အာဇာနည္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးႏွင့္ ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔

June 24, 2011
ေအာင္လႊမ္းမိုး

မင္းတုိ႔ ငါ့ခႏၶာကို္ယ္ကိုသာ သတင္လို႔ရမယ္၊ ငါ့ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သတ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းတုိ႔ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ငါဘယ္ေတာ့မွ ဒူးေထာက္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ”

ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး

ကမာၻ႔ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္ျပည္သူ ဘယ္လူမ်ဳိးမွာမဆို ကမာၻေပၚမွာ တည္ ရွိေနသေရြ႕ မေမ့ေကာင္း မေမ့အပ္ဘူးလို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက် နပ္နပ္နဲ႔ တညီတညြတ္တည္း သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ေန႔ထူးေတြရွိတယ္။ ဥပမာ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အမ်ဳိးသာေန႔ စသျဖင့္။

အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အဲသလုိေန႔ထူးေတြရွိ တယ္။ အဲဒီထဲမွာ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔၊ ေတာ္လွန္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္ စုေန႔၊ အာဇာနည္ေန႔၊ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြကေတာ့ သူတို႔နဲ႔ အတူတြဲေန တဲ့ ျပည့္ဝနက္႐ိႈင္းတဲ့ သမိုင္းအဓိပၸါယ္ ေတြေၾကာင့္ ေပၚလြင္ထင္ရွား လူသိမ်ားတယ္။

ဦးေနဝင္းက သူအာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ မတ္လ (၂) ရက္ေန႔ကို ေတာင္သူ လယ္သမားေန႔ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ ရည္ရြယ္ခ်က္က ႐ိုးေျဖာင့္မွန္ ကန္ျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီေန႔ကို ေတာင္သူလယ္သမားေန႔ အျဖစ္ ေတာင္သူလယ္သမားႀကီးေတြ ကိုယ္တုိင္ မေျပာနဲ႔ သူထူေထာင္ခဲ့တဲ့ မဆလ ပါတီဝင္ အမ်ားစုကေတာင္ မသိ ၾကေသးဘူး။ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးကေတာ့ ေဝးစြ ေျခာက္ပါပဲ။

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အေရးေတာ္ပံု ဒီဘက္ပိုင္းမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြ မေမ့ေကာင္း မေမ့အပ္တဲ့ ေန႔ အျဖစ္ အသစ္ထပ္မံ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေန႔ထူးေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ (မဆလ) လံုထိန္းေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ စက္မႈ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ကိုဘုန္းေမာ္ က်ဆံုးတဲ့ မတ္လ (၁၃) ရက္ေန႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံလူအခြင့္အေရးေန႔ အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ လူထု ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေမြးေန႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ တာ စသျဖင့္ ျဖစ္တယ္။

အဲဒီ ေန႔ထူးသတ္မွတ္မႈ အသစ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ရင္ထဲမွာ “ေအာင္းပူ” ျဖစ္ေနတဲ့ ဆႏၵေတြကို အျပည့္အဝ ထင္ဟပ္ ကိုယ္စားျပဳမႈ ရွိတဲ့အတြက္ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးက လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဟာ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္တခုကို မေမ့မေလ်ာ့ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆုိရမယ္။

အခုလည္း ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးေလာကအတြက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ တေန႔ကို မ ျဖစ္မေန သတ္မွတ္ဖုိ႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ၊ အဲဒီေန႔ကေတာ့ “ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔” ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ “ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔” သတ္မွတ္သင့္ပါသလဲ။

လူထုေထာက္ခံမႈမရွိတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံ၊ လူထုေထာက္ခံမႈမရွိတဲ့ (၂ဝဝ၈) အေျခခံဥပေဒ၊ လူထုေထာက္ခံမႈမရွိတဲ့ (၂ဝ၁ဝ) ေရြးေကာက္ပြဲတုိ႔ရဲ႕ ေပါင္းစည္းထုတ္ကုန္ တခုျဖစ္တဲ့ လူထုေထာက္ခံမႈမရွိတဲ့ အေရခြံလဲ ၾကံ့ဖြံ႔ စစ္အစိုးရက ကုလသမဂၢ အပါ အဝင္ ျမန္မာျပည္သူ တရပ္လံုးကိုေရာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းတခုလံုးကိုယ္ပါ ဆန္႔က်င္ဖီဆန္ အာခံၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမရွိတဲ့ ပံုမ်ဳိးဖမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ “ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမရွိဘူး” လို႔ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ဟစ္ ေနတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာႏိုင္ငံေရး အ က်ဥ္းသားေတြ အမွန္တကယ္ပဲ ရွိေန တယ္ဆိုတဲ့ ပကတိအရွိတရားတခုကုိ တရားဝင္ရဲရဲရင့္ရင့္ ထုတ္ေဖာ္ဖို႔အတြက္ ထူးျခားတဲ့ ေန႔တေန႔ကို “ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔” အျဖစ္ သတ္မွတ္ေၾကညာျခင္းသာလွ်င္ အ ေကာင္း ဆံုးနည္းလမ္း ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ ဘာေၾကာင့္ရွိသင့္သလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြဟာ ျမန္ မာျပည္သူေတြ မေမ့ေကာင္း မေမ့အပ္တဲ့ ဂုဏ္ျပဳ ဦးညႊတ္သင့္တဲ့သူေတြ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးကို အၿမဲေအာက္ေမ့ ဆင္ျခင္မိၾကေစဖို႔ သူတို႔အတြက္ အမွတ္တရ ေန႔တေန႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရွိဖို႔လုိအပ္လို႔ပါပဲ။ တ ကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မွန္သမွ်ဟာ မတူညီတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္အသီးသီးကို ဘယ္လိုပဲ ကိုင္စြဲခဲ့ ကုိင္စြဲခဲ့ မိမိရဲ႕ယုံၾကည္မႈအတြက္ မတရားမႈကို ေခါင္းငံု႔မခံ အာခံဖီဆန္ ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိး ကို စြန္႔ရံုသာမက ဘဝေတြ အသက္ေတြကိုပါ စေတးၿပီး ေတာ္လွန္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ႀကီးျမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ မတရားမႈကို ေခါင္းငံု႔မခံတတ္ၾကတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အမ်ားအ က်ဳိးကို သယ္ပိုးလိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အက်ဥ္း ေထာင္ေတြထဲ ေရာက္သြားၾကတဲ့ အခါမွာလည္း သူတို႔ဟာ မတရားမႈကို ဆက္လက္ဖီဆန္ အာခံဆန္႔က်င္ၾကတယ္။ အမ်ား အက်ဳိး အတြက္ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕အ က်ဳိးအတြက္ ဆက္လက္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ဒီလုိ လုပ္တဲ့ အတြက္ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ကို ရုပ္ပိုင္းအရေရာ စိတ္ပိုင္းအရပါ ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ဟာ မတရားမႈ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ဒူးမေထာက္ အ႐ံႈးမေပးၾကဘူး ။ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အသက္ကိုေတာင္ စြန္႔လႊတ္သြားၾကရတယ္။

ေျပာရရင္ ေထာင္ဆုိတာ လူသားေတြ ဘဝမကူးဘဲေရာက္ေနတဲ့ ေလာကငရဲဘဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကိုလိုနီေခတ္ ဖဆပလ ေခတ္အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက လူ႔ငရဲထက္ (၆၂) ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အက်ဥ္းေထာင္ ေတြထဲက လူ႔ငရဲက အမ်ားႀကီးပိုဆုိးတယ္။ (နအဖ) စစ္အစိုးရေခတ္၊ ၾကံ့ဖြ႔ံစစ္အစိုးရေခတ္ လူ႔ငရဲေတြကေတာ့ အဆိုး တကာ့ အဆိုးဆံုးပဲ။ အဲဒီ အဆိုးဆံုး လူ႔ငရဲထဲမွာမွ သီးသန္႔ေရြးခ်ယ္ ႏွိပ္ကြပ္ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ မွန္းဆ ေတြးေတာၾကည့္႐ံုနဲ႔ေတာင္ ဦးညြတ္အေလးျပဳသင့္တဲ့ အရာပါ။

အထူးသျဖင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မိမိတုိ႔ရဲ႕တန္ဖိုးရွိတဲ့ဘဝေတြကို ေပးဆပ္ရငး္ ကာယိကဒုကၡ၊ ေစတသိကဒုကၡေပါင္း စုံကို ခံစား ေနရေပမဲ့ မတရားမႈထံ အညံ့မခံ၊ အလံမလွဲဘဲ၊ ရဲရဲရင့္ရင့္ ဆက္လက္တုိက္ပြဲဝင္ရင္း၊ က်န္အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္ သူေတြအတြက္ မီး႐ွဴး တန္းေဆာင္သဖြယ္ မားမားမက္မက္ရပ္တည္ခဲ့သူေတြ၊ ရပ္တည္ေနသူေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို အၿမဲတသ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ မိေစမယ့္ ေန႔တေန႔ ရွိသင့္တယ္ဆုိတာ အျငင္းပြားစရာမလိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ဒီကေန႔လို ဖိႏွိပ္မႈအျပင္းထန္ဆုံး ကာလ မွာ သူတို႔အတြက္ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ “ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔” ဆုိတာကို မျဖစ္မေန သတ္မွတ္ သင့္ပါၿပီ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ ရွိသင့္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေန႔ကို သတ္မွတ္ၾကမလဲ။ ဘယ္ေန႔ကို သတ္မွတ္ သင့္ပါ သလဲ။ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ သတ္မွတ္ဖို႔ စဥ္းစားၾကတုန္းက သီေပါမင္းပါေတာ္မူတဲ့ေန႔၊ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၲမ အဖမ္းခံရတဲ့ေန႔ စသျဖင့္ အဆိုတင္သြင္းမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ တကၠသိုလ္အက္ဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္ထြက္လာၾကတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁ဝ) ရက္ေန႔ကို အမ်ားသေဘာတူ သတ္မွတ္ လိုက္ ၾကတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ က်န္အဆိုျပဳတဲ့ ေန႔ေတြထက္ ႏုိင္ငံေရးအဓိပၸါယ္ ပိုမိုနက္ ရိႈင္းျပည့္ဝတဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္သူ မရွိဘဲ ျပည္သူတရပ္လံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ အသိ အမွတ္ျပဳ လက္ခံက်င္းပလာခဲ့တာ အခု ႏွစ္ေပါင္း (၉ဝ) ေက်ာ္ရွိလာတဲ့ အထိပဲ။

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ဟာလည္း အဲသလိုမ်ဳိးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးအဓိပၸါယ္ အနက္ရိႈင္း အျပည့္ဝဆံုးေန႔ သာလွ်င္ အဲဒီေန႔ ျဖစ္ဖို႔ ထိုက္တန္မွာ ျဖစ္တယ္ ။ ႏိုင္ငံေရးအဓိပၸါယ္ ျပည့္ဝနက္ရိႈင္းမႈဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး အေသးစိတ္ဖြင့္ဆိုမယ္ဆိုရင္ အဲဒီေဝါဟာရမွာ အေျခခံအဂၤါရပ္ႀကီး ႏွစ္ခုပါဝင္သင့္တယ္လို႔ ယူဆ တယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ဖိႏိွပ္သူ အစိုးရရဲ႕ ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ မႈနဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားရဲ႕ ဒူးမေထာက္ ဦးမညႊတ္ အာခံ ဖီဆန္မႈတုို႔ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ အဂၤါရပ္ႏွစ္ခုစလံုးကို တခ်ိန္တည္း တၿပိဳင္တည္းမွာ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္တဲ့ ေန႔ ဟာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ ျဖစ္သင့္တယ္။

မိမိကေတာ့ အဲဒီအဂၤါရပ္ႏွစ္ခုစလံုးနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ေန႔ဟာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦး ႀကိဳးေပးအ သတ္ခံရၿပီး ဇြန္လ (၂၆) ရက္ေန႔ကလြဲၿပီး တျခားေန႔မရွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္တယ္။

ခ်င္းလူမ်ဳိးတဦးျဖစ္တဲ့ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးဟာ (၁၉၅၁) မွာ ေမြးဖြားခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ တရားဝင္မွတ္တမ္းမ်ားအရ သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုး ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈဟာ (၁၉၆၉) ကြၽန္းဆြယ္ အေရးအခင္းမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔အသက္ (၁၈) ႏွစ္ အရြယ္မွာျဖစ္တယ္။ ဒါက ဘာကိုျပေနသလဲဆုိေတာ့ သူဟာ ႏုိင္ငံေရးလိႈင္းတံပိုးေတြ ၿငိမ္သက္ေနတယ္လို႔ ေျပာရ မယ့္ ကာလမ်ဳိး အင္မတန္ငယ္ေသးတဲ့ အသက္အရြယ္မွာေတာင္ မတရားမႈကို အာခံဖီဆန္ဖို႔ တာဝန္ရွိမွန္း သိခဲ့သူျဖစ္ ၿပီး အာခံဖီဆန္ရဲခဲ့သူလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာသူဟာ အလုပ္သမားအေရးအခင္း(၁၉၇၄-ဇြန္)၊ ဦးသန္႔အေရးအခင္း (၁၉၇၄-ဒီဇင္ဘာ) ဇြန္ သို႔မဟုတ္ ေရႊတိဂံု အေရးအခင္းလို႔ သိၾကတဲ့ အလုပ္သမားသပိတ္ ႏွစ္ပတ္လည္အေရးအခင္း (၁၉၇၅-ဇြန္)၊ မိႈင္းရာျပည့္ အေရး အခင္း (၁၉၇၆-မတ္) ေတြမွာ ဦးေဆာင္အခန္းက႑က ဆက္တိုက္ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္။ ဒီကာလအတြင္း စစ္အာဏာ ရွင္တို႔ရဲ႕ဖမ္းဆီး မခံရေအာင္ ေရွာင္တိမ္းရင္း နည္းသ႑ာန္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တိုက္ပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္။

ဒီအခ်က္ကို ၾကည့္ရင္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးဟာ တပြဲတိုး ပဲြၿပီးမီးေသသမား မဟုတ္ဘူး။ ေရတက္ ငါးစင္ရိုင္း မဟုတ္ ဘူး။ အမ်ား ေယာင္လို႔ေယာင္ အေမာင္ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိသူမဟုတ္ဘူး။ ေကာက္ရိုးမီး မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာ ဏာရွင္ စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေရးအတြက္ ဇြဲနဘဲႀကီးစြာ သတိၱျပာင္ေျမာက္စြာ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့သူတဦး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။

လူထုေထာက္ခံမႈ (၉ဝ.၁၉%) ရရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ (၁၉၇၄) အေျခခံဥပေဒဆုိတာႀကီးနဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပကို လွည့္စားဖို႔ ႀကိဳးစား ေနတဲ့ မဆလ ပါတီဥကၠဌႀကီး ဦးေနဝင္းဟာ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးရဲ႕ ရဲရင့္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ေၾကာင့္ အထိအနာႀကီး နာခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ အၿငိဳးအာဃာတႀကီးမားလွတဲ့ ဦးေနဝင္းဟာ ဆလိုင္း တင္ေမာင္ဦးကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ဖို႔ သည္းႀကီး မည္းႀကီး ႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ သူ႔အေပၚ က်ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ အႏၲရာယ္ထက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးကိုသာ ဦးစားေပး ေခါင္းထဲထည့္ထားတဲ့ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဖမ္းခံသြားခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းသားတရပ္လံုး အေပၚ အၿငိဳးအေတးႀကီးလွတဲ့ ဦးေနဝင္းဟာ မိမိရဲ႕ တူအရြယ္ သား အရြယ္ ထက္ေတာင္ငယ္ေသးတဲ့ (အဲဒီတုန္းက ဆလိုင္း တင္ေမာင္ဦးရဲ႕ အသက္က (၂၅) ႏွစ္ပဲ ရွိပါတယ္) ေက်ာင္း သားကေလးကို ရသင့္ရထုိက္တဲ့ တရားဥပေဒဆုိင္ရာ အခြင့္အေရး ဘာတခုမွ မေပးဘဲ အက်ဥ္းနည္းနဲ႔ စစ္ေဆးၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ အယူခံတင္ၿပီး ဒူးေထာက္အညံ့ခံခိုင္းခဲ့ေပမယ့္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးက “စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ဒူးေထာက္မခံဘူး”ဆုိၿပီး ျငင္းဆန္တဲ့အခါ ၾကားရသူ အေပါင္း အံ့ၾသသြားရ ေလာက္ ေအာင္ တကယ္ပဲ ရက္ရက္စက္ စက္ႀကိဳးေပးသတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ သူ႔ကို ဖီဆန္အာခံတဲ့ သူ အားလံုးကို ဒီလုပ္ရပ္ နဲ႔ အာဏာရွင္ႀကီး ဦးေနဝင္းက စစ္ေၾကညာလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေျပာရရင္ မိမိတို႔ရဲ႕ ေမြးရာပါ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို လိုလားေတာင့္တ ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးနဲ႔ ကမာၻ႔ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားအားလံုးကို စစ္ေၾကညာလိုက္တာ ျဖစ္ တယ္။

အဲဒီေတာ့ အဲဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေန႔ကို ဆက္စပ္ၿပီး သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္။

ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးဟာ ခ်င္းလူမ်ဳိး လူငယ္ေက်ာင္းသားတေယာက္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ တုိေတာင္းတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဘဝ တာကာလအတြင္း ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ား အေရးသက္သက္၊ လူငယ္အေရးသက္သက္၊ ေက်ာင္းသားအေရးသက္ သက္အတြက္ မလုပ္ဘဲ ျမန္မာျပည္သူ တရပ္လံုး ငတ္မြတ္ေတာင့္တေနၾကတဲ့ လူအခြင့္အေရး ဒီမိုကေရစီေရး ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးတို႔အတြက္ တုိက္ပြဲ ဝင္သြားခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ဒီတခ်က္က သူဟာ အမ်ဳိးသားေရး သေကၤတတခုျဖစ္တယ္ ဆို တာကို ျပသေနတယ္။ ေနာက္တခုက သူဟာ အင္မတန္ငယ္ေသးတဲ့ အရြယ္ကတည္းကစလို႔ မတရားမႈကို အာဏာ ဆန္႔က်င္ခဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္က သူဟာ မတရားမႈကို ေခါင္းငံု႔မခံျခင္းရဲ႕ သေကၤတတခုျဖစ္တယ္ ဆုိတာကို ျပ သေနတယ္။

ေနာက္တခုက သူဟာ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး အဓိကတိုက္ပြဲ အဆက္ဆက္မွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့တယ္။ ဒီအခ်က္က သူဟာ ပန္းတုိင္ဆီအေရာက္ ခ်ီတက္ဖို႔ ျပည္သူေတြမွာ မရွိမျဖစ္ရွိရမွာ ျဖစ္တဲ့ ဇြဲလံုလ ဝီရိယရဲ႕ သေကၤတ တခု ျဖစ္ တယ္ဆိုတာကို ျပသေနတယ္။ ေနာက္တခုက သူဟာ ေသဒဏ္ကုိ အယူခံမဝင္ခဲ့ဘူး။ ဒီအခ်က္က သူဟာ အသက္ဟူ ေသာ အေၾကာင္းတရား အတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မစြန္႔လႊတ္တဲ့ စာမရီ ငွက္စိတ္ဓာတ္ရဲ႕ သေကၤတျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ကို ျပသေနတယ္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ဘဝေတြကို စႊန္႔လႊတ္စေတးခဲ့ၾကတဲ့ စႊန္႔လႊတ္စေတးေနၾကတဲ့ ျမန္မာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြဟာ အဖိႏွိပ္ခံဘဝက လြတ္ေျမာက္လိုတဲ့ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လုံး အတြက္ ဂုဏ္ျပဳထုိက္သူေတြ စံျပဳထုိက္သူေတြျဖစ္သလို အာဇာနည္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးရဲ႕အသက္ နဲ႔ ဘဝကို ပိုင္းျပက္ခ်က္ရွိရွိ စႊန္႔လႊတ္စေတးခဲ့မႈ၊ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္အထိ ရန္သူ႔ထံ ဒူးမေထာက္အညံ့မခံခဲ့တဲ့ ရပ္ တည္ခ်က္နဲ႔တုိက္ပြဲဝင္ စိတ္ဓာတ္ ေတြဟာ အဲဒီဂုဏ္ျပဳခံ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ စံနမူနာလည္းျဖစ္တယ္။ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္လည္း ျဖစ္တယ္၊ သေကၤတလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီသေကၤတေတြရဲ႕ အစုအေပါင္းျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးဟာ ဒီကေန႔ ရွည္လ်ား ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ခရီးလမ္းကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ေရာ ေနာင္အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတြ အတြက္ပါ ေကာင္းကင္မွာ ထာဝရထြန္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့ လမ္းျပ ဓူဝံၾကယ္ ႀကီးပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ အၿငိဳးအဃာတႀကီးမားမႈ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာရက္စက္ၾကမ္းၾကဳပ္မႈ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ ႏွိပ္စက္မႈေတြနဲ႔ ရဲရင့္တဲ့ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြရဲ႕ မတရားမႈကို ေခါင္းငံု႔မခံမႈ ၊ ဇြဲလံုလ ဝီရိယရွိမႈ ၊ ယံုၾကည္ ခ်က္ ခိုင္မာစြဲၿမဲမႈတို႔ကို တခ်ိန္တည္း တၿပိဳင္တည္းေတြ႔ခဲ့ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦး ႀကိဳးေပး သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ရတဲ့။ အာဇာနည္ပီသစြာ က်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ဲ့ ဇြန္လ (၂၆) ရက္ေန႔မွ တပါး ျမန္မာႏုိင္ငံ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္သင့္တဲ့ အျခားေန႔ မရွိဘူးလို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ဆန္႔က်င္တုိက္ပြဲဝင္ရင္း အာဇာနည္ပီသစြာ က်ဆုံးသြားခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦး အား ဦးညႊတ္အေလးျပဳလ်က္ …
Ref: Naytthit