ေရႊကေလာင္ (SKL) ဘြဲ႔ေပးခ်င္တယ္

လူထုစိန္၀င္း

''ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ဖို႔ လိုတယ္'' ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေဟာတာေျပာတာ နားေထာင္ရတဲ့ အခါ ျဖစ္ေစ၊ ေခတ္ေပၚ ဒီမိုကေရစီ မဟာ ပညာေက်ာ္ေတြ ေရးတဲ့ စာတိုစာရႇည္ေတြကို ဖတ္ရတဲ့အခါ ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူေတြ တာ၀န္ေက်ပါ။ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္သိပါ ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားရတယ္။

ငျပဴးကျပဲ
ၾကားရတဲ့အခါတိုင္း နားကေလာၿပီး ဖတ္ရတဲ့ အခါတိုင္း မ်က္စိေနာက္မိတယ္။ 'ငျပဴးကမ်ား ျပဲရတယ္ရႇိေသး'လို႔ အျမဲ ပါးစပ္က ထြက္လာေလ့ ရႇိတယ္။ တကယ္တမ္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ သိၿပီး တာ၀န္ေက်ရမႇာက သူတုိ႔ေလ။ ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္းမႇာ ျမန္မာျပည္သူ လူထုက တာ၀န္မေက်ခဲ့တာ ဘယ္မႇာရႇိလို႔လဲ။ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ေတြ ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းဖို႔ ၾကည္းေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္း ခ်ီလာေတာ့ လမ္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးမႇာ ရႇိတဲ့ ရြာတိုင္းရြာတိုင္းက ရရာလက္နက္ ဆြဲကိုင္ၿပီး ခုခံ တုိက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ ျမင္းျခံ၊ သေျပတန္း၊ အင္း၀ ခံတပ္ေတြက ရဲမက္ အေပါင္းကလည္း အေသခံၿပီး တိုက္ဖို႔ အသင့္ ရႇိေနခဲ့ၾကတယ္။ ကင္း၀န္မင္းႀကီးက 'အဂၤလိပ္ေတြကို မခုခံရ၊ ခုခံလွ်င္ သူပုန္' ဆိုတဲ့ ေၾကးနန္း႐ိုက္ အမိန္႔ထုတ္လို႔သာ မတိုက္ၾကရတာ ျဖစ္တယ္။

လက္နက္ခ် အညံ့ခံခိုင္း
ေနျပည္ေတာ္ကို သိမ္းပိုက္ၿပီး ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားကို ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ေနာက္မႇာလည္း ျမန္မာ မ်ဳိးခ်စ္ေတြက အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မႇာ နယ္ခ်ဲ႕ တပ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္ျမဲ တုိက္ခိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါ ကင္း၀န္မင္းႀကီးနဲ႔ အေပါင္းပါမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ တပ္ေတြနဲ႔အတူ နယ္တကာ လုိက္ပါၿပီး ျမန္မာ မ်ဳိးခ်စ္ေတြကို လက္နက္ခ် အညံ့ခံဖို႔ လံႈ႔ေဆာ္ စည္း႐ံုးခဲ့ၾကတယ္။ လက္နက္ ခ်သူေတြကို တိုက္သူႀကီး၊ ရြာသူႀကီး ရာထူးေတြ ေပးမယ္ဆိုၿပီး နားခ်ခဲ့တယ္။ လစာ ရိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႔ထူး ဂုဏ္ထူးေတြ ေပးၿပီး ဆြယ္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ စစ္ကဲေတာ္မင္းတို႔ သမာဓိၿမိဳ႕၀န္မင္းတို႔ ဆိုတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ အျဖစ္ ေရာက္သူေတြ ေရာက္သြား ၾကတယ္။ က်က္သေရေဆာင္ ေရႊစလြယ္ရမင္း(KSM)၊ အမႈထမ္းေကာင္းမင္း(ATM)၊ တိုင္းက်ဳိး ျပည္က်ဳိးေဆာင္ (TPS) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ခံေတြလည္း ေပၚထြက္ လာခဲ့တယ္။ ႏႇစ္လံုးျပဴး ဆုခ်ခံရသူ၊ ေရႊဓား ခ်ီးျမႇင့္ ခံရသူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရႇိလာခဲ့ၾကတယ္။

ဆာဘြဲ႔အထိ ရခဲ့ၾက
အဲဒီ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရက သူတို႔အက်ဳိးကို သစၥာရႇိစြာ ထမ္းေဆာင္တဲ့ လက္ပါး ေစေတြကို ခ်ီးျမႇင့္တာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာလူထုရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲေတြ အရႇိန္အဟုန္ ႀကီးမား ျပင္းထန္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘိလပ္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရႇိ 'ေဂ်ာ့ဘုရင္ ေရႊဘုန္းေနကႏႈန္းပမာ' ကိုယ္တိုင္က ခ်ီးျမႇင့္တယ္ ဆိုတဲ့ 'ဆာ' ဘြဲ႔ ေပး ခံရသူမ်ားေတာင္ ရႇိလာခဲ့တယ္။ ဂဠဳန္ ဆရာစံနဲ႔ အေပါင္းအပါ မ်ဳိးခ်စ္ လယ္သမားေတြ ကိုေတာ့ ႀကိဳးစင္ကို ပို႔ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုႏုတို႔၊ ကိုေအာင္ဆန္း တုိ႔လို ေက်ာင္းသားေတြကို တကၠသိုလ္က ထုတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကို ရန္သူေတာ္ နံပါတ္တစ္လို႔ ေၾကညာၿပီး ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြငါးက်ပ္ အထုတ္ခံ ၀ရမ္းေျပး အျဖစ္ သတ္မႇတ္ခဲ့တယ္။

အမ်ဳိးသားေက်ာင္းေတြ
ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရလို႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြက သပိတ္ ေမႇာက္ၾကေတာ့လည္း မိဘ ျပည္သူ တစ္ရပ္လံုးက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဂၤလိပ္ရဲ႕ ကြၽန္ပညာအစား သခင္ပညာ သင္ၾကားႏုိင္ဖုိ႔ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းေတြ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အႏႇံ႔ ထူေထာင္ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္ ေငြေၾကး စိုက္ထုတ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြ ေထာင္ေပး ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကစၿပီး အခေၾကးေငြ လံုး၀ မယူဘဲ ေစတနာဆရာ အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ ခဲ့ၾကတယ္။

အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း တိုက္ခဲ့ၾက
အဲဒီေနာက္ ကိုေအာင္ဆန္းတို႔ လူငယ္တစ္စု ဘီအိုင္ေအ ဖြဲ႔စည္း ထူေထာင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ အတူ ၀င္ေရာက္ လာေတာ့လည္း တစ္ျပည္လံုးက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး ေယာက်္ားမႇန္သမွ် ဘီအိုင္ေအ တပ္ထဲ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတို႔က ဂ်ပန္ကိုျပန္ၿပီး ေတာ္လႇန္ၾက ဆိုေတာ့လည္း လႇည္းေနေလႇေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ရရာလက္နက္ စြဲကိုင္ၿပီး ေတာ္လႇန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ေယာက်္ားေတြနဲ႔ တန္းတူ ရင္ေပါင္တန္းၿပီး တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဂၤလိပ္၊ အေမရိကန္ စစ္တပ္ေတြေတာင္ စစ္ေျမျပင္မႇာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး တပ္ဖြဲ႔ေတြ မရႇိေသးပါဘူး။

တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးသမွ်
စစ္ၿပီးေခတ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲရာမႇာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဖဆပလက တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးသမွ် တစ္ခဲနက္ လိုက္ပါ ေထာက္ခံ ခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေနသူရိန္ အစည္း အေ၀းႀကီး တက္ၾကဆိုလည္း အိမ္ရႇိလူကုန္ လာ တက္ၾကတယ္။ ျပည္လံုးကြၽတ္ သပိတ္ တိုက္ပြဲေခၚသံ ေပးလုိက္ေတာ့လည္း အစိုးရ ၀န္ထမ္း အားလံုး၊ နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္က ပုလိပ္ေတြပါ မက်န္ သပိတ္ ေမႇာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ပင္လံု ညီလာခံ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြပါ စုစည္း ပါ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲ အဆင့္ဆင့္မႇာ ျပည္သူ လူထုဘက္က တာ၀န္ ေက်ခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းေတြရဲ႕ ေနာက္က အ႐ိုးေၾကေၾက အေရခန္းခန္း တာ၀န္ သိသိနဲ႔ လိုက္ပါလာ ခဲ့ၾကတာခ်ည္း ျဖစ္တယ္။

ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းရဲ့ တာ၀န္
လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း အမ်ဳိးသား တပ္ေပါင္းစုႀကီး ျဖစ္တဲ့ ဖဆပလႀကီး ၿပိဳကြဲသြားတာ၊ ျပည္တြင္း စစ္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံ ဆိုတဲ့ အဆင့္က တက္မလာတာ အားလံုးဟာ ျပည္သူေတြေၾကာင့္ လံုး၀ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္သူ လူထုဟာ နယ္ခ်ဲ႕ လက္ေအာက္လည္း ကြၽန္ျဖစ္ခဲ့ဖူး၊ ဖက္ဆစ္ လက္ေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ေတာ္လႇန္ေရး တုိက္ပြဲ အလီလီလည္း ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူး၊ ဖဆပလရဲ႕ ျပည္ေတာ္သာ ေခတ္နဲ႔ ျပဴေစာထီး ကိုလည္း ၾကံဳခဲ့ဖူး၊ ၁၉၆၂ ခုႏႇစ္ အာဏာသိမ္း ေကာင္စီ ေအာက္လည္း ေရာက္ခဲ့ဖူး၊ ျမန္မာ့ ဆိုရႇယ္လစ္ ဆိုတာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႔ အၾကံဳေတြ၊ စစ္ေရးေရာ၊ ႏိုင္ငံေရးပါ ႂကြယ္၀ ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ လူမ်ဳိးတိုင္း ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ သိပ္သိပါတယ္။ ေရႇးက တာ၀န္ေက်ခဲ့ သလို ေနာင္လည္း တာ၀န္ေက်ဖို႔ အသင့္ ရႇိပါတယ္။

ေရႊကေလာင္ဘြဲ႔ေပးခ်င္
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သူတို႔ တာ၀န္မေက်ခဲ့ၾကတာေတြ ကိုေတာ့ ဘာမႇ မေျပာဘဲ ေရငံု ႏႈတ္ပိတ္ လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ျပည္သူ လူထု ကိုသာ တာ၀န္ ေက်ၾကပါ။ တာ၀န္ သိၾကပါလို႔ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတဲ့ အခါတိုင္း ပါးစပ္ ယားလြန္းလို႔ မ နည္း ခ်ဳပ္တီး ထားရတယ္။ အလားတူပဲ ေခတ္ေပၚ မဟာ ပညာေက်ာ္ေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသၾကပါလို႔ လွ်ာအ႐ိုး မရႇိတိုင္း ေတာေျပာ၊ ေတာင္ေျပာ ေျပာေနတာေတြ ၾကားရတိုင္းလည္း၊ KSM ေတြ ATM ေတြ TPS ေတြကို ေျပးေျပးၿပီး သတိ ရလိုက္မိတယ္။ SKL (Shwe Ka Laung ေရႊကေလာင္) ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ထူး တစ္ခု ထြင္ၿပီး ေပးလိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္မိတယ္။

မျပံဳးဘဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲရယ္ခ်င္
သူတို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ တိုးတက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသတဲ့ ျပည္သူေတြ တာ၀န္သိလို႔၊ တာ၀န္ေက်လို႔ သူတို႔ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ ခ်မ္းသာ ေနတာ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားရတိုင္း 'မျပံဳးဘဲနဲ႔ ၀ါးလံုးကြဲ' ရယ္ခ်င္ လာရတယ္။ နယူးေယာက္ ကုလသမဂၢ အေဆာက္ အအုံႀကီး ပတ္၀န္းက်င္က လမ္းေတြမႇာ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲ လမ္းမေလွ်ာက္ ပါနဲ႔လို႔ ကုလသမဂၢ လံုျခံဳေရး အေစာင့္ေတြ ညီလာခံ လာတက္သူေတြကို မျပတ္ သတိေပး ေနရတာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ျပယုဂ္လား။ ဘရြတ္ကလင္ ရပ္ကြက္က လမ္းေတြမႇာ ဟီးထေနတဲ့ အမိႈက္ပံုႀကီးေတြ၊ မိလႅာပိုက္ေပါက္က လွ်ံထြက္ၿပီး လမ္းေပၚမႇာ အိုင္ထြန္း ေနတာေတြ၊ ကေလးေလးေတြက မူးယစ္ေဆး လိုက္ ေရာင္းေနတာေတြ၊ လူငယ္ ဒုစ႐ိုက္ဂိုဏ္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ႐ိုက္ပြဲ သတ္ပြဲႀကီးေတြ ေန႔စဥ္ ဆူညံ ေနတာေတြကေရာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ သေကၤတေတြလား။

သစ္ပင္လူသားမ်ား
သမၼတ အိုဘားမားရဲ႕ၿမိဳ႕ ခ်ီကာဂို ပန္းျခံႀကီး အတြင္းက ႏႇစ္ေပါင္းရာခ်ီ ရႇိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဧရာမ သစ္ပင္ႀကီး ေအာက္မႇာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ အိုးမဲ့ အိမ္မဲ့ေတြ ေထာင္ခ်ီ ရႇိေနတဲ့ အတြက္ အဲဒီ 'Tree People' လို႔ ေခၚတဲ့ 'သစ္ပင္လူသား' မ်ား အတြက္ ျမဴနီစပါယ္က စာတိုက္ သေကၤတတစ္ခု သတ္မႇတ္ၿပီး စာတိုက္ပံုး ထားေပးရပါတယ္။ အဲဒီႏုိင္ငံက သမၼတ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပတဲ့ အခါတိုင္း မဲလာေပးသူ ငါးဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္း ရႇိေအာင္ ပါတီႀကီးေတြက သူတို႔ ပါတီ၀င္ေတြကို မနည္းႀကီး ေဆာ္ၾသ ေပးရပါတယ္၊ အဲဒါ တာ၀န္ သိတာလား၊ တာ၀န္ ေက်တာလား။

သနားစရာ
ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ (SKL) ေတြ ခဏခဏ ခ်ီးမြမ္းျပေနၾကတဲ့ အာရႇႏိုင္ငံ ေသးေသးေလးမႇာ အိမ္ေဖာ္ မိန္းကေလးေတြကို ေရေႏြးပူ ေလာင္းတာ၊ အပ္ေတြ ႐ိုက္သြင္းၿပီး ဆံုးမတာ၊ ဓားနဲ႔ အသားကိုမႊန္းၿပီး ႏႇိပ္ စက္တာေတြ သူတို႔ဆီက သတင္းစာ ေတြမႇာ ေန႔စဥ္လိုလို ပါေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္၊ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈဆိုတာ အဲဒါမ်ဳိးေတြလား။ ေျမေအာက္ ဘူတာ႐ံုမႇာ ဓာတ္ေငြ႔ေတြ လႊတ္ၿပီး လူရာေပါင္း မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ ေအာင္ လုပ္တာ ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသမႈလား။ မူလတန္း ေက်ာင္းကေလးထဲ ေမာင္းျပန္ ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ဒလၾကမ္း ၀င္ေမႊတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား စိတ္ဓာတ္လား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီးက အိမ္ျဖဴေတာ္မႇာ လုပ္အား လာေပးတဲ့ သူေလးကို မေတာ္မေလ်ာ္ျပဳတာ ႏိုင္ငံႀကီးသား အျပဳအမူလား၊ ေခတ္ေပၚ မဟာပညာေက်ာ္ (SKL) မ်ား ဒါေတြကို မသိဘူးလား။ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းတယ္။

လမင္းထိန္ထိန္သာ
မႇန္တံခါးေတြ အလံုပိတ္ၿပီး ေလေအးေပးစက္ ဖြင့္ထားတဲ့ အခန္းႀကီးထဲက မထြက္ဘဲ ျမန္မာျပည္မႇာ လမသာဘူးလို႔ ညည္းျပၿပီး ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံႀကီးေတြက လကို လြမ္းေနလို႔ ကေတာ့ ျပည္သူေတြက 'သနားတယ္' လို႔ ဟားတိုက္ ရယ္သြမ္း ေသြးလိုက္ၾကမႇာ ေသခ်ာတယ္။ မေန႔က ဘိလပ္မႇာ လမသာဘူး။ ႏႇင္းေတြက်လို႔ ေဘာလံုးပြဲေတြေတာင္ ေရႊ႕လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မႇာေတာ့ လမင္းႀကီး ထိန္ထိန္သာလို႔။

KSM: Kyet thaye Saung Shwe Salwe Ya Min.
ATM: Ahmu Htan Kaung Min.
TPS: Taing Kyo Pyi Kyo Saung