ဘယ္လို စာနယ္ဇင္းေကာင္စီမ်ိဳးနဲ႕ ဥပေဒမ်ိဳးလဲ

ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
27 Apr, 2012

ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေကာင္စီကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျပဳလုပ္တဲ႕အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲကို မေန႕က က်မ တက္ေရာက္ခဲ႕ပါတယ္။

ရန္ကုန္ CHATRIUM ဟုိတယ္မွာဧၿပီလ ၂၅ ရက္ေန႕က မနက္ ၉နာရီကေန ညေန ၅နာရီထိ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး႒ာနနဲ႕ IMS (international Media Support)တို႕ပူးေပါင္းၿပီးWorkshop on Print Regulation ေခါင္းစဥ္ ျပဳလုပ္က်င္းပပါတယ္။

အဓိက တင္ျပေဆြးေႏြးျခင္းကိုေတာ႕ Center for law and Democracy အဖြဲ႕ရဲ႕ Executive Director Mr. Toby Mendel က ေဆြးေႏြးတင္ျပျခင္းကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။

Mr. Toby Mendel ရဲ႕အမည္ကို ၾကားဖူးသလိုလုိျဖစ္ေနတဲ႕အတြက္ ေလ႕လာၾကည္႕ရာမွာ Article 19 အဖြဲ႕ထဲမွာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ႕ဖူးေသာ အင္ဒိုနီးရွား မီဒီယာLaw နဲ႕ အေရွ႕တီေမာ မီဒီယာ Law ေရးဆြဲရာမွာ နာမည္ၾကီးခဲ႕သူ တဦးလို႕ သိရပါတယ္။

အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲကို ျပန္ၾကားေရးနဲ႕ ျပည္သူ႕ဆက္ဆံေရး၀န္ၾကီး႒ာနက ဦးရဲထြဋ္က Key International Standards and Main Issues for Myanmar အေၾကာင္းကို စတင္ရွင္းလင္းပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္က မီဒီယာဥပေဒကိုလည္း အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံက ပံုစံကို အေျခခံၿပီး ေရးဆြဲထားေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။

မီဒီယာဥပေဒထဲမွာလည္း ပံုႏွိပ္မီဒီယာေတြကို မွတ္ပံုတင္ျခင္းကိစၥ၊ သတင္းေအဂ်င္စီေတြနဲ႕ အြန္လိုင္းမီဒီယာကိုလည္း မွတ္ပံုတင္ျခင္းကိစၥရပ္ေတြနဲ႕ ပတ္ သက္ၿပီး ေျပာခဲ႕ပါတယ္။

က်မတို႕ တိုင္းျပည္မွာ မီဒီယာအားေကာင္းလာဖို႕လိုအပ္လွပါတယ္။ အထူးသျဖင္႕ ျပည္သူ႕မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည္႕ေသာ လြတ္လပ္ၿပီး အမွီအခိုကင္းေသာ မီဒီယာေတြ အားေကာင္းေစခ်င္တာပါ။ဒါမွသာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း အားေကာင္းလာႏုိင္တယ္လုိ႕ က်မ ဒီလို ခပ္ရိုးရိုးပဲ ေတြးမိပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္ရွင္းလင္းေျပာဆိုၿပီးတဲ႕ေနာက္မွာ Mr. Toby Mendelကလည္း Key International Standards and Main Issues for Myanmar အေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းေဆြးေႏြးပါတယ္။

သူက press law နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ စံႏႈန္းနဲ႕ Article 19 အေၾကာင္းကို စတင္ ရွင္းလင္းေျပာဆိုပါတယ္။ ဥပေဒတိုင္းကို စိတ္၀င္စားတတ္တဲ႕ က်မအတြက္ကေတာ႕ မီဒီယာ ဥပေဒကို ပုိၿပီး စိတ္၀င္စားမိပါတယ္။

သူက မီဒီယာေလာအေၾကာင္းကို ေျပာရင္ သေရဖ်က္မႈနဲ႕ျပစ္ဒဏ္ေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေျပာရင္း ရွင္းပါတယ္။ သူေျပာတဲ႕ထဲက အင္ဒိုနီးရွား ႏုိင္ငံ၊ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ ၈်ာမဏီႏိုင္ငံ၊ အေမရိကန္၊ ယူေအ စတဲ႕ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕မီဒီယာဥပေဒ နဲ႕ press councilေတြကို တုိင္းျပည္က အေျခခံ ဥပေဒေတြအေၾကာင္းကိုတြဲၿပီး ေျပာသြားတာေတြ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။

Mr. Toby Mendelက စကားေျပာ ျမန္ၿပီး အသံကလံုးတဲ႕အတြက္ သူေျပာဆိုရွင္းလင္းတာေတြကို က်မအေနနဲ႕ေတာ႕ မနည္းလိုက္ၿပီး နားေထာင္ရပါ တယ္။ ဘာသာျပန္သူလည္း မရွိတဲ႕အတြက္ အေသးစိတ္နားလည္ေအာင္ က်မ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားရပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်ိန္နားၾကေတာ႕ တက္လာတဲ႕ မီဒီယာသမားေတြနဲ႕စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း စိတ္၀င္စားၾကတာ ေတြ႕ရ႔ပါ တယ္။တက္လာတဲ႕သူကလည္း လူ ၃၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဂ်ာနယ္တိုင္းကိုေတာ႕ ဖိတ္ၾကားထားတာေတြ႕ရ႔ပါတယ္။ ဖိတ္ၾကားထားတဲ႕သူတိုင္း တက္မလာၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ဘာေၾကာင္႕မလာၾကတာလဲ လို႕ ေမးၾကည္႕ေတာ႕လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ မယံုၾကည္လို႕ ဆိုတဲ႕ အပိုင္းလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

`ဖိတ္ေတာ႕လည္း မလာဘူးဗ်ာ၊ ေဆြးေႏြးေတာ႕လည္း ၀င္မပါဘူး။ ၿပီးရင္ မသိဘူး၊ သူတုိ႕သေဘာနဲ႕ သူတုိ႕စိတ္တိုင္းက် လုပ္ၾကတာဆိုတဲ႕ အသံမ်ိဳး ထြက္လာဦးမွာ ခုဖိတ္ေပမဲ႕ လာမွ မလာၾကတာ`လို႕ ဒီပြဲျဖစ္ေျမာက္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ႕ သတင္းမီဒီယာသမားတဦးက ေျပာပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္ကေန ျပန္စေတာ႕ Key Issue 1 အေနနဲ႕ What Model ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္နဲ႕ စၿပီး မစၥတာတိုဘီက ေဆြးေႏြးပါတယ္။ Self- Regulation, Co-regulation and Statutory Regulation အေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးေတာ႕ ဆရာေမာင္၀ံသ၊ ဆရာဦးကိုကိုတို႕နဲ႕ အျခားသတင္းမီဒီယာသမား ေတြက လည္း ၀င္ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

အေစာပိုင္းတုန္းကထက္ ပိုၿပီး ေဆြးေႏြးလို႕ေကာင္းလာတာေတြ႕ရပါတယ္။ အာသြန္ခြန္စိုက္ အာရံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္ရင္း က်မစိတ္ထဲမွာ အဂၤလိပ္စာ၊စကား နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေလ႕က်င္႕မႈနည္း၊ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ႕တဲ႕အတြက္ ေနာင္တရမိပါတယ္။

က်မအေနနဲ႕ မစၥတာတိုလီ ေျပာတာကို နားလည္ေပမဲ႕ ေမးခြန္းခ်က္ျခင္းထုတ္ႏုိင္ဖုိ႕နဲ႕ ခ်က္ျခင္း တုန္႕ျပန္ႏိုင္ဖို႕မွာေတာ႕ စဥ္းစားရပါတယ္။ ခ်က္ျခင္းတုန္႕ျပန္ မေျပာဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ခုအလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲမွာလည္း က်မ ေမးခ်င္တဲ႕ ေမးခြန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲဒီထဲက အခ်ိဳ႕ကိုပဲ ေမးႏိုင္လိုက္ပါတယ္။ ေမးခြန္း ၄ ခုေမးခဲ႕ေပမဲ႕ က်မ တကယ္ေမးဖို႕ ရည္ရြယ္ခဲ႕တာ ၉ ခု ပါ။

ေဆြးေႏြးျဖစ္တဲ႕ ထဲက မွတ္မွတ္ရရ က်မ မွတ္မိေနတာက press council ထဲကအဖြဲ႕၀င္ေတြက ဘယ္က လူေတြျဖစ္မလဲ။ဘယ္လို အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ိဳး ကျဖစ္လာမလဲ၊ ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ၾကမလဲ ဆိုတဲ႕ အပိုင္းေတြကစိတ္၀င္စြာ မွတ္မိေနပါတယ္။

အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာေတာ႕ စာနယ္ဇင္းပိုင္းက ၄၀%၊ အျခား ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ ပါေမာကၡေတြ စတာေတြက ၆၀% လို႕ သူကေျပာပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ သမၼတကေန ေရြးခ်ယ္ေပးတဲ႕သူေတြလည္း ပါေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

အဖြဲ႕၀င္ေတြမွာဘယ္လို အရည္အေသြးေတြ ရွိရမလဲ၊ စံခ်ိန္စံႏႈန္းကို ဘယ္လို သတ္မွတ္ထားသလဲ ဆိုတာကိုလည္း သတင္းသမားတဦးက ေမးလို႕သူက က်င္႕၀တ္ရွိတဲ႔သူ သိကၡာရွိတဲ႕သူေတြကို သတ္မွတ္ထားတဲ႕စံေတြက တႏိုင္ငံနဲ႕တႏိုင္ငံမတူတဲ႕အေၾကာင္းကို အဖြဲ႕၀င္ေတြကို ေ၇ြးခ်ယ္ရာမွာေတာ႕ လြတ္ လပ္ၿပီး ပြင္႕လင္းျမင္သာမႈ ရွိဖို႕ သူက ေျဖရင္းေျဖရင္း ရွင္းလင္းပါတယ္။

တက္ေရာက္လာၾကတဲ႕ သတင္းမီဒီယာက လူေတြကလည္း ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ Mr. Toby Mendel က မီဒီယာဥပေဒေတြ နဲ႕ပတ္ သက္ၿပီး ကၽြမ္းက်င္သူတဦး၊ လူေတာ္တေယာက္ ဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္နားလည္လာရပါတယ္။

သူက ျမန္မာစာနယ္ဇင္းေကာင္စီမွာ ျပန္ၾကားေရးလို ၀န္ၾကီး႒ာနမ်ိဳး ပါ၀င္ပတ္သက္မွႈ မရွိသင္႕ေၾကာင္းလည္း ေထာက္ျပပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္ကလည္း ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး႒ာနတင္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘယ္၀န္ၾကီး႒ာနမွ မပါ၀င္ရဘူး အရပ္ဖက္ အဖြဲ႕အစည္းေတြက လူေတြကို ေရြးခ်ယ္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာဆိုပါတယ္။

ဦးရဲထြဋ္ကေတာ႕ `လြတ္လပ္တဲ့ Press Council ကို ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ဖို႕အတြက္ မီဒီယာဥပေဒထဲမွာ တစ္ခန္းထည့္ထားတယ္၊ အဲဒီေကာင္စီမွာ အစိုးရက မပါဘဲ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာ၊ ထုတ္ေ၀သူနဲ႕ Civil Society ကို ကုိယ္စားျပဳသူမ်ား ပါႏုိင္ဖို႕ရည္ရြယ္ထားတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုတဲ့အဓိပၸါယ္ ကို ေရာက္ မယ္ထင္ပါတယ္`လို႕ ေျဖဆိုခဲ႕တယ္။

ဒါ႕အျပင္ က်မက `စာနယ္ဇင္းေကာင္းစီ အဖြဲ႕၀င္ထဲမွာ ဆရာတုိ႕ ျပန္ၾကားေရးက ၀န္ထမ္းေတြ ပါ၀င္မႈ ရွိလာမွာပါလား ဆရာ၊ ဘယ္သူေတြ ပါ၀င္ပါမလဲ ဆိုတဲ႕ က်မရဲ႕ အေမးကို ျပန္ၾကားေရးက ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးရဲထြဋ္က ခုလို ေျဖဆိုခဲ႕ပါတယ္။

စာနယ္ဇင္းေကာင္စီအဖြဲ႕၀င္ထဲမွာျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီး႒ာနက ေသာ္လည္းေကာင္း၊အျခား ၀န္ၾကီး႒ာနက ေသာ္လည္းေကာင္း အစိုးရ၀န္ထမ္း တဦးဦးမွ လံုး၀ ပါ၀င္ခြင္႕မရွိပါဘူး၊ စာနယ္ဇင္းေလာကက ျဖစ္မယ္၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူေတြ ျဖစ္မယ္၊ ၿပီးရင္ အရပ္ဘက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ ဂုဏ္သိ ကၡာ ရွိေသာပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ပါမယ္`လို႕ ဆိုပါတယ္။

ေန႕လည္စာ စားၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႕ မစၥတာ တိုဘီက Press Council ရဲ႕ တာ၀န္ယူမႈ အပိုင္းေတြကို ေဆြးေႏြးပါတယ္။

Press Council အေနနဲ႕ အဓိက တာ၀န္ယူရမွာကေတာ႕ စာနယ္ဇင္းသမားေတြရဲ႕အပိုင္းက႑ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စာေပလြတ္လပ္ခြင္႕အတြက္၊ စာနယ္ဇင္း သမားေတြရဲ႕အရည္အေသြးျမွင္႕တင္ျခင္း အပိုင္းက႑၊ ပဍိပကၡ ေတြနဲ႕ျပႆနာေတြမွာ ၾကား၀င္ေစ႔စပ္ေပးျခင္း၊ဘက္မလိုက္ဘဲမွ်တေသာ မီဒီယာသမား မ်ားအျဖစ္ပ်ိဳးေထာင္သင္ၾကားေပးေရးတုိ႕ကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ဖို႕လိုေၾကာင္း သူက ေဆြးေႏြးပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ Key Issue 3 အေနနဲ႕ Ethical Standards and Enforcement including the right of reply ကို ဆက္ေေဆြးေႏြးပါတယ္။

ဒီအပိုင္းမွာ က်မ မွတ္မွတ္ရရ မွတ္မိေနတာကေတာ႕ press councilဟာ ဘယ္သတင္းစာ၊ ဘယ္ဂ်ာနယ္ကိုမွ ပိတ္ပစ္ေလာက္တဲ႕ အခြင္႕အာဏာမရွိရဘူး ဆိုတာကိုပါပဲ။ ေကာင္စီအေနနဲ႕ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ သတိေပးျခင္းတို႕ကို ေဆာင္ရြက္နိုင္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းပါတယ္။

အဲလို ေဆြးေႏြးရာမွာသတင္းမီဒီယာလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္သူ တဦးက ေမးပါတယ္၊ တကယ္လို႕မ်ား စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက ၾကား၀င္ေစ႕စပ္မႈကို တဖက္က လက္မခံရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ မီဒီယာဘက္က လိုက္မခံရင္ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္ရမလဲ ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ေမးပါတယ္။

ၿပီးေတာ႕သူက က်မတို႕ တုိင္းျပည္မွာ သံဃာ ေတြမွာလည္း သံဃာ႕နာယကအဖြဲ႕ရွိေပမဲ႕ သံဃာ႕နာယကအဖြဲ႕က မဆံုးျဖတ္ႏိုင္တာေတြကို တရားရံုးကေန ဆံုးျဖတ္ရတဲ႕ ကိစၥမ်ိဳးေတြ ရွိတဲ႕အတြက္ေမးရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြးပါတယ္။

အဲဒီလို ကိစၥေတြမွာေတာ႕မစၥတာတိုဘီက ျပစ္ဒဏ္အေနနဲ႕ ဒဏ္ေငြေပးေဆာင္းေစျခင္းကို ေဆာင္ရြက္ၾကေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာမွာ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ႕ ပံုစံေတြကို ေျပာပါတယ္။

အဂၤလန္၊ အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီစတဲ႕ ႏိုင္ငံေတြက ဥပမာေတြနဲ႕ ရွင္းျပပါတယ္။ ေနာက္ သတိထားရမဲ႕ အသေရဖ်က္မႈ ကိစၥေတြကိုလည္း ရွင္းလင္းေျပာ ဆိုပါတယ္။

သေဘာတရားအရေတာ႕ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ ကိစၥရပ္ေတြကို တရားေရးသို႕မဟုတ္၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီး႒ာနကေန တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္တယ္လို႕ နားလည္လိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ Key Issue 4 အေနနဲ႕ other issues, Acceditation, Registration and Diversity ကို ဆက္ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။

ပံုႏွိပ္မီဒီယာ၊ သတင္းေအဂ်င္စီေတြအေနနဲ႕ မွတ္ပံုတင္ရံုနဲ႕ လံုေလာက္ေၾကာင္း ၊ လိုင္စင္ မလုိအပ္ေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးခဲ႕တာကို က်မ မွတ္မိေနခဲ႕ပါတယ္။

ဒါ႕အျပင္ အဖြဲ႕၀င္ေတြအေနနဲ႕ အသင္းေတြကေန ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုရာမွာ မစၥတာ တိုဘီက အသင္း၀င္ ၃ဦး ၄ ဦးခန္႕ရွိရံုနဲ႕လည္း အသင္းျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာဆိုပါတယ္။

သူ ရွင္းလင္းေနတုန္း က်မ ေတြးၾကည္႕မိပါတယ္။ သူက ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို ဘယ္လို ေလ႕လာသလဲဆိုတာကိုပါ။ သူ႕အေနနဲ႕ ႏိုင္ငံတကာက အေျခ အေနနဲ႕ျမန္မာျပည္ မတူညီဘူးဆိုတာကိုေတာ႕သိမွာပါ၊ျမန္မာျပည္က အင္ဒိုနီးရွားနဲ႕လည္း မတူေသာ ႏိုင္ငံတခုပါ။

တခါတေလက်ေတာ႕လည္း ႏိုင္ငံျခားသားေတြကျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို ျမန္မာျပည္သားေတြထက္ ပိုသိေနသလိုမ်ိဳး ထင္မွတ္ေနတတ္ၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရေတာ႕က်မ ျပံဳးမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္ၾကီးျပင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲနဲ႕ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္းကို ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္သူေတြေလာက္ ဘယ္ သိႏိုင္ပါ႕မလဲ။ ၿပီးေတာ႕ ဒီေလာကထဲမွာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနတဲ႕ သူေတြေလာက္ သူက သိႏိုင္ပါ႕မလားဆိုတာကို က်မေတြးေနမိပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ႕ေဆြးေႏြးပြဲ ၿပီးဆံုးလို႕ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ တက္ေရာက္ခဲ႕သူေတြအားလံုး အမွတ္ရ ဓါတ္ပံု ရိုက္ၾကပါတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ရင္း စဥ္းစားမိပါ တယ္။

အေရွ႕ေတာင္ အာရွမွာလည္း ေနာက္က်က်န္ခဲ႕တဲ႕ က်မတို႕ တိုင္းျပည္အတြက္ သင္ယူစရာေတြ၊ သင္ခန္းစာယူစရာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ခုလို အသြင္းကူးေျပာင္းစ ကာလမွာ က်မတို႕ အားလံုး၀ိုင္း၀န္းၿပီး မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင္႕အတြက္ ၾကိဳးပမ္းၾကေစခ်င္တာပါ။

မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင္႕ဆိုတာ ေပးမွ ရလိမ္႕မယ္လို႕ က်မကေတာ႕ မယူဆပါဘူး၊ လြတ္လပ္ေသာ မီဒီယာသမားေတြ အားေကာင္းလာရင္ ရလာတာပါပဲလို႕ ယူဆထားၿပီး လြတ္လပ္မႈအားေကာင္းေသာ မီဒီယာျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ လြတ္လပ္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ေပၚလာဖုိ႕ က်မတို႕အားလံုး ၀ိုင္းၿပီး ၾကိဳးပမ္း သင္႕တယ္လို႕လည္း ျမင္မိပါတယ္။ လြတ္လပ္ေသာ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႕လို ေျပာၾကပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္ေပၚလာဖို႕ကိုလည္း က်မ ေမွ်ာ္လင္႕မိပါတယ္။

က်မတို႕ တိုင္းျပည္ဟာ ခုခ်ိန္ထိ မျငိမ္းခ်မ္းေသး၊ မညီညႊတ္ေသး၊ မေအးခ်မ္းေသးေသာ တိုင္းျပည္ပါ။

က်မတို႕လို မီဒီယာလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနရသူေတြနဲ႕ ျပည္သူလူထုေတြကလည္း ဆင္းရဲလွပါတယ္။ဒီလို တုိင္းျပည္တခုအေနနဲ႕ မီဒီယာကို ဖြင္႕ေပးလုိက္ခ်ိန္ မွာ မီဒီယာအားေကာင္းၿပီး ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ထူေထာင္လာႏိုင္မလားလို႕ က်မ အိပ္မက္ မက္ခဲ႕ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႕ ထင္သေလာက္မလြယ္ကူတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ က်မတို႕ေတြမွာ မယံုၾကည္ျခင္း၊ မပူးေပါင္းႏိုင္ျခင္းစတဲ႕ ခါက္ရိုးက်ိဳးဒဏ္ရာေတြလည္း ရွိခဲ႕ၾက ေတာ႕အားလံုးပါ၀င္လာဖို႕ဆိုတာကလည္း

လက္ေတြ႕ျဖစ္လာႏိုင္ပါ႕မလားလို႕ေတာင္ သံသယျဖစ္မိပါတယ္။

Ref: ျမစ္မခ