မိုးမခ
မတ္ ၁၅၊ ၂၀၀၉
(မတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔က ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခ်က္)
၁၉ ႏွစ္ ၾကာ အက်ဥ္းက်ခဲ့ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လက လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သူ အတုိက္အခံႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ရဲ႔ ေထာင္ျပင္ဖက္မွာ ပထမဦးဆုံး က်ေရာက္တဲ့ ၇၉ ႏွစ္ေမြးေန႔မွာ သူေျပာၾကားခဲ့တဲ့ စကားေတြထဲက သူ႔ဆႏၵတရပ္ကို ျပန္လည္ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။
“က်ေနာ္အခုလို မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႕႔ေတာ့ ၀မ္းသာတာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ၀မ္းသာတာလဲဆိုေတာ့၊ ေထာင္ထဲတုန္းက … အခု က်ဳပ္က ေထာင္က ထြက္လာတာ ၆ လေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ေထာင္ထဲတုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေမ့ခံအက်ဥ္းသားလို မခံစားခဲ့ရဘူး။ Forgotten Prisoners ေပါ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ ဒီမိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ဘဘကို အားေပး ေထာက္ပ့ံ အားေပးစကားေျပာ တေလွ်ာက္လုံး ေထာင္ထဲမွာ … ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေမ့ခံအက်ဥ္းသားလို႔ ေထာင္ထဲမွာ မခံစားခဲ့ရဘူး။ ဒါ သိပ္အေရးၾကီးတယ္။
ေထာင္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေမ့ခံအက်ဥ္းသားလို႔ သေဘာထားလိုက္မိရင္၊ ငါ့မိသားစုက ငါ့ကိုေမ့ေနျပီ၊ ငါ့ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ငါ့ကိုေမ့ေနျပီ၊ ႏို႔မို႔ဆိုရင္လည္း ငါ့ရဲ႔ သားခ်င္းမ်ား၊ ငါ့ရဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား၊ အသိအကၽြမ္းမ်ား၊ င့ါရဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီ၊ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ငါ့ကိုေမ့ေနျပီလို႔ အေမ့ခံအက်ဥ္းသား စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ၀င္တာနဲ႔ ျပႆနာေတြ တက္ေတာ့တာပဲ။ အထဲမွာ စကားမ်ားၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။ ျငင္းၾကတယ္။ ငိုၾကတယ္။ စကားမေျပာၾကဘူး။ ဒါေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ စိတ္ဓာတ္ပ်က္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျဖစ္တတ္တယ္။ ဘဘက အဲသလိုမ်ဳိး မခံစားခဲ့ရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႔ ေကာင္းမႈေပါ့ဗ်ာ။ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႔ အားေပးမႈ၊ ကူညီမႈ … အဲဒါေၾကာင့္ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားအျဖစ္ မခံစားခဲ့ရဘူး။ ဒါကို ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပဲလို႔ ဘဘက ခံယူတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခု အျပင္ေရာက္လာေတာ့လည္း ဒီမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေတြ႔ရတယ္။ ေတြ႔တယ္အခါက်ေတာ့လည္း အေမ့ခံအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ဘဘမွာ မေပၚေတာ့ဘူး။ ၀မ္းသာတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒီ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဘဘက ဘာလုပ္ႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၀င္လုပ္ႏိုင္တယ္။ တိုင္းသူျပည္သား လူအမ်ားအက်ဳိးကိုလည္း လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ လူေတြကို ပိုျပီးေတာ့ ခ်စ္ခင္လာတယ္။ လူေတြကိုပိုျပီးေတာ့ ယုံၾကည္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ လူေတြကို ပိုျပီးေတာ့ ေလးစားလာတယ္။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ပိုျပီးေတာ့ လုပ္လာႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘဘက ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ဟာကို နမူနာယူျပီးေတာ့ အခု ဘဘက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို လိုက္လုပ္ေပးေနတယ္။ တတ္ႏိုင္တာတဲ့ဟာေတြကို ကိုယ္ကူညီေပးႏိုင္ရင္ေပး၊ အက်ၤ ီအ၀တ္အစား ေပးႏိုင္ရင္ေပး၊ ေဆး၀ါးေပးႏိုင္ရင္ ေပး။ တတ္ႏိုင္တာ လုပ္ေနတယ္။ အကုန္လုံးလုပ္ေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့သလိုပဲ၊ ေထာင္ထဲမွာ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး မေပၚဘဲနဲ႔ ေနခဲ့သလိုပဲ သူတို႔လည္း အေမ့ခံအက်ဥ္းသားစိတ္ထားမ်ဳိး မေပၚဘဲနဲ႔ ေနႏိုင္ေအာင္၊ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စိတ္ထားမရွိဘဲနဲ႔ အျပင္ဖက္ ထြက္လာႏိုင္ေအာင္၊ ဒါ က်ေနာ္ကူညီေနတာပဲလို႔။ အဲဒီလူေတြဟာ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့စိတ္ ကင္းမဲ့ျပီးေတာ့ အျပင္ကိုထြက္လာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို အမ်ားၾကီးလုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္အက်ဳိး၊ လူမ်ဳိးအက်ဳိး၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဳိး၊ ဒီမုိကေရစီအက်ဳိးကို အျပည့္အ၀ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေနရာမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ဆိုရင္ အသက္ ၈၀ပိုင္းနား ေရာက္ေနေတာ့ ေနာက္ကို ၁ ႏွစ္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ထက္ပိုျပီး လုပ္ႏိုင္တာထက္ေတာ့ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က်တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔က လူငယ္ေတြ။ အဲဒီလူငယ္ေတြ အျပင္ကုိ ထြက္လာတဲ့အခါမွာ အေမ့ခံအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိးကင္းမဲ့ျပီေတာ့ ထြက္လာၾကရင္ တိုင္းျပည္အက်ဳိး၊ လူမ်ဳိးအက်ဳိး၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအက်ဳိး၊ ကိုယ္ရဲ႔ သားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားအက်ဳိး၊ လူထုအက်ဴိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔လဲ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကုိ ေမြးႏိုင္ေအာင္လို႔လည္း၊ အဲဒီစိတ္ဓာတ္ကို ရွိႏိုင္ေအာင္လို႔လည္း အခု က်ေနာ္လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒါပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲ အလြတ္ေျပာတာကေတာ့ … ဗ်ာ က်ေနာ္လည္း အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါက်ေတာ့ တကယ္က ဒီအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ေကာင္းေတာ့တဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔။ ႏိုင္ငံေရးအတြက္ အသုံး၀င္ဖို႔ဟာကလည္း အမ်ားၾကီး ေလ်ာ့လာတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႔စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကလည္း အမ်ားၾကီး ေလ်ာ့လာတယ္။ သိပ္ျပီးေတာ့ စြမ္းအားလည္းမရွိ၊ ဥာဏ္အားလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သိပ္ေတာ့ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ သို႔ေသာ္ လုပ္ေနရတာပဲ။ အေျခအေနအရ။ အဲဒါ တခု ေျပာတယ္။ အဲသည္ေတာ့ အခု ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီမွာ အသက္ရွည္ပါေစ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ က်ေနာ္က အသက္ရွည္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း အသက္ရွည္ရွည္လုပ္ႏိုင္ဖို႔ကိုလည္း က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္ ဆႏၵျပဳမိတယ္လို႔ ၊ အသက္ရွည္ေနတုန္းကာလမွာ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာေလး လုပ္ဖို႔ေပါ့။ လုပ္တယ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ္က ႏိုင္ငံေရးကို လုပ္တတ္လို႔လို႔၊ လုပ္ႏိုင္လုိ႔လို႔၊ အင္အားေတြရွိလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ အခုက လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရး ၾကဳံေနလို႔။ လုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးၾကဳံတယ္ဆိုတာက ေနာက္တခုက တာ၀န္က က်ေနတယ္။ တာ၀န္က ရွိတယ္၊ အခြင့္အေရးက က်ေနတယ္။ အဲဒီတုန္းမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရတယ္ ဆိုရင္လည္း အဲဒီႏိုင္ငံေရးကို တတ္ႏိုင္သမွ် အသုံးက်က်၊ အသုံး၀င္၀င္ လုပ္ခ်င္တယ္။ လုပ္ပါရေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းတယ္။ ဒါေလာက္ပဲ ေျပာတာပါ။
REF: မိုးမခ
Posts
0 comments:
Post a Comment