ကုိယ္က်ဳိးရွာသမားမ်ားနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့အလုပ္

လူထုစိန္ဝင္း

လတ္တေလာ ထုတ္ေ၀ေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေပါင္း ၁၇၀ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။ အဲဒီ ၁၇၀ ေလာက္ထဲက စတုတၳ မ႑ိဳင္ထဲ အက်ဳံး၀င္တဲ့ သတင္း ဂ်ာနယ္ေပါင္း ၆၀ ေလာက္ ရွိတယ္။

အခါမလပ္ေစာင့္ၾကည့္
သတင္းဂ်ာနယ္ ၆၀ ေလာက္ပဲ စတုတၳမ႑ိဳင္ထဲမွာ အက်ဳံး၀င္တယ္လို႔ ဆိုခဲ့ေလေတာ့ က်န္တာေတြကုိ စတုတၳ မ႑ိဳင္ထဲ ထည့္သြင္းမထား ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိတယ္။ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမဆို သတင္းစာနဲ႔ သတင္းဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ားကုိပဲ စတုတၳ မ႑ိဳင္ထဲ ပါ၀င္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးနဲ႔ တရား စီရင္ေရး ဆုိတဲ့ မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ေန႔စဥ္ အခါမလပ္ ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈၿပီး ႏုိင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပုိင္ျဖစ္တဲ့ ျပည္သူလူထုႀကီးကုိ အစီရင္ခံ တင္ျပတဲ့ တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ ေနရတဲ့ အတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းစာနဲ႔ သတင္း မီဒီယာေတြကို ‘watch dog’ အိမ္ေစာင့္ေခြးလို႔ ေခၚခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။

ဘ၀ခ်င္းမတူ
စတုတၳမ႑ိဳင္ထဲမွာ အက်ဳံးမ၀င္ဘူးလို႔ဆိုတဲ့ အတြက္ က်န္တဲ့ဟာေတြက အလကားပဲ အသံုး မက်ဘူးလို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏုိင္ငံတုိင္း၊ လူမ်ဳိးတိုင္း အတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ အားကစား က႑မ်ား အေရးႀကီးသလို ေဖ်ာ္ေျဖေရးလည္း လိုအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီက႑မ်ားရဲ႕ သဘာ၀က အဓိက မ႑ိဳင္ႀကီး သံုးရပ္ကုိ ေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈတဲ့ ‘watch dog’ သဘာ၀ မဟုတ္ဘူး။ သတင္းစာနဲ႔ သတင္းမီဒီယာ လုပ္ငန္းေတြကသာ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ျပည္သူကုိ အစီရင္ခံ တင္ျပတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္တာျဖစ္လို႔ စတုတၳ မ႑ိဳင္လို႔ ေခၚတာျဖစ္တယ္။

လူသူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြ
စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတြက္ သတင္းမီဒီယာအလုပ္ဟာ အင္မတန္မွကုိ တာ၀န္ ႀကီးတယ္။ ႏုိင္ငံသားတိုင္း လိုက္နာ က်င့္ၾကံရတဲ့ ႏုိင္ငံသား က်င့္၀တ္အျပင္ အင္မတန္ တင္းၾကပ္တဲ့ သတင္းသမား က်င့္၀တ္ ေတြကုိလည္း လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းရတယ္။ သတင္းသမား က်င့္၀တ္ေတြကုိ အတိအက် အမွန္အကန္ လိုက္နာ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အလြန္႔အလြန္ ျဖဴစင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဆရာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္လို၊ ဆရာ လူထုဦးလွလို ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ လူေတြၾကားမွာ အင္မတန္ ရွားတဲ့ လူသူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြပါ။ အင္မတန္ ထူးခြၽန္ ထက္ျမက္တဲ့ သတင္းစာ ဆရာႀကီးမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးက ဒီေခတ္မွာ ရွားတယ္။ ကမၻာမွာကုိ ရွားတာ။ ေတာ္သူေတြ ေပါပါတယ္။ ေတာ္လည္းေတာ္ၿပီး လူ သူေတာ္ေကာင္း ႀကီးေတြလို႔လည္း ေခၚႏုိင္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ဳိးကေတာ့ ေတြ႔ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။

လူေတာ္ဆိုတာ
လူေတာ္လူေကာင္းလို႔ေျပာတဲ့အခါမွာ အက်ယ္၀ိတၱာရခ်ဲ႕ၿပီး ေျပာဖို႔ နည္းနည္းေတာ့ လိုအပ္တယ္။ လူေတာ္ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ပညာရပ္ နယ္ပယ္ တစ္ခုခုမွာ ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္ ကြၽမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ ထားသူကို လူေတာ္လို႔ ေခၚၾကတာပါပဲ။ ႏိုင္ငံ လူမ်ဳိး ကြဲျပားျခားနားမႈ မရွိ၊ စံႏႈန္း တစ္ခုတည္းပါပဲ။ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံသား ႏွလံုး အစားထိုး ခြဲစိတ္ကုသမႈ လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီး ခရစၥတီယန္ဘားနာ့ဒ္ဟာ အေမရိကန္ ေရာက္ေတာ့လည္း ႏွလံုးခြဲစိတ္ကုသ ဆရာ၀န္ႀကီး အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳၾကတာပါ။ အဂၤလန္က ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီး ဘာထရန္ရပ္ဆဲလ္ကို ကမၻာ တစ္ခုလံုးကလည္းေတြး ေခၚပညာရွင္ႀကီး အျဖစ္ ေလးစားၾကပါတယ္။

လူေကာင္းဆိုတာ
လူေကာင္းဆိုတာက်ေတာ့ ေျပာစရာနည္းနည္း ရွိလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ လူေကာင္းလို႔ သတ္မွတ္တဲ့ ႏႈန္းစံက လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးနဲ႔ တစ္မ်ဳိး၊ ႏိုင္ငံ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု မတူၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ အလြယ္ဆံုး ဥပမာေပးရရင္ အရက္ကိစၥကို ျပခ်င္တယ္။ အရက္ေသာက္တာကို ကမၻာ့ လူမ်ဳိးတုိင္းလိုလိုက အျပစ္ႀကီး တစ္ခုလို႔ မယူဆၾကေတာ့ဘူး။ အရက္ ေသာက္တတ္လို႔ လူေကာင္း မဟုတ္ဘူးလို႔ မသတ္မွတ္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ လက္ခံက်င့္သံုးတဲ့ ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြကေတာ့ အရက္ ေသာက္တာကို အျပစ္ႀကီး တစ္ခု၊ သီလ ပ်က္ယြင္းမႈ တစ္ခုလုိ႔ သေဘာထားတယ္။ အရက္ေသာက္သူကို လူေကာင္းလို႔ မျမင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဘုရားေဂါပက ေရြးရင္ တျခား စာရိတၱပိုင္းမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားသူ ဆိုရင္ ၀င္ေရာက္ အေရြးခံခြင့္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ ေဂါပက အဖြဲ႔တိုင္းရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းမွာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပ ထားၾကတယ္။

ေတာင္ေပၚေျမျပန္႔ျခားနားမႈ
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ေတာင္ေပၚနဲ႔ေျမျပန္႔ မတူတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိေသးတယ္။ ေျမျပန္႔ သားေတြက အရက္ ေသာက္တာကို သီလ ပ်က္ယြင္းမႈ အျဖစ္ ႐ႈျမင္ေပမယ့္ အလြန္ ခ်မ္းေအးတဲ့ ေတာင္ေပၚ ေဒသေတြမွာေတာ့ ဒီလို မျမင္ေတာ့ဘူး။ အေအးဒဏ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ လူႀကီး လူငယ္ က်ားမ မေရြး အရက္ေသာက္ၾကတယ္။ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ဒီလို ကြဲျပားမႈေတြ ရွိၾကတာပဲ ျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္ ေဘာလံုး သမားေတြ အိမ္ေထာင္ဖက္ အေပၚ သစၥာ မေစာင့္မႈေၾကာင့္ ျပႆနာ ျဖစ္ရတဲ့ သတင္းေတြ အျမဲမျပတ္ သတင္းစာေတြမွာ ဖတ္ေနရတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြက ဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ သေဘာထားတယ္။ ျပင္သစ္ ေဘာလံုး ေလာကမွာေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြကို သတင္းစာေတြက ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ လုပ္ၿပီး ေရးေလ့ မရွိပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွာက အိမ္ေထာင္ဖက္ အျပင္ ခ်စ္သူ(Lover) ထားတာမ်ဳိးက မဆန္းေတာ့တဲ့ ကိစၥအျဖစ္ သေဘာထားၾကလို႔ ျဖစ္တယ္။ ေယာက်္ား၊ မိန္းမ ဘယ္သူမဆို 'ခ်စ္သူ' ထားၾကတာပဲလို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။

မတားပါဘူး
အတိအက် အခိုင္အမာေျပာခ်င္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိး အျဖစ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနသမွ် ကာလ ပတ္လံုး ျမန္မာ လူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာ အစဥ္အလာ ဓေလ့ ထံုးစံေတြနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေစာင့္ထိန္း လိုက္နာရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။

မ်က္စိရွက္လို႔
အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ ကိစၥမွာလည္း ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိး အလိုက္ ကြဲျပား ျခားနားတဲ့ ႏႈန္းစံေတြ ရွိၾကတယ္။ သတင္းသမား ဆိုတာ အျဖစ္မွန္၊ သတင္းမွန္ကို အတိအက် အမွန္အကန္ ေရးသား တင္ျပရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕ ဓေလ့ထံုးစံ ယဥ္ေက်းမႈ အလိုက္ ျခားနားခ်က္ေတာ့ ရွိၾကတယ္။ မႈခင္း သတင္းတစ္ ပုဒ္ကို ေဖာ္ျပရာမွာ အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ား က မႈခင္း က်ဴးလြန္သူေရာ၊ က်ဴးလြန္ ခံရသူကိုပါ နာမည္ လိပ္စာ အတိအက် ေဖာ္ျပေလ့ရွိတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ သတင္း မီဒီယာ အမ်ားစုက နာမည္နဲ႔ လိပ္စာေနရာမွာ ကြက္လပ္ထား ေဖာ္ျပၾကတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံ သတင္းစာေတြမွာ မ်က္ႏွာဖံုး သတင္း အျဖစ္ အသားေပး ေဖာ္ျပေလ့ ရွိတဲ့ သတင္းတစ္မ်ဳိး ဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေရးသား ေဖာ္ျပဖို႔ ဆိုတာထား။ ဖတ္ရမွာေတာင္ မ်က္စိရွက္လို႔ ေက်ာ္ဖတ္ သြားရတယ္။

စာနယ္ဇင္းက်င့္၀တ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မၾကာခဏလာေမးၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာနယ္ဇင္း သမားေကာင္း တစ္ေယာက္ အေခၚခံရဖို႔က ႏိုင္ငံျခားမွာထက္ ပိုခက္တဲ့ အေၾကာင္း အျမဲ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ၾသဇာရိပ္ ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေတာ့ ျမန္မာေတြက 'သီလ' ပိုင္းကို သိပ္အေလးထားတဲ့ အတြက္ ျဖစ္တယ္။

သာသနာျပဳနဲ႔တူတဲ့အလုပ္
အရက္ေသာက္တာေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းသမားေကာင္း မဟုတ္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ အရက္ လံုး၀ မေသာက္ေပမယ့္ တျခား နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ပ်က္စီးေနတဲ့ စာနယ္ဇင္း သမားေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ အဓိက အက်ဆံုးကေတာ့ စာနယ္ဇင္း သမား အလုပ္ကို ခုတံုးလို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ရွာတဲ့ အလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း အလုပ္ဆိုတာ သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းနဲ႔တူတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာ သမားမ်ားနဲ႔ လံုး၀ မအပ္စပ္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္လို႔ပဲ ဆိုလိုက္ ခ်င္ပါတယ္။