ႏွစ္ခါသံုးခါ အလိမ္ခံရမွေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ေပါ့

ေဇာ္မင္း (လူ႔ေဘာင္သစ္)
ေသာၾကာေန႔၊ ဇန္နဝါရီလ ၀၈ ရက္ ၂၀၁၀

ပီရူးႏိုင္ငံ သမၼတေဟာင္း ဂ်ပန္ႏြယ္ဖြား ဖူဂီ်မိုရီကို ပီရူးႏုိင္ငံ တရား႐ံုးက သူသမၼတအေနနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တုန္းက တိုင္းျပည္အတြင္း လူ႔ အခြင့္အေရးကစလို႔ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈေပါင္းမ်ားစြာ အတြက္ ေထာင္ဒဏ္ ၂၅ ႏွစ္က်ခံဖို႔ တေလာေလးက ဆံုးျဖတ္ စီရင္ခ်က္ ခ်ခဲ့တယ္။

ပီရူးႏိုင္ငံမွာ ဖူဂီ်မိုရီ သမၼတလုပ္ခဲ့တုန္းက တိုင္းျပည္အတြက္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း မယ္မယ္ရရ မလုပ္ခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကလည္း တပံုတပင္၊ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အိတ္ထဲ ထည့္ခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြကလည္း မနည္းလို႔ ဆိုၾကတယ္။ အာဏာရွင္လို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဟာ တဦးနဲ႔ တဦး သိပ္မကြာလွပါ။ ကိုယ့္အာဏာအတြက္က လဲြၿပီး ဘာကိုမွ ဂ႐ုစိုက္သူေတြလည္း မဟုတ္ပါ။

ဖူဂီ်မိုရီနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ့္မွာ မွတ္မွတ္ရရ သတင္းတခု ၾကားခဲ့ ဖတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ႏွစ္အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ဝ ႏွစ္ေက်ာ္၊ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔က ျဖစ္မည္လို႔ ထင္တယ္။ အဲဒီသတင္း အခ်က္အလက္ ကေတာ့ ပီရူးႏိုင္ငံမွာ တစတစ ျပန္႔ပြားလာေနတဲ့ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ပီရူး ေက်းလက္ ေဒသေတြမွာ ဆင္းရဲသားေတြ အဲဒီေဝဒနာအတြက္ ေဆးဝါးမကုသႏိုင္တာေၾကာင့္ အမ်ားအျပား ေသဆံုး ေနခဲ့ၾကတယ္။ ေဒသခံ အန္ဂီ်အို အဖဲြ႔အစည္းေတြက ဖူဂီ်မိုရီ အစိုးရကို အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ခံစားေနရတဲ့ ႏိုင္ငံအတြင္းက ဆင္းရဲသားေတြ အတြက္ အကူအညီေပးဖို႔ ဘက္ေပါင္းစံုကေန ဖိအားေပး တိုက္တြန္း ခဲ့ၾကတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ကာလမ်ဳိးမွာ သမၼတလုပ္သူ ဖူဂီ်မိုရီက ဘာထလုပ္တယ္ ထင္ပါသလဲ။ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရး အတြက္ ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံျခားကေန တိုက္ေလယာဥ္ တဒါဇင္ ဝယ္ယူလိုက္ျခင္းပါ။ အဲဒီတိုက္ေလယာဥ္ေတြ ဝယ္ဖို႔အတြက္ ေဒၚလာသန္းေပါင္း ရာနဲ႔ခီ်ၿပီး သံုးစဲြခဲ့တယ္။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ သယ္ေဆာင္ေနသူ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ခံစားေနရသူ ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ ဖူဂီ်မိုရီ ေပးလိုက္တဲ့ အေျဖပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေငြေတြဟာ ကမၻာ့ဘဏ္နဲ႔ အေမရိကန္ အပါအဝင္ အေနာက္ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ကေန ပီရူးႏိုင္ငံရဲ႕ ဖံြ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေရး အတြက္ ကူညီထားတဲ့ ေငြေတြပါ။

တိုက္ေလယာဥ္ဝယ္ဖို႔ ကူညီတဲ့ ေငြေတြ မဟုတ္ပါ။ လက္ထဲကို ေငြေရာက္လာတဲ့အခါ အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ လုပ္ေလ့ ရိွပါတယ္။

အျဖစ္ကေတာ့ ဆင္ဆင္တူပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီႏွစ္ ၂ဝ၁ဝ အတြင္း ေရြးေကာက္ပဲြအသစ္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ စစ္အစိုးရက ထပ္ၿပီး အတည္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဘာညာေတြကလည္း ပါလိုက္ပါေသးတယ္။ တခိ်န္ထဲမွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံက ႐ုရွားအစိုးရ ဆီကေန တိုက္ေလယဥ္ေတြ ဝယ္ယူဖို႔ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္လိုက္တယ္လို႔ မၾကာမီ ရက္ပိုင္းအတြင္းက ၾကားရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တိုက္ေလယာဥ္က ျပည္သူ ျပည္သားေတြထက္ အေရးၾကီးေနပံုရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ပီရူးႏိုင္ငံမွာ ၾကံဳခဲ့သလို အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ၊ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ ေဝဒနာနဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတာက ဆယ္စုႏွစ္တခု မကေတာ့။

ေနာက္တခ်က္ကလည္း လတ္တေလာ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္အတြင္း နာဂစ္ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ လူတသိန္း ေလးေသာင္းနီးပါး ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ရိွသမွ်၊ ပိုင္ဆိုင္သမွ် ပစၥည္းေတြ ဆံုရံႈးခဲ့ရတဲ့ လယ္သမားေတြ ျမစ္ဝ ကြ်န္းေပၚမွာ သန္းနဲ႔ခီ်ၿပီး ရိွေနတာပါ။ သူတို႔အတြက္ စစ္အစိုးရက ေလာက္ေလာက္လားလား ကူညီခဲ့ပါသလား။ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား အစိုးရေတြနဲ႔ အဖဲြ႔အစည္းေတြက ကူညီပါမယ္လို႔ ေျပာလာတာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူညီခြင့္ ေပးခဲ့ပါသလား။ စစ္အစိုးရရဲ႕ လက္ကတံုး၊ ေတာင္ေဝွးသဖြယ္ ျဖစ္ေနတဲ့ လူမႈအေျချပဳ အဖဲြ႔အစည္း အတုေတြ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွာ လမ္းသလား ေနၾကတာကိုေတာ့ ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရတယ္။

မ်ားမၾကာမီကလည္း ရန္ကုန္မွာ အေသးစား ၿပိဳင္ကားကြင္း ဖြင့္ပဲြလုပ္ပါတယ္တဲ့။ ၿပိဳင္ကား ေမာင္းေနရေအာင္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဓနက အဲသေလာက္ ပိုလံွ်ေနလို႔လားလို႔ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေဂါက္သီးကြင္းသစ္ေတြ ဖြင့္လွစ္ၿပီး ေဂါက္သီး ႐ိုက္ေနတာကိုပဲ လြန္လွပါၿပီ။ အခုေတာ့ ၿပိဳင္ကားေမာင္းကြင္းတဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးရဲ႕ ေျမး ၿပိဳင္ကားေရာဂါ အရူးထရာကေန ျဖစ္လာခဲ့တ့ဲ စနက္လို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အာဏာမက္ျခင္းနဲ႔ မိုက္မဲျခင္းမွာ သူမတူေအာင္ ထူးခြ်န္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာတကာမွာလည္း ဝင္ပါတယ္။ ၾကည့္ပါလား၊ ျမန္မာ့တူရိယာေတြနဲ႔ အေနာက္တိုင္း တူရိယာေတြ တဲြဖက္တီးမႈတ္ျခင္း မျပဳရဆိုၿပီး အမိန္႔ ထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ အႏုပညာကိစၥကို အႏုပညာသည္ ေတြပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖန္တီးသီကံုးဖို႔ လိုပါတယ္။ အႏုပညာနဲ႔ သင္းတို႔ ဘာဆိုင္သလဲ။

ေငြ အကုန္တကာ့ အကုန္ဆံုး ကိစၥၾကီး ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္သစ္ၾကီး တည္ေဆာက္ခဲ့တာနဲ႔ ကာကြယ္ေရး အတြက္ ေျမေအာက္ လိႈဏ္ေခါင္းေတြ တူးေဖာ္ ေဆာက္လုပ္ေနတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သားေတြ အတြက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ေနာက္ထပ္ အသစ္တခု မလိုပါ။ အေမွာင္ထဲမွာ ဆင္းေနစရာ မလိုတဲ့အတြက္ လိႈဏ္ေခါင္းေတြ၊ ဥမင္ေတြလည္း မလိုပါ။ ႏိုင္ငံသားေတြ အတြက္ အလြန္ လိုအပ္ေနတာကေတာ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ လယ္ယာ စိုက္ပ်ဳိးေရးေတြ အတြက္ အကူအညီေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီက႑ေတြ အတြက္ ေငြကို မသံုးဘဲ တလဲြတြင္ ဆံပင္ေကာင္း ေနၾကတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေရာဂါအထဆံုး ကိစၥကေတာ့ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖို တည္ေဆာက္ေရးပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္သံုးဖို႔ အေရးတၾကီး လိုေနသလားလို႔ ေစာေၾကာစရာ ရိွလာတယ္။ ျမန္မာျပည္က ထြက္ရိွေနတဲ့ သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔ဟာ တကယ္တမ္းဆိုရင္ ျပည္တြင္းမွာ စြမ္းအင္အျဖစ္ ျပည္သူေတြ သံုးစဲြဖို႔ လက္ဦးဆံုး အေရးၾကီးပါတယ္။ ပိုလံွ်တာကို ႏိုင္ငံျခား ထုတ္ေရာင္းတာ မေျပာလိုပါ။ ေနာက္ထပ္လည္း ကမ္းလြန္ပင္လယ္ျပင္ကေန သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေတြ ထပ္ၿပီး ထြက္ရိွပါဦးမယ္။ စြမ္းအင္အတြက္ ျမန္မာျပည္သားေတြ ပူစရာ မလိုပါ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေန သဘာဝအရင္းအျမစ္ကို ႏိုင္ငံသားေတြ သံုးစဲြခြင့္ မရတာကေတာ့ အေတာ္ ရင္နာစရာ ေကာင္းပါတယ္။

ႏ်ဴကလီးယားေရာဂါ အရူးထတာေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္အမ်ားအျပားကို ႐ုရွားဆီ ပညာသင္လႊတ္တယ္။ ေငြအေျမာက္အျမား သံုးစဲြရတယ္။ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုအတြက္ စတင္ျပင္ဆင္ေနတာလို႔လည္း ၾကားရတယ္။ အဲဒီစရိတ္္ေတြက တျပားႏွစ္ျပားနဲ႔ လုပ္လို႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္။ ေဒၚလာသန္းေပါင္း ရာနဲ႔၊ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး သံုးစဲြရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ တခိ်န္ထဲမွာပဲ ျပည္သူေတြကေတာ့ ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ငတ္ေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္တျပည္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္တာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘယ္လိုမ်ား နားလည္ေနသလဲ မသိ။

ေျမာက္ကိုရီးယားကို ၾကည့္ရင္ ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျမာက္ကိုရီးယားဟာ အႏုျမဴထိပ္ဖူးတပ္ ဒံုးပံ်ေတြ ပစ္လႊတ္ႏုိင္တဲ့ အဆင့္မွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လြတ္လပ္မႈဆိုတာက ေရျပင္မွာ အ႐ုပ္ေရးသလိုပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအစိုးရဟာ သူ႔ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးနဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကို ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းႏုိင္ေသး။

ကေလးငယ္အမ်ားစု ပါဝင္တဲ့ အငတ္ေဘးနဲ႔ ေသဆံုးခဲ့သူ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသားေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ရိွခဲ့တာကို က်ေနာ္တို႔ မေမ့သင့္။ ႐ိုး႐ိုးနဲ႔ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ အႏုျမဴထိပ္ဖူးတပ္ ဒံုးက်ည္ဟာ ကိုက္စားလို႔ မရပါ။ အႏုျမဴထိပ္ဖူးတပ္ ဒံုးက်ည္ အလံုးတေထာင္ ပိုင္ၿပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြက ငတ္ေနတယ္၊ မဲြေနတယ္၊ ပညာမတတ္၊ ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာလည္း မဝင္ဆန္႔လို႔ ဆိုပါရင္ ေရရွည္မွာ ေကာင္းက်ဳိးထက္ ဆိုးက်ဳိးကိုပဲ သယ္ေဆာင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း စစ္အစိုးရကို ဖားေနသူေတြက ေျပာေနတာေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြၿပီးလို႔ အခိ်န္အခါ တခုကို ေရာက္တာနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ လက္ထဲကေန တစတစနဲ႔ ျပဳျပင္ယူသြားမယ္လို႔ ဆိုေနၾကတယ္။ ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ပါရင္ ပန္းကံုးစြပ္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္အသာစီး ယူထားတဲ့ အစိုးရတခုေအာက္မွာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း တခုဟာ ဘယ္ေလာက္ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ႏုိင္သလဲ။ ဒီေမးခြန္းကိုေတာ့ အဲဒီလူေတြ ေျဖဖို႔ လိုပါတယ္။ ေနာက္က်မွ က်ေနာ္တို႔လည္း အတြက္ မွားသြားတယ္ဗ်ာ၊ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ နားခ်လို႔ ရလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ၊ ဒီေလာက္ ေခါင္းမာလိမ့္မယ္လို႔ အစက မထင္ခဲ့ဘူးလို႔ ေတာင္းပန္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း နစ္နာရမယ့္ သူေတြကေတာ့ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြပဲ ျဖစ္တာကို မေမ့သင့္။ တံတားေအာက္က စီးသြားတဲ့ ေရေတြဟာ တံတားေအာက္ကို ျပန္လာေလ့ မရိွတာကို သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။

ျပန္ေကာက္ရမယ္ဆိုရင္ ဖူဂီ်မိုရီဟာ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ တက္လာခဲ့တဲ့ ပီရူးႏိုင္ငံရဲ႕ သမၼတ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာလည္း အာဏာရွင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ တိုင္းသူျပည္သား မ်က္ႏွာကို မေထာက္ထားခဲ့။ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ တက္လာတိုင္း ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္းကို ျမတ္ႏုိးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ မရပါ။ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဘန္းျပၿပီး တက္လာသူဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြ အက်ဳိးကို ေဆာင္လိမ့္မယ္လို႔ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ မတြက္ခ်က္သင့္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအဆင္က ပီရူးထက္ ပိုဆိုးဖို႔ ရိွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပဲြရိွမယ္လို႔ ဆိုေပမယ့္လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြက ပါလီမန္မွာ ေအာ္တိုမက္တစ္ ၂၅ % ေနရာယူမယ္။ အေျခခံဥပေဒသစ္ကလည္း စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ပဲ ေဖးမ ေပးထားတဲ့ ဥပေဒ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ေခ်ာက္ထဲက်ေတာ့မယ့္ အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနတယ္လို႔ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ႐ႈျမင္ရင္ လက္ရိွ အစိုးရလက္ထဲကေန ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို သိမ္းလို႔ရတယ္လို႔ ဆိုထားမွေတာ့ သူတို႔ဖို႔ခ်ည္းပဲေပါ့။

နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ၂ဝ၁ဝ မွာ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပျဖစ္လို႔ အစိုးရသစ္၊ ပါလီမန္သစ္ေတြ ရိွလာတဲ့တိုင္ အခြင့္အေရး မွန္သမွ်ကို စစ္တပ္နဲ႔ သူတို႔ေနာက္ၿမီးဆဲြေတြက ဖားလာလည္း သိမ္း၊ ငါးလာလည္း သိမ္း၊ အကုန္လံုး သူတို႔ အိတ္ထဲ ထည့္ေနသေရြ႔ တိုင္းျပည္ၾကီး ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ (ဒါမွမဟုတ္) လုပ္လိမ့္မယ္ မဟုတ္လို႔ တင္ျပလိုရင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

သက္ဆိုင္သူ အားလံုးကို ခဏခဏ အလိမ္မခံၾကရပါေစနဲ႔လို႔ သတိေပးလိုက္ရပါတယ္။


Ref: မဇၽၥိမ