ေက်ာက္ျဖဴခရီး ဒိုင္ယာရီ

ကုိစုိး
January 5, 2013

ရခိုင္ေဒသကို ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာခရီးသြားခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴ ၿမိဳ႕နဲ႔ မေဒးကြ်န္း မွာရွိတဲ့ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း၊ ေရ နက္ ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းေတြရွိတဲ့ ေနရာကိုပါ။

ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ဆုံးပတ္ ၂၃ ရက္ကစၿပီး တပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့ အဲဒီ ရန္ကုန္ကေန ေက်ာက္ျဖဴအထိ ကားနဲ႔ သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကုန္း လမ္း ခရီးစဥ္ဟာ အတက္အဆင္း အေကြ႕အေကာက္မ်ားစြာ ရွိတဲ့ ရခိုင္႐ိုးမ ေတာင္ေပၚလမ္းေတြရဲ႕ ခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြေၾကာင့္ တေန႔၊ တည နဲ႔ တမနက္ နီးပါး ၾကာျမင့္ၿပီးမွ ေက်ာက္ျဖဴကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းခရီး တေလွ်ာက္မွာေတာ့ ေဒသဆိုင္ရာ ျမင္ ကြင္းအစုံကို ေတြ႕ျမင္ခြင့္ရပါတယ္။

ရန္ကုန္ကေန ျပည္ၿမိဳ႕အထိ ကားလမ္းမႀကီးကေတာ့ ေခ်ာေမြ႕ပါတယ္။ မနက္ ၈ း ၃၀ နာရီခြဲေလာက္ ရန္ကုန္ကေန စထြက္လာ တဲ့ ကားဟာ ျပည္ကို ညေန ၃ း ၀၀ နာရီေလာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီ ရန္ကုန္-ျပည္ ကားလမ္းဟာ သြားေလသူ တပါတီအာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း ရဲ႕ ေကာင္းမႈလို႔လည္း လူအမ်ားက ေျပာဆိုၾက ပါတယ္။ ဦးေန၀င္း ရဲ႕ မဆလ ေခတ္မွာ ျမန္မာ တျပည္လုံး ရန္ကုန္-ျပည္ ကားလမ္းဟာ အေကာင္းဆုံး လမ္းတလမ္းပါပဲ။

ရခိုင္ေဒသကို ေရာက္ဖို႔ ျပည္ကေန ဧရာ၀တီျမစ္ကို န၀ေဒး တံတားႀကီး ေပၚကေန ျဖတ္သြားရပါတယ္။ ကားေပၚမွာ အတူ ပါလာ တဲ့ သတင္းသမားေတြဟာ န၀ေဒး တံတားေပၚကို ကားျဖတ္ေနစဥ္မွာ ေရက်ၿပီး ေသာင္ေတြ ထြန္းေနတဲ့ ဧရာ၀တီျမစ္ ရဲ႕ ႐ုပ္ဆင္း သဏၭာန္ ကို ဓာတ္ပုံ ကင္မရာေတြ၊ ဗီဒီယို ကင္မရာေတြနဲ႔ အမိအရ မွတ္တမ္းတင္ၾကပါတယ္။

ဧရာ၀တီကို ျဖတ္ၿပီးလို႔ တဖက္ကမ္းကို ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လမ္းအေျခအေနက စၿပီး ဆိုးလာပါတယ္။ ဖုန္ေတြလည္း အလုံး လိုက္ ကားဆီ ေျပး၀င္လာပါတယ္။ ကား စမထြက္ခင္ကတည္းက ဒီခရီးစဥ္ကို စီစဥ္သူေတြက ႏွာေခါင္းစည္းေတြ ေပးထားလို႔ သက္သာရာရပါတယ္။

ညေန ၄ း ၃၀ ေလာက္မွာေတာ့ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္ ဥသွ်စ္ပင္ စခန္း လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး(လ၀က) စစ္ေဆးေရး ဂိတ္မွာ ခဏ နားပါ တယ္။ ကား ေရဆူေနလို႔ ကားကို ေရေတြဘာေတြ ျဖည့္ပါေသးတယ္။ လူေတြကေတာ့ ကားေပၚမွာပဲ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနၿပီး စကားစျမည္ေတြ ေျပာေနၾကပါတယ္။ ၅ း ၃၀ ေလာက္မွာေတာ့ ေညာင္က်ိဳးရြာကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေညာင္က်ိဳး မွာနား တာ နည္း နည္းၾကာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ က်န္းမာေရး အေလးအေပါ့ သြား၊ တခ်ိဳ႕က အဆာေျပစား အခ်ိဳရည္ ေသာက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီ ေညာင္က်္ိဳး လ၀က ဂိတ္ စခန္းမွာ“ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား မတရား၀င္ေရာက္မႈ ကာကြယ္ေရး အဖြဲ႕ ၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ကင္း စခန္း”ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ တခုကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဥသွ်စ္ပင္ လ၀က စခန္းမွာေတာ့ အဲဒီ ဆိုင္းဘုတ္မ်ိဳး မေတြ႕ရ ပါဘူး။“ေျမမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳး မျပဳတ္၊ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳတ္မည္”ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္မ်္ိဳး၊ လမ္းေပၚ ပိတ္တားထားတဲ့ ေမာင္းတန္မွာ “တာ၀န္အရ စစ္ေဆးျခင္း ကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံပါ” ၊ “ယဥ္ အစစ္ေဆးခံရန္ သတင္းပို႔ပါ”ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္မ်ိဳးေတြ ကေတာ့ အတူတူရွိပါတယ္။

ေညာင္က်ိဳး အထိ ပဲခူးတိုင္း ေဒသႀကီး နယ္နိမိတ္ထဲမွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္တခုမွာေတာ့ ပဲခူးတိုင္း ေဒသႀကီး (အေနာက္ပိုင္း) လို႔ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ ရခိုင္တိုင္းရင္းသူ တေယာက္က ရခိုင္႐ိုးမဟာ အဲဒီ ဥသွ်စ္ပင္၊ ေညာင္က်ိဳးကေန စတာလို႔ ေျပာ ပါတယ္။ ရခိုင္ ႐ိုးမရဲ႕ ေတာင္ေပၚလမ္းဟာလည္း သိသိသာသာ အေကြ႕အေကာက္ေတြ မ်ားလာပါေတာ့တယ္။ လမ္းမွာ ကား၂ စီး ရင္ဆိုင္ ဆုံေတြ႕ရင္ တစီးက လမ္းေဘးခ်ၿပီး ရပ္ေစာင့္ေပးရပါတယ္။

ကားေပၚ က သတင္းသမား အမ်ားစုက ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ ျဖစ္တဲ့ အခုခရီးစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္း ေျပာဆိုၾကေတာ့ ဒီလမ္း ခရီးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က သူသြားခဲ့ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအတုိင္းပဲ၊ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိေသးဘူးလုိ႔ ကားေပၚ ပါလာတဲ့ ရခိုင္ တိုင္းရင္းသား ကုိ၀င္းေအာင္က ေျပာျပပါတယ္။ ကို၀င္းေအာင္ဟာ ေရႊဂက္စ္ လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ ဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ၿပီး ခရီးစဥ္ကို ဦးေဆာင္ စီစဥ္သူ တဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္ကုတ္ကို ေရာက္ေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လဆန္းပိုင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လူ ၁၀ ဦး အသတ္ခံရမႈကို သတိရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ အမႈကို ျပည္ထဲေရး ဒု ၀န္ႀကီး၊ ဒု ရဲခ်ဳပ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္ အထူး စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕ အႀကီးအကဲ စတဲ့ ၁၆ ဦးေလာက္ ပါ၀င္တဲ့ စုံစမ္းေရး အဖြဲ႕ဖြဲ႕ၿပီး စုံစမ္း စစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔အထိ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္၊ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္ ပတ္ သက္ တယ္ ဆိုတဲ့ တိက်တဲ့ အေျဖ တစုံတရာ ထုတ္ျပန္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးတာကိုလည္း သတိရမိပါတယ္။

ေတာင္ကုတ္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ နားၿပီး ဆက္ထြက္လာတာ ဇင္းေခ်ာင္း ဆိုတဲ့ ရြာကို ဒီဇင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ မနက္ ၆ နာရီေလာက္ ေရာက္လာ ပါတယ္။ ဇင္းေခ်ာင္းမွာ မနက္ အဆာေျပစားေသာက္ၿပီး ၇ း ၃၀ ေလာက္မွာ ေက်ာက္ျဖဴကို ခရီးဆက္ပါတယ္။ ဇင္းေခ်ာင္း ၿပီးရင္ ခရီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ျဖဴ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ဇင္းေခ်ာင္း ကစၿပီး ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ လို႔လည္း ေခၚတဲ့ ရခိုင္ ပင္လယ္ျပင္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဇင္းေခ်ာင္းကေန ေက်ာက္ျဖဴ ကို သြားတဲ့ ကားလမ္းဟာ လမ္းၾကမ္း ဖုန္ထူေပမယ့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ပင္လယ္ႀကီးနဲ႔ အၿပိဳင္ သြားေနရၿပီး ပင္လယ္ ေလ နဲ႔ ရႈခင္းကို ခံစားၾကရတဲ့ အတြက္ ကားေပၚပါလာသူ အားလုံး လိုလို အိပ္ေရးပ်က္တာေတြ၊ ပင္ပန္းတာေတြ ေမ့သြားၾကၿပီး ပင္လယ္ႀကီးကို ကင္မရာ
ေတြနဲ႔ မွတ္တမ္း တင္ၾကပါတယ္။ လမ္းျပင္ လမ္းခင္းေနသူေတြကိုလည္း မွတ္တမ္း တင္ၾကပါတယ္။

မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ေက်ာက္ျဖဴကို ေရာက္ပါတယ္။ ကားေပၚ ပါလာသူ အားလုံးလည္း ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ ေနလို႔ နားခ်င္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တည္းခိုဖို႔ ေနရာထိုင္ခင္းခ်ၿပီး ၁၂ း ၀၀ နာရီေလာက္မွာ ေန႔လယ္စာစား ပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ေက်ာက္ျဖဴ ၿမိဳ႕တြင္းက ဘုရားႀကီး ကြင္းမွာ ရွိတဲ့ ရခိုင္ ဒုကၡသည္ စခန္းဆီ သြားၾကပါတယ္။

အဲဒီ ဒုကၡသည္စခန္းက ၿပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း တေက်ာ့ျပန္ ျဖစ္ပြားတဲ့ ေဒသခံ ရခိုင္တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ မြတ္စလင္ ေတြ အၾကား ပဋိပကၡေၾကာင့္ တိမ္းေရွာင္ေနၾကရတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ယာယီတဲ ၃၆ လုံးရွိၿပီး လူဦးေရ တရာ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္၊ သူတို႔ကို ေက်ာက္ျဖဴ ေဒသခံ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ေကာ္မတီက ေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္လို႔ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာျပ ပါတယ္။ ေက်ာက္တလုံး ဘုရား အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ မြတ္စလင္ ဒုကၡသည္ စခန္းရွိပါတယ္။ လူ ၂၀၀၀ နီးပါးရွိတယ္လို႔ သိရ ပါတယ္။

သတင္းသမားေတြ အပါအ၀င္ ေရႊဂက္စ္ လႈပ္ရွားမႈ အဖြဲ႕နဲ႔ ေက်ာက္ျဖဴ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ ပိုက္လိုင္း ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေရး လုပ္ ေနတဲ့ ေဒသခံတခ်ိဳ႕ဟာ ေက်ာက္တလုံး ဘုရား အနီး ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာရွိတဲ့ ကုန္းေပၚ ဂက္စ္ ပုိက္လိုင္းစတင္တဲ့ ေနရာကို လည္း သြားေရာက္ေလ့လာၾကပါတယ္။ ပထမေတာ့ တာ၀န္က် ဂက္စ္ပိုက္လိုင္း တာ၀န္ရွိသူေတြက အဲဒီလုပ္ငန္းခြင္ထဲကို အ၀င္ မခံၾကပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ညႇိႏႈိင္းၾကရင္း အဆင္ေျပသြားလို႔ သတင္းသမားေတြ ၀မ္းသာၿပီး ရသမွ် ဓာတ္ပုံ မွတ္တမ္းေတြ ႐ိုက္ ယူ ၾကပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးေတာ့ မရပါဘူး။

အဲဒီ ကုန္းပိုင္း ဂက္စ္ပိုက္လိုင္း စတင္တဲ့ ေနရာ ကမ္းစပ္နဲ႔ ၂၆ မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ေရႊ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႕ တူးေဖာ္ေရး လုပ္ကြက္ ကေန အခ်င္း ၃၂ လက္မေလာက္ရွိတဲ့ ပိုက္လိုင္းကို ပင္လယ္ေရေအာက္မွာ ခ်ျမႇဳပ္ၿပီး သြယ္တန္းထားပါတယ္။

ေက်ာက္တလုံး ကမ္းစပ္ကေနၿပီးေတာ့ မလကြ်န္း လို႔ ေခၚတဲ့ေနရာမွာ ဂက္စ္ သန္႔စင္ စက္႐ုံ တည္ေဆာက္ေနတာကိုလည္း ဆက္လက္ သြားေရာက္ ေလ့လာၾကပါတယ္။ မလကြ်န္းနဲ႔ ေက်ာက္တလုံး ကမ္းစပ္ အကြာအေ၀းက ၂ မိုင္ခြဲေလာက္ ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္။

အဲဒီေနရာကို ေရာက္ေတာ့ ေဆာက္လက္စ စက္႐ုံ အေဆာက္အအုံေတြ၊ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းထေနတဲ့ ျပဳျပင္ေနဆဲ လမ္းေတြ၊ သြားလာ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို ေတြ႕လို႔ သတင္း သမားေတြက ဓာတ္ပုံေတြ႐ိုက္၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ စက္႐ုံ စီမံကိန္း ဧရိယာ ျမင္ကြင္းကိုလည္း အလြန္က်ယ္ျပန္႔စြာ ေတြ႕ရပါတယ္။ စီမံကိန္း ဧရိယာအတြင္းကိုေတာ့ ၀င္လို႔ မရပါဘူး။

အဲဒီ စက္႐ုံ စီမံကိန္းအတြက္ ေတာင္ တေတာင္နဲ႔ ေျမ ဧက ၁၀၀ ေက်ာ္ အသိမ္းခံခဲ့ရတယ္လို႔ ေဒသခံ ရြာသားေတြက ေျပာျပၾက တယ္။ တခ်ိဳ႕ပဲ ေလ်ာ္ေၾကးရၿပီး ေလ်ာ္ေၾကး မရတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒီ စီမံကိန္းမွာလုပ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား တဦးနဲ႔ သတင္းသမားေတြ ပဋိပကၡလည္း ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

သတင္းသမားေတြ အင္တာဗ်ဴး လုပ္ေနဆဲမွာပဲ ဗြိဳင္လာစြပ္ ယူနီေဖာင္း ၀တ္ၿပီး ဟဲလ္မက္ ဦးထုပ္ ေဆာင္းထားတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား တဦး ေရာက္လာပါတယ္။ သူက သတင္းသမား တဦး ႐ိုက္ေနတဲ့ ဗီဒီယို ကင္မရာကို သြားတားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္ လို မပီ မသနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ဓာတ္ပုံ ႐ိုက္ခြင့္မရွိဘူးလို႔လည္း ေျပာပါေသးတယ္။

ဒီ အခ်ိန္မွာပဲ ကို၀င္္းေအာင္က ၀င္ေျပာလာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ မ႐ိုက္ရတာလည္း ဒီေနရာက အမ်ားျပည္သူ ေနရာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ သတင္းအတြက္ ႐ိုက္တာျဖစ္တယ္၊ မ႐ိုက္ရဘူးဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ေနတာေတြဟာ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိတဲ့ လုပ္ ရပ္ပဲလို႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ ေျပာၿပီး ဓာတ္ပုံ႐ိုက္လိုက္ ပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားက ခ်က္ခ်င္း ကုိ၀င္းေအာင္ရဲ႕ ကင္မရာ ထဲက မယ္မိုရီကတ္ကို ထုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ သတင္းသမားေတြက ကင္မရာ အလုံး ၂၀ ေလာက္နဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသား ကို ၀ိုင္း႐ိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲဒီႏုိင္ငံျခားသားလည္း လက္ေလွ်ာ့ၿပီး ျပန္သြားပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားက ကိုရီးယား လူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ဂက္စ္ သန္႔စင္ စက္႐ုံ စီမံကိန္းကို ေတာင္ကိုရီးယား ေဒ၀ူး ကုမၸဏီက အဓိက လုပ္ကိုင္ေနတာ လို႔ သိရပါတယ္။

သတင္းသမားေတြ ဓာတ္ပုံ ႐ိုက္ေနတဲ့ ေနရာက ဂက္စ္ သန္႔စင္ စက္႐ုံ အျပင္ဘက္မွာပါ။ အေပၚစီးက ျမင္ကြင္းက်ယ္ျမင္ရတဲ့ ေန ရာ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းသမားေတြကေတာ့ DVB ၊ The Voice ၊ Weekly Eleven ၊ ျမန္မာပို႔စ္ ၊ မဇၥ်ိမ ၊ ေမာ္ဒန္ ၊ ဧရာ၀တီ စတဲ့ သတင္း ဌာနေတြကပါ။ သတင္းသမား စုစုေပါင္း အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ရွိပါတယ္။

မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ ဂက္စ္ သန္႔စင္ စက္႐ုံ စီမံကိန္းမွာ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္း ကန္ထ႐ိုက္ရထားတဲ့ ျမန္မာ ကုမၸဏီ တခုက သတင္းသမားေတြနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္ ဆိုၿပီးလာေခၚလို႔ သူတို႔ ႐ုံးခန္းကို ေရာက္သြားၾကပါေသးတယ္။

အေမးအေျဖေတြလုပ္ ေဆြးေႏြးၾကေတာ့ အလုပ္သမားေတြ အေၾကာင္း ပါလာပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ အႏၲရာယ္ ကင္းရွင္းေရး သူတို႔ ဘယ္လိုစီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးတာ၊ လုပ္ခလစာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အျပည့္အ၀ ေပးတာေတြကို ရွင္းလင္းေျပာျပပါတယ္။ ေဒသခံ အလုပ္သမားေတြကို ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ၾကမ္းအလုပ္ေတြ ေပးလုပ္ရတာကေတာ့ ပညာအရည္အခ်င္း နည္းပါးမႈ၊ ကြ်မ္း က်င္တဲ့ အတတ္ပညာ မရွိမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္သမားတဦးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ အဲဒီ ကုမၸဏီ အေနနဲ႔ အခ်ိန္ ပိုေၾကး၊ လုပ္ခ လစာ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လက္ရွိ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ျပႆနာ ျဖစ္ပြားမႈေတြ ရွိေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ကုမၸဏီ တာ၀န္ရွိသူ တဦးကေတာ့ သူတို႔ တာ၀န္ယူထားတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းဟာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလကုန္ပိုင္းမွာ လက္စသတ္ရမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပေနပါေသးတယ္။

အဲဒီ ရခုိင္ ကမ္းလြန္ ေရႊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ ပိုက္လိုင္းနဲ႔ ေရနံပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း တည္ေဆာက္ေရးကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က စတင္ၿပီး အရင္ စစ္ အစိုးရနဲ႔ တ႐ုတ္ အစိုးရတို႔ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုထားတာပါ။

ကီလိုမီတာ ၂၈၀၀ ေက်ာ္ ရွည္လ်ားတဲ့ ပိုက္လိုင္းကို ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕ ျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕ကေန တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ယူနန္ျပည္ နယ္အထိ သြယ္တန္းေဖာက္လုပ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုက္လိုင္းဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ေက်ာက္ျဖဴနဲ႔ အမ္းၿမိဳ႕နယ္၂ ခုကို ျဖတ္သြားၿပီး မေကြး၊ မႏၲေလး ၊ ျပင္ဦးလြင္နဲ႔ ရွမ္း ျပည္နယ္ေတြကိုလည္း ျဖတ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ရခိုင္ကမ္းလြန္ ေရနံလုပ္ကြက္ A-1 နဲ႔ A-3 က ထြက္တဲ့ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က စၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ တ႐ုတ္ကို ေရာင္း ခ် ထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ တ႐ုတ္ကို တႏွစ္မွာ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ တန္ခ်ိန္ ကုဗမီတာ ၁၂ ဘီလီယံနဲ႔ ေရနံစိမ္းစည္ ၄ သိန္း ေလာက္ တင္ပို႔ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

ေရနံပိုက္လိုင္း နဲ႔ ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ မေဒးကြ်န္းကိုေတာ့ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ ရက္ ခရစၥမတ္ ေန႔ မနက္ပိုင္းမွာ သြားၾကပါတယ္။ ကား စထြက္ထြက္ျခင္းမွာ သတင္းသမား မိန္းကေလးတဦး ေခါင္းမူးၿပီး အန္လို႔ ေဆးခန္းျပရပါေသး တယ္။ ေက်ာက္ျဖဴကေန ၈ မိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ပင္လယ္ထဲက မေဒးကြ်န္းကို ေက်ာက္ျဖဴ ငလေပြ႕ ဆိပ္ကမ္းကေန စက္ေလွနဲ႔ တနာရီ ေလာက္ သြားရတာပါ။

မနက္ ၁၁ း ၀၀ နာရီေလာက္ စက္ေလွကမ္းကပ္လို႔ ကြ်န္းေပၚကုိ ေျခခ်လိုက္ရင္ပဲ အလုပ္သမားေတြ ေရာက္လာပါတယ္။ သူတို႔ကို ျမင္႐ုံနဲ႔ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ၾကမ္းေတြကို လုပ္ရတဲ့ ေဒသခံအလုပ္သမားေတြ ဆိုတာ သိသာလွပါတယ္။

မေဒးကြ်န္း ေက်ာက္ တန္းရြာ အလုပ္သမားတဦး ေျပာတာက အခုလို သတင္းသမားေတြ လာမယ္ဆိုလို႔ လူဦးေရ ၁၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ သူတို႔ကို တ႐ုတ္ ကုမၸဏီ က ဒီေန႔ အလုပ္ မဆင္းခိုင္းဘဲ အိမ္ျပန္ ေနခိုင္းတယ္တဲ့။ သူတို႔ဟာ မနက္ ၆ နာရီေလာက္ကတည္းက လုပ္ငန္းခြင္ကို ေရာက္ ေနၿပီးေတာ့ မျပန္ဘဲ သူတို႔ ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲ ေတြကို သတင္းသမားေတြ သိေအာင္ ေျပာျပခ်င္လို႔ လာေစာင့္ေနတာ ပါတဲ့။

သတင္းသမားေတြကလည္း အလုပ္သမားေတြကို ဓာတ္ပုံေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြ ႐ိုက္ၿပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ သမား ေတြ ေျပာတာက သူတို႔ဟာ တေန႔ကို က်ပ္ ၃၀၀၀-၄၀၀၀ ေလာက္ ရတယ္ဆိုေပမယ့္ အၿမဲတမ္း ၀န္ထမ္းေတြ အေနနဲ႔ အလုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ ေျမႀကီးတူး၊ လမ္းေဖာက္၊ သန္႔ရွင္းေရး အစရွိတဲ့ ႀကံဳရာ က်ပန္း အလုပ္ေတြကို လိုမွ ေန႔စားေခၚခိုင္းတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲ နဲ႔ အနာဂတ္ ရပ္တည္ေရး မေရရာမႈ ရွိတယ္တဲ့။

တ႐ုတ္ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈေတြ၊ လုပ္ခလစာ ကြာျခားမႈေတြလည္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တ႐ုတ္ ၀န္ထမ္း တခ်ိဳ႕က သူတို႔အေပၚေျခေထာက္နဲ႔ ညႊန္ျပ ခိုင္းေစတာမ်ိဳး ႐ိုင္း႐ိုင္းျပျပ ဆက္ဆံတာေတြလည္း ရွိတယ္တဲ့။ တခ်ိဳ႕ေန႔ရက္ေတြမွာ အလုပ္ခ်ိန္ ၁၀ နာရီ ေလာက္ လုပ္ရ ေပမယ့္လည္း အခ်ိန္ပိုေၾကး မရဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။

မေဒးကြ်န္းေပၚမွာ ရြာမ ၊ ေက်ာက္တန္း ၊ ၿပိန္ နဲ႔ ပန္းထိန္ဆည္ ဆိုတဲ့ ရြာ ၄ ရြာ ရွိၿပီးေတာ့ ေဒသခံ လူဦးေရ ၃၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီ ရြာသားေတြဟာ အရင္တုန္းက လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ေရလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သူေတြ ျဖစ္ၿပီး အခု ဒီ စီမံကိန္းေတြေၾကာင့္ သူတို႔ အလုပ္ေတြ လုပ္လို႔မရၾကေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ေဒသခံ ရြာသားတဦးက ကြ်န္းပတ္လည္မွာရွိတဲ့ ငါးဖမ္းလို႔ ေကာင္းတဲ့ ေနရာကို စီမံကိန္း သေဘာၤေတြ လာလာ ဆိုက္ထားလို႔ သူတို႔ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း ပ်က္ရတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီ သေဘာၤေတြ၀င္လာလုိ႔ ငါးဖမ္းပုိက္ေတြ ပ်က္စီးၿပီး တခ်ိဳ႕ သေဘာၤေတြဆိုရင္ ဆိုက္ ထားတာ လနဲ႔ခ်ီၾကာတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း မိုင္းခြဲတဲ့ ေနရာမွာ လုပ္ရင္း ထိခိုက္ ဒဏ္ရာရတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုေတြ ႀကံဳၾကရေပမယ့္ နစ္နာေၾကး မယ္မယ္ရရ မရၾကဘူးလို႔လည္း သိရပါတယ္။ အဲဒီ အလုပ္သမား ေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ေနရာ က ေရနက္ဆိပ္ကမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ ေနရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

သတင္း သမားေတြဟာ တျခားေနရာေတြက တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြဆီကိုလည္း သြားၾကပါတယ္။ လက္စ သတ္ေနၿပီ ျဖစ္ တဲ့ ေရနံတင္ ဆိပ္ကမ္း၊ တည္ေဆာက္ေနဆဲ ဂါလန္ ၁ သိန္းေလာက္ ဆန္႔တဲ့ ေရနံ သိုေလွာင္ကန္ စတဲ့ ေနရာေတြပါ။ တ႐ုတ္ ၀န္ထမ္းေတြ ထားတဲ့ ေနရာေတြကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အေသအခ်ာ အေဆာက္အအုံ ေဆာက္လုပ္ၿပီး အသုံးအေဆာင္ အစုံအလင္နဲ႔ ထားတာပါ။

စီမံကိန္း ဧရိယာထဲက ကုန္းျမင့္ေလး တေနရာမွာေတာ့ ေစာေစာက က်ပန္း အလုပ္သမား ေတြေနတဲ့ ေနရာတခုကိုေတြ႕ရပါတယ္။ မိုးေလ၀သ ကုန္းလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ပီနံအိတ္ အခြံေတြကို အမိုးအကာ ေတြလုပ္ၿပီး ယာယီတဲ ထိုးေနၾကတာပါ။ အဲဒီလို ၅ ေပ x ၆ ေပ ပတ္လည္ ေလာက္ပဲရွိတဲ့ တဲေတြ ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေတြ႕ရပါတယ္။ အနံ႔အသက္ ဆိုးဆုိး ၀ါး၀ါး ရွိတာကို လည္း သတိထား မိပါတယ္။ မိသားစုအလိုက္ ကေလးငယ္ေလးေတြနဲ႔ အသက္ႀကီးသူေတြလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ သူတို႔ေတြ ေနထုိင္ စားေသာက္ မႈဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မညီညြတ္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိလို႔ အဲဒီမွာေနတဲ့ အလုပ္သမား တဦးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သက္ ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူေတြက က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ အစီအစဥ္ လုပ္ေပးတာ မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီလုိ တဲမ်ိဳးေတြ အျခား ေနရာ ၂ ေနရာေလာက္မွာလည္း ေတြ႕ရပါေသးတယ္။

စီမံကိန္း ဧရိယာအတြင္း ဒီလို ယာယီတဲေတြထိုးၿပီး လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြထဲမွာ မေဒးကြ်န္း ေဒသခံေတြတင္ မကပါဘူး။ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ေျမာက္ဦး၊ မာန္ေအာင္ အစရွိတဲ့ ေဒသေတြကလည္း ပါၾကပါတယ္။

အဲဒီ ယာယီတဲေတြ ေနရာမွာ ရွိေနတုန္း CNPC တ႐ုတ္ ကုမၸဏီ တာ၀န္ရွိသူ တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ စီမံကိန္း ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေရး လုပ္ေနတဲ့ ေဒသခံေတြက လာေခၚပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ကို အဲဒီေဒသခံေတြက ခ်ိတ္ဆက္ေစာင္ရြက္တာ လို႔လည္း သိရတယ္။ အခုလို တ႐ုတ္ေတြဘက္က သတင္းသမားေတြကို ေတြ႕ဆုံဖို႔ စိတ္၀င္စားတာဟာ တိုးတက္မႈ တခုပါပဲ။ အရင္ က ဆိုရင္ သတင္းသမားေတြ သူတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆုံဖို႔ မေျပာနဲ႔ စီမံကိန္း ဧရိယာ ထဲ၀င္ဖို႔၊ ဓာတ္ပုံ ႐ိုက္ဖို႔ ေတြကို ခြင့္မျပဳပါဘူး။

တ႐ုတ္ ကုမၸဏီ အစည္းအေ၀းခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ့ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီ တာ၀န္ရွိသူ ၂ ဦးနဲ႔ စကားျပန္ အပါအ၀င္ ျမန္မာ့ ေရနံနဲ႔ သဘာ၀ ဓာတ္ေငြ႕လုပ္ငန္း(MOGE) တာ၀န္ရွိသူ ၂ ဦးလည္း အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ MOGE က တာ၀န္ရွိသူေတြက ဦးဖိုးေက်ာ္နဲ႔ ဦးၾကည္ရွိန္လို႔ သိရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အားလုံး မိတ္ဆက္ၾကပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ေမးျမန္း ေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးတာေတြကေတာ့ ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္း လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အဆုံးသတ္ကာလ၊ အလုပ္သမားအေရး၊ ေက်ာက္ျဖဴ ေဒသတြင္း လွ်ပ္စစ္မီး ၂၄ နာရီ ရရွိေရး၊ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး အပါအ၀င္ ေဒသဖြံၿဖိဳးေရးနဲ႔ စီမံကိန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဒသခံမ်ားအတြက္ အက်ိဳးခံစားခြင့္ ဆုိင္ရာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တ႐ုတ္တာ၀န္ရွိသူေတြဘက္က ရွင္းျပတာကေတာ့ ပိုက္လိုင္း စီမံကိန္းမွာ CNPC က ၅၀.၉ ရာခိုင္ႏႈန္း နဲ႔ MOGE က ၄၉.၁ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါ၀င္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားေၾကာင္း၊ ဂက္စ္ ပိုက္လိုင္းကို ၂၀၁၃ ေမလကုန္မွာ အဆုံးသတ္ၿပီး ေရနံပိုက္လိုင္းကို စက္တင္ဘာ လကုန္ ပိုင္းမွာ အဆုံးသတ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားအေရးကို အေလးထားေၾကာင္း၊ ၀န္ထမ္း စုစုေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိရာမွာ ေဒသ ခံ အလုပ္သမား ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ အလုပ္ေပးထားေၾကာင္း၊ သင့္တင့္မွ်တတဲ့ လုပ္ခလစာနဲ႔ အက်ိဳးခံစားခြင့္မ်ားရရွိေစရန္ လည္း ေဆာင္ရြက္ေပး ထားေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ေဒသခံအလုပ္သမား အမ်ားစုကို ေအာက္ေျခသိမ္း က်ပန္းအလုပ္ေတြ ေပးထား ရတာက အတတ္ပညာ ကြ်မ္း က်င္မႈ နည္းပါးတဲ့အတြက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေဒသအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ဘက္က ေျပာဆိုရွင္းလင္းတာေတြ အမ်ားစုကို ေက်နပ္မႈ မရွိပါဘူး။ မေဒးကြ်န္း ေပၚမွာ ေဒသခံ အလုပ္သမား စုစုေပါင္း ၁၄၀-၁၅၀ ေလာက္ပဲရွိတယ္လို႔လည္း ေျပာၾကပါတယ္။

လွ်ပ္စစ္မီး ၂၄ နာရီ ရရွိေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး စတဲ့ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဆိုင္ရာမ်ားအတြက္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီက ေဒၚလာ ၁၀ သန္း လွဴဒါန္း ထားၿပီးသား ျဖစ္တယ္လို႔ တ႐ုတ္ဘက္က အဓိက တာ၀န္ယူ ရွင္းလင္းတဲ့ Chang Huan Lai ဆိုသူက ေျပာဆို လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သတင္းသမားေတြနဲ႔ ေဒသအေရး လႈပ္ရွားသူေတြဘက္က စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ဘယ္ကို လွဴတာလဲလို႔ ေမးၾကပါတယ္။ အစိုးရက တဆင့္ လွဴတာဆိုေတာ့ ေဒသအေရး လႈပ္ရွားသူေတြက သူတို႔ မသိပါဘူး၊ အဲဒီေငြေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္သလဲ သိခ်င္ပါတယ္ ဆိုေတာ့ တ႐ုတ္ ဘက္ကေရာ၊ MOGE တာ၀န္ရွိသူမ်ားပါ ေရေရရာရာ အေျဖမေပးႏုိင္ၾကပါဘူး။

ေဒသဖြံၿဖိဳးေရးအတြက္ ဆိုၿပီး စာသင္ေက်ာင္း တခ်ိဳ႕နဲ႔ ေဆးေပးခန္း တခ်ိဳ႕ ေဆာက္ေပးထားတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ေဒသခံ ေတြ ကေတာ့ အဲဒီ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ေဆးေပးခန္းေတြက အေဆာက္အအုံပဲ ရွိတယ္၊ စာသင္မယ့္ ဆရာ ဆရာမေတြ၊ ပရိေဘာဂ ေတြ မရွိဘူး၊ ေဆး၀ါးနဲ႔ ေဆးကုသေပးမယ့္သူေတြ မျပည့္စုံဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ MOGE က ဦးၾကည္ရွိန္က ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္းအားလုံး ႏုိင္ငံေတာ္က ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း၊ အမည္ေပါက္သူမ်ားကိုသာ ေလ်ာ္ေၾကးေပးႏုိင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆို ရွင္းလင္း သြားပါတယ္။ ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း စီမံကိန္းနဲ႔ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ အေသအခ်ာ မသိခဲ့ၾကရပါဘူး။

ေနာက္တေန႔ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္မွာ ပိုက္လိုင္း ဆက္သြယ္ေရး ကန္ထ႐ိုက္ယူ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ Punj Lloyd Ltd အိႏၵိယ ကုမၸဏီ တာ၀န္ ရွိသူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႕ဆုံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကုမၸဏီက မႏွစ္က စၿပီး ၂၀၂ ကီလိုမီတာ ရွည္တဲ့ ပိုက္လိုင္း ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ ငန္းကို တာ၀န္ယူ လုပ္ကိုင္ေနတာလို႔ ဆုိပါတယ္။ သူတို႔ လုပ္ငန္းက ၂၀၁၃ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ အၿပီးသတ္မယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေျမ ယာ သိမ္းဆည္းမႈေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပုိၿပီးရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရတာေတြ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ သိမ္းတဲ့ေျမယာေတြ အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြေတြကို MOGE က ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ေျမယာနဲ႔ သီးႏွံ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေရး အဖြဲ႕က တဆင့္ ပိုင္ရွင္ အမည္ေပါက္ သူေတြကို ေပးေလ်ာ္ထားတယ္လို႔ ရွင္းလင္းပါတယ္။ ပိုက္လိုင္း တေလွ်ာက္ လယ္ တဧက ၁၄ သိန္း၊ ဥယ်ာဥ္ ၿခံေျမ ၃၆ သိန္း၊ ငါးကန္ တကန္ ၃၃ သိန္း ႏႈန္းနဲ႔ ေပးေလ်ာ္တယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ေျမယာ အမ်ားစုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အမည္ေပါက္သူကေတာ့ ေရတပ္ ဗုိလ္မႉး ေဟာင္း တဦး ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒသအေခၚ ၂၄ ဧက လို႔ ေခၚတဲ့ Punj Lloyd Ltd ႐ုံး၀န္းက်င္ က ေျမယာ အသိမ္းခံထားရသူ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူတို႔ လယ္ေျမေတြကို အဲဒီဗုိလ္မႉးေဟာင္း အမည္ေပါက္နဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးထားတယ္ၾကားေပမယ့္ သူတို႔ မရရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အနီး၀န္းက်င္ရွိ လယ္ေျမ ၅ ဧက ခြဲေလာက္ အသိမ္းခံထားရတဲ့ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ဆိုတဲ့ ေတာင္သူဦးႀကီးက သူဟာ ဒီလယ္ေတြကို လုပ္ကိုင္လာတာ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး အခု ေရတပ္ ဗိုလ္မႉးေဟာင္းရဲ႕ အမည္ေပါက္ေနေၾကာင္း၊ သူ႔အေနျဖင့္ ေလ်ာ္ေၾကးရလိုမႈထက္ တရား နည္းလမ္းတက် ျဖစ္ေစ လိုေၾကာင္း သတင္းသမားေတြကို ေျပာပါတယ္။

လက္ရွိ လယ္လုပ္ကိုင္ေနသူ တဦးျဖစ္တဲ့ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ ဆိုသူကလည္း သူ႔ လယ္ ၂ ဧကေလာက္မွာ အိႏိၵယ ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းခြင္ ဘက္က လႊတ္လိုက္တဲ့ စက္ဆီေတြ၊ ေရဆိုးေတြ ၀င္ေရာက္လာမႈေၾကာင့္ လုံး၀ ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးလို႔ မရေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။

အဲဒီလယ္ကြက္နဲ႔ မနီးမေ၀းမွာလည္း ေရဆိုးေတြ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကန္တကန္ကို ေတြ႕ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေရဆိုးေတြကို စနစ္တက် စြန္႔ပစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္း ေျမႀကီးေပၚမွာ စီးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

အဲဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ဆိုင္ရာ ထိန္းသိမ္းေရး အစီအစဥ္ကို သတင္းသမားတဦးက ေမးေတာ့ အိႏၵိယ ကုမၸဏီ အေနနဲ႔ ေရေရရာရာ ျပန္မေျပာႏုိင္ဘဲ တ႐ုတ္ ကုမၸဏီရဲ႕ မူ၀ါဒ ေအာက္မွာသာ လုပ္ကိုင္ေနတာပါလို႔သာ ေျဖၾကားလိုက္ပါတယ္။

ဒီဇင္ဘာ ၂၇ မနက္ပိုင္းမွာ အားလုံး အဲပုဂံနဲ႔ ရန္ကုန္ျပန္မယ္၊ ေလယာဥ္ ကြင္းခ်ိန္း ၁၁ နာရီ ၊ ၁၀ နာရီေလာက္ ထမင္းစားၾကမယ္၊ အဆင္သင့္ျပင္ထား ၾကပါလို႔ ခရီးစဥ္ ဦးေဆာင္သူေတြက အေၾကာင္းၾကားလုိ႔ အထုပ္အပိုးေတြျပင္ၿပီး အသင့္ ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ အဲပုဂံက ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားတယ္၊ သူတို႔ ေလေၾကာင္း ခရီးစဥ္ ဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။

အဲဒီ သတင္းၾကားေတာ့ တခ်ိဳ႕က စိတ္ပ်က္ညီးညဴၾကသလို၊ ႀကိတ္ၿပီး ၀မ္းသာေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ ခရစၥမတ္ေန႔က ရွမ္းျပည္ ဟဲဟိုး ေလဆိပ္မွာ အဲပုဂံ ပ်က္က်ၿပီး လူ ၂ ဦေသထားတဲ့အတြက္ စိုးရိမ္ေနၾကလို႔ပါ။

ဒါေပမယ့္ အဲပုဂံ ေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ ၀န္ေဆာင္မႈကိုေတာ့ ဘ၀င္မက်သူ မ်ားပါတယ္။ ေလေၾကာင္းလိုင္း အစီအစဥ္ ဖ်က္သိမ္း တာကို အေၾကာင္းၾကားခ်ိန္ သိပ္ေနာက္က်လြန္းလို႔ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြကို ခရီးသည္ က ေန႔ရက္ အခ်ိန္ ေရႊ႕ဆိုင္းလိုရင္ အနည္းဆုံး ၇၂ နာရီ ႀကိဳတင္ အေၾကာင္းၾကားရမယ္လို႔ သတ္မွတ္ ထားတာမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ေငြပိုေပး ရတာမ်ိဳးေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ တျခားနည္းလမ္းနဲ႔ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ၾကရပါတယ္။ ပထမ စက္ေလွနဲ႔ ေတာင္ကုတ္အထိသြား၊ ေတာင္ကုတ္ကေန ရန္ကုန္ ခရီးဆက္ မယ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီခရီးက လိုအပ္တာထက္ အခ်ိန္ပိုၾကာႏုိင္တယ္ ဆိုလို႔ မြန္းလြဲ ၁ နာရီ ေလာက္မွာ ေဒသခံေတြ အကူအညီနဲ႔ ကား ၃ စီး ငွားၿပီး ေတာင္ကုတ္ကို ခ်ီတက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေတာင္ကုတ္နဲ႔ ေက်ာက္ျဖဴၾကားမွာ ကမၻာ့ အႀကီးဆုံး ဒီေရေတာ တခုကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါေသးတယ္။ ကားလမ္းက အဲဒီ ဒီေရေတာႀကီးကို ခြဲၿပီး ေဖာက္ထားတာပါ။ ေဒသခံ ကားသမားေျပာတာကေတာ့ ကားလမ္းတေလွ်ာက္ ဒီေရေတာ အစအဆုံး ဟာ မိုင္ ၂၀ ေလာက္ ရွိတယ္တဲ့။ ဓနိေတာေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ေက်ာက္ျဖဴကေန ေတာင္ကုတ္ကို ကားေမာင္းခ်ိန္ ၇ နာရီေလာက္ ၾကာပါတယ္။ ေတာင္ကုတ္မွာ ညစာစားေတာ့ ည ၈ နာရီေက်ာ္ေလာက္ ရွိပါၿပီ။ ညစာ စားၿပီး အဆင္ေျပတဲ့ ကားတစီး ငွား၊ ရန္ကုန္ကို ခရီးဆက္ၾကပါတယ္။ ကားကေတာ့ အလာတုန္းက စင္းလုံး ငွားလာတဲ့ ရန္ကုန္-ေက်ာက္ျဖဴ အေ၀းေျပး ဟြန္ဒိုင္း ကားမ်ိဳးပါ။

ကားေပၚလည္း ေရာက္ေရာ စူးရွျပင္းထန္တဲ့ အနံ႔ေၾကာင့္ အားလုံး တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္လိုက္ၾကပါတယ္။ ငါး ပုစြန္ ေျခာက္ အိတ္ေတြဟာ ထိုင္ခုံေတြက လြဲလို႔ ေျခခ်စရာ မရွိေအာင္ အျပည့္တင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ခရီးစဥ္ စီစဥ္သူ ရခိုင္ အမ်ိဳးသမီး တဦးဆိုရင္ ေခါင္းမူးတာ ကားထြက္ၿပီး အေတာ္ၾကာတဲ့ အထိပါပဲ။ အျပန္ခရီးဟာျဖင့္ အားလုံးလိုလုိ မလန္းဆန္းၾက ေပ မယ့္ ရန္ကုန္ ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔ သည္းခံစိတ္ထားၿပီး ကားေပၚ လိုက္ပါလာခဲ့ၾကတာ ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ မြန္းလြဲမွပဲ ခရီးစဥ္ဆုံးပါေတာ့တယ္။

Ref: ဧရာ၀တီ