စမူဆာ တပ္မေတာ္ - ဂါမဏိ

Saturday, March 14, 2009

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲမွာ ရာထူးေနရာေတြ ေဖာင္းပြေနၿပီး တပ္မႉးႀကီးအဆင့္အရာရွိတပ္ဖြဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္တိုးခ်ဲ႕ေနေပမဲ့ ရာထူးတိုးဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မဖန္တီးေပးႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ နအဖရဲ႕ အဓိပၸါယ္ထူးျခားဆန္းျပားလွတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆီကို တေရြ႕ေရြ႕သြားေနရင္း အရပ္ဖက္အစိုးရအေဆာက္အအံုႀကီးဟာလည္း ပိုလို႔ပိုလို႔ စစ္ဇာတ္သြင္းခံရမယ့္ အလားအလာ ရွိေနပါတယ္။

ျမန္မာစစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး နဝတကို မတည္ေထာင္ခင္ တရက္အလို ၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္မွာ တပ္မေတာ္တခုလံုး အတြင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ထက္ႀကီးတဲ့အရာရွိ ႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္နဲ႔ ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသန္းေရႊ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေနာက္ပိုင္း အသံုးအႏႈန္းအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီရာထူးေတြကို တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (တပ္ခ်ဳပ္) နဲ႔ တပ္မေတာ္ကာ ကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) (ၾကည္းခ်ဳပ္) လို႔ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ ဒီကေန႔ တပ္မေတာ္မွာေတာ့ လက္ရွိ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔အထက္ဆင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ အထက္တန္းတပ္မႉးႀကီး အနည္းဆံုး ၂၄ ေယာက္ရွိေနပါၿပီ။

အထက္တန္းတပ္မႉးႀကီးရာထူး ၁၂၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း တိုးမ်ားလာတာဟာ ဒီကာလအတြင္းမွာဘဲ တပ္မေတာ္တခုလံုး အင္အား ၂၅၀ ရာခုိင္ ႏႈန္း တိုးလာတာထက္ အမ်ားႀကီး ပိုလြန္ေနပါတယ္။ အခုလို ထိပ္ပိုင္းအလႊာကို တိုးခ်ဲ႕တာဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊအေနနဲ႔ အာဏာ ကို ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အခရာက်ေနပါတယ္။

တပ္တြင္းမွာ ရာထူးတိုးျမင့္ေရးအခြင့္အလမ္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ေပးထားျခင္းအားျဖင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ အရာရွိတပ္ဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ သစၥာေစာင့္မႈ ဆက္လက္ရရွိေရး ေသခ်ာေအာင္ ေအာင္ျမင္စြာလုပ္ေဆာင္ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တပ္မႉးရာထူးေတြ တိုးခ်ဲ႕လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ရာထူးတက္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းပိုမ်ားလာလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား ဆုလာဘ္ေလး တဝင့္ဝင့္ျပၿပီး စစ္ဗိုလ္ေတြအေနနဲ႔ စစ္အာဏာစနစ္ႀကီးကို ဆက္လက္ေထာက္ခံေနဖို႔ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။

တိုးခ်ဲ႕ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းမႈ

ရာထူးတိုးေရးအခြင့္အလမ္းေတြကို တိုးခ်ဲ႕တဲ့ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ႀကိဳးပမ္းခ်က္ေတြကို ၂၀၀၁ ခု တပ္မေတာ္ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းမႈက သက္ေသ ျပေနပါတယ္။ အဲဒီတံုးက ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ စီမံကိန္းနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းအကၽြမ္းတဝင္ရွိခဲ့တဲ့ အႀကီးတန္းျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အရာရွိတေယာက္ရဲ႕ အဆိုအရ တပ္မေတာ္ကို အႀကီးအက်ယ္ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာဟာ အရာရွိတပ္ဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ရာထူးတုိးေရးအခြင့္အလမ္း ေတြကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔နဲ႔ တိုင္းမႉးေတြရဲ႕အာဏာကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ျဖစ္ပါ တယ္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားအဆံုးပိုင္းမွာ တပ္မေတာ္တြင္း စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈေတြ အထူးတလည္ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ တပ္မေတာ္ေန႔ မွာ စစ္တပ္တြင္းလစာေတြကို ၅၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းတုိးေပးလိုက္တာဟာ အေျခအေနကို နည္းနည္းပါးပါး တိုးတက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လည္း ေရွ႕တန္းထြက္ေအာက္ေျခအရာရွိေတြအတြင္းမွာ ရာထူးတိုးေရး အခြင့္အလမ္းနည္းပါးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မေက်နပ္ခ်က္ေတြ အံု႔ပုန္းရွိေနဆဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ခုနကအရာရွိကေျပာပါတယ္။

အဲသလိုျဖစ္ရတာဟာ တစိတ္တပိုင္းအားျဖင့္ တိုင္းမႉးေတြက ရာထူးကို ကာလရွည္ကိုင္ထားတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဒီရာထူးေနရာေတြကို အသံုးျပဳၿပီး အာဏာကို ႀကီးႀကီးမားမားတည္ေဆာက္ထားပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ စစ္ဘုရင္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီး တိုင္းရင္းသားသူပုန္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ တိုက္ေနရတဲ့ ျမန္မာ့ေျမျပင္တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လက္နက္ခဲယမ္းနဲ႔ လူအင္အား အားလံုးနီးပါးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ တိုင္းမႉး တေယာက္ေယာက္ကို ကိုင္ခ်င္ရင္လည္း က်န္တဲ့တိုင္းမႉးေတြစုၿပီး သူ႔ကိုျပန္ပုန္ကန္မွာ စိုးလို႔ မကိုင္ရဲဘူး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တံုးက တိုင္းမႉးေတြဟာ နအဖေကာင္စီဝင္ေတြလည္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိသတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးေတြထက္ ပိုအဆင့္ ျမင့္ေနခဲ့ၿပီး ဝန္ႀကီးဌာနေတြဟာ အမိန္႔ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ခက္ခဲ့ပါတယ္။ တုိင္းမႉးေတြက ဘယ္အမိန္႔ကို ေဆာင္ရြက္မယ္ ဘယ္အမိန္႔ကို ေခါက္ထားမယ္ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တိုင္းမႉးေတြကို စစ္႐ံုးခ်ဳပ္မွာ တဆင့္ျမင့္ ရာထူးေတြ တိုးေပးျခင္းအားျဖင့္ နယ္စားပယ္စားဘဝကေနဆြဲထုတ္ၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းခဲ့ရပါတယ္။ ေပၚလစီအေျပာင္းအလဲမွာ တိုင္းမႉးသစ္ေတြဟာ နအဖေကာင္စီဝင္ မလုပ္ရေတာ့ပါဘူး။

တိုင္းမႉးသစ္ေတြ သစၥာရွိဖို႔ ေက်းဇူးသိေစဖို႔အတြက္ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ တိုင္းမႉးေရြးရာမွာ တန္းစီဇယားထဲက တဆင့္နိမ့္ စစ္ဗိုလ္ေတြထဲက မေရြးဘဲ ၄-၅ ဆင့္ေနာက္ေရာက္ေနသူေတြထဲက ေရြးတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊစဥ္းစားခ်က္က ေနာက္တဆင့္နိမ့္အရာရွိဟာ မိမိရဲ႕ ဝါစဥ္အရ လုပ္သက္အရ ရာထူးတိုးခံရတာျဖစ္ၿပီး ဝါႏု လုပ္သက္ႏုအရာရွိတေယာက္ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ရာထူးတိုးခံရရင္ေတာ့ ဆရာသမား (သန္းေရႊ) ဂုဏ္ေက်းဇူးကို တန္ဖုိးထား သစၥာရွိလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။

ဒီစီမံခ်က္အရ တိုင္းမႉးေတြကို ေနရာေပးႏိုင္ဖို႔ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးေတြ အမ်ားႀကီးတိုးခ်ဲ႕ဖို႔လိုလာပါတယ္။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးေတြအ တြက္ နည္းလမ္းႏွစ္ခုနဲ႔ လမ္းဖြင့္ခဲ့ရပါတယ္။ တခုက ၂၀၀၁ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းမႈ မတိုင္ခင္ေလးမွာ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို အက်င့္ ပ်က္ျခစားမႈနဲ႔ အနားေပးပစ္လိုက္တာ၊ ေနာက္တခုကေတာ့ စစ္တိုင္းေတြကို ျဖန္႔ကိုင္ရတဲ့ ကာကြယ္ေရးဌာန စစ္ဆင္ေရးအထူးအဖြဲ႔ (ကစထ) ကို ၄ ခုခြဲပစ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေနရာေတြ ဖန္တီးေပးလိုက္တာကေတာ့ ၾကည္း-ေရ-ေလ ကြပ္ကဲညိႇႏႈိင္းေရးမႉး ရာထူးသစ္နဲ႔ ကာကြယ္ေရးပစၥည္းထုတ္လုပ္ ေရး အရာရွိခ်ဳပ္႐ံုး၊ ေလေၾကာင္းရန္ကာကြယ္ေရးအရာရွိခ်ဳပ္႐ံုးနဲ႔ ေလ့က်င့္ေရးအရာရွိခ်ဳပ္႐ံုးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္မွာ အရာရွိ ခ်ဳပ္႐ံုးေတြကို ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ကြပ္ကဲၿပီး ၫႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုးေတြကိုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္က ကြပ္ကဲရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၾကယ္သံုး ပြင့္အဆင့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ (ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး) ကို ေနရာေပးဖို႔ အရာရွိခ်ဳပ္႐ံုး ဖန္တီးတာကို အရင္ကတည္းက လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

၁၉၉၃ ၾသဂုတ္လမွာ ယခင္ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ တင္တာနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ စစ္မဟာ ဗ်ဴဟာေလ့လာေရး႐ံုး OSS ကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ OSS ရဲ႕ လုပ္ငန္းတာဝန္နဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြဟာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ရဲ႕ တပ္မ ေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးၫႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး DDSI ဌာနခ်ဳပ္ဝန္ထမ္းေတြ လုပ္ေနတာေတြနဲ႔ ဘာမွသိတ္ႀကီး မထူးျခားပါဘူး။

အျပင္လူေတြနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံက ေလ့လာသူေတြဟာ OSS တည္ေထာင္တာကို အလြန္အကၽြံ အေလးေပး အထင္ႀကီးေနခဲ့ၾကတယ္လို႔ ေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိေဟာင္းတေယာက္က အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ တကယ့္ အႏွစ္သာရကေတာ့ OSS ဆိုတာ ဗိုလ္ ခင္ၫြန္႔ကို ေနာက္ထပ္ၾကယ္တပြင့္တုိးေပးလိုက္တာနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ စာရြက္ေပၚမွာ ကလဖန္ထုိးလိုက္တာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရာထူးအဆင့္ေဖာင္းပြမႈ

၂၀၀၁ ႏိုဝင္ဘာ ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းမႈဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္မေတာ္ထိပ္ပိုင္း တပ္မႉးအုပ္ႀကီးကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ အေၾကာင္းအခ်က္တခုသာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ရာထူးအဆင့္သစ္ေတြ တီထြင္တာ၊ ရာထူးေနရာသစ္ေတြ ေဖာ္ထုတ္တာနဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္းေလာကထဲ စစ္ဘက္က ထိုးေဖာက္ဝင္ တာေတြက ရာထူးအဆင့္ေဖာင္းပြမႈနဲ႔ ထိပ္ပိုင္းတပ္မႉးအုပ္ႀကီးထြားမႈကို အားေပးမီးထိုးေပးခဲ့ပါတယ္။

ထိပ္ပိုင္းတပ္မႉးအုပ္ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔လမ္းစကို နဝတ အာဏာသိမ္းၿပီး ၁၈ လအၾကာ ၁၉၉၀ မတ္လမွာ စတင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေတြနဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးတခ်ဳိ႕ကို အစုလုိက္အျပံဳလိုက္ ရာထူးတိုးေပးခဲ့ပါတယ္။ စမူဆာပံု စစ္မိန္႔ေပး ဦးစီးကြပ္ကဲမႈ အေဆာက္အအံုကို ပံုစံပီဖို႔ အတြက္ ဗိုလ္သန္းေရႊအရင္လူ ဗိုလ္ေစာေမာင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရာထူး အသစ္ထြင္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရာထူးတိုးခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၂ စက္တင္ဘာလမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ နံပတ္ ၂ ဗိုလ္ေမာင္ေအးကို ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးအဆင့္ (ၾကယ္ ၄ ပြင့္ခြဲ) ကို တိုးေပးျခင္းအားျဖင့္ ရာထူးသစ္တီထြင္မႈ ထပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီရာထူးသစ္ေၾကာင့္ ဦးေအးဟာ ၿပိဳင္ဖက္ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ စတုတၳေျမာက္ၾကယ္ ထပ္တပ္ခ်ိန္မွာ လည္း ရာထူးအဆင့္သာလြန္မႈကို ဆက္ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဦးခင္ၫြန္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးတိုးဖို႔ဟာလည္း ေစာေစာပိုင္းက ရာထူးတိုးခဲ့သလိုမ်ဳိး စာရြက္ေပၚမွာ ကလဖန္ထိုးဖို႔ လုိခဲ့ပါတယ္။ ၾကယ္ ၄ ပြင့္အဆင့္နဲ႔ကိုက္ေအာင္ ဦးခင္ၫြန္႔ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးရဲ႕ စစ္ဖက္အၾကံေပးအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ခန္႔အပ္ခံရေတာ့ ရာထူးအဆင့္နဲ႔ ပိုကိုက္ညီသြားပါတယ္။ သိတဲ့အတိုင္း ၂၀၀၄ မွာ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ျဖဳတ္ထုတ္အုပ္ခံရၿပီး အခုထိ အက်ယ္ ခ်ဳပ္ ခ်ခံေနရပါတယ္။

ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ကို ရာထူးတုိးေပးတာေတြဟာ စကၠဴေပၚမွာ အၾကံအဖန္လုပ္တာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေပမဲ့ ထိပ္ပိုင္းတပ္မႉး အုပ္ႀကီးကို တိုးခ်ဲ႕ ႏိုင္ဖို႔ စစ္ဆင္ေရးရာထူးေနရာသစ္ေတြလည္း ဖန္တီးေပးခဲ့ရပါတယ္။ ၂၀၀၁ ႏိုဝင္ဘာ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းမႈက လမ္းျပခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ ကစထ ႏွစ္ခု ထပ္တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ကစထ-၅ က ရန္ကုန္တိုင္းကို ကိုင္ၿပီး ကစထ-၆ က ရခိုင္ျပည္နဲ႔ မေကြးတိုင္းကို တာဝန္ယူရပါတယ္။

အခုေနာက္ဆံုးတီထြင္လိုက္တဲ့ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးကေတာ့ တပ္မေတာ္စစ္ေဆးေရးအရာရွိခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကစထ ေတြ တည္ေထာင္ တာဟာ စစ္ဆင္ေရးအတြက္ တစံုတရာအသံုးဝင္မႈရွိႏိုင္ေပမဲ့ အခုေနာက္ဆံုးထြင္လိုက္တဲ့ ရာထူးကေတာ့ ေနာက္ထပ္ဗ်ဴ႐ုိကေရစီအလႊာ တခု ထပ္ပိုးလိုက္တာထက္ ဘာမွသိတ္ထူးပံုမရပါဘူး။

ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ေအာက္ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီးဟာလည္း ႀကီးထြားလာခဲ့ပါတယ္။ စစ္တုိင္းအသစ္ေတြ ဖန္တီးတာ၊ စစ္ဆင္ ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ (စကခ) ေဒသကြပ္ကဲမႈစစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ဒကစ) ေတြ တိုးမ်ားလာတာ၊ တပ္မအဆင့္ အေျမာက္ႀကီးစခန္းဌာနခ်ဳပ္ နဲ႔ သံခ်ပ္ကာတပ္ကြပ္ကဲမႈစခန္းဌာနခ်ဳပ္ေတြ ဖြင့္လွစ္လိုက္တာတို႔ဟာ ထိပ္ပိုင္းတပ္မႉး အရာရွိတပ္ဖြဲ႔ ႀကီးထြားလာေစဖို႔ အမ်ားႀကီး အားေပး ခဲ့ပါတယ္။

ေဖာင္းကားေနတဲ့ အစိုးရဝန္ထမ္း

စစ္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီးကို စစ္အစိုးရက ခ်ဲ႕ထြင္တာနဲ႔ တၿပိဳင္တည္းမွာ အစိုးရ အရပ္ဖက္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီးကိုလည္း ေတာက္ ေလွ်ာက္ တိုးခ်ဲ႕ေနပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခု နဝတ အာဏာယူၿပီး သိတ္မၾကာခင္တံုးက အစုိးရအဖြဲ႔မွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးနဲ႔ ဝန္ႀကီး ၉ ေယာက္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဝန္ႀကီးဌာန ၁၈ ခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဝန္ႀကီး ၉ ေယာက္မွာ ၈ ေယာက္ဟာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနေအာက္မွာ ရာထူးေနရာ ေတြ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကတည္းကစလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ သူ႔စနစ္ကို ေထာက္ခံအားေပးတဲ့သူခိုးဝန္ထမ္းႀကီးေတြကို ဆုခ်ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးခ်ဲ႕တဲ့ အေနနဲ႔ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဗ်ဴ႐ုိကေရစီယႏၱရားႀကီးကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔ မွာေတာ့ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးအျပင္ ဝန္ႀကီးဌာန ၃၂ ခု၊ ဝန္ႀကီး ၃၂ ပါးရွိေနပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ၇ ေယာက္ဘဲ "အရပ္သား" ျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းတခ်ဳိ႕အပါအဝင္ စစ္မႈထမ္း ေဟာင္းေတြျဖစ္ပါတယ္။

အထက္တန္းစစ္အရာရွိႀကီးေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္သြယ္မႈေတြရွိတဲ့ ျမန္မာသတင္းရင္းျမစ္တခု အဆုိအရ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က အထက္တန္း အရာရွိႀကီးေတြရဲ႕ အစည္းအေဝးတခုမွာ လူအင္အားကိစၥေတြအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ဗိုလ္သန္းေရႊက ရာထူးတိုးေရးအခြင့္အလမ္း ေတြ ေနာက္ထပ္ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဝန္ႀကီးတေယာက္ထဲက ဝန္ႀကီးဌာန အမ်ားအျပားကိုင္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို ဆက္မလုပ္ဖို႔ ၫႊန္ၾကား ခဲ့ပါတယ္။

အရင္ႏွစ္ဇြန္လမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ေဆြက လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ျပည္သူ႔အင္အားဝန္ႀကီးဌာနကို လက္လႊတ္လိုက္တဲ့အတြက္ ခုန ေျပာတဲ့လုပ္ရပ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဦးေအာင္ၾကည္ကေတာ့ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးလည္းျဖစ္၊ ဆက္ဆံေရးဝန္ႀကီးလည္း ျဖစ္ေနေပမဲ့ ဆက္ဆံေရးဝန္ႀကီးဆိုတာ တကယ့္႐ံုးဌာန ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္မရွိဘဲ ဆိုင္းဘုတ္သက္သက္ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝန္ႀကီးဌာနသစ္ေတြ ဖန္တီးလိုက္တာဟာ စစ္ဘက္ဝန္ထမ္းေတြ ရာထူးတိုးဖို႔လမ္းေၾကာင္း ပိုက်ယ္သြားေစခဲ့ေပမဲ့ တိုင္းျပည္မွာေတာ့ ပိုေဖာင္းပြ ပိုအရည္အခ်င္းမဲ့တဲ့ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီးက ဖိစီးႏွိပ္စက္မယ့္အႏၱရာယ္ က်ေနပါတယ္။ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲက ေမွ်ာ္မွန္းထားသလို ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္ခံအစိုးရဆီ တေန႔ေန႔မွာ အာဏာလႊဲေျပာင္းသြားတဲ့အခါ အဲဒီအစိုးရဟာ စစ္တပ္ အုပ္စိုးမႈေအာက္မွာ ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့တဲ့ ကေမာက္ကမ ဗယုတ္သုကၡအစိုးရအေဆာက္အအံုႀကီးေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစြမ္းရည္ ခ်ဳိ႕ယြင္း ပ်က္ျပားေနဖို႔ အလားအလာမ်ားပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အရပ္ဖက္ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားထဲကို စစ္ဘက္ပုဂၢဳိလ္ေတြ စိမ့္ဝင္ထိုးေဖာက္ေနမႈဟာ ပမာဏအရေရာ၊ အတုိင္းအတာအရေရာ ပိုမ်ားလာစရာရွိပါတယ္။ ၂၀၀၆ တံုးက ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ၄ ေယာက္ကို ဝန္ထမ္းေရြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ေရးဘုတ္အဖြဲ႔မွာ ခန္႔အပ္လိုက္တာဟာ အရပ္ဖက္အစိုးရဝန္ထမ္းနယ္ပယ္ထဲ စစ္ဖက္က ပိုၿပီးပါဝင္ပတ္သက္မယ့္ အလားအလာရဲ႕ ေရွ႕ေျပးျဖစ္ပါတယ္။

မၾကာေသးခင္က အင္တာနက္သတင္းတပုဒ္အရ သင္တန္းသားဦးေရမ်ားလာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ NDC ေက်ာင္းဆင္းေတြဟာ စစ္တိုင္း သို႔မဟုတ္ တပ္မရာထူးေတြ ေသခ်ာေပါက္ရမယ္လို႔ တြက္မထားဖို႔ သင္တန္းဆရာတေယာက္က သင္တန္းသားေတြကို သတိေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ အဆင့္ျမင့္တပ္ရာထူးေတြအစား ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန အျပင္ဖက္က ဝန္ႀကီးဌာနေတြမွာဘဲ ၫႊန္ခ်ဳပ္ရာထူးေတြ ယူရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္တဲ့။

အက္ကြဲေနတဲ့စမူဆာ

ဗိုလ္သန္းေရႊ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ကိုင္တြယ္ေနပံုဟာ တခ်ဳိ႕ပံုစံေတြအရ စံနမူနာျပ ပိရမစ္ စမူဆာပံု (ဝါ) ပြန္ဇီ စီးပြားေရးကစားကြက္ Ponzi ပံု ေပါက္ေနပါတယ္။ [ပြန္ဇီ ဆိုတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄-၅ ႏွစ္က ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္စားၿပီး အႀကီးအက်ယ္နာမည္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ ဖိုးတြမ္တီး "အက်ဳိးေဆာင္ကုမၸဏီ" ေတြ လုပ္စားပံုကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။]

ပြန္ဇီ (ပိရမစ္) ကစားကြက္မွာ အေစာပိုင္းရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြကို ေနာက္က်ဝင္လာတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြရဲ႕ ထည့္ဝင္ ရွယ္ယာေတြနဲ႔ အျမတ္ေဝစုေပးတာ လုပ္ပါတယ္။ ဒီပိရမစ္ ႀကီးထြားက်ယ္ျပန္႔ေနသေရြ႕ ေရွ႕လူေတြကို ေနာက္လူေတြ ဆီကရတာနဲ႔ အက်ဳိးအျမတ္ ေပးေနေတာ့ အားလံုးအက်ဳိးရွိေနပါတယ္။ ပိရမစ္ႀကီးထြားမႈ ရပ္ဆိုင္းသြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အေစာပိုင္း ေငြရင္းထည့္ထားသူေတြအေနနဲ႔ ဧရာမအျမတ္ႀကီးေတြ ရထားၿပီးျဖစ္သလို ေနာက္ဝင္သူေတြကေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ဘဲ ျမတ္လိုက္တာ သို႔မဟုတ္ လံုးဝမရလိုက္တာ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။

လက္ရွိစစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးထဲမွာ မိမိတို႔သစၥာရွိမႈကို အေစာဆံုး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခဲ့လို႔ အဆီတဝင္း ဝင္း ရာထူးေနရာေတြ အခြင့္ထူးေတြ ဆုခ်ခံထားရပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က NDC ေက်ာင္းဆင္းေတြ ေတြ႔လိုက္ရသလို ပိရမစ္ထိပ္လႊာ ေတြမွာ က်ပ္ညပ္ႁပြတ္သိပ္လာတဲ့အခါ အျမတ္ေဝစုေတြက ေသးလိုက္လာပါေတာ့တယ္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးရဲ႕ ပြန္ဇီစီးပြားေရးကြက္ သဘာဝေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ကို တုိးခ်ဲ႕ဖို႔ဖိအား အျမဲျဖစ္ေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕တပ္ဖြဲ႔ေတြမွာ စစ္သားတေယာက္ဟာ လူသစ္ ၂ ေယာက္ စုေဆာင္းမေပးႏိုင္ရင္ တပ္ထြက္ခြင့္မရပါဘူး။ ဒီလိုဖိအားေၾကာင့္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြ ကေလးစစ္သားေတြကို အဓမၼစစ္သားဆြဲတဲ့ ေအာက္တန္းက်အေလ့အထေတြ မ်ားျပားလာေစပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတြ ျဖည့္ဆီးဖို႔ ၂၀၀၇ ခုမွာ တပ္မေတာ္စစ္သားစုေဆာင္းေရးၫႊန္ၾကားေရးမႉး႐ံုး အသစ္ တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ပါတယ္။

စစ္အုပ္စုဟာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ဆီ တိုင္းျပည္ကိုေမာင္းေနရာမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြအတြက္ ရာထူး တိုးေရးအခြင့္အလမ္းေတြ ပိုရလာေစဖို႔ စစ္တပ္အေဆာက္အအံုနဲ႔ အစိုးရအေဆာက္အအံုကို ေနာက္ထပ္ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲ အကြက္ခ် ကစားတာေတြ လုပ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ရာထူးေနရာေတြ ပိုမ်ားမ်ားဖန္တီးဖို႔ အရင္ကက်င့္သံုးခဲ့တဲ့ နည္းနာေတြကိုလည္း ထပ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရွိကစထေတြထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ပိုင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ ၾကယ္ ၃ ပြင့္ရာထူးေနရာ (ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး)ေတြ ေဖာ္ေပးႏိုင္ပါ တယ္။

မေကြးတိုင္း၊ ကရင္နီျပည္ ဒါမွမဟုတ္ ကရင္ျပည္တို႔မွာ စစ္တုိင္းအသစ္ေတြ ထပ္ေပၚႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ ၾကယ္ ၂ ပြင့္ နဲ႔ ၾကယ္ ၁ ပြင့္ ရာထူးေနရာေတြ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးအားျဖင့္ ကစထမႉးေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ တက္လာၿပီး တိုင္းမႉးေတြက ဒုဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္ တက္လာတာအထိ ရာထူးေဖာင္းပြမႈ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီနာမည္ခံရင္း စစ္တပ္ဆက္လက္ႀကီးစိုးမႈေအာက္မွာ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစိုးရအေဆာက္အအံုထဲ စစ္ဗိုလ္ေတြ ေနာက္ထပ္ စိမ့္ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႔လာၿပီး ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားသစ္ပင္ႀကီးမွာလည္း အကိုင္းအခက္သစ္ေတြ ဖန္တီးျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စြမ္းေဆာင္ရည္ နိမ့္က်တဲ့ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေဆာက္အအံုက ဖိစီးႏွိပ္စက္မယ့္အႏၱရာယ္ က်ေရာက္ေနပါတယ္။ ဒီလိုေဖာင္းကားပြေယာင္းေနတဲ့ စစ္ စနစ္ႀကီးကို အသက္ဆက္ဖို႔ ဘယ္ကရင္းျမစ္ေတြရမွာလဲ ဆိုတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအနာဂတ္အတြက္ ေနာက္ထပ္အေရးပါ တဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွေရးရာ အထူးျပဳ အလြတ္သတင္းေထာက္ ေနာ္မန္႐ိုးဘက္စပီးယဲ (အမည္ရင္းမဟုတ္) ၏ မတ္လ ၁၂ ရက္ ေအးရွားတုိင္းမ္ အင္တာနက္ဂ်ာနယ္ပါ ေဆာင္းပါးကို ဂါမဏိ ဘာသာျပန္သည္။

ဂါမဏိ
REF: ေန႔သစ္