ၾကားညပ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္

April 7, 2011 ။ ။



ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာရွအင္အားႀကီးႏိုင္ငံႀကီးေတြ ျဖစ္တဲ့ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကားမွာ တည္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား စစ္အင္အားအသံုးျပဳ (The use of force) ရတဲ့ ပ႗ိပကၡေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ အိႏၵိယ သမုဒၵရာ စစ္မ်က္ႏွာမွာ မဟာဗ်ဴဟာ တန္ဖိုး (strategic value) အျမင့္ဆံုး ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားျခင္း ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံတ ႏိုင္ငံလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ အေရးကို စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး၊ တိုင္း ရင္းသား စည္းလံုး ညီညြတ္ေရး စတဲ့ အခ်က္ေတြ ေပၚမွာပဲ မူတည္ၿပီး တြက္ခ်က္စဥ္းစားမႈ လုပ္လို႔ မရႏိုင္ပါ။ ပထ၀ီ၀င္ ႏိုင္ငံေရး (Geopolitical factors) နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္ အလက္ေတြကိုလဲ ဆက္စပ္စဥ္းစားမႈ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ သို႔မွသာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ့္ ခ်ဥ္းကပ္မႈ သ႑ာန္သစ္ေတြ၊ မဟာဗ်ဴဟာ အခင္းအက်င္းေတြ ကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ ခ်မွတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာ

၀ါရွင္တန္က ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ National Military Strategy မွာ အာရွ-ပစိဖိတ္ေဒသရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ အက်ိဳးစီးပြား (strategic interests) တိုးျမႇင့္ေရး ပါရွိၿပီး၊ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရးကို အာရံုစိုက္ေရး အခ်က္ေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေခတ္မွီဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေသာ တပ္မေတာ္ တည္ေဆာက္ရး (military modernization) နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အခ်က္ေတြကိုလဲ ထည့္သြင္း ထားပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အာရွႏိုင္ငံေတြအၾကားက ကာကြယ္ေရးညႊန္ၾကားခ်က္ (defence guidelines) ေတြကလဲ ျပဳျပင္တိုး ခ်ဲ႕မႈေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ေရငုပ္သေဘၤာ၊ ဖ်က္သေဘၤာ၊ ကင္းေထာက္ ေလယာဥ္နဲ႔ ရဟတ္ယာဥ္အ ေျမာက္အျမား ၀ယ္ယူဖို႔ စီမံထားပါတယ္။ ေတာင္ကိုးရီးယားနဲ႔ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံေတြကလဲ ေရငုပ္ သေဘၤာ၀ယ္ယူဖို႔ စီမံ ခ်က္ေတြရွိၿပီး၊ မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ႕ လက္နက္ တင္သြင္းမႈက ရာခိုင္ႏွဳန္း တက္လာပါတယ္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံကလဲ ေရငုပ္ သေဘၤာႏွစ္စီး ထပ္ၿပီး၀ယ္ယူ အင္အား ျဖည့္လာပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံကလဲ ေရငုပ္သေဘၤာ၊ ဖ်က္သေဘၤာနဲ႔ တိုက္ ေလယာဥ္ေတြ တိုးခ်ဲ႕ဖို႔ စီမံလာခဲ့ပါတယ္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္အသံုးစရိတ္ဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇၈ ဘီလီယံရွိၿပီး၊ လက္နက္ တင္သြင္းမႈ ကိန္းဂ ဏန္းေတြကို ထပ္ျဖည့္ လိုက္ရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၅၀ ဘီလီယံ အထက္မွာ ရွိႏိုင္ေၾကာင္း စစ္ေရး ေလ့လာသူေတြက ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။ high seas operations အတြက္ နယူးကလီးယား ပါ၀ါသံုး ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာ သံုးစီးကို ၂၀၁၇ ခုႏွစ္မွာ အၿပီး တည္ေဆာက္ဖို႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ စီမံခ်က္အရ ပထမဦးဆံုး ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ အၿပီး တည္ေဆာက္ ႏိုင္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႕ F-22 ဂ်က္ တိုက္ေလယာဥ္ ဒီဇိုင္းကို ပံုစံတူယူထား တဲ့ J-20 stealth jet fighter ကို ဇန္န၀ါရီလမွာ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။

အင္အားႀကီးႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္အသံုးစရိတ္ဟာလဲ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၂ ဘီလီယံ အထိ ရွိၿပီး၊ ၃၃ ရာခိုင္ ႏွဳန္း ထပ္မံ တိုးျမွင့္ဖို႔ စီမံခ်က္ ရွိပါတယ္။ scorpene submarines တည္ေဆာက္မႈမ်ား ရွိၿပီး၊ anti-aircraft submarine နဲ႔ စစ္လက္နက္ ပစၥည္း အမ်ားအျပား ၀ယ္ယူမႈေတြ ရွိပါတယ္။ ဘိုအင္း ေလေၾကာင္း ကုမၸဏီ အပါအ၀င္ ေလေၾကာင္းကုမၸဏီ ေတြမွာ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္ ၁၂၆ စင္း မွာယူထားဆဲပါ။

အာရွအင္အားႀကီးႏိုင္ငံႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယႏွစ္ႏိုင္ငံ အၾကားက စစ္အင္အား အျပိဳင္အဆိုင္ တိုးခ်ဲ႕မႈ (arms race) ဟာ အာရွ-ပစိဖိတ္ေဒသမွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စစ္ေရး တာ၀န္ရွိသူေတြ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲ ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ အတြက္ မလြဲမေသြ ထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

တရုတ္- အိႏိၵယ ဆက္ဆံေရး (Sino- Indian Relations)

၁၉၅၀ ကာလေတြမွာ တရုတ္နဲ႔ အိႏိၵယ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကားမွာ တတိယကမၻာရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး လွဳပ္ရွားမႈ ေတြကို ေထာက္ခံ အားေပးရင္းနဲ႔ ေကာင္းမြန္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိဘက္ ေခါင္းေဆာင္ ဒလိုင္လားမားကို အိႏၵိယ သမၼတ ေနရူးက ခို လွံဳခြင့္ေပးမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံ အၾကားက သံတမန္ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ယြင္း လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ အိႏိၵယ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ နယ္ေတြကို တရုတ္တပ္ေတြ ၀င္ေရာက္ တပ္စြဲလာတဲ့ အခါမွာ အိႏိၵယက Forward Policy ကို က်င့္သံုးၿပီး၊ တ ရုတ္တပ္ေတြကို ျပန္ဆုတ္ ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ တရုတ္ ႏိုင္ငံကလဲ armed co-existence policy ကို က်င့္သံုးၿပီး၊ စစ္ေရးအရ ထိပ္တိုက္ ေျဖရွင္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပြဲၿပီးဆံုး သြားခဲ့ေပမယ့္ အိႏၵိယဘက္က humiliating defeat အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားဆဲပါ။

၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံက နယူးကလီးယားလက္နက္ႏိုင္ငံ (nuclear weapon state) ျဖစ္လာခ်ိန္မွာ အိႏိၵယက စစ္ေရးအရ ျခိမ္းေခ်ာက္မႈ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ အၾကာမွာ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံကလဲ နယူးကလီးယား လက္နက္ ပိုင္ဆို္ငတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၀၊ ၁၉၈၀ ကာလ တေလွ်ာက္မွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကား nuclear arms race ေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၈၀ ေႏွာင္းပိုင္းမွာမွ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ fair and reasonable settlement ျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ ပူးတြဲ အလုပ္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ဒီအလုပ္အဖြဲ႔ရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ Maintenance of Peace and Tranquillity နဲ႔ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ Confidence Building Measures ဆိုင္ရာ စာခ်ဳပ္ ေတြကို လက္မွတ္ ေရးထိုး ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီလိုအျပဳသေဘာဆက္ဆံေရးေတြ ရွိေနေပမယ့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံဆက္ဆံေရးဟာ ပါကစၥတန္ အေရး၊ တိဘက္ အေရးနဲ႔ ဟိမ၀ႏၱာ ေတာင္တန္း ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ Aksai Chin Plateau တို႔မွာရွိေနတဲ့ နယ္နိမိတ္ အျငင္းပြား ေဒသ ႏွစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပ လည္မဳေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အိႏိၵယဘက္က မဟာဗ်ဴဟာ အျမင္မွာ တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ အိႏၵိယကို ၿခိမ္းေခ်ာက္ ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားမႈေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္က အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးကလီးယား စမ္းသပ္မႈေတြ ျဖစ္ပြား ေနခ်ိန္မွာ၊ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးက တရုတ္ဟာ အိႏႎၵယရဲ႕ ရန္သူနံပါတ္ (၁) လို႔ သတ္မွတ္ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

တရုတ္ႏိုင္ငံက မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာသူေတြကလဲ ဂ်ပန္၊ ၾသစေၾတးလ်နဲ႔ အိႏိၵယႏိုင္ငံေတြဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ ေျမာက္ပိုင္း၊ အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းမွာ ရွိေနၿပီး၊ ပစိဖိတ္မွာကလဲ အေမရိကန္ရဲ႕ ပါ၀ါ ရွိေနတာေၾကာင့္ မဟာမိတ္တန္ဖိုး (alliance values) ေျပာင္းသြားခဲ့ရင္ တရုတ္ရဲ႕လံုျခံဳေရးကို ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္လို႔ တြက္ဆ ထားၾက ပါတယ္။ အာရွ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းမွာ ေပၚထြက္လာတဲ့ အေမရိကန္၊ ဂ်ပန္နဲ႔ ၾသစေၾတးလ် ႏိုင္ငံတို႔အၾကားက trilateral security dialogue အခင္းအက်င္းေတြ၊ အင္ဒို- ဂ်ပန္ မဟာမိတ္ အခင္းအက်င္းေတြ ပါ၀င္ေနတဲ့ Asian-Pacific trilateralism ဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံကို စစ္ေရးအရ ၀ိုင္း၀န္းပိတ္ဆို႔မႈ ျပဳလာႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆ ထားၾကပါတယ္။

၂၁ ရာစုမွာ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ ႏွစ္ႏိုင္ငံအၾကားမွာ စစ္ေရးအျပိဳင္အဆိုင္အင္အားတိုးခ်ဲ႕မႈေတြ ႀကီးမား လာျခင္းရဲ႕ အဓိက အေရးကေတာ့ အိႏၵိယ သမုဒၵရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏိၵယ သမုဒၵရာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယကို two scorpions in a bottle လို႔ စစ္မဟာဗ်ဴဟာ အသိုင္း အ၀ိုင္းက သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အိႏိၵယ ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသား လံုျခံဳေရးရဲ႕ survival ဟာ အိႏၵိယ သမုဒၵရာရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ေဒသပဲျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိ အိႏိၵယႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အင္အား (economic power) ဟာ ေရနံ တင္သြင္းမႈ ေပၚမွာ မူတည္ ေနပါတယ္။ လက္ရွိမွာ ႏိုင္ငံတြင္း လိုအပ္ခ်က္ရဲ႕ ၆၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းက ပင္လယ္ေကြ႔ ေဒသကေန အိႏၵိယသ မုဒၵရာကို ျဖတ္ၿပီး တင္သြင္းရတာပါ။ ၂၀၁၅ မွာဆိုရင္ ၇၅ ရာခိုင္ႏွုန္း အထိ တင္သြင္းဖို႔ လိုအပ္လာမယ္လို႔ သတ္မွတ္ ထားၾကပါတယ္။

တျပိဳင္နက္တည္းမွာပဲ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရနံတင္သြင္းမွာ ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳန္းေက်ာ္ကလဲ အိႏိၵယ သမုဒၵရာကို တည္မွီေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာမွ တရုတ္ႏိုင္ငံက ဆိပ္ကမ္းေတြကို အ၀င္အထြက္ လုပ္ေနတဲ့ သေဘၤာေတြရဲ႕ ငါးဆယ္ရာခိုင္ ႏႈန္းေက်ာ္ဟာ မလက္ကာ ေရလက္ၾကား ကေန ျဖတ္သန္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Malacca Dilemma ဟာ တ ရုတ္မဟာဗ်ဴဟာ ကၽြမ္းက်င္သူ ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတြက္ ႀကီးမားလွတဲ့ ကိစၥ တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မလကာ ေရလက္ၾကားနဲ႔ အိႏၵိယ သမုဒၵရာကို အိႏိၵယနဲ႔ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ သြားႏိုင္ခဲ့ရင္ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အင္အား ၿပိဳလဲသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အိႏၵိယ သမုဒၵရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေရးကို စတင္ စီမံ လာခဲ့ၾကပါတယ္။

အိႏၵိယသမုဒၵရာႏွင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ စစ္အင္အားတိုးခ်ဲ႕မႈမ်ား

တရုတ္ႏိုင္ငံ People’s Liberation Army Navy (PLAN) ရဲ႕ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယ သမုဒၵရာကို ျဖန္႔က်က္ ထိန္းခ်ဳပ္ ထားႏုိင္ေရးမွာ ပုလဲသြယ္ မဟာဗ်ဴဟာက အဓိက က်ပါတယ္။ ဒီဗ်ဴဟာအရ တရုတ္ျပည္မကေန ပါရွန္းပင္လယ္ေကြ႔ အထိ SLOC (Sea Lines of Communication) တေလွ်ာက္မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ မဟာဗ်ဴဟာအရ ပူးတြဲျခင္း၊ ဆိပ္ ကမ္းတည္ေဆာက္ျခင္း စတာေတြ ျပဳလုပ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုင္နန္ကၽြန္းက military facilities ေတြ တိုးျမွင့္မႈ၊ ဗီယက္နမ္ အေရွ႕ပိုင္းက Woody ကၽြန္းေပၚမွာ airstrip တိုးခ်ဲ႕မႈ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္တေကာင္းမွာ container shipping facility တည္ေဆာက္မႈ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရခိုင္ေဒသမွာ ေရနက္ ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္မႈ၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ၊ ဂ်ီ၀ါ ဒါဆိပ္ကမ္း စေတာေတြဟာ ဒီဗ်ဴဟာရဲ႕ အခင္းအက်င္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

တရုတ္ေရတပ္ကို offshore waters (Green Water) Navy Status ကေန High Seas (Blue Water) Navy Status အထိ ျမွင့္တင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းမႈေတြ ျပဳလုပ္ ခဲ့ရာကေန nuclear-powered aircraft carrier တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္း ေတြ ေပၚထြက္ လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုင္နန္ကၽြန္း ေတာင္ပိုင္းက Sanya ေရတပ္စခန္းမွာ nuclear-powered ballistic missile submarines (SSBNs) တည္ေဆာက္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။

အိႏၵိယ ႏိုင္ငံကလဲ light aircraft carrier တည္ေဆာက္မႈ၊ missile-armed submarines တည္ေဆာက္မႈေတြ ျပဳလုပ္ ၿပီး three dimensional nuclear strategic capability ကို တိုးျမႇင့္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း လာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္သံုးဆယ္ ေရငုပ္ သေဘၤာ တည္ေဆာက္မႈ စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၿပီး၊ project-15 B လို႔ေခၚတဲ့ စစ္သေဘၤာ တည္ေဆာက္မႈ စီမံကိန္းေတြကိုလဲ ျပဳလုပ္ေနပါတယ္။ Land-based naval aviation ဗ်ဴဟာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔အ တြက္ ႀကိဳးပမ္း ျပင္ဆင္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။

စစ္အင္အား အျပိဳင္အဆိုင္ တိုးခ်ဲ႕ရံုမက အေရးႀကီးတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေဒသေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးေတြကိုလဲ ျပဳလုပ္ ေနၾကပါတယ္။

မဟာဗ်ဴဟာေဒသမ်ား

အိႏိၵယနဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံအၾကားမွာ စစ္ေရးပ႗ိပကၡေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ အေရးႀကီးတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ေဒသ သံုးခုရွိပါတယ္။ ပထမတခုက အမ္ဒမန္ ကၽြန္းစုေပၚက Port Blair ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသဟာ မလကၠာ ေရလက္ၾကားနဲ႔ ေရမိုင္ (၅၀၀) အ ကြာမွာ ရွိၿပီး၊ India’s East Command အတြက္ အခ်က္အခ်ာ အက်ဆံုး ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယတခုက တိဗက္ေဒသ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၀၊ ၾသဂုတ္လမွာ Qinghai- Tibet ရထားလမ္းက တဆင့္ တရုတ္ေလ တပ္အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ combat readiness materials ေတြကို ေနရာေရႊ႕ေျပာင္း ခ်ထားမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တိဘက္မွာ တရုတ္ရဲ႕ ေလတပ္ အေျခစိုက္စခန္း ေလးခုရွိရာက၊ ေအာက္တိုဘာလမွာ ေလတပ္ အေျခစိုက္ စခန္း တခုကို ထပ္မံ တည္ေဆာက္ ထားခဲ့ပါတယ္။

တတိယတခုက ျမန္မာႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ အိႏိၵယ- အေနာက္အုပ္စုေတြရဲ႕ အၾကားမွာ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ Burma factor ဆိုတာကို စစ္မဟာဗ်ဴဟာ ရွဳေထာင့္ကေန မျဖစ္မေန ထည့္သြင္း စဥ္းစားၾကပါတယ္။ အန္ဒမန္ကၽြန္းစု ေတြနဲ႔ ေရမိုင္ သံုးဆယ္ အကြာမွာရွိတဲ့ ကိုးကိုးကၽြန္းနဲ႔ ျမန္မာ့ ပင္လယ္ ေရပိုင္နက္ထဲက ဟိုင္းႀကီးကၽြန္း ေတြက အိႏိၵယ သမုဒၵရာမွာ ျဖစ္ပြား လာႏိုင္ေခ် ရွိတဲ့ future conflicts ေတြရဲ႕ decisive victory ကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္တဲ့ ေဒသေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကၽြန္းေတြေပၚမွာ တရုတ္ေရတပ္ရဲ႕ naval facilities, radars နဲ႔ signal-intelligence posts ေတြသာ ရွိေနမယ္ ဆိုရင္ အိႏိၵယ တပ္နဲ႔ အေနာက္ အုပ္စု တပ္ေတြရဲ႕ လွဳပ္ရွားမႈေတြ အားလံုးကို တရုတ္က မ်က္ေခ်မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာမႈ ေတြ ျပဳလုပ္ ေနႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရုတ္ေရတပ္ကို carrier strike force, land-based naval aviation ဗ်ဳဟာေတြနဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ႏိုင္ဖို႔ ဆိုတာကလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေလတပ္ စခန္းေတြကို အေျချပဳတဲ့ air cover မရွိမွ ျဖစ္ႏိုင္ မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ Burma factor ဟာ ၂၁ရာစု strategic challenges ဗဟိုခ်က္မမွာ ရိွတဲ့ အိႏိၵယ သမုဒၵရာ တြင္းက strategic rivalries ေတြရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုး strategic decisive factor ျဖစ္ေနပါတယ္။


နိဂံုး

အခုလို စစ္ေရးအရ၊ ႏိုင္ငံတကာ လံုျခံဳေရးအရ စိုးရိမ္မႈေတြ ျမင့္မားလာၾကတဲ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ၊ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ျမန္ မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲ ေတြကလဲ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာ အေမရိကန္၊ အိႏၵိယနဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံတို႔ရဲ႕ အစိုးရ သစ္ကို က်ယ္က်ယ္တမ်ိဳး၊ တိုးတိုးတဖံု ခ်ဥ္းကပ္မႈမ်ိဳးစံုေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ေပၚထြက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ကမၻာ့စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းေတြ အၾကားမွာ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး၊ စစ္ေရးအရ ၾကားမညပ္ေစေရး၊ ျပည္ သူလူထုရဲ႕ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ လံုျခံဳေရးကို ဦးတည္တဲ့ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း ေတြလဲ ေပၚထြက္လာသင့္ ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ၾကားညပ္ၿပီး စုပ္ျပတ္သပ္ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ကို ကယ္တင္ႏိုင္သူေတြဟာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားေတြပါပဲ။ အျပန္အ လွန္ စြပ္စြဲမႈေတြ၊ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ တဘက္နဲ႔ တဘက္ အႏိုင္ယူလိုမႈေတြ၊ ဗိုလ္က် စိုးမိုးမႈေတြ၊ ရလဒ္ ထြက္ေပၚလာေရးကို မစဥ္းစားပဲ ရလဒ္ျဖစ္ေအာင္ ဦးေဆာင္သူ အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ ခံခ်င္မႈေတြ၊ နဖားႀကိဳးထိုး ခံမႈေတြကေန ေဖာက္ထြက္ၿပီး၊ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ၾကားမွာ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ ဘံုအက်ိဳးစီးပြား ရွာေဖြႏိုင္မႈေတြ ေပၚထြက္လာတဲ့ တေန႔မွာ ၾကားညပ္ ေနေသာ္လည္း ဘက္မလိုက္တဲ့ မူ၀ါဒကို အေျခခံေသာ ေခတ္မီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး ကို တည္ေဆာက္ လာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပအပ္ပါတယ္။

ခင္မမမ်ိဳး (၆၊ ၄၊ ၂၀၁၁)

(စာေရးသူသည္ ယူေကႏိုင္ငံ အေျခစိုက္၊ စစ္ေရးေလ့လာသူတဦး ျဖစ္ၿပီး China and Indian Ocean: Strategic Interests in the 21st Century စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္)