လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္က မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း

ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း
April 22, 2011 ။ ။

က်ေနာ္ ဒီကိစၥကို ရင္ထဲမွာ ျမံဳထားရတာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ပါၿပီ၊ ျမံဳထားရတယ္လို႔ ဆိုကတည္းက စိတ္မသက္သာနဲ႔။ မတတ္သာလို႔ ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ တြဲလ်က္ ပါရွိေနတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။

အခုေတာ့ ေျပာလို႔ရၿပီ။ ေျပာဖို႔ ေကာင္းၿပီလို႔ ယူဆလို႔ ဆရာ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ဆရာ့ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ အျဖစ္ မွန္ တခုကို ရွင္းျပတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါကို ဆရာသိရရင္ နားလည္းနားလည္ႏိုင္မယ္။ စိတ္လည္း ခ်မ္းသာမယ္လို႔ ထင္ပါ တယ္၊

အျဖစ္မွန္ဆုိတိုင္း ေနရာမေရြး၊ အခ်ိန္မေရြးေျပာေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ အဖက္ဖက္ ေထာက္ထားရ။ ခ်င့္ခ်ိန္ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာေတြမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက “မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း” ကိစၥပါ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ထဲမွာထြက္တဲ့ ဒီစာအုပ္ အေၾကာင္းကို အခုေနာက္ပိုင္းလူေတြ ဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူး ၾကသလား က်ေနာ္ အေသအခ်ာ မသိပါ။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ မုန္တိုင္းတခု ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ဒီစာအုပ္ တအုပ္ ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပါ၀င္ ေရးသားသူေတြက ဆယ္ေယာက္ ေက်ာ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ နာမည္ ေတြ မေျပာေတာ့ပါ။ ဒီအထဲမွာ အဲဒီတုန္းက စာေပ ေလာကမွာ နာမည္ရၿပီးတဲ့လူ အင္မတန္နည္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ ကလို႔ ဆိုရမယ့္လူေတြက မ်ားပါတယ္၊ က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ကိုကိုးကၽြန္းျပန္ အမ်ားအျပား ပါၾကပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ထဲက ေဆာင္းပါးေတြဟာ အဲဒီတုန္းက နာမည္ႀကီးတဲ့ စာေရးဆရာေတြ၊ အထူးသျဖင့္ လက္၀ဲႏြယ္တဲ့ စာေရး ဆရာေတြရဲ႕ လက္ရာေတြကို ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အေ၀ဖန္ ခံရသူေတြထဲမွာ (ကေလာင္နာမည္ရင္း နဲ႔ပဲ ေရးခြင့္ျပဳပါ) ဒဂုန္တာရာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ျမသန္းတင့္၊ ျမဇင္ စသူေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြကို ႏိုင္ငံေရး ႐ႈေထာင့္ သက္သက္ကေန ေ၀ဖန္ တိုက္ခိုက္တာလို႔ ေျပာရင္ ရမလားပါပဲ။

ေရးသူေတြထဲမွာ ကိုကိုးကၽြန္းျပန္၊ က်ေနာ္နဲ႔ အင္မတန္ရင္းႏွီးသူေတြ ပါတာမို႔ သူတို႔ စာအုပ္ကို ျပင္ဆင္စဥ္မွာပဲ အဲဒီအ ထဲက ရဲေဘာ္ ၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္ မႏၲေလးကိုလာၿပီး ဒီကိစၥ က်ေနာ္ကို ေျပာျပၿပီး အၾကံဥာဏ္ ေတာင္းတာမ်ဳိးလုပ္ ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္ ကိုလည္း ပါတီရဲ႕ (ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕) သေဘာထား သိရရင္ ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတာ မ်ဳိး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႔ဟာ ပဲခူး႐ိုးမ ဗဟိုနဲ႔ေရာ၊ အေရွ႕ေျမာက္ စစ္ေဒသနဲ႔ပါ အဆက္အသြယ္ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္း ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔ကို က်ေနာ့္မွာ အဆက္အသြယ္ ရွိေၾကာင္း ေျပာမျပလိုက္ပါ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တမ်ဳိးႀကီးလို ခံစားရတာက တေၾကာင္း၊ စာမူေတြကို ဖတ္ရေသးတာ မဟုတ္လို႔က တေၾကာင္း က်ေနာ့္ သေဘာထားကို မတင္မက်ပဲ ေျပာျပ လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကိုေတာ့ ပါတီကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး အျမန္ဆံုးနည္းနဲ႔ သတင္းပို႔ သေဘာထား ေမးခဲ့ပါတယ္။ အျမန္ဆံုး ဆိုေပမဲ့ ဆက္သားလႊတ္ ေျပာရတာမို႔ သိပ္ေတာ့ မျမန္ပါဘူး၊ ၄-၅ လ ေလာက္ၾကာတယ္ ထင္ပါတယ္။

သူတို႔ဟာ မႏၲေလးအျပင္ ပ်ဥ္းမနား၊ ျမင္းၿခံစတဲ့ေနရာေတြကိုပါ လူခြဲဆင္းသြားၿပီး ဒီကိစၥကို ရွင္းျပ ၾကပါတယ္။ ေထာက္ ခံမဲ ေတာင္းတဲ့ သေဘာနဲ႔ တူပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ နယ္ေတြက သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း။ သေဘာ မတူေၾကာင္းပဲ ေျပာ လိုက္ၾကပါတယ္။

ပါတီက က်ေနာ္တို႔ဆီကို ဒီဟာ မလုပ္သင့္ေၾကာင့္ မဆိုင္းမတြ အေၾကာင္းျပန္ပါတယ္။ သူ႔ေခတ္သူ႔ အခါနဲ႔ ေရးခဲ့တာ ေတြကို (ဥပမာ ဒဂုန္တာရာရဲ႕‘ေမ’) ကို ေနာက္ပိုင္းေခတ္ ေပတံနဲ႔တိုင္းတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ၿပီး ဒီလူ အားလံုးဟာ ရန္သူေတြ မဟုတ္ေၾကာင္း။ ဒါေၾကာင့္ တားႏိုင္ရင္ တားဖို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ဒီသေဘာထားကို သိသိခ်င္း က်ေနာ္ ရန္ကုန္ကို ဆင္းသြားပါတယ္။ အဲဒီ အေခါက္ဟာ က်ေနာ္ ကိုကိုးကၽြန္းက ထြက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ ရန္ကုန္ကို သြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာပါတီနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိေနၿပီမို႔ ရန္ ကုန္ကို အရမ္းမသြားပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီတုန္းက လူထု လႈပ္ရွားမႈေတြလည္း တၿခိမ္းၿခိမ္ ျဖစ္ေနတာမို႔ က်ေနာ္လိုလူ အေနနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈမ်ားရင္ ေထာက္လွမ္းေရးက အာ႐ံုစိုက္မွာ စိုးရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့အျပင္ က်ေနာ္နဲ႔လည္း လူပုဂၢိဳလ္ခ်င္း ရင္းႏွီးတာမို႔ က်ေနာ့္ကိုပဲ ဆင္းသြားဖို႔ တာ၀န္ ေပးၾကပါတယ္၊

ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ဟိုကိုေရာက္ေတာ့ စာအုပ္က႐ိုက္ၿပီး၊ ခ်ဳပ္ၿပီးေနပါၿပီ။ က်ေနာ္ ေနာက္က် သြားပါတယ္။ က်ေနာ္က ပါတီ ရဲ႕ သေဘာထား ဒီလိုရွိေၾကာင္း ေျပာျပလို႔ရတဲ့ လူေတြကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔ ငိုင္သြားၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီစာမူေတြ ဟာ စာအုပ္ အျဖစ္ကို ေရာက္ရွိ သြားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာအုပ္ ဆိုင္ေတြေပၚေတာ့ မေရာက္လိုက္ရပါဘူး။ စာေပစိစစ္ ေရးက ခြင့္မျပဳလို႔ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ စာအုပ္ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ ကိုသာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ျဖန္႔လိုက္ ရပါတယ္။ စာေပေလာ ကမွာ ႀကီးႀကီးမားမား ဂယက္႐ိုက္တာ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။ လက္၀ဲသမားေတြ ေလာကမွာပဲ ေျပာစရာဆိုစရာ ျဖစ္ခဲ့တာ မွတ္ မိေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ထိေတြ႔ ရသေလာက္ဆိုရင္ ဒီစာအုပ္ထဲက အယူအဆေတြကို ေထာက္ခံတဲ့လူ အင္မတန္ကို နည္းပါတယ္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္သူနဲ႔၊ ဘာမွ မေျပာခ်င္လို႔ မေျပာသူ သာမ်ားပါတယ္။

ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ဟာ စာေပေလာကအတြက္ေရာ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရး သမားေတြ အတြက္ပါ ဘာမွ အက်ဳိး မျပဳခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ၊ ညီညြတ္ေရးထက္ ေသြးကြဲမႈကိုသာ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ပါအယူအဆေတြဟာ ဘယ္မွာျမစ္ဖ်ားခံလို႔ ဘယ္လိုအေျခအေန ေအာက္မွာ ေရးၾကတယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္လို႔ ဆိုရင္ မမွားဘူး ထင္ပါတယ္၊ ေတြးေခၚမႈနဲ႔ လုပ္ဟန္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ျမစ္ဖ်ား ခံတာပါ၊ ေနာက္ၿပီး အဲဒါေတြကို ဗမာျပည္ လက္ေတြ႔ အေျခအေနနဲ႔ ေပါင္းစပ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင့္ အသီးသီးက တုန္႔ျပန္ခ်က္ ေတြကို သိရတဲ့ အတြက္ ေရးသူေတြဟာ မၾကာမီမွာပဲ သူတို႔မွားေၾကာင္း သေဘာေပါက္ သြားၾက တာကိုလည္း က်ေနာ္သတိရ ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စာအုပ္ျဖစ္ၿပီးလို႔ မ်ားမၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီတုန္းက ပါ၀င္ခဲ့သူေတြဟာ အဲဒီလုပ္ငန္းကို စံထားျပန္ေျပာၾကတာ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။

က်ေနာ္ အခု ဒါကိုေရးေနတာဟာ မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း စာအုပ္ကို ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ညြန္ၾကားခ်က္နဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ သေဘာ ထားနဲ႔ ေရးၾက၊ ထုတ္ၾကတာလို႔ အဲဒီတုန္းက တခ်ဳိ႕က ထင္ျမင္ယူဆ ေနခဲ့ၾကတာေတြ ရွိဖူးလို႔ ဒီလိုမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျဖရွင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေရးသူေတြကို အျပစ္တင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔အခါမွာ သူတို႔ (တခ်ဳိ႕ကြယ္လြန္ပါၿပီ) ဘယ္လို စဥ္းစားတယ္ ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ သိေနၾကတာပါ။ သူတို႔နဲ႔ သူတို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့တဲ့ စာေရး ဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံေရး ေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ သိေနၾကပါတယ္။

အခုျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၃ – ၄၀ က နတ္ေနကိုင္းေတြဟာ နတ္ေနကိုင္း ျဖစ္ၿမဲ ျဖစ္ေန ၾကပါတယ္။

ဒါ တကယ့္သမိုင္းပါ။

ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း

Ref: ေန႔သစ္္