အေျခအေနက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ

၁ ဇြန္ ၂၀၀၉
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

ခလုတ္ထိမွ အမိတတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းပါ။ သူမွ ဒီလိုျဖစ္တယ္။ ကိုယ္မွ ဒီလိုျဖစ္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႔ဘဝမွာ ျဖစ္ႏိုင္ ေျခအား လံုးအတြက္ ျပင္ဆင္ၿပီးသား ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစား ရသေရြ႕ကိုေတာ့ စဥ္းစား ျပင္ဆင္ ထားရပါမယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရား႐ံုးတင္အက်ဥ္းခ်ဖို႔ နအဖက ႀကိဳးစားလာေတာ့ တခ်ိဳ႕က အင္းစိန္ေထာင္ကို ခ်ီတက္ၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အလစ္အငိုက္ ပိုစတာကပ္တာေတြ၊ စာရြက္ ႀကဲတာေတြ လုပ္ၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ တိုက္ပြဲ သဏၭာန္ အမ်ိဳးအမည္ မ်ားတာမို႔ ဝမ္းသာရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တဆက္တည္း ေတြ႔လာရတာ က ဒါေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္၊ လံုးဝ မလံုေလာက္ ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ တိုက္ပြဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေပါက္ေအာင္ သဏၭာန္ကို ဘယ္လို ေဖာ္ထုတ္မလဲ။ ကိုယ့္အတြက္ အထိအခိုက္ အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေရရွည္သယ္ေဆာင္ သြားဖို႔ ဘာနဲ႔ လုပ္မလဲ။ လက္ေတြ႔ လုပ္မယ့္လူဟာ လက္ေတြ႔ စဥ္းစားရပါမယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အခုေတာ့ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း အေဆာက္အအံုေတြ၊ ကြန္ရက္ေတြ လိုအပ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ လာတဲ့သူေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တည္ေဆာက္ၾက၊ လုပ္ကိုင္ၾကတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စစ္ေရာက္မွ ျမားခၽြန္ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ေျမေအက္ဆိုတာ ဘယ္လို လုပ္ရသလဲလို႔ အခုမွစူးစမ္း၊ ေမးျမန္း၊ ေလ့လာ တာေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ မလုပ္တာနဲ႔စာရင္ ေနာက္က်တာက ေတာ္ေသးတယ္ လို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔။

ဘာျဖစ္လို႔ ေျမေအာက္လုပ္ၾကတာလဲ ဆိုတာကို သေဘာ မေပါက္ၾကလို႔ ေနာက္က် ၾကတာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ေျမေအာက္လုပ္တယ္ ဆိုတာ လြယ္လြယ္ ေျပာရရင္ ေျမေပၚမွာ လုပ္မရလို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားဖိႏွိပ္မႈ ျပင္းထန္လွတဲ့ အုပ္စုိးသူေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ေနရတဲ့ အဖိႏွိပ္ခံတို႔က မိမိတို႔ရဲ႕ ထြက္ရပ္လမ္းကို ရွာၾကရာမွာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း ဟာ မျဖစ္မေန လုပ္ရတဲ့ လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္လာပါတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုး ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးေတြ အျပည့္အဝခံစား ခြင့္ရရင္ ဘယ္သူမွ ေျမေအာက္ လုပ္မေနပါဘူး။ လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ေပၚေပၚထင္ထင္၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္လို႔ရတဲ့ ကိစၥတရပ္ကို ဘယ္သူကမွ အသက္အႏၲရာယ္ စြန္႔စားၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္သဲဖို လုပ္မေနပါဘူး။

ဒီေတာ့သမိုင္းမွာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို ဖက္ဆစ္နာဇီေတြ လက္ေအာက္၊ ကိုလိုနီ အုပ္စိုးသူေတြ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ၾကတာ ရွိသလို နအဖလို ဖိႏွိပ္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြ ေအာက္မွာလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းဆိုတာ မတရားဖိႏွိပ္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို ဆန္႔က်င့္ဖို႔အတြက္ အဲဒီ အစိုးရမသိေအာင္ ဖြဲ႔စည္း လႈပ္ရွားတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မူးယစ္ေဆးဝါး လုပ္ငန္းလို၊ မာဖီးယားဂိုဏ္းလို၊ ေမွာင္ခို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြလို ဟာေတြကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဦးစြာ ရွင္းေအာင္ေျပာထားဖို႔ လိုပါတယ္။ အခုေျပာေနတဲ့ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာက အစျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္ တခုအတြက္ လႈပ္ရွားတဲ့ လုပ္ငန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ ခြင့္မျပဳတဲ့ လုပ္ငန္းတိုင္းကို မဆိုလိုပါဘူး။

ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဆိုတာ သူ႔ခ်ည္းလႈပ္ရွားရတာ၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႔ တြဲဖက္ လႈပ္ရွားရတာ၊ လူထုအံုႂကြမႈနဲ႔ တြဲဖက္ရတာ စသျဖင့္ အေနအထားကို လိုက္လို႔ သူ႔ရဲ႕ အခန္းက႑ေတြက ကြဲျပားပါတယ္။ ဒါကို တနည္း ျပန္ေျပာရရင္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဟာ တိုက္ပြဲ သဏၭာန္ေပါင္းစံုကို အေထာက္အကူ ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းအားလံုးဟာ လူထုကို အေျခခံၿပီး လူထုရဲ႕ေထာက္ခံအားေပးမႈကို အားျပဳ လုပ္ကိုင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚမွာ တခါတေလမွာ အရန္အခန္း၊ တခါတေလမွာ အဓိက အခန္းရယ္လို႔လည္း အေျခအေနအရ ကြဲျပားပါေသးတယ္။

အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းလုပ္တယ္ဆိုတာ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြက မိမိတို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကို လြတ္လပ္စြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခြင့္ မရတဲ့အတြက္ သယ္ေဆာင္တဲ့ နည္းနာတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေျပာင္းျပန္ အုပ္စိုးသူ၊ အာဏာ ရေနသူေတြက ေျမေအာက္လို လုပ္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ခုိးေၾကာင္ခိုးဝွက္၊ ကလိမ္ကက်စ္ လုပ္တာသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေျပာထားဖို႔ လိုပါတယ္။ သူမ်ား ႏိုင္ငံအေပၚ သူလွ်ိဳလုပ္တာ၊ ေထာက္လွမ္းေရး လုပ္တာကိုလည္း ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းလို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္း အေတြ႔အႀကဳံ အင္မတန္ ႂကြယ္ဝတယ္လို႔ ေျပာရင္ ရပါတယ္။ တႏိုင္ငံလံုး သူ႔ကၽြန္ဘဝ ေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီ ေတြကို ျပန္ခ်ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတဲ့ မင္းညီ မင္းသားမ်ားနဲ႔ လူထုေတြ၊ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက စတြက္လိုက္ရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းသမိုင္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း (၁၂ဝ) ေက်ာ္ပါၿပီ။ ဒီလိုေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈေတြကေန ဗမာ့ထြက္ရပ္ ဂိုဏ္း၊ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ စတာေတြေပၚ ထြက္လာၿပီး လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို သယ္ေဆာင္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေထာင္ထဲကေန ေျမေအာက္လုပ္ငန္း လုပ္သူေတြကတဆင့္ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကို ေခါင္းေဆာင္ ၾကပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ တည္ရွိခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚ လူထုအံုႂကြမႈႀကီးေတြ အေျမာက္အျမားကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တျခား ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း အလားတူ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ေျပာမကုန္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း အုပ္စိုးသူလူတန္းစား၊ အထူးသျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ႏႊယ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို အႀကီးအက်ယ္ ေၾကာက္ရြံ႕ ရြံမုန္းၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔ဟာ ျပည္သူေတြကို ဖိႏွိပ္ဖို႔၊ ေျခာက္လွန္႔ဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းေတြကို ရွာေဖြဖ်က္ဆီးဖို႔အတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ယႏၲရားႀကီးတခုကို တည္ေဆာက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးဆိုတာႀကီးပဲ အစိပ္စိပ္ အႁမြာႁမြာ ၿပိဳကြဲ ဖ်က္သိမ္း ခံခဲ့ရၿပီး ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းေတြကေတာ့ ဆက္လက္ တည္ရွိေန၊ ထပ္မံ ေပါက္ဖြားေနပါတယ္။ ဒါက ေဖာ္ျပေနတာက စစ္အုပ္စုရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးယႏၲရားဟာ တပြဲခ်င္းမွာ ျပည္သူ႔ အင္အားစုေတြ အေပၚမွာ အႏိုင္ရတာေတြ ရွိေပမယ့္ တရားတခုလံုး အေနနဲ႔ေတာ့ အဆံုးမွာ သူတို႔ပဲ အ႐ံႈးနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းရတယ္ ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အုပ္စိုးသူအာဏာရွင္မ်ားဟာ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းေတြ တည္ရွိ ေနသေရြ႕ သူတို႔ အတြက္ အႏၲရာယ္ႀကီး လွတာမို႔ ၿဖိဳခြဲဖို႔အတြက္ ေထာက္လွမ္းေရးလို အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဆက္ထူေထာင္ ေနအုန္းမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုးခ်ဲ႕ေန၊ အားျဖည့္ေနအုန္းမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖအစိုးရဟာ အခုလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈဆင္ ႐ံုးတင္လိုက္ျခင္း အားျဖင့္ သူတို႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ မယ့္လမ္း၊ ေရွ႕ဆက္ က်င့္သံုးမယ့္ လမ္းစဥ္တို႔ကို ေဖာ္ျပလိုက္တာ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အဓိပၸာယ္က ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲေတြရဲ႕ ေနာက္မွာလည္း အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဓိက ဦးတည္ ရန္သူအျဖစ္ သေဘာထား၊ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္က လက္က်န္ အင္အားစုေတြကို မေသမရွင္ထား၊ တက္ႂကြသူေတြကို ေထာင္ထဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္ပ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေတာထဲကို ေမာင္းပို႔ဆိုတဲ့ ေပၚလစီကို ဆက္လက္ က်င့္သံုးသြားမယ္ ဆိုတာပါပဲ။

ဗမာျပည္ရဲ႕ ေရွ႕အလားအလာဟာ အလင္းေရာင္ မျမင္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ မရတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ လူသားစားက်ားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႔ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ပဲ စားလာေအာင္ ေလ့က်င့္ ေပးသြားမယ္ဆို တာမ်ိဳး မေတြးသင့္ပါဘူး။ ေရရွည္ တိုက္ပြဲအတြက္ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ရပါမယ္။ အဲဒီလို ျပင္ဆင္ရာမွာ အခ်ိဳ႕ေသာ တက္ႂကြသူေတြက ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းအတြက္ သီးသန္႔ ျပင္ဆင္တာကိုလည္း အာ႐ံုထား လုပ္ရပါမယ္။

အေပ်ာ္တမ္းဆံမႈ၊ တပြဲတိုးဆံမႈေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ေရရွည္အတြက္ အျမင့္ဆံုး စြန္႔လႊတ္မႈကိုပါ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး စနစ္တက် လုပ္ရပါမယ္။ ယူဂ်ီလုပ္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္အားရွိလို႔ အေပ်ာ္ကစားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သေဘာတရား တခုကို လက္တည့္စမ္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း၊ ေတာ္ရိ ေလ်ာ္ရိ လုပ္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ စစ္တိုက္သလိုပဲ အသက္ေပါင္း၊ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာကို အရင္းအႏွီးျပဳၿပီး လုပ္ကိုင္ရတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ဖို႔ဟာ အလြန္အေရး ႀကီးပါတယ္။

ေနရာတကာ၊ အလႊာေပါင္းစံု၊ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ လုပ္ငန္းေပါင္းစံုထဲမွာ ေျမေအာက္ ကြန္ရက္ေတြ ျဖန္႔ၾကက္ တည္ေဆာက္ရပါမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘယ္လို လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳးကို မဆို နည္းမ်ိဳးေပါင္းစံုနဲ႔ တြဲဖက္ေပါင္းစပ္ကာ ေအာင္ပြဲဆီ အတူ တက္လွမ္းႏိုင္ပါမယ္။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္