တပ္တြင္းက ေနရာယူမႈျပႆနာနဲ႔ ဆက္ဆံေရး အခက္အခဲမ်ား

ဗုိလ္ထက္မင္း
၉ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ စစ္တပ္အရာရွိေတြကို ေနရာခြဲေ၀ခ်ထားမယ့္ အပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေခါင္းစားေနသလို မထင္မွတ္တဲ့ အခက္အခဲ ေတြနဲ႔လည္း ရင္ဆိုင္ရဖို႔ ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ့္႐ူး ကိုယ္ပတ္မယ့္ သေဘာမ်ိဳးေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖို႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာေလေလ မထူးဇာတ္ ခင္းဖို႔ ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလေလ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူ႔ အက်ိဳးအတြက္ ရပ္တည္ၿပီး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္းနဲ႔ က်စ္လ်စ္ခိုင္မာ ႏိုင္ငံတကာက ေလးစားတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ တပ္မေတာ္ ျဖစ္ေစလိုေၾကာင္း တပ္တြင္းက လက္ရွိ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနေသာ အရာရွိႀကီး တခ်ိဳ ႔မွလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ေနပါတယ္။

န၀တနဲ႔ နအဖေခတ္မွာ စစ္တပ္အင္အားကို တိုးခ်ဲ ႔ဖို႔ အရာရွိအမ်ားအျပားကို ေမြးထုတ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္မွာ ဗ်ဴဟာမႉး ဆုိတဲ့ ဗုိလ္မႉးႀကီးအဆင့္မွာ ယခင္ကလုိ ရာထူးတက္လမ္း မလြယ္ကူေတာ့ဘဲ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ထိပ္ပုိင္းရာထူး မ်ားျဖစ္တဲ့ တပ္မမႉး၊ တုိင္းမႉး ရာထူးေတြကုိ တက္ႏိုင္ဖို႔အ တြက္ အေျမာက္အျမား ရွိေနတဲ့ ဗ်ဴဟာမႉးမ်ား အၾကားက ခက္ခက္ခဲခဲ ထိုးေဖာက္ ထြက္ရတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ရွိေနပါတယ္။

ဒီလိုမွ မထိုးေဖာက္ႏိုင္ရင္ ဗ်ဴဟာမႉးေတြဟာ ဦးေဆာင္ၫႊန္ၾကားေရးမႉး ဆုိတဲ့ ႏွစ္သိမ့္ဆုကုိ ရရင္ရ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒကစမႉး၊ တုိင္းဦးစီး ဗုိလ္မႉးႀကီး၊ ဒု-တုိင္းမႉးဆုိတဲ့ ေခ်ာင္ထုိးထားတဲ့ ေနရာမ်ားကိုသာ ေရာက္သြား တတ္ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ဗ်ဴဟာမႉး အဆင့္ေတာင္ အဲဒီလို မေရရာ မေသခ်ာမႈကို ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ လမ္းဆုံ လမ္းခြ ေနရာႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တပ္မမႉးနဲ႔ တုိင္းမႉးေတြက လုပ္ပုိင္ခြင့္ အားလံုးကို ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာမုိ႔ ဗ်ဴဟာမႉးေတြဟာ တပ္ရင္းမႉး ေလာက္ေတာင္ မစုိျပည္လွဘဲ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေန ရတာမ်ဳိးနဲ႔လည္း ရင္ဆိုင္ ေနရပါတယ္။

ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရးထြက္တဲ့ အခ်ိန္ၾကမွသာ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ားက ဗ်ဴဟာမႉးနဲ႔ အဖြဲ႔ကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ကာ “ဖား” ၾကရလို႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာ အသင့္အတင့္ ရွိပါေတာ့တယ္။ တခါ ဗ်ဴဟာမႉးေတြဟာ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း၊ တပ္ဖြဲ႔ေတြကုိ စစ္ေဆးရတဲ့ အခါက်မွသာ ဝမ္းဗုိက္ စုိျပည္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးလည္း ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး မရွိေတာ့ရင္ ဗ်ဴဟာမႉး ဘ၀က အငွားတရားခံ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ေနပါတယ္။ အမႈစစ္ေဆး ခုိင္းတာမ်ဳိးနဲ႔ တပ္မမႉး၊ တုိင္းမႉး အစည္းအေဝး သြားရင္ ေခတၱ တပ္ကုိင္ရတာ မ်ဳိးေတြကို ဗ်ဴဟာမႉးက သတိထား လုပ္ကိုင္ ေနရတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ ႔ဗ်ဴဟာမႉးေတြဟာ တပ္ရင္းေတြကုိ စစ္ေဆးတဲ့အခါက်ရင္ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ အမိန္႔နဲ႔ ၫႊန္ၾကားခ်က္၊ စီမံခ်က္မ်ားဟာ လက္ေတြ႔မွာ လိုက္လုပ္ႏုိင္စြမ္း မရွိမွန္းကို မိမိကုိယ္တုိင္ တပ္ရင္းမႉး ဘဝမွာ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရမွန္း သိလ်က္နဲ႔ ဇြတ္အတင္း ဖိႏွိပ္တာမ်ဳိးလည္း ရွိေနလို႔ တပ္ရင္းမႉးေတြနဲ႔ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတာကို လည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ေဒသကြပ္ကဲမႈ စစ္ဆင္ေရးဌာနခ်ဳပ္ ဆုိတဲ့ ဒကစ ဆိုတာကေတာ့ ေရွ႕တန္း နယ္အစြန္ အဖ်ား ျပည္မနဲ႔ အလွမ္း ေဝးတာမုိ႔ စီမံခန္႔ခြဲမွႈ အာဏာ၊ တရားစီရင္မႈ အာဏာ၊ ရိကၡာထုတ္ေပးမႈ အာဏာ စသျဖင့္ အေတာ္အတင့္ ရထားတဲ့ ဌာနျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ဦးစီးပုိင္း ဆုိင္ရာကုိေတာ့ တုိင္းမႉးထံ တင္ျပရပါေသးတယ္။ ဒကစမႉးဟာ တပ္မမႉးနဲ႔ စကခမႉးတုိ႔ထက္ အနည္းငယ္နိမ့္ၿပီး ၎မွ တုိင္းမႉးျဖစ္တဲ့ ထုံးစံမရွိတာကို ေတြ႔ရၿပီး ဒကစမႉး ျဖစ္ရင္ေတာင္ ၀မ္းမသာႏိုင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါတယ္။

တဖန္ စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ဆုိတဲ့ စကခ ဆိုတာကေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ ကန္႔ကြက္မွာ စုိးရိမ္လို႔ တပ္မ အသြင္ေျပာင္း ထားတဲ့ အဖြဲ႔တခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မမ်ားနဲ႔ စကခမ်ားဟာ ကကၾကည္း (စစ္ဆင္ေရး) ရဲ ႔ တုိက္႐ုိက္ ကြပ္ကဲ စီမံထားတဲ့ တပ္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စစ္ဆင္ေရးခြင္ ပုံေသမရွိဘဲ ရန္သူအင္အားေပၚ မူတည္ၿပီး လုိအပ္သလုိ စစ္ကစားႏုိင္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တပ္မမႉးမ်ားႏွင့္ စကခမႉးေတြဟာ တုိင္းမႉးမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး သဟဇာတ မျဖစ္တာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က မဲသေဝါစခန္း က်သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တုိက္ေနရတဲ့ တပ္မ (၆၆) တပ္မမႉးႏွင့္ ဒု-တပ္မမႉးေတြဟာ ရတခ တုိင္းမႉးရဲ႕ မသိက်ဳိးကြၽံ ျပဳမႈေၾကာင့္ အခက္အခဲေတြ ၾကားမွာ ႐ုန္းကန္ေနရတာကုိ စစ္႐ုံးမွ မွန္ကန္စြာ မသုံးသပ္ႏုိင္တာေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ရာထူးမွ ဖယ္ရွားျခင္း ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒု-တပ္မမႉး ကုိယ္တုိင္ ေရွ႕တန္းမွာ သူ႔ရဲ ႔ ပခုံးေပၚက အပြင့္မ်ားကို ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ပစ္တင္ကာ ထြက္သြားတဲ့အထိ တင္းမာမႈ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။

အလားတူ နဝတ တက္လာၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လုံၿခဳံေရး ဝင္ေနတဲ့ တပ္မ (၂၂) ဟာ ကကၾကည္းသုိ႔ တုိက္႐ုိက္ ခြင့္ေတာင္းၿပီး ၎တပ္မ်ားကုိ လုိအပ္သလုိ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့မႈ အေပၚ ရန္ကုန္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တုိင္းမႉးက မသိလုိက္လို႔ တုိင္းမႉးႏွင့္ တပ္မမႉးတို႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါတယ္။ တုိင္းမႉးေတြဟာ ကကၾကည္းနဲ႔ တပ္မမႉးမ်ား မသိလုိက္ရဘဲ ေနာက္တန္းမွာ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ အနားယူေနတဲ့ တပ္မလက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းမ်ားကုိ တုိင္းဧရိယာအတြင္းရွိ ရန္သူမ်ားအား တုိင္းလက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ားနဲ႔ ႏုိင္ေအာင္ မတုိက္ႏုိင္တုိင္း ဗုိလ္က်ကာ အတင္း ဆြဲသုံးတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာ တပ္ရင္းမႉးေတြဟာ တုိင္းမႉးက Promotion ရာထူးတုိးျမင့္ခြင့္ ကုိင္ထားတဲ့ အာဏာကို ေၾကာက္ရြံ႕လုိ႔ စိတ္ မပါ့တပါနဲ႔ တပ္မမႉးကုိ သတင္းမပို႔ေတာ့ဘဲ လုပ္ေပးလိုက္ရတာမ်ိဳး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္ခဲ့ရလုိ႔ တပ္မမႉးႏွင့္ တုိင္းမႉး ပဋိပကၡျဖစ္တာ လည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒုတိယတပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က ကကၾကည္း မသိဘဲ တုိင္းမႉးေတြခုိင္းတုိင္း တပ္ရင္းမႉးေတြ လုိက္မလုပ္ဖုိ႔ ေျပာလာတဲ့အထိ တင္းမာမူကို ထိန္းခဲ့ရပါတယ္။

တပ္မမႉးေတြလည္း ယခင္ မဆလေခတ္က တိုင္းမႉးျဖစ္လာမယ္လို႔ ႀကိမ္းေသမွန္းလို႔ ရေပမယ့္ ယေန႔ နအဖ ေခတ္မွာေတာ့ မေသခ်ာေတာ့ဘဲ ဒု-ဝန္ႀကီး ရာထူးနဲ႔သာ အဆင္မသင့္ရင္ ေခ်ာင္ထိုး ခံရတတ္ပါတယ္။ တိုးခ်ဲ႕လာတဲ့ တပ္မအေရအတြက္ ဟာလည္း မ်ားျပားလာတာမို႔ တပ္မမႉး အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္ေနၾကသလို ဒု-ခ်ဳပ္နဲ႔တပ္ခ်ဳပ္ထံ ၎တို႔ရဲ႕ ဇနီးသည္မ်ားကို မၾကာခဏ ေစလႊတ္ကာ လူႀကီးသိေအာင္ “ဖား” ေနရတာ အေမာတေကာ ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္။

တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးျပႆနာ ေနာက္တခုမွာ ဝန္ႀကီးဌာနမ်ားနဲ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီးဌာန အေနနဲ႔ မူဝါဒ စီမံကိန္းမ်ားနဲ႔ တြက္ခ်က္ၿပီး တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ ဦးစီးမႉးအရာရွိမ်ားကို ၫႊန္ၾကားကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနေပမယ့္ တိုင္းမႉးေတြရဲ႕ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မူကို မၾကာခဏ ႀကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။ တိုင္းမႉးေတြဟာ ဝန္ႀကီးဌာနေတြရဲ႕ စီမံကိန္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မူ ေဆာင္ရြက္ ရတာမ်ိဳးနဲ႔ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ နည္းပညာေတြကို လံုးဝ နားမလည္ဘဲ ဝင္ေရာက္ စီမံ ကြပ္ကဲေနတာမို႔ တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္က ဝန္ထမ္းမ်ားစြာ စိတ္ညစ္ကာ အလုပ္က ထြက္တဲ့ အထိ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။

တိုင္းမႉးေတြ လက္သံုးစကားတခုက “မင္းတို႔ ဝန္ႀကီးေတြဟာ ဌာနဆိုင္ရာ အႀကီး အကဲသာ ျဖစ္တယ္၊ တိုင္းမႉး ျဖစ္တဲ့ငါဟာ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔ အစည္းျဖစ္လို႔ ငါဆံုးျဖတ္တာကို ဦးစားေပးရမယ္” လို႔ ေငါက္ငမ္းခဲ့ပါတယ္။ တိုင္းမႉးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို TV နဲ႔ သတင္းစာေတြမွာ ပါခ်င္ၾကတာမို႔ ဝန္ႀကီးဌာန လက္ေအာက္ခံ စက္႐ံု၊ တံတား၊ ဆည္ဖြင့္ပြဲေတြမွာ ဖိတ္စာကို သူတုိ႔ထံ ဂ႐ုတစိုက္ သြားေရာက္ ဖိတ္ၾကားရပါတယ္။ ဖိတ္စာေပးဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့လို႔ ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉးဟာ စက္႐ံုမႉးတဦးကို ဖိအားေပး ဆူပူခဲ့တာ သိရပါတယ္။ တိုင္းမႉးေတြဟာ အမွန္ေတာ့ သတင္းလာရင္ ဖြင့္ၾကည့္ေနတဲ့ တပ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒု-ခ်ဳပ္ေတြကို သူတို႔အလုပ္ေတြ ႀကိဳးစား လုပ္ေနဟန္ အမွတ္ယူတဲ့ သေဘာ ျပခ်င္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန စစ္ဆင္ေရး အထူးဖြဲ႔မႉးဆိုတဲ့ ကစထမႉးေတြက တေမွာင့္၊ ဝန္ႀကီးဌာန ေတြက အေကာင္ အထည္ေဖာ္ ရတဲ့ စီမံကိန္းေတြ လမ္း၊ တံတား၊ စက္႐ံု၊ ဆည္ေတြကို နအဖ႐ံုးက စစ္ခိုင္းလို႔စစ္ရာမွာ ဌာန ဆိုင္ရာေတြကေတာ့ သူတို႔ေတြ လာရင္ “သတ္မွတ္ရက္ထက္ ေဆာလ်င္စြာ ၿပီးစီးဖို႔၊ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္ဖို႔ဆိုတဲ့” “အပ္” ေၾကာင္းထပ္တဲ့ စကားလံုးေတြသာ ေျပာေနလို႔ စိတ္ညစ္ ေနရေၾကာင္း သိရပါတယ္။ လိုအပ္တာ ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ထက္ ျပႆနာရွာဖို႔၊ နားမလည္တာကို နားလည္ ေလဟန္ ဆရာပဲ လုပ္တတ္တာမို႔ ဌာနဆိုင္ရာေတြ အေနနဲ႔ စိတ္ညစ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခါတရံ တိုင္းမႉးရဲ႕ အမွတ္ယူမယ့္ စစ္ေဆးဖို႔ လ်ာထားတဲ့ စီမံကိန္း လုပ္ကြက္ေတြကို ကစထမႉးေတြက အမွတ္ယူကာ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ စစ္ေဆးေနတာမို႔ ကစထမႉးနဲ႔ တိုင္းမႉးတခ်ိဳ႕ဟာ မေက်လည္မႈေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

မွားယြင္းတဲ့ မူ၀ါဒေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ယိုယြင္းပ်က္စီးေနတဲ့ သေဘာ သဘာဝကို နားလည္မႈ ရွိရွိ လက္ေတြ႔က်က် ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ ထိပ္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္မ်ားက မႀကိဳးစားၾကဘဲ အမိန္႔နဲ႔ အာဏာကိုခ်ည္း တဖက္သတ္ သံုးစြဲေနလို႔ လက္ေတြ႔ မွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က တိုးတက္မႈ သံုည အမွတ္မွာသာ ရွိပါေၾကာင္းနဲ႔ တပ္တြင္း စည္းလံုး ညီၫြတ္မႈဟာ ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ အာဏာခဲြေ၀မႈ ျပႆနာနဲ႔အတူ ပိုမို ဆိုး၀ါးလာဖို႔သာ ရွိပါေၾကာင္း သံုးသပ္ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္