အာဏာလမ္းဝေပၚက ပထမဆံုးေန႔မ်ား

19 April 2010

ဂါမဏိ

႐ႈခင္း
အတိုက္အခံပါတီႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း အႏိုင္ရခဲ့ေပမယ့္ အာဏာရွင္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို မထုတ္ျပန္ေပးဘဲ ေနာက္ဆံုးမွာ မလႊဲသာလို႔ ထုတ္ျပန္ လိုက္ရၿပီးေနာက္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ အာဏာ လႊဲမေပးေလာက္ေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ လုပ္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ထပ္လုပ္ခဲ့ ပါတယ္။ အာဏာရွင္ႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ အသစ္မွာေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ အႏိုင္ရေအာင္ အဘက္ဘက္က ျပင္ဆင္ခဲ့ပါ တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ အႀကိဳကာလမွာ အတိုက္အခံ ပါတီႀကီးကိုလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ႏွိပ္ကြပ္ ညစ္ပတ္ အၾကမ္းဖက္ခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတိုက္အခံ ပါတီႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ သစ္ကို မဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အတိုက္အခံ မရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ႀကီးဟာ မဲ (၈၅) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္နဲ႔ အႏိုင္ ရသြားပါေတာ့တယ္။

အတိုက္အခံပါတီႀကီးဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္လိုက္တဲ့ အတြက္ ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ား ေရာက္သြားၿပီ၊ နိဂံုး ခ်ဳပ္သြားၿပီလို႔ အာဏာရွင္ ေအာက္ဆြဲေတြက ဝမ္းသာအားရ လက္ခေမာင္း ခတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီပါတီႀကီးဟာ မိမိ မူလရပ္တည္ခ်က္ ေပၚမွာပဲ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ ဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္ ၿပီးလို႔ (၃) လအၾကာမွာ အာဏာ ခြဲေဝေရး စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ထပ္ (၆) လ အၾကာမွာေတာ့ အာဏာရ ပါတီနဲ႔ အ တိုက္အခံ ပါတီတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသား ညီၫြတ္ေရး(ၫြန္႔ေပါင္း)အစိုးရကို ေအာင္ျမင္စြာ ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီမိုက ေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ ေျခခ် ႏိုင္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ျဖစ္စဥ္
အခုေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းဟာ အာဖရိကတိုက္က ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အတိုက္အခံ MDC ပါတီေခါင္းေဆာင္ စဗန္ဂီ႐ိုင္က အာဏာရွင္ မူဂါဘီကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ မတ္ (၂၉) ရက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရခဲ့ေပမယ့္ မူဂါဘီက မဲလိမ္ၿပီး MDC ပါတီဟာ မဲ (၅၀) ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ မရလို႔ ဆိုကာ ဒုတိယအခ်ီ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၂၀၀၈ ခု ဇြန္ (၂၇) ရက္မွာ ျပန္လုပ္ခိုင္းခဲ့ ပါတယ္ (တကယ္ေတာ့ စဗန္ဂီ႐ိုင္ဟာ မဲ ၅၁ သို႔မဟုတ္ ၆၇ ရာခိုင္ႏႈန္း ရခဲ့ေပမယ့္ မူဂါဘီက ကလိမ္ကညစ္ လုပ္ၿပီး အတိုက္အခံက ၄၇.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ မူဂါ ဘီက ၄၃.၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရတယ္လို႔ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီး တလအၾကာ ေမလ ၂ ရက္ေန႔က်မွ တရားဝင္ေၾကညာ ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္)။

အဲဒီ ပထမေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးေတာ့ အတိုက္အခံ ပါတီဌာနခ်ဳပ္ကို ဝင္စီးနင္းၿပီး ႐ံုးခ်ဳပ္မွာ ရွိေနသူ အားလံုးကို ဖမ္းသြားတာ၊ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ အပါအဝင္ ပါတီဝင္ေတြကို ဖမ္းတာ၊ ႐ိုက္ႏွက္တာ၊ သတ္ျဖတ္တာ (ပထမေရြး ေကာက္ပြဲနဲ႔ ဒုတိယေရြးေကာက္ပြဲ ၾကားမွာ အတိုက္အခံ ပါတီဝင္ အနည္းဆံုး ၄၃ ေယာက္ အသတ္ ခံခဲ့ရပါတယ္)။ ရပ္ထဲရြာထဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္ဗံုးခြဲတာေတြ၊ အတိုက္အခံကို မဲေပးခဲ့တဲ့ မဲဆႏၵရွင္ ျပည္သူလူထုေတြ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုငယ္ေတြကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းတာ၊ ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္တာေတြ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဇြန္ (၂၂) ရက္မွာ စဗန္ဂီ႐ိုင္ရဲ႕ MDC ပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ဖို႔ သမိုင္းဝင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အာဏာရွင္ မူဂါဘီဟာ ၿပိဳင္ဘက္ မရွိဘဲ မဲဆႏၵ ၈၅.၅ ရာခိုင္ ႏႈန္းရၿပီး ႏိုင္သြားပါေတာ့တယ္။

ႏိုင္ငံတကာပိုင္းမွာေတာ့ ကုလသမဂၢမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွားတို႔က ဗီတိုအာဏာသံုး ကာကြယ္ ေပးေပမယ့္ ကမၻာ့ ႏိုင္ငံေတြက ျပင္းထန္ ထိေရာက္တဲ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အဓိက ေထာက္ခံ ေပးေနတဲ့ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံကိုယ္၌က အင္တင္တင္ျဖစ္လာ၊ (အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ အာဆီယံျဖစ္တဲ့) အာဖရိက သမဂၢကလည္း ဖိအားေပး၊ အဓိက ႏိုင္ငံျခားေငြ ရွာေပးေနတဲ့ စိန္ေတြလည္း ေရာင္းမရေအာင္ ပိတ္ဆို႔ခံရ၊ တႏိုင္ငံလံုး ကာလ ဝမ္းေရာဂါ ျဖစ္တာကလည္း အာဏာရွင္အစိုးရ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရသလို တ႐ုတ္၊ ႐ုရွားလည္း မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ ရပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဇြန္လ (၂၇) ရက္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မူဂါဘီ မဲ “အျပတ္အသတ္” နဲ႔ အႏိုင္ရၿပီး သမၼတ ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ MDC ပါတီက ျပင္းထန္လွတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈကို ရင္ဆိုင္ၿပီး ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္မႈေၾကာင့္ မူဂါဘီ ႏိုင္ၿပီး တလမျပည့္ခင္ ဇူလိုင္ (၂၅) ရက္မွာ အိမ္နီးခ်င္း ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံ ပရီတိုးရီးယား ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အာဏာရ အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံေတြ အၾကား ဒိုင္ယာေလာ့ စလုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ တခ်ိန္က မူဂါဘီကို ေထာက္ခံခဲ့တဲ့ ေတာင္အာဖရိက သမၼတ အမ္ဘီကီက ၾကားဝင္ ေစ့စပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္မွာေတာ့ မူဂါဘီဟာ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္နဲ႔ အာဏာ ခြဲေဝေရးစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ထုိးလိုက္ရပါ ေတာ့တယ္။ ဒီစာခ်ဳပ္အရ မူဂါဘီဟာသမၼတရာထူးကို ဆက္ယူထားေပမယ့္ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္နဲ႔ MDC ပါတီကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ရာထူးနဲ႔ အစိုးရ ဝန္ႀကီး ရာထူးအားလံုး ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ မူဂါဘီက အမ်ဳိးသား လံုျခံဳေရးေကာင္စီကို ဆက္ကိုင္ထားၿပီး စစ္တပ္ကို ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္။ ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၃) ရက္မွာေတာ့ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္ဟာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆိုၿပီး တရားဝင္ ရာထူး လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ မူဂါဘီနဲ႔ လက္ကိုင္တုတ္ ၾကံ႕ဖြတ္ေတြ၊ စစ္တပ္၊ ရဲ၊ လံုထိန္းတို႔ဟာ လစ္ရင္လစ္သလို MDC ပါတီနဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြ အေပၚ ႏွိပ္စက္တာ မတရား လုပ္တာေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ ကာလကနဲ႔ စာရင္ေတာ့ MDC ပါတီအတြက္ အခြင့္အလမ္း အမ်ားႀကီး ရသြားပါၿပီ။ ႏိုင္ငံအေပၚ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈေတြ ႐ုပ္သိမ္းၿပီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆဗန္ဂီ႐ိုင္ အစိုးရ အဖြဲ႔ အေနနဲ႔ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အတိုင္းအတာ တခုအထိ အေတာ္အတန္ လုပ္ႏိုင္လာပါတယ္။ မူဂါဘီအေနနဲ႔ အာဏာရွင္ စနစ္ကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကဳိးစား ေနေသာ္လည္း ရာႏႈန္းျပည့္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အတိုက္အခံ MDC ပါတီရဲ႕ နိဂံုးလို႔ မဟာပညာေက်ာ္မ်ား တြက္ဆခဲ့တာဟာ အာဏာလမ္းမ နိဒါန္းအစ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ခံ
ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မွာ လက္ရွိသမၼတ မူဂါဘီ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးနည္း အေျခခံနဲ႔ အာဏာရလာၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရလာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္က မာ့က္စ္ဝါဒ ေမာ္စီတံုးဝါဒေတြ ေႂကြးေၾကာ္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမား ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အာဏာရလာတဲ့ အခါ ဇိမ္ေတြ႔သြားလို႔ ကုလားထိုင္ေပၚက မဆင္းေတာ့ဘဲ အတိုက္အခံေတြ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးငယ္ေတြ အားလံုးကို ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပါတယ္။ (၁၉၈၂ နဲ႔ ၁၉၈၅ ၾကားမွာတင္ လူ ၂၀,၀၀၀ ေက်ာ္ အသတ္ခံခဲ့ရတယ္။) တိုင္းျပည္ရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာ အားလံုးကိုလည္း ကိုယ္ပိုင္လို သေဘာထား သံုးျဖဳန္းပစ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ တခ်ိန္က အာဖရိက တိုက္မွာ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္းဝင္ခဲ့တဲ့ ဇင္ဘာေဘြဟာ စီးပြားေရး ဒလေဟာက်ဆင္းၿပီး က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဒုကၡေပါင္းစံုဖိစီးလို႔ အာဖရိကတိုက္ရဲ႕လူမမာႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ (တႏိုင္ငံလံုး ထမင္းေတြငတ္၊ ကာလဝမ္းေရာဂါေတြ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အာဏာရွင္ သမၼတ မူဂါဘီကေတာ့ အာဖရိကတိုက္မွာ အခမ္းနားဆံုး နန္းေတာ္ႀကီး ေဆာက္ၿပီး ေနခဲ့ပါတယ္)။

ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ၿပီး ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး သက္တမ္း အႏွစ္ (၂၀) သို႔မဟုတ္ မူဂါဘီ အာဏာရွင္လုပ္ေန ခဲ့တဲ့အႏွစ္ (၂၀) လံုးလံုး ဘာေျမယာ ေတာ္လွန္ေရးမွ မလုပ္ခဲ့ဘဲ စီးပြားေရးေတြ ခြၽတ္ျခံဳက်လာလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ အစိုးရ ဝန္ထမ္းေတြ၊ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး မေက်နပ္မႈေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတဲ့ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ဝန္းက်င္က်မွ လူထုကို အာ႐ံုလႊဲဖို႔ လူျဖဴ ေျမရွင္ႀကီးေတြ ပိုင္တဲ့ ေျမယာေတြကို သိမ္းယူ၊ ေျမယာ ေဝျခမ္းေရးေတြ လုပ္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ ေက်းလက္ လူထုေတြကို စည္း႐ံုးေခြၽးသိပ္ဖို႔ လုပ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက (ေဒၚလာ သန္း ၁၀၀,၀၀၀ - 100 billion dollar တန္ သို႔မဟုတ္ ၁၀၀,၀၀၀, ၀၀၀,၀၀၀ တန္ ေငြစကၠဴေတြ ထုတ္ရေလာက္ေအာင္) ရာခိုင္ႏႈန္း (၂၃၁) သန္း အထိ တက္လာၿပီး အလုပ္ လက္မဲ့ႏႈန္းက (၉၀) ရာခိုင္ႏႈန္းကို ေရာက္လာေတာ့ ဘယ္လိုဘဲ အလိမ္အညာ မႈိင္းေတြ တိုက္ေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ လိုလားတဲ့ ျပည္သူ႔ ဘက္ေတာ္သားေတြဟာ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္မႈေတြ အျပင္းအထန္ ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြ ၾကားကေန ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကရာက အခု ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည္သူ႔ အစိုးရေရွ႕ေျပး အာဏာခြဲေဝ ၾကားျဖတ္ အစိုးရအဆင့္ကို ေရာက္လာၿပီျဖစ္ပါတယ္။

လက္ေတြ႔
အခုလည္း ဗမာျပည္မွာ NLD က ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မွတ္ပံု မတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တဲ့ အတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားသြားၿပီ၊ ရက္ (၆၀) ျပည့္ရင္ ႏိုင္ငံေရး ပါတီအျဖစ္က ပ်က္ျပယ္ သြားေတာ့မယ္၊ ပါတီတခု အျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေတြကို ေရာက္ေနၿပီလို႔ စစ္ကြၽန္ အလံ႐ွဴးေတြ၊ အာဏာရွင္ ပြဲစားေတြက ေဟာင္သံ ေပးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဖရိကတိုက္က ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံမွာ အခုလို ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္တာ လံုးဝ မွန္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အာဏာရွင္က ေလွ်ာ့ခဲ့ရတာ သာဓက အထင္အရွား ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ NLD ပါတီဝင္ေတြ၊ ၉၀ ခုမွာ ႏိုင္ၿပီးသား လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကသာ တကယ္လုပ္မယ္ ဆိုရင္ လက္ရွိကာ လဟာ NLD ရဲ႕ အာဏာလမ္းဝက ပထမဆံုးေန႔မ်ား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

ဂါမဏိ