၂ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလဆန္းပုိင္းက စၿပီးေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိေရာ၊ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ ပုိင္းမ်ားကုိပါ ထိပါးပုတ္ခတ္တဲ့ အဖ်င္းသတင္းေတြပါတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးေတြကုိ ဂ်ာနယ္တုိင္းမွာ ေတြ႕ျမင္ ေနရပါတယ္။
ယခင္က ဒီလုိမ်ဳိးေဆာင္းပါးေတြ အစုိးရပုိင္သတင္းစာေတြမွာသာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတတ္ၿပီး ေနာက္မွာ ဂ်ာနယ္ ေတြမွာ အတင္းအဓမၼ ေဖာ္ျပခုိင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ သတင္းစာမွာ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂ်ာနယ္မ်ားမွာပဲ ေဖာ္ျပေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂ်ာနယ္ဆုိတာလည္း သူတုိ႔နဲ႔ မကင္းရာမကင္း ေၾကာင္း (ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာ အသုိင္းအ၀န္း) နဲ႔ နအဖကုိ အစဥ္ထာ၀ရ ဖားေနတဲ့ လက္ကုိင္တုတ္ အႏုပညာ သမားတစုေလာက္သာျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားႀကီးသတင္းစာမွာ မပါလည္း အရာႀကီးဂ်ာနယ္မွာပါတာ မဆန္းပါ ဘူး။
အဲဒီလုိအစုိးရပုိင္ သတင္းစာက မထည့္ေတာ့ဘဲ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂ်ာနယ္မ်ားက ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းဟာလည္း အစုိးရအာေဘာ္သေဘာထားမဟုတ္ေၾကာင္း အာပတ္လြတ္႐ုံေရွာင္လုိက္တာပါပဲ။ ပုဂၢလိကပုိင္ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပေပမယ့္ အစုိးရယႏၲရားေအာက္မွာရွိေနတဲ့ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန စာေပစိစစ္ေရးက ရွိေနေသးေတာ့ ဖဲ၀ုိင္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ကုလားဖန္ထုိးထုိး ဖဲလိမ္႐ုိက္တာဟာ ဖဲလိမ္႐ုိက္တာပါပဲ။
၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပုိင္း ပထမအႀကိမ္ပါတဲ့ သတင္းအဖ်င္းကေတာ့ စာေရးသူအမည္ (ကေလာင္နာမည္) ပါမလာခဲ့ဘူး။ အခု ဒုတိယအႀကိမ္ပါတဲ့ သတင္းအဖ်င္းေဆာင္းပါးကေတာ့ စာေရးသူအမည္ ပါလာတာ ေတြ႕ ရတယ္။ “ခ်မ္းျမေသာ္” ဆုိလားပဲ။ ေဆာင္းပါးအမည္က “ေခ်ာက္ကမ္းပါးက အန္အယ္လ္ဒီကုိ ေခ်ာက္ထဲ တြန္းခ်ေနသူမ်ား” တဲ့။ သတင္းလား၊ အဖ်င္းလား၊ ဆြဲခ်လား၊ ခၽြန္တြန္းလား ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္။ ေဆာင္းပါးရွင္ ခ်မ္းျမေသာ္ရဲ႕ စာအေရးအသား အသုံးအႏႈန္း၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိၾကည့္ရင္ ေဆာင္းပါးရွင္ ဟာ သာမန္စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးေလာက၊ သတင္းစာ ေလာကမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ကၽြမ္း၀င္ၿပီးသား ၀ါရင့္ႏုိင္ငံေရးသမား၊ သတင္းစာဆရာ တေယာက္ျဖစ္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာ ေျပာလုိပါတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္က “ေခ်ာက္ကမ္းပါးက အန္အယ္လ္ဒီ” တဲ့။ အန္အယ္လ္ဒီက ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ ေရာက္ေန သလုိလုိ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီ ေခ်ာက္ကမ္းပါးမွာ မရွိပါဘူး။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူက တရားသျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ ျပည္သူ႔ဆႏၵစစ္စစ္ အႏုိင္ရ တရား၀င္ ႏုိင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႕ႀကီးပါ။ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြ တဖြဲ႕ၿပီးတဖြဲ႕၊ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ တရား၀င္လာေဆြးေႏြးတာေတြ၊ တုိးတုိးတိတ္တိတ္လာေဆြးေႏြးတာေတြ၊ ကမာၻ႔လူ႕အခြင့္အေရး အဖြဲ႕၊ အုိင္အယ္လ္အုိအဖြဲ႕၊ ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားအဖြဲ႕၊ အာဆီယံလႊတ္ေတာ္မ်ားအဖြဲ႕ႏွင့္ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕ႀကီးကပါ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ ေတာင္းဆုိမႈေတြ၊ ဖိအားေပးမႈေတြနဲ႔ အက်ပ္ ႐ုိက္ မ်က္ျဖဴဆုိက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေရာက္ေနတဲ့အဖြဲ႕ႀကီးကုိေတာ့ ေဆာင္းပါးရွင္က မျမင္ေယာင္ ေဆာင္ေန တာလား ေမးပါရေစ။ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတုိ႔ဟာ အတုိက္အခံပါတီ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က စီအီးစီေတြပါ။ အတုိက္ အခံပါတီဆုိတာ ဘာလဲ။ ေဆာင္းပါးရွင္ သိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အတုိက္အခံဆုိကတည္းက သူ႔ပါတီ၊ သူ႔အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အတြက္ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္၊ ကုိယ့္သေဘာထားကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ေျပာဆုိရမွာပဲ။ အာဏာ ပုိင္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့လုပ္ရပ္မ်ားကုိလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုိးေဖာက္ ေထာက္ျပ ေျပာဆုိရမွာပဲ။ အခုတေလာ မီဒီယာေတြက လႊင့္ထုတ္ေနတဲ့ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတုိ႔ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာပါတဲ့ အယူအဆ၊ သေဘာထားေတြကုိ နားေထာင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူထဲက အမ်ားစုဟာ “ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဒီလုိမွ ေပါ့” ဆုိၿပီး ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကုိ လက္ခုပ္ၾသဘာ ေပးေနၾကၿပီဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး ေဆာင္းပါးရွင္ ခ်မ္းျမေသာ္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္ေန႔စြဲနဲ႔ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ န၀တရဲ႕ အမိန္႔အမွတ္ ၂/၈၈ ကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ “ဆူပူလႈံ႕ေဆာ္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ျပစ္မႈတစုံရာ က်ဴးလြန္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္ ေစ၊ လူ (၅) ေယာက္ႏွင့္ လူ (၅) ေယာက္ထက္ ပုိ၍ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ စုေ၀းျခင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ စီတန္း လွည့္လည္ျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္း၊ ဟစ္ေအာ္ေႂကြးေၾကာ္ျခင္း၊ လႈံ႕ေဆာ္ျခင္း၊ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျပဳျခင္း မည္သူမွ် မျပဳလုပ္ရ” တဲ့။ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကုိ ေဆာင္းပါးရွင္က ဘယ္ဘ၀က ေရစက္ေၾကာင့္ အၿငိဳးအေတး အာဃာတ ႀကီးေနပါလိမ့္။ ဒါမွမဟုတ္ နအဖအႀကိဳက္ နအဖကေပးတဲ့ အထူးအခြင့္အေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ ရရွိေနပါ သလဲ… မသိဘူးဗ်။ ၂/၈၈ နဲ႔ ၿငိစြန္းတယ္၊ အေရးယူလုိ႔ ရပါၿပီလုိ႔ အာဏာပုိင္အဖြဲ႕အစည္းကုိ မ်က္စပစ္လုိက္ တာ အံ့ၾသစရာပဲ။ ဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတုိ႔ဟာ လမ္းေပၚထြက္စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္ လႈံ႕ေဆာ္ေန တာမဟုတ္ဘူး။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္႐ုံးတြင္းမွ လူငယ္ပညာေပး ေဆြးေႏြးေနၾကတာပါ။ ေအာ္…ကုိခ်မ္းျမေသာ္ရယ္ အမ်က္ေတာ္ကဲၿပီး အရွက္ေတာ္ကြဲရခ်ည့္ရဲ႕။ ေမာင္ၾသျဖင့္ ခင္ဗ်ားေဆာင္းပါးဖတ္ရတာ ယုိသူမရွက္ ျမင္သူ ရွက္မိပါရဲ႕ဗ်ာ။ န၀တေၾကညာခ်က္ ၂/၈၈ အရ ေျပာရဦးမယ္ဆုိရင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႕၀င္မ်ား၊ ဒီမုိကေရစီကုိ လုိလားတဲ့ ျပည္သူမ်ား သိန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပုိ႔ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ မိဘျပည္သူမ်ားက လမ္းတဖက္တခ်က္စီမွ ေဆး ၀ါး၊ စားစရာ၊ ေရၾကည္ေရခ်မ္း ကမ္းလွမ္းၾကတယ္။ အားေပးႀကိဳဆုိတယ္။ မင္းကြန္းတိပိဋကတ္ ဆရာေတာ္ ႀကီးရဲ႕ ေမတၱာပုိ႔ တရားမ်ားနဲ႔ ေမတၱာပုိ႔ၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ဆုိၾကတယ္။ အဲဒါဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ေအးျမေစဖုိ႔ပါ။ နအဖအစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ပုတ္ ခတ္ ဆဲေရး တုိင္းထြာတဲ့ စကားတလုံးမွ မပါခဲ့ဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ အလုိမရွိ… ဆုိတဲ့ ဆန္႔က်င္ေႂကြးေၾကာ္တာမ်ဳိး လုံး၀ မလုပ္ခဲ့ၾကပါ။ အဲဒီလုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေမတၱာပုိ႔၊ ပရိတ္ရြတ္ေနတာကုိ ဖြံ႕ႀကံ့/စြမ္းအားရွင္ အလုိေတာ္ရိေတြနဲ႔ လက္နက္ကုိင္ေတြက မင္းမဲ့စ႐ုိက္ ဥပေဒမဲ့ ၀င္ေရာက္႐ုိက္ႏွက္ ဖမ္းဆီးလုိ႔ ဆူပူမႈေတြျဖစ္တယ္။ အဓိက႐ုဏ္းေတြျဖစ္တယ္၊ အဖမ္းခံ ေထာင္က်ခဲ့ရတယ္။ ဘယ္သူဖန္တီးတာလဲ၊ ဘယ္သူခုိင္းတာလဲ၊ ၂/၈၈ ဘယ္သူက က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္တာလဲ… စဥ္းစားပါ ကုိခ်မ္းျမေသာ္ေရ…။ ေနာက္ၿပီး ဦး၀င္းတင္နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီဥကၠ႒ႀကီး ဦးေအာင္ေရႊတုိ႔ၾကားမွာ ပုဏၰားမုိက္ ဂုံးတုိက္ေျခထုိးပုံကုိ ၾကည့္ရေအာင္။ “အန္ကယ္ေရႊ (ဦးေအာင္ေရႊ) နဲ႔ ဦး၀င္းတင္တုိ႔ ၿငိေနၾကတယ္။ အန္ကယ္ေရႊက ဦး၀င္းတင္ အထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြဆီ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ၿပီး သြားေနတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး၊ ခင္ဗ်ား လုပ္တာ အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္။ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔ ေနာက္လုိက္မလုပ္ပါနဲ႔” လုိ႔ ေ၀ဖန္တယ္။ အဲဒီစာကုိလည္း ဖတ္ရေတာ့ ေမာင္ၾသလည္း မေနႏုိင္လုိ႔ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေအာင္ေရႊကုိ လူကုိယ္တုိင္ ေမးၾကည့္ ခဲ့ပါတယ္။ “ေပါက္ကရေတြပါဗ်ာ။ လန္ၾကဳတ္ေတြပါတဲ့။ ဒါ လူမႈေရးကိစၥ အေလးထားၿပီး အားေပးစကားေျပာ တာပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔လူႀကီးေတြ အသက္ႀကီးလုိ႔ မလုပ္ႏုိင္တာကုိ သူလုပ္ျပတာေကာင္းပါတယ္”။ ကဲ… ေမာင္ခ်မ္းျမေသာ္ေရ… ဘယ့္ႏွယ့္ရွိစ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အငွားလူတေယာက္နဲ႔ လုပ္ႀကံအကြက္ဆင္ ေရး လုိက္တဲ့ အခ်က္တခ်က္နဲ႔ပဲ ခင္ဗ်ားေဆာင္းပါးႀကီးဟာ ဆြမ္းဆန္စိမ္းထဲ ၾကက္ေခ်းတလုံးေရာမိတာနဲ႔တင္ လိမ္ဆင္ႀကီး ျဖစ္ေနၿပီဆုိတာ က်ဳပ္ေတာ့ ရွက္မိသဗ်ာ။ ေနာက္လုပ္ႀကံမႈ လိမ္ဆင္တခုကုိ ၾကည့္ရေအာင္။ အဲဒီသတင္းေဖာ္ျပတဲ့ True News သစၥာဂ်ာနယ္ မ်က္ႏွာ ဖုံး ဓာတ္ပုံေအာက္မွာ အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္ပါတီ၀င္ (၉) ဦးတုိ႔ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ကာ လမ္း ေလွ်ာက္ ေအာ္ဟစ္ဆႏၵျပတယ္လုိ႔ ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။ အတြင္းစာသားမ်ားကေတာ့ ျပည္လမ္း လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဦ႐ုံးေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီး “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လႊတ္ေပး” ဟု သုံးႀကိမ္ေအာ္ဟစ္တယ္ လုိ႔ ေရထားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ဆူပူေအာ္ဟစ္တာမပါဘူး။ ေမာင္ၾသလည္း ျပန္လႊတ္ေပးလုိက္တဲ့ လူငယ္ ေတြနဲ႔ ေတြ႕လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္ဆူပူ ေအာ္ဟစ္တာ လုံး၀မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္း စြာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေပးဆုိတဲ့ နဖူးစည္းစာတန္းကုိ ကုိင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တာပါ။ လႊတ္ေတာ္႐ုံး ေရွ႕ေရာက္မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လႊတ္ေပးဆုိၿပီး သုံးႀကိမ္ပဲ ေတာင္းဆုိခဲ့တာပါ…တဲ့။ လူငယ္ေတြဟာ သူတုိ႔ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ကုိ လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတာ အျပစ္ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ကဲ… ကုိခ်မ္းျမေသာ္ေရ… တဆိတ္ကုိတအိတ္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕၊ နအဖအႀကိဳက္ ဖားေရးတာေတာ့ ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိယ္ရွက္ဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းပါရဲ႕ဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ဘာပဲေရးေရး၊ အစုိးရပုိင္ သတင္းစာထဲမွာပဲ ေရးေရး၊ ပုဂၢလိကပုိင္ ဂ်ာယ္နယ္ေတြမွာပဲေရးေရး “မင္းမဟုတ္ရင္ မင္းအေဖပဲ” ဆုိတဲ့ ေျမေခြးရဲ႕ ေကာက္က်စ္တဲ့ စိတ္ယုတ္မာနဲ႔ ႏႈိင္းေျပာရရင္ လြန္အံ့မထင္ပါခင္ဗ်ား။
ေဆာင္းပါးတပုဒ္လုံးကုိ ၿခံဳေလ့လာၾကည့္လုိက္ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီက စီအီးစီ ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ တုိ႔ကုိ “ဒီလုိ လႊတ္ထားလုိ႔ေတာ့ မရဘူး။ ေထာင္ထဲ ျပန္ဖမ္းထည့္ထားဖုိ႔ ေကာင္းၿပီ” ဆုိတဲ့ ေလသံနဲ႔ နအဖ အစုိးရကုိ အခ်က္ျပ ေျမႇာက္ထုိးပင့္ေကာ္လုပ္ၿပီး ခၽြန္တြန္းလုပ္လုိက္တာပဲ။
ေမာင္ၾသ
REF: ေခတ္ၿပိဳင္
Posts
0 comments:
Post a Comment