ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားကို ထိုင္းအာဏာပိုင္တို႔က ဖိႏွိပ္ပုံ

ဥိးသူရိယ

ဇန္န၀ါရီ ၂၂၊ ၂၀၁၁

ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမဳိ႕တြင္ ျမန္မာသံဃာေတာ္အခ်ဳိ႕ ဖမ္းဆီး ျပန္ပို႕ခံရသည့္ ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကိုယ္ေတြ႔ ႀကံဳခဲ့ရသည့္ သံဃာေတာ္ အရွင္ ဦးသူရိယ၏ ျပန္လည္ ေျပာၾကား အႀကံျပဳခ်က္

ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔ အာရုဏ္ဆြမ္း ဆြမ္းခံေနခ်ိန္ နံနက္ ၆ နာရီေလာက္မွာ ဦးဇင္း အပါအင္ ျမန္မာ သံဃာေတာ္ ၁၀ ပါး ေလာက္ကို ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဖမ္းခံရတယ္။ ၿမဳိ႕လယ္က ၀ပ္ခ်န္ဖုန္း ဆိုတဲ့ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းကို ကားနဲ႔ တင္ေခၚသြားတယ္။ က်န္တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြက သူ႔တို႔ ေက်ာင္းေတြက လာျပန္ေရြးသြားလို႔ ျပန္လႊတ္ေပး လိုက္ေပမယ့္ ဦးဇင္း အပါအ၀င္ သံဃာ ၅ ပါးကိုေတာ့ လက္မွတ္ မရွိဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ တခုတည္းနဲ႔ ခ်က္ျခင္း သိကၡာခ် လူ၀တ္လဲဖို႔ လုပ္တယ္။

အာဏာပိုင္ အဖဲြ႔အစည္းလား (လ၀က ထင္တယ္) အဲဒီလူေတြက အတင္း သကၤန္းေတြ အတင္း ဆဲြခၽြတ္ၾကတယ္။
ဦးဇင္းကေတာ့ သိကၡာခ်တာကို ရိပ္မိလို႔ လိုက္လည္း မဆိုသလို လူ၀တ္လည္း အလဲ မခံေတာ့ ေနာက္ဆံုး သကၤန္း၀တ္နဲ႔ပဲ က်န္တဲ့ လူ၀တ္လဲခံရတဲ့ (၄) ပါးနဲ႔ အတူ အဲဒီ မနက္ပိုင္းမွာပဲ ျမန္မာထိုင္း နယ္စပ္ တံတားနားက လ၀က ရံုးကို ပို႔လိုက္တယ္။

လ၀က ရံုးေရာက္ေတာ့ ဦးဇင္းကို သကၤန္း အတင္းခၽြတ္ၿပီး က်န္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြနဲ႔အတူ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ညေန ၅ နာရီ အထိ ေနခဲ့ရသမွ် ဘာ အစားအစာ၊ ေရေတာင္ အကပ္ မခံရဘူး။ နားလည္မႈရွိတဲ့ ကိုေအာင္ထြန္းျမင့္ ဆိုတဲ့ တကာ တေယာက္က ဆြမ္းလာကပ္လို႔သာ ဆြမ္းမငတ္ ခဲ့ရတာေပါ့။

ညေန ၅ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ျမန္မာဖက္ျခမ္းကို အပို႔ခံရတယ္။ အားလံုး ေယာက်ၤား၊ မိန္းမ လူစံု အေယာက္ ၅၀ ေလာက္ ရွိမယ္။ တဖက္ကမ္းက နယ္ျခားေစာင့္ ေခၚမလား၊ ဒီေကဘီေအလား ဘာလား အဲဒီ လက္ထဲ အပ္တယ္။ ဗိုလ္ခ်စ္သူတို႔ အဖဲြ႔လား ဘာလား ေသခ်ာေတာ့ ဦးဇင္းမသိဘူး။

အဲဒီဖက္ေရာက္ေတာ့ တာ၀န္ယူလက္ခံတဲ့သူက အမ်ဳိးသမီး။ လူႀကီးကေတာ္လား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ ၾသဇာ အာဏာေတာ့ ရွိတယ္။ သူက လူ၀တ္လဲ ခံထားရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ပါလာမွန္းလည္း သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာသာေရးအရ အရိုအေသေတြ မရွိသလို ဘာအကူအညီမွ မရတဲ့အျပင္ လူမ်ဳိးအလိုက္ ခဲြၿပီး ေခၚထုတ္တယ္။ ကရင္က သပ္သပ္၊ မြန္ကသပ္သပ္၊ ဗမာက သပ္သပ္ေပါ့။ ဦးဇင္းလည္း ကရင္လူမ်ဳိးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကရင္စကား မတတ္ေတာ့ ဗမာ အုပ္စုေတြနဲ႔ အတူ ေနရျပီး အမ်ားနည္းတူ ေနခဲ့ရတယ္။ ဦးဇင္းငယ္ ၂ ပါးကေတာ့ ဘယ္လို အေျခအေနေၾကာင့္ မသိဘူး။ ေခၚထုတ္ သြားတယ္။ ေနာက္တပါးကိုလည္း သူ႔တကာ တခ်ဳိ႕က လာေရြးသြားလို႔ ဦးဇင္းတို႔ ၂ ပါးပဲ ည ၉ နာရီ အထိ ဒုကၡခံေနရတယ္။

မဲေဆာက္ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္းက ဦးပညာသီဟနဲ႔ တကာ ကိုေအာင္ထြန္းျမင့္ တို႔က ဒီအေၾကာင္း သိေတာ့ မဲေဆာက္ကေန ျမ၀တီဂိတ္ အထိ လာျပီး ဦးဇင္းနဲ႔ ဦးဇင္း မိတ္ေဆြ ေနာက္တပါးကို ည ၉ နာရီေလာက္မွာ ေငြေပးၿပီး လာေရြးေတာ့မွပဲ ျပန္လႊတ္ ေပးလိုက္တယ္။ လာေရြးတဲ့ သူက သကၤန္း ၂ စံုပါ ယူခဲ့ ေပးတာေၾကာင့္ ဦးဇင္းတို႔ သကၤန္း ျပန္၀တ္ျပီး ျမ၀တီက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သြားတည္းခဲ့ရတယ္။ အျဖစ္အပ်က္က ေတာ့ ဒါပဲ…။

ဒီအျဖစ္အပ်က္အေပၚ ဦးဇင္းအဓိက ေျပာခ်င္တဲ့အခ်က္ တခ်ဳိ႕ရွိတယ္။ ပထမ တခ်က္က ထိုင္းဖက္က ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမႈ ေပါ့။ တကယ္ဆိုရင္ ဆြမ္းခံ ထြက္ေနတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာ ဒါမ်ဳိး ျပဳမူဖို႔ မသင့္ဘူး။ ဖမ္းဆီး ခံရေတာ့လည္း တကယ္ဆို ဘာသာေရး အရ တာ၀န္ရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြပဲ ေသခ်ာ ေမးျမန္း စစ္ေဆးျပီးမွ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ အခုေတာ့ ထိုင္း သံဃာေတာ္ကလည္း ဘာမွ ေသခ်ာ စံုစမ္း ေမးျမန္းတာ မရွိပဲ အတင္း လူ၀တ္ လဲေစတယ္။ ဒါမ်ဳိးဟာ ျဖစ္သင့္ မသင့္ကို ဆင္ျခင္ ေစခ်င္တယ္။ ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ ျမန္မာ ဖက္ပိုင္းက တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္သူေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ ခံယူထားသူေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံထားတဲ့ အဖဲြ႔ အစည္း ျဖစ္ေပမယ့္ လူ၀တ္လဲ ခံထားရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သံဃာေတာ္ေတြ ပါလားလို႔ တစက္ကေလးမွ ငဲ့ကြက္မႈ၊ အေလးဂရုဓမၶ ျပဳမႈ မရွိတဲ့အျပင္ ဘာသာတရား အရ ရွိသင့္တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး လံုးလံုး မေတြ႔ရတာ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္.. ဦးဇင္းတို႔ဟာ တျခား ဘာဥပေဒမွ ခ်ဳိးေဖါက္တာ မရွိသလို ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္တဲ့ သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာေရး ကိစၥ၊ ဘာသာေရး ကိစၥ ေဆာင္ရြက္ ေနသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းတာ၀န္ရွိသူ အာဏာပိုင္ေတြ အေနနဲ႔ အမွန္တကယ္ ဘာသာ သာသနာ အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ျပီး ၀ါဆို ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို စိစစ္ျပီး သင့္ေတာ္တဲ့ ေနထိုင္ခြင့္ တခုခု ဖန္တီး ေပးေစခ်င္တယ္။ ထိုင္းဘာသာ အေရးအေျပာ သင္တန္း ေပးျပီး သာသနာ ျပဳခြင့္ ရွိေစခ်င္တယ္။ အခုလို ေငြေပးလိုက္ ျပန္လႊတ္လိုက္ သံသရာ လည္တာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။

ျမန္မာ ဒကာ ဒကာမေတြအတြက္ ေျပာရရင္လည္း သူတို႔ဟာ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ဖို႔ လာၾကသူေတြ မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ အေျခ အေနအရ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာမွာ လာေရာက္ျပီး ေကာင္းေရာင္း ေကာင္း၀ယ္ လုပ္ကိုင္ စားၾကရရွာတာမို႔ ထိုင္း လူမ်ဳိးေတြ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီပီ ကိုယ့္အရိပ္ကို လာခိုသူေတြကို ေမတၱာေရွ႕ထား ေဖမျပီး သင့္ေတာ္တဲ့ အကူအညီေတြ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။

ဦးဇင္းေျပာခ်င္တာက အခုအျဖစ္အပ်က္ဟာ ေက်ာင္းက်ဳိးတရားေတြပဲလို႔ ဦးဇင္းတို႔ ႏွလံုးသြင္းပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ ကိုမွလည္း အျပစ္တင္လို၊ နစ္နာေစလိုတဲ့ သေဘာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေနာင္လည္း ဒီလို ျပႆနာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိလာႏိုင္တာ မို႔ ဆင္ျခင္ ႏွလံုးသြင္း ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ၾကေစဖို႔ပဲ ရည္ရြယ္ ပါတယ္။

ဦးသူရိယ