း စူးစူးစိုက္စိုက္ ေလ့လာ ဆည္းပူးခဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံျခား သံရံုးေတြက လက္သပ္ေမြးၿပီး ဟိုသင္တန္း ဒီသင္တန္း ဆိုတာမ်ိဳးေတြ လႊတ္ေပးလို႔ ခဏတစ္ျဖဳတ္ သင္တန္း သြားတက္ဖူးရံုေလာက္ပါပဲ။
မၾကြားတတ္တဲ့သူ
ဒီျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ရင္ဘတ္မွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တံဆိပ္ကပ္ၿပီး ပညာရွင္ဆိုတဲ့ စကား ပါးစပ္က မခ်ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာပါ။ စာေပ ေလာကထဲကပဲ မိတ္ေဆြ ကာတြန္းဆရာ တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သူက အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ႀကီး သြားေရာက္တက္ၿပီး ခုေခတ္ ေခတ္စားေနတဲ့ အမ္ပီေအ ဆိုတဲ့ မဟာဘြဲ႔ယူၿပီး ျပန္လာခဲ့တာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဟားဗတ္ျပန္လို႔ တစ္ခါမွ ေရးတာ မေတြ႔ဖူးပါဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွင္လို႔ ေျပာတာလည္း မၾကားဖူးပါဘူး။ သူ႔ဟာသူ ကာတြန္းဘဲဆြဲတဲ့ အလုပ္ ဆက္လုပ္ေနတာပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဆရာလုပ္ မေနပါဘူး။ ေနရာတကာ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ခ်င္္္တဲ့ ေရေပၚဆီ လူတန္းစား “အီလစ္” ေတြကသာ မ်က္စိေနာက္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဝင့္ဝါေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ပညာရွင္”ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ဘာသာေဗဒနဲ႔ ဒႆနိက ပါေမာကၡ A.C Grayling ေရးခဲ့တဲ့ အက္ေဆးတစ္ပုဒါကို သတိရမိပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တဲ့ The Form of Things ဆိုတဲ့ အက္ေဆးေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ထဲက The Role of the Intellectual ဆိုတဲ့ အက္ေဆးပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
အေတြးအေခၚဆိုတာ သမိုင္းကိုေမာင္းႏွင္တဲ့ အရာျဖစ္တယ္။ အေတြးအေခၚမ်ားဟာ ပံုသဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဆာင္ၿပီး ရင္းျမစ္မ်ားစြာ ရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ အၾကာခဏ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ဘဝနဲ႔သူတို႔ ေနေလ့ရွိၿပီး သူတို႔ၾသဇာလႊမ္းမိုးတဲ့ သမိုင္းေခတ္ထက္ ပိုၿပီး ႀကီးက်ယ္ေၾကာင္း သက္ေသ ထူႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေတြးအေခၚမ်ားာ အလြန္႔ အလြန္ အေရးပါတဲ့ အရာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းသပ္ စစ္ေဆးၿပီး အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးတာ၊ ရွင္းခ်က္ထုတ္တာ ေဝဖန္ ဆန္းစစ္တာ ေကာင္းရင္ လက္ခံၿပီး မေကာင္းရင္ သုတ္သင္ ဖယ္ရွားပစ္တာ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။
ဒါေတြလုပ္ဖို႔ ကိစၥဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီ တာ၀န္က ဒီအလုပ္ကို အမွန္တကယ္ စိတ္ပါဝင္စားၿပီး ဒီတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အထံု ပါရမီရွိသူမ်ား အေပၚမွာသာ က်ေရာက္သြားေလ့ ရွိတယ္။ အဲဒီသူမ်ားဟာ “ပညာရွင္မ်ား” (intellectuals) ျဖစ္ၾကတယ္။
ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားဟာ အေတြးအေခၚ (အိုင္ဒီယာ) ေတြကို စိတ္ပါဝင္စားရံု သာမက ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္သူမ်ား ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က သူတို႔ဟာ သူတို႔ တာဝန္အျဖစ္ သတ္မွတ္ ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ဝတၱရားတစ္ခု အျဖစ္လို႔ကို သေဘာထားၾကတယ္။ သူတို႔မွာ ရွိတဲ့ စိတ္ဝင္စားမႈနဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ားကိုသာ ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ အသံုးခ်ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ခြဲျခမ္း စိတ္ျဖာဖို႔၊ ေမးခြန္း ေတြထုတ္ဖို႔၊ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြ လုပ္ဖို႔၊ အျမင္သစ္ ရႈေထာင့္သစ္ေတြ ရွာဖို႔၊ အႀကံေပးတင္ျပဖို႔၊ ေဝဖန္ဖို႔ စိမ္ေခၚဖို႔၊ ေစာဒကတက္ဖို႔၊ စစ္ေဆးစမ္းသပ္ အဆိုျပဳခ်က္ တင္ဖို႔၊ အေျခအတင္ ျငင္းခံဖို႔၊ ပညာေပးဖို႔၊ သေဘာထား ေျပာၾကားဖို႔၊ အႀကံျပဳဖို႔၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အသစ္ ရွာေဖြေတြရွိဖို႔ မဆုတ္မနစ္ ေဆာင္ရြက္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီအလုပ္ေတြကို သူတို႔က လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီး အတြင္း စာရိတၱေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈေရး စတဲ့ အေရး ကိစၥမ်ားကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြး လုပ္ေနၾကမွာ သူတို႔ရဲ႕ ပါဝင္ အက်ိဳးျပဳမႈ အျဖစ္ သေဘာထားၾကတယ္။ ဒါတင္မက လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို သမိုင္းက သင္ၾကားေပးလိုက္တဲ့ သင္ခန္းစာမ်ား အေၾကာင္း သတိေပး ႏိႈးေဆာ္ဖို႔ အနာဂတ္အတြက္ ျပဳခဲ့တဲ့ ကတိကဝတ္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ ရွိေစဖို႔ ႏိႈးေဆာ္မႈအျဖစ္လည္း သေဘာထား ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ပညာရွင္ ဆိုသူမ်ားဟာ “ဆုိကေရးတီး” က သူ႔ကိုယ္သူ ခိုင္းႏိႈင္းေျပာခဲ့တဲ့ စကားအတုိင္း ေျပာရရင္ “တိုင္းႏိုင္ငံတစ္ခုကို အစဥ္အၿမဲ ႏိုးၾကား ေနေအာင္ ထိုးဆြေပးတဲ့ မွက္ေကာင္မ်ား ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆိုရေပလိမ့္မယ္။
ပညာရွင္မ်ား ႀကံဳေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ အႏၲရာယ္မ်ားဟာ အရာရာကို အေကာင္းဆံုးကိုခ်ည္း လိုခ်င္ျခင္း၊ မိုက္မဲျခင္း၊ ေလႀကီးမိုးႀကီး ေျပာတတ္ျခင္း၊ ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ ေဖာ္ေလ့ရွိၿပီး၊ အေရးမပါ အရာ မေရာက္တဲ့ ေဟာင္းႏြမ္း ေဆြးေျမ့ေနတဲ့ ကိစၥမ်ားကို စကားႀကီး စကားက်ယ္မ်ား သံုးၿပီး ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာ လုပ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္တယ္။
တကယ္တမ္းလည္း သူတို႔ဟာ ခဏခဏ အဲဒီ အႏၲရာယ္ထဲ က်ေရာက္ခဲ့တာေၾကာင့္၊ အဂၤလို ဆက္ဇြန္တို႔ ၾကားမွာ နာမည္ဆိုး ရခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလို ဆက္ဇြန္ေတြက လူသာမန္ေတြရဲ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တဲ့တိုး ေျပာတာမ်ိဳးကို ေဂါလစ္ စကား တန္ဆာေတြနဲ႔ မြမ္းမံထားတဲ့ က်င့္ဝတ္ သီလအေၾကာင္း အတင္းအဖ်င္း စကားေတြထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားၿပီး ရွိၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့လို႔ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ တက္ၾကြတဲ့ ေဆာင္ရြက္မႈေတြေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းအတြက္ အက်ိဳး ေက်းဇူးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ သိရွိေစမႈ၊ ႏိုးၾကားမႈ၊ ရွင္းလင္း ျပတ္သားမႈ၊ လံႈေဆာ္မႈ၊ ဆင္ျခင္ ေတြးေခၚႏိုင္မႈ၊ အသိဥာဏ္ ျပည့္ဝမႈ၊ ေဆြးေႏြး ျငင္းခံမႈ၊ လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္မႈတို႔ ျဖစ္တယ္။
ေမးခြန္းထုတ္ေလ့ မရွိတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ကမာၻႀကီးကို ေတာက္ပတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ စံုစမ္း စစ္ေဆးၾကည့္ေလ့ မရွိတဲ့ အေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးကို နားလည္သိရွိဖို႔ မတူျခားနားတဲ့ နည္းလမ္း အသြယ္သြယ္နဲ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ေလ့ မရွိတဲ့ ခပ္ပ်င္းပ်င္း ခပ္ဖ်င္းဖ်င္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္း မ်ိဳးဟာ ပထမေတာ့ ထံုထံုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္သြားမွာ အေသအခ်ာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလို နည္းနဲ႔ပဲ ပညာရွင္မ်ားက လူ႔ေဘာင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ တိုးတက္မႈ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွင္သန္ေစျခင္း၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ သဘာဝတရားနဲ႔ ဦးတည္ရာ ပန္းတိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မရပ္မနား ေစာဒက တက္ျခင္းစတဲ့ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရင္း အက်ိဳးျပဳ ေနၾကေပတယ္။
ပါေမာကၡ ဂေရးလင္းက “ပညာရွင္ဆိုသူမ်ားက အေတြးအေခၚ (အိုင္ဒီယာ) ေတြကို စိတ္ပါဝင္ စားရံုမက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သူမ်ား ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆိုခဲ့သလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီက ကြယ္လြန္သူ သမိုင္းပညာရွင္ႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္း ကလည္း “ပညာရွင္ဆို အသစ္ အသစ္ ေတြကို အၿမဲတမ္း ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ေနရမယ္။ ကိုယ္ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ဖို႔လို႔ သိရွိတဲ့ အရာေတြကိုလည္း ကိုယ္ေသရာ ယူမသြားဘဲ ေနာက္လူေတြကို ျဖန္႔ေဝ ေပးေနရမယ္” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဟာ သူ ေျပာတဲ့အတိုင္း သုေတသန အလုပ္ေတြကို မရပ္မနား လုပ္ေနရံုမက သူရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္သိရွိ ခဲ့သမွ် ေတြကိုလည္း စာအုပ္ေတြ၊ စာတမ္းေတြ အဆက္မျပတ္ ေရးသားသြားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ “အသစ္ အသစ္ေတြ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ မေနရင္ ပညာရွင္ မဟုတ္ဘူး” လို႔ေတာင္ ဆရာက သူဝသီအတုိင္း ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေျပာခဲ့တာပါ။
ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚအသစ္ေတြ၊ အျမင္သစ္ေတြ၊ ရွာေဖြေတြ႔ရွိမႈ၊ အသစ္ေတြ မျပဳလုပ္ႏိုင္ဘဲ နဲ႔ သူမ်ားေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ၿပီး ျပန္ေျပာတတ္ရံု ကိုးကားရြတ္ဆို ျပတတ္ရံုနဲ႔ေတာ “ပညာရွင္” လို႔ ေခၚႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ပညာတတ္သူ၊ စာဖတ္သူလို႔ပဲ ေခၚရမယ္ ထင္ပါတယ္ စဥ္းစား ၾကပါကုန္။
လူထုစိန္ဝင္း
၈.၁၂.၂၀၀၉
Read More...
Collapse...
ဂါမဏိ
Wednesday, March 31, 2010
၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္လို႔ နအဖစစ္အစိုးရက တရားဝင္ ေလလည္ျပလိုက္တဲ့ အခါ မူလဗီဇအရကို မေအာင့္အီး ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ႀကိဳက္လြန္းလွသူေတြ ဝမ္းအသာႀကီး သာကုန္ ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ အခုေန အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနရင္ ဘယ္လို မဟာကဗ်ာ ေလးခ်ဳိးႀကီးေတြ ထြက္လာအံုးမလဲလို႔ ဆရာ ႀကီးရဲ႕ ၁၃၄ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔မွာ စဥ္းစား ၾကည့္မိပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ အေပၚ သေဘာထားကို လိုက္ေလ့လာ ၾကည့္တဲ့အခါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၉၀ နီးပါးက ၁၉၂၃ ဒိုင္ အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာန ေရြးေကာက္ပြဲေတြ အေပၚ ဆရာႀကီး သေဘာထားေတြကို အခုလို ေတြ႔မိပါတယ္။
၁၉၂၃ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆရာႀကီးရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို သိရဖို႔ အဲဒီကာလ ႏိုင္ငံေရး ေနာက္ခံ အခင္းအက်င္းကို အရင္ေလ့လာ ၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။
၁၉၁၉ ခုမွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္က ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဆင့္ ေပးတဲ့အခါ ဗမာျပည္ကိုေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့လို႔ အဲဒီတံုးက ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက ဆူၾကပြက္ၾက ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဗမာျပည္မွာ အဓိက အတိုက္အခံ လို႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုက ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ဝိုင္အမ္ဘီေအက ဦးေဆာင္ၿပီး အမ်ဳိးသားေရး ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝိုင္အမ္ဘီေအဟာ ဟုမ္း႐ူးေခၚ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရဖို႔အတြက္ ဦးဘေဖ၊ ဦးပု နဲ႔ ဦးထြန္းရွိန္တို႔ သံုးေယာက္ပါ ေဖ-ပု-ရွိန္ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို အဂၤလန္ႏိုင္ငံ လႊတ္ၿပီး အေရးဆိုခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက "အဂၤလန္သြား ဒယ္လီကိတ္ ဘြဲ႔" မဟာကဗ်ာ ေလးခ်ဳိးႀကီးေရးၿပီး ေထာက္ခံ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သလို "ေကာင္းမ်ဳိးအေထြေထြ ရယ္နဲ႔ ခြ်န္ေစျမေစေစာ ေဒါင္းအိုးေဝရယ္လို႔ တြန္ေစကေစေသာ" စာသားပါတဲ့ "ေဒါင္းဋီကာ" ေရးၿပီးေတာ့လည္း ဝိုင္အမ္ဘီေအရဲ႕ အမ်ဳိးသားေရး သေကၤတ ေဒါင္းတံဆိပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
အဲသလို ေဖ-ပု-ရွိန္အဖြဲ႔ အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တဆင့္တိုးေရး အတြက္ အေရး ဆိုေနခ်ိန္မွာ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိ ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဂ်ဴဘလီေဟာမွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္ စည္းေဝးၿပီး ေဖ-ပု-ရွိန္ကို မေထာက္ခံေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္ တိုက္႐ိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစီအစဥ္ Cradock scheme ဒီကေန႔ ေခတ္အေခၚနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကရက္ေဒါက္ လမ္းျပေျမပံုကိုပဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး အဂၤလိပ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆီ ေၾကးနန္း ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ ဝိုင္အမ္ဘီေအ ေခါင္းေဆာင္ေတြ က ၾသဂုတ္ ၁၇ ရက္မွာ ေဖ-ပု-ရွိန္ ေထာက္ခံေၾကာင္း အစည္းအေဝးလုပ္ၿပီး အဂၤလိပ္ အစိုးရဆီကို ေၾကးနန္း ထပ္ပို႔ခဲ့ရပါတယ္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ မ်ဳိးခ်စ္ ဝိုင္အမ္ဘီေအေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဝိုင္အမ္ဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ သို႔မဟုတ္ ဝံသာႏု လႈပ္ရွားမႈကို အဆင့္ျမွင့္ လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆိုၿပီး ၁၉၂၀ မွာ ဂ်ီစီဘီေအ အဖြဲ႔ႀကီးကို ဖြဲ႔လိုက္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး (ဝါ) ဟုမ္း႐ူးကို ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ ရပ္တည္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၂၁ ခုဟာ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္အျမင့္ဆံုး အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရ အရာရွိမ်ားနဲ႔ မဆက္ဆံေရး၊ မကူညီေရးဆိုတဲ့ ျဗဴ႐ိုကေရစီ သပိတ္ေမွာက္ပြဲကို ဂ်ီစီဘီေအက ေခါင္းေဆာင္ဆင္ႏႊဲခဲ့လို႔ လူထုေထာက္ခံမႈ ႀကီးႀကီးမားမား ရခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက "ျဗဴ႐ိုကေရစီ အစိုးရသနင္းကို ျဖင့္၊ သူခိုးဓားျပကို ညႇဥ္းသလိုပ၊ နရင္း ေႏွာက္မယ့္ ေၾကာက္တဲ့စရာ၊ (အိုကြယ္) အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမန္မာ့အသင္းေတြက ဂိုးဂိုးဂြဂြ ပုလင္းေတြ ႏွင့္ အတင္းေမွာက္ မဟဲ့လို႔ ေပါက္ပကြဲ႔တခါ" ဆိုၿပီး ဂုဏ္ျပဳ ကဗ်ာဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္က ဟုမ္း႐ူး မေပးဘဲ ၁၉၂၃ ႏုိ၀င္ဘာမွာ ဒိုင္အာခီ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးတဲ့ အခါက်ေတာ့ အဓိက အတိုက္အခံ ပါတီျဖစ္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးဘေဖ၊ ဦးပု နဲ႔ ဦးသိမ္းေမာင္တို႔ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အုပ္စုက ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္တယ္၊ "ပူးသတ္" ရ မယ္ဆိုၿပီး ၂၁ ဦးပါတီကို ခြဲထြက္ ထူေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်ီစီဘီေအထဲက ဦးခ်စ္လႈိင္၊ ဦးပု၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ကေတာ့ ေရြး ေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလမွာ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ "ဟုမ္း႐ူး အမတ္ေလာင္းဘြဲ႔" ေလးခ်ဳိးႀကီး၊ "ေခြးဋီကာ"၊ "ေခြးဂ႑ိ" ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြ ေရးၿပီး ၂၁ ဦးအဖြဲ႔ကို တုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ေခြးဂ႑ိ မွာ "အစာျမင္လွ်င္ ဗမာမခင္မူ၍၊ သာသနာပလႅင္ႏွင့္ ေဝးတဲ့ေအာင္၊ (အမယ္မင္း) ေကၽြးမဟဲ့ အႏွဴးတြင္ျဖင့္၊ ေခြးအဖြဲ႔ထူး…" လို႔ ေရးခဲ့သလို ေခြးဋီကာမွာလည္း "ပူးသတ္ အေက်ာ္အေမာ္၊ မွဴးမတ္ကေတာ္အေပါင္းတြင္ျဖင့္၊ (ေၾသာ္) ရထား အေဆာင္ေဆာင္ ကားတေျပာင္ေျပာင္ေတြနဲ႔၊…" လို႔ စပ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာဝံသာႏုအေၾကာင္း ဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိး စာေထာင့္မွာလည္း "သပိတ္ေမွာက္ ျမန္မာဝံသာႏုတို႔မွာေတာ့၊ မထိတ္မေၾကာက္စရာ မြန္ျမန္မာ တစုတို႔ကိုလ၊ ညႊန္ကာ ယခုရယ္တဲ့ အရြာရြာလယ္တယ္၊ (အမယ္မင္း) အာဇာနည္ေတြသို႔ ႏွလံုးျမဴးႂကြဟန္ အပိုရဲ၊ (ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တို႔မွာကြယ္) အခါ တာမရွည္ေစဖို႔တဲ့ ဟုမ္းမ႐ူးရရန္ကုိခဲ" လို႔ သပိတ္ေမွာက္ ဂ်ီစီဘီေအကို ဂုဏ္ျပဳသလို "ေတြးၾကည့္ပါ၊ ေဘးထိရန္ တကယ္ ေလ့လာတဲ့ေနာက္၊ ဘယ္ေနရာမွာ သပိတ္ကို ပစ္ခဲ့တယ္လို႔၊ စနစ္ကို အေသအခ်ာ ေမးခ်င္လွ၊ ေၾကာက္ေသြးဖိုကာ တုန္လို႔၊… ခုမ်ားမွာ တဖံုျပင္လို႔၊ မဆက္ ဆံခ်င္သူ ျဗဴ႐ိုကရက္တို႔ုကိုလ၊ မေနသာ ေျခမွာဖက္ၿပီး၊…" လို႔ ကိုလိုနီ အစိုးရနဲ႔ေပါင္း သစၥာေဖာက္တဲ့ ဂ်ီစီဘီေအ ေတြကို ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒီကာလမွာဘဲ "ေတာင္က်ေရ ႏြားႏွစ္ေကာင္ မဝသလိုပ၊ ေမာင္ဘေဖ ငါးေထာင္မရေသာ္ေၾကာင့္၊…" ဆိုတဲ့ ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေဆာ္ထားတဲ့ ဒိုင္အာခီဘြဲ႔ ေလးခ်ဳိးႀကီးကိုလည္း စပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔လိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ 'ေမာင္ဘေဖ' နဲ႔ကာရံတူ နာမည္ ေတြကို ထည့္မယ္ထင္ပါတယ္။ "ႏြံနစ္ရွာေတာင္၊ ကၽြန္ေခတ္မွာ ငါတေကာင္ ဟဲ့လို႔၊ စြာေဟာင္ေဟာင္ သို႔ကေလာက္ ဟိန္းၾကရင္ျဖင့္၊ ေမွာက္ကိန္း အရွည္သြားမည္ေၾကာင့္၊ ေငြငါးေထာင္ အရာလုေတြကျဖင့္၊ သာဓုေခၚစရာပ" လို႔လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး သမားေတြကို တီးခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆရာႀကီးမႈိင္း အျပင္းအထန္ ႐ႈတ္ခ် တုိက္ခုိက္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ၿပီး လႈိက္လႈိက္ လွဲလွဲ ေထာက္ခံခဲ့တာကေတာ့ ၁၉၃၀ ခု ဆရာစံ လယ္သမားသူပုန္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လႊတ္ေတာ္ထဲ အမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဂ်ီစီဘီေအေဟာင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ခ်မယ္ႏွက္မယ္ ဆင္ဖမ္းမယ္ က်ားဖမ္းမယ္ဆိုတဲ့ သပိတ္ေမွာက္ ဝံသာႏု ဂ်ီစီဘီေအ ေတြဟာ (မတရားသင္း ေၾကညာခံရတဲ့ ဦးစိုးသိန္း ဂ်ီစီဘီေအ အနည္းစုေလးက လြဲရင္) ႏွာေစးေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက "ဥံဳအရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္၊ ဂဠံဳ သရဏံ ဂစၦာမိၾကေပေတာ့" လို႔ ေျဗာင္အတိအလင္း ဂုဏ္ျပဳေလးခ်ဳိး စပ္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘက္ေခတ္ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ၂၀၁၀ အလုပ္သမား အေရးေတြမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ ရပ္တည္ေနတယ္ ဆိုသူေတြ ႏွာေစးၾကတာကို ျမင္ရင္လည္း ဆရာႀကီးမႈိင္း ဘယ္လို ေလးခ်ဳိးေတြ စပ္မလဲ စဥ္းစားစရာပါ။
၁၉၂၃ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဟာ ၁၉၃၆ ခု ၉၁ ဌာနေရြးေကာက္ပြဲမွာေတာ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ကိုယ္စားျပဳ ပါတီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္း ပါတီတြက္ မဲဆြယ္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာ ေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီသမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြကို ခ်ဳိးႏွိမ္ကန္႔သတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ပါတီမွတ္ပံုတင္ ဥပေဒေတြ ထုတ္မထားေတာ့ အဓိက အတိုက္အခံ အဖြဲ႔ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုးဟာ တကယ္ေတာ္လွန္ မွန္ကန္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သခင္ျမ ကိုယ္တုိင္ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၃၆ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ …
၁) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္းဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးရန္
၂) အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ အသံုးမက်၊ လူထုအတြက္ အက်ဳိးမရွိေၾကာင္း ဖြင့္ခ်ရန္
၃) ေရြးေကာက္ပြဲကိုမွီ၍ ဒို႔ဗမာဝါဒ ျဖန္႔ရန္
၄) ေအာက္ေျခ ၿမိဳ႕နယ္ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဒို႔ဗမာဝါဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒို႔ဗမာအစည္း အ႐ံုးဟာ ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း တကယ္လုပ္ၿပီး ေရြးေကာက္ခံအမတ္ေတြဟာ လစာမယူ၊ အစိုးရနဲ႔ မပူးေပါင္းေရးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ ေဆာင္ရြက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရကလည္း အေျခခံ ဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ဖြင့္ခ် တဲ့အတြက္ဆိုၿပီး သခင္ျမတို႔ကို အေရး မယူခဲ့ပါဘူး။
ဒီကေန႔ ဦးဝင္းတင္ေျပာေန လုပ္ေနတဲ့ မေၾကာက္တရားကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းက ကနဦး လက္ေတြ႔က်င့္သံုး ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာႀကီး အသက္ ၆၇ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၃၉ ခုမွာ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ေၾကးစား လူမိုက္ေတြက (အခုေခတ္ စြမ္းအားရွင္ေတြလို) ပုသိမ္ ဘူတာမွာ ဝိုင္း႐ုိက္လို႔ ေခါင္းကြဲခဲ့ၿပီးေနာက္ ခ်က္ျခင္းလိုလို ဓႏုျဖဴကိုသြားၿပီး မဟာဗႏၶဳလ ခ်ီးက်ဴးပူေဇာ္ပြဲနဲ႔ ေအာင္ေျမနင္းပြဲကို အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးပတ္သက္ပံုကို အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အတိုင္းေတြ႔ရသလို ၾကားျဖတ္ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းေရးနဲ႔ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ပတ္သက္ခဲ့တာကိုလည္း လူထု ေဒၚအမာရဲ႕ မွတ္တမ္းမွာ အခုလို ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ၁၉၄၂ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္နဲ႔ ဘီအုိင္ေအ တပ္ေတြ ေမာ္လၿမိဳင္ သိမ္းၿပီးခ်ိန္ ရန္ကုန္သိမ္းဖို႔ မၾကာေတာ့တဲ့ အခါမွာ ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ ၾကားျဖတ္ အစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ သခင္ခ်စ္၊ ကိုလွေမာင္ တို႔နဲ႔အတူ ေမာ္လၿမိဳင္ကို လာရာမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ မေရာက္ဘဲ က်ဳိက္ထို၊ သထံု၊ ဖားအံလမ္းကေန မဲေဆာက္ ေရာက္သြားၿပီး ဂ်ပန္ စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အသက္ ၇၀ အရြယ္မွာ ေဒါနေတာင္ေက်ာ္ၿပီး မဲေဆာက္ သြားရတဲ့ခရီးဟာ သူ႔တသက္မွာ အပင္ပန္းဆံုး ခရီးျဖစ္တယ္လို႔ ေနာင္မွာ ဆရာႀကီးက ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးဟာ အဲဒီေခတ္ရဲ႕ ဒိုနာျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟီရာအိုကာ ကို အခုေခတ္က လူေတြလိုပဲ မဲေဆာက္ လာေတြ႔ရၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးမႈိင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္ျမ၊ သခင္ခ်စ္တို႔ ပါဝင္တဲ့ ျမန္မာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ဒိုနာ စစ္ဗိုလ္ေတြ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ အခါ ရန္ကုန္သိမ္းၿပီးရင္ သခင္ျမကို ၾကားျဖတ္ အစိုးရ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တင္ဖို႔ အားလံုးသေဘာ တူေရြးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ဒိုနာေတြဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကတိဖ်က္ၿပီး သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္သြားတဲ့အတြက္ သခင္ျမ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မျဖစ္လိုက္ရဘဲ ေဒါက္တာဗေမာ္ကို အဓိပတိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ တင္လိုက္လို႔ ဆရာႀကီးမႈိင္း မေက်မလည္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အခုေခတ္မွာသာ ဆရာႀကီးရွိေသးရင္ ဒိုနာကိုမွီၿပီး ၾကားျဖတ္ အစိုးရေတာ့ မဖြဲ႔နဲ႔၊ 'ျမ' နဲ႔ 'ေဒါက္တာ' ကို သင္ခန္းစာယူလို႔ ေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
သခင္ခ်စ္ကိုေတာ့ မဲေဆာက္မွာ ဂ်ပန္ေတြက အခုေခတ္ ဒိုနာေတြလို စီအိုသင္တန္း ပီဒီသင္တန္းေတြ တက္ခိုင္းခဲ့သလား မွတ္တမ္း ေတြမွာ ေသခ်ာ ေဖာ္ျပ မထားေပမဲ့ သခင္ခ်စ္ဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျပည္သူ႔ အေရးေတာ္ပံု ပါတီ (ဗမာျပည္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ) နဲ႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႔မွာ အင္မတန္ထူးခၽြန္တဲ့ ယူဂ်ီတာဝန္ခံ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသာ ဒီကေန႔ရွိေနရင္ေတာ့ စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ space ရခ်င္သူေတြကို "ေရႊျပည္ေတာ္ မကိုဋ္မန္းတြင္မွ၊ သိုကန္းတခါ ၾကံဳခဲ့သမို႔၊ ရာဇဂုဏ္ တံခြန္မလွစ္ႏိုင္တဲ့၊ ကၽြန္ေခတ္ လူရာမဝင္ခ်င္သနဲ႔…" လို႔ ထပ္ေျပာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
နအဖ လက္ေအာက္မွာ ပါတီရပ္တည္ေရး စဥ္းစားသူေတြကိုလဲ "ရွင္ဘုရင္လုပ္ခ်င္ရင္ စႏၵဂုတ္လို သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲမွ၊ ေတမိလို ငရဲ ေၾကာက္ေနသူ ရွင္ဘုရင္ မျဖစ္ႏုိင္" လို႔ေျပာမွာျဖစ္သလို ကၽြဲပါးေစာင္းတီး ျဖစ္ေနရင္လည္း "ဒို႔ ဗမာျပည္ ဒါေလာက္ကေလး လြတ္လပ္ တာဟာ လူငယ္ေတြေၾကာင့္၊ လူႀကီးေတြ အလိုသာဆိုရင္ အရိေမတၱယ် ပြင့္ေတာ္မူေတာင္ မလြတ္လပ္ဘူး" ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိး ထပ္ေျပာ အံုးမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဂါမဏိ
Ref: ေန႔သစ္္
Read More...
Collapse...
■ အန္အယ္လ္ဒီ၏ မူလႏိုင္ငံေရးမပ်က္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္မည္ဟု ဦး၀င္းတင္ ေျပာၾကား သတင္း
■ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ အျခားသတင္းမ်ား သတင္း
■ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔၏ အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တရား၀င္ ေၾကညာ သတင္း
■ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ အေျခအေနကို ႏုိင္ငံျခားသံတမန္မ်ား လာေရာက္ေမးျမန္း သတင္း
■ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔က ေထာက္ခံ သတင္း
■ NLD ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ အိႏၵိယမွ အမ်ဳိးမ်ဳိး တံု႔ျပန္ သတင္း
■ မြန္အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔မွ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မည္မဟုတ္ သတင္း
■ ဦးသုေ၀ ပါတီေထာင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထား သတင္း
■ ရခိုင္ပါတီအသစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ မွတ္ပံုတင္မည္ သတင္း
■ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ေရးသားထုတ္ေဝခြင့္ကို စည္းကမ္းခ်က္မ်ားျဖင့္ ကန္႔သတ္ထား သတင္း
■ သတင္းစီးဆင္းမႈ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ကက-ကြန္ ျပင္ဆင္ေန သတင္း
■ ႏိုင္ငံတကာလုပ္ငန္းစဥ္ ျပန္သံုးသပ္ရန္ အာရွအဖြဲ႔ ေျပာ သတင္း
■ အေမရိကန္၏ မူ၀ါဒအေပၚ အာရွလူ႔ေဘာင္ပညာရွင္အဖြဲ႔က အစီရင္ခံစာ ထုတ္ သတင္း
■ NLD ၿမိဳ႕နယ္ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ ေထာင္ဒဏ္ (၂) ႏွစ္ တုိး သတင္း
■ အိုင္အယ္လ္အိုႏွင့္ ဆက္စပ္ဖမ္းဆီးခံမ်ားကို လႊတ္ေပးရန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔က ဆို သတင္း
■ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ေျပာင္းေရးကိစၥ နအဖႏွင့္ ၀ တပ္ဖြဲ႔ မနက္ျဖန္ ေတြ႔ဆုံမည္ သတင္း
■ ၀ နယ္သို႔ ဆန္ႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ တင္ေဆာင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ သတင္း
■ SSA ႏွင့္ ဝ နယ္ေျမအနီးရိွ ဗမာတပ္ မိသားစုဝင္မ်ား အေရးေပၚ စစ္သင္တန္းတက္ သတင္း
■ လားဟူျပည္သူ႔စစ္ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္းအျဖစ္ တိုးျမႇင့္သည့္ အခမ္းအနား ဗိုလ္ရဲျမင့္ တက္ေရာက္ သတင္း
■ ရြာအနီးသို႔ စစ္တပ္မ်ား ခ်ဥ္းကပ္မႈေၾကာင့္ ထိုင္းရြာသားမ်ား လံုျခံဳေရးစိုးရိမ္ရ သတင္း
■ လံုျခံဳေရးေၾကာင့္ သြားလာေရး ပိတ္သည့္အတြက္ ေတာင္ငူေဒသခံမ်ား စီးပြားေရးထိခိုက္ သတင္း
■ ကရင္ဒုကၡသည္ (၆၀၀) ေက်ာ္ ေနရပ္ျပန္ သတင္း
■ အေမရိကန္သံတမန္မ်ား မယ္လဒုကၡသည္စခန္းသုိ႔ လာေရာက္ေလ့လာ သတင္း
■ ေနျပည္ေတာ္ ေလျပင္းေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းမ်ား ထိတ္လန္႔ သတင္း
■ ေလျပင္းေၾကာင့္ ဖလမ္း ေနအိမ္ (၁၂) လံုး ပ်က္စီး သတင္း
■ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ဘားလမ္း၌ မာဆတ္ႏွင့္ ျပည့္တန္ဆာခန္း မ်ားျပား သတင္း
■ ဗကသ ေဇာ္၀င္း (ေဆာင္းပါး)
Read More...
Collapse...
စိုင္းဇြမ္ဆိုင္း
အဂၤါေန႔၊ မတ္လ ၃၀ ရက္ ၂၀၁၀
ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ) ။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံုမတင္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည့္ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေပၚ စစ္အစိုးရက ၿဖိဳခြင္းမႈအသစ္မ်ား ျပဳလုပ္လာႏုိင္ေၾကာင္း ပါတီ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္ ဦးဝင္းတင္က သတိေပးလုိက္သည္။
“က်ေနာ္တို႔မွာ ပါတီမရွိဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ အမ်ားၾကီး Limited ကန္႔သတ္ထားၿပီးသား ျဖစ္သြား ပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဒီထက္ပိုၿပီးေတာ့ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ရွိလာမယ္ဆိုရင္၊ ရပ္တည္လာမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကို မတရား အသင္းအျဖစ္ ေၾကညာ လာႏုိင္တယ္ဗ်” ဟု ဦးဝင္းတင္က ေျပာသည္။
အဓိက အတိုက္အခံပါတီၾကီး၏ ဗဟိုအလုပ္မႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္း ဗဟိုဦးစီး အဖြဲ႔ဝင္မ်ားက စစ္အစိုးရ၏ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒက တရားမွ်တမႈ မရွိဟုဆိုကာ ပါတီ မွတ္ပံုျပန္မတင္ရန္ ယမန္ေန႔က တညီတညြတ္တည္း ဆံုးျဖတ္ လိုက္ၾကသည္။
ဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မည့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ ရက္ေပါင္း ၆ဝ အတြင္း ျပန္လည္၍ မွတ္ပံုတင္ရမည္ျဖစ္ရာ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ျပည့္မည္ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ၁၉ ႏွစ္ခန္႔ ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ ခံခဲ့ရသူ ဦးဝင္းတင္သည္လည္း ပါတီ မွတ္ပံုမတင္ေရးကို အေစာပိုင္းကပင္ အခုိင္အမာ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
”သူမ်ားထက္ ေျခတလွမ္းေစာတဲ့သူ၊ သူမ်ားထက္ လုပ္ႏုိင္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ သူေတြဆိုရင္ ေထာင္ထဲ ဆြဲထည့္မွာပဲဗ်။ ဒါေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကဳံရမွာပဲ” ဟု အသက္ ၈ဝ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ဦးဝင္းတင္က ေျပာသည္။
”က်ေနာ္တို႔က ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္ေရး၊ အာဏာရေရးေလာက္ပဲ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီစစ္အာဏာရွင္စနစ္ တခုလံုးကို ၿဖိဳခ်ဖို႔ လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ သူတုိ႔ဘက္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္မႈေတြ ရွိမွာပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။
အလားတူပင္ ပါတီဖ်က္သိမ္းျခင္း မခံရေစေရးအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္သင့္သည္ဟု အေစာပိုင္းက သေဘာထား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာ ဧရာဝတီတိုင္း ဘိုကေလးၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ NLD မွ ဦးခ်စ္ဝမ္းကလည္း “ရက္ေပါင္း ၆ဝ အတြင္းမွာ ပါတီအျဖစ္ မွတ္ပံုမတင္ရင္ တရားမဝင္ အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ေၾကညာမယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ လူစုတာတို႔၊ လႈပ္ရွားတာတို႔ လုပ္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔က က်ိန္းေသ ၿဖိဳခြဲမွာပဲေလ။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ေျပာၿပီးသား” ဟု ဆိုသည္။
ပါတီအေနျဖင့္ ရပ္တည္ခြင့္ မရႏိုင္ေတာ့မည့္ NLD အေနျဖင့္ ေျမေအာက္ အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရန္ မလိုအပ္ဟု ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္သူ တဦးျဖစ္ေသာ ဇိုမီးအမ်ဳိးသား ကြန္ကရက္ ZNC ဥကၠ႒ ပူးက်င့္ရွင္းထန္က ေျပာသည္။
“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္မရွိလည္း စိတ္ထဲမွာရွိရင္ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ZNC ဆိုတာက ၉၃ ခုႏွစ္ ကတည္းက ဖ်က္သိမ္းတာ။ က်ေနာ္တို႔ ဆိုင္းဘုတ္ မေထာင္ႏိုင္ဘူး၊ စာေတြ မေဝႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ လုပ္တာပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။
NLD ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဝမ္းသာအားရ ၾကိဳဆိုေၾကာင္း ကဗ်ာဆရာ ကိုေလး (အင္းဝဂုဏ္ရည္) က မဇၥ်ိမကို တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေျပာၾကားသည္။
“ဒီေနရာမွာေတာ့ NLD ကို က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္အားရတယ္။ က်ေနာ္က ဘယ္ပါတီဝင္မွေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္တဲ့ ကေလာင္ တေခ်ာင္းကို ကိုင္ၿပီးေတာ့ တိုက္ပြဲဝင္ေနတယ္။ သို႔ေသာ္ NLD ကို က်ေနာ္တို႔ ေထာက္ခံတယ္၊ ဝန္းရံမယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။
ယခု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ နအဖအစိုးရသည္ ေနာက္ထပ္ အခက္အခဲ တမ်ဳိးႏွင့္ ရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္ဟု သူက ဆိုသည္။
သူက “Border Guard ကိစၥေတြ၊ NLD ကိစၥေတြ၊ ေနာက္တခါ သူတို႔ ခြဲတမ္းခ်ရမယ့္ ကိစၥေတြ၊ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပဲ ခက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔ေတြက က်ေနာ္တို႔ထက္ေတာင္ ပိုခက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဟာဒီ ေရြးေကာက္ပြဲ မျဖစ္ဘူးလို႔ေတာင္ ထင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။
ျပည္ပအေျခစိုက္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔ Forum for Democracy in Burma မွ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ကလည္း NLD သည္ ျပည္သူမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ တာဝန္အား ေက်ပြန္စြာ ဦးေဆာင္မႈကို ဆက္လက္ ျပသသြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သူ႔အျမင္ကို ေျပာသြားသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံုတင္သင့္သည္ဟု ယူဆထားေသာ ပါတီဝင္မ်ား ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္မည္ႏွင့္ ပါတီဝင္မ်ား၏ ေရွ႕ေရးကို စိုးရိမ္ေၾကာင္း NLD ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္ ေဒါက္တာ သန္းၿငိမ္းက ေျပာသည္။
ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ခံေနရေသာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခင္ညြန္႔၏ ေယာက္ဖေတာ္သူ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း မွာလည္း ပါတီတြင္း လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ေထာင္ ၈ ႏွစ္ က်ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။
NLD ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေလးစားေၾကာင္း အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ေၾကညာသည္။
“ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ လုိအပ္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ယူဆထားတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြ၊ တျခား အဖဲြ႔ေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အဖဲြ႔ေတြနဲ႔ အေလးအနက္ထားၿပီး ေဆြးေႏြးဖုိ႔ ျမန္မာအစုိးရက ဆႏၵမရိွတ့ဲ အတြက္ေၾကာင့္ NLD က ဒီလုိ ဆုံးျဖတ္လုိက္တာပဲလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္မိပါတယ္” ဟု အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီးဌာန ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ပီေဂ်ခေရာ္ေလက ေျပာသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေရး တၿပိဳင္တည္း က်င့္သံုးေနေသာ အေမရိကန္ အစိုးရ၏ မူဝါဒေအာက္တြင္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဟုလည္း ေျပာသည္။
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး ကတ္ဆုယာ အိုကာဒါကမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အျခားေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္သင့္သူမ်ား မပါလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ေနာက္ထပ္ အကူအညီေငြမ်ား ထပ္မေပးေတာ့ဟု မၾကာေသးခင္ကပင္ ေျပာထားသည္။
ကုလသမဂၢကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းက ေလးစားရန္ လိုအပ္သည္ဟု ေျပာသည္။
Ref: မဇၽၥိမ
Read More...
Collapse...
ဦးဝင္းတင္
၃၀ မတ္ ၂၀၁၀
ျမန္မာျပည္ကစစ္အစိုးရဟာ က်ေနာ္တို႔ပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တရားဝင္ ဆက္လက္ ရပ္တည္ လႈပ္ရွားမယ္ မလႈပ္ရွားဘူး ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ခက္ခဲတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တရပ္ ခ်ဖို႔ အေျခဆိုက္ ေစခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးေရး ေကာင္စီလို႔ ေခၚတဲ့ အာဏာရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ဒီလထဲမွာ မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒတစံုကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ျပီး က်ေနာ္တုိ႔ပါတီကို ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္မွာ ရက္ ၆၀ အတြင္း အသစ္ ျပန္မွတ္ပံု မတင္ရင္ ဖ်က္သိမ္းမယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ ရက္စက္ ယုတ္မာတဲ့ သဘာဝကို သိထားပါတယ္။ သူခ်မွတ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြဟာ တရားမွ်တမႈ စိုးစဥ္းေလာက္ ျပလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရဟာ အဲဒီ ဥပေဒေတြသံုးျပီး က်ေနာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကို ႏုိင္ငံေရး လုပ္ငန္းကေန ဖယ္ထုတ္ ပစ္လိမ့္မယ္လို႔လည္း မေမွ်ာ္လင့္ မိခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစိုးရဟာ ပါတီအားလံုး ပါဝင္တဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာ လြတ္လပ္ တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈလိုက္ျခင္း အားျဖင့္ ျမန္မာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ ဆႏၵကို အာခံလိုက္ျပန္ပါျပီ။
ႏိုင္ငံေရးပါတီမွတ္ပံုတင္ဥပေဒက နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကို မဲေပးျခင္း၊ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ေထာင္ျခင္း ဒါမွမဟုတ္ ပါတီဝင္ျဖစ္ျခင္း တို႔အားျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္မႈကို ပိတ္ပင္ ထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ကိုယ့္ပါတီဝင္ အျဖစ္ ရွိမေနေအာင္ ပါတီေတြက အာမခံရမွာျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံ့ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို လိုက္နာ ေစာင့္ေရွာက္ပါ့မယ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြကို လိုက္နာပါ့မယ္ ဆိုတဲ့ ခံဝန္ခ်က္ကိုလည္း လက္မွတ္ထိုးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း မျဖစ္မေန ဝင္ျပိဳင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်က္ေတြကို လိုက္နာဖို႔ ပ်က္ကြက္ရင္ ပါတီဖ်က္သိမ္း ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ဆံုးျဖတ္ရတာ လြယ္ကူရိုးစင္းလွပါတယ္။ ဒါကေတာ့ “ဘူး” ဆိုတာပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ေဖာက္ျပန္ ျခစားျပီး မတရားတဲ့ ဒီတရားေရး စနစ္ေအာက္မွာ အက်ဥ္းခ်ခံေနရ အက်ဥ္းခ်ခံ ခဲ့ရဖူးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တျခားလူေတြကို မထုတ္ပစ္ ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔မပါရင္ က်ေနာ္တို႔ပါတီဟာ အလကား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တရားဥပေဒ အာဏာပိုင္စိုးမႈကို ယံုၾကည္လို႔ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ လက္ခံေလာက္ဖြယ္ ဒီမိုကေရစီ လုပ္ငန္း ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ သူတို႔ကို ခ်က္ျခင္း လႊတ္ေပးျပီး ဗမာျပည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းထဲ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ေစဖို႔ လိုပါတယ္။
ထာဝရ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တရားဝင္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး စစ္အစိုးရ တဖက္သတ္ ေရးဆြဲထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒကို က်ေနာ္တို႔ လက္မခံပါဘူး။ ဒီအေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳဖို႔ ဆႏၵခံယူပြဲကို ၂၀၀၈ ခု နာဂစ္မုန္တိုင္း အျပီးမွာ က်င္းပခဲ့ျပီး အဓမၼ ဖိအားနဲ႔ မသမာမႈနဲ႔ “အတည္ျပဳခဲ့”တာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ ဒီအေျခခံဥပေဒ အတုအေယာင္ကို ပယ္ခ်ပစ္ျပီး အားလံုးပါဝင္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈက တဆင့္ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ တရားမွ်တမႈ၊ တရားဥပေဒ အာဏာပိုင္စုိးမႈနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးအားလံုး တန္းတူညီမွ်မႈ ကိုအာမခံမယ့္ အေျခခံဥပေဒ တရပ္ ဖန္တီးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အတုအေယာင္ အေျခခံဥပေဒကို လိုက္နာပါ့မယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ခံဝန္ခ်က္ မထိုးနိုင္ပါဘူး။ ဒီလုပ္ငန္းကေန စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေပၚထြက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဖြဲ႔အစည္းတခုအဖို႔ ဒီလိုဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိးခ်ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာ မလြယ္လွပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူမပါတီ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ မွတ္ပံုတင္ဖို႔ "စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားဘူး" လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒီမိုကေရစီကို သက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ပီပီ ပါတီကဘဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ေဆြးေႏြး ဆံုးျဖတ္ဖို႔ကို အေလး ေပးခဲ့ပါတယ္။ တနလၤာေန႔မွာေတာ့ က်ေနာ့္ ရဲေဘာ္အားလံုးက ဒီမတရားမႈေတြကို အတူတကြ ရင္ဆိုင္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾကပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပါတီ ဆက္လက္ျပီး တရားဝင္ အေနအထားရွိဖို႔ ပိုအေရးႀကီးတယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ သူတို႔စဥ္းစားခ်က္ အရ က်ေနာ္တို႔ပါတီ တရားမဝင္ ျဖစ္သြားရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြအတြက္ ဘယ္လို အလုပ္ လုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲတဲ့။ ကုလ သမဂၢနဲ႔ တခ်ဳိ႕ ႏိုင္ငံေတြကလည္း စစ္အစိုးရကို ဒီမတရား ဥပေဒေတြ ေျပာင္းလဲေပးဖို႔ ပန္ၾကားခဲ့ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလံုးကို ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါဝင္ခြင့္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
အတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းဟာ ဗမာျပည္ အေျခအေန ေဆြးေႏြးႏိုင္ေအာင္ သူ႔ရဲ့ "ျမန္မာ့မိတ္ေဆြမ်ားအုပ္စု" အစည္းအေဝးတခု ေခၚယူ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရ ဟာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ထဲက စစ္ရာဇဝတ္မႈေတြနဲ႔ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ဆန္႔က်င္ေရး ရာဇဝတ္မႈေတြကို စံုစမ္းစစ္ေဆးဖို႔ "စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္" တရပ္ကို ကုလသမဂၢကေန ထူေထာင္ဖို႔ အႀကံျပဳခ်က္ အပါအဝင္ ကုလ အထူး စံုစမ္းေရးသမား ေတာမတ္စ္ အိုေဟးယား ကြင္တားနား မၾကာခင္က ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ အစီရင္ခံစာနဲ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းခ်က္ေတြကို "အေလးအနက္စဥ္းစား" ေနတယ္ လို႔လည္း က်ေနာ္တို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဒီလိုေနာက္ကြယ္က ႏိုင္ငံတကာ အသံေတြရဲ့ ေထာက္ခံ အားေပးမႈနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ႏိုင္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာ့ အသံေတြ ေၾကညာခ်က္ေတြကို ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္း ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ ထိေရာက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ အားမျဖည့္တဲ့ အတြက္ က်ေနာ့္ ရဲေဘာ္ေတြ ပူပန္ေၾကာင့္ၾကမိတာ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ပါတီဟာ လြတ္လပ္ေရး၊ တရားမွ်တေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အတြက္ အသက္ေပးလႈ သြားခဲ့ၾက သူေတြရဲ့ မျပီးဆံုးေသးတဲ့ လုပ္ငန္းကို ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ဆိုတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ၁၉၈၈ ခု ဒီမိုကေရစီေရး လူထုအံုႂကြမႈ ကေန ေပါက္ဖြားလာ တာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တခဲနက္ အႏိုင္ရခဲ့ျပီး ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တိုင္ေအာင္ ျမန္မာ့ ဒီမုိကေရစီ လႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ "ဥပေဒေတြ" ကို ဒူးေထာက္ဖို႔ ျငင္းဆန္တဲ့အတြက္ မၾကာခင္မွာ စစ္အစိုးရကေန ဖ်က္သိမ္းတာကို ခံရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း အဲင္အယ္လ္ဒီ ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ျပည္သူေတြ အၾကားမွာ ျပည္သူေတြနဲ႔ အတူ ရွိေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ား တန္းတူေရး အတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲဝင္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာ့အသိုင္းအဝိုင္း အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ ရပ္တည္ဖို႔ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက အစိုးရေတြဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားတဲ့ ရလဒ္ကို လက္မခံေၾကာင္း ေၾကညာဖို႔လိုျပီး စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ဗမာျပည္အတြက္ သိသာထင္ရွားျပီး တိုးတက္တဲ့ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ ဖိအား ေပးသင့္ပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလံုး ခ်က္ျခင္း လႊတ္ေပးတာနဲ႔ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြအေပၚ စစ္ဆင္ေရးေတြ ရပ္စဲတာက အစခ်ီရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ စစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးျပီး အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီ ေပၚထြန္းေရးအတြက္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အေျဖရွာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးဝင္းတင္
ဦးဝင္းတင္ဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္လည္းျဖစ္ စတင္ တည္ေထာင္သူလည္း ျဖစ္ျပီး ၁၉၈၉ ခုကေန ၂၀၀၈ ခုအထိ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။မတ္လ ၃၀ ရက္ ၂၀၁၀ ထုတ္ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္ သတင္းစာမွ
Decision Time in Burma for Democracy's Advocates ေဆာင္းပါး
Read More...
Collapse...
■ (၂၉) မတ္လ၊ ၂၀၁၀ ရက္ေန႔ ဗဟုိဦးစီးအဖြဲ႔ အထူးအစည္းအေ၀းသုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မွာၾကားေသာ အခ်က္ (၆) ခ်က္ သတင္း
■ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဗဟုိေကာ္မတီထံ ေပးပုိ႔သည့္ အခ်က္ (၆) ခ်က္ NLD သံတမန္ေတြကို ရွင္းျပ သတင္း
■ NLD ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ အေမရိကန္ႏွင့္ ကုလ အေလးထား သတင္း
■ ဦးဝင္းတင္ကို မဖမ္းပါ သတင္း
■ NLD ပါတီ မွတ္ပံုမတင္ေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ အတိုက္အခံမ်ား ႀကိဳဆို သတင္း
■ NLD ဆုံးျဖတ္ခ်က္ NDF ေထာက္ခံႀကဳိဆုိ သတင္း
■ NLD ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ အျမင္ကြဲျပားေန သတင္း
■ NLD ေရွ႕ေရး ထင္ေၾကး အမ်ဳိးမ်ဳိးေပး သတင္း
■ NLD ပါတီ မွတ္ပုံမတင္သည့္အေပၚ ျပည္တြင္းျပည္ပအတုိက္အခံအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ သေဘာထားမ်ား သတင္း
■ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေပၚ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းရဲ႕ အျမင္ သတင္း
■ နအဖ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဝါရင့္ရခိုင္ႏိုင္ငံေရးသမား ခုိင္ေက်ာ္ခိုင္၏ အျမင္ သတင္း
■ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္ NLD အမတ္မ်ား အုိင္ပီယူတြင္ ေဆြးေႏြးခြင့္ရ သတင္း
■ ေရြးေကာက္ပြဲ ပုန္ကန္မႈမ်ား ကာကြယ္ရန္ လုံျခံဳေရးမ်ား တိုးျမႇင့္ေတာ့မည္ သတင္း
■ NLD ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေရြးေကာက္ပြဲ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဟု ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခိုင္း သတင္း
■ သူရေရႊမန္း ကခ်င္ျပည္နယ္သို႔ သြားေရာက္ သတင္း
■ မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႔အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က ပၪၥမအႀကိမ္ ေနာက္ဆံုးဒက္လိုင္း ရာဇသံထပ္ေပး သတင္း
■ ကိုးကန္႔ေဒသ၌ ေျပာက္က်ား (၇) ဦး လက္နက္ႏွင့္အတူ ဖမ္းမိဟုဆို သတင္း
■ အစိုးရႏွင့္ ဒီေကဘီေအ ပူးေပါင္းတပ္က ေကအဲန္ယူကို တုိက္ခိုက္ သတင္း
■ လူထုအေပၚ ဒီေကဘီေအ၏ အႏုိင္က်င့္မႈ ပိုမ်ားလာ သတင္း
■ မဟာပါသဏ လိုဏ္ဂူေတာ္၀င္းအတြင္း ၀င္ထြက္သြားလာခြင့္ ကန္႔သတ္ သတင္း
■ ရခိုင္လူငယ္ (၁၁) ဦးအမႈ စစ္ေဆး၊ မိသားစု နားေထာင္ခြင့္ရေရး တရား႐ံုးထံ ေတာင္းဆို သတင္း
■ ေလျပင္းေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ (၁၀၀) ေက်ာ္ အုိးအိမ္ပ်က္စီး သတင္း
■ ၁ဝ၅ မိုင္ ကုန္သြယ္ေရးဇံုရိွ ေနအိမ္ (၅၉) လံုး ဖယ္ရွားခံရ သတင္း
■ ဘတ္စ္ကား ေခ်ာက္ထဲက်၊ လူ (၆) ဦး ေသဆံုး သတင္း
■ စက္ျဖင့္ စစ္ေဆးႏိုင္သည့္ ပတ္စ္ပို႔မ်ား စတင္ထုတ္ေဝ သတင္း
■ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို လိမ္လည္သည့္ ကုမၸဏီ စစ္ေဆးခံရ သတင္း
■ မေလးရွားတြင္ အဖမ္းအဆီး ပုိၾကမ္းလာ သတင္း
■ အစုိးရနဲ႔ UDD ေဆြးေႏြးပဲြ မေအာင္ျမင္ဘဲ အဆုံးသတ္ သတင္း
■ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ သမိုင္း၀င္ ၂၀၁၀ မတ္လ ၂၉ ရက္ အစည္းအေ၀း (ဓာတ္ပံု မွတ္တမ္း)
■ စစ္ရာဇ၀တ္မႈဆုိတာ ဘာလဲ (ဘာသာျပန္ေဆာင္းပါး)
■ လင္းယုန္ငွက္၏ အခ်ိန္ကိုက္ ထိုးသုတ္မႈႏွင့္တူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (ေဆာင္းပါး)
■ တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ခ်စ္သူရွာေဖြျခင္း (ေဆာင္းပါး)
Read More...
Collapse...
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၉/ မတ္ ၂၀၁၀
နအဖရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေျခလွမ္းဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို စမ္းသပ္လိုက္တာပဲလို႔ အလြယ္တကူေျပာရင္ ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖရဲ႕ ဒီထိုးစစ္ဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေပၚလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒင္းတို႔တေတြ ဒီအတြက္ ႀကိတ္ႀကံေနတယ္။
တခ်ိန္က်ရင္၊ အထူးသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြကာလ တ၀ိုက္မွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို “ကိုင္” ေတာ့မယ္ဆိုတာ အေစာႀကီး ကတည္းက အမ်ားက တြက္ထားၾကတာပါ။ ဘယ္ပံု ဘယ္နည္း ဆိုတာကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါ
တယ္။
အခုေတာ့ အေျဖက ထြက္လာပါၿပီ။ တြက္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ေကာင္းဘိြဳင္ကားထဲက လူဆိုးလို ေသနတ္ တ၀င့္၀င့္န႔ဲ အဲဒီ ေသနတ္ကိုင္ လူဆိုးက အခု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို အၿဖိဳခြဲခံမလား၊ သူတို႔ခြင့္ျပဳတဲ့ ဥပေဒေဘာင္ ထဲကေန အျပင္ကို ထြက္သြားမလား၊ သူတို႔ဖြင့္ေပးထားတဲ့ ပံုစံ တံခါးေပါက္ကေန ေခါင္းငံု႔ ၀င္မလားလို႔ ေရြးစရာေတြ ေပးေနပါတယ္။ ဒါဟာ နအဖဘက္က ေသြးတိုးစမ္းတာ မကေတာ့ပါဘူး။ စိန္ေခၚတာ၊ စစ္ေၾကညာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းရပါေတာ့မယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ (၂၀) တုန္းက ႀကံ့ခိုင္မႈမ်ဳိး ရွိေသးသလားဆိုတာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က သက္ေသ ျပရပါေတာ့မယ္။
သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔ကို နအဖက အခုလို တမင္ အၫြန္႔ခ်ဳိးဖို႔ လုပ္တာဟာ ဒီေန႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ အရွိန္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ဖို႔လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို ဦးတည္တယ္လို႔ ဆိုေပမယ့္ ဦးတည္ထားတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သတိျပဳရပါမယ္။
ဒီတပြဲမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ဦးက်ဳိးသြားရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈႀကီး ကိုလည္း အမ်ားႀကီး ထိခိုက္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါကို အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တဦးတည္း ရင္ဆိုင္ ေနရတဲ့ ျပႆနာလို႔ အသာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရင္ ဒီတေကြ႔ရဲ႕ အေခ်ာင္သမား ျဖစ္သြားပါမယ္။
ဖိႏွိပ္တဲ့ အုပ္စိုးသူေတြနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတို႔အၾကားက ပဋိပကၡမွာ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတို႔ဘက္က တိုက္ပြဲကို ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ျပင္ဆင္ၿပီး ဆင္ႏႊဲႏိုင္တာ အင္မတန္မွ နည္းပါတယ္။ တိုက္ပြဲအခ်ိန္၊ တိုက္ပြဲေနရာဌာန၊ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ စတာေတြကိုလည္း ကိုယ္သေဘာက်တာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ မရတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူလူထုဘက္က ခုခံစစ္ ဆင္ႏႊဲရတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာေလ့ ရွိၾကတာပါ။ အခုလည္းပဲ နအဖေရြးခ်ယ္တဲ့အခ်ိန္၊ နအဖေရြးခ်ယ္တဲ့ေနရာမွာ သူတြန္းပို႔လာတဲ့ နည္းနာနဲ႔ ျပန္လည္ တု႔ံျပန္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလွည့္မို႔ ႏြဲ႔လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ျမင့္တဲ့အပင္ဟာ ေလတိုက္တဲ့ဒဏ္ကို ဒီေန႔ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြထဲမွာ ထိပ္ဆံုးကေရာက္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ဟာ နအဖရဲ႕အျပင္းထန္ဆံုး တိုက္ခိုက္တာကို ခံရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တပါတည္းမွာ ေထာက္ျပဖို႔လိုတာက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းတာဟာ ၁၉၅၈-၆၀ အတြင္း (၂) ႏွစ္ေလာက္ နန္းထိုင္ လိုက္ရလို႔ အာဏာရဲ႕အရသာကို ေမာင္က်န္တတို႔ ျဖစ္သြားၿပီး တသက္လံုး နန္းစံဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ အုပ္စုေတြဆိုတာ အဲဒီလိုအာဏာကေလး (၂) ႏွစ္ေလာက္ ရလိုက္တာနဲ႔ပဲ သံသရာဆံုးတိုင္ အာဏာကိုင္ထားဖို႔ စိတ္ကူးၾကတယ္ ဆိုရင္ အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ အာဏာအရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ႀကီးစားသံုးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ တေတြ ဘယ္လိုစိတ္ကူး ၾကမယ္ဆိုတာ အလြယ္နဲ႔ မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လာမယ့္ သူတို႔ရဲ႕လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ သူတို႔က ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒဆိုတာနဲ႔ လုယူထားတဲ့ (၂၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ေလာက္နဲ႔ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲမယ္လို႔ ထင္ရင္ ည့ံလြန္းရာ က်ပါလိမ့္မယ္။ ဆႏၵခံယူပြဲတုန္းက (၉၂.၂) ရာခိုင္ႏႈန္းထက္မနည္း ရေအာင္ယူမယ္ ဆိုတာကို မယံုမရွိပါနဲ႔။ အဲဒီလို လႊတ္ေတာ္ မ်ဳိးထဲကေန ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဖို႔ (၇၅) ရာခိုင္ႏႈန္းအထက္ ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရ ရေအာင္ စည္း႐ံုးမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုေတာ့ ေစာင့္သာ ၾကည့္ခ်င္ပါေသးေတာ့တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါပဲ။
နအဖရဲ႕ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျဗဳန္းစားေပၚလာတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ဆြဲကတည္းက ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္အရဆိုရင္ ဒါဟာေနာက္ဆံုးအဆင့္၊ ဒါကိုျဖတ္သန္းၿပီးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေရသင္ျဖဴးမွာ ေလွယာဥ္နဲ႔ျမဴးဖို႔သာ ရွိေတာ့တယ္လို႔ တြက္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ ဒါဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး အုပ္စိုးလို႔ရသြားၿပီလို႔ စိတ္ခ်ရေတာ့မွာပါ။ အႏွစ္ (၂၀) နီးပါး ျပင္ဆင္လာၿပီးေနာက္ အခုအခါမွာ ပိုင္ၿပီထင္လို႔ ေဖာ္ထုတ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွယ္ႏွယ့္အႀကံအစည္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ သေဘာ၀က်စြာပဲ တုိက္ပြဲဟာ အခက္အခဲေတြ ရွိမွာပါ။ ကတုတ္က်င္းေတြ စနစ္တက် တူးၿပီးသား အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ရန္သူနဲ႔ လမ္းေပၚမွာ ခ်ီတက္ေနတဲ့လူတို႔ တိုက္ရတယ္ဆိုရင္ ကတုတ္က်င္းထဲကလူက တပန္းသာတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။
ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ဒီကာလပိုင္းဟာ နအဖအေနနဲ႔ ေရေႏွာက္ငါးဖမ္းသလို အတိုက္အခံေတြကို ဆန္ခါတင္ စစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ေပၚေပါက္လာမယ့္ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ကာလႀကီးမွာ ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လို ႏွိပ္ထားရမယ္ဆိုတာ ဒီတခ်ီမွာ တပါတည္း စာရင္းျပဳေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဘက္ကေန ဘီလူးစည္း လူ႔စည္းခြဲေနတာလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ နအဖစစ္အစိုးရကို ပိုတြက္ဖို႔မလိုပါဘူး။ သူတို႔တေတြ အာဏာရေလေလ၊ ဥစၥာဓနေတြ တိုးပြားေလေလ သူတို႔ခ်င္းျပႆနာေတြ ပိုတက္ေလေလ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါတရားပါ။ အရင္ကလည္း ဒီလိုပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာင္လည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တဖက္မွာလည္း ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ ဒင္းတို႔တေတြ သူတို႔ခ်င္းခ်ကုန္ၿပီး အလိုလို ပ်က္စီးသြားမယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္က (ျပည္သူလူထုက) တြန္းမခ်ရင္ ၿပိဳမက်ပါဘူး။
အဲဒီအတြက္ အင္အားစုစည္းပါ။ က်စ္လစ္ေအာင္၊ က်ယ္ျပန္႔ေအာင္လုပ္ပါ။ နည္းနာရွာပါ။ ကိုယ့္ဘက္မွာ ျပည္သူလူထု ရွိေနရင္ မရွိရာကေန ရွိလာ၊ အားနည္းရာကေန အားႀကီးလာရမွာပါ။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
Read More...
Collapse...
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မွာၾကားေသာ စကား(၆) ခြန္းမွာ ......
၁။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ လုံး၀ လက္မခံႏုိင္၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ကုိ ကုိင္စြဲထားရမည္။
၂။ တရားမွ်တမႈမရွိ၊ တဖက္သတ္ေရးဆြဲထားသည့္ ဥပေဒအရ မွတ္ပုံတင္ျခင္းကုိ လုံး၀ လက္မခံႏုိင္ပါ။ ဥပေဒပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားမွာ ဒီမုိကေရစီနည္းမက်။
၃။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္သည္ က်မ၏ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းမဟုတ္၊ မည္သူတဦးတေယာက္၏ ကုိယ္ပုိင္ ပစၥည္းလည္း မဟုတ္။
၄။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အတြင္း လူေမြးသည့္အလုပ္၊ လူေမြးသည္ဟု ယူဆႏုိင္သည့္အလုပ္မ်ား လုံး၀ မႀကိဳက္ လက္မခံ။
၅။ ျပည္သူလူထုကုိ ေျပာၾကားလုိတာက မိမိတတ္ႏုိင္သေလာက္ ဒီမုိကေရစီရရွိေရး ႀကိဳးပမ္း မႈကုိ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားမည္။
၆။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဖ်က္သိမ္းခံရလွ်င္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပ်က္စီးသည္ဟု မယူဆ၊ ပ်က္စီးျခင္းမဟုတ္။
(၂၉ မတ္လ ၂၀၁၀)
(၂၉-၃-၂၀၁၀ ရက္ ဦးဉာဏ္၀င္း ေျပာၾကားသည့္ အင္တာဗ်ဴးမွ…)
Read More...
Collapse...
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပါတီမွတ္ပုံတင္ဖို႔ နည္းဥပေဒေတြနဲ႔ တရားမွ်တမႈ မရိွတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔ ပါတီ မွတ္ပုံတင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သူသေဘာထားေၾကာင္း ဦးဉာဏ္၀င္းကတဆင့္ သိရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သေဘာထား အတုိင္းပဲ သူလည္း ရပ္တည္တယ္” (၂၉ မတ္လ ၂၀၁၀)
Read More...
Collapse...
ေက်ာ္ခ
တနလၤာေန႔၊ မတ္လ ၂၉ ရက္ ၂၀၁၀
ခ်င္းမိုင္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ စစ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးအသင္း (ၾကံ႕ဖြ႔ံ) က နာမည္တူ ျဖင့္ပင္ ပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းကာ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း အသင္းမွ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ တဦးက ေျပာသည္။
ၾကံ႕ဖြ႔ံအသင္းကို ၾကံ႕ဖြ႔ံပါတီဟု အမည္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေအာက္ လူငယ္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ထုတ္ပယ္လိုက္ကာ ပါတီဝင္ကဒ္မ်ား လြန္ခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္မွ စတင္ကာ ထုတ္ေပးလ်က္ ရွိသည္ဟု အဆိုပါ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္က ဆိုသည္။
“ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ၾကိဳတင္လုပ္ေနၿပီ။ အသင္းေနရာမွာ ပါတီ ျဖစ္သြားမယ္။ လက္ရွိမွာ တိုင္း၊ ခ႐ုိင္ အလိုက္ ဖြဲ႔စည္းၿပီးသြားၿပီ ေပါ့ေနာ္။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြလည္း အားလံုး ေျပာင္းလဲ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး” ဟု သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီကို မွတ္ပံုမတင္ရေသးေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တႏိုင္ငံလံုးတြင္ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ အတြက္ ျပင္ဆင္ ထားသည္ဟု သိရသည္။
စစ္အစိုးရက ၎၏ ေျခလွမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သတင္း မထြက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနစဥ္တြင္ မဇၩိမက ေမးျမန္းထားေသာ ၾကံ႕ဖြံ႔အဖြဲ႔ဝင္ အားလံုးက တညီတညြတ္တည္းပင္ ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီအျဖစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းကို အတည္ျပဳၾကသည္။
ၾကံ႕ဖြံ႔အေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ စည္း႐ံုးေရး အပိုင္းတြင္ လမ္း-တံတား တည္ေဆာက္ျခင္း တို႔ကို ပံုမွန္ လုပ္ကိုင္ ေနသျဖင့္ ထူးျခားစြာ လႈံ႔ေဆာ္ စည္း႐ုံးမႈမ်ဳိး ျပဳလုပ္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ပါတီ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။
ျပည္ေထာင္စု ႀကံ႕ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအသင္းကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာသိမ္း နဝတ စစ္ေကာင္စီက ၁၉၉၃ စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ အပါအဝင္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေမာင္ေအး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သူရေရႊမန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သိန္းစိန္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး သီဟသူရ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး စသည့္ နအဖ ထိပ္ဆံုး စစ္ေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦးက အသင္း၏ နာယကမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
လယ္ယာႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေ႒းဦးက အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူထားေသာ ၾကံ႕ဖြံ႔အဖြဲ႔တြင္ ျပည္နယ္/တုိင္း ၁၇ ဖြဲ႔၊ ခ႐ိုင္အဖြဲ႔ ၆၆ ဖြဲ႔၊ ၿမိဳ႕နယ္အဖြဲ႔ ၃၂ဝ ဖဲြ႔တို႔ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး အဖြဲ႔ဝင္ေပါင္း ၂၄ သန္းေက်ာ္ ရွိသည္ဟု ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္က ထုတ္ျပန္ထားသည္။
ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ျခင္း ဥပေဒအရ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ေအာက္ႏွင့္ အစိုးရ ဝန္ထမ္းမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္ မျဖစ္ရဟု ကန္႔သတ္ထားရာ ႏုတ္ပယ္ လိုက္ၿပီးသည့္ ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီတြင္ ပါတီဝင္ မည္မွ်ရွိသည္ကို မသိရေသးပါ။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ လက္ရွိ စစ္အစိုးရဝန္ၾကီးမ်ားအေနျဖင့္ ထိုအသင္းကို ကိုယ္စားျပဳကာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ၾကမည္ဟု ျပည္ပ အတိုက္အခံ တပ္ေပါင္းစု တခုျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္ အင္အားစု FDB မွ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္က ေျပာသည္။
“နအဖ တပ္ထဲကလူေတြ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ္ေလ။ သူတို႔က ဒီၾကံ႕ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကိုပဲ အေျခခံမွာေပါ့။ လူၾကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စစ္တပ္က ထြက္ၿပီး အဲဒီထဲမွာ ဝင္မယ္လို႔ က်ေနာ္တု႔ိ နားလည္ထားပါတယ္” ဟု သူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။
စစ္အစိုးရ၏ ေဒါက္တိုင္ ႀကံ႕ဖြံ႔ပါတီ၏ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ သတင္းမထြက္ေစရန္ ေနျပည္ေတာ္က ညႊန္ၾကားထားသည္။ ယခင္က ၾကံ႕ဖြံ႔ကို နာမည္ သီးသန္႔ေျပာင္းကာ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မည္ဟု ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာသူမ်ား အၾကား တြက္ဆ ထားမႈရွိသလို တပါတီထက္ပိုၿပီး ဖြဲ႔စည္းဖြယ္ ရွိသည္ဟုလည္း ခန္႔မွန္းထားၾကသည္။
လမ္းျပင္၊ ေသာက္သံုးေရေပးေဝမႈ စေသာ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနသလို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မည့္ ရာထူူးလက္ရွိ စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္မ်ားက စည္း႐ံုး ေနခဲ့ေသာ္လည္း ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းအတြင္း အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္မ်ားကို လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ရာတြင္ ပါဝင္မႈႏွင့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ၿဖိဳခြင္းရာတြင္ ပါဝင္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ၾကံ႕ဖြံ႔မွာ နာမည္ပ်က္ ထြက္သည္။
ေနျပည္ေတာ္ရွိ သတင္းရပ္ကြက္တခုက မဇၩိမကုိ ေျပာၾကားရာတြင္ မၾကာမီ ရက္အနည္းငယ္ အတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္မည့္ လက္ရွိ ဝန္ၾကီးမ်ားႏွင့္ စစ္ဘက္ အရာရွိမ်ားကို ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေၾကာင္း ေၾကညာလိမ့္မည္ဟု ဆုိသည္။
ဒီပဲယင္းတိုက္ခုိက္မႈမွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ပါတီ NLD ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံုတင္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္ ယေန႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။
ၾကံ႕ဖြံ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း NLD ၏ အစည္းအေဝးကို ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ေၾကာင္း မဇၩိမက စံုစမ္း သိရွိရသည္။
Ref: မဇၽၥိမ
Read More...
Collapse...
Posts
BBC News
VOA News
DVB News
RFA News
မဇၽၥိမ
ဧရာ၀တီ
ေန႔သစ္
သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ကရင္သတင္းစဥ္
ေကာင္းဝါ
ကခ်င္သတင္းစဥ္
ယေန႔ျမန္မာ
ကႏၱာရဝတီ တိုင္းမ္
ငုရင္ျပင္
႐ိုးမ (၃)
မိုးမခ
ဟစ္တိုင္
ဟံသာဝတီ
နိရဥၥရာ
ေခတ္လူငယ္
ၿမိဳ႕ေတာ္ပုသိမ္သတင္းစဥ္
ျမန္မာသတင္းရပ္ဝန္း
ရိုးရာေလး
Mandalay Gazette
People Media Voice
KIC News
BNI News
Burma Daily
Burma Digest
Burma Net
Kaladan
Network Media Group Rebound 88