တပ္မေတာ္သားခ်င္းေတာ့ မတူပါေလ

ရဲေဘာ္ေဟာင္းလွစိန္

ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၀

၂၀၀၉ ခုနွစ္ ခရစ္စမတ္ေန႔ မွာ သမၼတ အိုဘားမား နဲ႔ သမၼတကေတာ္တို႔က ႏိုင္ငံကို မိန္႔ခြန္း ေျပာပါတယ္။ မိန္႔ခြန္း ေျပာတဲ့ ေနရာမွာ မိသားစု နဲ႔ ေဝးကြာတဲ့ ေနရာေတြမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနၾကတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကို အဓိက ထားျပီးေတာ့ အားေပးစကား၊ ဂုဏ္ျပဳစကား၊ ေက်းဇူးစကားနဲ႔ တႏိုင္ငံလုံးက ဝိုင္းျပီး တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကေန ပံ့ပိုး ၾကဖို႔ ေျပာသြားပါတယ္။

အိုဘားမား နဲ႔ သမၼတကေတာ္ မိန္႔ခြန္း ဗြီဒီယို

အေမရိကန္သမၼတဟာ အေရြးေကာက္ခံ ပုဂၢိဳလ္ပါ။ စစ္တပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံဟာလဲ ဒီမိုကေရစီ နိုင္ငံပါ။ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တပ္မေတာ္သားေတြကို တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ လုံျခဳံေရးအတြက္ အသက္ကို စြန္႔ထားတဲ့ လူေတြအျဖစ္န႔ဲ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။ တပ္မေတာ္မွာ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ေတြရဲ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အလုပ္အကိုင္ အဖက္ဖက္က ျဖည့္ဆီး ေပးပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံလို စစ္တပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံ အစိုးရက စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြကို ဘယ္လို ျဖည့္ဆီးေပးပါသလဲ။ က်န္းမာေရး အတြက္ ဘာေတြ အမွန္တကယ္ တာဝန္ယူေပးသလဲ။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ စစ္ေဆးရုံေတြမွာ ကုသခြင့္ ရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ ဂရုစိုက္သလဲ။ မိသားစု အသုံးစရိတ္ မေလာက္လို႔ စာအုပ္ လိုက္ေရာင္းေနရတဲ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ ဒုနဲ႔ေဒး၊ သူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြထံမွာ ပါမစ္လိုက္ေတာင္း ေနရတဲ့ အရာရွိ အျငိမ္းစားေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဆိုတဲ့ လက္ရွိဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြကို တာဝန္ မယူလို႔ပါ။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ “စားျပီး နားမလည္ …” လုပ္ေနတာေပါ့။ တိုက္ပြဲမွာ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား တိုက္ခိုက္ ေပးခဲ့တာေတြကို တာဝန္ မယူတဲ့သေဘာပါ။ လက္ရွိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနသူေတြ အျငိမ္းစားယူရင္လဲ စာအုပ္ လိုက္ေရာင္းတဲ့ ဘဝ၊ ပါမစ္ လိုက္ေတာင္းတဲ့ ဘဝကို ေရာက္ၾကရမွာပါ။

အေမရိကန္သမၼတက သူရဲ့ႏွစ္သစ္ကူး အားလပ္ရက္မွာ စစ္တန္းလ်ားေတြကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ပါတယ္။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သာမန္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ၊ အရာရွိအရာခံ အၾကပ္တပ္သားေတြနဲ႔ ဘားတိုက္မွာ ထမင္း အတူစားပါတယ္။ သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ စားပြဲနဲ႔ အစား အေသာက္ေတြ ျပင္ဆင္ မေပးရပါဘူး။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ ထမင္းဝိုင္းမွာ အတူ ဝင္စားရင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စကား ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ တကယ့္ဘဝကို ခံစားၾကည့္ပါတယ္။ စစ္တပ္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ လက္ရွိ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဘယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တေယာက္ကမ်ား ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ထမင္း တစ္ဝိုင္းထဲ စားဖူးပါသလဲ၊ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ တကယ့္ဘဝကို ခံစား ၾကည့္ဖူးပါသလဲ။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ တပ္မေတာ္သား တဦး တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆုံးသြားရင္ အေလာင္းကို ရတဲ့နည္းနဲ႔ ယူျပီး မိသားစုဆီကို ပို႔ေပးပါတယ္။ (အေလာင္း မရႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာင္ အရိုးကို ရေအာင္ ျပန္ယူပါတယ္။ ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲကို နမူနာၾကည့္ပါ။) ျပီးေတာ့ စစ္သင္းခ်ိဳင္းမွာ တစ္ခမ္းတနား သင္္းျဂိဳလ္ပါတယ္။ သမၼတ ကိုယ္တိုင္က လက္မွတ္ေရးထိုးျပီး ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သဝဏ္လႊာ ေပးပို႔ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ဘယ္လို ဆက္ဆံခံရသလဲ ဆိုတာ လက္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးကေတာ္ ေဒၚၾကိဳင္ၾကိဳင္ အသိဆုံးပါ။ တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီး၊ တပ္ရင္းမွဴးဇနီး (အလြန္ဆုံးေပါ့) လာျပီး အေၾကာင္းၾကား၊ ဝမ္းနည္းေၾကာင္းေျပာ၊ ရက္လည္ျပီးတာနဲ႔ တပ္က ထြက္ေပေတာ့ ျပီးရင္ အဆင္ေျပသလို ၾကည့္ေနေပေတာ့။

ဒီေလာက္ဆိုရင္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံက တပ္မေတာ္သား တေယာက္ရဲ့ ဘဝနဲ႔ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ႏိုင္ငံက တပ္မေတာ္သား တေယာက္ရဲ့ ဘဝ အၾကမ္းဖ်င္း ေလာက္ေတာ့ မွန္းလို႔ ရပါျပီ။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဗုဒၶက "သူဟာ လမ္းပဲ ညႊန္ေပးလို႔ရတယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၾကိဳးစားရမွာ" လို႔ ေျပာခဲ့သလို ခရစ္ယာန္ ဘာသာမွာလဲ ဘုရားသခင္ဆီ ခ်ည္းကပ္မွ ဘုရားသခင္က ကယ္တင္ေပးႏိုင္တယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ (မူဆလင္ဘာသာမွာလဲ ဒီအတိုင္း ဆင္ဆင္ပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။) လက္ရွိ တပ္မေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔ တပ္က အျငိမ္းစား ယူျပီးရင္ စာအုပ္ ေရာင္းစားခ်င္သလား၊ အပတ္စဥ္ အတူတူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီမွာ ပါမစ္ လိုက္ေတာင္းမလား။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အစီအစဥ္နဲ႔ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး အဆင္ေျပေျပ ေနခ်င္သလား စဥ္းစားၾကပါ။ တိုက္ပြဲမွာ အသက္ ေပးခဲ့ရရင္လဲ မိသားစုကို ဘယ္လို ထားခဲ့ခ်င္သလဲ၊ သမၼတ ကိုယ္တိုင္က ဂုဏ္ျပဳတာကို ခံခ်င္သလား၊ တပ္ေရး ဗိုလ္ၾကီးကလာ အေၾကာင္းၾကားျပီး ျပီးသြားတာကို လိုခ်င္သလား။ လိုခ်င္တဲ့ ဘဝကို ၾကိဳးစားမွ၊ လိုခ်င္တဲ့ဘက္ကို ခ်ဥ္းကပ္ရမွာကေတာ့ လက္ရွိ ရဲေဘာ္တို႔ရဲ့ တာဝန္ပါပဲ။

Ref: မိုးမခ