ကၽြန္

ကၽြန္

ေရွးေရွးတုန္းကေတာ့
နယ္ခ်ဲ႕ေတြက ကၽြန္ျပဳဖို ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကိုလာတယ္။
ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့
ကၽြန္ခံဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ခရီးထြက္ရတယ္။
လူျဖစ္ေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္က မရွိခဲ့ဘူး အေမရယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အျဖစ္က
အိပ္မက္ထဲက ကမၻာကို
ကၽြန္ရြာမွာမွ သြားရွာမိတဲ့ အျဖစ္။

ေသရင္ ေျမၾကီးဆိုတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္။
ရွင္ရင္ေတာ့ မစို႔မပို႔ေငြေလးက ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ေရႊထီးေပါ့။

တရြာေျပာင္းေပမယ့္ သူေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ကၽြန္ပဲျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေၾကာက္ရင္လြဲ ရဲရင္မင္းျဖစ္သတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္… အေမနဲ႔ညီမေလးေတြအတြက္ ရဲခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ေနေသးတယ္ အေမ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရဲရင့္မွဳေတြကပဲ ေနရာလြဲခဲ့လို႔လား။

ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို သိဖို႔ေနေနသာသာ
တစ္ခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ကိုယ့္အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိမွန္းေတာင္ မသိရွာဘူး။
တခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆို ျမန္မာ နာမည္ေတာင္ မရွိရွာဘူး။
ေဘာ့(စ္) ဆိုသူေတြ ေပးတဲ့နာမည္ေတြပဲ ရွိၾကတယ္။

အေမေျပာေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္ ႀကီးပါြးမယ္ဆို။
အလုပ္လုပ္ေလ ပိုခိုင္းေလေလပဲ အေမ။
ကၽြန္ျဖစ္ေလေလပဲ အေမရဲ႕။
လူအခ်င္းခ်င္းဆိုတဲ့ အသိ
သူတို႔မွာ မရွိဘူး အေမ။
ေသြးစုပ္ဖုိ႔ပဲ သူတို႔သိတယ္။

အေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္လည္း အစကေတာ့
ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလာက္ ျဖစ္ဖို႔မွန္းျပီးထြက္ခဲ့တာေပါ့။
အခု ျဖစ္လာတာက အားလံုးရဲ႕ေျခသုတ္ပုဆိုး
မရွိေသးတဲ့ အစြယ္ေတာင္ က်ိဳးခဲ့ျပီ္။

ခုေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ အသည္းႏွလံုးကလည္း
ကၽြန္အခ်င္းခ်င္ေတာင္
ျပန္မစုပ္ခ်င္တဲ့ သရက္ေစ့ တေစ့ေပါ့။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္လို႔သံုးလို ့
မငိုလိုက္ပါနဲ႔အေမရယ္။
သူတို႔ေဒါသေလးတစ္ခ်က္ထြက္ရံုနဲ ့
ရာဘာခင္းထဲ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရႏုိင္တာဆိုေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို ့အသက္တေခ်ာင္းက
ရာဘာပင္ တပင္ေလာက္ေတာင္တန္ဖိုးမရွိဘူးအေမ။
သူတို ့အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္တေကာင္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိဘူး။
ဒါကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို သခင္လို ့
မ်က္လံုးစံုမိွတ္ျပီး ေႂကြးေၾကာ္ေနရမွာလား။
အနာရွိတာကိုလက္ခံမွ ေဆးထည့္လုိ႔ရမွာေပါ့ အေမ။

လူေတြ ေျပာေတာ့
ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ႐ိုင္းပင္းတယ္ဆို။
ေကာင္းတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုဆိုးတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရႊလို ့့ျခံဳငံုေခၚေနတဲ့အထဲက တစ္ခ်ိဳ႕ကပဲ
အခ်င္းခ်င္း ေရာင္းစားေနၾကတာ အေမ။
တိုင္းျပည္မီးေလာင္လို ့
အခ်င္းခ်င္းခ်နင္းရက္တာလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔လူစိတ္မရွိတာကေတာ့
ေသခ်ာပါတယ္။
ေရႊဆိုတဲ့ စကားလံုးက
အကုန္လံုးနဲ႔ေတာ့မတန္ဘူး အေမ။
သူတို႔ကို ေရႊစာရင္းထဲက ကၽြန္ေတာ္ထုတ္တယ္။

ဟိုတေလာက စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္အေမ။
လင္ကြန္းဆိုတဲ့ သူက ကၽြန္စနစ္ ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သတဲ့။
ဘယ္မွာ ဟုတ္လို႔လဲ အေမရယ္။
သားတို႔ကိုလာၾကည့္စမ္းပါ။
သူလုပ္ႏိုင္ခဲ့တာ သူ႔ႏိုင္ငံကြက္ကြက္ေလးပဲ
သူ႔ကိုေလးစားေပမဲ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ သူက
သမိုင္းတင္ေလာက္ေအာင္ မစြမ္းေသးပါဘူးအေမရယ္။

လူ႔အျဖစ္က ရခဲတယ္ဆို။
ရခဲတာပဲ ေကာင္းပါတယ္ အေမ။
ကၽြန္ေတာ္ လူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ကၽြန္္္္္္ေတာ္ ငွက္ေတြကို ေငးၾကည့္မိတယ္ အေမ။
ငွက္အခ်င္းခ်င္း အမ်ိဳးအႏြယ္မတူလို႔ ရက္စက္ၾကတာမရွိဘူးအေမ။
ငွက္ေတြမွာ ျပည္တြင္းစစ္မရွိဘူး။
ငွက္ေတြမွာ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြ မရွိဘူး။
ငွက္ေတြမွာ ကိုယ့္အသိုက္အျမံဳကို ဗိုလ္က်ျပီး အတင္းေရႊ႕ခုိင္းတာမ်ိဳး မရွိဘူး။
ငွက္ေတြ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ျပီး ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ေနရရင္ေတာင္
သူတို႔သခင္က သူတို႔ကို အခ်စ္နဲ႔ေလွာင္ထားတာ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အမုန္းနဲ႔ေလွာင္ထားျခင္းခံရတယ္။
ေမတၱာ အရမ္းငတ္တယ္ အေမရယ္။

ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း
ကၽြန္ေတာ္တို႔ငိုသံေတြ ဘယ္ေလာက္က်ယ္က်ယ္
အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပါြးဆိုတဲ့ စကားလံုးေအာက္မွာ
နားမၾကားၾကဘူး ထင္ပါရဲ႕။

လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ပန္းဟာ
ဖိႏွိပ္သူေတြရဲ႕ႏွဳတ္ခမ္းမွာ မပြင့္ဘူး အေမ။
ကၽြန္စနစ္ဟာ
စာရြက္ေပၚမွာေတာင္မွ
မပေပ်ာက္ေသးပါဘူး အေမရယ္။

ေကာင္းကင္ကို

ေကာင္းကင္ကိုဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။