ေငြရတု တိုင္ေတာ့မယ့္ ရွစ္ေလးလံုး

ႏွင္းပန္းအိမ္
ၾသဂုတ္လ ၀၉ ရက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္

“အမိေျမ

တမ္းတစိတ္ေတြကို

မီးပူထုိး ေခါက္သိမ္းထားရင္း

အညတရေတြ ေပါင္းစုကာ

သြားေလသူ ေဒါင္းေတြအတြက္

ေကာင္းမႈျပဳၾကမယ့္

အခမ္းအနား ႐ိုး႐ိုးေလး တခုပါ” ဆုိတဲ့ စာတန္းပါ နံရံကပ္ ဖိတ္ၾကားစာေလးက ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ႏို႔ဖိုး ဒုကၡသည္ စခန္း ဗုဒၶဝိဟာရ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝကေန ရွစ္ေလးလံုး ၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနား လာသူေတြကို ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။

အနီေရာင္နဲ႔ ေရးထားတဲ့ ပိုစတာလက္ေရးနဲ႔ စာသားက အမိေျမကိုတင္ လြမ္းရတာမဟုတ္ဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၄ ႏွစ္က ၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြကိုပါ လြမ္းဆြတ္ဂုဏ္ျပဳ ဦးညႊတ္ရင္း မ်က္ရည္ဝဲရပါတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး အခမ္းအနားကို က်င္းပသူေတြက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ ABSDF ရဲေဘာ္၊ ရဲေဘာ္မေတြ တျဖစ္လဲ အညတရ ဒုကၡသည္ေတြပါ။ ဒီရက္ထဲမွာ ဒုကၡသည္ စခန္းေလးဟာ မိုးသက္ေလျပင္းေတြၾကားမွာ သစ္ပင္ေတြ ျပိဳလဲျပီး တဲအိမ္ ေလးေတြေပၚ ပိလို႔ တဲအိမ္ သံုးလံုး ျပိဳသြားပါေရာလား။ ျပိဳက်သြားတဲ့ တဲအိမ္ေလးေတြပိုင္ရွင္က AB ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ အိမ္ေတြပါ။ ေန႔ခင္းမွာ ေတာတိုးျပီး ဟင္းစားရွာရက အျပန္ ေမာေမာနဲ႔အိပ္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ AB ရဲေဘာ္ ကိုေဌးေအာင္ရဲ႕ တဲအိမ္ကို သစ္ပင္ပိလို႔ တဲနီးခ်င္း ႏွစ္အိမ္ပါ ပါသြားတာ။ ကိုေဌးေအာင္ဆီ နီးစပ္ရာလူေတြ ေျပးသြားျပီး သစ္ကိုင္းေတြၾကားက ဆြဲထုတ္ခဲ့ရတယ္။ က်မ တို႔ေတြ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ကိုေဌးေအာင္ကို ဘယ္လိုမ်ား ေတြ႔ရမလဲေပါ့။ ေယာက္်ားသား သံုးေယာက္ ဆြဲထုတ္ျပီး ဒုကၡသည္ စခန္းထဲက ေဆး႐ုံေလးဆီ ပို႔လိုက္ရတယ္။

ကံေကာင္းခ်င္္ေတာ့ အုန္းဖန္က ဆရာဝန္ လာရက္နဲ႔ တုိက္ဆုိင္လို႔ ကိုေဌးေအာင္ကို အုန္းဖန္ေဆး႐ုံ ပို႔ေပးပါတယ္။ ရွစ္ႏွစ္ အရြယ္ သားငယ္ေလးကို အိမ္နီးခ်င္းေတြက ေခၚထားတယ္။ ၁၃ ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးက အေဖကို ျပဳစုဖုိ႔ ပါသြားပါတယ္။

ကိုေဌးေအာင္ သစ္ပင္ပိတာကို ျမင္ျပီး တဲအိမ္သံုးလံုးျပိဳတာကို ျမင္ျပီး ဒုကၡသည္ေတြ ထိန့္လန္႔တုန္လႈပ္သြားၾကတယ္။ သစ္ပင္ ႀကီးဟာ အျမစ္ကလန္ျပီး ပင္လံုးကြ်တ္လဲလို႔ အိမ္ေပၚပိသြားတာ ဘာမွ အေကာင္းအတုိင္း မရေတာ့ပါဘူး။ ညဘက္ ေလျပင္း တုိက္ရင္ မအိပ္ရဲလို႔ ငုတ္တုပ္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ၊ သားသည္မိခင္ေတြ၊ အမိ်ဳးသမီးေတြ တအိမ္ကို တအိမ္ အသံေပးရင္း အေဖၚျပဳေနၾကရတယ္။ ကယ္သူမဲ့ ကူရာမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ ဘယ္လိုပဲ ခံစားရ ခံစားရ အမိျမန္မာျပည္ရဲ့ မဂၤလာရွိတဲ့ ဘာသာေရးရက္ေတြ၊ ေသြးစြန္းတဲ့ သမိုင္းဝင္ ေန႔ရက္ေတြကိုေတာ့ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလုိအခမ္းအနားကို က်င္းပႏိုင္ဖို႔ ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ရိကၡာထဲက ကိုယ္တတ္ႏိုင္တဲ့ အားေလးနဲ႔ စုေပါင္းပါဝင္ထည့္ဝင္ ၾကသလို တတိယႏိုင္ငံ ေရာက္ေနတဲ့ ၈၈ အေရး ေတာ္ပံုႀကီးရဲ့ သမုိင္းမ်ိဳးဆက္ေတြကလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပို႔ေပးၾကတယ္။ ကဗ်ာ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ စတုတၳမ်ိဳးဆက္ေတြ လူခ်င္း ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး စိတ္ခ်င္း နီးေနၾကပါတယ္။

ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္၊ လူထုအတြက္ သမိုင္းဝင္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ ရက္ျမတ္ ျဖစ္ပါ တယ္။ လက္နက္မရွိဘဲ အမွန္တရားနဲ႔ သတၱိသာရွိတဲ့ လူထုႀကီးဟာ မေၾကာက္မရြ႔႔႔ံ မ.ဆ.လ တပါတီ အာဏာရွင္ စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဘဝ၊ အသက္၊ ေသြးစက္၊ မ်က္ရည္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပးဆပ္ခဲ့ရပါတယ္။

စာသင္ခန္းေတြပိတ္ ေခါင္းေလာင္းသံေတြ တိတ္လို႔ ေထာင္တံခါးေတြသာ ဖြင့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလမွာ ေခတ္နဲ႔စနစ္ကို ထင္ဟပ္ ခဲ့တဲ့ “လူခါး” ကဗ်ာေလးက ရင္ထဲ ထိထိခိုက္ခိုက္ ျဖစ္ခဲ့ရတာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိပါ။

“သူငယ္ခ်င္း”

ပကတိျငိမ္ဆိတ္

အိပ္မက္မရွိတဲ့

ညေတြထဲမွာ လဲေလ်ာင္း

မင္းအေလာင္းမွာ

ဒဏ္ရာေတြနဲ႔...

မင္းထုိင္ခဲ့တဲ့ ခံုေလး

ငါေငးရင္း မ်က္ရည္က်

သတိရတယ္ သူငယ္ခ်င္း……တဲ့။

“လူ႔အခြင့္အေရးခ်က္ျခင္းေပး”၊ “ဒီမိုကေရစီေရး တို႔အေရး”၊ “စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းပစ္” “လူသတ္ဝါဒ က်ဆံုးပါေစ” ဆုိတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ား ပဲ့တင္ထပ္ခဲ့တဲ့ အသံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

လမ္းေပၚက ဆႏၵျပေနသူေတြကို လက္ကိုင္ပုဝါေပး၊ ေသာက္ေရ၊ စားစရာေတြ ဆီးၾကိဳေပးျပီး တပါတီ အာဏာရွင္ စနစ္ကို ဆန္႔က်င္ျပၾကတဲ့ ျမိဳ႕နယ္ေဒသခံေတြ အိမ္တိုင္းနီးပါး ရွိခဲ့ပါတယ္။

စစ္တပ္ရဲ့ က်ည္ဆံကို ေၾကာက္လုိ႔ ရပ္ကြက္ေတြထဲ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေလးေတြ ေျပးဝင္ပုန္းရင္ အိမ္ရွင္ ေတြက ဖြက္ေပးထားတယ္။ ကုတင္ေအာက္၊ အိပ္ယာေအာက္မွာ၊ ဖ်ာလိပ္ထဲမွာ ထပ္ခိုးေပၚမွာ ထားေပးတာ။ လာရွာသူေတြ ယံုေအာင္ ေျပာျပီး ဟန္မပ်က္ ေနတတ္တဲ့ လူထုေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္ဟာ ေလးစားဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ ၈၈ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။ အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္းဝတ္စံုကို ခြ်တ္သိ္မ္းျပီး အိမ္မွာရွိတဲ့ သင့္ေတာ္မယ့္ ဝတ္စံုေပးဝတ္၊ အိမ္အျပန္ လမ္းစရိတ္ေပးလိုက္ တဲ့သူ ေတြက တခါမွ မျမင္ဖူး၊ မေတြ႔ဖူးတဲ့ လူငယ္ေတြကုိ သားသမီးလုိ သေဘာထားႏိုင္တာ ၈၈ စိတ္ဓာတ္ပါပဲ။

ညေန ေနဝင္ဆည္းဆာအထိ ျပန္မလာႏိုင္တဲ့ သားသမီးအတြက္ ၾကိတ္ငိုေနၾကတဲ့ မိခင္ေတြရဲ့ ရႈိက္သံေတြၾကား ေျခသံတိုးတုိး ကို နားေထာင္ရင္း “သား လူေလး… လံုမေလး သမီးေလး” ဆိုတဲ့ ဝမ္းသာအားရအသံဟာလည္း ညအေမွာင္မွာ တိုးတိုးတိတ္ တိတ္ ေလးပါ။ အႏၲရာယ္ဆိုတာကို ခ်က္ျခင္း ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ဘဝေပးအသိက ဘယ္သူမွ သင္ေပးစရာမလိုေအာင္ တတ္ေျမာက္ခဲ့ၾက တယ္။

ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ တကယ့္သမိုင္းဝင္ အမွန္တရားလို႔ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း ကိုဝင္းႏိုင္ဦး က “လူငယ္တဦးရဲ့ မွတ္တမ္းမဲ့ မွတ္တမ္း”မွာ အခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

“က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ သမိုင္းဟာ အစိုးရဆိုးေၾကာင့္ ေသးသိမ္ညစ္ႏြမ္းခဲ့ရတယ္။ အာဏာဟာ ျပည္သူက ဆင္းသက္ မလာဘဲ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးရဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားက ဆင္းသက္လာတယ္။ ဒါကို မ.ဆ.လ တပါတီ ဟန္ျပနဲ႔ ဖုန္းကြယ္ခဲ့တယ္။

အာဏာဟာ ျပည္သူက ဆင္းသက္ရမယ္ဆုိတဲ့ ရာဇဝင္ သင္ၾကားခ်က္ရဲ့ အမွန္တရားအရလည္းေကာင္း၊ ျပည္သူ ျပည္သား တို႔၏ ဆႏၵသည္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ၏ အေျခခံ ျဖစ္ေစရမည္ဆုိတဲ့ ကုလသမဂၢ ပဋိဉာဥ္စာတမ္းအရ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူအာလံုး၏ သေဘာတူညီခ်က္ကို ခ်ိုဳးေဖါက္ေသာ အစိုးရအား ေတာ္လွန္ ပုန္ကန္ခြင့္ ျပည္သူမ်ား မွာ ရွိသည္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးက်မ္း ဖြင့္ဆုိ ခ်က္အရ လည္းေကာင္း က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုလႈပ္ရွားမူ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့အမွန္တရား၊ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ အမွန္တရားနဲ႔ သမုိင္းဝင္ အမွန္တရား ျဖစ္ခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္” လို႔ ဆုိခဲ့ပါတယ္။

မိုးသက္ေလျပင္း တိုက္ေနတဲ့ ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ရွစ္ေလးလံုး၂၄ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနားကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္စနစ္တစ္ခုထဲကို အတင္း တြန္းပို႔ျခင္းခံရတဲ့ AB ရဲေဘာ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ စုေပါင္း က်င္းပခဲ့တဲ့ ဒီပြဲမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့စနစ္ကို ျပည္သူေတြ ခံစားဖုိ႔ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈ အတြက္ တုိက္ပြဲရင္း က်ဆံုးသြားရတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြကို အမွ်ေပးေဝခဲ့ၾကပါတယ္။

မုိးစက္မိုးေပါက္ေတြဟာ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ အတြက္ က်မတို႔ က်ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ။



Ref: မဇၥ်ိမ