တာဝန္သိသတင္းသမားတို႔ ဆူညံသံၾကား တိုးေပါက္ဖို႔

ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ေမလ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၁ ။

ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္မွာ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ တိုးတက္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တာထက္ တာဝန္သိ စိတ္ရွိတဲ့ သတင္း မီဒီယာေတြအေနနဲ႔ စိန္ေခၚမႈအသစ္ေတြ ပိုရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ အားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစိန္ေခၚမႈေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရင္ ျမန္မာ့ လူ႔ေဘာင္အတြက္ အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းမႈ ရလဒ္ကို ျမင္လာႏိုင္မွာ ျဖစ္သလို မေက်ာ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေခတ္ပ်က္ သံသရာကို ဆြဲၾကာေစမွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ျပည္တြင္းမီဒီယာ၊ ျပည္ပ မီဒီယာရယ္လို႔ ခြဲျခားမႈမရွိဘဲ တာဝန္သိစိတ္နဲ႔ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကိုသာ အေလးထား လုပ္ေဆာင္ ၾကေစလိုပါတယ္။

ပုံစံေျပာင္း စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ အစိုးရရဲ့ ဆင္ဆာေလွ်ာ့ခ်မႈကို မ်ားမ်ား စားစား ေမွ်ာ္လင့္တာလည္း လက္ေတြ႔ က်လွတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ မူဝါဒမိန္႔ခြန္းမွာ ေခတ္နဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ စာေပ၊ စာနယ္ဇင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒအခ်ဳိ႕ကို ျပင္ဆင္ ျပ႒ာန္းဖို႔ ေျပာေပမယ့္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားတြင္းမွာ အ႐ိုးစြဲလာခဲ့တဲ့ မီဒီယာကို ရန္သူလို ျမင္တာကို မေခ်ေဖ်ာက္ ႏိုင္သေရြ႕ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ကေတာ့ အလွမ္းေဝးအုံးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုကာလမွာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ပုလဲနံပသင့္ေအာင္လုပ္ၿပီး ဆင္ဆာဘုတ္ကို အိတ္ေထာင္ထဲ ထဲ့ကာ ဆိုးရြား လွတဲ့ ပိတ္ပင္မႈကို သက္သာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ မီဒီယာေတြဟာ အာဏာ ရွိသူေတြ သြားလိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာမွာ ပါးနပ္ လိမၼာစြာ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ိေပးရာ စင္ျမင့္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ သိသိသာသာ ဖြံ႔ထြားလာျခင္းမရွိလို႔ ေစ်းကြက္အရ မက္လံုး သိပ္မေကာင္းလွေပမယ့္လည္း ပုလင္းတူ ဗူးဆုိ႔ ေငြ႐ွင္ေတြ၊ မ်ဳိးေတာ္ေဟာင္း ေဆြေတာ္ေဟာင္းေတြ ေငြထုတ္ပိုက္ၿပီး သတင္းစာနယ္ဇင္း ထုတ္ေဝေရးထဲကို ဝင္လာ ေနၾကတာလည္း တမူ ထူးကဲလွပါတယ္။

လစဥ္အရႈံးခံထုတ္ေနတဲ့ သူတုိ႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တာကေတာ့ ပံုရိပ္အမဲကို ေခ်ဖ်က္ေစႏိုင္မယ့္ ဝါဒ ျဖန္႔ခ်ေရး လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရျခင္းႏွင့္ အစိုးရက ေပးအပ္မယ့္ ဆုလာဘ္ေတာ္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ အပါအဝင္ မူဝါဒလမ္းစဥ္ ၇ ရပ္မွာတံုးက မူဝါဒလမ္းစဥ္ ၇ ရပ္ကို ေရးသားေထာက္ခံၿပီး အမ်ားျပည္သူရဲ့ အာဏာရွင္အေပၚအျမင္ကို ေျပာင္းလဲလာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသလို ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရရယ္လို႔ ေပၚလာျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲတာေတြ မျဖစ္လာေပမယ့္ စိတ္ရွည္ သည္းခံဖို႔၊ အခ်ိန္ေပး ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ အခါေတာ္ ေပးေနတတ္ၾက ျပန္ပါတယ္။ အစိုးရကို ေဝဖန္ရင္ မေကာင္းျမင္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ဆင္ေသကို ဆိတ္သားေရနဲ႔ ဖံုးဖိ တတ္ၾကတတ္တဲ့ သတင္း စာနယ္ဇင္း ေလာက တခုကို ေပၚေပါက္ လာပါေစေတာ့တယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အစိုးရကိုယ္တိုင္က စတာလင္ေခတ္ ခပ္တံုးတံုး ဝါဒျဖန္႔ဟန္ကိုလည္း ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ႏိုင္ငံေရး အရ သေဘာထား ကြဲသူေတြကို အသေရ ဖ်က္ေနခ်ိန္မွာ သတင္းေပး လူေမြး လုပ္ခံရတဲ့ သူေတြရဲ့ မိတ္ကပ္ လိမ္းခ်က္ဟာလည္း အာဏာရအတြက္ အားသာမႈ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံေရးကို မယ္မယ္ရရ မေျပာင္းလဲဘဲ စီးပြားေရး တိုးတက္ဖို႔သာ အာ႐ုံစိုက္မယ့္ ယူနီေဖာင္းခြ်တ္ အစိုးရဟာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူ အခ်ဳိ႕အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မွာပါ။ ေနာက္ထပ္္လည္း မီဒီယာသစ္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေတြ႔ျမင္ၾကဖြယ္ ရွိပါတယ္။ မီဒီယာကုမၸဏီ ၃ဝ ေလာက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ေနၾကတယ္လို႔ ေစ်းကြက္ သုေတသန တခုက ခန္႔မွန္း ထားပါတယ္။ ႐ုပ္သံလိုင္း ထုတ္လႊင့္မႈ အသစ္ေတြ၊ အင္တာနက္ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းအသစ္ေတြ၊ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ လိုင္းသစ္ေတြ ထပ္ဝင္ဖို႔ တာစူေနၾကပါတယ္။

ရသစာေပအား က်ဆင္းသြားၿပီး စာအုပ္ဖတ္သူ ထိုးစိုက္ဆင္းသြားတဲ့၊ လူငယ္လူရြယ္ေတြဟာ ရွင္သန္ ရပ္တည္ဖို႔ ေျပးႏိုင္သမွ် ျပည္ပႏိုင္ငံေတြကို အေရာက္ေျပး အလုပ္ လုပ္ေနၾကရတဲ့ ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့ လူေဘာင္မွာ မီဒီယာ အသံေတြကေတာ့ ဆူညံေနမွာပါ။ ငသိုင္းမ်ားၿပီး ဟင္းဟုံမယ့္ အေနအထားမွာ စာနယ္ဇင္း က်င့္ဝတ္ကို ခါးဝတ္ပုဆိုးလို ၿမဲၿမဲဝတ္လိုတဲ့ စာနယ္ဇင္း သမားေကာင္းေတြ အေနနဲ႔ မိမိသတင္းစကားကို ဆူညံေနတဲ့ အသံၾကားထဲကေန အေရာက္ ပို႔ႏိုင္ေအာင္ ထိုးထြင္း ႀကံဆဖို႔မႈေတြလည္း လိုေနပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို တန္ဖိုးထားသူေတြခ်င္း ပိုမို ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈေတြ လိုေကာင္း လိုပါလိမ့္မယ္။

အေရအတြက္မ်ားတာဟာ အဆိုးခ်ည္းေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဆူညံေနတဲ့အသံေတြၾကားမွာ မိမိ အသံကို ေျပာရတာ ပိုမို လံုၿခံဳတတ္ေန ျပန္သလို ပရိသတ္ကိုလည္း ပိုမိုရင့္က်က္မႈ၊ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေဖာ္ေဆာင္ရာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဟာ အတုအေယာင္ ဒီမိုကေရစီပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


Ref: မဇၽၥိမ