ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို အစဥ္အလာအရ ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးေနတဲ့ စစ္အုပ္စု

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂၄/ မတ္ ၂၀၁၀

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီပါတီဟာ မႀကံဳစဖူးစမ္းသပ္မႈတရပ္ကို ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ ဒါကို က်န္တဲ့ မိတ္ဖက္ ပါတီေတြက သံေယာဇဥ္ ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း တျခား ပါတီအတြင္းေရးကို ဝင္မေျပာသင့္တာမို႔ ႏႈတ္ကို တင္းတင္းေစ့ၿပီး အေကာင္းဆံုး အေျဖ ထြက္လာပါေစလို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ ေနၾကပါတယ္။

စိတ္ရင္းေျဖာင့္မွန္တဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ႐ိုးသားတဲ့၊ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အင္အားစုေတြဟာ ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ အေနအထားကို စာနာ သေဘာေပါက္ ၾကပါတယ္။ အလားတူပဲ ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ဇလားထဲ သြန္းေလာင္းသလို ဆႏၵမဲေတြ ပံုေလာင္းခဲ့၊ ေအာခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူ လူထုကလည္း စိုးရိမ္ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ဒီတေကြ႔ကို ေခ်ာေမြ႔စြာ ျဖတ္သန္း ႏိုင္ပါေစလို႔ပဲ အားလံုးက ဆႏၵျပဳေနၾကတာပါ။

ဒါေပမယ့္ ဆႏၵဆိုတာဟာ လက္ေတြ႔ မျဖစ္ေသးတဲ့ဟာကို ေခၚတာပါ။

ေလာေလာဆယ္ လက္ေတြ႔မွာ ေတြ႔ျမင္ေနရတာ တခုကေတာ့ နအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ တဝက္တပ်က္ ေအာင္ျမင္ပြဲမ်ဳိးကို လက္မခံႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ေစ့စပ္တယ္၊ ေျပေအးတယ္ ဆိုတဲ့ အေျဖမ်ဳိး၊ ရလဒ္မ်ဳိး၊ ခုေခတ္မွာ အေျပာမ်ားေနတဲ့ win-win ႏွစ္ဖက္ႏိုင္ အေျဖမ်ဳိးကို သူတို႔က လက္မခံႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ကခ်ည္းႏိုင္မွ၊ တဖက္ကို အလဲထိုးႏိုင္တဲ့ အေျဖမ်ဳိး၊ ရလဒ္မ်ဳိးပဲ ရခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆြးေႏြးပြဲ လုပ္တယ္၊ စကားေျပာၾကတယ္ ဆိုရင္ ႀကိဳတင္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္တာ (pre-condition) ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ ေထာက္ျပစရာ ရွိတာက ဒီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ သူတို႔အေပၚ ႀကိဳတင္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္တာကိုသာ မႀကိဳက္တာ၊ သူမ်ားေတြ အေပၚေတာ့ အၿမဲ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေႏွာင္တုပ္ၿပီးမွ ဆက္ဆံတာပါ။ သူတို႔ဟာ တဖက္သားဆီက ဘယ္ေတာ့မဆို အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ခ်တာ (unconditional surrender) ကိုပဲ လိုခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ သူတို႔ ထုတ္ျပန္လာတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြ ၾကည့္ရင္ အဲဒီလို သေဘာထားေတြကို မျမင္ခ်င္အဆံုး ေတြ႔ရပါမယ္။ စစ္အုပ္စု လိုလားတဲ့ ေစ့စပ္မႈ ဆိုတာဟာ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ အာဏာ သိမ္းပြဲတုန္းက ဦးႏုဆီကို အာဏာ သြားေတာင္းေတာ့ ဦးႏုက“ေစ့စပ္” ၿပီး အာဏာ လႊဲေပးလိုက္တာမ်ဳိး၊ တပ္နဲ႔လက္နက္ေတြ အပ္ၿပီး သံအမတ္ရာထူး လက္ခံတဲ့ ေစ့စပ္မႈမ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို “ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပဳျပင္သြားဖို႔” ေစ့စပ္တာမ်ဳိးကို မလုပ္ေရးခ် မလုပ္ဆိုတာ သံသယ ျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။

ျမန္မာျပည္သမိုင္းမွာ စစ္အုပ္စုက ၿဖိဳခြဲလို႔ၿပိဳကြဲခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ မ်ားလွပါၿပီ။ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီး ကြဲရာမွာ တပ္ထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ ေျခရာလက္ရာေတြ မကင္းသလို တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြ (လက္နက္ကိုင္သူေရာ လက္နက္ မကိုင္သူေတြအပါ)၊ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ေရးရရင္ စာရင္းက ကုန္ႏိုင္ဖြယ္ရာ မရွိပါဘူး။ အထဲမွာ သူ႔လူေတြ ထည့္ၿပီးၿဖိဳခြဲတာ၊ အျပင္ကေန ဖိအားေပး ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးၿဖိဳခြဲတာ၊ နည္းမ်ဳိးေတြစံုလို႔ပါပဲ။ ဒီအထဲက အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ၿဖိဳခြဲဖို႔ လုပ္ခဲ့တာဆိုရင္ စတင္ တည္ေထာင္ကတည္းက စခဲ့တယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးလို ပထမမ်ဳိးဆက္ စစ္အုပ္စု ဝင္ေဟာင္းေတြကေန ‘တတ္သိ’ ေတြကို ဖယ္ရွားၿဖိဳခြဲတာလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရ၊ အခုလို ဥပေဒနဲ႔ အက်ပ္ကိုင္ ၿဖိဳခြဲတာလည္း ႀကံဳရလို႔ မွတ္တမ္း တင္ရပါေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါ နအဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ကေတာ့ အားလံုးထဲမွာ အဆိုးဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။ ဒီတခ်ီမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ မသိမသာ၊ လက္သည္မေပၚေအာင္ သပ္လွ်ိဳတာ၊ ၿဖိဳခြဲတာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျပာင္ ကမာၻသိ လုပ္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖ စစ္အုပ္စုဟာ ၿဖိဳခြဲေရး စီမံကိန္းကေန ဖ်က္သိမ္းေရး စီမံကိန္းဆီ လွမ္းတက္တဲ့ ေျခလွမ္းလို႔ ဆိုရပါေတာ့မယ္။

ဒီလိုတဖက္မွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြျပင္းလာ၊ တဖက္မွာေတာ့ အမတ္ျဖစ္မယ္၊ ဝန္ႀကီးျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ျမႇဴဆြယ္မႈေတြ မ်ားလာေနတဲ့ အေျခအေန ေအာက္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးလာတာနဲ႔အမွ် ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုမွာ ၿခံကူးတာ၊ ဘက္ေျပာင္းတာေတြ၊ ပင္ကိုယ္ အေသြးအေရာင္ကို ေဖာ္ျပလာတာေတြ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး စေတြ႔လာေနရပါၿပီ။ ဒီအေကြ႔မွာ ရွိပ္စပီးယားရဲ႕ ဂ်ဴးလိယက္စ္ဆီဇာ ျပဇာတ္ ထဲကလို “ဘ႐ူးတပ္စ္-မင္းလဲပါသကိုး” ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ သစၥာေဖာက္ေတြကို ေတြ႔ရရင္လည္း အံ့ၾသစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပြဲမွာ သူ႔စည္း ကိုယ့္စည္း ခြဲဖို႔ဟာ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ကိုယ့္အင္အားကို ႀကီးသထက္ ႀကီးေအာင္လုပ္၊ သူ႔အင္အားကို ေသးသထက္ေသးေအာင္ လုပ္ရမယ့္အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း ဘယ္သူမွ ျငင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကားထားသင့္တဲ့ လူကိုၾကားထား၊ ဥပကၡာျပဳသင့္တဲ့ လူကိုဥပကၡာျပဳ လုပ္ရပါမယ္။ အားလံုးကို နအဖဘက္ခ်ည္း တြန္းပို႔ေပးတာ မလုပ္သင့္ဘူး ထင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သူနဲ႔ကိုယ္လို႔ေျပာတာဟာ နအဖနဲ႔ျပည္သူကိုေျပာတာျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ နအဖရဲ႕ ေဘးမွာ ရပ္တည္တဲ့ အင္အား အေရအတြက္ နည္းသထက္ နည္းေအာင္ ႀကံဆရပါမယ္။ ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလူကို နအဖနဲ႔ တသားတည္း ရပ္သူဆိုတာ ဘာစံနဲ႔ တိုင္းမလဲဆိုတာကို စဥ္းစားရပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္သူ ဒို႔ရန္သူ၊ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲေပးသူ ဒို႔ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ရင္ ရန္သူ အဝန္းအဝိုင္းဟာ သိပ္က်ယ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ အလံုးစံု တူညီတဲ့လူမွ ကိုယ့္လူ၊ ကိုယ့္မဟာမိတ္လို႔ သေဘာထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကိုနားလည္ယူတာ၊ ခြင့္လႊတ္တာ၊ ၾကားသေဘာထားတာေတြ လုပ္ရမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီတပြဲမွာ အဓိကထားရမယ့္ စံ၊ ဒါမွမဟုတ္ စည္းဟာ နအဖရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒအေပၚမွာ ဘယ္လို သေဘာထားသလဲ ဆိုတာ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး မဝင္ေရး ေျပာရာမွာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေၾကာင္းကို ထည့္မေျပာလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္မွာ တည္ရွိေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္တရပ္ဟာ ႐ုပ္ေသး လႊတ္ေတာ္ထက္ေတာင္ ဆိုးတဲ့ ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံသာသာ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္မွာပါ။

ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရာမွာ အႏွစ္ (၂ဝ) ေက်ာ္ တရားမရွိ၊ ဓားမရွိ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ နဝတ-နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရေတြျဖစ္တယ္ ဆိုတာေလာက္ကိုေတာင္မွ အသိအမွတ္ မျပဳတဲ့ လူေတြဟာ အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို စံုလံုးမွိတ္ လက္ခံၾက႐ံုမက ေရွ႕ေနလိုက္၊ အကာအကြယ္ေတာင္ ေပးေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲညီမွ်ျခင္း ဒီမိုကေရစီ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အထိန္းအကြပ္မရွိ အုပ္စိုးခိုင္းထားတာထက္၊ လႊတ္ေတာ္တရပ္ ရွိႏိုင္ရင္ တစံုတရာ ထိန္းကြပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးေျပာေနသူဟာ သူကိုယ္တိုင္ ဘာမွနားမလည္လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ သိလ်က္နဲ႔ ညာေနတာသာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို႐ႈပ္ေထြးေပြလီေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ လုပ္ရပ္တခုက ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ အက္ေၾကာင္းေတြကို လိုက္စမ္းတာ၊ ရွာတာ၊ ေတြ႔ရင္ႏွဲ႔တာေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ၾကားလူ၊ သမာသမတ္ရွိသူ၊ ဘက္မလိုက္သူ ဆိုတာမ်ဳိးေျပာၿပီး ဒီခ်ဳပ္အပါ ျပည္သူလူထု အင္အားေတြကို ေသြးတိုးစမ္းေန၊ ႏွဲ႔ေနတာေတြလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္သူ႔အႀကိဳက္ ျဖစ္ေစလို႔၊ ဘယ္သူ႔ကို အက်ဳိးျပဳတယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထု အေပၚမွာ မယံုတဲ့၊ အနာဂတ္ကို မယံုတဲ့၊ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အင္အားကို အထင္ႀကီးလာတဲ့ တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ အခုအခါမွာ ၾကားေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ဳိးမ်ဳိး ခ်ဳိးလာေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ နအဖရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ လုပ္မၿပီးေသးပါဘူး။ လုပ္မ်ားၿပီးသြားလို႔ နအဖအစိုးရက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ “ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္စိုးေနတဲ့အစိုးရ” လို႔ ေၾကညာလာရင္ အဲဒီ “ၾကားေန” ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဘယ္လိုေျပာၾကဦးမလဲ မသိပါဘူး။ မေမ့ၾကသင့္တဲ့ အခ်က္တခ်က္က ဒီေန႔လိုအေျခအေနမွာ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို နအဖက မေတာ္မတရား ဖ်က္ဆီးေနတာကို ဘယ္လို သေဘာထားသလဲ၊ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္သလဲ ဆိုတာဟာ ဒီခ်ဳပ္အဖြဲ႔ဝင္ မဟုတ္တဲ့ တျခား ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြကိုလည္း မွတ္ေက်ာက္တင္လိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အခက္အခဲေတြက ႀကီးပါတယ္။ ျပည္သူလူထုမွတပါး တျခားဘယ္သူမွ သူတို႔ကို မကယ္ႏိုင္ ပါဘူး။ သူတို႔သမိုင္းမွာ ေအာင္ျမင္မႈ အရဆံုး ဆိုတာဟာ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ျဖစ္ၿပီး အဲဒါဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဝိုင္းဝန္း ေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

Ref: ေခတ္ၿပိဳင္