အာဏာရႇင္အနံ႔အသက္ေတြ ကင္းရႇင္းဖို႔

လူထုစိန္၀င္း

09 October 2011

'မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပသလို' ျဖစ္မႇာေတာ့ စိုးတယ္။ ဒါေပမယ့္ 'ပညာရႇိ သတိျဖစ္ခဲ' မျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေရးသင့္ေရးထိုက္တာေလး ေတြေတာ့ ေရးပါရေစ။ ဒီလိုေရးဖို႔အတြက္ စာနယ္ဇင္းသမားဆိုတာ ရႇိေနရတာ မဟုတ္လား။

ရာထူးႀကီးေလ ဇိမ္မရႇိေလ

ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုတာက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် စားခ်ိန္၊ အိပ္ခ်ိန္မႇာေတာင္ တုိင္းေရးျပည္ေရးေတြ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ စားၾကအိပ္ၾကရတာပါ။ ရာထူးႀကီးေလ ဇိမ္မရႇိေလလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္တယ္။ အေရးႀကီးကိစၥမႇန္သမွ် ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ရတာျဖစ္ေလေတာ့ တာ၀န္သိပ္ႀကီး ၿပီး စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကရတာေတြ သိပ္မ်ားတယ္။ ကိစၥႀကီးေတြကို ေခါင္းထဲမႇာထည့္ထားၿပီး စကၠန္႔နဲ႔အမွ် စဥ္းစားခန္းထုတ္ေနရ တာ ေၾကာင့္ ေတာ္႐ံုကိစၥေလးေတြကို 'သတိမမူ ဂူမျမင္' ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ဳိးမႇာ သတင္း စာေတြကို အားကိုးအားထား ျပဳရ တယ္။ စဥ္းစားရလြန္းလို႔ ေခါင္းေတြပူလာတဲ့အခါ သတင္းစာေတြကို လႇန္ေလႇာၾကည့္ရင္း ေခါင္းေအးေအာင္ လုပ္ၾကရတယ္။

ထမင္းစားေရေသာက္သလို

သတင္းစာဆုိတာက လူ႔ေလာကအတြင္း ျဖစ္ပ်က္သမွ် ကိစၥႀကီးငယ္မွ်သမွ် ေရးသားေဖာ္ျပၾကတာျဖစ္ေလေတာ့ သာမန္အခ်ိန္ ေတြမႇာ သတိမထားမိတဲ့ ကိစၥေလးေတြကို သတိထားမိသြားတတ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းေရးျပည္ေရး ေဆာင္ရြက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မႇန္ သမွ် သတင္းစာေတြကို ေန႔စဥ္ထမင္းစားေရေသာက္တဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္သလို တာ၀န္တစ္ရပ္အျဖစ္ သေဘာထားၿပီး မျဖစ္မေန ဖတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ သတင္းစာမဖတ္သူဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မႇ တာ၀န္ေက်တဲ့ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေပးရ

သတင္းစာေတြကလည္း စတုတၳမ႑ိဳင္ ပီသဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအပါအ၀င္ တုိင္းသူျပည္သားအားလံုး သိရႇိသင့္တဲ့၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ ကိစၥမႇန္သမွ်ကို ကိစၥႀကီး ကိစၥငယ္ မခြဲျခားဘဲ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားၾကဖို႔ လိုအပ္တယ္။ အေၾကာင္း အရာအလိုက္ ဆစ္ပိုင္းၿပီး ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ျပသင့္တဲ့အခါလည္း ျပရတယ္။ သတင္းစာဖတ္သူတိုင္းဟာ အားလပ္ေနၾကသူေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ သတင္းစာက ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပတဲ့အတြက္ အခ်ိန္ကုန္သက္သာၿပီး အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္ေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တာ၀န္သိ သတင္းစာသမားတိုင္း ဒီကိစၥကို အထူးအေလးထား လုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္။

က်န္ေနတဲ့ အားအင္ကေလးနဲ႔

အသက္ခုနစ္ဆယ္ေက်ာ္ဆိုတာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ သက္တမ္းအရေျပာရရင္ ေနာက္ဆံုးဆယ္စုႏႇစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီလို႔ေျပာရမႇာပါ။ ေကြးေသာလက္ မဆန္႔မီ၊ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ အခ်ိန္မေရြး ျဖဳတ္ခနဲ ေႂကြက်သြားႏိုင္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မႇာ ပိုက္ ဆံရဖို႔တို႔၊ နာမည္ႀကီးဖို႔တို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ က်န္ရႇိေနေသးတဲ့ အားအင္ကေလးနဲ႔ တုိင္းက်ဳိးျပည္က်ဳိး အမ်ားအက်ဳိးကို သယ္ပိုးထမ္း ရြက္ လိုတဲ့စိတ္ပဲ ရႇိပါေတာ့တယ္။ ဒီစိတ္ကေလးနဲ႔ပဲ ေရးသင့္တယ္ထင္တာေလးေတြ ေရးေနပါတယ္။ အခု ေရး မယ့္ကိစၥကလည္း ဘယ္သူ႔အေပၚမႇာမႇ အျမင္မၾကည္လင္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။'ပညာရႇိသတိျဖစ္ခဲ' မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါ။

ေတာ္႐ံုကိစၥေလး ေတြကို 'သတိ မမူ ဂူမျမင္' ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ဳိးမႇာ သတင္းစာေတြကို အားကိုးအားထား ျပဳရ တယ္။ စဥ္းစားရလြန္းလို႔ ေခါင္းေတြပူ လာတဲ့အခါ သတင္းစာေတြကို လႇန္ေလႇာၾကည့္ရင္း ေခါင္းေအးေအာင္ လုပ္ၾကရတယ္ ..

အာဏာရႇင္ေစာ္နံ

သတင္းမီဒီယာေတြ နားေထာင္၊ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္လုပ္တဲ့အခါတိုင္း သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေျပာၾကားေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတဲ့ စကားသံေတြနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့စကားသံေတြလည္း ၾကားၾကားေနရတဲ့ အတြက္ ေရးျဖစ္တာပါ။ အဲဒီစကားသံေတြကေတာ့
''သမၼတႀကီးညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း''
''သမၼတႀကီးေျပာၾကားတဲ့အတုိင္း''
''သမၼတႀကီးဆံုးျဖတ္တ့ဲအတိုင္း'' ဆိုတဲ့ အသံေတြျဖစ္တယ္။ ဒီစကားေတြက အရာရာကို သမၼတႀကီးတစ္ေယာက္ တည္းရဲ႕ သေဘာ နဲ႔ ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕၊ အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီလမ္း ေၾကာင္း လုိက္ေနတဲ့ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဂုဏ္သိကၡာ က်ဆင္းေစတယ္။ အာဏာရႇင္စနစ္ေအာက္မႇာဆိုရင္ေတာ့ နားလည္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရဟာ မဲဆႏၵရႇင္ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရဆိုေတာ့ အာဏာရႇင္ေစာ္နံတဲ့ ဒီစကား မ်ဳိးေတြ မသံုးသင့္ေတာ့ဘူး။

အေျမာ္အျမင္ရႇိသူ

သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ဟာ အေျမာ္အျမင္ရႇိၿပီး စိတ္ေနသေဘာထား ျပည့္၀သူျဖစ္တယ္လို႔ သိရႇိထားပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လိုလားသူလို႔လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိးကြယ္မႈဆန္လြန္းၿပီး အာဏာရႇင္အနံ႔အသက္မကင္းတဲ့ ဒီလိုခ်ီး ပင့္ေျမႇာက္ စား ေျပာစကားမ်ဳိးကို ႏႇစ္သက္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ဘူး။အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္တို႔၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းမ်ဳိးကိုသာ က်င့္သားရေအာင္ သံုးသင့္တယ္။

အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္သံုး

အစိုးရဘက္ကတင္ ဒီစကားမ်ဳိး သံုးေနတာမဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြဘက္ကလည္း ဒီစကားမ်ဳိးကို အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ သံုးေနၾကတယ္။ ေဆးခန္းဖြင့္ပြဲလုပ္တာလည္း ''အန္တီစုညႊန္ၾကားခ်က္ အရ'' ၊ ပရဟိတေက်ာင္းဖြင့္ စာသင္တာလည္း ''အေမစု တာ၀န္ေပးခ်က္အရ''၊ စာၾကည့္တုိက္ဖြင့္တာလည္း ''အန္တီစု လမ္းညႊန္ခ်က္အရ'' ဆိုတာမ်ဳိးခ်ည္း ၾကားေနရတယ္။ ဒီစကား ေတြၾကားရေတာ့ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ေဘာလံုးပြဲႏိုင္တာလည္း ''ဥကၠ႒ ေမာ္ေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင့္''၊ ေရနံ တြင္းေတြ႕တာလည္း '' ဥကၠ႒ေမာ္ေၾကာင့္''၊ မီးရထားလမ္းေဖာက္ႏိုင္တာလည္း ''ဥကၠ႒ေမာ္ေၾကာင့္'' ဆိုတဲ့ အသံေတြညံေနေအာင္ ၾကားခဲ့ရတာကို ျပန္အမႇတ္ရမိတယ္။

အရိယာမဟုတ္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ဥာဏ္ပညာႀကီးသူ၊ စိတ္ႏႇလံုးျဖဴစင္ သန္႔ရႇင္းသူ၊ တရားရႇိသူျဖစ္တယ္ဆိုတာ နည္းနည္းေလးမႇ ယံုမႇား သံသယမရႇိပါဘူး။ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊတ္တဲ့ေနရာမႇာလည္း အံ့မခန္းေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္တို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ဆိုတာ အရိယာေတြမဟုတ္ၾကဘူး။ ပုထုဇဥ္ေတြသာ ျဖစ္ၾက တယ္။ ပုထုဇဥ္ လူသားမႇန္သမွ် ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈမႇာ သာယာတတ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့စကားကို ၾကားလိုတယ္။ ဂုဏ္ျပဳခံရရင္ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္တတ္တယ္။ ဒါသဘာ၀ျဖစ္တယ္။

ငါမႇငါ

ခ်ီးပင့္ေျမႇာက္စားမႈကတစ္ဆင့္တက္ရင္ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကိုးကြယ္မႈ လြန္ကဲလြန္းရင္၊ ကိုးကြယ္ခံ ရသူမႇာ ငါမႇ ငါဆိုတဲ့ အတၲစိတ္ ႀကီးထြားလာေလ့ရႇိတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္း ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈကို ေရႇာင္ရႇား ႏိုင္ေအာင္ အထူးသတိထားၾကဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း သတိေပး ေရးသားလိုက္ပါတယ္။

Ref: Eleven Weekly