ဖိနပ္ၾကားက နတ္စကားထြက္တဲ့ နအဖေျပာတဲ့ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၅/ ဧၿပီ ၂၀၁၀

မတ္လ (၂၇) ရက္ေန႔က ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ မိန္႔ခြန္းထဲမွာ သူတို႔စစ္တပ္ဟာ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္သြားမယ္လို႔ ထပ္မံ အတည္ျပဳ ေျပာသြားတာ ၾကားလိုက္ၾကရပါတယ္။ ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာ အေတာ္ေလး ၾကားၾကရတဲ့ အသံုး အႏႈန္းေတြထဲမွာ ဒီ “အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး” ဆိုတာလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအသံုးအႏႈန္းနဲ႔ တြဲၿပီး ၾကားရေလ့ရွိတဲ့ ေနာက္အသံုး အႏႈန္း တခုကေတာ့ ပါတီႏိုင္ငံေရး ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသံုးအႏႈန္းႏွစ္ခုကို တေနရာစီ သံုးၾကတာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အခုလို ဒီႏွစ္ခုတြဲၿပီး သံုးႏႈန္းတာကေတာ့ စစ္အစိုးရမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ န၀တ-နအဖ လက္ထက္က်မွ ေခတ္စား လာတယ္ဆိုရင္ မမွားဘူး ထင္ပါတယ္။

တကယ္က အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ကိုလိုနီလက္ထက္၊ သူ႔ကၽြန္ဘ၀တုန္းက နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဖက္ဆစ္ကို တြန္းလွန္ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ စသံုးခဲ့တာပါ။ တမ်ဳိးသားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ၊ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းေတြက တီထြင္ခဲ့တဲ့ အသံုးအႏႈန္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တပ္က တီထြင္တဲ့ စကားလံုး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု န၀တ-နအဖတို႔ လက္ထက္က်ေတာ့ ဒီအသံုးအႏႈန္းနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြလို႔ အမႊန္းတင္ၿပီး က်န္တဲ့ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ ကိုေတာ့ ကိုယ္က်ဳိး၊ ကိုယ့္ပါတီ အက်ဳိးသာ ၾကည့္သူလို႔ အပုပ္ခ် တိုက္ခိုက္တဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ တြင္တြင္သံုးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕သေဘာက ပါတီႏိုင္ငံေရးလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ပဲ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလို႔ အဓိပၸာယ္ ထြက္သေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားေတြ၊ သာမန္လူေတြကေတာင္ မိမိတို႔ လုပ္တာဟာ ပါတီႏိုင္ငံေရး မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးျဖစ္တယ္လို႔ အင္မတန္ သတိႀကီးစြာနဲ႔ ေျပာၾကားသံေတြ ၾကားရပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာဟာ နအဖ လုပ္လိုက္လို႔ ႐ႈပ္ေထြးကုန္တဲ့ လကၡဏာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေထာက္ျပခ်င္တာတခုရွိပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ဆီတုန္းက “တို႔ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို န၀တအစိုးရက ျပန္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္က အဲဒီစာအုပ္ဟာ ျမ၀တီ စာအုပ္တိုက္က ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာ (ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ ပထမအႀကိမ္ အာဏာ သိမ္းထားစဥ္ကာလ) ပထမဆံုးအႀကိမ္ ထုတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္မွာ ေဖာင္းကားစားသမၼတ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က စာမ်က္ႏွာ (၅၀) ေလာက္ရွိတဲ့ အမွာစာကို ေရးေတာ့ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ဆိုတာကို တင္ျပတဲ့အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို ရန္တိုက္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းကို အသားလြတ္ အမႊန္းတင္ၿပီး တျခားႏိုင္ငံေရး အင္အားစု မွန္သမွ်ကို တိုက္ခိုက္တာပါပဲ။ ဆိုလိုတာ ဒီေျပာနည္းဆိုဟန္ဟာ စစ္အုပ္စု ပထမ မ်ဳိးဆက္ကေန အခု ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ မ်ိဳးဆက္အထိ ဆက္ခံေစခဲ့တဲ့ ၀ါဒျဖန္႔နည္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ မသိနားမလည္တဲ့ ျပည္သူလူထုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ပါတီေတြကို ရန္တိုက္ေပးဖို႔အတြက္ တီထြင္ထားတဲ့ လွည့္ကြက္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔တဆက္တည္း ေထာက္ျပဖို႔လိုတာက ဒီေန႔ နအဖေခါင္းေဆာင္အားလံုး လိုလိုဟာ တခ်ိန္က မဆလပါတီ ပါတီ၀င္ေတြ၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဗဟို ေကာ္မတီ၀င္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကာလ တုန္းကေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းေရာ၊ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ေရာ ဘယ္သူကမွ ပါတီႏိုင္ငံေရးဟာ မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာခဲ့ၾကပါဘူး။ ေျပာလိုက္ရင္ အဲဒီတုန္းက တခုတည္းေသာ ပါတီျဖစ္တဲ့ မဆလ ပါတီကို တိုက္႐ိုက္ ထိခိုက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ အခု နအဖ ထိပ္သီးေတြကို သူတို႔ေကာ ပါတီႏိုင္ငံေရး မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူးလားလို႔ ေမးလိုက္ သင့္ပါတယ္။

တကယ္က အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို လူတဦးတေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ ပါတီတခုက ငါ (တို႔) သာလွ်င္ လုပ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆိုၿပီး ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ အလားတူပဲ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးကို ငါတို႔သာလုပ္ခြင့္ရွိတယ္၊ တျခား ဘယ္သူ၊ ဘယ္ပါတီမွ လုပ္ခြင့္ မရွိဘူးလို႔ လက္၀ါးႀကီး အုပ္လို႔လည္း မရပါဘူး၊ လူတိုင္း၊ ပါတီတိုင္းမွာ လုပ္ခြင့္ရွိပါတယ္။

မွန္တာေျပာရရင္ လူတဦးခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပါတီအဖြဲ႔အစည္း တခုပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားျပဳမႈရွိတာခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားအားလံုး၊ တေယာက္မက်န္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကို အနီးဆံုး ဥပမာျပရရင္ ဒီေန႔အခါမွာ ျပည္သူလူထု အမ်ားတကာ့ အမ်ားစုႀကီးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူတေယာက္ဟာ စစ္အုပ္စုကို ကိုယ္စားျပဳလို႔ မရပါဘူး။ အလားတူပဲ စစ္အုပ္စု၀င္ေတြဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးကို ကိုယ္စား မျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ဒင္းတို႔ဟာ တတိုင္း တျပည္လံုးက ျပည္သူေတြကို မဆိုထားနဲ႔ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံရသူေတြကိုေတာင္ ကိုယ္စား မျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႔ ျမင္ခဲ့ၾကရၿပီ မဟုတ္ပါလား။

တကယ္က ဒီလိုႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို အပုပ္ခ်ၿပီး စစ္တပ္ကို အမႊန္းတင္တဲ့လုပ္ထံုးဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ ဆိုရွယ္လစ္ စစ္အုပ္စု လက္ထက္က စခဲ့တာလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ သူတို႔ဟာ သူတို႔နဲ႔အနီးဆံုး လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကို ေတြ႔ျမင္ၿပီး အဲဒီလူေတြကို အထင္ေသး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ႀကီးတာ ျဖစ္လာတာပါပဲ။ ဒီလိုကေန သူတို႔ေခါင္းထဲမွာ အာဏာသိမ္းဖို႔ အေတြးအေခၚ၊ အႀကံဉာဏ္ေတြ ေပၚလာတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အာဏာသိမ္းမႈကို တရားျပဳေပးတဲ့ စဥ္းစားနည္းနဲ႔ ရွင္းျပနည္းကို စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္ခဲ့ၾကတာ ျမန္မာျပည္မွာ ရာစုႏွစ္ တ၀က္နီးပါး ရွိခဲ့ပါၿပီ။

ဒီေန႔ နအဖခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္တပ္ဟာ ကိုလိုနီလက္ထက္ကတည္းက စတင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး အစဥ္အလာ၊ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အစဥ္အလာကို အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး အစဥ္အလာကို ထိန္းသိမ္း ထားသလားလို႔ ေမးေကာင္း ေမးလာႏိုင္ပါတယ္။ အေျဖက ဒီတပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္တဲ့လက္ေတြ ေျပာင္းသြားတာနဲ႔အမွ် တပ္ရဲ႕လကၡဏာဟာလည္း ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီတပ္ကို ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ေတြက ခ်ဳပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ဒီတပ္ဟာ လူတစု၊ ပိုတိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ စစ္အုပ္စုတစုရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္တပ္၊ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီတပ္ႀကီးဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ လံုး၀ မရွိေတာ့တဲ့ အျပင္ စစ္အုပ္စုေတြက ဒီတပ္ႀကီးကို အသံုးျပဳၿပီး ျပည္သူလူထုကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို႔ လုပ္ေနတာခ်ည္း ေတြ႔ခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀) ေလာက္ ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီတပ္ႀကီးဟာ စစ္အုပ္စုကိုကာကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးကိုပဲ လုပ္ေနတယ္လို႔ အတိအက် ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

ဒါျဖင့္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲ။ လူေျပာသာမ်ားေနတယ္၊ အေကာင္အထည္နဲ႔ ျပစရာ ရွိလို႔လားလို႔ ေမးခ်င္ ေမးလာ ပါလိမ့္မယ္။ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ သက္ဆိုင္ရာကာလ တခုအတြင္း အဲဒီႏိုင္ငံအတြင္းမွာ မွီတင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံသား အမ်ားစုႀကီးနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ ပတ္သက္ၿပီး အေရးတႀကီး ေျဖရွင္းဖို႔ လက္ငင္း လိုအပ္ေနတဲ့ ဘံုအေရးေတာ္ပံု၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘံုကိစၥရပ္ႀကီးေတြကို ေခၚဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အေရးေတာ္ပံုႀကီးေတြကို ေျဖရွင္းရာမွာ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးဘက္က ပါ၀င္ လုပ္ကိုင္တာဟာ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာပါပဲ။ သာမန္ ဆြမ္းႀကီးေလာင္း အသင္းအတြက္ လုပ္တာေလာက္ကို အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးလို႔ မေခၚပါဘူး။ တတိုင္းတျပည္လံုးနဲ႔ တိုက္႐ို္က္ ပတ္သက္တဲ့ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးလို ဘံုအေရးေတာ္ပံုႀကီးေတြကိုမွ ေခၚဆိုႏိုင္တာပါ။ ေနာက္တခ်က္က သက္ဆိုင္ရာ ကာလ တခုအတြင္းလို႔ အထက္မွာ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဆိုလိုတာ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အခ်ိန္ကာလအလိုက္ ေျပာင္းလဲ တတ္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ ထဲမွာကိုပဲ ကိုလိုနီေခတ္က အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးဆိုတာနဲ႔ ဒီေန႔အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးတို႔ဟာ မတူေတာ့ပါဘူး။ ကိုလိုနီေခတ္တုန္းက အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံေရးဟာ ကိုလိုနီဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေရး၊ တႏိုင္ငံလံုးလြတ္လပ္ ေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ကို စစ္အစိုးရေတြက အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဓိက လကၡဏာဟာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီအေရး ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒီအမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ေရစီးေၾကာင္းကို ဆန္႔က်င္သလား၊ အတူခ်ီတက္ တိုက္ပြဲ ၀င္သလားဆိုတာဟာ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ၊ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို တိုင္းတဲ့စံျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ အပါအ၀င္ စစ္အုပ္စု အဆက္ဆက္ဟာ ဒီေရစီးေၾကာင္းႀကီးကို ဆန္႔က်င္ ဖ်က္ဆီးၾကသူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးကို လုပ္ေနသူေတြ မဟုတ္ဘဲ ဖ်က္ဆီးေနသူေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ အတိအက် ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္