ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
၆/ ေမ ၂၀၁၀ငယ္ငယ္တုန္းကၾကည့္ခဲ့ၾကတဲ့ ေကာင္းဘြိဳင္ ႐ုပ္႐ွင္ကားမ်ားထဲမွာ ညေနေစာင္းလို႔ ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္ ေရာက္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ လူဆိုး အုပ္ႀကီးဟာ ျမင္းေတြစီးၿပီး ဖုန္တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာၾကတာကို မွတ္မိၾကပါလိမ့္မယ္။ အခုလည္း ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ေနညိဳခ်ိန္မွာ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေသာင္းတို႔နဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ဆိုတာႀကီး ေရြးေကာက္ပြဲ ခတ္ကြင္းထဲကို ဒုန္းစိုင္း ၀င္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ “မဆိုင္သူမကပ္နဲ႔၊ အိမ္ကမိန္းမ မုဆိုးမျဖစ္သြားမယ္” ဆိုတဲ့ ေအာ္ဟစ္ ႀကံဳး၀ါးသံေတြလည္း ၾကားေနရ သလိုလိုပါပဲ။
အခုေတာ့ လူအေရၿခံဳ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားစရာ စေပ့စ္ေတြ သယ္လာပါၿပီ။ အာဏာရွင္ စနစ္ကေန ေနာက္တလွမ္း ဆုတ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ နအဖ စစ္အုပ္စုထဲက ဗိုလ္သိန္းစိန္နဲ႔ ဘယ္သူမ်ား ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံရဲသလဲ။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ၀င္ခ ငါးသိန္းနဲ႔ သိန္းရာခ်ီတဲ့ မဲဆြယ္ စည္း႐ံုး စရိတ္ေတြ အဆံုးခံႏိုင္သူမ်ား အျမန္ စာရင္း ေပးၾကစမ္းပါဗ်ာ႐ို႕။ ယွဥ္မယ့္လူ မရွိရင္ ဒင္းတို႔ အလိုအေလ်ာက္ အေရြးခံရၿပီးသား ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ တခုေတာ့ သတိေပးပါရေစ။ ဒီေခတ္ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြရဲ႕ လက္ေစာင္းဟာ ငါးဇြန္မွာ ေျခာက္ေလာင္းၿပိဳင္ သတ္ခဲ့တဲ့ ျပဴေစာထီးေတြထက္ မည့ံဘူးဆိုတာလည္း မေမ့ၾကပါနဲ႔။
တခ်ိဳ႕လူေတြအဖို႔ေတာ႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔နဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ ထြက္လာတာၾကည့္ၿပီး ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ၀င္ဖို႔ ျပင္ထားတာေလးေတြကို ျပႏ္႐ုပ္ေကာင္း ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ေပမယ့္ ေျပာထားတဲ့ စကားေတြကေတာ့ ျပႏ္႐ုပ္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ သမိုင္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။
လက္ေတြ႔အေျခအေနက ျပေနတာကေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ အျပတ္ လုပ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာပါပဲ။ တေလွ်ာက္လံုး ဥပေဒ အထက္မွာ ေနခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အခုကိုပဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြကို ေျခနဲ႔ ျပန္ဖ်က္တာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ေငြေတြ၊ အဓမၼ ေကာက္ခံထားတဲ့ အလႉေငြေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ ပါတီကိုပံ့ပိုးတာ၊ ဟိုးအရင္ အေစာႀကီးကတည္းက ၀န္ထမ္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို ႀကံ့ဖြံ႔ထဲ အတင္းအက်ပ္ ၀င္ခိုင္းထားတာ၊ နယ္ဆင္း မဲဆြယ္ေနၾကတာ စတဲ့ မသမာမႈ မ်ဳိးစံုကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ၾကရပါၿပီ။ ဒီတေကြ႔မွာ နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ အရွက္အေၾကာက္ မွန္သမွ်ကို စြန္႔လႊတ္ လို္က္ၿပီဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီပုဆိုး၀တ္ရင္ ဒီေခ်းပဲပါတယ္ ဆိုတာလို စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အာဏာကို တာရွည္ ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္း လုပ္ဟန္အတို္င္း ဗိုလ္ကေန ဦး ေျပာင္းတာကို လုပ္ရတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒီလိမ္ဆင္ကို လူထုက ေနာေက်ေနမွန္း သိလ်က္နဲ႔ လုပ္လာတာေတြဟာ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘယ့္ကေလာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ ဆိုတာအျပင္ ဘယ့္ကေလာက္ မိုက္ရမ္းေတာ့မယ္ ဆိုတာကိုလည္း ျပေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္က်ေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာမွာ မဲဆႏၵေပးသူေတြဟာ ဆႏၵခံယူပြဲလို အျဖဴအမည္းဆိုတဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာ ႏွစ္ခုအထဲက တခုကို ေရြးခ်ယ္ မဲထည့္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္တဲ့ ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းစံု၊ လူစံုထဲက ေရြးခ်ယ္ ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ၀င္ၿပိဳင္ သူေတြဟာလည္း ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာ၊ ဓနေငြေၾကး၊ လူအင္အား၊ စိတ္အင္အား စတာေတြ အေျမာက္အျမားကို ပံုေအာရင္းႏွီးၿပီး ၀င္ၿပိဳင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ၀င္ၿပိဳင္သူေတြဟာ မတရား အညစ္ခံရလို႔ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့ အ႐ႈံးကို အလြယ္နဲ႔ လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္အားကိုးနဲ႔ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ဖို႔၊ ညစ္ဖို႔ျပင္ထားတဲ့ နအဖရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲက တဆင့္ စေပ့စ္ရွာသူေတြ ဘယ္လို ျဖစ္ၾကမယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေငြေရာင္ ပိတ္ကားႀကီးေပၚမွာ ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ တကယ့္ ပြဲႀကီးပြဲေကာင္း ျဖစ္မွာ မုခ်ပါပဲ။
ဒီတခါေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၿပိဳင္ၾကသူေတြထဲမွာ အက္စ္ဘီဆီက လက္ကိုင္ဖုန္း ရထားဖူးသူေတြ ပါသလို နအဖရဲ႕ အရင္မ်ဳိးဆက္ စစ္အုပ္စုကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ တစညလို စစ္အရာရွိ ေဟာင္းေတြလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔က ညစ္တယ္ဆိုရင္ ပထမ အမ်ဳိးအစားဟာ ဘာမွ ေျပာ၀ံ့မွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒုတိယ အမ်ဳိးအစားကေတာ့ ၿငိမ္ခံေကာင္းမွ ၿငိမ္ခံေနပါလိမ့္မယ္။ ခက္တာက နအဖဘက္က ၾကည့္ရင္လည္း လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ သူတို႔ လုပ္သမွ်ကို ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္သလို ျမင္ေနမယ့္ တစည ကိုယ္စားလွယ္ ေတြထက္ စိတ္ေတာ္သိ ေဘာင္းေတာ္ၿငိမ့္ ပထမ အမ်ဳိးအစားေတြကုိ ပိုေတြ႔ခ်င္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ႏို႔ေပမယ့္ နအဖက ခြင္လံုးကၽြတ္ အႏိုင္စာရင္းျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားရင္ေတာ့ ဆႏၵ ခံယူပြဲနည္း လုပ္ခ်လိုက္မွာ သံသယျဖစ္စရာ မလိုပါဘူး။ ႀကံ့ဖြ႔ံကလြဲရင္ အားလံုး ကန္ေတာ့ဆြမ္းပဲ ျဖစ္ေတာ့မွာပါ။ အဲ၊ ကံေခ်ာ္မွားလို႔ အႏိုင္ရမိရင္ ဗိုလ္သိန္းစိုး ေကာ္မရွင္ရဲ႕ တင္းပုတ္နဲ႔ လြတ္ေအာင္ ၾကည့္သာ ေရွာင္ေပေတာ့လို႔လည္း သတိေပးလိုပါတယ္။
ဒီလိုအခါမွာ ျပည္တြင္းျပည္ပက ျမန္မာျပည္အေရးစိတ္၀င္စားသူေတြဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမယ္ဆိုတာလည္း အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အစကတည္းက ငါတို႔မေျပာလားလို႔ ေျပာႏိုင္ၾကေတာ့မွာပါ။ တကယ္က်ေတာ့ ဒီနအဖ ဒါ႐ိုက္တာလုပ္၊ မင္းသားလုပ္၊ လူၾကမ္းလုပ္တဲ့ စည္းကမ္းရွိ ဒီမိုကေရစီလႊတ္ေတာ္ဇာတ္ကားဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအဆင့္မွာပဲ ၾကည့္ေကာင္းမွာပါ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ မဆလတပါတီလႊတ္ေတာ္လိုပဲ ဘယ္သူကမွ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ လက္မွတ္ထိုး-တံဆိပ္တံုးထုတဲ့ ႐ံုးတမ်ဳိးသာျဖစ္သြားေတာ့မွာပါ။ စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီကေပးတဲ့ စေပ့စ္ဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေခ်ာင္းက်ယ္က်ယ္ဆိုးခြင့္ျပဳရင္ပဲ မဆိုးေတာ့ဘူးလို႔ေျပာရတဲ့ ဘ၀ေရာက္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေရရွည္သေဘာအရေျပာရရင္ေတာ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲေတြရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ နအဖအတြင္း ေသြးစည္း ညီၫြတ္ေရးဟာ ပိုေကာင္း လာစရာမရွိပါဘူး။ တပ္တြင္းက အထက္ပိုင္းလူနဲ႔ တပ္ျပင္ (အရပ္သား) အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းက လူေတြအၾကား ပခံုးခ်င္းယွဥ္တာ၊ အာဏာ ၿပိဳင္တာေတြ မုခ်ျဖစ္လာမွာပါ။ ၾကပ္ေျပး ေနျပည္ေတာ္ကို စစ္တိုင္းမႉးေတြ လာခ်င္ရင္ အရင္ ခြင့္ခံရတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးေတြ ပိုမ်ားလာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
တဖက္ကေျပာရင္ေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီေပၚလာတာဟာ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကိုယ္စားလွယ္ တမတ္သားနဲ႔ အားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သတိေပးတာကို လက္မခံဘဲ ဘိန္းေျပာင္းအိပ္မက္ မက္ေနသူေတြရဲ႕ေက်ာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ျဖန္းခနဲ ခ်လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာရွင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အေခ်အတင္ စကား ေျပာေနတာမ်ဳိးကို လံုး၀ မလိုလားပါဘူး။ မဆလေခတ္ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံမွာလို “ဟုတ္ကဲ့” မွတပါး အျခား မၾကားရပါဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးပဲ လိုခ်င္တာပါ။ အဲဒီအေနအထား မေရာက္ ေရာက္ေအာင္လည္း သူတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ေကာ္မရွင္နဲ႔၊ သူတို႔ထင္တိုင္း လုပ္ႏိုင္တဲ့ ဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ထားပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးအာဏာဆိုတာဟာ မဲပံုးထဲကထြက္တာလား၊ ေသနတ္ေျပာင္းထဲက ထြက္တာလားဆိုတာ မၾကာမီမွာ ျမင္ၾကရ ပါေတာ့မယ္။ ၁၉၅၀ စုႏွစ္မ်ားတုန္းက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢက ကျပခဲ့တဲ့ “အမတ္႐ူးယိမ္း” ရဲ႕ ေနာက္ခံ သီခ်င္းထဲက စာသား တေၾကာင္းလိုပဲ “အေ၀းေျပးၾကမည္၊ အမတ္႐ူးႀကီးမ်ားလာၿပီ” လို႔သာ ေအာ္ဆို လိုက္ၾကပါစို႔လား။
Ref: ေခတ္ၿပိဳင္
Posts
0 comments:
Post a Comment