ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
တနဂၤေႏြေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ ၃၁ ရက္ ၂၀၁၀
နအဖက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်င္းပမယ္လို႔ ေၾကညာလိုက္ကတည္းက အဲဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၉ဝျပည့္ႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ ေျပာဆိုသံေတြ ေထာင့္ အသီးသီးမွာ မၾကာခဏ ၾကားရပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ ထဲက တူတာနဲ႔ မတူတာေတြ ႐ွာေဖြရသလိုပဲ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ အခုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဆိုတာဟာ ခဲတပစ္သာ ေဝးေတာ့တာမို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားစရာ အခ်က္ေတြ ထပ္ျဖည့္ လိုက္ပါတယ္။
ဦးစြာအားျဖင့္ ေထာက္ျပရမွာက ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဟာ လူထုတိုက္ပြဲၾကီးရဲ႕ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံ ျဖစ္တယ္၊ သူ႔ အလိုအေလ်ာက္ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကိုပါ။ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ စိတ္ေျပာင္းလာလို႔၊ စိတ္ေကာင္း ဝင္လာလို႔ က်င္းပေပးတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြက မတတ္သာ လြန္းလို႔ လိုက္ေလ်ာရတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေျပာရပါမယ္။ အခု ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ က်ေတာ့ နအဖ စစ္အုပ္စုက ကမၻာ့ အသိုင္းအဝိုင္းကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး ဖန္တီးလိုက္တဲ့ လုပ္ဇာတ္တခု ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၉ဝတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕တစညပါတီဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏိုင္မယ္လို႔ တြက္ထားလို႔ က်င္းပခဲ့တာ ျဖစ္သလို ဒီတၾကိမ္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေ႐ႊ တို႔ဟာ မႏိုင္လည္းအႏိုင္၊ ႏိုင္လည္းအႏိုင္ ျဖစ္ရမယ္လို႔ တြက္ၿပီး က်င္းပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ နည္းနည္း တူတယ္လို႔ ဆိုရမလားပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉ဝျပည့္ႏွစ္ဆီတုန္းက ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕အ႐ွိန္က မကုန္ေသးေတာ့ စစ္အုပ္စုနဲ႔ တစညဟာ အခုၾကံ႕ဖြတ္ လုပ္သလို ေျပာင္ ညစ္တာ၊ ရမ္းတာေတြ မလုပ္ဝံ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူလူထု တခဲနက္ပါဝင္ မဲဆႏၵေပးခဲ့ၾကၿပီး ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မွာေတာ့ ျပည္သူ လူထုပါဝင္မႈ ဘယ္လို ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အခုကတည္းက မွန္းလို႔ ရေနပါၿပီ။ ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္သူကမွ သပိတ္ေမွာက္တယ္ ဆိုတာ မ႐ွိတာကို အားလံုး မွတ္မိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ အေ႐ြးခံတဲ့သူေတြ၊ အေ႐ြးခံသူကို ကူညီၾကသူေတြ၊ မဲထည့္သူေတြ အားလံုးဟာ တက္တက္ၾကြၾကြ။ ထက္ထက္သန္သန္ခ်ည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတၾကိမ္မွာေတာ့ ဒီေန႔အခါ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာ အၾကီးဆံုးလို႔ ဆိုရမယ့္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုၾကီးက ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္တယ္လို႔ ေၾကညာ ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ေရး၊ မဲမေပးေရး လႈပ္႐ွားမႈ ဆိုတာေတြလည္း ေနရာတကာမွာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ ၁၉၉ဝတုန္းက ဆိုရင္ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြပါ။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္မို႔ ႏိုင္ငံျခားသံ႐ံုးေတြ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဆီကို ေရာက္လာ ၾကတာကို သတိရၾက ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ေတြ႔ေနရတာကေတာ့ ဒီ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ပဲ တခ်ိဳ႕ေသာ သံ႐ံုးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခား အစိုးရေတြဟာ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို စြန္႔ခြာဖို႔ စဥ္းစားလာတာ ပါပဲ။ ဟိုတုန္းက စစ္ေအးစစ္ပြဲ ၿပီးကာစ အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး အခုအခါက စစ္ေအးစစ္ပြဲၿပီးလို႔ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ကမၻာမွာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အခန္းဟာ သိပ္အေရးမပါေသးပဲ အခုေတာ့ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို စဥ္းစားၾကရင္ တ႐ုတ္ျပည္နဲ႔ ဆက္စဥ္းစား၊ တ႐ုတ္ျပည္အေၾကာင္း စဥ္းစားၾကရင္ ျမန္မာျပည္ကို မ်က္စိေရာက္လာၾက၊ အေျခအေန အသစ္ကို ေရာက္လာခဲ့တယ္ မဟုတ္ပါလား။
၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးသြားေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ အာဏာကိုေနာက္ကေန ဆက္လက္ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မျငင္းပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒီတခါေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေ႐ႊက ေနာက္ကေန ခ်ဳပ္ကိုင္တာ လုပ္မလား၊ ေျပာင္ပဲ ရာထူးယူၿပီး ခ်ဳပ္ကိုင္မလား ဆိုတာ ေစာင့္ေတာ့ ၾကည့္ရမွာပါ။ ေနာက္တက္တဲ့ အစိုးရကို စစ္အုပ္စုက တနည္းမဟုတ္ တနည္းနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ လိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ျငင္းပယ္တဲ့လူေတာ့ အင္မတန္မွ နည္းပါလိမ့္မယ္။ ဒီထဲမွာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္ဆုပ္ ေျဖသြားလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာတာ ၾကားရပါတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ ဆိုတာ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္တဲ့ လက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔အလိုလို ေျဖေပး မေပး ဆိုတာကို ျငင္းခ်င္သူ ႐ွိေကာင္း႐ွိေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း လက္ဆုပ္ ေျဖလိုက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေ႐ႊ အာဏာတက္လာၿပီး တိုင္းျပည္ဟာ ပိုသာ ဆိုးလာတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ျငင္းမယ့္လူ မ႐ွိဘူးထင္ပါတယ္။ မေမ့ၾကဖို႔ပါ။
၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးေတာ့ နဝတ-နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ ဖြဲ႕စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မ႐ွိ၊ ဘာမ႐ွိနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ အုပ္စိုး ေနပါတယ္။ ဒီတခါ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအၿပီး အာဏာယူမယ့္ ေျမြေရလဲ စစ္အစိုးရဟာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ႐ွိ႐ွိနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ အုပ္စိုးမွာလဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ၁၉၉ဝတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္က ေ႐ြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ က်ဳပ္တို႔ဟာ စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္သြားမွာလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီတခါမွာေတာ့ စစ္တန္းလ်ားကို ျပန္မယ္ မေျပာတဲ့အျပင္ အိမ္ဦးမွာ အ႐ူးေခ်းပါတယ္ ဆိုသလို လႊတ္ေတာ္မွာ စစ္သားက ၂၅% ေတာင္ တက္ယူ ထားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စစ္တပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ အခန္းဆိုတာနဲ႔ အခ်ိန္မေ႐ြး အာဏာ သိမ္းခြင့္ကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ အတိအလင္း ဆိုထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နအဖကို ျပာျပာသလဲ ဖားရသူေတြေတာင္မွ “စေပ့စ္”ေလး နည္းနည္းရမယ္လို႔ပဲ ေျပာရဲပါတယ္။ ဘယ္သူမွ လႈပ္႐ွားခြင့္ မ်ားမ်ားစားစားရမယ္လို႔ မေရး-မေျပာၾကပါဘူး။
၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ကာလကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ အဲဒီတုန္းက တစညက လြဲၿပီး က်န္တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္သူေတြဟာ ႐ွစ္ေလးလံုး အလံကို မားမားလႊင့္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ဒီတခါ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဝင္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ႐ွစ္ေလးလံုး ကိစၥကို ေလသံမွ မဟၾကပါဘူး။ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ႐ွစ္ေလးလံုး အံုၾကြမႈၾကီးရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ ဆိုတာမ်ိဳးလည္း မေျပာၾကပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသား ယူခ်င္ေတာ့မွာသာ “႐ွစ္ေလးလံုးတုန္းက” ဆိုတာမ်ိဳးေျပာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလို ဒီ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ အသီးအပြင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္ၾကတယ္ ဆိုေတာ့ အေရးေတာ္ပံု တခုလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့၊ သမိုင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အရာေတြကို ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ဆြဲသံုးတာေတြ မလုပ္ခဲ့ၾက ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ နအဖရဲ႕၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မွာေတာ့ သမိုင္းနဲ႔ ဆိုင္တဲ့၊ ေက်ာင္းသားထု တရပ္လံုး ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ခိုးသံုးခ်င္တာ၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ခြဲမရတဲ့ ခေမာက္တံဆိပ္ကို ခိုးယူတာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ေျပာသင့္တဲ့ တခ်က္က ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက တစညပါတီနဲ႔ ဒီေန႔ ႀကံ႕ဖြတ္ မတူဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက တစညဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ သူတို႔ မုခ်ႏိုင္မယ္ တြက္ထားတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ လုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ႐ွစ္ေလးလံုး အ႐ွိန္နဲ႔ လူထုၾကီးက ေစာင့္ၾကည့္ေနလို႔ ထင္ရာ မစိုင္းဝံ့တာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုၾကံ႕ဖြတ္ကေတာ့ တစညလို အျဖစ္မခံခ်င္လို႔ အႏိုင္ရဖို႔အတြက္ မဟားဒယားေတြ အကုန္လုပ္ေနပါတယ္။ ၁၉၉ဝတုန္းက တစညပါတီထဲကို အာဏာလက္႐ွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး ဝင္တာ၊ အေ႐ြးခံတာ မ႐ွိပါဘူး။ အၿငိမ္းစားဆိုတဲ့ လူေတြခ်ည္းလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။့ ဒီတခါက်ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေ႐ႊတို႔ တေတြ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ထင္႐ွားေစတဲ့ အဝတ္အစား အေျပာင္းအလဲေတြ မ်က္စိ ေနာက္ေလာက္ေအာင္ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ တစညတို႔ရဲ႕ စီးခ်င္းထိုးပြဲ ျဖစ္ေရးကို ဦးတည္ၿပီး တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြက တခ်ိဳ႕ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ အေ႐ြးမခံပဲ ေ႐ွာင္ေပးတာေတြ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါမွာေတာ့ ဒါမ်ိဳး မေတြ႔ရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အတိုက္အခံ မဟာမိတ္ ဆိုတာေလးေတြ ၿဖဳန္းကနဲဖြဲ႔-ၿဖဳန္းကနဲ ကြဲတာေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အတိုက္အခံ ဆိုတာေတြ အခ်င္းခ်င္း အတိုက္အခံ ျဖစ္ေနတာေတြလဲ ေတြ႔ရပါတယ္။
၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတုန္းက ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြထဲက ဘ႑ာေရး အ႐ႈပ္အ႐ွင္းေတြ မၾကားသေလာက္ ႐ွိခဲ့ၿပီး ဒီတခါမွာေတာ့ တခ်ိဳ႕ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းၿပီးတာမွ လပိုင္း႐ွိေသးတယ္၊ ေငြေၾကး ျပႆနာေတြ စီစီညံေနေအာင္ ၾကားရပါတယ္။ ႏြားကြဲရင္ ေခြးဆြဲတဲ့ သင္ခန္းစာကို မယူႏိုင္ၾကရင္ ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ လြန္တဲ့အခါမွာ စစ္တပ္က အဖမ္းအဆီးေတြ အၾကီးအက်ယ္ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပဲ ေထာက္ျပလိုပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး ေျပာသင့္တာကေတာ့ ၁၉၉ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရသူကို အာဏာ လႊဲမေပးတဲ့ အျပင္ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးဟာ ပုိေမွာင္မိုက္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၿပီးရင္ အလင္းေရာင္ ထြန္းေျပာင္လာမယ္လို႔ ဘယ္သူ ေျပာႏိုင္ပါသလဲ။ ဒါေတာင္ ဟိုတုန္းက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္သူေတြဟာ လူတိုင္း ေအာင္ဆုပန္ ထီလက္မွတ္ ကိုယ္စီနဲ႔လို႔ ေျပာႏိုင္တဲ့ အေျခအေနပါ။ ဒီတခါမွာေတာ့ ဟိုတုန္းက အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လို အျပတ္အသတ္ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာဟာ ၾကံ႕ဖြတ္က အစ ဘယ္သူမွ ဘိန္းေျပာင္း အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရမွာက ေ႐ြးေကာက္ပြဲ မဝင္ပဲ အမတ္ေနရာ ရၾကမယ့္ တမတ္သား စစ္တပ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ သမၼတ စသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
Ref: မဇၽၥိမ
Posts
0 comments:
Post a Comment