ေသြးသစ္ေလာင္းရမည့္ အလွည့္အေျပာင္း

အလွည့္အေျပာင္းကာလက အေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးေပးတတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနက ေပးအပ္ လာသည့္ အေျပာင္းအလဲကို လွမ္းဆြတ္ယူဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္မေနခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ရခဲလွသည့္ မဟာ အခြင့္ အလမ္းမ်ားကို လက္လႊတ္ ဆုံးရွုံးသြားရမည္မွာ ေသခ်ာေနေပသည္။

ထိုကဲ့သို႔ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ လမ္းလြဲခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းစာ မ်က္ႏွာမ်ားေပၚတြင္ အထင္အရွား ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ဦးေဆာင္မွဳ ႏွင့္ လူထုတရပ္လုံး ပူးေပါင္းပါ၀င္ လက္တြဲဆင္ႏြဲ ခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးက မ.ဆ.လပါတီ ၏ အုပ္ခ်ဴပ္ေရး ယႏၱရားႀကီးတခုလုံးကို ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကာလ၌ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အသက္ သြင္းလိုသည့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားသည္ ၾကားျဖတ္အစိုးရဖြဲ႔စည္းၿပီး တိုင္းျပည္အား ထိန္းခ်ဴပ္ထား ႏိုင္ရန္ အဆင္သင္႔ ျဖစ္မေနခဲ့ၾကပါ။ ထိုမွတဖန္ ၉၀-ခု ေရြးေကာက္ပြဲက ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု မ်ားကို တိုင္းျပည္အား ဒီမိုကေရစီစနစ္ဆီသို႔ ခ်ီတက္သြားႏိုင္သည့္ မဟာအခြင့္အေရး လမ္းေၾကာင္းႀကီးတခု ခင္းခ်ေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဤတႀကိမ္၌လည္း အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ ဒီမိုကရက္တစ္ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္မေနခဲ့ၾကပါ။ ဤသို႔ျဖင့္ အားလုံးသိရွိထားၾကသည့္အတိုင္း ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးသည္ ေအာင္ျမင္မွဳကင္းမဲ့စြာ ႏွစ္ ၂၀ သက္တမ္းကာလကို ေက်ာ္လြန္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီး တဘက္တြင္ အၾကြင္းမဲ့စစ္ အာဏာရွင္စနစ္သည္ သက္ဆိုးရွည္သထက္ ရွည္လာေနေပသည္။

ေဆာင္းပါး သရုပ္ေဖၚ

ဤကဲ့သို႔ႏွစ္ ၂၀ ျပည့္လြန္ကာလတြင္ ႏိုင္ငံေရး သုံးသပ္သူမ်ားက အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားၾကားတြင္ ညီညြတ္ေရးကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုလို ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လက္တဆုပ္စာ စစ္၀ါဒီမ်ား သက္ဆိုးရွည္ေနရသည္ ဟု ေ၀ဖန္ေရးသားလာၾကသည္။ အကယ္၍ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ား ညီညြတ္ေနလွ်င္ န.အ.ဖ စစ္အုပ္စုကို ေအာင္ျမင္စြာျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ျပီး လူထုတရပ္လုံးလိုလားသည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ အျမန္ဆုံး အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ မည္ဟု မွတ္ယူထားၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ ဤကဲ့သို႔ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ သည္ လူတိုင္း လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ေတာ့ ေယဘုယ်ဆန္လြန္းသည္ဟု ေျပာရ ေပမည္။ တကယ္တမ္း ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္အား ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ညီညြတ္ေရးသည္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္းမွဳအတြက္ အဓိက လိုအင္မဟုတ္ပဲ ဒီမိုကရက္တစ္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အနာဂတ္ကို အျမင္က်ယ္က်ယ္ လွမ္းၾကည့္ႏိုင္မွဳ ကင္းမဲ့ေနျခင္းႏွင့္ မဟာဗ်ဴဟာပိုင္းဆိုင္ရာအရေရာ နည္းဗ်ဴဟာပိုင္း ဆိုင္ရာအရပါ အဆင္သင္႔ ျဖစ္မေနျခင္းကသာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆရေပမည္။

လူမ်ိဳးေပါင္းစုံပါ၀င္သည့္ ျမန္မာ့လူထုသည္ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားမွဳျမင့္မားၿပီး ညီညြတ္မွဳကို အၿမဲတမ္း ထုတ္ေဖာ္ ျပသေနခဲ့ၾကသည္။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီး၊ ၉၀-ခု ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ႏွင့္ ၂၀၀၇ ခု စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ားသည္ လူထု၏ စည္းလုံးညီညြတ္ျခင္းမ်ားမွ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္သည့္ ႏိုင္ငံေရး အသီးအပြင့္္မ်ားျဖစ္သည္။ လူထု၏ အေရးၾကဳံလွ်င္ သက္လုံေကာင္းသည့္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသည့္ ဆႏၵမ်ားကို အျမဲတမ္း ထင္ရွားစြာေတြ႔ ျမင္ေနရသည္မွာ ခိုင္မာသည့္ ေသြးစည္းျခင္းႏွင့္ လူမွဳရင္းျမစ္မ်ား (Strong Solidarity and Social capital) ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ သာ ျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္လွ်င္ ျငင္းဖြယ္ရာမရွိဟု ထင္သည္္။ အတိုက္အခံပါတီ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ေလ့လာ ၾကည့္လွ်င္လည္း အားလုံး တညီတညြတ္တည္း လက္ခံက်င့္သုံးသည့္ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး မူ၀ါဒကို ေတြ႔ရေပ မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီညြတ္ေရး ႏုိးေဆာ္သံသည္ အေပၚယံ နားေထာင္၍ ေကာင္းေသာ စကားလုံးမွ်သာျဖစ္ ေနၿပီး ႏိုင္ငံေရးျပႆနာအား လက္ေတြ႔က်က် လမ္းျပေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည့္ အေျဖေကာင္းတခု ျဖစ္မလာႏိုင္ဟု ထင္သည္။ တကယ္တမ္းတြင္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီတပ္ဦးကို ဦးေဆာင္ေနၾကသူမ်ား၌ ၾကည္လင္ျပတ္သား သည့္ လားရာအျမင္ (Clear and determined vision) မရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရသည့္ စုေပါင္း ဦးေဆာင္မွဳ ကင္းမဲ့ေနျခင္းသည္္သာ အဓိက အားနည္းခ်က္ျဖစ္လာခဲ့ျပီး ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး အထ ေျမာက္ေအာင္ျမင္ႏိုင္မည့္ လူထု၏ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားႏွင့္ အသက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္း လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကို အလဟႆ ျဖဳန္းတီးပစ္ေနခဲ့သည္ဟု ေျပာရေပမည္။

၁၉ရာစု ဂ်ာမန္ဒႆနပညာရွင္ ေဟေဂလ္ (Hegel) က “ႏိုင္ငံေရးတြင္ ထာ၀ရမိတ္ေဆြ၊ ထာ၀ရ ရန္သူမရွိ၊ ထာ၀ရ အက်ိဳးစီးပြါးသာရွိသည္” ဟု ဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ဤအေတြးအေခၚႏွင့္ ဆင္တူေသာ ထာ၀ရ အက်ိဳးစီးပြါး ကို လက္ကိုင္ထားျပီး ဦးတည္သြားလိုသည့္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးသည္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ကို ဆယ္စုႏွစ္ (၂) စု နီးပါးခန္႔ ဖုံးလႊမ္းထားေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးခရီးအား အတူ လက္တြဲသြားလိုသည့္အျမင္သည္ အသုံး၀င္ႏိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္အတြက္ အသုံးမတည့္သည့္ ဖေလာဆိုဖီ္ တခုျဖစ္ေနေၾကာင္းကို အခ်ိန္ကာလမ်ားက သက္ေသျပခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ မရွိေသာ န.အ.ဖ စစ္အုပ္စု က ထာ၀ရအက်ိဳးစီးပြါးဆီ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြါး အား ခြဲေ၀ေပးရမည့္ ျခိမ္းေျခာက္မွဳတခုအျဖစ္ ရွုျမင္ေနမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ နားလည္မွဳ လြဲခဲ့ဟန္ရွိသည့္ ေနာက္အခ်က္တခုကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို ေရာေထြးျပီး ခ်ဥ္းကပ္္ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာ ခ်င္သည္။ ကမၻာ့သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားေပၚ၌ ႏိုင္ငံေရးစနစ္တြင္ အျမဲတမ္း ရန္သူရွိေၾကာင္းကို ခိုင္ခိုင္မာမာ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ ပေဒသရာဇ္၊ ဖက္ဆစ္ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္တို႔သည္ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အတြက္ အျမဲတမ္း ရန္သူျဖစ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ထိုစနစ္မ်ား ျပိဳလဲက်ရႈံး ခ်ဴပ္ၿငိမ္းသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာ ကမၻာေပၚ၌ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ က်ယ္ျပန္႔စြာ ထြန္းကားလာခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ကမၻာ့လူ႔သမိုင္းတြင္ ေပၚ ထြန္းခဲ့ေသာ ဘယ္စစ္အာဏာရွင္မွ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာအား အလြယ္တကူ လက္ ေလွ်ာ့ အရွုံးေပးသြားခဲ့ျခင္း မရွိေၾကာင္းကို ေလ့လာေတြ႔ရွိုရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စစ္စနစ္ႏွင့္ ဒီမို ကေရစီစနစ္ကို ဆက္စပ္ျပီး ရင္ၾကားေစ့ေဆြးေႏြးလိုျခင္းသည္ မွားယြင္းသည့္လားရာအျမင္ (wrong vision) တခုျဖစ္ေနရုံသာမက မေအာင္ျမင္သည့္မဟာဗ်ဴဟာ (failed strategy) တခုလည္းျဖစ္သည္ဟု ေကာက္ ခ်က္ခ် သုံးသပ္ႏိုင္မည္ ထင္သည္။

တဘက္တြင္ အားလုံးသိရွိထားၾကသည့္အတိုင္း နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္္ ခံရျခင္းေၾကာင့္ သိန္း ခ်ီ ေသဆုံးျပီး သန္းခ်ီေသာ ျပည္သူလူထုမ်ား အတိဒုကၡေရာက္ကာ ကယ္သူမဲ့ေနသည့္ၾကားမွ အတု အေယာင္ ဆႏၵခံယူပြဲကို က်င္းပ၍ န.အ.ဖစစ္အုပ္စု၏ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဴပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒအား ေမလ ၂၉ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးအား ဆြဲဆန္႔သြားႏိုင္ေရးကို အဓိကရည္မွန္း သည့္ ဤဖြဲ႔စည္းပုံအား အတည္ျပဳလိုက္ျခင္းသည္ ရာစုတ၀က္ၾကာ ျပည္တြင္းစစ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ား ေၾကာင့္ အေမွာင္အတိ ဖုံးလႊမ္းခံေနရသည့္ တိုင္းျပည္အား ထပ္မံ၍ အနက္ေရာင္ခ်ယ္သလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ သည္။ တနည္းေျပာရေသာ္ အေမွာင္ထဲ၌ အေမွာင္ကို ထြန္းညွိျခင္းသာျဖစ္ျပီး အလင္းကို ရွာေဖြျခင္း မဟုတ္ ပါ။ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ လူထုဆႏၵမဲတျပားမွ မပါပဲ အခြင့္ထူးခံ အမတ္မ်ား အျဖစ္ ေနရာယူထားၾကမည့္ စစ္ဗိုလ္မ်ားကသာ ႀကီးစိုးခ်ယ္လွယ္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ေပးထားသည့္ ထို ဖြဲ႔စည္းပုံသည္ ဒီမိုကေရစီ၏ အေျခခံအႏွစ္သာရႏွင့္ လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနသည္မွာ အထူးေျပာစရာ မလိုေတာ့ ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဖြဲ႔စည္းပုံအား အသက္သြင္း က်င့္သုံးလာမည့္ အစိုးရကိုလည္း အရပ္သားအစိုးရဟု ေခၚ ဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ စင္စစ္အားျဖင့္ လက္ရွိစစ္စနစ္အား ပုံစံတမ်ိဳးျဖင့္ မြမ္းမံခ်ယ္သထားသည့္ ပုံစံသစ္တခု သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဖြဲ႔စည္းပုံအရ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ လူထုသေဘာထားႏွင့္ ထပ္တူက်ေသာ ဥပေဒျပဳႏိုင္မွဳ မ်ား ကင္းမဲ့လာႏိုင္သလို ဖြဲ႔စည္းပုံပါ ပုဒ္မမ်ားအား ျပင္ဆင္ေရးဆြဲ ျပဌါန္းပိုင္ခြင့္ကိုလည္း တင္းက်ပ္စြာ ထိန္း ခ်ဴပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ပြင့္လင္းစြာေျပာရလွ်င္ လက္ရွိျမန္မာျပည္၏ အေျခအေနသည္ ဓားျပဂိုဏ္းႀကီးတခုက ရြာတရြာအား ၀င္စီး ထားသည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ မုဒိမ္းက်င့္၊ လူသတ္တတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး စီးပြါးေရးအျမင္ လုံး၀မရွိ သည့္ န.အ.ဖစစ္အုပ္စုက ခ်ဴပ္ကိုင္ထားေသာ တပ္မေတာ္ဟု ေခၚတြင္ေနသည့္ ဒီေန႔ကာလ ဗမာစစ္တပ္ သည္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္သာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၏ စစ္တပ္အျဖစ္သတ္မွတ္၍ ရႏိုင္ေသာ္လည္း အႏွစ္သာရ အား ျဖင့္ေတာ့ ခိုးဆိုးလုယက္ လူသတ္ျခင္းမ်ားကို လက္ရဲဇက္ရဲက်ဴးလြန္တတ္ေသာ ဓားျပဂိုဏ္း အဆင့္သာသာ ရွိေတာ့သည္ဟု ေျပာရေပမည္။ ထိုသို႔ ဓားျပမ်ား၏ ၀င္စီးျခင္းကို ခံထားရသည့္ တိုင္းျပည္တြင္ ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအသြင္ကူးေျပာင္းေရးသည္ မွားယြင္းေသာ အေျဖရွာမွဳတခု ျဖစ္ ေနမည္ဟု ထင္သည္။

ေရွ႕မတိုး ေနာက္မဆုတ္သာသည့္ အေျခအေနျဖင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းႀကီး ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) လြန္လာခဲ့သည့္ ဒီေန႔ကာလသည္ အလွည့္အေျပာင္း အခ်ိဳးအေကြ႔ တေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာေနသည္ဟု ေျပာရေပမည္။ အခုလို အလွည့္အေျပာင္းကို လက္ဦးမွဳ ရယူသည့္အေနျဖင့္ န.အ.ဖ စစ္အုပ္စုက ၄င္းတို႔၏ စစ္စနစ္ကို ပုံစံတမ်ိဳးဖန္တီးျပီး အသြင္ေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားလာေနသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအတြက္လည္း မဟာဗ်ဴဟာ နည္းဗ်ဴဟာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးဆက္ပါ လူစားလဲ ေသြးသစ္ေလာင္းၿပီး သမိုင္းဆိုင္ရာ အဆုံးအျဖတ္ေပးရမည့္ အခ်ိန္ကာလတခုသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာေနသည္ ဟု ထင္သည္။ ေယဘုယ်၀ါဒီမ်ား၏ ခံစားမွဳ အဓိကပဓါန၀ါဒကို ကိုင္စြဲၿပီး ဒီမိုကေရစီအိပ္မက္ကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနျခင္းထက္ လူထုအေျချပဳ ဗဟု၀ါဒျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကို ဖန္တီးဖို႔ ေရရွည္ စီမံကိန္း ခ်ႏိုင္သူမ်ားကိုသာ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္က လိုလားေနသည္ဟု ယူဆမိသည္္။

ေသခ်ာေနသည္မွာ လာမည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတြင္ လူမွဳစီးပြါး အက်ပ္အတည္းမ်ား (Socio-economic Crises) ေၾကာင့္ လူထုေပါက္ကြဲမွဳမ်ား အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ၿပီး စစ္အုပ္စု၏ အုပ္ခ်ဴပ္ေရးယႏၱရားအား ရပ္တန္႔ ပစ္ႏိုင္ေလာက္သည့္ လူထုသပိတ္မ်ားလည္း ျဖစ္္ေပၚလာႏိုင္သည္။ သို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး အတိတ္ ၏ ေအာင္ပြဲကို တသသျဖင့္ လြတ္ေသာငါးႀကီးေနျခင္းထက္ ဂိမ္းအသစ္ကစားရမည့္ ယခုလို အနာဂါတ္ စိန္ေခၚပြဲတြင္ လူေဟာင္းမ်ားျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွုံးနိမ့္ခဲ့ရေသာ ယွဥ္ၿပိဳင္မွဳကိုစြန္႔လႊတ္၍ ေသြးသစ္ေလာင္း လူ သစ္လဲျခင္းျဖင့္သာ အလွည့္အေျပာင္းကေပးေသာ အေျပာင္းအလဲ ရလဒ္ေကာင္းကို ရယူႏိုင္မည္ဟု ယုံ ၾကည္မိပါေတာ့သည္။ ။ ။

ညီညီေထြး (နယ္သာလန္)
REF: လူထုအသံ