ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း၊ လက္နက္ႏွင့္ ကင္မ္ခ်ီ - ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ေဒၚလာရွာ လုပ္ငန္းမ်ား (အပိုင္း ၁)

ဘာတီလင္တနာ (Bertil Lintner)
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 13 2009

ရက္စက္၍ လွ်ဳိ႕ဝွက္သိပ္သည္းေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အတြက္ ေျမာက္ ကိုရီးယားက လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ ေပးေနျခင္း
ဘန္ေကာက္ (ေယးလ္ဂလိုဘယ္ ) ။ ။ ဒံုးက်ည္ႏွင့္ ႏ်ဴးကလီးယား နည္းပညာ၊ ေငြတု ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ စီးကရက္ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္း၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ ဟန္ျပ ကုမၸဏီမ်ား ေပ်ာ္ပြဲစား ႐ုံမ်ား ဖြင့္လွစ္ လုပ္ကိုင္ျခင္း၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေဒသသို႔ အလုပ္သမားမ်ား တင္ပို႔ျခင္း၊ ဤလုပ္ငန္းတို႔မွာ ၿပံဳယမ္းရွိ စစ္အစိုးရ အတြက္ အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံျခား ေငြေၾကးမ်ား ရွာေဖြရာတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ အလြန္ ကၽြမ္းက်င္၍ တီထြင္ ဖန္တီးမႈရွိစြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ အလုပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤလိႈဏ္ေခါင္းေဖာက္ လုပ္ငန္း ကၽြမ္းက်င္မႈကို ႏိုင္ငံျခားအလုပ္ အပ္ႏွံသူမ်ား အတြက္ လုပ္ကိုင္ေပးသည္ ဆိုသည္မွာ လူသိနည္းေသာ စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းတခု ျဖစ္သည္။ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဤစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း သိရွိႏိုင္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ လွ်ဳိ႕ဝွက္႐ိုက္ကူး ေပးပို႔လိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ဤသတင္းေထာက္က ရရွိထားပါသည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၆ ခုွႏွစ္အတြင္း ႐ိုက္ကူးထားသည့္ ဤဓါတ္ပံုမ်ားတြင္ တကမၻာလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေမွ်ာ္ၾကီး ေမွ်ာ္ေနခ်ိန္တြင္ စစ္အစိုးရက လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တေမွ်ာ္တေခၚ တူးေဖာ္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္ ရႈပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရႏိုင္သည္။ ျပင္ပကမၻာက ျဖစ္ေစ၊ သူ႔ျပည္သူမ်ားက ျဖစ္ေစ ေပးလာမည့္ မည္သည့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မ်ဳိးကို မဆို ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္မည့္ ဤေျမ ေအာက္ အေဆာက္ အအံုမ်ားကို ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ားက ကူညီ ေဆာက္လုပ္ ေပးေနသည္။ ဤလိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံက တက္တက္ႂကြႂကြ လုပ္ကိုင္ေပးေန သည္ဟု ဆိုသည့္ ႏ်ဴးကလီးယား နည္းပညာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းႏွင့္ ပတ္သက္မႈ ရွိသည္ မရွိသည္ကိုမူ မသိရပါ။ (ျမန္မာ့ ႏ်ဴးကလီးယား မက္ေမာမႈတြင္ ရႈ)

ယခု ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိလိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အသစ္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ခံတပ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီး ေနျပည္ေတာ္၌ ေျမေအာက္ အေဆာက္ အအံုမ်ား အႏွံ႔အျပား ကြန္ရက္သဖြယ္ တည္ေဆာက္ ထားသည္ကို ေတြ႔ရႏိုင္သည္။ စစ္အစိုးရသည္ သူ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၲယားကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ၌ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ကီလိုမီတာ ၄၆၀ (မိုင္ ၃၀၀) အကြာတြင္ လံုးလံုး အသစ္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေနရာသစ္သို႔ ေရႊ႔ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။

ဘုရင္မင္းျမတ္တို႔၏ ဘံုဗိမာန္ ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ ေနျပည္ေတာ္သည္ စစ္အစိုးရ အတြက္ အာဏာ၏ သေကၤတ ျဖစ္ၿပီး ကိုလိုနီေခတ္ မတိုင္ခင္ ေရွးလက္နက္ ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ခဲ့သာ ဘုရင္မ်ား အစဥ္အလာ အတိုင္း ႏိုင္ငံသစ္ကို ထူေထာင္လုိသည့္ ဆႏၵႏွင့္ အညီလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေျမေအာက္တြင္ တည္ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္ဦမ်ားမွာမူ စစ္တပ္က အာဏာကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲခ်ဳပ္ကိုင္ ထားလိုသည့္ သေဘာသာ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္။ ေနာက္ထပ္ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားႏွင့္ ေျမေအာက္ အစည္းအေဝး ခန္းမမ်ားကို ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕ အနီးတြင္ တည္ေဆာက္ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ေတာင္ၾကီးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ေျမာက္ ရွမ္းျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနခဲ့ေသာ ေသာင္းက်န္းမႈ မ်ားစြာ၏ ေနရပ္ရင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လအတြင္းက ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဓါတ္ပံုအခ်ဳိ႕တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ား ေနျပည္ေတာ္ ေဒသအတြင္း အစိုးရ ဧည့္ေဂဟာတခုမွ အရပ္ဝတ္မ်ားျဖင့္ ထြက္လာပံုကုိ ေတြ႔ရသည္။ သူတို႔အနီးရွိ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ပုံသ႑န္ ကြဲျပားေနေသာ အဆိုပါ ပညာရွင္မ်ားမွာ ေျမာက္ကိုရီးယား လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု အာရွ သံတမန္မ်ားက ခြဲျခားျပပါသည္။

ယင္းသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား သူလွ်ဳိမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အာဇာနည္ ဗိမာန္တြင္ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ဗံုးေထာင္ တိုက္ခိုက္၍ ထိုစဥ္က ဒုတိယ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ အျခားဝန္ၾကီး ၃ ဦး အပါအဝင္ ေတာင္ကိုရီးယား အရာရွိမ်ား ေသဆံုးသြားခဲ့၍ သံတမန္ အဆက္ျဖတ္အၿပီး ယခုတဖန္ တပတ္ျပန္ေက်ာ့၍ ဆက္ဆံေရး သစ္မ်ား ထူေထာင္လာျခင္း ျဖစ္သည္၊

ျမန္မာႏွင့္ေျမာက္ကိုရီးယား သံတမန္မ်ား အၾကား လွ်ဳိ႕ဝွက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားသည္ ၁၉၉ဝ စုႏွစ္မ်ား ကတဲက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခင္ ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း ရန္လိုေသာ အျပဳအမူမ်ား ရွိခဲ့လင့္ကစား သူတုိ႔တြင္ ဘံုတူညီေသာ အခ်က္အလက္မ်ားစြာ ရွိေနသည္ ဆိုသည္ကို ႏွစ္ဘက္စလံုးက သိျမင္လာခဲ့ၾကသည္။ အေျခခံ အက်ဆံုး လူ႔အခြင့္အေရးကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခ်ဳိးေဖာက္ေနျခင္းႏွင့္ ၿပံဳယမ္း၏ ႏူကလီးယား လက္နက္ အစီအစဥ္မ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးမွာ ႏိုင္ငံတကာ၏၊ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္၏ မၾကံဳစဖူးေသာ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈကို ခံေနရသည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြက္လည္း တိုးပြါးလာေနေသာ ၿမိဳ႕ျပ အံုႄကြမႈမ်ားႏွင့္ နယ္စပ္ရွိ တိုင္းရင္းသား သူပုန္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းရန္ အတြက္ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းမ်ား ပိုမို လိုအပ္လာေနသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား ကလည္း ရိကၡာ၊ ရာဘာ ႏွင့္ အျခား အေျခခံ ကုန္စည္မ်ားကို လိုအပ္ေနသည္၊ ဘာတာစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းဝယ္ လိုလွ်င္လည္း လက္ခံလိုသည္။ ဤအခ်က္သည္ ေငြေၾကး ခ်ဳိ႕တဲ့ေနေသာ ျမန္မာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား အတြက္ အကိုက္ပင္ ျဖစ္သည္။ `သူတို႔ခ်င္း ေက်ာခ်င္းကပ္ၿပီး အျပန္အလွန္ အကာအကြယ္ ေပးဘို႔ အသင့္ျပင္ထားၾကတာ` ဟု ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ အေနာက္တိုင္း သံတမန္တဦးက ေျပာသည္။ `ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက အေမရိကန္ကို အာခံရဲလို႔ ဆိုၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယား ေတြကို သေဘာက်တယ္၊ သူတို႔လဲ ဒီလို လုပ္ခ်င္ ေနၾကတယ္`။

အျပန္အလွန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ လည္ပတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ ေျမာက္ကိုရီယား လက္နက္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ စတင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ဤထူးျခား ဆန္းၾကယ္ေသာ ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား ဆက္ဆံမႈကို အေရွ႕ဖ်ား စီးပြါးေရးစာေစာင္ (FEER) က ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁ဝ ရက္ ေန႔တြင္ ပထမဆံုး ေဖာ္ထုတ္လုိက္သည္။ ၁၅ ေယာက္ အေယာက္ ၂ဝ ခန္႔ရွိေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ပညာရွင္မ်ားကို ျမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္း ရန္ကုန္ရွိ ထိုအခ်ိန္က အစိုးရ ဧည့္ေဂဟာတခု၌ ျမင္ေတြ႔ ခဲ့ရသည္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ထုိသတင္းကို သံသယျဖင့္ ၾကည့္ျမင္ ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၂ဝဝဝ စုႏွစ္ အစပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေျမာက္ကိုရီး ယားမွ စစ္ေျမျပင္သံုး အေျမာက္ၾကီးမ်ား ျမင္ေတြ႔ရေသာ အခါတြင္မွ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသည္ မဟာမိတ္သစ္ တရပ္ကုိ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းသြားခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ ျပန္လည္ ထူေထာင္သည့္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ဧၿပီလ မတိုင္မီ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတဲက ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

`၁၉၅ဝ စုႏွစ္မ်ားက ႐ုရွပံုစံကို အေျခံခံထားတာ ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီလက္နက္ေတြ (အေျမာက္ၾကီး) ေတြက စိတ္ခ်ရတယ္၊ စစ္ပြဲေတြမွာ အစစ္ေဆး အစမ္းသပ္ ခံၿပီးသား ျဖစ္တယ္` ဟု ၾသစေၾတလ် လူမ်ဳိး ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ပညာရွင္ Andrew Seth က ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္က ၾသစေၾတလ်ႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသား တကၠသိုလ္သို႔ တင္သြင္းေသာ စာတန္းတြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။ `ဤလက္နက္မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေနေသာ တာေဝးပစ္ အေျမာက္လက္နက္ ၾကီးမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္တြင္ သိသိသာသာ တိုးတက္မႈ ရရွိသြားခဲ့သည္` ဟု ေရးသားထားသည္။ ထုိအခ်ိန္ကတဲက ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံမွ ယာဥ္တင္ဒံုးပစ္ ေလာင္ခ်ာမ်ား၊ တ႐ုတ္ျပည္မွ ရရွိထားေသာ စစ္သေဘၤာမ်ားတြင္ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳရန္ အတြက္ဟု ယူဆရေသာ ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ပစ္ ဒံုးက်ည္မ်ားကိုလည္း ဝယ္ယူ တင္သြင္းခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ လိႈဏ္ေခါင္းတူး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ ဇီဝႏွင့္ ဓါတုလက္နက္ အစီအစဥ္မ်ား အပါအဝင္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံ၏ ကာကြယ္ေရး စက္႐ုံ အမ်ားစုႏွင့္ အျခား စစ္တပ္ႏွင့္ အစိုးရ အေဆာက္အအံုမ်ားကို ေျမေအာက္တြင္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤစက္႐ုံမ်ားထဲတြင္ လူသိထားၿပီး ျဖစ္ေသာ စက္႐ုံမ်ားျဖစ္သည့္ Ganggye, Sakchu တို႔မွ စက္႐ုံမ်ား ပါဝင္သည္။ ထိုေနရာမ်ားတြင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားက ေတာင္ေအာက္တြင္ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ ေဖာက္လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ဤနည္းပညာ ကၽြမ္းက်င္မႈကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ေနသည္ ဆိုသည္ကို ပထမဆံုး မွတ္တမ္း တင္ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ ဇြႏ္လက ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း တူးေဖာ္ေရး ကၽြမ္းက်င္သူ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ လုပ္ကြက္ထဲတြင္ ေရာက္ေနၿပီ ဆိုသည္ကို အတည္ျပဳ အေၾကာင္းၾကားသည့္ ေနျပည္ေတာ္မွ ေၾကးနန္းတေစာင္ကို ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီမ်ားက ၾကားျဖတ္ ဖမ္းမိခဲ့သည္။ ၃ ႏွစ္ ၾကာၿပီးေနာက္ ယခုထုတ္ျပန္လုိက္သည့္ ဓါတ္ပံုမ်ားသည္ ဤသတင္းမ်ား၏ မွန္ကန္တိက်မႈကို အတည္ျပဳ ေပးလိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဤဥမင္ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသည္ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕က ဥမင္မ်ား ကဲ့သုိ႔ပင္ ၿပီးစီးေလာက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤေကာင္းစြာ ဖံုးကြယ္ထားေသာ ဥမင္မ်ားက ၁၉၈၈-၈၉ ခုႏွစ္မ်ား အတြင္းက ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ လူထုအံုႄကြမႈမ်ား အတြင္းကလုိ အရပ္သားမ်ားက အစိုးရ အေဆာက္အဦး မ်ားကို ဝင္စီးမည့္ အႏၲရာယ္မွ ေကာင္းစြာ ကာကြယ္ၿပီး ျဖစ္ေစသည္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ကင္းကြာေနေသာ စစ္အစိုးရသည္ ဤနက္နက္ တူးထားေသာ ကတုတ္မ်ားကို အာဖဂန္ရွိ တာလီဘန္မ်ားႏွင့္ အီရတ္ရွိ ဆက္ဒမ္ ဟူစိန္အစိုးရ တို႔လို ေလေၾကာင္းမွ တိုက္ခိုက္လာလွ်င္လည္း ေနာက္ဆံုးအဆင့္ အေနျဖင့္ ကာကြယ္ ခုခံႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သတင္းရပ္ကြက္မ်ားက ေျပာျပၾကသည္။ ဤလက္နက္မ်ား အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘာေတြ ဘယ္မွ် ေပးလိုက္ရသည္ ဆိုသည္မွာမူ မရွင္းလင္းေသးပါ။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာမူ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း ျမစ္ေအာက္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ရွိေနေသာ ေရႊမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စားနပ္ရိကၡာတို႔ျဖင့္ လဲလွယ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔မဟုတ္ အျခားသတၱဳမ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီယား၏ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း စီးပြါးေရးအတြက္ တခုတည္းေသာ ေဖာက္သည္ႏိုင္ငံေတာ့ မဟုတ္ပါ။

၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္ စစ္ပြဲအၿပီးတြင္ ဟစ္ဇဘိုလာ စစ္ေသြးႄကြမ်ား စြန္႔ခြါသြားခဲ့ေသာ ေျမေအာက္ အေဆာက္အအံု အေတာ္မ်ားမ်ားကို အစၥေရးႏွင့္ ကုလသမဂၢ တပ္ဖြဲ႕မ်ားက လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့သည္။ တိုက္ဆုိင္သည္ လားေတာ့ မသိ၊ ဤဥမင္မ်ားႏွင့္ အစည္းအေဝးမ်ား က်င္းပႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းေသာ ေျမေအာက္ အခန္းက်ယ္ ၾကီးမ်ားသည္ ေတာင္ႏွင့္ေျမာက္ ကိုရီးယားႏွစ္ႏိုင္ငံကို ပိုင္းျခားထားေသား စစ္မဲ့ဇံုအတြင္း ေတာင္ကိုရီးယား တပ္ဖြဲ႔မ်ားက ေဖာ္ထုတ္ ေတြ႔ရွိခဲ့သည့္ ဥမင္မ်ား၊ ေျမေအာက္ခန္းမ်ားႏွင့္ တေထရာတည္း တူေနသည္။ ျမက္ခင္းမ်ား၊ ၿခံပုတ္မ်ားအတြင္း ကြယ္ဝွက္ထားေသာ ေျမာင္းဖံုး လူဝင္ေပါက္အရြယ္ ေသးငယ္ေသာ အေပါက္ကေလးမ်ားမွ ဆင္းသြားလွ်င္ သံမဏိျဖင့္ အေခ်ာကိုင္ထားေသာ ေျမတြင္း ဥမင္မ်ားမွ တဆင့္ အခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ား အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိ သြားႏိုင္သည္။ ထုိအခန္းက်ယ္ ၾကီးမ်ားတြင္ လွ်ပ္စစ္၊ ေလဝင္ေလထြက္ စနစ္၊ ေရပန္း တပ္ဆင္ထားသည့္ ေရခ်ဳိးခန္းမ်ားႏွင့္ ေရေျမာင္းစနစ္ ပါဝင္ေသာ အခန္းက်ယ္ၾကီးမ်ား အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ ဥမင္မ်ားကို မီတာ ၄ဝ အနက္ အစၥေရး နယ္စပ္မွ မီတာ ၁ဝဝ အကြာခန္႔တြင္ ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤဥမင္မ်ား တူးေဖာ္ရာတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔ ပါမပါဆိုသည္ကုိ ဆန္းစစ္ရန္မွာမူ ခက္ခဲပါသည္။ အစၥေရး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး သတင္းသမား (Investigative Journalist) Ronen Bergman ၏ အဆုိအရမူ အေနာက္သို႔ ကူးေျပာင္း ခိုလံႈလာေသာ အီရန္ ေတာ္လွန္ေရး အေစာင့္တပ္ အၾကီးတန္း အရာရွိတဦး၏ အေျပာအရ `ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ အီရန္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၊ အီရန္ သံတမန္မ်ားက ေခၚယူလာခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားေၾကာင့္ ဟစ္ဇဘိုလာတို႔သည္ လက္ဘႏြန္ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ၂၅ ကီလိုမီတာရွည္ ေျမေအာက္လမ္းမ တခုကို ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာက္လုပ္ ႏိုင္ခဲ့သည္`ဟု ဆိုသည္။

ေဘရြတ္ သတင္းရပ္ကြက္မ်ား၏ ယူဆခ်က္အရမူ ဟစ္ဇဘိုလာ တို႔သည္ သူတို႔ကို ဆီးရီးယားႏွင့္ အီရန္ မဟာမိတ္မ်ားက ေပးအပ္ခဲ့ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား ဒီဇိုင္းႏွင့္ ပံုစံျပာတို႔ကို အသံုးျပဳ တည္ေဆာက္ျခင္း ျဖစ္ဘို႔ ပိုမ်ားသည္ဟု ဆိုသည္။ ဤႏွစ္ႏိုင္ငံ စလံုးမွာ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ နီးစပ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ (အီရန္ႏွင့္ ဆီးရီးယား ႏွစ္ႏိုင္ငံစလံုးသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံမွ ဒံုးပ်ံ နည္းပညာကို ရရွိခဲ့သည္။ ေျမာက္ကိုရီးယား အကူအညီျဖင့္ တည္ေဆာက္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ရေသာ ဆီးရီးယားႏိုင္ငံရွိ အႏုျမဴ ဓါတ္ေပါင္းဖိုကို အစၥေရး ေလတပ္က ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ အတြင္း တိုက္ခိုက္ ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္) မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ဥမင္လိႈဏ္ေခါင္းေဖာက္ အတတ္ပညာသည္ ပို႔ကုန္ေစ်းကြက္တြင္ တန္ဘိုးရွိ ကုန္စည္တရပ္ ျဖစ္လာေနခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ အပယ္ခံ အာဏာရွင္မ်ားကို ကူညီ လုပ္ေဆာင္ေပးေနသ၍ ေငြေပးေခ်မႈ အပိုင္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံက အလြန္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပါသည္။

Ref: မဇၽၥိမ