က်ည္ဆံေတြတိုး၊ ေသနတ္မ်ိဳးစံု၊ လက္နက္ေတာင္လိုပံု - ခင္မမမ်ိဳး

စာေရးသူတို႔၏ အမိျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တခ်ိန္ေသာကာလက အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ ဆန္အိုးၾကီးဟု အသမုတ္ ခံခဲ့ရၿပီး၊ ‘ဆီကိုေရခ်ိဳး၊ ေဆးရိုးမီးလွံဳ၊ စပါးေတာင္လိုပံု’ခဲ့ဖူးပါသည္။ တပ္မေတာ္၏ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို အခ်ိန္မွီ သိမ္းပိုက္ႏိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္သာ ယခုကဲ့သို႔ စုတ္ျပတ္သတ္၍ ကမၻာ့အလယ္တြင္ မ်က္ႏွာမြဲ စာ ရင္း ဝင္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါႏိုင္ငံေတာ္ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေရးသမားမ်ားေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတြင္ ‘က်ည္ဆံေတြတိုး၊ ေသနတ္မ်ိဳးစံု၊ လက္နက္ေတာင္လိုပံု’ ၍ ေနပါျပီ။

ထိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္သာ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနပါက တတိုင္းျပည္လံုး အငတ္ေဘးဆိုက္ကာ ‘အရိုး ေတာင္လိုပံု’ အေနအထားသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေပေတာ့မည္။ ေရွးယခင္က ‘ျမန္မာျပည္မွာ ငတ္ေသသူမရွိ’ဟု စကားအျဖစ္ေျပာခဲ့သည္မွာ ယခုေတာ့ မွားယြင္းေနေလျပီ။ ဆီကိုေရခ်ိဳးရမည့္အစား ကန္စြန္းရြက္ကိုပင္ ဆီႏွင့္ ေၾကာ္မစားႏိုင္၍ ကန္စြန္းရြက္ေရလံုျပဳတ္အျဖစ္ ဟင္းလ်ာတမ်ိဳး ထပ္မံေပၚထြက္ခဲ့ရပါသည္။ ေဆးရိုး မီးလွံဳဖို႔ ေနေနသာသာ လႊင့္ပစ္ထားေသာ ေဆးလိပ္တိုမ်ားကို ေကာက္ယူေသာက္ရသူမ်ားပင္ ရွိေနေလ သည္။ စပါးေတာင္လိုပံု ဆိုသည္ကိုေတာ့ စပါးစိုက္သူ လယ္သမားၾကီးမ်ားကပင္ လက္မခံႏိုင္ၾကေတာ့ပါ။ လယ္စိုက္သူ လယ္ပိုင္ရမည့္ေခတ္ၾကီးတြင္ စပါးစိုက္သူမ်ားပင္ စားစရာ ဆန္မရွိ ဆိုပါတကား။

ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနဆိုး၊ ေခတ္ဆိုးၾကီးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ အစိုးရဟု အမ်ားျပည္သူက လက္မခံပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သမုတ္ထားေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကေတာ့ ‘တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ၊ တိုင္းျပည္အင္အားရွွိမည္’ ဆိုေနၾကဆဲ။ ကပ္ဖါးကပ္ေျမွာင္မ်ားကလဲ ‘တပ္မေတာ္ၾကီးကို အင္အားရွိဖို႔ အရာ ရာမွာကူညီ’ သီခ်င္းကို အသံေကာင္းဟစ္ ေအာ္ေနၾကဆဲ။ အင္အားဆိုသည္မွာ စစ္ေရးအင္အား၊ စီးပြားေရး အင္အား ဆိုသည္ျဖင့္ အင္အားမ်ိဳးစံုရွိပါသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ စစ္ေရးအင္အား တစ္ခုတည္း ရွိ၍မရပါ။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ စီးပြားေရးေတာင့္တင္းခိုင္မာမွဳ အင္အားဆိုသည္ကို စစ္အာဏာရွင္မ်ားတြင္ စိန္မ်ားရွိေန ျခင္းဟု သေဘာထားၾကဟန္ တူပါသည္။ စစ္ေရးအင္အား ေတာင့္တင္းမွဳဆိုသည္ကိုလဲ ေခတ္မီလက္နက္ ယႏၱရားမ်ားရွိေနျခင္းဟူ၍သာ မွတ္ယူထားၾကဟန္ တူပါသည္။ စစ္ေရးအင္အားတြင္ စစ္သားမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္မည္မွ်အေရးၾကီးေၾကာင္းလဲ သိၾကဟန္မတူပါ။ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ကာကြယ္ေရးအင္အား တပ္မေတာ္တြင္းတြင္လဲ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ယိုယြင္းပ်က္စီးမွဳျခမ်ားက တိုက္စားေနၾက ေလျပီ။ ၾကာလွ်င္ တတိုင္းျပည္လံုး လံုးပါးပါး၍ အငတ္ေဘး ဆိုက္ရပါေတာ့မည္။

စစ္လက္နက္မ်ား မတန္တဆဝယ္ထားကာ ကိုယ္ပိုင္အေနျဖင့္လဲ ျပည္သူ႔ဘ႑ာမ်ားသံုး၍ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာမ်ား တနင့္တပိုးဝယ္ထားသူ အာဏာရွင္မ်ား၊ အဆိုပါ အငတ္ေဘးဆိုက္ခ်ိန္တြင္ စိန္မ်ား၊ က်ည္ဆံ မ်ား ထိုင္စား၍ ေသကုန္သည္က အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ အေၾကာင္းက ျပည္သူမ်ား ထိုေဘးသို႔ မဆိုက္ေရာက္ ရန္သာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔နည္းလမ္းကလဲ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမွဳဆိုင္ရာ အဓိက ေပၚလစီမ်ားျဖစ္ေသာ fiscal policy, monetary policy, trade policy မ်ားအေၾကာင္းကို နကန္းတလံုးမွ နားမလည္ပဲ လက္ညွိဳးညႊန္၍ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာေနေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳစနစ္ မရွိမွသာ ျဖစ္မည္။ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မွု ျပန္ဖြင့္လဲ အေၾကာင္းထူးမည္မဟုတ္။ ယခုပိတ္ဆို႔ထားေသာ္လဲ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွတဆင့္ ျပည္ပပို႔ကုန္၊ သြင္းကုန္မ်ား ရွိေနသည္ပဲ။ ျပည္ပကုန္သြယ္ေရးယႏၱရားက သူ႕ဘာသာသူ လည္ပတ္မွဳရွိေနပါသည္။

စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳကို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းမွ ျပဳလုပ္ေနသည္မွာ ထိေရာက္မွဳရွိလြန္း၍ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံ တကာစီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳ ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုး၀င္ခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံအနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့ပါသည္။ သို႕ဆို လွ်င္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳဆိုသည္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ျပဳလုပ္ရသနည္း။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအား အျခားႏိုင္ငံတခုမွ အေရးယူမွဳဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒေရြးခ်ယ္မွဳတြင္ Diplomatic measures ႏွင့္ Political/ Military measures ဆိုသည့္ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိသည္။ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးအေရးယူမွဳတြင္ Unconventional warfare, conventional military campaign စသည္တို႕ပါ၀င္ျပီး၊ သံတမန္ေရးရာ အေရးယူမွဳတြင္ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕ မွဳကို က်င့္သံုးတတ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံအမ်ားစုက စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳကိုသာ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အေရးယူမွဳ ထက္ ပိုမိုဦးစားေပးျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ျပဳလုပ္သည့္ ပိတ္ဆို႕မွဳ (multilateral sanctions) မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံတခုခ်င္း (သို႕) ႏိုင္ငံအစုအဖြဲ႕တခုမွသာ ျပဳလုပ္သည့္ ပိတ္ဆို႕မွဳမ်ားမွာ မ်ားေသာအား ျဖင့္ စီးပြားေရးက႑အေပၚတြင္ ထိေရာက္မွဳမရွိပါ။ ႏိုင္ငံျခားေရးဆိုင္ရာ မဟာဗ်ဴဟာသေဘာတရားအရ စီးပြားေရးပိ္တ္ဆို႕မွဳ ျပဳလုပ္ျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ target state ၏ ေပၚလစီေျပာင္းလဲမွဳ၊ အာဏာရွင္စနစ္ ဖယ္ရွားမွဳ၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားမွ အဆိုပါႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနမ်ားကို သိရွိသတိထားမိေစမွဳ (International Symbolism) ႏွင့္ ပိတ္ဆို႕ခံရသည့္ႏိုင္ငံမွ ျပည္သူမ်ားအား ၄င္းတို႕၏ အာဏာရွင္ ဆန္႕ က်င္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳအေပၚတြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ေထာက္ခံေနသည္ကို သတိထားမိေစမွဳ (Domestic symbolism) စသည္တို႕ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ economic sanctions policy သည္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ား၏ ႏိုင္ငံတကာစစ္မ်က္ႏွာအတြက္ အေရးၾကီးေသာ အခ်က္တခ်က္ျဖစ္ပါ သည္။ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံတကာမွ ဖိအားေပးထားသည့္ economic sanctions သည္ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားထံသို႕ တိုက္ရိုက္ထိခိုက္မွဳမရွိပါ။ စစ္အုပ္စု၏ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေဆာင္တာအခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ အနည္းငယ္ ထိခိုက္မွဳ ရွိေပမည္။ သို႕ေပမယ့္ စစ္အုပ္စုတြင္ အျခားေသာ ထြက္ေပါက္မ်ား ဖန္တီးထားရွိထားျခင္းေၾကာင့္ မေျပာပေလာက္ပါ။ ထို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႕မွဳေပၚလစီကို ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ စစ္အုပ္စုႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ား ၾကိဳးပမ္းမွဳမွာ ၄င္းတို႕စီးပြားေရးရာအတြက္မဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးဂုဏ္သိကၡာအတြက္ျဖစ္ပါသည္။ International Symbolism ႏွင့္ Domestic Symbolism ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ရန္ တန္ျပန္ထိုးစစ္ျဖစ္ပါသည္။ အေျခအေနမွန္ကို သိရွိနားလည္ၾကျပီး မေယာင္သြားၾကရန္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးယိုယြင္းမွဳမွာ macroeconomic policy အခန္းက႑တစ္ခုလံုးက ယိုင္နဲ႔ေန၍သာ ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရွိေနသ၍၊ စစ္အသံုးစရိတ္မ်ား မတန္တဆ ရွိေနသ၍၊ လာဘ္ေပး လာဘ္ ယူမွဳမ်ား ရွိေနသ၍၊ ေငြစကၠဴမ်ား လိုသလိုတိုးခ်ဲ႕ရိုက္ထုတ္ေနမွဳ (expansion of monetary supply) ရွိေန သ၍ မည္သို႔မွ် နလန္ထူမည္မဟုတ္ပါ။ ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာစီးပြားေရးပညာရွင္ (Defense Economists) မ်ားက စစ္အသံုးစရိတ္သည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးက႑အေပၚတြင္ မည္သို႔သက္ေရာက္မွဳ ရွိသည္ကို ဤသို႔ ဆိုထားပါသည္။

စစ္အသံုးစရိတ္မ်ား၏ သြင္းကုန္မ်ားျဖစ္ေသာ လုပ္သား (labor) ႏွင့္ အရင္းအႏွီး (capital) တြင္ Processes မ်ားအျဖစ္ လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား (Armed Forces) မ်ားႏွင့္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေသာ (Defense industry) ပါဝင္သည္။ ထုတ္ကုန္အျဖစ္ Defense industry မွ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ေပးမည္ ျဖစ္ျပီး၊ Armed Forces မ်ားကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္လံုျခံဳေရးကို အကာအကြယ္ေပးသည့္ ဝန္ေဆာင္မွဳေပးမည္ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ စစ္အသံုးစရိတ္ သံုးစြဲမွဳက႑သည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီးပြားေရးက႑မ်ားျဖစ္ေသာ ရင္းႏွီး ျမွဳပ္ႏွံမွဳ၊ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ၊ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာ၊ Inflation, Balance of Payments မ်ားတြင္ အက်ိဳး သက္ေရာက္မွဳရွိသည္။ စစ္ေရးစရိတ္မ်ားေၾကာင့္ အစိုးရအသံုးစရိတ္တက္သည္။ ထိုျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ ေငြစကၠဴမ်ား အဆီးအတားမရွိ ရိုက္ထုတ္သည္။ ယင္းသို႔ expansion of monetary supply ျဖစ္လာေသာ အခါ Inflation ျပႆနာျဖစ္လာသည္။ Inflation ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားသံုးေငြလဲလွယ္မွဳတြင္ ကေမာက္ကမ (fluctuations of exchange rates) ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကူးသန္းေရာင္း ဝယ္မွဳ (International Trade) ကို ထိခိုက္လာသည္။

အျခားေသာ ျပႆနာ၊ အက်ိဳးဆက္မ်ားစြာ ရွိပါေသးသည္။ စီးပြားေရးပညာ စာတမ္းတစ္ေစာင္မဟုတ္၍ အက်ယ္မခ်ဲ႕လိုေတာ့ပါ။ ပို၍ဆိုးသည္က စစ္ေရးအသံုးစရိတ္မ်ားသည္ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံ ေတာ္လံုျခံဳေရးအား ကာကြယ္ေပးရန္(Protection of National Securities) မဟုတ္ပဲ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အား ကာကြယ္ေပးရန္ (Protection of Military Dictatorship System) အျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြား ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူကိုအကာအကြယ္ေပးရမည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အျဖစ္မွ အာဏာရွင္ လက္ကိုင္ တုတ္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ဘဝသို႔ ေအာက္က်ေနာက္က် ေရာက္ရွိသြားရျခင္းသာျဖစ္သည္။

အမွန္ေတာ့ တပ္မေတာ္ဟူသည္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားေသာ အရပ္သားအစိုးရတစ္ရပ္မွ ျပည္သူ လူထုအေပၚ ဝန္ေဆာင္မွဳေပးရမည့္ (Public Services ) မ်ားျဖစ္ေသာ ကာကြယ္ေရး၊ ဥပေဒစိုးမိုးေရး၊ စည္ပင္သာယာေရး အဖြဲ႔မ်ားထဲမွ ကာကြယ္ေရးအင္အားစု တစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးက႑ႏွင့္ မည္သို႔မွ် မသက္ဆိုင္ပါ။ တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ တိုင္းျပည္အင္အားရွိမည္ဆိုကာ စစ္ေရး အင္အားခ်ဲ႕ထြင္ေနျခင္းသည္ ျပည္သူထံသို႔လွည့္မည့္ ေသနတ္ေျပာင္းဝ အားေကာင္းေအာင္ စီမံေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပလႅင္ေပၚေမ်ာက္တက္သကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို အတင္းအက်ပ္ရယူျပီး လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မွီမတားဆီးလွ်င္ ႏိုင္ငံတခုလံုး ကေမာက္ကမ ျဖစ္ရေပေတာ့ မည္။ စစ္ေရးက်ဴးေက်ာ္မွဳမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ အလြန္ပင္ခက္ခဲသည့္ စစ္ေအးတိုက္ပြဲလြန္ကာလမ်ိဳးတြင္ မရွိသည့္ ျပည္ပရန္ကို လက္ညွိဳးထိုး၍၊ အာဏာတည္ျမဲရန္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ကို အင္အားခ်ဲ႕၍ ၾကိဳးပမ္းေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ စီးပြားေရးအေဆာက္အအံုၾကီး တစ္ခုလံုးလဲ ပရမ္းပတာ ျဖစ္၍ ေန ေပျပီ။

အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနေသာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားအား ကိုလိုနီလက္သစ္မ်ားဟု မရိုးစတမ္း သမုတ္ေနၾကေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားသည္ ၄င္းတို႔သည္သာ ကိုလိုနီလက္သစ္မ်ားျဖစ္ေနၾကပါသည္။ အင္အားၾကီးႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကိုလိုနီလက္သစ္မ်ားပူးေပါင္း၍ ႏိုင္ငံေတာ္အားတိုက္ခိုက္သည္ဆိုကာ စစ္အင္အား တိုးခ်ဲ႕ေနသူမ်ားသည္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံၾကီးတစ္ခု၏ စီးပြားေရးကိုလိုနီခ်ဲ႕ထြင္ေနမွဳအား ပါးစပ္ၾကီးျဖဲ၊ သြားၾကီး ျဖဲ၍ ဖိတ္ေခၚေနရပါသည္၊။

စစ္အသံုးစရိတ္မ်ားၾကီးထြားမွဳေၾကာင့္ စီးပြားေရးက႑ကိုပင္ ထိခိုက္သည္မဟုတ္ပါ။ စရိတ္ခြဲေဝသံုးစြဲမွဳ (allocation of Expenditures ) မညီမွ်မွဳေၾကာင့္ အျခားေသာ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးက႑မ်ားကိုလည္း လြန္မင္းစြာ ထိခိုက္ပါသည္။ ေဆးရံုမ်ားတြင္ ေဆးမရွိ၍၊ လူနာမ်ားအား အျပင္ေဆးဆိုင္မ်ားတြင္ ေဆးဝယ္ ခိုင္းသည္။ ေဆးမဝယ္ႏိုင္ေသာ လူနာမ်ား မတိမ္းပါးသင့္ပဲ တိမ္းပါးရသည္။ ေက်ာင္းမ်ားသို႔ ခ်ေပးေသာ ပညာေရးဘတ္ခ်က္မ်ား မလံုေလာက္၍ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေက်ာင္းအပ္ႏွံခမ်ား၊ အလွဴေငြစသည္မ်ား ေပၚလာ သည္။ မေပးႏိုင္သူ မိဘမ်ား၏ သားသမီးမ်ား ပညာငတ္ရသည္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္မ်ားတြင္ ပံ့ပိုးမွဳ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ ေဝးေသာေနရာမ်ားတြင္ ေနသူမ်ား အလုပ္ခြင္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ၾကပါ။ ေရာက္ႏိုင္သူမ်ားမွာလဲ စရိတ္ၾကီးမားေသာေၾကာင့္ လက္က်န္ဝင္ေငြနည္းသည္။ အလုပ္လက္မဲ့ ျပႆနာ မ်ားၾကီးထြားလာရသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားကသာ လက္ဝါးၾကီးအုပ္မွဳ မ်ားက ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါတြင္ကား လုပ္ငန္းျပိဳင္ဆိုင္မွဳ အားနည္းျပီး၊ လုပ္ငန္းအေရအတြက္ ေလ်ာ့ နည္းသြားသည္။ အလုပ္သမားေလွ်ာ့ခ်မွဳမ်ားျဖစ္သည္။ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာ မ်ားျပားလာသည္ႏွင့္အမွ် ရာဇဝတ္မွဳ (crime rates) မ်ား ထူေျပာလာသည္။ ‘တလိမ္၊ ႏွစ္လိ္မ္ေပြလိမ္ရွဳပ္တယ္၊ လူညာၾကီးေပါ့ကြယ္’ ဟုပင္ ဆိုရမည္လား။ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရးလုပ္ေနသည္ဆိုကာ လူထုအား ညာေနေသာ စစ္အစိုးရေၾကာင့္ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမွဳေရးက႑မ်ား ဘဲဥအစရွာမရ ရွဳပ္ေထြးကုန္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ ပင္ျဖစ္သည္။

ခ်ဳပ္၍ဆိုရေသာ္ ‘က်ည္ဆံေတြတိုး၊ ေသနတ္မ်ိဳးစံု၊ လက္နက္ေတာင္လိုပံု’၍ စားစရာမရွိေသာ ယေန႔ေခတ္ ဤကာလမ်ိဳးအား ‘ ဆီကိုေရခ်ိဳး၊ ေဆးရိုးမီးလွံဳ၊ စပါးေတာင္လိုပံု’ ကာလသို႔ ေျပာင္းလဲပစ္ရန္မွာ စစ္အာဏာ ရွင္စနစ္ ျဖဳတ္ခ်ေရးမွတပါး အျခားမရွိပါေၾကာင္း။

REF: ခင္မမမ်ဳိး