သမၼတ အႀကံေပး ဦးျမင့္ ေဝမွ်တဲ့ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ျမစ္ဆံု စီမံကိန္းေပၚ အျမင္

စေနေန႔၊ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ ၂၀၁၁

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ စီးပြားေရး အႀကံေပး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ဦးျမင့္က ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ျမစ္ဆံု ေရကာတာ စီမံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသား ေပးပို႔လာေသာ စာတေစာင္ ျဖစ္ပါသည္။

ေဒါက္တာျမင့္သည္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္အတြက္ ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ တဦး၏ သားျဖစ္သူ ဒူဝါေဇာ္ဂမ္ႏွင့္ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္က ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။

ေန႔စြဲ - ၂၂ ရက္ ဇူလိုင္လ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ၾကာသပေတးေန႔ ၊ နံနက္ပိုင္း (၉:၁၅)
Howa Duma Zau Gam ေနအိမ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕၊ ကခ်င္ျပည္နယ္

ပင္လံု စာခ်ဳပ္အတြက္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ Howa Duwa M.Hkun Hpung ၏ သား၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ ဟိုဝါးဒူဝါေဇာ္ဂမ္ ႏွင့္ ဆရာဦးျမင့္တို႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္က ျမစ္ဆံု ေရကာတာ စီမံကိန္း ႏွင့္ ပတ္သက္၍ Duwa Zau Gam ၏ အျမင္ႏွင့္ ေျပာဆိုခ်က္။


၁၉၈၇ ခုႏွစ္တုန္းက အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ညဖက္မွာ အသံေတြ ၾကားေတာ့ ဘာမွန္းလဲ မသိ၊ ထြက္ေျပးမယ္ လုပ္ၿပီး အျပင္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေရေတြနဲ႔ အတူတူ ေညာင္ပင္ႀကီးေတြ၊ သစ္ပင္ ႀကီးေတြ ေမ်ာပါ လာတာ ေတြ႔ရတယ္။ နားလံုလယ္ တျပင္လံုးလည္း သဲကႏၲာရ လို သဲေတြ ဖံုးက်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပန္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးစားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဗန္းေမာ္၊ စိန္လံုဘက္မွာ လည္း ေတာင္ႀကီးေတြ၊ ေျမၿပိဳ က်ၿပီး သစ္ပင္ေတြ၊ ေရထဲေမ်ာပါတာ ႀကံဳေတြ႔ဖူးတယ္။

“ေမာ္႐ို” ဆိုတာ ကခ်င္စကား၊ ေတာင္ေတြ ကြဲၿပီး ၿပိဳက်တာကို ေျပာတာ။ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ေရႀကီးတုန္းကလည္း “က်ိန္ခရမ္” ေရအား လွ်ပ္စစ္က ေျခာက္ေနရာေတာင္ ေတာင္ကြဲၿပီး ၿပိဳက်တာ။ ေရတံခြန္လိုပဲ ေရလံုးႀကီးေတြ ေတာင္ေပၚက “ဝုန္း” ကနဲၿပိဳက်တာ၊ သစ္ပင္ႀကီးေတြပါ ပါလာတယ္။ ဘာမွလုပ္ခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ မၾကာခင္မွာပဲ “တန္ဖရဲ” ေခ်ာင္းေဘးနားက အိမ္ေတြ အကုန္ေရထဲ ေမ်ာပါသြားၿပီ။ ဒါေတြကိုျမင္ဘူး၊ ႀကံဳဘူးေတာ့၊ ဘဝမွာ ဒါေတြဟာ မီးေမာင္းထိုးျပသလို ေၾကာက္စိတ္ေတြ၊ ဒဏ္ရာေတြ အျဖစ္ က်န္ခဲ့တယ္။

ညကိုးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာ “ဘူဒိုဇာ” နဲ႔ ထိုးခ် လိုက္သလိုပဲ။ အသံက်ယ္ႀကီးေတြ ၾကားရၿပီး ဟိုဘက္နားက ကပ္ၿပီး
ေက်ာ္သြားတယ္။ ငလွ်င္ လႈပ္သလိုပဲ ခံစားရတယ္။ ကမာၻႀကီး ပ်က္သြားတဲ့ အတိုင္းပဲ။ အဲဒီတုန္းက ျမင္ကြင္းနဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြဟာ ခုထက္ထိ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာျဖစ္ေနတယ္။ ေရဟာ ေျခသလံုးေလာက္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ရပ္လို႔လံုးဝ မရဘူး။ ေရစီးက တအားျမန္တယ္။

႐ိုး႐ိုးေရႀကီးရင္ ေျပးခ်ိန္ရတယ္။ တာတမံ က်ိဳးက်ရင္ ေျပးခ်ိန္မရဘူး။

ဘဝမွာႀကံဳဘူးေတာ့ ဒါေတြကိုေတြးရင္ေတာင္ ေၾကာက္တယ္။ ဒီတမံၾကီး မက်ိဳးဘူးလို႔ ဘယ္သူက အာမခံံ ႏုိင္မွာလဲ။ တ႐ုတ္ ေခါင္းေဆာင္ ေတြလား။ ဗမာ ေခါင္းေဆာင္ေတြလား။ ေနရာတိုင္း၊ အလုပ္တိုင္းမွာ အက်ိဳးနဲ႔ အျပစ္ ဆိုတာရိွပါတယ္။ ဆိုးက်ိဳး၊ ေကာင္းက်ိဳးေတြေပါ့။ ဒီေရကာတာ လုပ္လို႔ရတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးက “လွ်ပ္စစ္” ဘယ္သူ ရမွာလဲ၊ သူတို႔ယူသြားမွာ၊ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္လာရင္ ဘယ္သူေတြ ခံရမွာလဲ။

ေငြရွိလို႔ ျပန္လည္ ထူေထာင္ႏိုင္တယ္ ဆိုရင္ေတာင္ အိုးအိမ္ေတြပဲ ျပန္ေဆာက္လို႔ ရမယ္။ စိတ္မွာ ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ဒုကၡ၊ စိတ္ဒဏ္ရာေတြက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ထူေထာင္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ သူတို႔ တိုင္းျပည္မွာ ဒါေတြႀကံဳၿပီးၿပီ။ သင္ခန္းစာေတြ တပံုႀကီးနဲ႔၊ စိတ္ဓါတ္က်၊ ေၾကက္စိတ္ ဝင္သြားတဲ့ လူေတြရဲ႕ က်ဆင္းသြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ခြန္အား၊ လုပ္အား အားလံုးဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ ခ်ီၿပီး နစ္နာတယ္။ ဆိုေတာ့ကာ ... ႏိုင္ငံေတာ္ကရမယ့္ ဝင္ေငြမွာ ဒီလိုမ်ိဳး လူမႈေရး နစ္နာ ႏိုင္တာေတြကို ကာဗာျဖစ္ဖို႔ ထည့္စဥ္းစား ထားသလား။ ဒီလို မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔ ဘယ္သူက အာမခံႏိုင္လဲ။ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးက အလြန္နည္းၿပီး ဆိုးက်ိဳးမ်ားေနတဲ့ ကိစၥကို ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္... အားလံုး ဝိုင္းကန္႔ကြက္ဖို႔ လိုတယ္။

ဒီကေန ကားဆီးၿပီး ေရကာတာ ပိတ္လိုက္ရင္ ေတာေတာင္ေတြထဲက သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေျမၾသဇာေတြ အားလံုး ဒီေရကာတာထဲမွာ က်န္ခဲ့မယ္။ ေအာက္ပိုင္းက လူေတြ စိုက္ပ်ိဳးေရး စိုက္စား၊ ပ်ိဳးစားလို႔ေကာင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဟိုးေအာက္ဆံုးပိုင္းက ဧရာဝတီ ထိပဲ၊ တတိုင္းျပည္လံုး ဒုကၡေရာက္မဲ့ ကိစၥ အားလံုးနဲ႔ ဆိုင္တယ္။

တ႐ုတ္ စကားပံုရိွတယ္ “ေသဖို႔ မေၾကာက္ဘူး၊ ငတ္ဖို႔ (မစားရ)မွာ ေၾကာက္တယ္။” အသက္ ရွင္ေနစဥ္ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ဝ,ဝစား ေနခ်င္တဲ့စိတ္ဓါတ္၊ ေနာင္အတြက္ မစဥ္းစားဘူး။ ညီအကို၊ သားအဖ စိတ္ေတာင္ မထားၾကဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

ဒီေရကာတာ ကိစၥက ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ခု ရိွတယ္ ထင္တယ္။ ပထမ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေရအားလွ်ပ္ စစ္ရဖို႔၊ ဒုတိယ ရည္ရြယ္ခ်က္က တ႐ုတ္ျပည္က ျမန္မာျပည္ကို ႀကိဳးကိုင္ဖို႔၊ လံုၿခံဳေရး ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ေရကာတာကို ဗံုးတလံုး ေထာင္ထားသလို လုပ္ထားတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ျပည္သူေတြ ေသမွာကို ေၾကာက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ (တ႐ုတ္) ဘာပဲေျပာေျပာ နားေထာင္ ရေတာ့မွာပဲ။ ကိုယ့္ျပည္သူေတြ သန္းခ်ီေသဖို႔ ကိစၥျဖစ္သြားၿပီ။ စဥ္းစားစရာေတြ တသီတတန္းႀကီး ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တယ္။ ငါတို႔ အက်ိဳးကနည္းၿပီး၊ သူတို႔ အက်ိဳးက မ်ားေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လက္မွတ္ထိုး အႀကံဳျပဳခဲ့တယ္။ အရင္ဆံုး လက္မွတ္ ထိုးခဲ့တယ္။ ေခၚခဲ့ရင္လဲ ေျပာစရာ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။

တတိုင္းျပည္လံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ကိစၥပါ။ အားလံုးဝိုင္းဝန္း တိုင္ပင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကပါ။ ခရစ္ယာန္ သမၼာက်မ္းစာ ထဲမွာ ေရးထားတာ ရိွတယ္။

“တိုင္ပင္ျခင္းမရိွတဲ့ အလုပ္(စီမံကိန္း)ဟာ ပ်က္စီးတတ္တယ္။” မ်ားမ်ား တိုင္ပင္ရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တယ္။ အားလံုး ဝိုင္းဝန္း တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးႏိုင္မွ အက်ိဳးမ်ားမ်ား ရႏိုင္တယ္။ ဒါေတြအားလံုး သူတို႔ကို သိေစခ်င္တယ္။

သဘာဝေဘးဒဏ္ (ဆည္က်ိဳးေပါက္မဲ့ ကိစၥ၊ ေရမ်ားလာလို႔၊ ငလွ်င္လႈပ္လို႔ .... အျခား...) သဘာဝ ေဘးဒဏ္ ဆိုတာ

* မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူး။
* ႀကိဳၿပီး တားထားလို႔ မရဘူး။
* ျဖစ္ရင္လဲ တားဆီးလို႔ မရ။
* ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာထိလဲ ဆိုတာ တြက္ခ်က္လို႔မရ။


ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီလုပ္ငန္း(Project) ကို အသက္နဲ႔လဲၿပီး စီးပြားရွာဖို႔ အေရးတႀကီး လိုမယ္လို႔ မထင္ဘူး။ လက္ရိွ တိုင္းျပည္ အစိုးရ အေနနဲ႔ အဘက္ဘက္မွာ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေနတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရကာတာေၾကာင့္ ေန႔စဥ္စားမဝင္ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ အသက္ရွင္ ေနရတယ္။

Ref: မဇၽၥိမ