နအဖ၏ မတရား ထုတ္ပယ္ခံရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အမွတ္တရ

ေမာင္ေက်ာင္းသား (ရုရွားျပန္ တပ္မေတာ္ အရာရွိ တစ္ဦး)

၂၀၀၁ ခုႏွစ္၊ ေမလ၏ မနက္တစ္ခုတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္၀င္းမွ မွန္လုံ ကားငယ္ ၄ စီး တန္းစီ ထြက္လာခဲ႔သည္။ ကားေပၚတြင္ မ်က္ႏွာညိႇးငယ္စြာျဖင့္ လိုက္ပါလာၾကေသာ သူမ်ားကား စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္မွ အရာရွိမ်ား၊ ကထိကမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၄င္းတို႔ အားလုံး အဘယ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ား မသာမယာ ျဖစ္ေနရပါသနည္း။ သင္တို႔ ယုံခ်င္မွ ယုံပါလိမ္႔မည္။

ထိုသူတို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ေမာင္ေအး၏ စကားျဖင္႔ ဆိုရလွ်င္ တပ္မေတာ္မွ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း ခံရေသာ ရုရွားႏိုင္ငံသို႔ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ ခံရသည့္ အညတရ အရာရွိမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ပညာေတာ္သင္ သြားရျခင္းသည္ မေကာင္းပါလား။ ေကာင္းပါသည္။ အလြန္ ေကာင္းပါသည္။ ပညာေတာ္သင္ ေရြးခ်ယ္ပုံမွာ ထက္ျမက္ ထူးခြ်န္သည္ဟု ယူဆေသာ အရာရွိမ်ားကို ေခါင္းေခါက္ ေရြးခ်ယ္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေရြးခံရေသာ အရာရွိမ်ားမွာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ မယုံရဲရဲျဖင့္ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ခဲ႔ရေသးသည္။ တခ်ိန္က ျပည္ပ ပညာေတာ္သင္ ေစလႊတ္ေလ့ ရွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားမွာ တရုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္တို႔လို ေရခံ ေျမခံေကာင္းျပီး ႏိုင္ငံျခား လစာေငြ တနင့္ႀကီး ရၾကသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္ေရာက္လာပါက တိုက္ခန္းေလး တစ္ခု ေလာက္ေတာ့ ၀ယ္ႏိုင္ၾကပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အေရြးခံရေသာ အရာရွိမ်ားမွာ မည္သည့္ ႏိုင္ငံမွန္း မသိရေသးခင္ ကတည္းက ၀မ္းသာခဲ့ရသည္။ ယခု ပညာေတာ္သင္ အေရြးခံရေသာ အရာရွိ ၂၀၀ နီးပါး ရွိပါသည္။ ထိုအရာရွိမ်ားကို တပ္မေတာ္ အမွတ္ (၂) စစ္ေဆးရုံၾကီးတြင္ ေဆးစစ္ ပါသည္။ အသဲေရာင္ အသား၀ါ ဘီေတြ စီေတြ လာမေျပာနဲ႔။ အားလုံးေအာင္။ အားလုံး ေကာင္းပါသည္။ အဲ..အဲ ေဆးက်ေသာ အရာရွိ အခိ်ဳ႕လည္း ရွိပါသည္။ ဗိုလ္မွဴးၾကီးႏွင့္အထက္ အဆင့္ရွိ အရာရွိမ်ား၏ သားတခ်ိဳ႔ေတာ့ ေဆးက်ပါသည္။

ထိုေဆးက်ေသာ အရာရွိမ်ားမွာ ေဆးက်သည္ ဆိုေသာ္လည္း မ်က္ႏွာမ်ားမွာ ၀င္းပ ေနပါသည္။ က်န္အရာရွိမ်ားမွာ ရုတ္တရက္ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ၾကရသည္။ ေဆးေအာင္အရာရွိမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ေမာင္ေအး အမွဴးျပဳေသာ ေလ့က်င္႔ေရးအရာရွိခ်ဴပ္၊ စစ္ေထာက္ခ်ဴပ္၊ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးႏွင္႔ သိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ၀န္ၾကီးမ်ားက ၾသ၀ါဒမ်ား ေပးၾကပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ေမာင္ေအး စကားေျပာစဥ္ ရုရွားႏိုင္ငံသို႔ သြားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထိုႏိုင္ငံတြင္ သုံးစြဲရန္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ေပးမည္ဟု မိန္႔မိန္႔ၾကီး ေျပာလိုက္ရာ ေအာက္တြင္ အဟုတ္မွတ္၍ နားေထာင္ေနေသာ အရာရွိမ်ားမွာ “ဟာ…” ဆိုသည့္ ၀ုန္းကနဲ အသံၾကီး ထြက္လာ ၾကပါေတာ့သည္။ ဗိုလ္ေမာင္ေအးလည္း အေျခအေန မေကာင္းမွန္းသိ၍ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔အေနႏွင့္ ေဒၚလာ ၅၀ ႏွင့္ တပ္ခ်ဴပ္ၾကီးတို႔မွ ေဒၚလာ ၅၀ ထပ္ျပီး မုန္႔ဖိုး ေပးပါမည္ဟု အေမာတကာ ေျပာကာ ေခြ်းသိပ္လိုက္ပါသည္။

ထိုအခိ်န္က အရာရွိမ်ားသာ ေၾကာက္၍ ျငိမ္ေနခဲ႔လွ်င္ ေဒၚလာ ၁၀၀ ႏွင့္ ရုရွားတြင္ ေခြးလုံးလုံး ျဖစ္ၾကရမည္ပင္။ ထိုလစာ ကိစၥျပီးသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေအးလည္း ခ်က္ျခင္း လစ္သြားေတာ့သည္။

က်န္ရွိေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္မ်ားက အေျခအေနကို ဆက္ျပီး ထိန္းသိမ္းသြားသည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အေနျဖင့္ အခု အရာရွိမ်ားကို အမ်ားၾကီး ေျမွာက္စား ထားေၾကာင္း၊ တပ္ခ်ဴပ္ၾကီးကလည္း ေစတနာ ဘယ္ေလာက္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ယခု ရုရွားႏိုင္ငံတြင္ ႏ်ဴးကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေရး အတြက္ ပညာေတာ္သင္ သြားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္္း ေျပာၾကပါေတာ႔သည္။ ထိုသို႔ေျပာၾကရာတြင္ သိပံၸနဲ႔ နည္းပညာ၀န္ၾကီး ဦးေသာင္းမွာ အဆိုးဆုံးျဖစ္ျပီး ၀န္ၾကီးတစ္ဦးႏွင့္ မေလ်ာ္ညီစြာ စကားအဆင့္အတန္း ေအာက္တန္းက်လွသည္။

ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ပုိင္ဆိုင္ေရးအတြက္ ခိုးစရာရွိတာ ခိုးဖို႔ လိုေၾကာင္း၊ ကိုယ္တုိင္ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ပါက ရသည့္နည္းႏွင္႔ ၀ယ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ ႏ်ဴးကလီးယားစက္ရုံ တည္ေဆာက္ျခင္းသည္ အလြန္ ေငြကုန္ေၾကးက် မ်ားေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္က ဤဒုကၡကို ခါးစည္းခံရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ အေနႏွင့္ အငတ္ခံ၍ ၾကိဳးစားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စိန္ေအာင္မင္း ေလသံႏွင့္ ေျပာဆိုသြားပါသည္။ တက္ေရာက္ေသာ အရာရွိမ်ား အားလံုး သိၾကပါသည္။

ဤသို႔ ၾကိဳးစားရျခင္းမွာလည္း တပ္ခ်ဴပ္ၾကီးက စတုတၳ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္လို၍ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ပါက အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ စစ္ေရးအရ အင္အား အၾကီးဆုံး ျဖစ္လာျပီး ယိုးဒယားကိုလည္း ေျခေထာက္ျဖင့္ ပါးရုိက္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ မိုက္မိုက္ရုိင္းရုိင္း ေျပာဆိုသြားေလသည္။ ရုရွားႏိုင္ငံမွ ပညာရွင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ပန္းကုံးေျခြျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔အရ ေခၚလာရန္ တပ္ခ်ဴပ္ၾကီးႏွင့္ ဒုခ်ဴပ္ၾကီးတို႔က အမွာပါးလိုက္ျပီး ထိုကဲ့သို႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ အရာရွိမ်ားကို ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ဂုဏ္ျပဳ ဦးမည္ဟုလည္း ထပ္ဆင့္ ေျပာလိုက္ပါေသးသည္။

နားေထာင္ေနေသာ အရာရွိမ်ား၏ စိတ္ဓါတ္မ်ားသည္ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနေသာ မီးကို ေရျဖင့္ ေလာင္းလိုက္ သကဲ႔သို႔ ျငိမ္က်သြားၾကရသည္။ အဆင့္အတန္းရွိေသာ အရာရွိအမ်ားစု၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ငါတို႔သြားရမည့္ ခရီးသည္ အဘယ္ေလာက္ က်က္သေရ ယုတ္ျပီး အမဂၤလာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား ပါတကားဟု ခံယူ နားလည္သြားၾကျပီး တက္ၾကြျခင္း ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ခဲ့ၾကရပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီးမ်ား၏ ထိုဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ခရီးစဥ္တြင္ ၄င္းတို႔၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေဆးက် အရာရွိမ်ား မပါၾကသည္ကို ခပ္ေရးေရးေတာ့ သေဘာေပါက္မိခဲ့ၾကပါသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးၾကီးတစ္ဦးက ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဦးေဆာင္လ်က္ ရုရွားႏိုင္ငံ ေမာ္စကိုျမိဳ႕ရွိ တကၠသိုလ္ အသီးသီးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါသည္။

ေမာ္စကိုေရာက္ျပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ ေက်ာင္းမွ အျပန္ ရုရွား ဆိုးသြမ္းလူငယ္ တစ္စုက ျမန္မာျပည္တြင္ ဘယ္သူမွ ေမာ္မၾကည္႔ရဲေသာ စစ္ဗိုလ္ ၁၀၀ ေလာက္ကို အသားလြတ္ လမ္းမေပၚတြင္ ေဆာ္ပေလာ တီးခဲ့ပါသည္။ ကြဲသူကြဲ၊ လဲသူလဲႏွင္႔ တကယ္႔ကို အမဂၤလာ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ ျဖစ္ေလသည္။ မိမိတို႔ အေၾကာင္းကို ျပည္ပတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ အားကိုးရာျဖစ္သည္႔ ျမန္မာသံရုံးမွ သံအမတ္ၾကီးေဟာင္း ဦးတင္စိုး (ယခင္ လပခ ဒုတိုင္းမွဴး) အား တိုင္ၾကားၾကပါသည္။ သံအမတ္ၾကီး ဦးတင္စိုးသည္ သတင္းၾကားၾကားခ်င္း ေက်ာင္းသားအိပ္ေဆာင္သို႔ အေျပးေရာက္လာကာ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကို မိုက္မိုက္ရုိင္းရုိင္း ဆဲပါေတာ့သည္။

အေျဖက ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား မေနတတ္ မထိုင္တတ္၍ ယခုလိုျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ခ်က္ ခ်ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးၾကီးခမ်ာ ၾကီးေကာင္ၾကီးမား အရြယ္က်မွ ကေလးေတြ ေရွ႕တြင္ အခုလို အဆဲခံရ၍ မ်က္ႏွာမွာ နီရဲေနပါေတာ့သည္။ သူ႔ကို ၾကည္႔၍ က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အားတုံ႔အားနာ ျဖစ္ၾကရသည္။ အဆိုပါ ဒုတိယ ဗိုလ္မွဴးၾကီးသည္ PhD ဘြဲ႔ယူရန္ လိုက္ပါလာျခင္းျဖစ္ျပီး ပညာဥာဏ္ ၾကီးမားျခင္း၊ ေအာက္လက္ငယ္သားမ်ား အေပၚတြင္ ငဲ႔ညႇာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားတို႔က ေလးစား ခ်စ္ခင္ၾကပါသည္။ (ထိုဒုဗိုလ္မွဴးၾကီးသည္ တပ္မေတာ္မွ ထြက္သြားရျပီ ျဖစ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စစ္ဗိုလ္တန္မဲ့ ပညာေတာ္ လြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။)

ရုရွားတြင္ ေနစဥ္ကာလ တစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ ျမန္မာသံအမတ္ၾကီး၏ တာ၀န္မဲ႔မႈေၾကာင့္ ရုရွား ဆိုးသြမ္းလူငယ္မ်ား ရုိက္ႏွက္မႈကို ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ား အလူးအလဲ ခံၾကရပါသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ နားရြက္ကို ဓါးျဖင္႔ အလွီးခံရျခင္း၊ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အရုိက္ခံရေသာေၾကာင့္ သြားအုံတစ္ခုလုံး ကြ်တ္သြားျခင္း၊ ေျမေအာက္ လမ္းကူးမ်ားတြင္ ၀ိုင္းရုိက္ခံရျခင္း စသည္တို႔မွာ ေနာင္ဆိုရင္ အရုိးစင္းဆုံး သတင္းမ်ားသာ ျဖစ္သြားခဲ႔ရသည္။ ထိုကဲ႔သို႔ ဒုကၡမ်ားအျပင္ ရာသီဥတု ဆိုးရြားမႈဒဏ္ေၾကာင့္ ဖ်ားနာျပီး ေဆးရုံတင္ခံရလွ်င္ တင္ျပၾကေသာ္လည္း လက္မခံေပ။ စစ္သားဆိုတာ ခိုင္းတာလုပ္။

ေကြ်းတာစား ဆိုသည့္ ဦးေႏွာက္မဲ႔စကားျဖင့္ တုံ႔ျပန္သည္။ မေက်နပ္သည့္ ေက်ာင္းသား အမ်ားက ထိုကဲ့သို႔ မနာခံလွ်င္ ရုရွားဆရာ၀န္မ်ားက တီဘီလိုလို၊ ကင္ဆာလိုလိုေရာဂါမ်ားဟု ဆိုကာ ထိုေက်ာင္းသားကို ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ပို႔တတ္ပါသည္။ ထိုသို႔ျပန္ပို႔ခံရေသာ ေက်ာင္းသားေပါင္း မည္မွ်ရွိျပီး တပ္မေတာ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းလည္း မနည္းလွေတာ့ပါ။ ဤသည္မွာ အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ ေရဒီယို ဓါတ္ခြဲစမ္းသပ္ျခင္းမွ ရရွိေသာ ေရာဂါမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္ျဖစ္သင္႔သည္မွာ ေက်ာင္းအေနျဖင့္ ေရာဂါရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ျမန္မာသံရုံးႏွင့္ ညွိႏႈိင္းျပီး ေဆးကုသေပးသင့္သည္။ ျမန္မာ သံအမတ္ၾကီးကလည္း မသိက်ိဳးကြ်ံျပဳျပီး အားလုံး ေကာင္းပါသည္ဟု လစဥ္ Report ေရးျခင္း မ်ိဳး မလုပ္သင္႔ပါ။ ေက်ာင္းသားမ်ား နစ္နာလွပါသည္။

သို႔ေသာ္ သံအမတ္ၾကီး ဦးတင္စိုးသည္ ေက်ာင္းသားအေရးထက္ ရုရွား တကၠသိုလ္ႏွင္႔ လက္၀ါးရုိက္ကာ ေငြရေပါက္ ဖန္တီးျခင္းကိုသာ အေလးထား ပါသည္။ ရုရွား တကၠသိုလ္မ်ားသည္ ပုဂၢလိက ေက်ာင္းမ်ား ျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ စာသင္ခန္းမ်ားတြင္ လူပင္မရွိပါ။ လူမရွိရျခင္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ Department မ်ားသည္ လူၾကိဳက္နည္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကို အခြင့္အေရးယူျပီး သံအမတ္ၾကီး ဦးတင္စိုးက တကၠသိုလ္ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လူမရွိသည့္ Department မ်ားတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကို ထိုးထည္႔ျပီး ပြဲခေဒၚလာ ရယူပါသည္။ (ဦးတင္စိုးသည္ ေဒၚလာစုရာတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားၾကား၌ အလြန္ နာမည္ၾကီးသည္။ သံအမတ္ၾကီးျဖစ္ပါလ်က္ႏွင္႔ ထမင္းခ်က္ျခင္းကို တစ္ၾကိမ္သာ သူ႔အမ်ိဳးသမီးကို လုပ္ခိုင္းသည္။ နံနက္ကခ်က္ထားသည့္ ထမင္းၾကမ္းႏွင့္သာ ညစာကို စားပါသည္။ စားသည္႔ အခါတြင္လည္း ေစ်းအေပါဆုံး ၾကက္သားကိုသာ ေတာခ်က္ ခ်က္စားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကေတာ္ႏွင္႔ သူ႔သမီးမွာ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ မဲမဲေျခာက္ေျခာက္ႏွင့္ လူမမာ ရုပ္ေပါက္ေနသည္။ သမီးကို ရုရွားတြင္ ေက်ာင္းတက္ ေနေသာ DSTA 1 Intake မွ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေမာ္စကိုတြင္ လက္ထပ္ေပးရာတြင္ မဂၤလာပြဲလာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေဒၚလာသာ လက္ဖြဲ႔ရမည္ဟု မညႇာမတာ ေျပာပါသည္။ ျပန္ဧည့္ခံသည့္ အစားအေသာက္က ေပါင္မုန္႔ အညံ့စားတစ္လုံးႏွင့္ အခိ်ဳရည္ တစ္ခြက္သာ ျဖစ္ပါသည္။) ဦးတင္စိုးသည္ ပညာ၏ သေဘာတရားကို နားမလည္ေပ။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကြန္ျပဴတာႏွင့္ ေက်ာင္းျပီးလာသူသည္ ရုရွားတြင္ ရူပေဗဒကို ဘြဲ႔လြန္ယူရန္ ျဖစ္လာသည္။ ဓာတုေဗဒႏွင္႔ ျပီးလာသူက ကြန္ျပဴတာကို ဘြဲ႔လြန္ယူရန္ ျဖစ္လာသည္။ ကားေမာင္းသူကို ေလယာဥ္ေမာင္းခိုင္းျပီး၊ ေလယာဥ္ေမာင္းသူကို ဆိုက္ကားနင္းခိုင္း သကဲ႔သို႔ အကုန္ အိုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။

ေက်ာင္းသားမ်ားက အက်ိဳးအေၾကာင္းကို တရား၀င္ တမ်ိဳး၊ တိုးတိုးတမ်ိဳး တင္ျပကာ ျမန္မာျပည္ ျပန္မည္ဟု အထြန္႔တက္သည္။ ထုိအခါ ဦးတင္စိုးက ျပန္ခ်င္လွ်င္ျပန္ သူတာ၀န္မယူဟု တာ၀န္မဲ့စကား ဆိုခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးျပီး မတရားတာကို ေခါင္းငုံ႔မခံသည့္ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔ အမိႏိုင္ငံ ျပန္ၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ တရားလက္လြတ္ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ၾကီးစိုးရာ တပ္မေတာ္တြင္ မေန၊ ေထာင္က်ခ်င္လည္းက်၊ ရုရွားမွ ေ၀းလွ်င္ျပီးေရာဟု ဆုံးျဖတ္ကာ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ ခံ၀န္ခ်က္ လက္မွတ္ထိုးျပီး ျပန္ၾကသည္။ တကယ္ဆိုလွ်င္ ရုရွားတြင္ဆက္ေနျပီး အိုးနင္းခြက္နင္း ဘာသာရပ္မ်ားကို ဘြဲ႔ရသည္အထိ သင္ႏိုင္ပါသည္။

ေက်ာင္းအာဏာပိုင္မ်ားက ျပန္မည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဘြဲ႔ေပးပါမည္။ မျပန္ပါႏွင့္။ စာေမးပြဲလည္း ေျဖစရာမလိုပါ။ ႏွစ္ကုန္သည္အထိ ေနပါဟု တားရွာၾကပါသည္။ သူတို႔ စိတ္ထဲတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား အခ်ဥ္ေလးမ်ားထံမွ ေက်ာင္းလခ မရလွ်င္ အလြန္နစ္နာသြားမည္ကို စိုးရိမ္ဟန္ တူပါသည္။ ပညာေတာ္သင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ျမန္မာ အစိုးရထံက ျမက္ျမက္ကေလး ရေနသလို ရုရွားကို ဖါးေနရတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း လက္သိပ္ထိုးကာ ရုရွားအား လူမိုက္ဌားခ ေပးရတာမ်ိဳးပါ။ အိုးနင္းခြက္နင္း ဘာသာရပ္ကို ဘြဲ႔လြန္ မေျပာႏွင့္။ ပါရဂူဘြဲ႔လိုခ်င္လွ်င္လည္း ရပါသည္။ စာသင္ႏွစ္ ကုန္သည္အထိသာ ေနရန္လိုသည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ အမွန္တရားကို ဆုပ္ကိုင္၍ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ျပန္ၾကပါသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ထုံးစံအတိုင္း စစ္ခုံရုံးဖြဲ႔၍ ျပန္လာရေသာ အေၾကာင္းရင္းကို စစ္ပါသည္။ အျဖစ္မွန္ကို တင္ျပေသာ္လည္း သံအမတ္ၾကီး ဦးတင္စိုးက ၾကိဳတင္၍ ဖက္စ္ႏွင့္ သတင္းပို႔ခ်က္မွာ ျပန္သြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ တပ္မေတာ္ကို အာခံျပီး အမိန္႔ကို မနာခံေၾကာင္း၊ ထိုသူမ်ားကို ေထာင္ခ်ထုတ္ပယ္သင့္ေၾကာင္း စသျဖင့္ သခင္အားရ ကြ်န္ပါး၀ေလသံျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ၾကီး ေမာင္ေအးထံ တင္ျပထားျပီး ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ ဗိုလ္ေမာင္ေအး တပည့္စစ္စစ္ ဦးတင္စိုးမွာ သူ႔ေစတနာသူ အက်ိဳးေပး အနားေပးခံရျပီးပါျပီး။ ထို႔ေၾကာင့္ ရုရွားမွ ျပန္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား ကံမေကာင္းၾကေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေလးစားခ်ီးက်ဴးပါသည္။ မတြန္းလွန္ႏိုင္သူမ်ားမွာ ယခုအခါ ဆုပ္လဲစူး စားလဲရူး ဘ၀တြင္ ေရာက္ေနၾကသည္။ ရုရွားမွ တတ္ေယာင္ကား ဘြဲ႔တစ္လုံးကိုပိုက္ကာ လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ ေ၀းႏိုင္သမွ် ေ၀းေအာင္ အၾကံအဖန္လုပ္ျပီး တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ မ်ားသို႔ သြားရန္ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။ ရုရွားတြင္ေနစဥ္က ဆရာတစ္ေယာက္ ေျပာပုံမွာ မင္းတို႔ အရည္အခ်င္းနဲ႔ ႏ်ဴးကလီးယားစက္ရုံ တည္မယ္ဆိုေတာ့ အနာဂတ္က ေတာ္ေတာ္ရင္ေလးစရာပါပဲတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့။ ျဖစ္ႏိုင္ ေလာက္ပါသည္။

စာသင္ခ်ိန္တြင္ ရုရွားေက်ာင္းသားမ်ားလို က်ားကုတ္က်ားခဲ မၾကိဳးစားပဲ ဗိုလ္ေလာင္း ဘ၀ကလို လစ္လွ်င္လစ္သလို အိပ္ၾကသည္မွာ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ရွိပါသည္။ တကယ္ၾကိဳးစားသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ တခ်ိဳ႔ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ယခုအခါ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ကို ေက်ာခိုင္းသြားၾကျပီ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါတြင္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ကို ထုိထိုေသာ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ထုတ္လုပ္ရန္ စဥ္းစားေနၾကေသာ အာဏာရူးတစ္စု၏ အနာဂတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရုံသာ ရွိပါေတာ့သည္။

Ref: ဖုိးတရုတ္