ေမ့ေဆးစားၾကသူမ်ား - ေက်ာ္ေသာင္း

ေသာၾကာေန႕၊ 03 ေအာက္တုိဘာလ 2008

႐ွစ္ေလးလံုး လူထုအံုႂကြမႈေၾကာင့္ အာဏာရွင္ဦးေန၀င္း ၂၆ ႏွစ္ၾကာ ထင္သလို ခ်ယ္လွယ္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ ေသာ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကို ဗုန္းဗုန္းလဲေစခဲ့ေသာ္လည္း အတိုက္အခံတို႔ဘက္မွ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားျပဳ အစိုးရတစ္ရပ္ မေဖၚေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ စစ္တပ္၏ အာဏာသိမ္းျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရသည္။ လူထု အံုႂကြမႈႀကီးအတြင္း ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူမ်ားစြာ အသက္ေပးခဲ့ၾကရသည္။ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးခဲ့ၾကရံုမက အခ်ိဳ႕မွာ မိသားစုႏွင့္ခြဲခြာ၍ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ အသီးသီးသို႔ ေရွာင္တိမ္းလာခဲ့ၾကသည္။ ေရွာင္တိမ္းမရလိုက္သူမ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာ ေထာင္ပဲက်က်၊ အသက္ပဲေသေသ အာဏာရွင္ကို အနီးကပ္ တိုက္မည္ဟူေသာ ရဲရင့္ေတာက္ေျပာင္ေသာသူရဲေကာင္း ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ သတၱိရွင္အဖ႔ြဲ၀င္မ်ားး ေထာင္က်ခံ၍ ျပည္တြင္းတြင္ က်န္ေနခဲ့ၾကသည္။

ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္၀တ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုကို ကိုင္ေဆာင္ရင္း၊ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၏ ေရွ႕မွ ခ်ီတက္ လာၾကေသာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားငယ္မ်ားက ေသနတ္ကိုင္ စစ္ဗိုလ္စစ္သား မ်ားကို“ဗိုလ္ႀကီးတို႔ရယ္ ကိုကိုေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ မမေက်ာင္းသူေတြကို မပစ္ၾကပါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က်မတို႔ ရွိခိုး ေတာင္းပန္ပါတယ္” ဆိုၿပီး ငိုယိုေျပာဆိုေနတဲ့ၾကားက ပစ္သတ္လိုက္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြဟာ မ်က္စိထဲက မထြက္ႏိုင္၊ အျပစ္မဲ့ ေက်ာင္းသား ျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ရဲေသာ အာဏာ ရွင္ လက္ကိုင္တုတ္ စစ္တပ္ကို လက္နက္ကိုင္ၿပီး တိုက္မွရေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ပညာတတ္ေတြ အပါ အ၀င္ လူငယ္ရြယ္မ်ားစြာ ေတာထဲေရာက္လာၾကခဲ့ၾကသည္။ ရွစ္ေလးလံုး ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ စစ္အာဏာရွင္ မ်ားကို နည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ေတာ္လွန္ရင္း နယ္စပ္သို႔ အသီးသီး ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွ်မက စစ္အစိုးရ၏ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းျခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမွ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ၉၀ ျပည့္ ေ႐ြးေကာက္ခံအမတ္မ်ားလည္း ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္၊၊

ဒီပဲယင္း လူသတ္ပြဲႏွင့္ ၂၀၀ရ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမသို႔ ျမန္မာ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္လာခဲ့ၾကရံုမက ၿပီးခဲ့ေသာ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္း ေနာက္ပိုင္း တြင္လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အေျမာက္အျမား ထပ္မံေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကသည္။ အလားတူ စီးပြါးေရး က်ပ္တည္းမႈႏွင့္ စစ္အစိုးရ၏ လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္မႈ ျပည္တြင္းစစ္တို႔ေၾကာင့္ အေ႐ွ႕အေနာက္ ျမန္မာနယ္စပ္ တေလွ်ာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားစြာ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီးျဖစ္သည္၊၊

ထိုသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးေၾကာင့္၊ အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက တတိယႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ခြင့္ျပဳျခင္းစီမံကိန္းအရ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွစ၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို လက္ခံခဲ့သည္မွာ ယခု ေနာက္ဆံုးစါရင္းအရ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေပါင္း ေသာင္းဂဏန္းအထိ အေျခခ် ေနထိုင္ေနၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ တကာ မိသားစုမ်ား၏ ေစတနာ ေမတၱာမ်ားမွာ အထူးသာဓုေခၚစရာ ေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ သာဓု မေခၚခ်င္သူမ်ားမွာ “ေမ့ေဆးစားၾကသူမ်ား” သာျဖစ္သည္။


အမွန္တကယ္ နယ္စပ္တြင္ လံုျခံဳေရးအေျခအေနတို႔ေၾကာင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ထြက္ခြာသြားၾကသူမ်ား အနက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ၀င္သကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရ ရက္စက္ယုတ္မာမႈ မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုမ်ား၏ သနားၾကင္နာမႈမ်ားကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ဒုကၡ သည္ ေလွႀကံဳစီးသြားၾကသူမ်ား၊ လူလိမ္လူညာမ်ား အေျမာက္အမ်ား ထြက္ခြာသြားၾကၿပီးျဖစ္သည္။ မိသားစု တစ္ခုလံုးက တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေခၚယူခဲ့ၾကသည္။ ထိုထက္ဆိုးသည့္ လိမ္လည္မႈမွာ မ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ေရာက္ရွိႏိုင္ေရးအတြက္ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးစားေနသည့္ အဖြဲအစည္းမ်ားရွိေနၾကသည္။ ဤသို႔ တတိယ ႏိုင္ငံ ထြက္ခြာေရးအတြက္ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ ေစ်းကြက္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေနပါသည္။

စစ္ဗိုလ္မ်ား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းမ်ား အပါအ၀င္ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္သူမ်ား၊ ႏိုုင္ငံေရးႏွင့္ လံုး၀ (လံုး၀) မပတ္သက္ ဖူးသူမ်ား အေျမာက္အျမား တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာထြက္ခြာသြားၿပီး၊ ထြက္ခြာ ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္၍ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အကုန္အက်ခံျပီး ထြက္ခြာသူမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္ေလွႀကံဳစီး သြားၾကသူမ်ား၊ လူလိမ္လူညာမ်ားကို အားေပးကူညီၾကသူမ်ားမွာ ဒုကၡသည္ စခန္းတာ၀န္ခံမ်ားႏွင့္ ေဒသ အေျခစိုက္ ယူအန္အရာရွိမ်ားႏွင့္ ပြဲစားမ်ား၊ မ်ိဳးရိုးႏွင့္ခ်ီ၍ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိေရး ေဆာင္ရြက္ေနၾက ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ေပၚေပၚထင္ထင္ လႈပ္ရွားလ်က္ရွိေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊၊

က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေစ့ေရွ႕ကပင္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျမန္မာသံရံုးေရွ႕တြင္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူမ်ားႏွင့္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ မပါဖူးၾကသူမ်ား၊ ဘန္ေကာက္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနရင္း (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စီးေသာ ကားကို ေမာင္းေသာ ကားေမာင္းသမား၏ သားသမီး ဇနီးလုပ္လိုက္ၾကသူမ်ား၊ ရခိုင္မွာ ဆင္ျဖဴဖမ္းစဥ္ ေပၚတာဆြဲခံရလို႔ ဆိုသူကဆို၊ ဒီပဲယင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့သည္ဟု ေျပာလိုကေျပာ၊ ထိုင္းကို ေရာက္မွ အင္န္အဲလ္ဒီ ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးစပ္သူကစပ္၊ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ အမတ္မင္းမ်ား၏ မိသားစုျဖစ္သူကျဖစ္၊) လိမ္သြားလိုက္ၾက သည္။

အေမရိကန္ကို ေရာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္ေသာ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က “ကမၻာမွာ အဆင့္ျမင့္ ပညာေတြ လည္းတတ္၊ အေကာင္းဆံုး အေဆာက္အဦးႀကီးေတြနဲဲ႔ လိမ္လို႔ရတာ ယူအင္တစ္ဖြဲ႔ပဲရွိတယ္” လို႔ ေျပာဖူးပါ တယ္။ သူသည္ ႀကံဳရာလုပ္၊ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးၿပီးေနသြားေသာ လူငယ္တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ ၂၀၀၄၊၂၀၀၅ ပတ္၀န္းက်င္က ယူအင္ေခတ္ကို မီလိုက္သူမ်ား ဘန္ေကာက္မွာ အထူးေကာင္းစားခဲ့ၾကသည္။ ယူအင္ ေအာင္ၿပီးသူမ်ားႏွင့္ လက္ထပ္၍လည္း တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကသည္။

မည္သည့္နည္းႏွင့္ေရာက္ေရာက္၊ တတိယႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကသူဟူသမ်ွ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္ခံ ေနရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လက္ညႇိဳးထိုးျပီး ေရာက္ရွိသြားၾကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္သည္။ ဤသူမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး ကို ခုတံုးလုပ္၊ အေၾကာင္းျပၿပီး ေရာက္ရွိသြားၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေန၍ ငါတို႔အလကားေရာက္ၾကရသည္ဟု ဆိုသူမ်ားပင္ရွိၾကသည္၊၊

“တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာခါနီးသူတို႔ ေျပာေလ့ေျပာထရွိေသာ စကားမ်ားမွာ”

(၁) ငါ ဟိုမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ထိုင္းကိုျပန္လာၿပီး စစ္အစိုးရကို ျပဳတ္ေအာင္တိုက္မယ္။
(၂) ငါ ဟိုကိုေရာက္ရင္ ငါတို႔အဖြဲ႔အတြက္ လိုအပ္တာဟူသမ် ွငါ ေထာက္ပ့ံမယ္။
(၃) မင္းတို႔ ေတာ္လွန္ေရး ဆက္လုပ္ေနလိုက္ၾက ငါ ဟိုကိုေရာက္ရင္ မင္းတို႔ကို စပြန္ဆာေပးမယ္။
(၄) ငါ မင္းတို႔နဲ႔အတူေနခဲ့၊ ငတ္ခဲ့တာေတြ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူး။ ငါ အဆင္ေျပတာနဲ႔ မင္းတို႔အဆင္ေျပ
ေစရမယ္ ငါကတိေပးတယ္။

တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိၾကသူမ်ားသည္၊ ေရာက္စက တစ္ခါတစ္ေလ ဖုန္းဆက္တတ္ၾကေသာ္လည္း လမွသည္ ႏွစ္သို႔ေျပာင္းလာေသာအခါ အခ်ိဳ႕မွာ ထိုင္းမွာ က်န္ေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အမည္ကို မမွတ္မိေတာ့ေခ်။ အင္တာနက္ေပၚတြင္ေတြ႔၍ ဂ်ီေတာ့ (ကြန္ပ်ဴတာစာရိုက္ေျပာစနစ္) ျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္ပါက အလုပ္မ်ားေၾကာင္း စာေရး၍ ျပန္ေျပာတတ္ၾကသည္။

ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားက ဖုန္းစရိတ္သက္သာေသာ္လည္း ဖုန္းမဆက္ေတာ့ေပ။ ထိုင္းမွဆက္ေသာ္၊ ကား၀ယ္ထား၍ ေႂကြးတင္ေနေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္က မိမိေနရပ္မွာ အိမ္အသစ္ေဆာက္ေနေၾကာင္း၊ လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ေန ေၾကာင္း၊ အေႂကြးမ်ားရွိေၾကာင္းသာ ေျပာတတ္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕က ေျပာၾကသည္မွာ အဖြဲ႔ကုိ ထိန္းထားပါ။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္ကူညီပါမည္ႏွင့္ ေရွာင္လင္စကားမ်ားကို တြင္တြင္ေျပာလ်က္ ေတာ္လွန္နယ္ေျမတြင္ က်န္ ေနခဲ့ၾကေသာ မိခင္အဖြဲ႔အစည္း၊ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္မ်ားကို တျဖည္းျဖည္း အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ သြားၾကသူကမ်ားသည္။

တတိယႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိသြားေသာ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားက အၿမဲေထာက္ပ့ံ၍ ရပ္တည္ေနရေသာ အဖြဲ႔ အစည္း၊ စာအုပ္၊ စာေစာင္ဟူ၍ မရွိသေလာက္ရွားသည္။

က်ေနာ္ႏွင့္ အထူးခင္မင္ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အေျခစိုက္၍ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို လုပ္ေနေသာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က၊ က်ေနာ့္ကိုေျပာဖူးသည္။ “တတိယႏိုင္ငံကို ဒုကၡသည္ေလွ်ာက္ၿပီး ေရာက္သြားၾကတဲ့လူေတြဟာ၊ သူတို႔ တတိယႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာစဥ္၊ စီးသြားတဲ့ေလယာဥ္မွာ အစားအစာေတြ ေကြ်းေမြးရာမွာ ေမ့ေဆးပါတယ္။ အဲဒီ ေမ့ေဆးကေတာ့၊ ငါဘာေၾကာင့္ ဒီလို တိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာ သလဲဆိုတာကို ေမ့တဲ့ေမးေဆးပါ” ဟူ၍ က်ေနာ့္ကို ေျပာပါသည္၊၊

အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္၊ ဒုကၡသည္ အျဖစ္ေရာက္သြားသည္ဟု မထင္ေတာ့ပဲ မိဘခ်မ္းသာ၍ တရား၀င္ပတ္စပို႔ျဖင့္ ေရာက္လာသလုိ၊ မိမိႏိုင္ငံေရးကို အႀကီးအက်ယ္လုပ္လာသျဖင့္ ေရာက္လာသလို၊ မိမိေတာ္လြန္း၍ ေရာက္ လာသလို အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳးၾကကုန္သည္။ ထိုင္းမွာ က်န္ေနခဲ့ၾကသူမ်ားကို ဆက္သြယ္ပါက တစ္ခုခု အကူ အညီေပးရမည္ကို စိုးရိမ္၍ ေတာ္ရံုႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မလုပ္လိုၾကေတာ့ေပ။ ေၾသာ္္ ထိုသို႔ေသာသူမ်ားကို ေမ့ေဆးစားၾကသူမ်ားဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျပဳေနမိေတာ့သည္။

REF: သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္