ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၁၃ ေမလ ၂၀၁၀အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖက ဘယ္လိုလုပ္မယ္ ဆိုတာကို ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ျမန္မာျပည္ အေရး စိတ္၀င္စား ေနသူတိုင္းက စူးစူးစိုက္စိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဒီခ်ဳပ္ ဇာတ္သိမ္းခန္းကို ၾကည့္ရေတာ့ မဟဲ့လို႔ အားခဲ ထားသူေတြ ပါသလို နာက်ည္း စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကသူေတြလည္း ပါပါတယ္။ ေရဒီယို အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ ပါတီသစ္ ေထာင္လိုက္ေၾကာင္း အားပါးတရ ေျပာေနတာ ၾကားရသလို အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဌာနခ်ဳပ္႐ံုးမွာ “ကမာၻမေၾကဘူး”သီခ်င္းကို မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဆိုေနၾကတယ္ ဆိုတာလည္း ၾကားရပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီေဆာင္းပါးေရးေနတဲ့အခ်ိန္ အထိေတာ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုလည္း ျဖဳတ္မခ်ေသး၊ မတရာသင္းလည္း မေၾကညာေသးပါဘူး။ စိတ္၀င္စားစရာ မေကာင္းဘူးလား။ ဒီေနရာမွာ အားလံုး စဥ္းစားလို႔ရေအာင္ သမိုင္းျဖစ္ရပ္ တခုကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ မွီျငမ္း စဥ္းစားဖို႔ပါ၊ ထပ္တူဆြဲ ႏိႈင္းယွဥ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္-။
မတ္လ (၂၈) ရက္ညမွာ ဖဆ-ဆိုရွယ္လစ္ေတြက ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို တျပည္လံုးအႏွံ႔ ဖမ္းဆီးပြဲႀကီး လုပ္ေပမယ့္ အခု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖ႔ြဲခ်ဳပ္ကို လုပ္သလိုပဲ ဆိုင္းဘုတ္ျဖဳတ္တာ၊ ပါတီ မတရားသင္း ေၾကညာတာေတြ မလုပ္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕စာရင္းထဲမွာ ရွိေနသူေတြကိုပဲ အတင္း တြန္းဖမ္းေနခဲ့တာပါ။ ေနာက္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဲဒီအခါတုန္းက ပါတီ အျပင္ဘက္ ေရာက္ေနတဲ့ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ကိုေတာ့ လက္ဖ်ားနဲ႔ မတို႔ပါဘူး။ ေဘးမဲ့ ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖမ္းလို႔မမိဘဲ လြတ္သြားတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို ဝရမ္းေျပးေတြ အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး စစ္တပ္၊ ပုလိပ္တပ္နဲ႔ ေတာနင္းရွာပါတယ္။
အခ်ဳပ္ကားႀကီးေတြ တဝီဝီနဲ႔လည္း နယ္အႏွံ႔ဆင္းၿပီး ဖမ္းပါတယ္။ ဖမ္းမိတဲ့သူကို ထြက္ေျပးလို႔ဆိုၿပီး ပစ္သတ္ တာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဝရမ္းေျပး ထြက္ေျပးလို႔ ပစ္သတ္ရတယ္လို႔ သတင္းစာမွာ ထုတ္ျပန္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ဆက္ၿပီးစဥ္းစားရမွာက (ဦး) သိန္းေဖျမင့္ေရးတဲ့ “သိန္းေဖျမင့္၏ေက်ာ္ၿငိမ္း” စာအုပ္ပါ။ အဲဒီစာအုပ္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက နိဒါန္းေရးေတာ့ ဒီလိုပါတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ “စတာလင္သာ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္ ေစာၿပီးေသရင္၊ က႐ုေရွာ့ဖ္သာ (၁၀) ႏွစ္ေစာၿပီး ႐ုရွေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရင္ ကြန္ျမဴနစ္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးဟာ ဦးသိန္းေဖျမင့္သာ ဆက္ျဖစ္ေနမယ္-တဲ့။” ေျပာင္၀န္ခံထားတယ္လို႔ ဆိုရမလားပါပဲ။
လိပ္ပတ္လည္သြားတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ မျဖဳတ္ေသးဘဲထားတာ၊ မတရားသင္း မေၾကညာေသးဘဲ ထားတာတို႔ဟာ ဦးသိန္းေဖျမင့္နဲ႔ သူတစင္ေထာင္လာမယ့္ သူ႔ရဲ႕“ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသစ္” အတြက္ အခြင့္အလမ္းဖြင့္ ေပးထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ေနာက္မွာက သူ႔မိန္းမ တေယာက္သာ ရွိေလေတာ့ ဖဆပလ အစိုးရလည္း မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ထဲေလာက္ ေရာက္ေတာ့မွပဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုွ မတရားသင္း ေၾကညာ ခဲ့ပါတယ္။
ဒါနဲ႔တဆက္တည္းမွာ ဆိုရွယ္လစ္ေတြနဲ႔ ဗို္လ္ေန၀င္းတို႔ စစ္တပ္က သခင္စိုးနဲ႔ အလံနီပါတီကို တမင္ ေမြးသလို ခ်န္ထားတဲ့ အေၾကာင္းကိုလည္း ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ သခင္စိုးက ဗကပကို တိုက္ခိုက္ေနသေရြ႕ သူတို႔ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ထိုးစစ္ မဆင္ဘဲ ေမြးထားပါတယ္။ လက္၀ဲ သမားေတြ အထဲမွာ အ႐ႈပ္အေထြးေတြ ျဖစ္ေအာင္၊ အလံနီပါတီရဲ႕“ကြဲအက္ေရးမွ ခြဲထြက္ေရးသို႔” ဆိုတ့ဲ ေပၚလစီအတိုင္း အတိုက္အခံေတြ ထဲမွာ ကြဲၿပဲေအာင္ လုပ္ေနသေရြ႕ ဖဆပလနဲ႔ မဆလတို႔က ေဘးမဲ့ ေပးထားပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚကိုလည္း တက္မလာ၊ ေတာတြင္းကပဲ လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ အစိုးရေတြက အသာလႊတ္ထား ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚတက္ လႈပ္ရွားတဲ့ အလံနီ ယူဂ်ီေတြကိုသာ ဖမ္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ သခင္စိုး ကိုယ္တိုင္က ဘယ္သူမွ မယံုၾကည္တဲ့ ဆင္ေျခေပးၿပီး လက္နက္ ခ်လာေတာ့မွ ဖမ္းလိုက္ၿပီး မဆလ တရား႐ံုးနဲ႔ သတင္းစာေတြကေန သိကၡာ
ႏွစ္ျပားဖိုးမွ မက်န္ေအာင္ သိကၡာ ခ်ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုလည္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို တိုက္ခိုက္ေန၊ ဆဲေရးေနသေရြ႕ နအဖက ေဘးမဲ့ ေပးထားမယ့္ သေဘာရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္း မီဒီယာေတြမွာ ေျပာစရာ၊ ေရးစရာ ေနရာေတြ ရေနမွာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီလို အသံုးခ် တန္ဖိုး ကုန္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္ စမ္းေနေပေရာ့ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ထဲမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးနဲ႔ ‘တတ္သိ’ ေတြ ျပႆနာ ျဖစ္ၾကေတာ့ စစ္အစိုးရက “တတ္သိ” ေတြကို အားလံုးလိုလို ဆြဲေစ့ၿပီး အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚစုကို ရာသက္ပန္ ဆဲေနမယ့္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကိုေတာ့ စမူဆာေလာပန္း ျဖစ္ေစခဲ့တာကိုလည္း သတိရ သင့္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တျခား အတိုက္အခံေတြကိုသာ တိုက္ခိုက္ေနမယ္ ဆိုရင္ နအဖရဲ႕ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီက စေပ့စ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပးထားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔လက္ကိုင္ အလံ႐ွဴးေတြအတြက္ ဒီမိုကေရစီ ေပးလိုက္တာ ခြပ္ေဒါင္းအလံ ဆြဲအသံုးခ်တဲ့ ကိစၥေပၚလာေတာ့ နအဖ စစ္အစိုးရအဖို႔ အေတာ္ အၾကပ္႐ိုက္ သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္လူကိုယ္ ႀကိတ္ဆံုးမရတာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ နအဖဟာ အခ်ိန္တန္ၿပီထင္လို႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္နဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ကို ပါတီအျဖစ္ ပြဲထုတ္လိုက္တာ ဟာလည္း သူတို႔ ထင္မထားတဲ့ ဆန္႔က်င္မႈေတြ၊ ေ၀ဖန္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ေနရပါတယ္။ ႀကံ့ဖြံ႔ဟာ စေပ့စ္မွ အေဆာက္အဦးေတြ၊ ႐ံုးခန္းေတြ၊ ႐ံုးပစၥည္းေတြ သာမကာ လူ႐ိုက္ခြင့္၊ လူသတ္ခြင့္ေတြေတာင္ ရခဲ့ဖူးပါၿပီ။ ဒီေတာ့ ေရွ႕မွာ ျမင္းခ်ဳိ (ဂ်ိဳ) တပ္တာထက္ ဆိုးတာေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔ အေၾကာင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သမိုင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ကို အတိုက္အခံ ျပဳသူေတြနဲ႔အတူ တရား၀င္ အတူ တည္ရွိေနထိုင္တာ၊ သူတို႔ကို ေ၀ဖန္ ေျပာဆိုခြင့္ ျပဳတာရယ္လို႔ တခါမွ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒီအစဥ္အလာလို ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔လို လူေတြက ခ်ဳိးေဖာက္ ျပဳျပင္မယ္လို႔ တြက္တာဟာ စိတ္ကူးယဥ္တာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုဆိုးတဲ့ အမွားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အာဏာ ဆုပ္ကိုင္ ထားသူေတြဘက္က ၾကည့္ရင္ တခါ-တခါမွာ ကိုယ္နဲ႔ မတူသူေတြကို အျပင္ဘက္ထားၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ရတာထက္၊ အတြင္းထဲထားၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္ရတာဟာ ပိုမီးေသ၊ ပိရိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ နံရံကို ေခါင္းနဲ႔တိုက္မယ္ ဆိုရင္ ၾကားမွာ ကြက္လပ္ေလး-စေပ့စ္ေလး ရွိမွပိုနာတယ္၊ ကြဲႏိုင္တယ္ ဆိုတာ မေမ့ၾကပါနဲ႔။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
Posts
0 comments:
Post a Comment