စစ္အုပ္စုမ်ားရဲ႕ ဥစၥာဓနစုေဆာင္းပြဲ

ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၅/ မတ္ ၂၀၁၀

အခုတေလာ ျမန္မာျပည္မွာ လူအမ်ား စိတ္၀င္စားျခင္း ခံေနရတဲ့ ကိစၥ တခုကေတာ့ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ျပည္တြင္း-ျပည္ပ ဘယ္သူ႔ကိုမွ၊ ဘယ္ကိုမွ တရား၀င္ ေၾကညာ အသိေပးျခင္း မရွိဘဲ ႏိုင္ငံပိုင္ ဓနမ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္ေနတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။ တေန႔ၿပီးတေန႔ ဘယ္လုပ္ငန္းကိုျဖင့္ ဘယ္သူေဌးလက္ အပ္လိုက္ၿပီ၊ အဲဒီ သူေဌးက ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ နီးစပ္တယ္၊ ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္စား လုပ္ေနတာ စတဲ့ သတင္းမ်ဳိးေတြကိုလည္း ဒင္းတို႔ပါးစပ္က ၾကားရတာ မဟုတ္ဘဲ ဟိုကတစ၊ ဒီကတစနဲ႔ ဆက္တိုက္ ၾကားေန ၾကရပါတယ္။

ဘာဥပေဒနဲ႔၊ ဘာေကာ္မရွင္ရဲ႕ ဦးစီးမႈနဲ႔ လုပ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူကမွ မေျပာသလို၊ ဘယ္သူကမွလည္း မသိရပါဘူး။ သူခိုးဓားျပေတြ တိုက္ရာပါ ပစၥည္း ခြဲယူၾကသလို တကယ့္ကို လက္သိပ္ထိုး လုပ္ေနၾကတာဟာ ဗမာျပည္ သမိုင္းမွာ မဆလလက္ထက္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တုန္းက ျပည္သူပိုင္ သိမ္းတယ္ ဆိုတာရဲ႕ေနာက္မွာ အႀကီးမားဆံုး ပိုင္ဆိုင္မွႈ လက္ေျပာင္း လက္လဲႊ လုပ္မႈႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သမိုင္းရဲ႕ ဟာသကြက္လိုဟာတခုကို ေထာက္ျပလိုပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မဆလ စစ္အစိုးရဟာ ဆိုရွယ္လစ္ စကားလံုးေတြ ေလႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာၿပီး “ျပည္သူပိုင္သိမ္းတယ္” ဆိုတဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ ဆိုင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကုိ စစ္အုပ္စုပိုင္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔အေျပာက ဒါဟာ ၀ိသမေလာဘ သမားေတြရဲ႕ လက္ကေန ဆိုရွယ္လစ္ အရင္းအႏွီး စုေဆာင္းတာ ျဖစ္ပါသတဲ့ဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻ႔ အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံ စာရင္း၀င္သြားၿပီး သူတို႔တစုသာ ခ်မ္းသာသြား ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေနရာကို ဆက္ခံတဲ့ နအဖ စစ္အုပ္စုကေတာ့ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး တည္ေဆာက္တယ္ ဆိုၿပီး အရင္းအႏွီး ခြဲေ၀တာေတြ လုပ္ျပန္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ဟာ မြဲသထက္မြဲ သူတို႔နဲ႔ အေပါင္းပါေတြသာ ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာလာတာကို မ်က္ျမင္ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္မြဲေရးနဲ႔ ကိုယ္ခ်မ္းသာေရးဆီကို ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းမ်ား သိခ်င္ရင္ ျမန္မာျပည္က စစ္အာဏာရွင္မ်ားဆီသာ သြားေမးေပေတာ့လို႔ ေျပာရမလိုပါ။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲကေန သမိုင္းရဲ႕ သင္ခန္းစာတခု ဆြဲထုတ္ပါဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ အိတ္ထဲကို ထည့္ဖို႔ဆိုရင္ ဘာေႂကြးေၾကာ္သံကို မဆို ေႂကြးေၾကာ္မယ္၊ တဖက္လွည့္နဲ႔ ျပန္ေျပာရရင္ သူတို႔တေတြ ဘယ္လိုပဲ ေႂကြးေၾကာ္-ေႂကြးေၾကာ္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြကို သူတို႔ အိတ္ထဲ ထည့္တာပဲလို႔ ေျပာရပါမယ္။ သူတို႔ထဲက စိတ္မလံုတဲ့လူ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူတို႔လို တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ေနသူေတြ အဖို႔ အက်ဳိးေက်းဇူး တစံုတရာ ခံစားသင့္ပါတယ္လို႔ ဆင္ေျခ ေပးၾကပါတယ္။ သူတို႔စားတာ စားသင့္ပါတယ္၊ ခိုးတာ ခိုးသင့္ပါတယ္လို႔ တိုက္႐ိုက္ မေျပာ႐ံု တမယ္ပါပဲ။

မဆလလက္ထက္ စစ္အုပ္စုနည္း စစ္အုပ္စုဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကာလတုန္း ကေတာ့ တ႐ုတ္ ကုလားနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ လုပ္ငန္းရွင္ အားလံုးဟာ ၀ိသမ ေလာဘသမား အရင္းရွင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လုပ္ငန္းမွန္သမွ်၊ ဆိုင္မွန္သမွ်ကို သိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဆင့္ဥစၥာ ေခြးမခ်ီႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚခဲ့ပါတယ္။

အခု နအဖနည္းနအဖဟန္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးမွာက်ေတာ့ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ မဆလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အေတြ႔အႀကံဳ နည္းလို႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ တာေတြကို သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူ ထားလိုက္ၾကပါတယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းလိုက္လို႔ အလုပ္ ႐ႈပ္ရတာမ်ဳိး သူတို႔က အျဖစ္ မခံေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က ဆိုရွယ္လစ္စကားေတြ ေျပာ၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး မီး႐ႉး မီးပန္းေတြ ေဖာက္လႊတ္ေနလို႔ ျပည္ပ အရင္းအႏွီးနဲ႔ ေ၀းခဲ့တာမ်ဳိးကိုလည္း သူတို႔က ေရွာင္ရွားပါတယ္။ ေကာင္းတ့ဲ အလားအလာ ရွိတဲ့လုပ္ငန္းကိုမွ ကိုယ့္အိတ္ထဲ ထည့္ပါတယ္။ မေကာင္းရင္ ျပည္သူပိုင္အျဖစ္ ခ်န္ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ့္အတြက္သာ အက်ိဳးရွိမယ္၊ စားကြက္ရွိမယ္ ဆိုရင္ န၀တ၊ နအဖ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ အေရွ႕ကျဖစ္ျဖစ္၊ အေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ကမဆို အရင္းအႏွီး မွန္သမွ်ကို လက္ခံပါတယ္။ အဓိကက်တာက သူတို႔ ထိပ္သီးေတြ အတြက္ ခံစားခြင့္ ပါဖို႔ပါပဲ။

ေထာက္ျပသင့္တဲ့ စစ္အုပ္စုေတြရဲ႕ အဓိက၀င္ေငြလမ္းေၾကာင္း ေနာက္တခုကေတာ့ နယ္စပ္ေတြက လာတဲ့၀င္ေငြ လမ္းေၾကာင္းပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ နယ္စပ္ေဒသကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တာဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္က စလို႔ အစဥ္အလာ တခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ရွိေနေတာ့ သူတို႔မွာ အေၾကာင္းျပလို႔ ပိုေကာင္းသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ တ႐ုတ္ျဖဴ ကူမင္တန္ က်ဴးေက်ာ္မႈလို ဟာမ်ဳိးကလည္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ေတာ့ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြရဲ႕ စားကြက္ခ်ည့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီ စားကြက္ေတြ အတြက္ပဲ သူတို႔ခ်င္း စားခြက္လုၾက၊ ဂိုဏ္းအုပ္စု ဖြဲ႔ၾကတာေတြလည္း ေပၚခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၀ စုႏွစ္မ်ားရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းတုန္းက ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္မႉးကိုင္ႏိုကို သတ္ပစ္ခဲ့တာ၊ ၁၉၇၀ စု ႏွစ္မ်ားတုန္းက အိႏၵိယ-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ သူရၫြန္႔တင္ကို ႐ံုးတင္ တရားစြဲတာ စတာေတြဟာ အဲဒီလို ဂိုဏ္းအုပ္စုနဲ႔ စားခြက္ ျပႆနာေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီတုန္းက တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ စစ္ေဒသ ထိပ္သီးေတြဟာ နယ္ခံ အာဏာရွိသူေတြနဲ႔ လံုးမိ ၾကတာလည္းရွိ၊ အညႇိဳးအေတးေတြ ေပၚေပါက္တာလည္းရွိ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာက်ေတာ့ သူတို႔တပ္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြက လူမ်ဳိးေရးအရ နာၾကည္းတာေတြ ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ လက္ထက္က စလို႔ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြနဲ႔ နယ္စပ္က ဘိန္းရာဇာေတြ ေရစက္ ဆံုခဲ့ၾကတာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ တ႐ုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဗကပေပၚလာေတာ့ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြအဖို႔ စားက်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္ ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေရာင္းရင္း အေပါင္းအသင္း နယ္ခံထိပ္သီးေတြ၊ ဘိန္းရာဇာေတြလည္း “လက္မဲ့ေတြ” ျဖစ္ကုန္ ၾကပါတယ္။ ဒီ့ေနာက္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ဗကပထဲက ခြဲထြက္မႈေတြ ေပၚေတာ့မွ စစ္အုပ္စု ထိပ္သီးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕စီးပြားေရး “ေအာင္ေျမ” ကို ျပန္နင္း ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မဆလ ထိပ္သီးေတြ ဆံုး႐ံႈးခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို န၀တ၊ နအဖထိပ္သီးေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ ရတာမွ အတိုးနဲ႔ ရတာလို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို အားလံုး သိၿပီးမို႔ အထူးေရးဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ နယ္စပ္ေဒသက အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ေရး ကိစၥမွာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ စပ္ပူစပ္ေလာင္ ျဖစ္ေနၾကတာမွာ ဒီစားက်က္ႀကီး ျပန္ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးေနတဲ့ အေၾကာင္းရင္းလည္း ပါပါတယ္။ သူတို႔အဖို႔က တကယ့္ကို အဆီနဲ႔ ၀င္း၀င္းပါ။

ကိုယ့္အတြက္ အရင္းအႏွီးစုေဆာင္းရာမွာ နအဖနဲ႔မဆလ မတူတဲ့ ေနာက္အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္း တို႔ဟာ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ျပည္တြင္းက လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြကို ရန္လုပ္ ဒုကၡ ေပးခဲ့ေပမယ့္ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ ကေတာ့ အဲဒီလိုလူေတြ အထဲက သူတို႔ အသံုးခ်မယ့္ လူေတြကို ရွာေဖြ ေမြးျမဴပါတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ထဲမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ဘိန္းဘုရင္ေတြရဲ႕ ေငြကိုခ၀ါခ်ေပး။ တခါ ဘိန္းဘုရင္ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေငြေတြကို ျပန္ခ၀ါခ်ေပး ဆိုတာမ်ဳိးေတြလည္း ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ကုိယ္စား နာမည္ခံ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ေထာင္ေပးမယ့္ လူေတြကိုလည္း စိစစ္ ေမြးျမဴတာ လုပ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ႕လက္ေ၀ခံ လူတန္းစားတရပ္ ထပ္ေမြးယူတာပါ။ ေမြးတာမွ လိုအပ္ရင္ သမီးေပး၊ တူမေပးလို႔ေတာင္ ေမြးယူ ၾကပါတယ္။

အခု ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ထိပ္သီးေတြ အလုအယက္ျဖစ္ေနၾကတာဟာ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္ဗိုလ္အုပ္စု က စခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ေတြရဲ႕ ေတြးေခၚ လုပ္ကိုင္နည္းရဲ႕ အဆက္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမႈကေန ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ရဲ႕ ဘီအီးဒီစီပိုင္ ၾကယ္ငါးပြင့္ လိုင္းကို အခု နအဖရဲ႕ ဦးပိုင္က ယူေတာ့မယ္လို႔ သတင္းထြက္လာတာ ၾကားရေတာ့ “ဟိုအရင္ ပဒုမုတၱရာဘုရားလက္ထက္က ---------------- ဟာ ငါဘုရားလက္ထက္မွာ ေဒ၀ဒတ္ ျဖစ္လာတယ္” ဆိုတဲ့ ဇာတ္ေပါင္းစကားမ်ဳိးကို ျပန္ၾကားလိုက္ရ သလိုပါပဲ။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္