လက္ပံေတာင္း ဒိုင္ယာရီ

လဖိုင္
December 6, 2012

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကို ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႔ သြားမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္ကေန ႏိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ညကတည္းက ဟိုင္းေဝးကားနဲ႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။ ည ၈ နာရီထြက္တဲ့ ကားက ေနာက္တေန႔ မနက္ ၆ နာရီခြဲေလာက္ မုံရြာကားဂိတ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာ ရန္ကုန္က သတင္းလွမ္းပုိ႔တယ္၊ ႏိုဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ မနက္ ၃ နာရီမွာ သပိတ္စခန္းေတြ အေျပာင္ ရွင္းလုိက္ၿပီတဲ့။

မုံရြာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ကို ဆက္သြယ္ေတာ့ လူေတြ မအားပါဘူး၊ လူနာသယ္ေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မနက္ ၆ နာရီခြဲမွာပဲ ေဆး႐ံုမွာ ဒဏ္ရာရ သံဃာ အပါး ၂၀ ေရာက္ေနၿပီလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ မီးေလာင္ခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ အႂကြင္းအက်န္ေလးမ်ား ဓာတ္ပံု႐ိုက္လို႔ရမလားဆိုၿပီး လက္ပံေတာင္းေတာင္ကို ဆုိက္ကယ္နဲ႔ သြားလုိက္ပါတယ္။

အစကေတာ့ ေဆး႐ံုကုိ သြားရင္း ၿမိဳ႕ကနာေရးကူညီမူကား ေနာက္ကေနပဲ ကပ္လုိက္သြားပါတယ္။ လမ္းတဘက္တခ်က္က တမာပင္ေတြေၾကာင့္ မုံရြာက ေတာ္ေတာ္ေလး သာယာေအးေဆးတာ ေတြ႔ရတယ္။ ၀မ္ေပါင္ ကုမၸဏီနားက လမ္းဆုံမွာေတာ့ ရဲေတြက သံဆူးႀကိဳးကာၿပီး သြားလာခြင့္ကို ပိတ္လုိက္ၿပီ။ မနက္ေစာေစာပုိင္းမွာ ကုိေနမ်ိဳးဇင္တို႔ အဖြဲ႕၊ AFP သတင္းဌာနက ဓာတ္ပုံဆရာနဲ႔၊ တျခားမီဒီယာေတြ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီး အထဲကို၀င္ဖုိ႔ လုပ္တာကို ရဲေတြက တားဆီးေနၾကပါတယ္။ ဗုိလ္ႀကီးေဟာင္း ကိုေနမ်ိဳးဇင္က ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းေတြရွိသင့္တဲ့ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ရဲ၀န္ထမ္းေတြကို ေျပာျပေနေတာ့ ဒုရဲအုပ္ တေယာက္က “စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းလည္း *** ခံေလ” ဆုိၿပီး ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာလုိ႔ ပြဲဆူကုန္ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ မုံရြာခ႐ိုင္ ဒုတိယ ရဲမႉးႀကီးတင္၀င္းက “က်ေနာ္တုိ႔က လုံၿခဳံေရးအတြက္လုပ္တာပါ၊ မီးေလာင္ဗုံး မသုံးရပါဘူး၊ သစၥာ ဆုိရဲပါတယ္” လို႔ ျငင္းခ်က္ ထုတ္ပါတယ္။ သူေျပာေနတုန္းပဲ မီးေလာင္ခံရတဲ့ သပိတ္စခန္း ေခါင္းေဆာင္က ထၿပီး မီးရႈိ႕တာေတြ၊ ရဲ၀င္႐ိုက္တာေတြကို အစအဆုံး သူျမင္တဲ့အတုိင္း ေျပာျပလုိ႔ လူေတြ အုံသြားပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ NLD လႊတ္ေတာ္အမတ္ ေဒၚခင္စန္းလႈိင္ ေရာက္လာၿပီး အထဲက အေျခအေနေတြကို ၾကည့္ဖို႔ ၀င္ခြင့္ေတာင္းခဲ့ေပမယ့္ သူလည္း ၀င္ခြင့္မရပါဘူး။

မၾကာဘူး မုံရြာဘက္က နာေရးကားေတြ တစီးၿပီးတစီး ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ လူနာ သယ္ၾကပါေတာ့တယ္။ အေက်ာ္၊ ေဖာင္းကား စတဲ့ ရြာေတြထဲမွာ ပုန္းေနတဲ့ သံဃာေတြလည္း အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ေဆး႐ံုေရာက္ပါတယ္။

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ပုံထားတဲ့ သကၤန္းေတြလည္း မီးေလာင္ရာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ ေဖာင္းကားေတာင္ဘက္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲ ၀င္ေျပးသူေတြကို ရဲေတြက လုိက္ဖမ္းေပမယ့္ ရြာသူရြာသားေတြက ရြံ႕ေတြ၊ အမိႈက္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္လို႔ ရဲေတြ လုိက္မလာေတာ့ဘူးလုိ႔ ေဖာင္းကား အလယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းမွာ ပုန္းေနတဲ့ ၀က္ေမွးရြာသားေတြက ေျပာျပတယ္။

၀မ္ေပါင္ဂိတ္ေရွ႕ သပိတ္စခန္းက ကို၀င့္ေက်ာ့မႉးကိုလည္း ဖမ္းဆီးဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ႐ိုက္ႏွက္တာေတြခံခဲ့ရတယ္လုိ႔ သိရတယ္။

“သူတုိ႔က လုံၿခဳံေရးစည္းကို ၄ ေယာက္ေလာက္ ေက်ာ္လာၿပီးဖမ္းတာ။ ႐ိုက္လည္း႐ိုက္၊ ဆြဲလည္းဆြဲေပါ့။ က်ေနာ္က ေအာ္ၿပီး ရုန္းရင္း ေျပးေတာ့ လြတ္လာပါတယ္။ ၅ ခ်က္ေလာက္ေတာ့ အ႐ိုက္ခံလုိက္ရတယ္။ အ႐ိုက္ထက္ ဖမ္းဖုိ႔ကို စိတ္သာေနလုိ႔ နည္းနည္း သက္သာရတယ္” လို႔ ကိုဝင့္ေက်ာ့မႉးက ရွင္းျပတယ္။

မနက္ပုိင္းမွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီး အဲဒီေန႔ ညပုိင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အလာမွာ ဘာဆုံးျဖတ္မယ္ ဆုိတာကို ေစာင့္ေနၾကတာေၾကာင့္ သပိတ္လွန္၊ မလွန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏုိင္ဘဲ တကြဲတျပား ျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေန႔လယ္ ၁ နာရီ ကံကုန္းရြာထိပ္မွာ ေဟာေျပာမယ္ ဆုိတာေၾကာင့္ NLD ပါတီဝင္ေတြ ေနရာ ထုိင္ခင္း ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။ လူနာသယ္တဲ့သူက သယ္၊ သတင္းေထာက္ေတြလည္း ဟိုေလွ်ာက္၊ သည္ေလွ်ာက္နဲ႔ ၀မ္ေပါင္ ကုမၸဏီေရွ႕က မုံရြာ – ပုသိမ္ – ကေလး၀ လမ္းဟာ စည္ကားေနပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မျမင္ဖူးၾကတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ရြာသားေတြကလည္း အလံကိုင္တဲ့ သူကိုင္၊ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေဟာေျပာပြဲ ေနရာ သြားတဲ့သူသြားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း လမ္းေပၚမွာ လူေတြျပည့္လာပါတယ္။

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၁ နာရီမွာ ေဟာမယ္ဆုိလုိ႔ မနက္ ၁၀ နာရီ ေလာက္ကတည္းက ထြက္လာတာ” လုိ႔ ကံကုန္းရြာသူ တေယာက္က ေျပာပါတယ္။

ေထာ္လာဂ်ီ၊ ဆုိင္ကယ္ ရရာယဥ္ေတြနဲ႔ ေဟာေျပာမယ့္ ေနရာဆီကို လူေတြ တဖြဲဖြဲ လာေနၾကပါၿပီ။ မုံရြာ၊ ယင္းမာပင္၊ ဆားလင္းႀကီး၊ ဒီပဲယင္း၊ ပုခုကၠဴ၊ ျမင္းၿခံ ၿမိဳ႕နယ္ေတြက NLD ပါတီ ၀င္ေတြကေတာ့ ကားႀကီး ကားငယ္ေတြနဲ႔ ေရာက္လာ ေနၾကပါတယ္။ မုံရြာဘက္မွာလည္း လူေတြက အုတ္အုတ္က်က္က်က္၊ ေဟာေျပာမယ့္ ေနရာမွာလည္း လူေတြစုစုနဲ႔ပါ။

ေဟာေျပာမယ့္ စင္ကေတာ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကို မ်က္ႏွာမူထားၿပီး ေၾကးစင္ေတာင္ကို ေနာက္ခံျပဳလုိ႔ ေဆာက္ထား ပါတယ္။ မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ကြင္းထဲမွာ လူေတြနဲ႔အျပည့္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ေနရာေပ်ာက္မွာစုိးလို႔ ေရအိမ္ေတာင္ မသြားရဲသူေတြ၊ ဗုိက္ဆာေပမယ့္ ႀကိတ္ခံသူေတြရဲ႕ အသံေတြကုိ အဆုိေတာ္ လားရႈိး သိန္းေအာင္ရဲ႕ “အေမစု ေနာက္က လုိက္ၾကစုိ႔” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းသံက ဖုံးလႊမ္းေနပါတယ္။ ၁ နာရီလာမယ္ဆုိေပမယ့္ တ ကယ္တမ္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရာက္ေတာ့ ညေန ၆ နာရီ ထုိးပါေတာ့မယ္။ ပရိသတ္ကို ေဟာေျပာတာ မလုပ္ခင္ ၀မ္ေပါင္က တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႔ သြားစကားေျပာလာတယ္လို႔ သိရတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပရိသတ္ကုိ မိိနစ္ ၂၀ ေလာက္ စကားေျပာရာမွာ သူဟာ ျပည္သူအႀကိဳက္လုိက္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေရရွည္အက်ိဳးကုိ ၾကည့္ၿပီး ေဆာင္ရြက္မယ့္ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ မႀကိဳက္ရင္ မႀကိဳက္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာႏုိင္ ေၾကာင္း၊ တႏုိင္ငံလုံး တုိးတက္ေအာင္ အားလုံး တက္ညီလက္ညီလုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တခါတရံ ကိုယ့္အက်ိဳး ကို ေနာက္ပုိ႔ထားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ရွိ ျပႆနာကို သိကၡာရွိရွိ ေျဖရွင္းခ်င္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိေျဖရွင္းဖုိ႔ ျပည္သူေတြက ေထာက္ ခံဖုိ႔ လုိေၾကာင္းေတြကို ေျပာသြားပါတယ္။

သူ႔ ေဟာေျပာပြဲ အၿပီးမွာေတာ့ လာနားေထာင္တဲ့ ကံကုန္းရြာသူေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တ႐ုတ္ေတြကို စီမံကိန္း ဆက္လုပ္ခြင့္ ေပးမယ္ဆုိရင္ေရာလုိ႔ ေမးေတာ့ “အေမစု ေကာင္းမယ္ထင္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္တာမုိ႔ လက္ခံမွာပါ” လို႔ ျပန္ေျဖၾကတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တည္းခိုတဲ့ ၀င္းယူနတီဟုိတယ္မွာ မီးေလာင္ခံရတဲ့ ရြာသူေတြ၊ သပိတ္စခန္းက လူေတြနဲ႔ စကားေျပာပါတယ္။

“ဒီျဖစ္စဥ္ေတြကို အေမစုကပဲ အေကာင္းဆုံး လုပ္ေပးႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားတယ္။ အေမစုပါလာေတာ့ အားရွိတာေပါ့။ ဒီလုိစီမံကိန္းမ်ိဳး မရွိသင့္ဘူး၊ ဖ်က္သိမ္းသင့္တယ္။ က်မတုိ႔ သပိတ္ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွမလွန္ဘူး စီမံကိန္းႀကီး ဖ်က္သိမ္းၿပီးမွ သပိတ္လွန္ပါမယ္။ အားလုံးညိႇႏႈိင္းၿပီးမွ သိပိတ္ျပန္စမွာပါ။ လယ္တီဆရာေတာ္က ဒီပနီက်မ္းကုိ အဲဒီ စီမံကိန္း ေနရာမွာ ေရးသြားတာ၊ အခုိင္အမာ သက္ေသရွိပါတယ္။ ဒီလုိ မတရားတာႀကီးကို က်မတုိ႔သာ ငုံ႔ခံခဲ့မယ္ဆုိရင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ သြားေရာ” လုိ႔ သပိတ္ကို ေခါင္းေဆာင္သူ တဦးျဖစ္တဲ့ မသြဲ႔သြဲ႔၀င္းက ေျပာပါတယ္။ မသြဲ႔သြဲ႔၀င္းရဲ႕ ညီမ မျဖဴျဖဴ၀င္းလည္း မ်က္ႏွာနဲ႔ လက္ေမာင္းေတြမွာ မီးေလာင္ဒဏ္ရာ ရေနၿပီး တေန႔လုံး ပုန္းေနရတယ္လို႔ သိရတယ္။

သပိတ္စခန္းက လူေတြနဲ႔ေတြ႔ၿပီးခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မီးေလာင္ထားတဲ့ သံဃာေတြကို သြားဖူးေတြ႔ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔ ႏိုဝင္ဘာ ၃၀ မနက္ ၈ နာရီမွာ မုံရြာ ေအာက္ဇက္ဆိပ္ ေသာင္ျပင္မွာ ေဟာေျပာပြဲလုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားပါတယ္။

အစီအစဥ္ အေသအခ်ာမသိရဘဲ အခ်ိန္ အနားကပ္မွ သိရေတာ့ လူေတြ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ ေသာင္ျပင္ အျပည့္ လူေတြပါပဲ။ ေသာင္ျပင္ကေန ၾကည့္ရင္ေတာ့ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကို ျမင္ေနရပါတယ္။ အဲဒီမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္စုက မီးေလာင္ခံခဲ့ရတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္း အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အဆင္ ေျပေအာင္ ေနရမယ့္အေၾကာင္း၊ ကမာၻတည္သေရြ႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြနဲ႔ ေနသြားရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းနဲ႔ မတည့္လုိ႔ လင္မယားမ်ား ကြဲၾကသလုိ ကြဲလုိ႔မရေၾကာင္း၊ အာဏာရွင္လက္ထက္က ျပည္သူ႔ဆႏၵမပါဘဲ ေပးထားတဲ့ ကတိေတြ ဆုိေပမယ့္ သိကၡာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ေရးအတြက္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကိုေတာ့ ေလးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားပါတယ္။

မိန္႔ခြန္း အၿပီးမွာ ေအာက္ကပရိသတ္က “သတၴဳတြင္း ၀န္ႀကီး႐ိုရွိသားနဲ႔ ဘာလုိ႔ ဦးပုိင္က ဒီလုပ္ငန္းေတြကို ၀င္ကုိင္ေနရသလဲ” လုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်မ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာပါမယ္” လို႔ ဆုိပါတယ္။

ဦးပိုင္ကုမၸဏီ ဆိုတာက စစ္တပ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္ဆိုတာ အမ်ားအသိျဖစ္ေၾကာင္း၊ တပ္မေတာ္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ဆက္စပ္ ေနေၾကာင္း သူက ရွင္းျပပါတယ္။

“တခ်ဳိ႕က က်မ အေနနဲ႔ တပ္မေတာ္အေပၚမႇာ ေမတၱာထားတယ္ ဆိုရင္ မႀကိဳက္ၾကပါဘူး။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ထားတာက ထားတာပဲ။ ဒါကေတာ့ က်မ အမွန္အတိုင္း ေျပာတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်မက ငယ္ငယ္ကတည္းက ေဖေဖ့သမီး အေနနဲ႔ ႀကီးလာတာကိုး။ တပ္မေတာ္အေပၚမႇာ ေမတၱာမထားဘဲနဲ႔ကို မေနတတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက၊ ေမြးကတည္းက တပ္မေတာ္အေပၚမႇာ ေမတၱာထားဖို႔ သင္ခဲ့ရေတာ့ ေမတၱာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏိုင္ဘူး။ လုပ္တဲ့ ကိစၥေတြ ကိုေတာ့ က်မ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့။ အထူးသျဖင့္ က်မအေပၚမွာလုပ္တာလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ျပည္သူအေပၚမွာ လုပ္တာလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ မႀကိဳက္ေသာ္လည္း ေမတၱာေတာ့ မပ်က္ပါဘူး” လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္ေျပာတယ္။

ဦးပိုင္ လီမိတက္ ဆိုတာ တပ္မေတာ္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကိစၥေတြကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့အခါမႇာ သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔၊ အမ်ဳိးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးကို ဦးတည္ၿပီးေတာ့ ခ်ဥ္းကပ္မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းလည္း သူက ဆိုပါတယ္။

“မသိခ်င္ေယာင္ေတာ့ ေဆာင္မေနပါဘူး။ ေမးသင့္တာေတြေတာ့ က်မ ေမးမႇာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမးတယ္ ဆိုတာဟာ ေကာင္းတဲ့ အေျဖတခုကို လိုခ်င္လို႔ ေမးခြန္းေမးတာပါ။ ေျဖလိုက္တဲ့ အေျဖကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေျဖလိုက္တဲ့ အေျဖအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ဘယ္လို အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို လုပ္ဖို႔ က်မတို႔ ရည္ရြယ္တာပါ။ ဥိးပိုင္က တာ၀န္ခံေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ဆံုဖုိ႔ ရိွပါ တယ္။ က်မ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေမးလိုက္မယ္၊ ျပည္သူကေတာ့ ဒီလိုေမးေနတယ္၊ က်မ ဘယ္လို ေျဖရမလဲလို႔” ဆုိၿပီး လူထုရဲ႕ အေမးကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျဖပါတယ္။

သူ အဲဒီလုိေျဖလုိက္တာကို တခ်ိဳ႕က သိပ္မေက်နပ္ခ်င္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္၀ါးေတြ နီရဲလာတဲ့အထိ လက္ခုပ္တီးၾကပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ၀င္းယူနတီ ဟိုတယ္မွာပဲ ရြာသားေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တခါျပန္ေတြ႕ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ရြာသား ၂၀ ေလာက္ပါၿပီး ကံကုန္း၊ ဇီးေတာ၊ ဆည္တည္း၊ ၀က္ေမွး စတဲ့ စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရြာေတြက လူေတြနဲ႔ ေတြ႕တာပါ။ လူေရြး တာကို NLD က လုပ္ပါတယ္။ မေန႔ညက ေတြ႕ခြင့္ရတဲ့ မီးေလာင္ဒဏ္ရာနဲ႔ မျဖဴျဖဴ၀င္းက စာရင္းမွာ မပါလုိ႔ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဟိုတယ္ အျပင္မွာလည္း ပရိတ္သတ္ေတြ ၀ုိင္းအုံေနပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႕ခ်င္လုိ႔ လာၾကည့္တဲ့ မုံရြာၿမိဳ႕ခံေတြ လည္း ပါပါတယ္။ သပိတ္ႏွိမ္နင္းတဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို ေကာင္းေကာင္း မသိတဲ့ ၿမိဳ႕သားေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပါတယ္။

မီးက ဘယ္လုိေလာင္တာ၊ ဘယ္လုိျဖစ္တာ စသည္ျဖင့္ အထဲမ၀င္ရတဲ့ မျဖဴျဖဴ၀င္းက အစအဆုံး ရွင္းျပေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ မုံရြာ ၿမိဳ႕သားေတြလည္း ဇာတ္ရည္လည္ၿပီး အံ့ၾသေနတာ ေတြ႔ရတယ္။

မုံရြာၿမိဳ႕သားတေယာက္ကေတာ့ “သပိတ္ေမွာက္တဲ့ သံဃာေတြဟာ ဆႏၵေစာတယ္” လုိ႔ ေျပာေနတယ္။

ရြာသားေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြ႔ေနခ်ိန္မွာ မီဒီယာေတြက ဟုိတယ္ျပင္က ေစာင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ BBC, AP, New York Times စတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြက အထဲေရာက္ေနလုိ႔ အျပင္မွာ ဆူၾကရာကေန မီဒီယာအားလုံးကို ေပး၀င္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ထြက္လာတဲ့ရြာသားေတြကို ေစာင့္ၿပီး သတင္းသမားေတြ ဝိုင္းေမးၾကပါေတာ့တယ္။ အားလုံးကေတာ့ “အေမစု” (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္) ဆုံးျဖတ္တာကို လက္ခံမယ္လုိ႔ပဲ ေျပာၾကပါတယ္။

မသြဲ႔သြဲ႔၀င္းကလည္း “အေမစု ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း လိုက္နာမွာပါလုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သပိတ္ကိုလည္း ခဏဆုိင္းထားပါမယ္” ဆုိၿပီး မီဒီယာမ်ားကို ဟုိတယ္မွာ ေျပာပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္းဆန္းစုၾကည္က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ၿပီး စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ ဖြဲ႕မယ့္အေၾကာင္း၊ ေရွ႕ဆက္လုပ္မယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေျပာသြားၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ဆင္း သြားပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၁ နာရီ ေလာက္မွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ မုံရြာကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေန႔လယ္ မွာေတာ့ စစ္ကိုင္းတုိင္း ရဲမႉးႀကီးက မုံရြာၿမိဳ႕ေပၚ ေက်ာင္းတုိက္အသီးသီးက ဆရာေတာ္အပါး ၂၀ ကုိ ဖိတ္ၾကားၿပီး လႉဖြယ္ ပစၥည္းကပ္၊ ၾသ၀ါဒ ခံယူဖုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေန႔လယ္ ၁ နာရီ ပြဲစမယ္ဆုိၿပီး ေၾကညာထားပါတယ္။ မုံရြာလူထု ကလည္း အဲဒီပြဲကို တန္ျပန္ရႈတ္ခ်ပြဲ လုပ္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္ဆုိၿပီးလည္း သတင္း ၾကားေနရပါတယ္။

ေန႔လယ္ ၁ နာရီကတည္းက ရဲတပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြ တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာပါတယ္။ သတင္းသမားေတြလည္း အေျမာက္အမ်ားပါပဲ။ ၁ နာရီဆုိလို႔ ေစာင့္ေနေပမယ့္ ဆရာေတာ္ေတြက ေန႔လယ္ ၂ နာရီအထိ ႂကြမလာပါဘူး။ ၂ နာရီ ေက်ာ္မွ သံဃာေတာ္ ၁၀ ပါးပဲႂကြလုိ႔ ႂကြလာတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြနဲ႔ပဲ ပြဲစပါတယ္။ ပြဲမစခင္ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနမွ အရာႀကီးတဦးက “SkyNet ေရာ၊ SkyNet ေရာက္ၿပီလား” ဆုိၿပီး အပူတျပင္းရွာေဖြတာ ေတြ႔ရတယ္။ ခဏေနေတာ့ SkyNet ႐ုပ္သံက ကင္မရာ သမား ေတြကို ေတြ႔သြားၿပီး သံဃာေတာ္ေတြ ႂကြလာတာက စလုိ႔ အမိအရ ႐ိုက္ကူးေစပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ စစ္ကုိင္းတုိင္း ရဲမႉးႀကီး ဦးစန္းယုက အသင့္ယူလာတဲ့ စာကိုဖတ္ျပၿပီး ဆရာေတာ္ေတြကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။

မီးခုိးဗုံး၊ မီးသတ္ပုိက္ေတြသာ သုံးၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် အင္အားအနည္းဆုံးနဲ႔ ထိခိုက္မႈ မရွိရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ပါတယ္လုိ႔ ေျပာေတာ့ ၾသ၀ါဒ ခံယူပြဲ လာ၀င္ၾကည့္တဲ့ ပရိသတ္ေတြက “လူလိမ္ေတြေဟ့ … ညာေနတာေတြ” လုိ႔ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကား ေအာ္ၾကပါတယ္။ မဟာေဇာတိက ေက်ာင္းတုိက္က ဆရာေတာ္ကို ၾသ၀ါဒ ခ်ီးျမႇင့္ေပးဖို႔ စာရင္းထဲထည့္ ထားေပမယ့္ ဆရာ ေတာ္ႀကီး ႂကြမလာတာေၾကာင့္ အုတ္ကန္တြင္း ေက်ာင္းတုိက္က ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒေပးပါတယ္။ ဆရာ၊ ဒကာ လက္တဲြၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ရင္ လက္ခံသင့္တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒ ေပးသြားပါတယ္။

ဆရာေတာ္ ၾသ၀ါဒေပးၿပီးလုိ႔ ေဆး႐ံုက ကုိယ္ေတာ္မ်ားအတြက္ လႉဖြယ္ေတြ ကပ္မယ္လည္း ဆုိေရာ ပရိသတ္က “၀ူး …” လုိ႔ သံရွည္ေအာ္ၿပီး အားလုံး အျပင္ကိုထြက္သြားၾကတာနဲ႔ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ရဲေတြလည္း ေၾကာင္အမ္းအမ္း ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္း အစီအစဥ္ေတြကို ကသုတ္ကရက္နဲ႔ လုပ္လုိက္ရပါတယ္။ ပြဲၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကို မီဒီယာေတြက ေမးတာကို ဘယ္ကုိယ္ေတာ္မွ စကားမျပန္ပါဘူး။ ရဲမႉးႀကီး ဦးစန္းယုကေတာ့ “ေျဖဖို႔ကို မရွိတာ” လို႔ အရွင္းေျပာၿပီး သူ႔ဖုန္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနပံု ျမင္ရပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ ကားေပၚ အျမန္တက္ၿပီး ၾသ၀ါဒခံယူပြဲ လုပ္တဲ့ ေရႊစည္းခုံဘုရား သာသနာ့ ဗိမာန္ကေန အျမန္ထြက္ သြားပါတယ္။ အျပဳအမႈေတြ မာန္မခ်ဘူးလို႔ မုံရြာသားေတြက ေျပာၿပီး ရဲေတြကို ေဒါသထြက္ၾကျပန္ပါတယ္။

ဘုရားပရ၀ုဏ္ အျပင္ဘက္က မုံရြာၿမိဳ႕ခံေတြကေတာ့ “ဒီသံဃာေတြက သပိတ္နဲ႔မဆုိင္တဲ့ သံဃာေတြ၊ လာကန္ေတာ့တဲ့ ရဲေတြကလည္း စီမံကိန္းမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ရဲေတြမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ေ၀ဖန္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလုိ ဆင္ေျခေပးတာေတြကလည္း အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာတဲ့သူေတြက ေျပာေနပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္း မုံရြာၿမိဳ႕ခံေတြနဲ႔ စကား၀ုိင္းဖြဲ႕ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ သပိတ္ေမွာက္ရတဲ့ ရည္ရြယ္ရင္းက စီမံကိန္းႀကီး ရပ္ဆုိင္းေရး ဆုိေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခြင့္ျပဳရင္ေတာ့ လက္ခံမယ္ဆုိၿပီး မုံရြာၿမိဳ႕ခံ NLD ပါတီဝင္ တဦးက ဆိုပါတယ္။ စီမံကိန္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေပ်ာက္သြားမလားလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ဆီက အေျဖမရပါဘူး။

“ဒါေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့” ဆိုတာေလာက္ပဲ ၿမိဳ႕ခံက ျပန္ေျပာပါတယ္။

ေနာက္တေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၂ ရက္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ ၀က္ေမွးရြာကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆင္းသြားပါတယ္။ ၀က္ေမွးရြာက သစ္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းလန္းစုိေျပၿပီး သာယာတဲ့ရြာကေလးျဖစ္ပါတယ္။ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ရြာသားေတြ ေတြ႔တဲ့ ရြာထိပ္က ကြက္လပ္ေလးဟာ ရြာဦးေစတီေလးေရွ႕မွာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သစ္ပင္ေတြပိတ္ေနၿပီး ေနေျပာက္မထုိးတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။

သပိတ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူေတြျဖစ္တဲ့ မေအးနက္နဲ႔ မသြဲ႔သြဲ႔၀င္းတို႔က အိမ္နီးခ်င္းေတြျဖစ္ၿပီး မေအးနက္အိမ္မွာ ကုန္စုံဆုိင္ ဖြင့္ ထားပါတယ္။ ရြာသားေတြ အားလုံး ႏြားပုိင္ၾကပါတယ္။ ႏြားေတြက ၀ဖီးၿပီး ႏြားေခ်ာႏြားလွႀကီးေတြပါ။ ရြာက အိမ္ေတြကလည္း ပ်ဥ္ေတြ၊ သြပ္ေတြနဲ႔ အခိုင္အမာေဆာက္ထားၿပီး အသီးအႏွံလည္း သိပ္ေကာင္းတာပဲလုိ႔ ရြာသား ဦးသိန္းလႈိင္က ေျပာျပပါတယ္။ ရြာအေနာက္ဘက္ကို ထြက္တာနဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုရွိၿပီး လက္ပန္းေတာင္း ေတာင္ကိုလည္း မလွမ္းမကမ္းမွာ ျမင္ေနရပါတယ္။ စိမ္းလန္းတဲ့ စုိက္ခင္းေတြၾကားက လက္ပံေတာင္းေတာင္၊ ေကာင္းကင္ျပာ၊ စမ္းေခ်ာင္းေလးနဲ႔ လွပတဲ့ရႈခင္းပါ။

ဂ်ဳံခင္း၊ ကုလားပဲခင္းေတြ၊ ထန္းပင္ေတြနဲ႔ သာယာတဲ့၊ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္း အဆင္ေျပေနတဲ့ အတြက္ စီမံကိန္းက ရလာမယ့္ အက်ိဳးစီးပြားဆုိတာ ၀က္ေမွးရြာသားေတြ အတြက္ေတာ့ အပုိသက္သက္ပါလို႔ ေဒသခံေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ရြာသားေတြက သူတို႔ရြာကို အဓမၼ ေျပာင္းခုိင္းတဲ့အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းေတြ ဖ်က္ပစ္တဲ့ အေၾကာင္းကို ေျပာျပေနပါတယ္။

“သူမ်ားအလႉကို အဓမၼ လာဖ်က္တာေလ၊ ေက်ာင္းေဆာက္တုန္းက သဲတဆုပ္၊ ေရတမုတ္ မကူဘဲနဲ႔ အခုမွ အဓမၼ လာဖ်က္ တာ” လို႔ ရြာခံ ဦသိန္းဆုိင္က ဆုိပါတယ္။

အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြက ေက်ာင္းလာဖ်က္သူေတြကို ၀ါးလုံးေတြနဲ႔ ထုိးခ် ႐ိုက္ႏွက္တာေတြ လုပ္မွ ေက်ာင္းဖ်က္သူေတြ ထြက္ ေျပးသြားတာလို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။

၀က္ေမွး ရြာေဟာင္းက မူလတန္းျပ ဆရာမေတြကို ရြာသစ္ဆီကို ေျပာင္းလုိက္လုိ႔ ၀က္ေမွးက မူလတန္း ေက်ာင္းသားေလးေတြ တက္စရာေက်ာင္းမရွိ ျဖစ္သြားရတယ္လို႔ သိရတယ္။ စုိက္ခင္းေတြထဲကို ေျမစာေတြ လာပုံတာကေတာ့ မ်က္ျမင္ပါပဲ။ ေျမစာ ပုံႀကီးက ေပ ၅၀ ေလာက္ ျမင့္ပါတယ္။

“က်ေနာ္တုိ႔က ေတာင္သူေတြေလ၊ သူတုိ႔ အဲဒီလုိ လုပ္ရင္ ဘာနဲ႔ လုပ္စားရမွာလဲ” လို႔ ဦးသိန္းဆုိင္က ေျပာပါတယ္။

ဦးသိန္းဆုိင္က အေက်ာ္ရြာ သပိတ္စခန္းမွာ ေန႔ေရာညပါ အားေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းဆုိင္တုိ႔ တမိသားစုလုံး သပိတ္စခန္း စကတည္းက ပါ၀င္ၾကတာပါ။ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေထာက္ပ့ံၾကလုိ႔ ရြာသားေတြက ဘာမွ ထပ္ပံ့ပုိးစရာ မလုိဘူး၊ သပိတ္ စခန္းမွာ ထုိင္ေန႐ံုပဲလို႔ ဦးသိန္းဆုိင္က ဆိုပါတယ္။ ဒီက အက္စစ္ေတြသာ ျမစ္ထဲေခ်ာင္းထဲ ေရာက္သြားမယ္ ဆုိရင္ အညာတခြင္ လုံး ဒုကၡေရာက္ရမွာလုိ႔လည္း သူက ေျပာပါတယ္။

၀က္ေမွးေျမေတြလည္း သိမ္းယူမယ့္အထဲမွာပါတယ္၊ တဧကကို ၃ ႏွစ္စာ သီးစားေလ်ာ္ေၾကး က်ပ္ ၅ သိန္းေပးေပမယ့္ အဲဒီေျမေတြက တႏွစ္ ၇ သိန္းေလာက္ တန္ေၾကးရွိတဲ့ သီးႏွံေတြ ထြက္တာမုိ႔ ေပးတဲ့ေလ်ာ္ေၾကးဟာ သိပ္ကုိ နည္းလြန္းပါ တယ္လို႔ ရြာခံေတြရဲ႕ အဆိုအရ သိရတယ္။

“ထန္းပင္တပင္အတြက္ က်ပ္ ၅ ေထာင္ေပးတယ္။ အုတ္စက္ကို ေျပာလုိက္ရင္ အျမစ္ကို ၂၅၀၀ ေပးၿပီး ကိုယ့္ဖာသာ လာ တူးယူတာ၊ ေစ်းသည္မ်ားဆီမွာ ေစ်းဆစ္သလုိ သူတုိ႔က တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေစ်းဆစ္ၿပီး အဓမၼေစ်းနဲ႔ ျဖတ္တာ” လုိ႔ ဦးသိန္းဆုိင္ က ဆုိတယ္။

၀က္ေမွးမွာေတာ့ အိမ္ေထာင္စု ၄၈ စုေလာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္လို႔ သိရတယ္။ ၀က္ေမွးရြာသစ္က ရြာေဟာင္းနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ ဆုိင္ကယ္စီးရတဲ့ ေနရာမွာရွိပါတယ္။ အိမ္အသစ္ေတြကို ကြင္းျပင္ထဲမွာ တန္းစီၿပီး ေဆာက္ထားပါတယ္။ ေရြေဘာ္ မထုိးဘဲ ေဆာက္ထားတဲ့အတြက္ ၾကမ္းခင္းေတြက ရွတယ္လို႔ ရြာခံေတြက ေျပာတယ္။ အင္သား ႏုႏုနဲ႔ ကာထားတာျဖစ္လုိ႔ က်ဳံ႕သြားတာ၊ ရြဲသြားတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔လည္း သူတို႔က ဆိုတယ္။

၀မ္ေပါင္ ကုမၸဏီမွာ လုံၿခဳံေရး၀င္လုပ္ေနတဲ့ ကိုထြန္းထြန္း၀င္းရဲ႕ အိမ္တုိင္က အလယ္ကေန အက္ေၾကာင္းက လက္မေလာက္ ႀကီးလာတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

“မ်က္ႏွာက်က္က က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းဆုိထားလုိ႔ တပ္ထားေပးတာ။ မဟုတ္ရင္ ေႏြမွာ မတရားပူတာ၊ ေနစရာေတာင္မရွိဘူး” လုိ႔ ကုိထြန္းထြန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့တႏွစ္က ေျပာင္းလာၿပီးေတာ့ ေပ ၄၀၊ ၆၀ ေျမကြက္ ေနရာေပၚမွာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္နဲ႔ ေနရတဲ့ အေၾကာင္း၊ အိမ္တန္း ေတြ ေဆာက္တာကို ထူးကုမၸဏီက တာ၀န္ယူတဲ့ အေၾကာင္း၊ အိမ္သာက်င္းက ၃ ေပပဲ တူးထားေပးလုိ႔ ထပ္တူးရတဲ့ အ ေၾကာင္း၊ မေျပာင္းခင္တုန္းက ၃ ႏွစ္အထိ ေရ၊ မီး အခမဲ့ရမယ္၊ ရြာဖြင့္ပြဲကို ဖုိးခ်စ္ ဒါမွမဟုတ္ စြမ္းဇာနည္ ဇာတ္ပြဲ သြင္း ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေရခ၊ မီးခ ေကာက္တဲ့အျပင္ ဇာတ္ပြဲေတြလည္း ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိဘူး ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ထြန္းထြန္း၀င္းက ရွင္းျပတယ္။

ရြာသစ္နဲ႔ ရြာေဟာင္း အၾကားက ဆက္ဆံေရးကလည္း အလြန္ပဲ တင္းမာေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တေလာက ရြာသစ္က လူတေယာက္ေသေတာ့ သခ်ႋဳင္းမွာ ခ်ခြင့္မေပးလုိ႔ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ၿပီးမွ စ်ာပန ေျမခ်ခြင့္ရခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ေဒသခံေတြက ေျပာတယ္။

“ေနာက္ အေလာင္းေတြအတြက္ ဆုိရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး” လုိ႔ ကိုထြန္းထြန္း၀င္းက ဆုိပါတယ္။

ရြာသစ္က လူေတြက ၀မ္ေပါင္မွာ အလုပ္၀င္ၾကလို႔ ရြာေဟာင္းမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ လူေတြက “တ႐ုတ္အားေပးေတြ” ဆိုၿပီး က်ဥ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

“က်ေနာ္တုိ႔ကိုဆုိ သတ္ေတာင္ သတ္ခ်င္ၾကမလား မသိဘူး၊ လုံၿခဳံေရးဆုိ လူေတြက သိပ္မုန္းေနတယ္” လုိ႔ ၀မ္ေပါင္ ကုမၸဏီမွာ တလ က်ပ္ ၈၀၀၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ လုံၿခဳံေရး ဝင္လုပ္ေနသူ ကိုထြန္းထြန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။

စီမံကိန္းႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ပါေစ၊ ရြာပ်က္ပါေစဆုိတဲ့ ေစတနာမရွိဘဲ ဆင္းရဲလို႔၊ ထြန္ယက္စရာမရွိလုိ႔ ရြာသစ္ကို ေျပာင္းလာတာလုိ႔ ကိုထြန္းထြန္း၀င္းက ရွင္းျပတယ္။ ရြာသစ္ေျပာင္းလာသူ အမ်ားစုဟာ ရြာေဟာင္းမွာ ေျမပုိင္မရွိဘဲ မိဘအိမ္မွာ ကပ္ၿပီးေနသူ အမ်ားစု ျဖစ္တယ္လို႔ သိရတယ္။

စာသင္ေက်ာင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေဆာက္ထားေပးတာေတာ့ ေက်နပ္ပါတယ္လုိ႔ ကုိထြန္းထြန္း၀င္းက ေျပာပါတယ္။ ရြာသစ္က လူေတြမွာ ေယာက္်ားက လုံၿခဳံေရး၊ မိန္းမက ထမင္းခ်က္၊ သန္႔ရွင္းေရး အစရွိသျဖင့္ ၀မ္ေပါင္မွာ ၀န္ထမ္းဝင္လုပ္ၿပီး ၀မ္းေရး ေျဖရွင္းၾကပါတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီေဒသခံ ျဖစ္တာမုိ႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကို သံေယာဇဥ္ရွိၿပီး ရြာေဟာင္းသားေတြကို ထိခိုက္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ရြာသားေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းမယ္လုိ႔ ရြာသစ္သားေတြက ေျပာပါတယ္။ စီမံကိန္း ရပ္သြားရင္လည္း အလုပ္ျပဳတ္မွာ မေၾကာက္ဘူး၊ မုံရြာမွာ ကုန္ထမ္းမယ္လုိ႔ ကိုထြန္းထြန္း၀င္းက ဆိုပါတယ္။ ရြာသစ္က ေျမေတြကလည္း ပုိင္ဆုိင္ေၾကာင္း အေထာက္အထား ေပးထားေပမယ့္ လက္လႊဲေရာင္းခ်ခြင့္ မရွိပါဘူး။

၀က္ေမွး မတုိင္ခင္ စီမံကိန္းဒဏ္ကို ခါးစည္းခံရတဲ့ ကံကုန္းရြာသားေတြကေတာ့ စာနာစိတ္နဲ႔ ၀က္ေမွးကို ကူညီၾကတာ ေတြ႔ရ တယ္။ ၀က္ေမွး လႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း ကံကုန္းရြာကို နမူနာယူၿပီး လႈပ္ရွားၾကတာလို႔ သိရတယ္။

“ဟုိတခါ (သမၼတ႐ံုး ဝန္ႀကီး) ဦးေအာင္မင္းလာေတာ့ ေမးတယ္ေလ၊ စီမံကိန္းက ဘာေတြ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေစမွာလဲ၊ သက္ေသျပ ဆုိေတာ့ သြဲ႔သြဲ႔၀င္းက ကံကုန္းရြာကလူေတြ စီမံကိန္းေၾကာင့္ မြဲေတၿပီး ကေလက၀ ဘ၀ ေရာက္ရတဲ့ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာ ျပလုိက္တယ္” လို႔ လက္ပံေတာင္းေတာင္ စီမံကိန္းစုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္မွာပါတဲ့ ကံကုန္းရြာသား ဦးဗုိလ္သန္းက ေျပာပါတယ္။

ကံကုန္းရြာကေတာ့ မပြင့္လင္းေသးတဲ့ ေခတ္မွာ ေျမယာ ဧက ၅၄၄၈ အသိမ္း ခံလုိက္ရၿပီး ေလ်ာ္ေၾကးေငြ တျပားတခ်ပ္မွ မရ ဘဲ ဒုကၡေတြကို စည္းခံခဲ့ရတဲ့ ရြာျဖစ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာလည္း စီမံကိန္းမွာ အသုံးျပဳဖို႔ ဆိုၿပီး ရြာထိပ္မွာ တည္ထားတဲ့ အက္စစ္ စက္႐ံုေၾကာင့္ ရြာသားေတြ မူးေ၀၊ ေအာ့အန္၊ သားပ်က္၊ ဦးေႏွာက္ အေမွးေရာင္ စတဲ့ ေရာဂါေတြ ခံစားေနရတယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ဆိုပါတယ္။

စက္႐ံုက ထုတ္လိုက္တဲ့ အေငြ႔ေတြေၾကာင့္ မ်က္လုံးကြယ္သြားရတယ္ဆုိတဲ့ ကေလးမေလးရဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူ မေရႊက “က်မကေတာ့ ဘယ္သူလာလာ က်မသမီး အခုလုိ ဘ၀ေရာက္ရတာ၊ ဒုကၡိတျဖစ္တာက စက္႐ံုက အေငြ႔ေတြေၾကာင့္လို႔ အၿမဲေျပာတယ္။ သမီး ေလးက ေမြးလာတုန္းက အေကာင္းေလးပါ၊ ၁၁ ႏွစ္ အရြယ္မွာ ေခါင္းကိုက္တယ္ဆုိလုိ႔ ေဆး႐ံုျပရတယ္၊ ဦးေႏွာက္ခြဲရတယ္၊ ဒီစက္႐ံုေၾကာင့္လုိ႔ မသိပါဘူး။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ကေလးက စက္႐ံုလည္တဲ့ အခါမ်ားဆုိ မ်က္စိမျမင္ရဘဲ စက္႐ံုမလည္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ ျပန္လင္းလာတယ္။ ဒီႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၃ ရက္မွာ စက္႐ံုကထုတ္တဲ့ အေငြ႔ေၾကာင့္ က်မသမီး မ်က္လုံးကြယ္သြားၿပီ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

မေရႊရဲ႕ သမီးလုိပဲ ေရာဂါတူ ကေလး ၂ ဦး ရြာထဲမွာ ရွိေနၿပီး စက္႐ံုနားမွာေနတဲ့ ကေလး ၂ ဦးကေတာ့ ေသဆံုးသြားၿပီလို႔ သိရတယ္။

“က်မတုိ႔ မ်ိဳး႐ိုးမွာလည္း မရွိဘူး၊ အရင္တုန္းကလည္း မၾကားဖူးဘူး၊ ဒီစက္႐ံုတည္မွ ဒီလုိေတြ ျဖစ္ေနတာ” လို႔ ကေလးမိခင္ တဦးျဖစ္တဲ့ မနီလာက ေျပာပါတယ္။ မနီလာရဲ႕သား အသက္ ၈ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးက ဦးေႏွာက္အေမွးေယာင္ၿပီး ေျခလက္ေတြ မသန္စြမ္း ျဖစ္ေနပါတယ္။

အဲဒီေရာဂါ လကၡဏာေတြက စက္႐ံုနား ရြာအေရွ႕ပုိင္းက အိမ္ေတြမွာ ပုိအျဖစ္မ်ားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီစက္႐ံုက စီမံကိန္းမွာ အက္စစ္လုိတဲ့အခ်ိန္ လည္ၿပီး ညဘက္လည္း မနားပါဘူး။ အခုတေလာမွာ မီဒီယာေတြက ေမးတာျမန္းတာ မ်ားလာလုိ႔ စက္႐ံု ရပ္ထားပါတယ္။ စက္႐ံုလည္တဲ့အခ်ိန္ ထြက္လာတဲ့ အနံ႔က စိမ္းေရႊစူးရွၿပီး အေငြ႔ေတြ ထြက္လာရင္ သစ္ရြက္ေတြ ညိႇဳးေျခာက္ ကုန္တယ္လို႔ ရြာသားေတြက ရွင္းျပပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္ရပ္ေတြ ခံစားခဲ့တဲ့ ကံကုန္းရြာကေတာ့ စီမံကိန္းကို လုံး၀ ရပ္ေစခ်င္ေန ပါတယ္။

စံပယ္ေတာင္ ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ လက္ေတြ႔အက်ိဳးထူးတာ ဘာမွ မရွိဘဲ ဒုကၡေတြခ်ည္း ခါးစည္းခံခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေျမယာ လက္မဲ့ ျဖစ္သြားတဲ့ ေတာင္သူေတြက တာမခန္၊ အုန္းေခ်ာ၊ ဖားကန္ အရပ္ရပ္မွာ ျပန္႔ႏွံ႔ေနၿပီး တ၀မ္းတခါး အတြက္ ပင္ပင္ ပန္းပန္း ရွာစား ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ ေက်ာက္ထု စခန္းေတြမွာ ရဲဘက္ေထာင္က်ေတြလုိ လုပ္စားရၿပီး ေသတဲ့သူေတြလည္း ေသ၊ တခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ အေျခပ်က္တာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ဦးဗုိလ္သန္းက ေျပာပါတယ္။

“ႏုိင္ငံ့အက်ိဳး၊ ျပည္သူ႔အက်ိဳးဆုိရင္ ဒီ ၂၆ ရြာရယ္၊ ၄ ရြာရယ္က သန္း ၆၀ ကို ကုိယ္စားျပဳမယ္ ဆုိရင္ ဒီလူေတြကို ဘယ္လုိ အကူအညီေတြ ေပးမွာလဲ။ ေျမေနရာ အစားထုိး ဘယ္မွာေပးမွာလဲ။ ရြာသားေတြကလည္း ဒီေျမက မခြာခ်င္ဘူး၊ အစားထုိေပးတဲ့ ယာေျမက မုိင္ ၁၀၀ ေလာက္ အေ၀းမွာ ျပန္ေပးမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ ဒီလုိမ်ိဳး အဆက္ဆက္က ဆုိးေမြေတြကို လက္ခံ မယ္ဆုိရင္ အစုိးရဟာ ျပည္သူျပည္သားအေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ငဲ့ညႇာတာမ်ိဳး မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာရမယ္။ ငဲ့ညႇာရင္ေတာ့ စီမံကိန္းကို မလုပ္သင့္ပါဘူး။ သန္း ၆၀ အတြက္ ဒီအနီးအနားက လူေပါင္း ေလး၊ ငါး၊ ရွစ္ေသာင္းက ခါးစည္း ခံရမွာလား၊ ဓားစာခံ ျဖစ္ရ ေတာ့မွာလား၊ တုိင္းျပည္ကေကာ ဘယ္ေလာက္ အက်ိဳးရွိမွာလဲ၊ တုိင္းျပည္ အက်ိဳးအတြက္ ဘာမွ မရွိဘဲနဲ႔ ဒီလူေတြဘ၀ကုိ စ ေတးေတာ့မွာလားလို႔ ေမးရေတာ့မယ္။ ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့ ကုမၸဏီဆုိေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ ညီရင္ ရြာက လက္ခံရင္ လက္ခံလိမ့္မယ္၊ လူေတြ အမွီသဟဲ ျပဳေနတဲ့ ေရေျမေတာေတာင္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ မြဲေတတဲ့ ကေလက၀ အဆင့္ကိုေတာ့ မ ေရာက္ေစခ်င္ဘူး” လုိ႔ သူက ဆိုတယ္။

အာဏာရွင္ လက္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရလုိ႔ အေပးအယူ လုပ္ရာမွာ အားနည္းတယ္လို႔ မံုရြာေသာင္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ က ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သူဦးေဆာင္ၿပီး က်င့္ႀကံမယ့္ အေပးအယူနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းေရးက ဒီ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ကိစၥမွာ ေစ်းဦးေပါက္ပဲ၊ ရြာသားေတြ ဆႏၵရွိတဲ့ စီမံကိန္း ရပ္ဆုိင္းဖုိ႔ကုိေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ အေနအထားမွာ ရွိမေနဘူးလုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာထားခဲ့တာပါ။

စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ကေန ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန႔မွာ ထြက္လာမယ့္ အစီအရင္ခံစာကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ လက္ပံေတာင္း ေဒသခံေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာျဖစ္မလား၊ မ်က္ရည္ေတြပဲ ျဖစ္လာမလား ဆုိတာကို အဆုံးအျဖတ္ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

Ref: ဧရာ၀တီ