မိတ္ေဆြ....
သင့္အိမ္ထဲကို တဖက္ျခံက ေမြးကင္းစေႁမြေပြးတေကာင္ တိုးဝင္ေရာက္႐ွိလာတယ္ဆိုရင္ သင္ဘာလုပ္မလဲ။ အမိဝမ္းဗိုက္က ထြက္လာကာစကေလး သနားပါတယ္ဆိုျပီး ႏို႔တိုက္ေမြးျမဴထားမလား။ ဒါမွမဟုတ္။ တေန႔ ေန႔မွာ ကိုယ့္အိမ္က ကေလးေတြကို ကိုက္သတ္မယ့္ အႏၱရာယ္ေကာင္ေလးလို႔ သေဘာထားျပီး ႐ိုက္သတ္ ပစ္လိုက္မလား။ ေႁမြေပြးေလးတေကာင္မဟုတ္ဘဲ၊ မ်က္လံုးကေလးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဖြင့္တတ္ေသး တဲ့ ေမြးကင္းစ ေႀကာင္ငယ္ကေလးတေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိတ္ေဆြ ဘာလုပ္မလဲ။
ဒီ ဒုတိယေမးခြန္းကို မိတ္ေဆြဘယ္လိုေျဖမယ္ဆိုတာ လူတိုင္းဆဝါး မိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလူသားမ်ိဳးမဆို ေၾကာင္သတၱဝါကို ႐ြံတတ္မုန္းတတ္သူ ျဖစ္ေစအုံးေတာ့ ေမြးကင္းစ သနားစရာ သတၱဝါေလးတေကာင္ တက်ီက်ီ တက်ာက်ာနဲ႔ ေအာ္ျမည္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔လိုက္ရရင္ သနားဂ႐ုဏာ သက္ဝင္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ပိုက္ထားမိၾကမွာ။ ႏို႔႐ွာၿပီး တိုက္မိၾကမွာခ်ည့္ ျဖစ္လို႔ပါ။ ပထမေမးခြန္းရဲ႔ အေျဖကို ဆဝါးမိဖို႔ၾကေတာ့ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေျဖတဲ့လူရဲ႕ အေတြးအေခၚကိုလိုက္ၿပီး အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္လာႏိုင္လို႔ပါ။
မိတ္ေဆြဟာ ေႁမြေပြးဆိုတာ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ေႁမြေပြးပဲ။ အဆိပ္နဲ႔၊ အစြယ္နဲ႔၊ လူကိုေသေစ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစ တဲ့ သတၱဝါပဲလို႔ ေတြးမိမယ္ဆိုရင္ ေက်ာက္တံုးႀကီးႀကီးတတံုးယူၿပီး ထုသတ္လိုက္မွာပါ။ မိတ္ေဆြဟာ ေႁမြေပြးကို ေႁမြေပြးလို႔မေတြးပဲ ေမြးကင္းစ သနားစရာ သတၱဝါကေလးတခုအျဖစ္နဲ႔သာ ေတြးမိမယ္ဆိုရင္ ေတာ့ ႏို႔တိုက္ၿပီး ေမြးျမဴထားမိမွာပါ။ မိတ္ေဆြဟာ ေႁမြေပြးကို ေႁမြေပြးလို႔ေတြးမိေပမယ့္ လတ္တေလာ အႏၱရာယ္ မျဖစ္ေစတာရယ္၊ ေဘးလူေတြက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူ တဦးရယ္လို႔ အထင္ခံရမွာ စိုးရိမ္တာ ရယ္ေၾကာင့္ တုတ္ကေလးတေခ်ာင္းနဲ႔ ေကာ္ၿပီး နီးရာခ်ံဳပုတ္တခုထဲ ပစ္ထည့္လိုက္မိပါလိမ့္မယ္။
မိတ္ေဆြ....
သင္ ဘယ္လိုေတြးျပီး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ မိတ္ေဆြ.... သင္ဟာ ႐ိုး႐ိုးလူသာမန္တဦး မဟုတ္ပဲ၊ စာတိုေပစ အဖတ္အ႐ႈ အေလ့အလာ ဝါသနာထံုသူတဦး ျဖစ္ေန မယ္ဆိုရင္ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေနၿပီး ျမန္မာစကားေျပာတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးတဦး ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ေမးခြန္း ကို ပံုစံေျပာင္းျပီး ေမးၾကည့္ပါရေစ။ ဒီေန႔ ျမန္မာစာေပနယ္အတြင္းကို မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႔ ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္မႈအဆင့္၊ ပကတိအေျခအေနတို႔နဲ႔ နည္းနည္းေလးမွ မအပ္စပ္တဲ့၊ ျဖစ္တည္မႈ ပဓါနဝါဒတုိ႔၊ ကပ္ဖကာဝါဒတို႔၊ ဆာရီယယ္ဝါဒတို႔စတဲ့ စိတၱဇစာေပ အယူအဆဝါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ၊ ကာလလေရၾကည္ သေႏၶတည္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကတာေတြကို..... သင္ဘယ္လိုေတြးၿပီး၊ ဘယ္လိုေျပာမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိထားႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သင့္ရဲ႕အေျဖဟာ သင္ဘယ္ေနရာက ရပ္ၾကည့္ေနသလဲဆိုတဲ့ အေပၚမွာ တည္ေနလို႔ပါ။ လူတေယာက္ရဲ႕ အျမင္ဆိုတာ သူရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ေနရာ အေပၚမွာတည္ၿပီး ျဖစ္လာရတာပါ။ အဲဒီအျမင္ကို အေျခခံၿပီးမွ သူ႔ အေတြး၊ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မိတ္ေဆြရဲ႕အေတြးနဲ႔ မိတ္ေဆြရဲ႕အေျဖကို ဘယ္သူမွ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိထားႏိုင္စြမ္း ႐ွိမယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိထားႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေမးခြန္းသံုးခု ေမးဖို႔ျဖစ္လာရတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြ အေၾကာင္းကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ႐ွင္းျပႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအေျခခံအေၾကာင္းတရားေတြကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ ေလးေလးနက္နက္ ေတြး ၾကည့္ပါ။ ေ႐ွ႔ကိုလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္သလို အတိတ္ကိုလည္း ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ လတ္တေလာ ပစၥဳပၸန္ မ်က္ေမြးတေထာက္ကေလးကိုသာ မၾကည့္ဘဲ မ်က္စိတဆံုးထိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ မိတ္ေဆြ ကိုယ္တိုင္ရဲ႕အေတြးအျမင္အသိနဲ႔ ႀကိဳက္သလိုဆံုးျဖတ္ၿပီး အေျဖထုတ္လိုက္ပါ။ အဲဒီအေျဖဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သေဘာထားကိုက္ညီတဲ့ အေျဖျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မညီေပ မတူေပမယ့္လည္း မိတ္ေဆြရဲ႕အေျဖက အငွားေတြး၊ အငွားျမင္၊ အငွားသိကေပၚထြက္လာတဲ့ သူမ်ားရဲ႕ေခါင္းထဲကအေတြးကို မိတ္ေဆြရဲ႕ အငွား ပါးစပ္က ေျပာေပးတဲ့ အေျဖမဟုတ္ပဲ မိတ္ေဆြရဲ႕ကိုယ္တိုင္အေတြး၊ ကိုယ္တိုင္အျမင္၊ ကိုယ္တိုင္အသိက ေပၚထြက္လာတဲ့ အေျဖျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားပါတယ္။ တန္ဖိုးထားပါမယ္။ လက္ခံသင့္တဲ့ အေျဖလို႔ထင္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အေျဖကို ၾကက္ေျခခတ္ပစ္လိုက္ၿပီး မိတ္ေဆြရဲ႕အေျဖကို ေျပာင္းလဲ လက္ခံပါ့မယ္။ ကဲ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေမးခြန္းသံုးခု ေပၚထြက္လာေစတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းတရားကို ႐ွင္းျပပါရေစ။ ဒီေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ လက္ခ်ိဳးေရတြက္ရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ေတာင္ ျပည့္ေအာင္မ႐ွိတဲ့ လူတစုက ျမန္မာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ပကတိ အေျခအေနကို လံုးဝမ်က္ကြယ္ ျပဳထား႐ံုသာမက လူငယ္လူ႐ြယ္ေလးေတြ အားလံုးကိုပါ ပကတိအေျခအေနကို မ်က္ျခည္ျပတ္သြားေအာင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိနဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ဗံုမဟုတ္ပတ္မဟုတ္ စိတၱဇစာေပ အယူအဆေတြ သြတ္သြင္းေပးေနၾကပါတယ္။ သူတို႔သြတ္သြင္းလာတဲ့ စာေပအယူအဆ ဆိုတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ တိုးတက္ပါတယ္လို႔ နာမည္ေကာင္းယူခ်င္ၿပီး တိုးတက္တဲ့ သူေတြရဲ႕အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္ႏိုင္တဲ့၊ မလုပ္ရဲတဲ့၊ အေခ်ာင္သမားေတြရဲ႕ ဆင္ေျခလံုးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အတၱသမားေတြရဲ႕ သမားဂုဏ္ျပဝါဒေတြသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြကို တခိ်ဳ႕က လူငယ္ေတြရဲ႕အသံလို႔ လြဲမွားစြာ ထင္မွတ္ေနၾကပါတယ္။ လူငယ္ေတြကို တီထြင္ခြင့္ေတြေပးၾကပါ။ ဆန္းသစ္ခြင့္ေတြ ျပဳၾကပါ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ လြတ္လပ္တဲ့ ဆႏၵျပဳသံေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမလုပ္ၾကပါနဲ႔ ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးေတြလဲ ေျပာ တတ္ၾကပါတယ္။ လူငယ္၊ လူငယ္နဲ႔သာ ေျပာေနၾကတာ ဘယ္လိုလူငယ္လဲဆိုတာေတာ့ ခြဲခြဲျခားျခား မေျပာ ၾကပါဘူး။ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမွ႐ွိတဲ့ တူရကီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကို လိုက္ျပီးမီး႐ႈိ႕ေနတာ၊ တအိမ္သားလံုး ကေလးေတြပါမက်န္ မီးေလာင္တိုက္သြင္းေနတာစတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကိုလုပ္ေနတဲ့ နာဇီ လက္သစ္ လူငယ္ မ်ိဳးေတြလား။ ဂ်ပန္ျပည္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံသားေတြ၊ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ ႏိုင္ငံသားေတြကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြ နဲ႔ လိုက္တိုက္၊ ခ်ိန္းႀကိဳးေတြနဲ႔႐ိုက္ လုပ္ေနၾကတဲ့ Hell's Angels လမ္းသရဲဂိုဏ္းသား လူငယ္မ်ိဳးေတြလား။ ဒီလို လူငယ္မ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားမေပးႏိုင္ပါဘူး။ တီထြင္ ဆန္းသစ္တယ္ ဆိုတိုင္းလည္း မေထာက္ခံသင့္ပါဘူး။ အႏုျမဴဗံုးတို႔၊ ဓာတုေဗဒနဲ႔ အဆိပ္ေငြ႔ဗံုးတို႔၊ ေရာဂါပိုးမႊားဗံုးတို႔၊ နပန္းေလာင္မီးဗံုးတို႔ စတဲ့ တီထြင္မႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာက္ခံၾကရမွာလား။ ဆန္းတိုင္း၊သစ္တိုင္း ထြင္တိုင္းလည္း ေကာင္း တာမဟုတ္ပါဘူး။ လူသားေတြကို အက်ိဳး႐ွိေစတဲ့၊ ဆန္းသစ္တီထြင္မႈမ်ိဳးသာ လိုလားအပ္ပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ ဦးေဏွာက္ကို အဆိပ္ေကၽြးတဲ့၊ အယူအဆမွန္သမွ်၊ ဝါဒမွန္သမွ်၊ လုပ္ရပ္မွန္သမွ် ႐ႈတ္ခ်ၾကရ ပါမယ္။ ကိုယ့္တေယာေလး ကုိယ္ထိုးၿပီး ေအးေအးေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဆိပ္ပင္ေလးေတြ တေန႔တျခား ႀကီးထြားလာပါလိမ့္မယ္။ ေႁမြေပြးေလးက ေႁမြေပြးႀကီး ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ေႁမြေပြးႀကီးကေန ေႁမြေပြးေလး ေတြ အရာအေထာင္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ကဲ..... မိတ္ေဆြ...... ဘယ္လိုေတြးၿပီး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
မိတ္ေဆြ ဘယ္လိုေတြးၿပီး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒီ စိတၱဇ စာေပဝါဒေတြကို သြတ္သြင္းလာၾကျခင္းဟာ ျပည္သူ ျပည္သားေတြ အထူးသျဖင့္ လူငယ္လူ႐ြယ္ေလးေတြကို မိမိတို႔ရဲ႕ ပကတိ အေျခအေနမွန္ကို မ်က္ျခည္ျပတ္ သြားေအာင္ တမင္တကာ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိနဲ႔ မ်က္စိထဲသဲပက္ျပီး လမ္းလႊဲကိုဆြဲေခၚသြားဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနပါ လားလို႔ ႐ႈတ္ခ်မလား။
ဒါမွမဟုတ္ စာေပတို႔ အႏုပညာတို႔ဆိုတာ ပံုသ႑ာန္ အမ်ိဳးမ်ိုဳး႐ွိေနေအာင္ ဆန္းသစ္ တီထြင္ေနၾကရတာ ျဖစ္ တယ္။ ဆန္းသစ္တာမွန္သမွ် အားလံုးကို လက္ခံရမယ္လို႔ေတြးၿပီး၊ အဲဒီ စိတၱဇအယူဝါဒေတြကို ႀကိဳဆိုေထြး ပိုက္ထားမလား။
ဒါမွမဟုတ္ သမိုင္းအခ်ဳိးအေကြ႔တခုကို ႀကံဳႀကိဳက္တဲ့အခါတိုင္း အခါတိုင္းမွာ လိႈင္းဂယက္ကေလးေတြ ထ တတ္ျမဲ ျဖစ္တယ္။ ေနာင္က်ေတာ့လဲ အခ်ိန္က ဆံုးျဖတ္သြားပါလိမ့္မယ္။ သမိုင္းက သက္မွတ္ေပးသြားပါ လိမ့္မယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲမွာက်တဲ့ မုန္တိုင္းေလာက္သာ႐ွိပါတယ္။ ဘာမွ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ အႏၱရာယ္မျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွဝင္ ႐ႈတ္ခ်တားဆီးတာေတြ လုပ္ဖို႔မလုိပါဘူးလို႔ေတြးၿပီး ကိုယ္ထိုးျမဲ တေယာေလးကိုပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ဆက္ထိုးေနလိုက္မလား။
မိတ္ေဆြ
အမွန္တရားကို ႐ွာၾကတဲ့အခါမွာ မ်က္စိကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္ထားဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံယူပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ႐ွိတဲ့ လူမည္းဘုရား႐ွိခိုးေက်ာင္းေတြကို မီးလိုက္ ႐ႈိ႕ေနၾကတဲ့ ေကသံုးလံုးဂိုဏ္းသား လူငယ္မ်ိဳးေတြလား။
အဲဒီ အေျခခံအေႀကာင္းတရားေတြေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေမးခြန္းသံုးခု ေပၚထြက္လာရတာပါ။ ဒီအေျခခံ အေႀကာင္းတရားေတြကို နက္နက္နဲနဲ ဆင္ျခင္ၿပီး ေမးခြန္းေတြကို ေျဖႀကည့္လိုက္ပါ မိတ္ေဆြ။ မွန္တာနဲ႔ မွားတာ၊ တရားတာနဲ႔ မတရားတာတို႔မွာ ႀကားဆိုတာ မ႐ွိပါဘူး။ ဓမၼနဲ႔ အဓမၼတို႔မွာလည္း ႀကားဆိုတာ မ႐ွိပါ ဘူး။
လူထုစိန္၀င္း။
မ႑ိဳင္မဂၢဇင္း။ ၁၉၉၇၊ ဂ်ဴလိုင္လ။
(ေမာ္ဒန္လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲက မုန္တိုင္းငယ္ႏွင့္ အျခားေဆာင္းပါးမ်ား စာအုပ္၊ ပထမအႀကိမ္ ၁၉၉၉၊ စာမ်က္ႏွာ ၈၁မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္)
Posts
0 comments:
Post a Comment