ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို မူႀကိဳကေန ေက်ာင္းျပန္တက္ၾကပါ

ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ အပိုင္း (၁) က စလဲြေနလို႔၊ က်န္အပိုင္းအားလံုးရဲ႕ အလဲြေတြေတာ့ မေျပာ ေတာ့ပါဘူး။

စစ္ေအး တုိက္ပဲြကာလ တေလွ်ာက္လံုး အေမရိကန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္ အုပ္စုက ျမန္မာျပည္က ဦးႏုကို အထင္ မႀကီးဘူး။ ဦးႏုဟာ တိုင္းျပည္ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း မအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူး။ ဦးႏုလို လူမ်ိဳးနဲ႔ စစ္ေအးရဲ႕ အထြဋ္ အထိပ္အခ်ိန္မွာ၊ ျမန္မာျပည္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္ေအာက္ အခ်ိန္မေရြး ေရာက္သြား ႏိုင္တယ္လို႔ အေနာက္ အုပ္စုက သေဘာထား ခဲ့တာပါ။ အာဏာရွင္ေတြ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရေတြ ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေတြကို စစ္ေအး ကာလမွာ အေနာက္အုပ္စုက ဂရုမစိုက္ဘူး။ ကြန္ျမဴနစ္ကို တိုက္ေနရင္၊ သူတို႔က ေထာက္ခံေနမွာပဲ။ အေနာက္အုပ္စုက ဦးေန၀င္းကိုပဲ အထင္ႀကီးတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘယ္နည္းနဲ႔ပဲ အုပ္ခ်ဳပ္၊ ဦးေန၀င္းကမွ တိုင္းျပည္ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္လို႔၊ အေနာက္က သေဘာထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးေန၀င္းက လည္ေတာ့၊ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ တပည့္ ေမြးတာေတာ့ မခံဘူး။ အေမြးခံ လိုက္ရင္ ဆရာျဖစ္တဲ့ အေနာက္ အုပ္စုက သူ႔ကို မလိုခ်င္ေတာ့ တဲ့ေန႔၊ သူျဖဳတ္ ပစ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေမာင္ေမာင္တို႔လို သူ႔ေအာက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တေယာက္ေယာက္ကို ေျမွာက္ေပးၿပီး၊ သူ႔ကို ရွင္းပစ္လိုက္မွာ ဆိုတာ သူသိတယ္။ နမူနာ ေတြကလည္း ရိွၿပီးသား။ ၁၉၆၀ အေစာပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ေတာင္ဗီယက္နမ္မွာ အာဏာရွင္ ငိုဒင္ဇင္၊ သူ႔ညီ ငိုဒင္ႏုနဲ႔ မဒမ္ႏု လင္မယား တို႔ကို အေမရိကန္က ေမြးထားၿပီး၊ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့၊ သူ႔ေအာက္က ေတာင္ဗီယက္ နမ္စစ္တပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ေျမွာက္ေပးၿပီး အာဏာ သိမ္းခိုင္းရံုတင္ မက အေသပါ သတ္ခိုင္းလို႔၊ ေတာင္ဗီယက္နမ္ မွာ ငိုဒင္ဇင္တို႔ ေဆြမ်ိဳးတသိုက္ အသတ္ပါခံရၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ငုယင္ဗန္သီယူး အာဏာ သိမ္းထားလိုက္တာ၊ ၁၉၇၅ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ကို စစ္ရံႈးတဲ့အထိပဲ။

အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္အစိုးရမွာ စစ္ေအးကာလမွာ ကိုယ့္ဘက္ကလူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ႀကိဳက္ မဟုတ္ေတာ့ရင္ လုပ္ႀကံ ရွင္းလင္းေရးဆိုတဲ့ ေပၚလစီ ရိွတယ္။ ရန္သူဘက္ကိုလည္း လုပ္ႀကံတာပဲ။ ကြန္ဂိုက ကြန္ျမဴနစ္ သမၼတ ပက္ထရစ္ လူမန္းဘားကို စီအိုင္ေအ လုပ္ႀကံခဲ့တယ္။ ေခ်ေဂြဗားရားကို ဘိုလီဗီးယား စစ္တပ္က အရွင္မိေတာ့လည္း၊ ခ်က္ခ်င္း မသတ္ပဲ တရားရံုးတင္ ေသဒဏ္ေပးရင္ ရ သားနဲ႔၊ ႏိုင္ငံတကာမွာ သူရဲေကာင္း လိုျဖစ္ေနတဲ့ ေခ်ေဂြဗားရား ေခြးေသ၀က္ေသ ေသရတယ္ ဆိုတာ ကမၻာကိုျပဖို႔ စီအိုင္ေအက ဘိုလီဗီးယား စစ္တပ္ကို ေခ်ေဂြဗားရားကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ေတာထဲက စစ္စခန္း ထဲမွာတင္ ေသနပ္ပစ္ တပ္ဖဲြ႔နဲ႔ သတ္ခိုင္း ခဲ့တာပဲ။ ေခ်ေဂြဗားရား အစစ္ဆိုတာ သက္ေသ ထူႏိုင္ဖို႔၊ ေခ်ရဲ႕ လက္တဘက္ကို ျဖတ္ယူလာ ခိုင္းၿပီး၊ က်န္တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ေတာထဲမွာပဲ ျမွဳပ္ ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဦးေန၀င္းက ဒါေတြကို ေနာေၾကေနလို႔ သူ႔ဟာသူ ဗကပကို တုိက္ေပမယ့္၊ အေနာက္ က လာလံုးတာ ကိုေတာ့ မခံဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ စဥ္းစားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

သူ႔အတြက္ပါ။

ဦးႏုႀကီး ၁၉၇၄ မွာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး မေအာင္ျမင္လို႔၊ အေမရိကားမွာ ခိုလံႈခြင့္ ေတာင္း တာမွာ၊ ဒီေန႔ အေမရိကားမွာ ျမန္မာဆိုရင္ ခ်ီးေပါေသးေပါ ေပးေနတဲ့၊ ခိုလံႈခြင့္၊ ဦးႏုကို အေမရိ ကန္က မေပးဘူး။ ဦးေန၀င္း ၿငိဳျငင္မွာ စိုးလို႔။ ဦးႏုက သူ႔ကို အေမရိကန္က လက္မခံေတာ့၊ လက္ခံ တဲ့ အိႏိၵယမွာ သြားေနရတာပဲ။ တခါ ဦးႏုက ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ဘူး ဘာသာေရးပဲ လုပ္မယ္ ဆိုၿပီး၊ ၁၉၈၀ အေစာပိုင္းမွာ ပိဋိကတ္သံုးပံု အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ဖို႔ ႏိုင္ငံျခားခရီး ထြက္တယ္။ အေမရိကန္သြားဖို႔ ဗီဇာ ေလွ်ာက္ေတာ့၊ ရန္ကုန္ အေမရိကန္သံရံုးက ေထာက္လွမ္းေရး မ်က္မွန္္ တင္ဦးက တဆင့္၊ ဦးႏုကို ဗီဇာ ေပးလိုက္ ရမလားလို႔။ ဦးေန၀င္းကို ေမးခိုင္းတယ္။ ဦးေန၀င္းက ေပးလိုက္ပါ ဆိုမွ၊ ဦးႏု ဗီဇာရ သြားတာ။ ဦးေန၀င္းက ဘယ္သူမဆို ႏိုင္ငံျခား ထြက္ၿပီး သူ႔ကို ပုန္ကန္ရင္ သိပ္ႀကိဳက္တယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ပုန္ကန္ရင္ ဖမ္းရ ဆီးရ ေထာင္ခ်ရနဲ႔၊ သူ႔မွာ နံမည္ပ်က္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားထြက္ သူ႔ကို ပုန္ကန္ဖို႔ လုပ္ရင္ ပထမ စားတ္ေနေရး ရပ္တည္ေရး လံုးပမ္းရတဲ့ ေနရာမွာတင္၊ ျပႆနာေတြ စေတြ႔မယ္။ ေနာက္ၿပီးရင္ ျမန္မာပီပီ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆရာႀကီးလုပ္ရင္း ကဲြ ၾကၿပဲၾကနဲ႔၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပုန္ကန္မယ့္ သူေတြ သူ႔ကို မပုန္ကန္ႏိုင္ပဲ ျပည္ပမွာပဲ လံုးပါးပါးသြား ၾကမယ္ ဆိုတာ၊ ဦးေန၀င္း သိၿပီးသား။ ဂ်ပန္ျပန္ ဦးေန၀င္းက ဒါေတြ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၿပီးၿပီ။ တရုတ္ ျပည္ အမိြဳင္ၿမိဳ႕မွာ ေသာင္တင္ေနတဲ့ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သခင္ လွၿမိဳင္တို႔ လံုးပါးပါး ခါနီး၊ ဂ်ပန္ စစ္တပ္က လာေခၚသြား လို႔သာ၊ ဟန္က်သြားတာ ဦးေန၀င္းက သေဘာေပါက္ၿပီးသား။

ဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ႀကီးတခုခု ႏိုင္ငံအစိုးရတခုခုက ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေပးမယ့္ ပုန္ကန္လိုသူ ေတြ မဟုတ္ရင္ (ဒီေန႔ထိလည္း ဒါမ်ိဳး သူပုန္ မရိွခဲ့ပါ)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက ႀကိဳက္သေလာက္ထြက္။ ဦးေန၀င္းက ႀကိဳက္တယ္။ ရွစ္ေလးလံုး ကာလ ေက်ာင္းသား ငါးေသာင္းေလာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးၿမိဳ႕ငယ္ ေတြကေန ထိုင္းနယ္စပ္ ကို ေတာခို ေနၾကတာ ဒီအတိုင္း လႊတ္ေပး ထားတာပဲ။ ႏွစ္နည္းနည္း ၾကာလာရင္ ဒီေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးဟာ၊ ဦးႏုရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ ေရးလိုပဲ ျဖစ္သြားမွာပဲ ဆိုတာ၊ ဦးေန၀င္းလို လူလည္ႀကီးရဲ႕ တပည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက အဲဒီတုန္းက မသိပဲ ေနပါ့မလား။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ေတာခိုဘို႔ သြားေနရင္း လမ္းမွာ အဖမ္းခံၾကရ တယ္ဆိုတာ မရိွသေလာက္ပဲ။ ေတာခိုေက်ာင္းသား မွန္သမွ် ေသေဘာပိုးလို တေန ရာရာေလာက္ ေတာ့ ေရာက္သြားၾကတာ ခ်ည့္ပဲ။ ဒီေက်ာင္းသားေတြ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဆႏၵေတြ ျပေနၾကလို႔၊ ပစ္ခတ္ ၿဖိဳခြင္းေတာ့ လူျမင္ကြင္းမွာ ေသကုန္ၾကေတာ့၊ ဦးေန၀င္းမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ရံႈးတာေပါ့။ စစ္ပညာ မတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္ကို ေတာထဲမွာ အလြယ္တကူ ရွာၿပီး ေခ်မႉန္း လိုက္တာက၊ တိုင္းျပည္က မသိ၊ ကမၻာက မသိပဲ သတ္ခြင့္လိုင္စင္ ရထားတာမ်ိဳး။ ဦးေန၀င္းက ဒါမ်ိဳး ႀကိဳက္တာ။ ဦးႏုကိစၥ ျပန္ဆက္ရရင္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၉- ၁၉၇၄ တုန္းကလည္း အေမရိကန္က ဦးႏုကို ေထာက္ခံတာ မဟုတ္၊ တျပားမွလည္း ေပးတာမဟုတ္။ Nation သတင္း စာထုတ္ခဲ့တဲ့ ဦးေလာရံုက သူနဲ႔ သိတဲ့ ကေနဒါ သတၳဳတြင္း ပိုင္ရွင္ တေယာက္ကို ဦးႏုရဲ႕ ေတာ္လွန္ ေရးေအာင္ျမင္ရင္ ျမန္မာျပည္မွာ သူ႔ကိုပဲ သတၳဳရွာခြင့္ ေပးမယ္။ တျခားႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြကို ရွာခြင့္ မေပးဘူး ဆိုတဲ့ မစားရ ၀ခမန္း ကတိနဲ႔၊ ေဒၚလာ ၂ သန္းေလာက္ ရေအာင္ ေတာင္းႏိုင္ခဲ့ တာပဲ ရိွတယ္။ ဦးႏု လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ အေမရိကန္ကို စိတ္ေကာက္ ေနတဲ့ ဦးေန၀င္းကို၊ အေမရိကန္က လိုက္ေခ်ာ့ ေနတယ္ေလ။ စစ္လက္နက္ ပစၥည္းေတြ ရဟတ္ ယာဥ္ေတြ အတင္း လိုက္ေပးေနတယ္။ ဒါေတြကို အခု ဗီြအိုေအက စေနေန႔တိုင္း လႊင့္ေနတဲ့ စစ္ သားစကား ေျပာခန္း ကေန စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပ ေနၿပီ။

ဦးႏုကို အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္အုပ္စုက ဘယ္တုန္းကမွ အထင္မႀကီးဘူး။ ၁၉၈၀ အေစာပိုင္း အေမရိကန္ ဗီဇာရလို႔ ပိဋိကတ္ သံုးပံု အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ဖို႔ အေမရိကား ေရာက္လာေတာ့ လည္း၊ ဦးတင္ေမာင္၀င္း တို႔က ဦးႏုကို ႏိုင္ငံေရး ျပန္လုပ္ဖို႔ ေျပာၾကေတာ့၊ ဦးႏုက ခါးခါး သည္း သည္းပဲ ျငင္းခဲ့တယ္။ သူ႔အေျခအေန သူသိလို႔။ ဦးတင္ေမာင္၀င္း ဒါေတြ သူ႔စာအုပ္ထဲ ေရးထား တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဦးႏု ရွစ္ေလးလံုးမွာ အစိုးရဖဲြ႔ေတာ့ ၀ိုင္းမေထာက္ခံၾကလို႔၊ ဦးႏု အစိုးရကို ႏိုင္ငံျခား အစိုးရေတြက အသိအမွတ္ မျပဳၾကဘူးလို႔၊ ေျပာေနတဲ့ သူေတြကို ရီခ်င္တယ္။ ကိုယ့္တိုင္း ျပည္ထဲမွာသာ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦး၊ ေနာက္ဆံုး တရား၀င္၀န္ႀကီး ခ်ဳပ္၊ ဆိုၿပီး ကိုယ့္တိုင္းသူ ျပည္သားေတြက သေဘာထားတာ။ စစ္ေအးကာလမွာ ဦးႏုလို လူမ်ိဳးကို အေနာက္ အုပ္စုက ဦးလူေပါလို႔ သေဘာထားတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ ရွစ္ေလးလံုးမွာ၊ သူအစိုးရဖဲြ႔ တာ ကို ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ ျပဳမွာလဲ။ ဦးႏုက ဘာမေျပာ ညာမေျပာ ဘယ္သူ႔မွ မတိုင္ပင္၊ သူဖဲြ႔လိုက္တဲ့ အစိုးရ အဖဲြ႔၀င္ေတြကိုေတာင္ အသိမေပးပဲ လုပ္ခ်လိုက္ေတာ့၊ အဲဒီ ဦးႏု အစိုးရ အဖဲြ႔ ထဲကေန ဦးႏုကို မ်က္ႏွာ နာေနတဲ့ ဦး၀မ္ကိုေဟာႀကီးက လြဲရင္၊ ေရွ႕ေၾကာင္း ေနာက္ေၾကာင္း အေျခ အေန အရပ္ရပ္ကို နားလည္ေနတဲ့ လူေတြက ဦးႏုဆီက အကုန္ေျပးကုန္ ၾကတာပဲ။ သတိၱမရိွ လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဦးလူေပါ အစိုးရအဖဲြ႔ထဲ ပါလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ သိၾကလို႔။

တကယ္တမ္းမွာ ရွစ္ေလးလံုးကေန အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေအာင္၊ ဘယ္သူက ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မွာလဲ၊ ရွစ္ေလးလံုးလဲ မေအာင္၊ ဦးေန၀င္း အစိုးရကေတာ့ ျပဳတ္က်နဲ႔၊ ဗကပေတြ အာ ဏာရသြား ႏိုင္တာကို၊ အေမရိကန္က ေၾကာက္တာေပါ့။ ရွစ္ေလးလံုး စတာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေဒၚစုနား သြားကပ္ကုန္ၿပီ ဆိုတာ သူတို႔လဲ သိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္က မႏွစ္ က ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အမတ္ စတီဗင္ဆိုလာ့ဇ္ကို လႊတ္ၿပီး ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ အပါအ၀င္ ဦးႏုတို႔ ဦးေအာင္ႀကီးတို႔ ေဒၚစုတို႔နဲ႔ လာစကား ေျပာၿပီး ေတာက္ၾကည့္ ခဲ့တာေပါ့။ စတီဗင္ ဆိုလာ့ဇ္က အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အာရွနဲ႔ ပစိဖိတ္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံျခားေရး ရာ ဆပ္ေကာ္မတီရဲ႕ ဥကၠဌ။ သူ႔အလုပ္ သူလာ လုပ္တာေပါ့။ သူက အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္က ယံု ယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ခိုင္းခဲ့လို႔ ေျမာက္ကိုရီးယား ကင္အီဆြန္း၊ အီရတ္ ဆဒမ္ဟူစိန္ တို႔နဲ႔ပါ သြားစကား ေျပာဘူးတဲ့ လူ။ ျမန္မာျပည္က ရွစ္ေလးလံုး အခ်ိန္ အေျခအေနမွန္ကို သေဘာေပါက္ လာခဲ့တာ ေပါ့။ အေမရိကန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ကို ျပန္ၿပီး အစီရင္ခံတာက၊ ဘယ္သူမွ ျမန္မာျပည္မွာ ရွစ္ ေလးလံုး လႈပ္ရွားမႈကေန အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လာေအာင္ တကယ္တမ္း ေခါင္းမေဆာင္ႏိုင္ဘူး။ ဦးႏု တို႔ ေဒၚစုတို႔ အာဏာရရင္ သိပ္မၾကာဘူး၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ အာဏာ လက္ေျပာင္း ယူသြားလိမ့္ မယ္။ ေဒၚစုကေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳ ဘာမွမရိွလို႔။ ဦးႏုကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ညံ့လို႔။ ဦးေအာင္ႀကီး အာဏာ ရရင္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ မတက္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဦးေအာင္ႀကီးကို ျမန္မာ ျပည္ထဲမွာ ဘယ္သူမွ မေထာက္ခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္က ဘာမွ သြားမရႈပ္နဲ႔၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ပဲြၾကည့္ ပရိသတ္သာလုပ္၊ စစ္ေအးကာလမွာ ျမန္မာစစ္တပ္က အေမရိကန္ဘက္က ရိွေနဖို႔ လိုတယ္လို႔ စတီဗင္ဆိုလာ့ဇ္က အစီရင္ခံခဲ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ေတြ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး အေမရိကန္မွာ သင္တန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ တက္ေနၾကတာ ငါးႏွစ္ေလာက္ ရိွေနၿပီ။ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္ အာဏာ သိမ္းၿပီးမွ၊ ဒီ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ေတြကို အေမရိကန္ကေန အကုန္ႏွင္ထုတ္လိုက္တာ။ အာဏာသိမ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္ အစိုးရ ေျပာတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ လုပ္ေပးမယ္ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္ ဆို ၿပီးေတာ့ စစ္တပ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးကို အေမရိကန္အစိုးရနဲ႔ လႊတ္ေတာ္က ရပ္ပစ္လိုက္တာ။ အေမရိ ကန္စစ္တပ္က မရပ္ခ်င္ဘူး၊ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ဆက္ရိွခ်င္တယ္။ စစ္ေအးက အဲဒီအခ်ိန္ ဘယ္ဘက္က ႏိုင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိေသးဘူး။ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံက ၁၉၉၁ က်မွ ၿပိဳကဲြတာ။ ရွစ္ေလးလံုးအခ်ိန္ ဦးႏုအစိုးရကို ျပည္တြင္းမွာ၀ိုင္း မေထာက္ခံခဲ့ၾကလို႔၊ သူ အစိုးရ ဖဲြ႔တာကို ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ မရခဲ့တာ ျဖစ္တယ္၊ ဦးႏုအစိုးရကို ႏိုင္ငံတကာက ေထာက္ ခံၿပီး အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကရင္၊ အဲဒီမွာ ပဲြၿပီးသြားၿပီလို႔ ေျပာေနၾကသူေတြ၊ ေတာ္ၾကပါေတာ့လို႔ပဲ ေျပာ ပါရေစေတာ့။ ျမန္မာ့အေရး ကမၻာ့အေရးေတြကို မူႀကိဳကေန ေက်ာင္းျပန္ တက္ၾကပါဦး။

Group Mail မွ ရရွိပါသည္။