မဲ႐ုံကိုသြားၾက၊ ကန္႔ကြက္မဲေပးၾက

Read More...

Collapse...

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ အထူးေၾကညာခ်က္ - ၆ /၀၄ /၀၈

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္
အမွတ္(၉၇/ခ)၊ အေနာက္ေရႊဂုံတိုင္လမ္း
ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၂၁)ရက္ ၁၃၇၀ ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္

အထူးေၾကညာခ်က္ - ၆ /၀၄ /၀၈

၁။ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြ႔ံၿဖိဳးေရးေကာင္စီသည္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၂၆)ရက္ ေန႔တြင္ ဥပေဒအမွတ္ - ၁/၂၀၀၈ ျဖစ္ေသာ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းခဲ့ပါသည္။

၂။ ယင္းဥပေဒ၏ အခန္း(၅)၊ မဲစာရင္းမ်ားျပဳစုျခင္း ပုဒ္မ-၁၁(ဃ) ၌၊
“ ေအာက္ပါပုဂၢိဳလ္မ်ားကို မဲစာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းျခင္း မျပဳရ-

(၁) သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ား၊
(၂) စိတ္ေပါသြပ္ေနသည္ဟု သက္ဆိုင္ရာဥပေဒက ျပ႒ာန္းထားသည့္အတိုင္း သတ္မွတ္ျခင္းခံရသူမ်ား၊
(၃) ျပစ္မႈတစ္ခုခုေၾကာင့္ တရား႐ံုး၏ အမိန္႔စီရင္ခ်က္အရ ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရသူမ်ား၊
(၄) ျပည္ပသို႔ တရားမ၀င္ေရာက္ရွိေနသူမ်ား၊
(၅) ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၊”
ဟုလည္းေကာင္း၊

အခန္း(၆) ဆႏၵမဲေပးျခင္း ပုဒ္မ- ၁၄(က)၌၊
“ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲအတြက္ ျပဳစုေသာမဲစာရင္း၌ ပါ၀င္သူတိုင္းသည္ ျပည္လံုးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ ဆႏၵမဲ ေပးခြင့္ရွိသည္။”
ဟုလည္းေကာင္း ျပ႒န္းထားပါသည္။

၃။ သို႔ပါ၍-
(က) အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုတိယဥကၠဌ ဦးတင္ဦးႏွင့္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္၊

(ခ) အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ရန္ကုန္တိုင္းစည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ ဒုတိယဥကၠဌ ေဒါက္တာသန္းၿငိမ္း (ေက်ာက္ တန္းၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္(၁)မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)ႏွင့္ ရန္ကုန္တိုင္း စည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ ေဒါက္တာေဒၚေမ၀င္းျမင့္ (မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္(၂) မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္)၊

(ဂ) မႏၱေလးတိုင္းစည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ ဒုတိယဥကၠဌ ဦးသန္းလြင္( မတၱရာၿမိဳ႕နယ္ အမွတ္(၂) မဲဆႏၵနယ္မွ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)၊ မႏၱေလးတိုင္းစည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ ဦးကံထြန္းႏွင့္ မႏၱေလးတိုင္း စည္း႐ံုးေရးအဖြဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ ေဒၚ၀င္းျမျမ၊

(ဃ) ၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ မင္းကိုႏိုင္၊ကိုကိုႀကီး အစရွိသည္မ်ား၊

(င) ႏိုင္ငံေတာ္အား ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးလိုသူမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ ဥပေဒအရ တာဆီးျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္းခံထားရသူမ်ားႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံထားရျခင္းမရွိပဲ ဖမ္းဆီးျခင္း၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံေန ရသူမ်ား၊

တို႔သည္ ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ ဥပေဒအရ မဲစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ရမည့္သူမ်ား၊ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾက ပါသည္။ ဤပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ မဲစာရင္းတြင္ ၎တို႔၏အမည္ ပါ၀င္ရန္လည္းေကာင္း၊ ဆႏၵမဲေပးႏိုင္ရန္လည္း ေကာင္း၊ ဥပေဒျပ႒န္းခ်က္မ်ားအရ အာဏာပိုင္တို႔၏တာ၀န္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္သည္။

၁၀-၄-၀၈ ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏
အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ၊

ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔
အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕

Read More...

Collapse...

ဒါဖတ္ၿပီးမွ မဲေပးပါ (၂)

ဒါဖတ္ၿပီးမွ မဲေပးပါ (၂)
ဦးစိန္ေက်ာ္လႈိင္
(Ref: khitpyaing online magazine)

ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း (၂၀၀၈) ကုိ စစ္တပ္အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ေရးဆြဲထားရ တာမို႔ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္၀င္စြက္ႏုိင္မယ့္အခ်က္ေတြ ေနာင္ အလြယ္တကူ မျပင္ႏုိင္ေအာင္ တဖက္ ကလည္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ (၁၀) ႏွစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးေရး စီမံကိန္း ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္းပါ အခ်က္ တရပ္ရပ္ကို ျပင္ဆင္တဲ့ကိစၥ မေျပာခင္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကာလကုိ ျပန္ၾကည့္မွ ျပည့္စုံမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ လက္ရွိ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပထမ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းႏွစ္ႀကိမ္ထိ သမၼတ ေပးသင့္တယ္လုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီက ထုတ္ပယ္ခံရၿပီး ညီလာတက္ခဲ့တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ ၆ ဦးက အဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္သက္ တမ္း တရပ္က (၅) ႏွစ္ပဲရွိတာမို႔ တနည္းေျပာရရင္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပထမအႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ စတင္တဲ့ အခ်ိန္ကေန (၁၀) ႏွစ္ထိ စစ္ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီ အမတ္ေဟာင္း (၆) ဦးက ကမ္းလွမ္းခဲ့တဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါတင္မက ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းပါ အခ်က္တရပ္ရပ္ကို ျပင္တဲ့ေနရာမလည္း လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ စုစုေပါင္းရဲ႕ (၂၀) ရာႏႈန္းက မူၾကမ္းတင္ျပရမွာျဖစ္ၿပီး ျပင္မယ့္အခ်က္ကုိ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ အားလုံးရဲ႕ (၇၅) ရာႏႈန္းက သေဘာတူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီး ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိသူ အားလုံးရဲ႕ ထက္၀က္ေက်ာ္ မဲရမွ ျပင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီအမတ္ေဟာင္း ညီလာခံကုိယ္ စားလွယ္ (၆) ဦးကပဲ အဆုိ ျပဳပါတယ္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ ညီလာခံမွာ ေျပာဆုိခ်က္ မွတ္တမ္းေတြအရဆုိရင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံကလည္း (၁၀) ႏွစ္ ၾကာ အၿပီးမွာ မျပင္ခဲ့လို႔ ပ်က္ခဲ့ရပါသတဲ့။ ၁၉၇၄ ဖြဲ႕စည္းပုံကလည္း (၁၀) ႏွစ္ၾကာ အၿပီးမွာ မျပင္ခဲ့လို႔ ပ်က္ခဲ့ရပါ သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေညာင္ႏွစ္ပင္က ထုတ္လုပ္မယ့္ ဖြဲ႕စည္းပုံကုိလည္း (၁၀) ႏွစ္ၾကာမွ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္လုိ႔ စစ္ အစိုးရ ေခါင္းေခါက္ေရြးထားတဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြက အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ သမၼတရာထူးနဲ႔ (၁၀) ႏွစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြ ဒီမုိကေရစီ နဲ႔ ယဥ္ပါးေလာက္ျပီလို႔ ယူဆတဲ့အတြက္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္းပါ အခ်က္တရပ္ရပ္ကို ျပင္ ခ်င္သပဆုိရင္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ အားလုံးရဲ့ (၇၅) ရာႏႈန္း ေထာက္ခံရင္ ျပင္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆုိကုိပါ အန္အယ္လ္ဒီ အမတ္ေဟာင္း (၆) ဦးကပဲ ေနာက္ဆုံး ညီလာခံမွာ ထပ္မံတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအဆုိဟာ စစ္တပ္ေနာင္ေရး စိတ္မေအးရတဲ့အတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

ထူးျခားတဲ့အခ်က္က ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ပထမ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းႏွစ္ႀကိမ္ထိ သမၼတ ေပးသင့္ တယ္လုိ႔ ညီလာခံမွာ အန္အယ္လ္ဒီ အမတ္ေဟာင္း (၆) ဦး တင္ျပေနခ်ိန္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေ႐ႊကုိ သမၼတ အျဖစ္ ပထမ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္း (၅) ႏွစ္၊ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မွဴးႀကီးေမာင္ေအးကုိ သမၼတအျဖစ္ ဒုတိယ လႊတ္ေတာ္ သက္တမ္း (၅) ႏွစ္ ေပးသင့္တယ္ဆုိတဲ့ကိစၥကုိ ရန္ကုန္ ပုဂၢလိက စာနယ္ဇင္းေလာကရဲ့ ပညာတတ္ သတင္းစာ ဆရာတခ်ိဳ႕ကပါ ျပည္တြင္း ျပည္ပ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုိက္လံစည္း႐ုံးေနခ်ိန္နဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ ျပင္မရသလဲ တကယ္တမ္း ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း(၂၀၀၈) ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းပါ အခ်က္ေတြကုိ ျပင္ခ်င္ရင္ ႏွစ္ပုိင္းခြဲၿပီး ျပင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ အခန္း(၁၂) ပုဒ္မ (၄၃၆) နဲ႔ ျပင္ဆင္ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းပါ အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းရွစ္ခန္းထဲက ပုဒ္မ ေတြကုိ ျပင္ခ်င္ရင္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ အားလုံးရဲ႕ (၇၅) ရာႏႈန္း ေထာက္ခံရမယ့္ ဒီ့ေနာက္ လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲလုပ္ၿပီး ဆႏၵမဲေပးခြင့္ရွိသူ အားလုံးရဲ႕ ထက္၀က္ေက်ာ္ မဲရမွ ျပင္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ပုဒ္မ၄၃၆(က) မွာ ျပ႒ာန္းပါ တယ္။

ဒါေပမယ့္ ပုဒ္မ ၄၃၆ (က) ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြမဟုတ္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းပါ က်န္တဲ့ အခ်က္ေတြ ျပင္ခ်င္သပဆိုရင္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ အားလုံးရဲ႕ (၇၅) ရာႏႈန္း ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ျပင္ႏုိင္တယ္ဆိုျပီး ပုဒ္မ၄၃၆(ခ)နဲ႔ ႏွစ္ပုိင္းခြဲထားပါတယ္။

ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း(၂၀၀၈) ပုဒ္မ ၄၃၆ (က) ကုိၾကည့္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးကုိ ရာသက္ပန္ သမၼတ မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ တားျမစ္ထားတဲ့ဥပေဒေတြ၊ ဥပေဒျပဳေရးက႑မွာ စစ္တပ္ ၀င္ေရာက္ျခယ္ လွယ္ခြင့္၊ အဖြဲ႕၀င္ (၁၁) ဦးမွာ စစ္ဗိုလ္ (၆) ဦးပါတဲ့ အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရးနဲ႔ လုံျခံဳေရးေကာင္စီကုိ မဖ်က္ႏုိင္ ေအာင္ တားျမစ္ထားတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ၊ သမၼတက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ကုိ ႏုိင္ငံအာဏာလဲႊအပ္ႏုိင္တဲ့ အေရးေပၚကာလ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြအပါအ၀င္ ပုဒ္မ (၄၃၆) ကုိပါ တသက္လုံး မျပင္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ ဥပေဒ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဆုိလုိတဲ့သေဘာက ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း (၂၀၀၈) ပါ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္၀င္ေရာက္ စြက္ ဖက္ခြင့္ေပးထားတဲ့ အခ်က္ေတြကုိ ရာသက္ပန္ ျပင္လို႔မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ အေျခခံဥပေဒကုိအသုံးခ် ကာကြယ္ ထားသလုိ က်န္တဲ့အခ်က္ေတြ ျပင္ခ်င္တယ္ဆုိရင္လည္း စစ္ဗိုလ္ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ (၂၅) ရာႏႈန္းရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္မပါဘဲ ျပင္လို႔မျဖစ္ေအာင္ ပုဒ္မ ၄၃၆ (ခ) နဲ႔ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့အဓိပၸာယ္ျဖစ္ပါတယ္၊

ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း အခန္း (၁၂) ပုဒ္မ (၄၃၆) ဟာ အနာဂတ္ ႏုိင္ငံေရးထဲမွာ စစ္တပ္ကုိ ကပ္ပါးပိုးလုိ ကပ္တြယ္ေနႏုိင္ေအာင္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ အဓိကဥပေဒဆုိတာ ေပၚလြင္ေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊက ေရြးေကာက္ပြဲအျပီး အာဏာလႊဲေပးမယ္လုိ႔ ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ႀကိဳဆုိသူေတြလည္းမရွား

တနည္းေျပာရရင္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း (၂၀၀၈) ဆုိတာ စစ္တပ္က ရာသက္ပန္အာဏာ သိမ္းထားတဲ့ အေျခခံဥပေဒလုိ႔ လြယ္လြယ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ အေျခခံမူ (၁၀၄) ခ်က္နဲ႔ အေသးစိတ္ အေျခခံရမယ့္မူေတြကုိ ေရွ႕ေနာက္ညီေအာင္ လုပ္ၾကရမယ္။ အဲသလုိ လုပ္ရာမွာလည္း ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္က ဦးေဆာင္မႈရွိရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္အပါအ၀င္ ညီလာခံဦးတည္ခ်က္ (၆) ခ်က္ေဘာင္ထဲက ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ (ဒု) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္က ထပ္ ေလာင္း သတိေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမွာတင္ ၂၀၀၇ ဇူလုိင္ (၁၈) ရက္ ေနာက္ဆုံးညီလာခံမွာ ျပဳျပင္စရာရွိတာ ျပဳျပင္ရမယ္၊ ျပင္ဆင္သင့္တာ ျပင္ ဆင္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ရဲ႕စကားကုိ အဟုတ္မွတ္၊ လည္ပင္းႀကိဳးကြင္းစြပ္မယ့္ ဥပေဒမွန္းမသိဘဲ ႀကိဳဆုိခဲ့သူေတြ အဲဒီအခ်ိန္က ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ထြက္ေပၚခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိသလဲစဥ္းစားဖုိ႔ေကာင္းတာက ခုလို စစ္တပ္ကုိ ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ျခယ္ လွယ္ခြင့္ေပးထားတဲ့ အေသးစိတ္အေျခခံရမယ့္မူေတြမွန္းသိလ်က္နဲ႔ ၂၀၀၄ ေနာက္ပုိင္းကစၿပီး ညီလာခံတက္ခဲ့ တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြ လက္နက္ခ်အဖြဲ႔ေတြ ဘာေၾကာင့္သေဘာတူခဲ့ရသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီအခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္သူကုိရွင္းျပဖို႔ အထူးသျဖင့္ ညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြမွာ (ေလ့လာသူ အဆင့္အတန္းေျပာင္းခဲ့တဲ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီကလြဲလို႔) တာ၀န္မကင္းဘူးလုိ႔ အတုိက္အခံဘက္က ယူဆပါတယ္။

ညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြ၊ လက္နက္ခ်အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ျဖစ္လာမယ့္ အေသးစိတ္အေျခခံရမယ့္မူေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံခဲ့သလဲ အတိအက် မသိရ ေပမယ့္ ဒီအဖြဲ႕ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ညီလာခံတက္ေနတဲ့ကာလမွာပဲ စစ္အစိုးရအလုိက် (ဆႏၵပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ) လုပ္ေပးခဲ့ရတဲ့ သာဓကေတြရွိပါတယ္။

ဥပမာ- ျမန္မာ့အေရး ကုလသမဂၢလုံျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ေဆြးေႏြးတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့ ညီလာခံတက္ေနဆဲ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြ၊ ခြဲထြက္အဖြဲ႔ေတြ၊ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ေတြကုိ ျမန္မာစစ္အစိုးရ သတင္းစာေတြမွာ အဆက္မျပတ္ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

ကုလသမဂၢလုံၿခံဳေရးေကာင္စီကုိ ဆန္႔က်င္႐ႈံ႕ခ်တဲ့ အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ တက္ေနတဲ့တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြ၊ မထင္မရွား ျငိမ္းခ်မ္ေရးယူထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြအျပင္ အဖြဲ႔နာမည္ေျပာင္းထားတဲ့ လက္နက္ခ်အဖဲြ႔ေတြ မ်ိဳးစုံပါ၀င္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ထားတဲ့ အပစ္ခတ္ရပ္စဲထားတဲ့အဖြဲ႔ (၁၁) ဖြဲ႔ကုိၾကည့္ရင္ ဦၤးေပါက္ယုိခ်န္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရွမ္းျပည္အထူးေဒသ (၂) ဆုိတာ UWSA လုိ႔ေခၚတဲ့ ၀ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔ျဖစ္ၿပီး ဒီအဖြဲ႔ က ၀ ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ဟာ မူးယစ္ေဆးကိစၥနဲ႔ အေမရိကန္က အလုိရွိေနသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္ဆန္းမွာ အေျခစုိက္ပါတယ္။ ဦးစုိင္းလင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရွမ္းျပည္ အထူးေဒသ (၄) ဆုိတဲ့အဖြဲ႔ကလည္း ဗကပ ခြဲထြက္ အုပ္စုျဖစ္ၿပီး ဦးစုိင္းလင္းဟာ ရွမ္းျပည္အထူးေဒသ (၁) ေခါင္းေဆာင္ ဦးဖုန္က်ားရွင္ရဲ႕ သမက္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳတ္ သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔နဲ႔ နီးစပ္သူဆုိၿပီး လူသိမ်ားပါတယ္။

ပအုိ႔အမ်ိဳးသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ခမ္းထီဆုိရင္ နအဖကုိ ေက်ာက္စိမ္းတုံးႀကီး အပ္ထားတဲ့အတြက္ အဂၢမဟာသီရိ သုဓမၼ မဏိေဇာတဓဇဆိုတဲ့ စစ္အစိုးရဖန္တီးထားတဲ့ အျမင့္ဆုံးသူႂကြယ္ဘြဲ႔ရထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘြဲ႔ရတဲ့သူ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာသုံးဦးပဲရွိပါတယ္။ က်န္ႏွစ္ဦးကေတာ့ ကေမၻာဇဘဏ္ပုိင္ရွင္ ဦးေအာင္ကုိ၀င္းေခၚ ဆရာေက်ာင္း (ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအးနဲ႔ နီးစပ္သူ) နဲ႔ ေနာက္တဦးကေတာ့ ေဇကမၻာကုမၸဏီပုိင္ရွင္ ဦးခင္ေရႊတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးခင္ေရႊဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အေမရိကန္စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ ျပန္ဖြင့္ေရးအတြက္ အေမရိကန္ Public Relations ကုမၸဏီေတြကုိ စစ္အစိုးရကုိယ္စား ေဒၚလာသိန္းနဲ႔ခ်ီေပးျပီး တခ်ိန္က လ်ဳိ႕၀ွက္ ဆက္သြယ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး (၁၇) ဖြဲ႔မွာ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီကုိ အဲဒီအခ်ိန္က မကန္႔ကြက္ေသးတဲ့အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ (KIO) ကခ်င္လက္နက္က္ုိင္အဖြဲ႔၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ၊ ကယန္းျပည္သစ္ ပါတီ၊ ကရင္နီအမ်ိဳးသားတုိးတက္ေရးပါတီ (ခြဲထြက္) ဟုိယာနဲ႔ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ လြိဳင္ေမာ္အဖြဲ႔ (၆) ဖြဲ႔ျဖစ္ပါ တယ္။

လက္နက္ခ် အလင္း၀င္အဖြဲ႔ထဲက (၁၁) ဖြဲ႔ ကန့္ကြက္ခဲ့ပါတယ္၊ တခ်ိန္က ျမန္မာသတင္းစာေတြမွာ ရခုိင္ တပ္မ ေတာ္ (AA) အဖြဲ႔လုိ သုံးႏႈန္းခဲ့တဲ့အဖြဲ႔ကုိ ရခုိင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ဆုိၿပီး ေျပာင္းထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိန္က ေကအန္ယူတပ္ရင္း (၁၆) ကေန ခြဲထြက္သြားတဲ့ ေစာသမူဟဲအဖြဲ႔ကုိ ၂၀၀၄ အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ေဟာင္သ ေရာ အထူးေဒသအဖြဲ႔ဆုိၿပီး ေဖာ္ျပခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ ကရင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ ေဟာင္သေရာအထူးေဒသဆုိၿပီး ကန့္ကြက္ခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္၊

(KNDP) လို႔ေခၚတဲ့ ကရင္နီအမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ (နဂါးအဖြဲ႔) ရယ္ ကရင္နီ အမ်ိဳးသားစည္းလုံးညီညြတ္ ေရးအဖြဲ႔ရယ္ ကရင္နီလူမ်ိဳးေပါင္စုံတပ္ဦးရယ္ ေနာက္ ကရင္နီအမ်ိဳးသားတုိးတက္ေရးပါတီ (ခြဲထြက္) ဟုိယာဆို တဲ့ ကရင္နီ (၄) ဖြဲ႔က ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။

တခ်ိန္က မြန္ခြဲထြက္ ႏုိင္စုိက္ခ်မ္းအဖြဲ႔ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔ကုိ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ခြဲထြက္အဖြဲ႔ဆုိၿပီး နာမည္ေျပာင္းခဲ့တာ လည္း သတိျပဳမိပါတယ္။ ဒီေနာက္ ဦးေအာင္သုိက္ဟင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔ကုိလည္း ၂၀၀၄ ညီလာခံမွာ မြန္ လက္နက္ကုိင္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔လုိ႔ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပရာကေန ခုေတာ့ မြန္ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ ၿဗိ္တ္ေဒသလို႔ ေျပာင္းသုံးလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒါတင္မက ေစာေစာပုိင္းညီလာခံေတြမွာ တခါမွမၾကားဘူးတဲ့ ျပည္သူ႔စစ္ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔ေတြလည္း လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီကုိ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း ဦးလင္းဆုိင္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ မတ္က်န္းေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အဖြဲ႔၊ ဦးလီခ်န္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ နား႐ုိင္းေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ ဘ၀သစ္ထူေထာင္ေရးအဖြဲ႔၊ မုံးဟ ျပည္သူ့စစ္အဖြဲ႕၊ ဦးေလာမား ေခါင္းေဆာင္တဲ့ မုံးေပၚ ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ စတဲ့အဖြဲ႔ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအဖြဲ႔ေတြအားလုံး တခ်ိန္က ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာရဲ႕အဖြဲ႔က ခြဲထြက္လာတဲ့ အဖြဲ႔ေတြပါ။ နား႐ုိင္းေဒသဆိုတာ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း နမ့္ဆန္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ရြာေလးပါ။ အဲဒီမွာ ဦးလီခ်န္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ခြန္ဆာအဖြဲ႔က စစ္ အစိုးရနဲ႔ နားလည္မႈယူၿပီး ေဒသသစ္ထူေထာင္ပါတယ္။ မတ္က်န္းတုိ႔ မုံးေပၚတို႔ မုံးဟတို႔လည္း ဒီသေဘာပဲ ျဖစ္ပါ တယ္။

လက္နက္ကုိင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ (၁၇) ဖြဲ႔ဟာ ၂၀၀၄ ညီလာခံက်မွ စတင္တက္ေရာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပေလာင္ျပည္နယ္ လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္လယ္ပုိင္းမွာ လက္နက္ခ်တဲ့ အခ်က္၊ ၂၀၀၇ ဇြန္လထဲမွာ ရလလဖေခၚ ရွမ္းျပည္လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ခြဲထြက္ၿပီး ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္ ထြက္လာတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ ညီလာခံတက္တဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ (၁၅) ဖြဲ႔သာ က်န္ပါေတာ့ တယ္။ ဒီမွာတင္စစ္အစိုးရဟာ သိကၡာအက်မခံႏုိင္တဲ့အဆုံး တခ်ိန္က ခြန္ဆာ ခြဲထြက္အဖြဲ႔ေတြျဖစ္တဲ့ လက္နက္ ကုိင္ ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ေတြကုိ ညီလာခံထဲ ဆြဲသြင္းခဲ့တာျဖစ္တယ္လုိ႔ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္တဦးက ေျပာပါတယ္၊

အန္အယ္လ္ဒီကုိ ေ၀ဖန္ျပီ

ျမန္မာ့အေရး လုံျခံဳေရးေကာင္စီမွာ ေဆြးေႏြးဖို႔ အေမရိကန္က ဖိအားေပး လုပ္ကုိင္ေနတာေတြဟာ အမ်ိဳးသား ညီလာခံကုိ ဖ်က္လုိဖ်က္ဆီးလုပ္တာမုိ႔ ဆန့္က်င္ကန့္ကြက္တယ္ဆုိတဲ့ အဆုိကုိ ႏုိင္ငံ့ ၀န္ထမ္းကုိယ္စားလွယ္မ်ား အဖြဲ႔က ညီလာခံမွာ တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။

ဒီအဆုိကုိ (NDAK) ဒီမိုကေရစီသစ္တပ္မေတာ္-ကခ်င္ဆုိတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ ကခ်င္ လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ရဲ႕ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ ဦးမန္ရွန္တိန္႔ေဆာင္က ေထာက္ခံေဆြးေႏြးတဲ့အျပင္ အန္အယ္လ္ဒီကုိပါ တုိက္ခုိက္ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ နအဖရဲ႕အေျခခံမူ (၁၀၄) ခ်က္အေပၚ အန္အယ္လ္ဒီက သေဘာမတူခဲ့ တာကုိပါ ဦးမန္ရွန္တိန္႔ေဆာင္က ညီလာခံမွာ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပသြားပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဦးမန္ရွန္တိန္႔ေဆာင္ကုိ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးဖုိ႔ တာ၀န္ေပးထားတာ မရွိပါဘူးလုိ႔ (NDAK) ဥကၠ႒ ဦးဇခုန္တင္ယင္းက ျငင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။

ညီလာခံထဲက အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြ

အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသား ညီလာခံ ၁၉၉၆ ခု ရပ္နားတဲ့အခ်ိန္ထိ ညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့တာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ညီလာခံ ျပန္က်င္းပတဲ့ အခ်ိန္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြအျပင္ လက္နက္ခ်အဖြဲ႔ေတြကုိပါ နအဖက ညီလာခံ တက္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြထဲမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲ ထားတဲ့ အဖြဲ႔နဲ႔ လက္နက္ခ် အဖြဲ႔ေပါင္း (၂၈) ဖြဲ႔ ရွိတယ္လုိ႔ ၂၀၀၅ ခု ဧျပီ (၂၂) ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ စစ္အစိုးရ ထုတ္ျပန္တဲ့ Burma Gazette မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္၊

၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာ တရား၀င္ရပ္တည္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရး (၁၀) ပါတီထဲက (၇) ပါတီသာ အမ်ိဳးသားညီလာခံ တက္ခဲ့ၿပီး အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ကုိးကန္႔ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ သုံးပါတီ မတက္ဘဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၃ ကေန ၂၀၀၅ ခုထိ နအဖ အမ်ိဳးသားညီလာခံေတြကုိ မတက္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္ကုိးကန္႔ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဟာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ ၂၀၀၆ ေအာက္တုိဘာ ညီလာခံမွာ ျပန္တက္ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံကုိၾကည့္ရင္ (SSA) ေျမာက္ပုိင္းအဖြဲ႔ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ တက္ခဲ့ေပမယ့္ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ကုိ မတက္ဖုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ခင္ၫြန္႔က တားျမစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ရွမ္းေခါင္း ေဆာင္ေတြက ေျပာပါတယ္၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္လည္ပုိင္းမေတာ့ ၂၀၀၄ အမ်ိဳးသားညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္ နယ္ အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ (SSNA) အဖြဲ႔က ဗိုလ္မွဴးႀကီး စုိင္းရီေခါင္းေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔ ေတာခုိၿပီး (SSA) ေတာင္ပုိင္း ရွမ္းလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔နဲ႔ ပူးေပါင္းသြားပါတယ္။

၂၀၀၄ အမ်ိဳးသားညီလာခံ တက္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ခ်အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ အရင္မၾကားဘူးတဲ့ မထင္မရွားအဖြဲ႔ေတြလည္း ပါ၀င္လာပါတယ္၊ ဥပမာ-ဦးခြန္မိန္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေရႊျပည္ေအး (MTA) အလင္း၀င္အဖြဲ႔ဆိုရင္ ဖယ္ခုံၿမိဳ႕နယ္ ေအာင္ဘန္း လြိဳင္ေကာ္ ကားလမ္းေပၚမွာရွိတဲ့ ရြာအမည္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိတုန္းက ကသဲရြာဆိုတဲ့ အမည္ကုိ ျပဳတ္ သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္က ၁၉၉၉ ခုႏွစ္မွာ ေရႊျပည္ေအးဆုိၿပီး အမည္ေျပာင္းခဲ့တာပါ။ ေရႊျပည္ေအး (MTA) အလင္း၀င္အဖြဲ႔ဆိုတာ တနည္းေျပာရရင္ တခ်ိန္က ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာရဲ့ (MTA) မြန္ထုိင္းတပ္မေတာ္ ခြဲထြက္ အုပ္စု ျဖစ္ပါတယ္၊ ညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ မန္ပန္ဌာေန ျပည္သူ႔စစ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဘုိစုိင္းေခၚ စုိင္းမြန္ဟာလဲ တခ်ိန္က ခြန္ဆာရဲ႕ (MTA) ထုိင္းတပ္မေတာ္က တိုက္ရည္ခုိက္ရည္ ေကာင္းတယ္လို႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ တပ္မွဴး တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၄ ညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ ဟုိမိန္းေဒသ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ဦးမဟာ ဂ်ာ ဆုိတာလည္း တခ်ိန္က ခြန္ဆာအဖြဲ႔မွာ တပ္မွဴးျဖစ္တယ္လုိ႔ ၂၀၀၁ ခု ေမလ ထုတ္ The Nation သတင္းစာ က ေရးပါတယ္။ ဦးမဟာဂ်ာဟာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွာေနၿပီး ဟုိမိ္န္းေဒသ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ ေရးအဖြဲ႔ဥကၠ႒ျဖစ္တယ္လုိ႔ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္မ်ား ကုိယ္ေရးမွတ္တမ္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါျပင္ ဦးမဟာဂ်ာဟာ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ၀ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ဦးမဟာဆန္းရဲ႕ညီျဖစ္သလုိ ဘိန္းခ်က္စက္႐ုံေတြ ပုိင္သူလို႔ The Nation (2001, May) မွာ ေရးထားပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ထုတ္ The Nation သတင္းစာမွာ ဦးမဟာဂ်ာကုိ ထုိင္းအစိုးရက ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ထားတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ခုလုိ ညီလာခံတက္ခဲ့တဲ့ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကုိ ေျပာမွလည္း ဘယ္လုိ ညီလာခံ ကုိယ္စား လွယ္ အမ်ိဳးအစားေတြလဲ၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ ဘယ္လုိပတ္သက္ေနသူေတြလဲဆိုတာ ဆက္စပ္စဥ္းစားႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ တနည္းဆုိရရင္ စစ္အစိုးရ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္ေတြထဲမွာ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ ပတ္သက္ေနသူ ပတ္သက္ခဲ့ သူေတြ ပါေနတယ္ဆုိတာ ျငင္းလို႔မရတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး (၁၃) ဖြဲ႔ စာတန္း

တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံတက္ေနတဲ့ လက္နက္ကုိင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔တခ်ဳိ႕ဟာ စစ္အစိုးရ ေျပာတာ မ်က္ေစ့မွိတ္ ေထာက္ခံခဲ့သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာ- ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ဥပေဒျပဳေရးက႑ အာဏာခြဲေ၀ေရးအပုိင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့(၁၃) ဖြဲ႔ စုေပါင္းတင္သြင္းတဲ့ စာတန္းတေစာင္ ညီလာခံမွာ တင္ျပတာမ်ိဳး စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ခဲ့ပါတယ္။အဆုိပါ (၁၃) ဖြဲ႔ တင္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ -

(၁) ထပ္တူ ဥပေဒျပဳစာရင္း ထားရွိေရး။
(၂) အၾကြင္းအက်န္ အာဏာကို ျပည္နယ္ေတြမွာ ထားရွိေရး။
(၃) ဥပေဒျပဳက႑မွာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုကုိ သီးျခားထားရွိေရး။
(၄) ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ လုံျခံဳေရး ကာကြယ္ေရးဆုိင္ရာ ဥပေဒျပဳပုိင္ခြင့္ရွိေရး။
(၅) ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ေတြမွာ စာေပယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဥပေဒျပဳပုိင္ခြင့္ရွိေရး။
(၆) တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ဓေလ့ထုံးတမ္း ဥပေဒေတြကုိ ျပည္နယ္ေတြမွာ ဥပေဒျပဳ ျပ႒ာန္းႏုိင္ေရးနဲ႔
(၇) ျပည္နယ္ဖြဲ႔စည္းပုံ သီးျခားေရးဆြဲ ျပ႒ာန္းက်င့္သုံးခြင့္ရွိေရးစတဲ့ အခ်က္(၇) ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသား (၁၃) ဖြဲ႔ရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားညီလာခံ မက်င္းပခင္ကလည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ (၆) ဖြဲ႔ စုေပါင္းၿပီး ညီလာခံက်င္းပေရး ေကာ္မရွင္ကုိ ထပ္မံတင္ျပခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလက္နက္ကုိင္ (၆) ပါတီကေတာ့ (SSA) ေျမာက္ပုိင္းအဖြဲ႔၊ (SSNA) ရွမ္းျပည္အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ကရင္နီ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး၊ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီနဲ႔ (KIO) ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ့ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကုိ သြားခ်င္တဲ့ လက္နက္ကုိင္ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕သေဘာထားကုိ ညီလာခံက လက္မခံခဲ့ဘူးလုိ႔ (၆) ပါတီရဲ႕ တင္ျပစာမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီ (၆) ပါတီကေန ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃) ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပ ေရးေကာ္မရွင္ကုိ ေပးပို႔တဲ့စာထဲမွာ စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းတာက အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈအခန္းက႑မွာ တပ္မေတာ္ပါ၀င္ ထမ္းေဆာင္ေရး ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းခြင့္ရွိဖုိ႔ လုိတယ္လို႔ ရဲရဲတင္းတင္း ေထာက္ျပေတာင္းဆုိခဲ့ ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ အန္အယ္လ္ဒီအပါအ၀င္ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံေတြ လက္မခံႏုိင္တဲ့ အခ်က္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီ့ေနာက္ တန္းတူညီမွ်တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းေရးမူနဲ႔ အလွမ္းကြာေနတဲ့ အခ်က္ေတြ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခြင့္ရေရး၊ ညီလာခံမွာ ႏုိင္ငံေရးပါတီအားလုံး အစုံအညီတက္ခြင့္ရေရး၊ ညီလာခံမွာ ေရြးခ်ယ္ခံ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အစုံအညီတက္ခြင့္ရွိေရး၊ အပစ္အခတ္ မရပ္ေသးတဲ့ လက္နက္ ကုိင္အဖြဲ႔အားလုံး ကုိ ညီလာခံမွာ ေလ့လာသူအျဖစ္ တက္ခြင့္ေပးေရး၊ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ရွိေရး စတဲ့ အခ်က္ေတြ ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။

လက္နက္ကုိင္ (၆) ပါတီက အဲသလုိမ်ိဳး ညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္ကုိ ေတာင္းဆုိခဲ့ေပမယ့္ တခ်က္မွ မလုိက္ေလ်ာတဲ့ျပင္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၇) ရက္ ညီလာခံ မက်င္းပခင္မွာဘဲ (၆) ပါတီ အဖြဲ႔၀င္တဦး ျဖစ္တဲ့ (SSA) ေျမာက္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေဆထင္ကုိ ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ဖမ္းခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္ (SSA) ေျမာက္ပုိင္းအဖြဲ႔က ညီလာခံမတက္ဘဲ သပိတ္ ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။

ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္ေတြကုိ ခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ စစ္အစိုးရဟာ သူလုိခ်င္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံ ဥပေဒမ်ိဳး ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္လုိ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ အမ်ိဳးအစားေတြနဲ႔ က်ံဳးသြင္းယူခဲ့သလဲ၊ ဘယ္ယုံျမင္လို႔ ဘယ္ျခံဳထြင္ခဲ့သလဲဆုိတာ သိသာေလာက္ျပီလို႔ ယူဆပါတယ္။ စစ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) ကုိ ပုံႏွိပ္စာသားသက္သက္ ကြက္မၾကည့္ဘဲ ခုလို ေနာက္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္မွလည္း ကုိယ့္အနာဂတ္ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ခန္႔မွန္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ။

Read More...

Collapse...